Blik in de weekbladen
Europese gedachte
op een laag pitje
Europese Parlement bespreekt TAchtergrond
voorstel voor Europese Unie
DE TIJD
EISEVIERS
DONDERDAG 15 SEPTEMBER 1983
Varia
Ik was nog betrekkelijk jong toen ik
op de hoogst schilderachtige markt
in Sarajevo mijn camera richtte op
een pittoresk tafereeltje: Bosnische
vrouw in harembroek, bij een
mandje kakelverse want aange
koekte eieren. Dat laatste verzin ik,
in werkelijkheid ben ik vergeten
wat ze precies verkocht, maar een
feit is dat in heel Joegoslavië de
dorpelingen voor dag en dauw op
weg gaan naar de markt in de
stad, en dat er op elke paardewa-
gen dan wel een grootmoedertje zit
I dat deels voor de gezelligheid, deels
I uit bittere noodzaak de meest re
cente oogst aan eieren uit het kip
penhok voorzichtig in de schoot
van haar rok houdt, om op die ma
nier ook nog een paar dinars winst
te maken. Dus laten we het op die
scharreleieren houden.
Ik richtte dus mijn simpele toeris
tencamera op dat omaatje, dat
meteen afwerende gebaren begon
te maken, mij begon uit te schelden,
en daarbij de steun verwierf van
omstanders die mij boos aankeken.
Een mes tussen je ribben is erger,
maar dat wist ik toen nog niet. Bo
ze Bosnische blikken waren op dat
moment nog het ergste wat mij ooit
was overkomen. Geschrokken trok
ik mijn camera in, maakte veront
schuldigende gebaren, en repte mij
zo bedaard mogelijk weg. Ik moet
nog een foto hebben die ik later uit
de heup schoot van een bejaarde
Bosniër met een schilderachtig kar
retje, waarbij het karretje net niet
op de foto was gekomen.
Vijftien jaar later was ik met foto
graaf Ed van der Elsken in Mos
kou. Ed zag er met zijn baard, zijn
hartveroverende lach, en zijn bont
muts gegarneerd met tijgertanden
zo buitenwerelds uit, dat de Mosko-
vieten over het algemeen bereidwil
lig poseerden als hij hun daar in
zijn beste Amsterdams om vroeg.
'Hé lief ie, kijk 's effe in m'n lens,
dan maak ik 'n mooie kiek van je!'
riep hij dan, en er was geen mens
die dat niet woordelijk verstond.
Maar twee keer ging het toch falie
kant mis. De eerste keer was in het
befaamde warenhuis 'Gastronom'
in de Gorkistraat, dat wat aankle
ding in al zijn oude luister is ge
handhaafd, waardoor de eentonige
voorraad er des te schrijnender te
gen afsteekt. Zodra Ed foto's van
het interieur begon te nemen, werd
hij hardhandig beetgepakt door
een woedende Rus, die meende dat
hij niet defraaite, maar de schaar
ste fotografeerde. Andere Russen
kwamen sussend tussenbeiden en
verontschuldigden zich voor hun
stadgenoot.
De tweede keer was op het Rode
Plein, waar Ed een dikke ijsver
koopster bij haar karretje fotogra
feerde. Een typisch Moskous tafe
reeltje, je zou denken dat zo'n
vrouw wél gewend was gefotogra
feerd te worden, maar ze begon te
schreeuwen dat het toch op zijn
minst eerst gevraagd had mogen
worden!
