1 >f f|y "SEr
'Veronica staat open voor elk experiment'
Verraad aan de cinematografie?
TV-Toegelicht
TV-rubriek
Rob Out: 'Geen kans om oud te worden'
ZATERDAG 17 SEPTEMBER 1983
PAGINA 5
Ik betrapte mezelf van de week
op een vreemde reactie. Ik
zag dat de speelfilm 'Die
Blechtrommel' van Volker
Schlondorff op vrijdagavond
door de VARA werd uitge
zonden en ik voelde dat op
eens als een soort verraad.
Zo'n schitterende, zo'n in
drukwekkende, zo'n impo
sante film zo heel gewoontjes
op de tv, dat was een soort
verraad aan de cinematogra
fie en de bioscoop! Direct na
dat ik de film gezien had, in
1979, heb ik het 286 pagina's
dikke, grootformaat boek ge
kocht met de honderden fo
to's dat van de film was ge
maakt, omdat ik de onverge
telijke beelden uit die film
voorgoed vast wilde houden.
En zo'n majestueuze film, die
nog niet eens tot de videothe
ken is doorgedrongen, wordt
dan zomaar op het tv-scherm
uitgebracht! Het is alsof je
Paul Steenbergen ertoe hebt
weten te verleiden op een
geimproviseerd plankier in
de Anjelierstraat een liedje te
zingen in het Jordaancaba-
ret! Het mos waarachtig nie
magge!
Maar ja, na die eerste reactie
kwam natuurlijk een tweede:
ha, 'Die Blechtrommel' op de
tv. Wat een avond! Wat een
feest! Leve de VARA! En na
die tweede reactie kwam een
derde: ik moet nog gauw
even een nieuwe videoband
kopen, om die film op te ne
men en voor eeuwig te bewa
ren!
De film ('het bioscoopgebeu-
ren') rukt steeds meer het
grondgebied van 'het televi-
siegebeuren' binnen, zodat
we weldra Rudyard Kipling
kunnen nazeggen dat oost is
west en west is oost en dat we
hun eindjes gemakkelijk aan
elkaar kunnen knopen. De
VPRO gaat in 1984 in vijf af
leveringen de laatste Ingmar
Bergman-film uitzenden:
Fanny en Alexander'. Als
film is Fanny en Alexander'
al in de bioscopen geweest,
maar dat was een boeiende
samenvatting van de oor
spronkelijke tv-serie, een
voorproefje van het eigenlij
ke werk. In dit geval drong
'het televisiegebeuren' dus
de bioscoop binnen, zodat we
langzamerhand mogen stel
len dat film en tv een onont
warbare laocoongroep zijn
geworden, waarvan niet meer
precies is aan te geven wat tot
het een behoort, en wat tot
het ander.
Neem nu zo'n typische tv-serie
als 'Hill Street Blues'. Een
continuing story, dus tv.
Maar met alle middelen van
de film gemaakt. Een serie
waarvoor ik thuis zou blijven
als ik geen video had. Die
snelle afwisseling van nu
eens doorlopende, dan weer
korte afgeronde intriges, de
steeds markanter wordende
karakters, de dosering van
goed en kwaad, redelijk en
onredelijk, ook binnen de
groep van hoofdpersonen,
maar dan niet a la Dallas in
de absurd vergrotende trap,
maar op betrouwbaar, her
kenbaar mensen-niveau. Ik
zit ook altijd gefascineerd te
kijken naar het beweeg en
heen en weer geloop en ge
doe op de achtergrond in het
politiebureau, terwijl we op
de voorgrond getuige zijn
van een gesprek, of een ver
hoor, of wat dan ook. Het lijkt
zo... 'casual', zo terloops, zo
zonder vast plan, zo noncha
lant, maar reken maar dat er
een hele organisatie achter zit
die ervoor zorgt dat de cho
reografie van al dat beweeg
en hpen pn wppr eelooD en
rinkelende felefoons en een
roep vanuit de verte zo per
fect in elkaar zit dat je er niet
meer bij stil staat dat dat alle
maal bedacht en gemaakt
moest worden voordat het
voor ons, kijkers, de indruk
van de natuurlijke gang van
zaken kon maken!...
En dan ook nog even een
woord van dank voor het
NOS-programma 'Beeld
spraak-literair' op dinsdag
avond, waarin K. Schippers
met de schrijver Hellema
sprak, die vorig jaar als 61-ja-
rige debuteerde met de be
scheiden bundel 'Langzame
dans als verzoeningsritme'.
