Minderhedennota is voor
buitenlanders beledigend
-c
Hbo 'vernieuwd'
als bezuiniging
>-
Eurocontrol nieuwe
stijl: kostbaar en
inefficiënt centrum
DONDERDAG 22 SEPTEMBER 1983
Meningen
De Minderhedennota van
coördinerend minister
Rietkerk: er is, vooral over
zijn retour-migratievoor-
stellen, al veel over ge
schreven, sinds het ver
schijnen ervan vorige
week. Ieder licht dat on
derwerp eruit dat hem het
belangrijkste lijkt om te
bekritiseren en die nei
ging zal ook mij niet
vreemd zijn. Minderhe
denbeleid in de tijd van
een kabinet dat meer weg
heeft van een slopersbe
drijf dan van een college
van verantwoordelijk han
delende landsbestuurders
belooft niet veel goeds.
door
Ton van den Bosch
Dat blijkt dan ook wel uit de nu
naar het parlement gestuurde
nota. Het schijnt Nederland
maar niet te lukken de conse
quenties te trekken uit eens ge
dane stappen en ingenomen
standpunten. Immers, we haal
den grote aantallen buitenlandse
werkzoekenden hierheen zonder
te beseffen dat deze mensen ge
zinnen hebben, normaal willen
wonen, onderwijs voor hun kin
deren wensen, een beroep willen
doen op de gezondheidszorg en
ga zo maar door.
Tot voor een jaar of 5 was de l ege
ring nog steeds van mening dat
buitenlandse werknemers
slechts tijdelijk in Nederland
zouden verblijven. Dat kwam
ook in het taalgebruik tot uiting:
gastarbeiders. Pas aan het eind
van de zeventiger jaren gaf de
overheid schoorvoetend toe dat
de buitenlanders waarschijnlijk
blijvers waren. Een constatering
die vele andere betrokkenen al
vele jaren eerder hadden gedaan
en daar aandacht voor hebben
gevraagd. Zo'n constatering
schreeuwt om beleid. Pas bij. het
verschijnen van de ontwerp-min-
derhedennota in 1981 is de rege
ring er dan definitief achter dat
de buitenlanders blijvers zijn.
Maar om nu te zeggen dat er, ook
in de huidige nota, harde conse
quenties uit zijn getrokken voor
nieuw beleid, nee.
Verkrotte wijken
Buitenlanders wonen nog steeds in
de meest verkrotte wijken, heb
ben de slechtste mogelijkheden
voor goed onderwijs, gezond
heidszorg en noem maar op. Ra
cisme en discriminatie nemen
toe, kiesrecht komt er wellicht
pas in 1986 op plaatselijk niveau.
Om niet onaardig te zijn moet
ook ik natuurlijk toegeven dat er
ook veel Nederlanders proble
men ondervinden op veel van de
genoemde terreinen. Maar juist
het ontbreken van samenhan
gend beleid verscherpt de tegen
stellingen tussen deze Nederlan
ders en buitenlandse werkne
mers. Het is een feit dat waar een
"gemiddelde" Nederlander het
slecht heeft, een "gemiddelde"
buitenlander er slechter aan toe
Wat opvalt in de nota is het gebrek
aan concrete maatregelen om de
wankele rechtspositie van bui
tenlanders te versterken, vooral
die van jongeren. Hoe je het ook
wendt of keert, het Janmaatse
geschreeuw om vertrek van bui
tenlanders vindt in de ogen van
buitenlanders z'n weerslag in het
voorgestelde remigratiebeleid.
Ooit was het de regering die te
genstander was van een remigra
tiebeleid dat geen perspectief in
het land van herkomst kon bie
den. Wat komt er van deze verhe
ven visie terecht? De minister
doet een laf voorstel, een fooi bij
"vrijwillig" vertrek alsof de bui
tenlanders niet al 10, 15 of 20 jaar
al hun sociale premies betaalden,
net zoals Nederlanders. Lekker
gastvrij!