In al deze gevallen waren er ande
re redenen waarom de mensen niet
wilden dat er gefotografeerd werd:t
mohammedanisme, géne, ponte-
neur. Maar één ding hadden zij ge
meen: zij beschouwden de camera
als een agressief wapen dat tegen
hen gebruikt werd. Na vele jaren
voelde ik een soortgelijke weerzin
tegen de camera toen ik de foto zag
van de wijze- waarop de Rotter
damse politie foto's maakte van ac
tievoerders van Onkruit. E.en prijs
winnaar voor World Press Photo
1984! Links van de actievoerder
een agent die hem bij beide armen
vasthoudt. Rechts van de jongen
een agent die hem bij beide oren
beethoudt, om hem op die manier te
dwingen zijn gezicht naar de ca
mera te wenden. Links, half op de
rug gezien, de agent met de pola
roidcamera. En daarbij dan nog
het curieuze feit, dat de beide agen
ten die de jongen dwingen te 'pose
ren', zelf eigener beweging voor de
cameraman staan te poseren. Zoals
jagers dat doen bij een neergescho
ten hert, en zoals sommige (wat ik
hier wilde schrijven zal ik niet op
schrijven, dan 'overdo' is het mis
schien een beetje, je moet omzichtig
zijn met zulke vergelijkingen).
Mij verbaast het altijd, waartoe
politieagenten en militairen zich
laten brengen. Hoe is het mogelijk
dat jonge Chileense militairen in
volksbuurten op mensen achter de
ramen van hun eigen huis schie
ten? Hoe kan het bestaan dat jeug
dige Zomo's in Polen op hun leef
tijdgenoten inranselen? Hoe valt
het te verklaren dat een jeugdige
Rotterdamse politieagent bereid is
de oren van een demonstrant van
zijn leeftijd vast te pakken opdat
deze gefotografeerd kan worden?
Ik kijk niet zonder respect naar die
jongen. Hij was ongewapend (de
politie niet). Zijn optreden was
vrijwillig (dat van de politie niet).
Hij werd er niet voor betaald (de
politie wel). Hij liep lijfelijk risico
(de politie minder). Hij demon
streerde als antimilitarist tegen be
wapening, en niet voor eigen gewin
(of hoogstens indirect). Je kunt het
om politieke, ethische of praktische
redenen oneens zijn met zijn ma
nier van actievoeren, maar ik voel
toch een zeker ontzag voor zijn op
treden, omdat ik uit (luttele) erva
ring weet dat zulke demonstraties
helemaal niet zo'n lolletje zijn als
sommige mensen schijnen te den
ken. Er zijn leukere dingen die je
'voor de kick' kunt doen., Ik vond
dan ook dat-hij heel mooi op de foto
stond, en ik zou liever zij n vader
zijn dan van die politieagent aan
zijn oren.
STRAATSBURG - Zelfs de meest fanatieke 'Euro
peaan' zal moeten toegeven dat de Gemeenschap in
een crisis terecht is gekomen. Van de hooggespannen
verwachtingen en de idealen over de toekomst van
een verenigd Europa is weinig overgebleven. Het Eu
ropa-van-de-tien wordt vooral gekenmerkt door te
genstellingen. In de huidige economische crisis denkt
elk van de aangesloten landen in eerste instantie aan
de eigen belangen.
De Europese gedachte verzandde in de nadagen van de oliecrisis van
1973. De eerste economische terugval leidde tot een pas op de plaats
voor de Gemeenschap. De volgende crisis, die nog steeds voortduurt,
bracht een terugval in de Europese gedachte met zich mee. De ene na
de andere poging om het mechanisme van vernieuwing en eenwor
ding weer op gang te brengen, is mislukt. En elke Europese topconfe
rentie lijkt een steeds moeizamer aangelegenheid te worden.
In de strijd tegen de werkloosheid zoeken de aangesloten landen naar
wegen om de thuismarkt af te schermen ten behoeve van de eigen
producenten. Allerlei vormen van protectionisme, zichtbaar en bij
voorbeeld door het stellen van zware technische eisen, nemen hand
over hand toe.
Maar ondanks deze crises bestaat de Europese gedachte nog steeds.