Ik had ervan gehoord, ik had
erover gelezen, maar om de
een of andere reden was ik er
niet toe gekomen het boek (of
zijn tweede bundel) aan te
schaffen en te lezen. Helle-
ma... Tja... En nu zat daar op
eens een grote persoonlijk-
door
Nico Scheepmaker
heid voor me, een man die
zijn woorden woog en wikte,
die zijn werk au sérieux nam
zonder enige vorm van
hovaardigheid of dikdoene
rij, een man die nu eens mee
gaand met Schippers praatte,
maar dan weer afstand nam
en weigerde op iets zeer per
soonlijks in te gaan (een be
paald soort geluid, dat het al
tijd weer naar de oorlog te
rugvoerde), een man ook met
een heel persoonlijke visie
over schuldig en onschuldig.
Om kort te gaan: de volgende
dag had ik 'Langzame dans
als verzoeningsritme' (een in
derdaad sober maar schitte
rend geschreven boekie) en
'Enige reizen dienden niet ter
zake' in mijn bezit, en had ik
de zekerheid een zeer belang
rijk en intrigerend schrijver
aan mijn geestelijk bezit te
hebben toegevoegd. Dat is
natuurlijk het hoogste wat
een informatief kunstpro
gramma bereiken kan: de kij
ker zo nieuwsgierig, zo geïn
teresseerd te maken, dat hij
er niet onderuit komt de vol
gende ochtend wat vroeger
op te staan om als eerste het
enige exemplaar in de boek
handel weg te halen voordat
de hele meute aan komt snel
len in de hoop nog een Helle-
ma te pakken te kunnen krij
gen.
ADVERTENTTF.
Ut vSrWt WAT EEN
LEIDSCH DAGBLAD S/aflfl
WAPENS IS GEEN
WERK
Aan de vooravond van de Vre-
desweek zendt de KRO-tele-
visie het programma „Wapen
is geen werk" uit. Dit pro
gramma belicht de mogelijk
heden om de produktie van
oorlogsmaterieel om te scha
kelen tot produktie van ande
re, civiele produkten. Deze
omschakeling wordt ook wel
„conversie" genoemd. Hoe
belangrijk is de Nederlandse
wapenindustrie? Wat kunnen
we leren van de ontwikkelin
gen in Engeland op het ge
bied van conversie?
ANDER NIEUWS
Al geruime tijd is het proces tot
éénwording van de Neder
landse Hervormde Kerk en
de Gereformeerde Kerken
gaande. Reeds aan het begin
van de jaren vijftig was er
sprake van. Tot vandaag de
dag is het er echter nog niet
van gekomen, hoewel de sy
nodes van beide kerken er
naar streven in 1986 „althans
het fundament daarvoor" te
hebben gelegd. Dit streven
staat bekend als „samen op
weg".
Omdat feitelijke informatie
over de gevoelens van her
vormden en gereformeerden
omtrent hun eenwording tot
nu toe ontbrak, verzocht de
NCRV-televisie het NIPO
daarnaar een onderzoek in te
stellen. De resultaten van dat
NIPO-onderzoek zijn het on
derwerp van de „Ander
Nieuws"-uitzending van van
avond (Ned. 1, 21.35 uur).
DE BUNKER
Tijdens de laatste dagen voor
de ineenstorting van het Der
de Rijk trok Adolf Hitler zich
met zijn adviseurs, vertrou
welingen en persoonlijke staf
terug in een bunker in Ber
lijn. Tijdens het verblijf in de-
betwist. Volgens mij zoeken die
lui met hun geestelijke beperkt
heid alleen naar veiligheid".
Ook Hans Keiler reageert op die
manier. Hij zegt: „Ik ga toch
niet bij de NSB? Die stemming
heerst er wel. En hoe meer ik
dat merk, hoe standvastiger ik
word in mijn besluit". Hij wijst
er op dat hij en ook de twee an
deren niet bij Veronica in dienst
treden, maar free-lance een
paar uitzendingen maken.
- Wat vindt Keller van Veronica?