Het is niet moeilijk, althans als
men de feiten maar wil erken
nen, zich voor te stellen hoe een
buitenlander zich hier voelt: ge
nomen. In vele discussies met
buitenlanders over de vraag te
rug te gaan of te blijven of over
integratie, is mij één ding al lang
geleden duidelijk geworden. De
rode draad die door deze ge
sprekken liep, was, en is: "Ik kan
pas integreren of pas werkelijk
kiezen als Nederland mij de ze
kerheid biedt dat ik werkelijk
mag blijven en gelijke rechten
heb als Nederlanders. Gelijke
plichten vervullen we al sinds we
de grens overkwam".
En zo is het. Maar toch kwamen er
allerlei beperkende regelingen
zoals de beruchte Wet Arbeid
Buitenlandse Werknemers, bleef
de rechtspositie van buitenland
se jongeren zeer wankel, waren
er nauwelijks onderwijsstimu-
lansen, steeg de werkloosheid
onder buitenlanders sterker dan
onder Nederlanders, bestaan er
nog steeds levensgevaarlijke
pensions. Nog maar pas geleden
was er de poging om de kinder
bijslag voor buitenlandse kinde
ren in het herkomstland tot een
kwart te reduceren; gelukkig
mislukte deze aanval voorlopig.
Hoe moet een buitenlander zich
voelen onder al deze aanslagen
op een normaal verblijf hier?
Een buitenlander leeft hier tegen
de verdrukking in en wel om een
goeie reden: het bestaan van
hem, z'n gezin en z'n familie staat
op het spel.
Idealen
De huidige nota heet een stimulans
te zijn tot integratie. Maar waar
zijn dan de resultaten van in
spraak terug te vinden? Op de
zelfde dag waarop de nota werd
gepresenteerd stond er ook een
bericht over de woonsituatie van
buitenlanders in de kranten: een
onderzoek voor het ministerie
van volkshuisvesting heeft weer
eens aangetoond dat buitenlan
ders langer op een woning moe
ten wachten dan Nederlanders.
Eén voorbeeld maar, en van on
verdachte zijde. Het zou verfris
send zijn als de nota voor dit
soort keiharde problemen con
crete maatregelen voorstelde. En
zo zijn er meer. De nota weer
spiegelt genoeg idealen, maar
mogelijkheden en middelen, ho
Zo wil de regering ook maar doen
aan het ondersteunen van eigen
organisaties van buitenlanders.
Maar nog onlangs tekende die
zelfde regering stiekem het Cul
tureel Akkoord met Marokko,
een land waar geen mens kan
zeggen wat hem goeddunkt. On
derdeel van die overeenkomst is
het overvliegen van 200 Marok
kaanse onderwijzers ten behoeve
van het onderwijs aan Marok
kaanse kinderen hier. Er is niet
veel fantasie voor nodig om te
beseffen dat die kinderen Has-
san-onderdaantjes dienen te blij
ven. Zo strekt zich de invloed
van dat regime uit tot in de Ne
derlandse klassen. Dus is er weer
werk aan de winkel voor pro
gressieve Marokkaanse organisa
ties en zo is de cirkel weer rond.
De regering maakt zien op veei
punten ongeloofwaardig en bui
tenlanders weten dat beter dan u
en ik. De Minderhedennota is
een belediging voor de desbe
treffende minderheden. Gecom
bineerd met de decentralisatie
plannen van dit kabinet, op zich
niet bestreden, ziet het er voor de
buitenlanders somber uit. Er zal
ongeveer evenveel geld blijven
voor de minderheden, het zal
echter efficiënter worden gericht
via de gemeenten, zo heet het of
ficieel. Ik wil nog wel eens zien
welke voorzieningen intact blij-
en welke het loodje leggen.
Minister Rietkerk, verantwoorde
lijk voor de Minderhedennota.
(Foto ANP»
Nieuw beleid wordt slechts inge
ruild tegen oud beleid, dus voor
werkelijke positieve veranderin
gen is geen geld.