Het vuur is blijven branden, zij het op een laag pitje. Dat blijkt uit
voorstellen om van de Gemeenschap een echte Europese Unie te
maken, nadat in 1972 de regeringsleiders hiertoe opriepen. De Unie
had in 1980 een feit moeten zijn. De plannen van onder meer de Belg
Tindemans en een commissie van 'drie wijze mannen' zijn op niets
uitgelopen. En ook een voorstel van de Duitse en Italiaanse minis
ters van buitenlandse zaken, Genscher en Colombo, maakt weinig
kans.
Parlement
In de komende week ligt het ini
tiatief bij de 434 leden van het
Europese Parlement. Zij be
spreken in Straatsburg een
voorontwerp voor een nieuw
verdrag, dat de verdragen van
Rome van 1957 zou moeten
vervangen. In februari 1984,
dus net voor de nieuwe Eu
roverkiezingen, moet het ont-
werp-verdrag worden vastge
steld.
De speciale commissie die het
ontwerp-verdrag opstelde, ge
looft dat de vorige pogingen
om de Unie te verwezenlijken
mislukten, omdat de onder
handelingen zijn gevoerd door
nationale diplomatieke delega
ties. Noch de nationale parle
menten, noch het Europees
Parlement, werden erbij be
trokken. Nationale kortzichtig
heid werd zo troef, waardoor
de oorspronkelijke voorstellen
„verwaterden tot onbeduiden
de compromissen".
Het Europees Parlement heeft
hier lering uit getrokken. Ge
kozen werd voor het op gang
brengen van een politiek pro
ces, dat wordt gesteund door
alle partijen en nationaliteiten,
die in Straatsburg zijn verte
genwoordigd. Op die wijze
konden nationale belangen on
dergeschikt worden gemaakt
aan de Europese gedachte. Dat
wil niet zeggen dat de commis
sie, die onder leiding staat van
de Italiaan Altiero Spinelli
(links socialist), met schokken
de voorstellen komt. De
plannen kunnen rekenen op de
instemming vari een grote
meerderheid van het Parle
ment, en zijn dan ook het resul
taat van een groot aantal fijn
afgestemde compromissen.
Resolutie
In de ontwerp-resoliitie wordt
voorgesteld de Gemeenschap,
de Europese Politieke Samen
werking (EPS) en het Europe
se Monetaire Systeem (EMS)
samen te voegen. Na de over
gangsperiode zou de Unie de
verantwoordelijkheid moeten
krijgen voor de internationale
economische betrekkingen
van Europa, het monetaire
stelsel en belangrijke onder
delen van het veiligheidsbe
leid.
Elke democratisch geregeerde
Europese natie moet lid
kunnen worden van de nieuwe
Unie, maar aansluiting is niet
verplicht voor de huidige tien
leden van de Gemeenschap.
Dat kan betekenen dat slechts
enkele EG-leden besluiten tot
samenwerking in een Unie.
Onder andere de Nederlandse
regering voelt hier weinig
voor, omdat een Europa van
twee snelheden het gevolg kan
zijn.
De commissie stelt verder een
uitbreiding van de bevoegd
heden van het Parlement voor.
Op dit moment beschikt het
Parlement nog slechts over
een uiterst beperkte invloed,
als je het vergelijkt met de po
sitie van de nationale parle
menten. De wetgevende be
voegdheden ontbreken vrijwel
geheel, terwijl de controleren
de taak weinig om het lijf
heeft, omdat controle op de mi
nisterraad van de EG uitge
sloten is. Juist de raad neemt
de belangrijke besluiten.
De resolutie voorziet in een wet
gevende macht, die gedeeld
wordt door Europese Raad
(van regeringsleiders en staats
hoofden) en Parlement. De Eu
ropese Commissie blijft ge
handhaafd als het dagelijks be
stuur van Europa. De voorzit
ter van de Commissie wordt
door de Raad benoemd, maar
het Parlement kan verhin
deren dat de Commissie in
functie treedt.