Ziet hij die omroep niet als de
voorganger in de Grote Opper
vlakkigheid
„Je kan dat zeggen, daarvan is tot
op heden inderdaad in grote ma
te sprake geweest: Nu merk je
een soort volwassenwording, een
zekere mate van serieusheid. An
ders waren ze ook niet met ons in
zee gegaan. Zoals onze medewer
king aan Veronica velen ver
baast, zo heeft het mij verbaasd
dat Veronica oren had naar onze
combinatie en ons plan".
De indertijd alom geprezen Den
Haag Vandaag-presentator Ton
Planken wordt ook free lance ac
tief bij de ex-piraat. Na zijn tv-
tijd werkte hij twee jaar op de Er-
asmusuniversiteit in Rotterdam
en nu heeft hij een eigen produk
tie- en adviesbureau. Zijn klan
ten: Van Philips tot het FNV en
van Stichting Ombudsman tot
de Bovag. „Veronica is nu aan dit
selecte gezelschap toegevoegd"
zegt hij.
Zijn motieven zijn simpel. De VA
RA kreeg ruzie met de Stichting
Ombudsman en die laatste vroeg
hem als adviseur wat haar te
doen stond. „Naar een andere
omroep, was mijn voorstel. Je
moet er niet al te pijnlijk over
doen als dat geen linkse is, want
ook bij andere omroepen zitten
kijkers die een ruggesteuntje
kunnen gebruiken.
Actualiteiten
In dit geval hapte Veronica weder
om gretig toe. Planken werd ge
vraagd of hij de presentator wil
de worden, waartegen hij geen
bezwaar had. Actualiteiten van
volgend vooijaar zal hij gaan pro
jecteren op 1990.
Rob Out kondigde tijdens de per
spresentatie van dit programma
aan dat het in oktober 1984 plaats
zal maken voor een echte actuali
teitenrubriek onder leiding van
Ton Planken. Die relativeert
Outs' woorden echter, snel: „We
moeten eerst maar eens zien wat
dit wordt".
- Begrijpt Planken dat velen zich
deze stap niet kunnen voorstel
len?
Planken: „Nee, dat kan ik niet en
ik wil het ook niet kunnen. We
mogen aannemen dat Veronica
een serieuze omroep gaat wor
den met die andere heren erbij.
Zij begint tenminste aardig de
trekken van een normale omroep
te vertonen. Ach, je moet niet
zo'n statische visie hebben. Ver
onica is een van de weinigen
waar nog groei en rek in zit. Maar
ik ben er erg instrumenteel in.
Het is absoluut niet zo dat ik
mijn ziel en zaligheid in de club
heb geinvesteerd".
Terug naar Rob Out. De Evangeli
sche Omroep heeft het begrip
'verVOOzing' ingevoerd (Veroni
ca Omroep Organisatie) wat
staat voor de rol die Veronica
speelt bij het verval van de sa
menleving. Wat vindt hij van dit
nieuwe woord?
Out haalt de kijkdichtheid, de
waarderingscijfers en de hele
santekraam er bij om aan te to
nen dat de gemiddelde Neder
lander graag naar Veronica kijkt
en luistert Dan spreekt hij ware
woorden: „Als je ons niet wil
zien of oren, draai je gewoon de
knop van je toestel om".
ze onderaardse vesting ging
Hitier geestelijk snel achter
uit. Zijn gedrag werd irratio
neel en onberekenbaar. Hit-
Iers adviseurs smeekten hem
Berlijn te verlaten toen de
geallieerden de stad nader
den. Hitier weigerde echter
want hij geloofde in een won
der. Hij wilde in de bunker
blijven met zijn staf, terwijl
de totale nederlaag zich
steeds duidelijker begon af te
tekenen.
Dit is in het kort het verhaal
van de Amerikaanse televi
siefilm „The Bunker" die de
AVRO-televisie vanavond
(Ned. 1. 23.10-01.30 uur) uit
zendt. Anthony Hopkins gaf
de figuur van Adolf Hitier ge
stalte. Verder werkten onder
meer mee: Richard Jordan
als Albert Speer en Susan
Blakely als Eva Braun.
Anthony Hopkins als Adolf
Hitler in 'The Bunker' (FotoC.pni
De rest van de programma's komt
uit het buitenland, Amerika in
hoofdzaak. De jongens daar
staan ook te kijken van Out's
flair, beweert-ie. „Ik ga anderhal
ve dag naar Los Angeles en géén
weken en géén zakenlunches. Ik
kijk vijftien minuten naar een
film of een serie en als het me
niet interesseert zeg ik: gooi er
maar uit. Als het wel goed is, wil
ik de laatste vijf minuten nog
zien en dan koop ik het. De Ame
rikanen zijn dat niet gewend.