Het is bovendien maar de vraag of
gemeenten dat geld werkelijk
ten bate van de buitenlanders
zullen besteden. Om maar één,
met opzet klein, voorbeeld te
noemen: onlangs liet de gemeen
te Leidden een zg. inspraak bevor
derend filmpje maken dat vele
duizenden guldens kostte. Doel
was de inspraak van buitenlan
ders te bevorderen in de gemeen
telijke plannen met hen. 15 a 20
Turken hebben de Turkse versie
gezien van wat meer leek op een
onverstaanbaar folkloristisch
verslag van de Turkse gemeen
schap in Leiden dan een film met
vormend en informatief karak
ter. Van die inspraakavond is
dan ook weinig terecht geko
men. Ik bedoel maar: leuk gepro
beerd, maar weggegooid geld
dus.
Van gemeenten en welzijnsorgani
saties wordt verwacht dat zij de
eigen organisaties van buitenlan
ders meer zullen ondersteunen.
Waarom moet er dan een advies
raad worden ingesteld die over
het minderhedenbeleid moet
gaan adviseren? Dat kunnen de
buitenlandse groeperingen toch
zelf.
Er komt een anti-discriminatie-in-
stituut. Prima. Maar het zal geen
klachten over discriminatie in
behandeling mogen nemen; die
moeten maar via de gewone weg
door de bureaus voor rechtshulp
worden behandeld. En daarvoor
zijn er nu net weer plannen bij
een ander ministerie om een ei
gen bijdrage in te voeren. Hoe is
dit te rijmen?
Middelen
Dat de nota pleit voor het toegan
kelijker maken van die instellin
gen waar ook Nederlanders ge
bruik van (moeten) maken is op
zich goed. Maar of die instellin
gen op tijd de middelen en moge
lijkheden hebben om dat waar te
maken betwijfel ik. Onze stich
ting werkt al jaren aan de overhe
veling van taken naar de algeme
ne instellingen, maar er is geen
collega van mij te vinden die de
finitief zal zeggen dat die opera
tie geslaagd is.
Of ^preekt de ambtenaar van het
bureau huisvesting al Marok
kaans en kan de inspecteur van
belastingen zijn aanslag al in het
Turks verzenden? Om maar niet
te spreken van de arts die z'n bui
tenlandse patiënt niet begrijpt.
Alle plannen van Rietkerk ko
men in een tijd waarin de instan
ties die ze moeten gaan uitvoeren
zelf ook drastisch moeten bezui
nigen. Hoe dat dan toch moet,
wordt door Rietkerk niet aange
geven. De nota houdt daar op,
waar hij had moeten beginnen.
(De auteur is als voorlichter werkzaam
bij de Stichting Welzijn Buitenlan
ders "Rijn en Lek")
"Hou het klein", schreef de eco
noom Schumacher alweer een
goede tien jaar geleden. In dit
boekje viel hij de heilloze weg
van het grootschalige denken
aan. In de gehele samenleving is
de roep om kleinschaligheid de
afgelopen jaren steeds sterker
geworden, maar minister Deet-
man roeit met voortvarendheid
tegen deze stroom op.
In een recent door hem gepubli
ceerde nota geeft de minister aan
dat het hoger beroepsonderwijs
(hbo) groter van opzet moet wor
den en gelijktijdig moet bezuini
gen. In wezen is dat de kern van
de nota Schaalvergroting, Taak
verdeling en Concentratie in het
hoger beroepsonderwijs.
door
Frans Schouten
Wat wil de minister bereiken met
het per regio op een hoop gooien
van scholen die niets met elkaar
gemeen hebben? Volgens Deet-
man zullen grote instellingen
doelmatiger optreden, ze kun
nen:
gemeenschappelijk gebruik ma
ken van voorzieningen, zoals bi
bliotheek, laboratoria, collegeza
len;
meer gespecialiseerde docenten
aantrekken en daarmee grotere
concentraties van kennis vor
men;
studenten een grotere diversi-,'
teit aanbieden en het deze ge-'
makkelijker maken van studie
richting te veranderen;
de studiebegeleiding verbeteren
door de aanstelling van studen
tendecanen;
de mogelijkheid krijgen om toe
passingsgericht onderzoek te
doen;
onderwijsvernieuwing effectie
ver ter hand nemen.