Aanpassing
De commissie acht wijziging van
de huidige verdragen dringend
gewenst om deze aan te passen
aan de huidige omstandig
heden. Ook moet rekening
worden gehouden met nieuwe
gebieden waarop de Gemeen
schap een rol speelt, maar
waarin nog niet was voorzien
li t .f.il fi n f,t
Het gebouw van het Europese Parlement in Straatsburg.
ten tijde van het opstellen van
de verdragen van Parijs (1951)
en Rome (1957). Aanpassing is
ook gewenst, vanwege de
groeiende onderlinge afhanke
lijkheid.
Een belangrijk uitgangspunt bij
het werk van de commissie-
Spinelli is het streven naar een
grotere financiële armslag van
de Gemeenschap, die nu nog
failliet dreigt te gaan door het
veel te dure landbouwbeleid.
Nu nog krijgt de EG maximaal
1 procent van de btw-op-
brengst van de lidstaten. Dit
plafond dreigt binnenkort
overschreden te worden. Maar
de staten willen pas meer be
talen, zodra het landbouwpro
bleem is geregeld.
In het nieuwe stelsel krijgt de
Unie een vast percentage van
de btw-opbrengst, en niet zoals
nu een steeds wisselend per
centage. Stijgen de uitgaven
doordat bijvoorbeeld het aan
tal taken toeneemt, dan moet
Toevalligheden
Volgens de commissie moet de
Gemeenschap een betere
structuur krijgen. Ook het aan
tal werkzaamheden kan
worden uitgebreid, waarbij in
eerste instantie gedacht wordt
aan taken die de lidstaten niet
of niet voldoende vervullen.
Op andere gebieden zou de in
vloed van de Unie langzaam
vergroot kunnen worden, ter
wijl ook de Raad kan besluiten
de Unie meer bevoegdheden
toe te wijzen.
In tegenstelling tot deze voor
stellen lijkt de ontwikkeling
van de Gemeenschap vooral
een gevolg te zijn van een serie
van toevalligheden. Een eerste
aanzet vormde de Organisatie
voor Europese Economische
Samenwerking, die in 1948 op
gericht werd onder druk van
de Verenigde Staten in het ka
der van het Marshall-plan.
Toen al botsten Groot-Brittan-
nië en Frankrijk over de vraag
of de OEES wel of geen supra
nationaal karakter moest
krijgen. Deze strijd duurt ei
genlijk nog steeds voort. De or
ganisatie bestaat nog steeds,
maar heet nu Organisatie voor
Economische Samenwerking
en Ontwikkeling (OESO).
Naast de OEES en de gelijktijdig
opgerichte Raad van Europa,
ontstond in 1951 de Europese
Gemeenschap voor Kolen en
Staal, gelanceerd door de
Fransman Robert Schuman.
De EGKS had tot doel om te
verhinderen dat Duitslands
overheersende positie op dit
terrein zou kunnen leiden tot
een nieuwe oorlog. Een drei
gend conflict tussen Frankrijk
en West-Duitsland kon hier
door voorkomen worden.
De gevonden oplossing was
ronduit geniaal. In plaats van
het beknotten van de Duitse
positie, werd besloten een ge
meenschappelijke markt voor
ijzer, kolen en staal te stichten.
Elk deelnemend land (Frank
rijk, West-Duitsland, Italië en
de Benelux) kreeg dezelfde
rechten en toegang tot de ge
meenschappelijke markt. Dis
criminatie op grond van natio
naliteit werd verboden. De
EGKS kende voorts een parle
mentaire vergadering, die in
september 1952 voor het eerst
in Straatsburg bijeenkwam.
Uit het succes van de EGKS
groeide de wens ook op andere
terreinen tot een nauwere sa
menwerking te komen. Met na
me de drie Benelux-landen be
pleitten al in 1955 de inrichting
van een algemene gemeen
schappelijke markt, met spe
ciale aandacht voor de energie
voorziening en transport. Dat
leidde tot de ondertekening,
op 25 maart 1957, van de ver
dragen van Rome, waarbij de
Europese Economische Ge
meenschap en de Europese
Gemeenschap voor Atoome
nergie (Euratom) het licht
zagen.