Een Nederlander wil alles zien,
dan banden mee naar huis heb
ben, met de directie overleggen,
dat kost maanden en maanden".
Bij Veronica werken tweeënvijftig
personen in vaste dienst. Een B-
omroep mag er honderd meer
hebben. Rob Out hoeft ze niet en
zal dit jaar weer net zoals vorig
jaar zes miljoen gulden uit de sa-
larispot teruggeven aan minister
Brinkman. Veronica zweert bij
het werken met free-lancers. Die
worden betaald voor het pro
gramma dat ze maken en mogen
zelf voor hun verzekering en so
ciale premies opdraaien. Hun
aantal schommelt tussen de
twintig en de dertig.
Free-lancers
„Het is een terechte zaak dat we
veel met free-lancers werken",
meent de directeur. „Als je als
omroep creatief wil bij ven, moet
je geen mensen hebben die twin
tig jaar op dezelfde stoel zitten.
De meeste omroepen zijn jaloers
op ons. Zitten met gebouwen vol
vaste medewerkers die niets
presteren maar veel kosten. Kijk
naar de VARA. Ik wil geen kri
tiek op andere omroepen heb
ben, maar zelfs die beschaafde
arbeidersomroep bezint zich op
haar personeelsbeleid".
Sinds Veronica op de wal zit roept
Out al dat hij elke radio- en tv-
maker in dit land zou kunnen
krijgen. Lang leek dat bluf, maar
nu lijkt hij gelijk te krijgen. Ton
Planken (NOS-Den Haag Van
daag), Hans Keiler en Hans Ver
hagen (VPRO-programma's als
Het gat van Nederland, Hoepla,
Zorgvliedt), Henk Hofland (NRC
Handelsblad, VPRO) en Jan
Lenferink (VPRO, VARA, Haag
se Post) vertonen zich deze win
ter tussen het disco-, aerobic
dancing-, racing- en rock 'n roll-
geweld.
En er lopen veel meer lieden met
een dergelijke staat van dienst
rond die Veronica wel zien zit
ten, als je Out moet geloven. „Ik
kan me niet veroorloven om na
men te noemen, maar het zou je
verbazen. Er heerst hier een
goeie sfeer, iedereen durft alles
tegen elkaar te zeggen. Dat
spreekt een hoop mensen aan.
Verhalen dat ze hier meer zou
den verdienen dan elders? On
zin. Ik betaal volgens de omroep-
- De heren hebben zich nooit bijzon
der lovend over Veronica uitgela
ten. Haalt Out geen huichelaars
in huis?
„Nee, ik heb uitgebreid met ze ge
sproken en heb de indruk dat ze
het fijn vinden dat Veronica en
thousiast is over hun produkt".
Wordt het niveau van Veronica
nu opgeschroefd?
Out zou niet weten wat er aan het
huidige niveau mankeert. „We
slaan echt geen andere richting
Rob Out: 'Wij zijn de meest democratische omroep van Nederland'
(foto GPD)
„Het best bekeken, het hoogst gewaardeerd, de grootste luister
dichtheid. Het enige wat we nog willen is de A-status", zegt
Rob Out, directeur van Veronica. Zijn club is er hard naar op
weg. Er zijn al meer dan 400.000 leden.
Vanuit de serieuze journalistiek is er altijd veel kritiek uit
geoefend op de Grote Oppervlakkigheid van de Benjamin in
omroepland, toch roept Out al jaren: „Ik kan iedereen krij
gen". Maar die kreet leek voornamelijk uit lucht te bestaan.
Krijgt hij nu echter gelijk? Journalistieke kopstukken als
Ton Planken, Henk Hofland, Hans Keiler en Hans Verhagen
hebben hun diensten aangeboden. Hoewel niet meer zo piep
jong willen ze nog wel wat. Waar leidt dat heen? Zal Veronica
van identiteit veranderen?
HILVERSUM (GPD) - Rob Out.
Mister Veronica, 42 jaar. Hij
werpt vanachter een donkere
vliegeniersbril bij voorkeur een
optimistische blik op de wereld.
Want het gaat toch allemaal niet
zo beroerd. Die stem doet den
ken aan de jaren zestig, zeventig.