De minister somt een indrukwek
kende lijst van voordelen op, het
hierbovenstaande overzicht is
slechts een greep. In de nota
wordt gesteld dat de kleine hbo-
scholen aan al deze zaken niet
toekomen omdat ze het draag
vlak missen om dit waar te ma
ken. Voor een deel zal dit wel
licht bij een aantal hbo-instellin-
gen zo zijn, maar de minister ver
geet dat een aantal zaken die
straks de grote instellingen moe
ten gaan waarmaken, nu nog niet
eens mogen! Met andere woor
den: de minister verwijt scholen
dat ze niet toekomen aan zaken
die ze nu nog niet mogen uitvoe
ren.
Studentendecanen heeft het hbo
niet, de 40 toegezegde formatie
plaatsen werden op het laatste
moment weer geschrapt. Onder
zoek behoort niet tot de taak van
het hbo. Rigide regels vanuit
Den Haag (waar ook geen ambte
naar gelukkig mee is) maken de
door de minister nagestreefde
onderwijsvernieuwing een moei
lijke zaak.
Eigen beslissingsrecht over de fi
nanciële middelen hebben de
hbo-scholen niet, voor elke uit
gave boven de 400 gulden is toe
stemming van "Den Haag" no
dig. Terecht wil minister Deet-
man aan deze zaken een eind
gaan maken, alleen blijft de
vraag waarom deze veranderin
gen gepaard moeten gaan met
schaalvergroting.
Bezuinigingen
Hbo-instellingen zullen in de toe
komst ten minste een omvang
van 600 studenten moeten heb
ben om te kunnen overleven. In
zijn nota noemt de minister een
redelijke omvang van een hbo-
school 2500 studenten en opti
maal is een studentental van
5000. De financiële middelen
worden ruimer naarmate het stu
dentental stijgt. Ter illustratie zie
het overzichtje uit de nota (in ka
der) waaruit blijkt hoezeer de mi
nister grootschaligheid wil belo-
Het geld dat voor de extraatjes
voor de grote instellingen nodig
is, komt uit de bezuiniging die de
kleine instituten in het hbo moe
ten opbrengen. Het hbo moet 120
miljoen bezuinigen en daarvan
zal weer 60 miljoen aan de grote
fusie's van scholen ten goede ko
men. Aangezien het overgrote
deel van de kosten in het hbo de
salarisposten zijn, zal veel van
deze 120 miljoen in de inkomens
sfeer komen te liggen.
Zoals u afgelopen week in de krant
heeft kunnen lezen bereidt het
kabinet-Lubbers tot 1987 een
korting op salarissen van ambte
naren en trendvolgers voor tot
24 Dit betekent dat deze groe
pen, gerekend vanaf het prijspeil
1981, dan minstens 40 loon zul
len hebben ingeleverd.
Uitzonderingen
Niettegenstaande deze loonoffers
zal de sanering van de kleine
hbo-instellingen nog een behoor
lijke hoeveelheid geld moeten
opleveren om zowel te bezuini
gen als de beloning voor groot
schaligheid te realiseren.
Niet voor elke hbo-school geldt
overigens het minimum van 600
studenten, er zijn twee uitzonde
ringen gemaakt door de minis
ter:
de pedagogische academies (die
hebben hun portie in de afgelo
pen jaren al gehad);
- die instellingen die een studie- 'SierbGlcid'
richting bieden waarvar
slechts één is in Nederland.
middelen, omdat het om een
kleine instelling gaat die flexibel
op de omstandigheden kan in
springen. Kleine instellingen
verstikken niet binnen de kort
ste keren in de eigen bureaucra
tie, hebben kortere communica
tielijnen en zijn daardoor sneller
in staat op veranderingen in te
spelen.
Alle voordelen die minister Deet-
man in zijn nota opsomt die plei
ten voor grote hbo-scholen zijn
ook omkeerbaar toe te passen op
kleine instellingen. Deze conclu
sie leidt dan tot de veronderstel
ling dat het de minister niet al
leen gaat om het vernieuwen en
verbeteren van het hbo, hoe nut
tig en in sommige gevallen hoe
noodzakelijk ook.
Veel van dit soort unieke scholen
zijn er niet. De Reinwardt Acade
mie (opleiding voor museumme
dewerkers) in Leiden is één van
de instellingen die niet aan de
600-norm voldoet maar door het
unieke karakter van de opleiding
niet met opheffing bedreigd
wordt. De vraag is echter hoe
hoog de prijs van zelfstandigheid
zal zijn in het licht van de boven
genoemde bezuinigingsbedra
gen.