Uitbreiding
In de jaren '60 groeit de gemeen
schappelijke markt verder.
Quota's en importheffingen
worden afgeschaft, de land
bouwpolitiek komt tot stand.
Maar de gewenste uitbreiding
van de Gemeenschap blijft uit.
Pas in 1969, na het aftreden
van de Franse president De
Gaulle en nadat Groot-Brittan-
nië een groot deel van haar
Empire heeft losgelaten, be
ginnen nieuwe onderhande
lingen.
Tegelijkertijd groeit het plan om
te komen tot de oprichting van
een Europese Economische en
Monetaire Unie. Voor het eerst
wordt het voorstel geventi
leerd op de top van regerings
leiders in Den Haag in 1969.
Drie jaar later wordt dit voor
stel in Parijs verder uitge
werkt. Daarbij laat de Raad na
drukkelijk weten te zullen
streven naar een monetaire
unie, die in 1980 tot stand moet
zijn gekomen.
Daarna stokt de vooruitgang.
Weliswaar treden Engeland,
Ierland en Denemarken (in
1973) en Griekenland (in 1981)
nog tot de Gemeenschap toe,
maar deze uitbreiding kan niet
verhullen dat de lidstaten eer
der denken aan het eigen be
lang in plaats van dat van Eu
ropa.
Elke vernieuwingspoging is tot
nu toe op niets uitgelopen. Nu
probeert het Parlement de
Unic-gedachte nieuw leven in
te blazen. Lukt het dit keer,
dan kan Europa over tien jaar
beschikken over één munt, een
serieus te nemen wetgevende
vergadering en een belastings
telsel dat voor het overgrote
deel in elk land van de Unie
hetzelfde is.
De zeven leden tellende 'com
missie voor institutionele
vraagstukken' heeft al met al
twee jaar aan de voorberei
dingen van het voorontwerp
van het verdrag tot oprichting
van de Europese Unie ge
werkt. Mogelijk is dat ook deze
nieuwe poging om de Gemeen
schap uit het moeras te halen
tevergeefs zal blijken te zijn.
De kansen dat dit gebeurt,
lijken aanzienlijk.
De Tijd van deze week is een must
voor de fans van de overleden ca
baretier Wim Kan. Het weekblad
snuffelde in 12 plakboeken van
de maestro vol perskritieken, fo
to's, persoonlijke aantekeningen
en brieven. Daaruit blijkt dat de
topartiest en perfectionist twij
felde aan alles wat hij deed. Na
elk optreden sloeg de onzeker
heid toe. Wie het waagde een
voorstelling van Kan kritisch te
benaderen, had het bij de artiest
verbruid.'Ik voel een slechte kri
tiek als een bekeuring', schrijft
hij.
Alleen met Henk van der Meyden
onderhield Kan hartelijke be
trekkingen. Hoofdzakelijk door
de volstrekte kritiekloosheid en
slaafsheid waarmee Van der
Meyden de cabaretier benader
de. Kan leefde in, grote afzonde
ring. Interviews gaf hij zelden.
En zelfs dan liet hij nooit het ach
terste van zijn tong zien. Kan was
ongrijpbaar.
De mode van tegenwoordig is een
wirwar van stijlen, looks, trends,
kleuren en combinaties. Makke
lijk, want 'je vindt er altijd wel
wat bij wat je past', zegt een in
koopster. Slonzig of glamour: al
les kan, alles mag. 'Men heeft
veel meer aandacht voor kleding
gekregen', wordt geconstateerd.
Er is een nieuw kledingbesef
ontstaan. 'Uit behoefte aan iden
titeit en zekerheid koopt de con-'
sument een vorm van uiterlijk
die de suggestie oproept van een
interessante persoonlijkheid'.