Toen kwam-ie dagelijks uit het
plastic bakje op de tienerkamer.
Nu hoor je hem maar zelden. Hij
klinkt voornamelijk nog op ver
gaderingen.
Zijn kamer is zoals je een dergelijk
vertrek voorstelt. Vier tv's, even
zoveel videorecorders en stapels
videobanden. Veel wit: de gordij
nen, de wandkasten, de verga
dertafel en zijn bureau - uiter
aard met ronde hoeken. De stoe
len van leer, op zwenkwieltjes,
alleen die van hém heeft armleu
ningen. Het uitzicht is op zijn
witte Engelse slee, een Jaguar.
Eén object in de ruimte wekt ver
bazing. Zijn eigen foto op groot
formaat en doorboord met kogel
gaten. „Zo ben ik ook weer. Tij
dens de perspresentatie van ons
winterprogramma schoot Jan
Lenferink, die bij ons een talk
show gaat doen, op die foto. Dat
vind ik leuk, het moet niet alle
maal zo serieus. Bij ons kan al
les".
De successtory van Veronica is be
kend. Van piraat tot B-omroep
en de A-status met nog meer
zendtijd ligt in het verschiet. Al
tijd veel kritiek gehad op het hui
dige omroepbestel, maar on
danks het jonge-hondengedrag
nu toch keurig in het gelid. Eens
zal het bestel ten onder gaan. Out
is daarvan overtuigd. Per slot
van rekening kan je niets in een
keer veranderen, zoiets moet
stapje voor stapje.
- Waar ligt de kracht, van Veronica.
Rob Out: „In de openheid, de on
gebondenheid, de vrijheid waar
mee tegen radio en tv wordt aan
gekeken. Ik besta geen zestig
jaar, ben niet helemaal verstren
geld met het bestel. Wij staan
open voor elk experiment. En 'all
over the world' wekt dat verba
zing. Dat wij de film Emman-
nuelle 'on the free air' hebben
uitgezonden vindt iedereen on
voorstelbaar. Vanuit Amerika en
Nieuw Zeeland kreeg ik tele-
door -
Peter van der Maat
foontjes: Hoe is het mogelijk dat
jullie dat durven"?
Gewoon doen
Gewoon doen, dat is de kwestie.
Bij alles wat wordt gedaan heeft
Out het laatste woord. „Ik zie elk
beeldje voor het wordt uigezon-
den. Het is niet zo dat ik een
soort dictator ben, maar één man
moet verantwoordelijk zijn en
dat ben ik toevallig". Er is er
maar één die door allerhande be
sturen en commissies tegen de
muur kan worden gezet: de heer
R. Out.
„Ik ben geen directeur die in een
driedelig grijs rondstapt", zegt-
ie. Tineke Vos (41) en sinds het
ontstaan al bij Veronica, beaamt
dat: „Hij is de enige omroep-di-
recteur die gewoon in de kantine
eet". Out neemt geen beslissing
zonder stafoverleg, hij onder
streept dat vele malen: „Wij zijn
de meest democratische omroep
van Nederland".
„Mijn 'policy' is: elke functie staat
voor iedereen open. Neem Tinus
(Tineke Vos - red.): jarenlang
discjockey, maar nu regisseuse,
presentatrice en als het moet is
ze niet te beroerd om wat op de
administratie te doen. Bij ons be
staan nauwelijks specialismen,
iedereen moet multi-inzetbaar
zijn".
Out loopt warm en zet voort: „Als
de chauffeur morgen beter is dan
de directeur, wordt hij directeur.
Het is onzin dat je de niveaus
niet door elkaar mag halen - waar
de andere omroepen juist zo
bang voor zijn. Het is een wat on
dogmatisch beleid, maar dat kan
allemaal omdat we jong zijn en
wat willen".
Wordt Out zelf niet te oud?
„Op het moment dat ik dat merk ga
ik weg. Zo lang ik creatief blijf en
weet te motiveren blijf ik. Het
kan best zijn als Veronica de A-
status krijgt, ik op een aanbie
ding uit het buitenland inga". Ja,
want die heeft-ie regelmatig.
„Maar ik krijg de kans niet om
oud te worden. Je blijft hier alert
zodat je kan blijven meespelen in
het Grote Spel".