Kleine instelling
Veel van de voordelen van Deet-
mans grote fusie-hbo's zijn of
worden al door een klein insti
tuut als de Reinwardt Academie
gedaan. Zaken als: samenwer
king tussen wetenschappelijk
onderwijs en hbo, beroepsbij
scholing vanuit het hbo, interna
tionale contacten, onderwijsver
nieuwing en intensieve contac
ten met en dienstverlening aan
het beroepsveld, behoren reeds
tot het werkterrein van deze op
leiding voor museummedewer
kers.
Deze zaken kunnen slechts tot
stand komen, ondanks het voort
durende gebrek aan financiële
Indien het de minister werkelijk
om het onderwijs gaat, dan had
hij evenzogoed en zelfs beter een
aantal van z'n goede ideeën kun
nen combineren met een heel
stel andere maatregelen. Deet-
man heeft echter voor een geheel
andere oplossing gekozen en dat
doet vrezen dat het hem meer
gaat om bezuinigingen dan om
het tot stand brengen van ver
nieuwend beleid. Helaas is Deet-
man niet de enige in dit kabinet
die bezuinigingen probeert op te
sieren met mooie beleidsvoorne-
Over een jaar of tien zal men zich
weer hoofdschuddend afvragen
waar dit destijds toch goed voor
was. Zo hebben de gemeenten en
het ministerie WVC nu de groot
ste moeite om weer kleinschalige
woonwagenkampen te realise
ren. Vroeger hadden we in Ne
derland slechts kleine kampen,
zo'n tien jaar geleden moest dat
van het ministerie allemaal veel
groter. De redenering van toen
heeft veel van de argumenten
van Deetman, al ging het destijds
over woonwagenkampen en nu
over hbo-instituten. De geschie
denis zal zich wel weer herhalen.
Overzicht van hoe minister Deetman de grootschaligheid wil
belonen.
aantal administratieve eenheden
idige toekomstige
ewijzing toewijzing
600 163 163
1200 189 326 72
2500 293 679 132
5000 449 1358 202
Aan het einde van de jaren vijftig
was het tijdperk van het straal-
verkeersvliegtuig echt ingetre
den. Deze toestellen werden toen
gebruikt voor de lange afstan
den, het transatlantische ver
keer. De machines vlogen op
grote hoogte, met op de lagere
hoogtes de propellervliegtuigen
voor de korte afstanden. Dit was
aanleiding voor een zevental lan
den om in 1960 de organisatie
Eurocontrol in het leven te roe
pen.
Het doel van Eurocontrol was na
melijk: studie en onderzoek te
doen op verkeersleidingsgebied
en daadwerkelijk verkeerslei
ding uit te oefenen in de hogere
luchtlagen boven de zeven deel
nemende landen, vanuit één
groot verkeersleidingscentrum
te Maastricht. Deze landen wa
ren Frankrijk, Engeland, West-
Duitsland, Ierland en de Bene
lux.
door
G. van der Wees
Onmiddellijk na de ondertekening
van het verdrag trokken Enge
land en Frankrijk zich terug voor
wat het overdragen van de lucht
verkeersleiding betreft. In Shan
non (Ierland) werd een Eurocon-
trolcentrum gebouwd, dat door
Ierland in eigen beheer werd ge
nomen. Met andere woorden:
ook Ierland wenste geen lucht-
verkeersleidingstaken over te
dragen.
Op verzoek van West-Duitsland
werden de verkeersleidingsta-
ken voor de hogere luchtlagen
boven het zuidelijk gedeelte van
de Bondsrepubliek onderge
bracht in een nieuw Eurocontrol-
centrum te Karlsruhe, dat be
mand zou worden door Duitse
verkeersleiders, in dienst van de
Duitse rijksluchtvaartdienst, de
B.F.S. Inmiddels is zeker dat het
Karlsruhe-centrum aan de
Bondsrepubliek wordt overge
dragen. Net als Ierland zag ook
Duitsland de hoge salariëring
van de Europese ambtenaar als
een onoverkomelijk probleem.