Wat dacht u van het 'Veronica-
uiterlijk'? Kort broekje, hoogge
hakte laarsjes, grote witte trui
met afzakkende schouders en v-
hals met daaronder een bruin lijf
zonder bh.
MAGAZINE
EM belicht in het omslagartikel het
wel en wee van de Nederlandse
wapenindustrie. Op de omslag
prijkt de afbeelding van een
vuurwapenpatroon met daaron
der de vraag "Wat en voor wie",
maar het blad blijft het antwoord
op die vraag schuldig. De schrij
ver van het artikel constateert
dat (voornamelijk linkse) parle
mentariërs sinds jaar en dag be
windslieden aan hun jasje trek
ken om te weten te komen wat
de Nederlandse "wapensmidse"
produceert en waar de produk-
ten naar toe gaan, maar hun
moeite is tevergeefs: de gege
vens daaromtrent blijven ge
heim. Ook op een rondgang
langs enkele wapenproducenten
- DAF, Eurometaal - komt het
blad weinig meer te weten dan
wat al bekend was.
Verder: EM wist de hand te leggen
op "een vertrouwelijke notitie"
van het PvdA-kamerlid Knol,
waarin deze een mildere Neder
landse houding bepleit ten op
zichte van Suriname. Knol, en
met hem het WD-kamerlid
Weisglas, vindt dat het verdrag
met Suriname moet worden bij
gesteld en dat de diplomatieke
relaties moeten worden hersteld.
Ex-Ogem-topman Udink zet in een
persoonlijke ontboezeming zijn
ervaringen rondom de onder
gang van het concern op een rij
tje en beschuldigt zijn medeve
rantwoordelijke voorganger K.
Fibbe van een gebrek aan solida
riteit. TROS-programmamaker
Wim Bosboom (ex-VARA) geeft
zijn visie op "het probleem" bij
de VARA en in de wekelijkse
"special" besteedt EM aandacht
aan de wintersport.
Er zijn steeds meer mensen zonder
werk die zich bezighouden met
"scharrelen en ritselen": zelfge
maakte produkten verkopen,
straatvoorstellingen geven. Er
schijnt zelfs een werkloze gynae
coloog te zijn die zijn praktijk in
de achterkamer uitoefent. ''De
kaste van overtolligen blijft niet
op z'n krent zitten, maar zoekt
een uitweg", stelt HP vast. Deze
'lappendeken-economie' werkt
informeel: arbeidsvoorwaarden,
cao's en sociale premie-betalin
gen behoren tot een andere we
reld. Tussen het zwarte circuit
van de koppelbazen en het witte
van de werknemer met een baan
tje van negen tot vijf is dus het
grijze circuit geslopen. Voor de
overheid betekent dit alles een
onwelkome uitdaging. Zijn deze
veranderingen de eerste tekenen
van herstel of is het een kanker
die koste wat het kost moet wor
den uitgesneden? vraagt het
weekblad zich bezorgd af.
Twee verslaggevers togen vorige
week naar Sri Lanka om over de
achtergronden van de 'Kristall-
nacht' tegen de Tamils meer aan
de weet te komen. Zij kwamen er
achter dat de regering op het mo
ment tussen de dertig- en vijftig
duizend vrijwilligers opleidt om
eventuele excessen de kop te
kunnen indrukken. Adviseurs
uit de VS, West-Duitsland en Ne
derland zouden bij die opleiding
assisteren. Maar de ministeries
van buitenlandse zaken en van
defensie in Den Haag zeggen van
niets te weten. Het ministerie
van defensie in Bonn bevestigt
dat er Westduitse adviseurs in
Sri Lanka zitten, het Pentagon in
Washington zegt het verzoek van
Sri Lanka om adviseurs te bestu
deren, maar Buitenlandse Zaken
in de VS ontkent ten stelligste.