Vierenzestig procent eigen werk
schotelt Veronica de consument
dit winterseizoen voor. Out: „In
de tijd dat elke omroep ach en
wee klaagt, gaan wij door. Wat is
dertig miljoen bezuinigen nou op
een totale omroep-budget van
800 miljoen? Niks. Wij kijken of
je bij bepaalde dingen niet net zo
goed met twee camera's kan
werken in plaats van vier. Als je
op zo'n commerciële - ja, laat ik
het woord dat iedereen zo vies
vindt maar gebruiken - manier
bezig bent, heb je geen last van
besnoeiingen".
Hans Keiler, Hans Verhagen en Henk Hofland (v.l.n.r.): drie heren van stand in overspel met Veronica?
(foto GPD)
in. Sinds 1980 hebben we gemid
deld al twintig procent informa
tie in onze programma's en dat
blijft zo, ondanks die paar namen
die toevallig gevallen zijn. We
blijven gewoon werken voor
werkende jongeren, mavo- en ha
vo-scholieren, mensen die een
beetje kritisch denken maar te
gelijkertijd redelijk positief den
ken. Ze willen nog wat".
Voor de desbetreffende personen
worden opgezocht om naar hun
motieven te vragen, eerst contact
opgenomen met Roelof Kiers, tv-
directeur van de VPRO. Hij
werkte jarenlang samen met Kei
ler, Verhagen en Hofland.
- Keek u niet op van het overspel
van drie heren van stand, zoals
dat zo mooi werd genoemd in een
progressief ochtendblad?
Koelof Kiers wat lacherig: „Hof
land, Keiler en Verhagen heb
ben zich altijd met enig dédain
en afkeer uitgelaten over Vero
nica. Een morele verontwaardi
ging over de verloedering van
het omroepbestel. Deze betwe
ters bieden nu hun diensten aan
en voor Out is dat een giganti
sche victorie. Hij weet best dat
die mensen hem in hun hart een
dikke plebejer vinden, maar hij
gebruikt ze heel listig om zijn
club wat op te poetsen. Wat
hoog nodig is".
Media-zwerver
Hij begrijpt de stap van de oud
collega's echter wel: „Het zijn
free-lancers, er moet brood op
de plank. Maar voor Hans Kei
ler is het tragisch dat hij na zijn
vertrek is vervallen tot een me
dia-zwerver die voor Jan en Al
leman te koop is. Het zal nie
mand verbazen als hij straks
ook nog bij de Telegraaf en Pri
vé gaat werken".
Het genoemde trio zal volgend
jaar april voor Veronica vier
uitzendingen maken over het le
ven in Amsterdam. Gedrieën
vervaardigden zij voor de
VPRO al eerder 'Vastberaden
maar soepel en met mate' en 'De
Opkomst'. Ook nu boden zij hun
idee aan de VPRO aan, maar die
bedankte omdat al een ander
programma over Amsterdam in
voorbereiding was - 'De Lijn'
van Netty Rosenfeld.
VPRO'er Kiers vindt dat de twee
Hansen en Henk best iets an
ders hadden kunnen bedenken
voor zijn omroep. „Dat hebben
ze niet gedaan en daarom zie ik
het als een bewuste overstap,
opportunistisch en heel door
dacht".
Hans Verhagen wordt woedend
als hij dit hoort: „Ik ben geen
tekstschrijver, ik ben een kun
stenaar. Zo'n programmaidee
ontstaat heel langzaam, komt
organisch tot stand. Wat denkt
Kiers wel? Ik kan niet zo maar
een andere pruik opzetten en
even iets nieuws uit mijn mouw
schudden".
Het drietal had zijn programma
het liefst bij de VPRO gemaakt,
daarover is het duidelijk. Toen
daarvoor geen interesse be
stond ging een onafhankelijke
producent er mee naar Veronica
en die zei 'hebbes'. Verhagen:
..Er zijn omroepen waarvoor ik
niet wil werken, maar Veronica
staat niet op mijn zwarte lijst.
Het is geen transfer, er zijn geen
tonnen geschoven. Het produkt
blijft in stand, er hoeven geen
concessies te worden gedaan,
wat valt er nou te zeuren"?
„In de zogenaamde linkse hoek,
de Volkskrant, de VPRO heeft
men de overtuiging: zij horen
bij ons. Maar ik wil niet worden
ingelijfd. Dat clubgevoel is van
de jaren zestig. Mijn vrijheid
van meningsuiting wordt bijna