Voor het zo groot gedachte Euro
control Maastricht Centrum res
teerde dus een weinig Europese
taak: verkeersleiding in de hoge
re luchtlagen boven de Benelux
en het noordelijk gedeelte van de
Bondsrepubliek. In 1972 werd
het Maastricht Centrum in ge
bruik genomen. In België (en Lu
xemburg) alsmede in Duitsland
werd de verkeersleiding in de
hogere luchtlagen al afzonderlijk
uitgeoefend, zodat een over
dracht van deze taken vrij een
voudig was. In Nederland is dit
niet het geval en ons land zou
dus in een later stadium volgen.
Twijfels
Te ambitieus
De eerste oplossing werd te ambi
tieus geacht. De studie zelf er
kende dat met name de financië
le en sociale gevolgen onvol
doende waren onderzocht. De
tweede oplossing zou een poli
tiek onaanvaardbaar geachte
ontmanteling van het Eurocon-
trol-centrum Maastricht beteke
nen. Daarom werd een politiek
alternatief uitgedacht.
Dit alternatief houdt in dat de ver
keersleiding boven globaal 10
km te Maastricht zal worden uit
geoefend, daaronder vanuit de
nationale centra, en dat er een
verdere studie dient plaats te
vinden naar financiële, operatio
nele en sociale consequenties
van het centralisatie-idee. Dit al
ternatief staat bekend als con
cept IV. Het komt tegemoet aan
het huidige regeerakkoord, nl.
overdracht van taken aan Maas
tricht door Nederland.
De vereniging Het Nederlandse
Luchtverkeersleidersgilde is
echter allerminst gelukkig met
dit plan, maar, gezien het behoud
van werkgelegenheid op Schip
hol, is besloten dat verwerking
van concept IV niet zal worden
tegengewerkt, mits er aan nader|
te stellen operationele en techni
sche voorwaarden zou worden
voldaan.
Meningen op deze
pagina zijn voor
rekening van de
auteurs
de betrokken landen. Een verlies
van in totaal 656 arbeidsplaatsen!
De overdracht van Nederlandse
verkeersleidingstaken za> ons
land ongeveer 200 miljoen kos
ten. Daarbij komen nog eens 5
miljoen aan jaarlijkse extra ex
ploitatiekosten. Dit alles op te
brengen door de Nederlandse
belastingbetaler en de lucht
vaartmaatschappijen, in casu de
luchtreizigers.
En wat krijgen we ervoor terug?
Het systeem van de "en-route"
verkeersleiding en de naderings
verkeersleiding op Schiphol
werken in een geïntegreerd ge
heel. Procedures en techniek zijn
op elkaar en op het centraal lig
gende Schiphol gericht. Men kan
dit niet straffeloos van elkaar los
maken, zonder aan efficiëntie in
te boeten. Zeker in de overgangs
fase, welke zich tot na 1995 zal
uitstrekken, moet met verre
gaande inefficiëntie rekening
worden gehouden.
In zijn totaliteit bezien, blijkt, dat
door de daadwerkelijke ver
keersleiding te hernationalise-
ren, er in de betrokken landen
meer mensen voor minder geld
hun werk kunnen blijven doen.
Dit komt voornamelijk door de
grote verschillen in salaris tus
sen de Europese- en de nationale
ambtenaar.
Minister Smit-Kroes:
Lobby
Inmiddels waren bij de luchtvaar
texperts grote twijfels gerezen
over de gekozen opzet. Het lucht
verkeer bleek zich zodanig te
ontwikkelen, dat ook voor rela
tief korte verbindingen een grote
vlieghoogte werd gekozen. Bij
voorbeeld voor het traject van
Amsterdam naar Londen, Frank
fort of Parijs wordt een kruis-
hoogte aangehouden van gemid
deld 28.000 voet, wat overeen
komst met ongeveer 9 kilometer.
Ook de moderne zakenvliegtui-
gen vliegen tegenwoordig veel
vuldig in de hogere luchtlagen.
Ergo, van het oorspronkelijk ge
dachte scheidingsvlak tussen
hoogvliegend straalverkeer voor
de lange afstanden en het laag
vliegend verkeer voor de kortere
verbindingen alsmede het zaken
verkeer is geheel achterhaald
door de technologische ontwik
kelingen in de luchtvaart.