"De politie is wars van wat anders
dan het normale is". Mariëtte
Christophe, hoofdinspecteur van
politie in Amsterdam, is één van
de (nog steeds) weinige vrouwen
met een hogere rang bij de Ne
derlandse politie. Zij verhaalt in
HN van haar ervaringen van
agente tot de rang die ze nu be
kleedt. "Als een vrouw niet wil
voldoen aan de normen binnen
de groep, dan heeft ze het heel
moeilijk. Als man heb je dat ook
als je afwijkt, maar als vrouw heb
je dat al bij voorbaat. Pas je aan,
of we werken je eruit. Zo hard
gaat dat".
In de opiniepeilingen heeft het
CDA nog nooit zo laag gestaan
als nu. Reden voor HN haar oor
te luisteren te leggen bij enkele
CDA-ers over de te varen koers
voor de toekomst. Duidelijkheid,
zo prediken de geïnterviewden
zonder uitzondering. Deetman:
"Je kunt beter zeggen waar het
op staat, in pjlaats van de feiten
de verhullen in allerlei formules.
Daarom doen we het zo slecht bij
de kiezers". Deetman vindt ver
volgens dat aan de onderlinge
twisten "radicaal" een einde
moet komen, "met het risico dat
mensen zich niet meer in de club
zullen herkennen". Hans Gual-
thérie van Wezel: "Het CDA
moet zich niet zenuwachtig laten
maken door Nijpels. Lubbers zal
zich ontwikkelen tot één van de
beste premiers die Nederland
ooit heeft gehad.". Aantjes: "Zo
als in het oude avondmaalsfor-
mulier staat dat je je zaligheid
buiten jezelf moet zoeken, zo
zoekt het CDA de oorzaak van
stemmenverlies buiten zichzelf.
Aan de linkerkant van de partij is
er een geweldige loyaliteit, veel
groter dan aan de rechterkant.
Dat zou moeten worden gehono
reerd', zo belsuit Aantjes.
Hoe veilig zijn vrouwen voor de
avances van mannelijk personeel
in de Bijlmerbajes? Met die
vraag namen Ageeth Scherphuis
en Robertine Romeny ter plekke
poolshoogte. Een bewaarster:
"Het gebeurt. Iedereen weet het,
maar als er iemand een mond
open doet doet, wordt ze be
dreigd door haar medegevange
nen". Een andere functionaris:
"Op kantoor wordt een secreta
resse in de kont geknepen. In de
vrouwentoren wordt een gedeti
neerde geneukt", aldus de reac
ties op de bevindingen van vrou
welijke gedetineerden.
Rinus Ferdinandusse schrijft een
necrologie over Wim Kan en ver
baast zich erover dat collega-na-
beschouwers Kan vooral herin
neren vanwege diens oudejaars
conferences. Ferdinandusse
vindt de periode van het ABC-ca-
baret interessanter. "Voor jonge
ren als ik was dat toen een luilek
kerland waar alles mocht".
In VN voorts een portret van, en
een gesprek met ABP-topman
dr. J.W. van der Dussen. Hij ont
kent iets met besluitvorming
rond beleggingen te maken te
hebben: "Ik heb algemeen beleid
in mijn portefeuille en geen de-
tailbeleid. Van wie er wat ge
kocht wordt, met welk rende
ment, is niet mijn competentie."
Joop van Tijn gaat in op de toeval
lige uitlatingen van de scheiden
de voorzitter van de Eerste Ka
mer, dr. Thurlings over een tot
dusver geheim gebleven "eva
cuatieplan" dat hij superviseerde
tijdens de inhuldiging in de
Nieuwe Kerk van koningin Bea
trix. Daarbij zou hij volgens het
draaiboek het leger hebben kun
nen inroepen. De RVD en de
hoofdcommissaris van de Am
sterdamse politie zeggen ner
gens van te weten".
Het kleurkatern gaat over "Vrien
dinnen", over ruzie, lol en de
slappe lach.