In 1981 werd op verzoek van de
vier bij het Maastricht Centrum
betrokken landen, te weten de
Benelux en Duitsland, door Eu
rocontrol een studie uitgevoerd
over de levensvatbaarheid van
het Maastricht Centrum. Globaal
kwamen daarbij de volgende
mogelijkheden naar voren:
of de gehele "en-route" ver
keersleiding van de vier landen
moest worden gecentraliseerd,
of
de gehele verkeersleiding moest
opnieuw in de nationale centra
worden ondergebracht.
De afgelopen twee jaar vooral is er
vanuit de Europese bond van
ambtenaren, via het Europese
Parlement, een politieke lobby
gevoerd en druk uitgeoefend op
de parlementen van Duitsland,
België en met name Nederland
met als doel de toekomst van het
Eurocontrol-centrum te Maas
tricht veilig te stellen. Daartoe
werd begin dit jaar een motie op
gesteld, welke in de betrokken
parlementen zou moeten worden
aangenomen. Alleen in het Euro
pese Parlement en in onze Twee
de Kamer is de motie ter stem
ming gebracht en aangenomen.
In België is de motie gestremd in
de vaste kamercommissie van
verkeer, terwijl de Duitse Bonds
dag de motie (nog) niet in behan
deling heeft genomen.
Op 12 september j.l. is onze minis
ter mevrouw Smit-Kroes ge
zwicht voor de druk uit het parle
ment. In een vergadering met de
verantwoordelijke ministers van
België en Duitsland is besloten
tot totale overdracht van de "en-
route" verkeersleidingstaken
van de Benelux en het noordelijk
gedeelte van Duitsland aan het
Eurocontrol-centrum Maas
tricht, het zogenaamde concept
I. Rond 1988-1989 zouden de ta
ken van België en Nederland
moeten zijn overgedragen aan
het Maastricht-centrum, terwijl
Duitsland pas in 1995 zal volgen.
Met geen woord wordt meer gerept
over het ontbreken van voldoen
de gegevens over de financiële
en sociale gevolgen.
Arbeidsplaatsen
Wat zijn echter de consequenties
van deze politieke keus? In de
betrokken landen vervallen 905
arbeidsplaatsen, waarvan op
Schiphol 295. In het Maastricht
Centrum zouden 249 mensen
kunnen worden geplaatst vanuit
Er zou aan veiligheid noch aan
doelmatigheid worden ingeboet.
De diverse nationale verkeerslei
dingscomputers kunnen op tech
nisch simpele wijze, door middel
van zogenaamde data-links, aan
elkaar worden gekoppeld.
In het nieuwe Eurocontrol-ver-
drag, dat ter ratificatie is aange
boden, wordt het aan de deelne
mende landen niet meer ver
plicht gesteld om verkeerslei
dingstaken aan Eurocontrol over
te dragen.
Er büjven echter voor de organisa
tie Eurocontrol nog genoeg ta
ken over. We noemen, studie en
ontwikkeling van verkeerslei
dingssystemen en procedures,
beheersing van de luchtver-
keersstromen in Europa, herin
deling van de bestaande route
structuur in Europees verband,
het innen van door luchtvaart
maatschappijen verschuldigde
bijdragen en het verzorgen van
opleidingen.
Gezichtsverlies
Samenvattend moeten we consta
teren dat, om politiek gezichts
verlies te voorkomen, er "geko
zen" is voor centralisatie van
luchtverkeersleidingstaken in
het Eurocontrol-centrum Maas
tricht.
We constateren vervolgens dat de
ze centralisatie geen doelmatiger
en geen veiliger systeem zal ople
veren; in de overgangsfase zal ze
ker aan efficiëntie worden inge
boet. Studies hebben aange
toond dat centralisatie extra fi
nanciële offers zal vragen, een
aanslag dus op de portemonnee
van belastingbetaler en luchtrei
ziger.
Wij constateren ten slotte dat cen
tralisatie gaat ten koste van
werkgelegenheid. Onze werkge
legenheid. Wij protesteren hier
tegen.
