In pantoffeltempo
Leiden verkennen
Leiden uit de lucht gezien (6)
"Geluidsoverlast
Odessa valt mee"
Advocaat van café
Restauratie begint
wellicht al eind '83
Eerstejaars doen El Cid
Chef de Cuisine: Patrick Rosalie.
Een aanbeveling
voor een ieder,
die van het beste
der aarde houdt!
Hoofdstraat 14, Leiderdorp
Tel. 071-411407
Caeciliacomplex
Leiden
r- vt:
LEIDEN - "De geluidsoverlast die
buurtvereniging en omwonen
den zeggen te hebben van café
Odessa aan de Hogewoerd is
schromelijk overdreven. Er is
dan ook geen enkele reden om af
te wijken van het besluit van de
gemeenteraad dat het café tot 's
nachts één uur en in het week
einde tot twee uur open mag blij-
Daar kwam in het kort het betoog
op neer dat mr, Van Heijningen,
namens Odessa-eigenaar Jansen,
gistermiddag hield tijdens een
zitting van de gemeentelijke
commissie voor de beroeps- en
bezwaarschriften. Een poging
van de buurtvereniging Hoge
woerd om de extra ontheffing
die het café op 19 mei j.l. van bur
gemeester Goekoop voorlopig
ongedaan te maken, mislukte vo
rige week al toen de Raad van
State een verzoek daartoe af-
Gistermiddag betoogde de buurt
vereniging dat het besluit van de
burgemeester niet met de nodige
zorgvuldigheid tot stand is geko
men. Op klachten uit de buurt
zou niet serieus zijn ingegaan.
Ambtenaar Van Viegen die na
mens de burgemeester het
woord voerde zei dat uit politie
rapporten niet blijkt van ontoe
laatbare overlast.
Volgens de raadsman van de café-
eigenaar brengt het wonen in de
binnenstad nu eenmaal met zich
mee dat er wat meer geluidsover
last is van cafés en bedrijvigheid
dan in een typische woonwijk
buiten het centrum. Hij bestreed
de representativiteit van de
buurtvereniging omdat aan het
besluit om een bezwaarschrift in
te dienen geen uitspraak van de
leden van de buurtvereniging
ten grondslag ligt.
De beroepsschriftencommissie zal
zich onder meer bezighouden
met de vraag of de ontheffing
van de sluitingstijden ook be
trekking heeft op het bootterras
dat achter het café in de Oude
Rijn ligt. De commissie zal
voorts bij de politie informeren
of klachten bij de Leidse politie
zijn gedeponeerd en of klachten
over Odessa vakerr voorkomen
dan over cafés elders in de stad.
(vervolg van pagina een)
LEIDEN - Hoogstwaarschijnlijk kan nog voor het eind van dit jaar met
de restauratie van het Caeciliacomplex (waarvoor staatssecretaris
Brokx gisteren toestemming gaf) worden begonnen. Het restauratie
plan van het architectenbureau Van der Sterre/Peetom is al gereed en
de bestemming van het gebouw staat eveneens vast. Het museum
Boerhaave, momenteel aan de Steenstraat gevestigd en zeer klein be
huisd, zal te zijnter tijd in het opgeknapte complex zijn intrek nemen.
De gemeente is al sinds 1966 bezig om te komen tot restauratie van het
Caeciliacomplex (ook wel Boerhaavezalen genoemd naar de beroemde
medicus Herman Boerhaave die in het gebouw klinisch onderwijs gaf).
Reeds in 1975 zegde de rijksgebouwendienst toe dat per 1 januari 1977
met de opknapbeurt van het complex begonnen zou worden. Sinds
dien is er steeds sprake geweest van uitstel.
In de eerder genoemde brief van maart j.l. werd de staatssecretaris van
volkshuisvesting door het gemeentebestuur nog met klem verzocht de
restauratie niet in 1985 maar volgend jaar te laten beginnen. Het ge
bouw verkeert thans in zeer slechte staat. Ook het CDA in Leiden (dat
niet in het college van B en W is vertegenwoordigd) benaderde de
staatssecretaris om het nodige gewicht in de schaal te leggen. Zowel
Waal als zijn collega Tesselaar van volkshuisvesting benadrukken dat
de CD A-fractievoorzitter Walenkamp zich zeer voor de zaak heeft inge
spannen.
Het verlossende woord van de staatssecretaris van Volkshuisvesting
kwam gisteren zoals gezegd onverwacht. Brokx deelde het gemeente
bestuur aan het eind van de middag telefonisch mede dat nog in de
lopende begroting van de regering geld is vrijgemaakt om het miljoe
nenproject een aanvang te laten nemen.
LEIDEN - Zo uit de lucht gezien zou
je het misschien niet direct zeg
gen, maar dit heet dus de Goud
kust van Leiden te zijn. Omsin
geld door het Rijn en Schieka-
naal, de Oude Rijn en de Nieuwe
Rijn ligt daar mooi in het mid
den Waardeiland, zoals het dus
eigenlijk heet. "Waardeiland is
een uniek woonontwerp van de
Amerikaanse architecten Fisher
Friedman. Vanuit hun enthou
siasme voor de specifieke moge
lijkheden van Holland hebben ze
een echt wooneiland gecreëerd".
Zo jubelde enkele jaren geleden
een sjieke folder over Waardei
land. "Uitgangspunt is dat
Waardeiland synoniem moet zijn
voor kwaliteit".
Synoniem voor kwaliteit? Dat mag
best waar zijn. Maar Waardei
land blijkt nu toch vooral syno
niem voor leegstand. Dat heeft
natuurlijk ook met elkaar te ma
ken: kwaliteit kost geld en geld is
dezer dagen dus een probleem.
Waardeiland is tevens de enige
wijkfn Leiden met een eigen be
wakingsdienst (misschien wel
een kwaliteitsmerk). De Bouvier
Bewaking cirkelt door de wijk en
waakt over de lege huizen. Inbre
kers en krakers liggen immers op
de loer. Trouwens: de laatsten
hebben al een paar trofeeën bin
nengesleept: aan de Aletta Ja-
cobslaan.
Die straat is overigens goed op deze
foto te herkennen: onderaan het
Waardeiland slingert de Aletta
Jacobslaan naar boven om uit
eindelijk rechtsmidden te eindi
gen in een kruispunt met de
Laan der Verenigde Naties. Twee
bruggen maken van het Waar
deiland een schiereiland: links
onder de Hogendijkstraatbrug
en linksboven de Kettingbrug.
Verder: links op deze luchtfoto is
van boven naar beneden de Hoge
LEIDEN Elk jaar weer hetzelf
de beeld:- groepjes eerstejaars
studenten die door Leiden wan
delen. Hoewel: soms heeft het
meer weg van dwalen. En dat is
natuurlijk niet vreemd, want de
vreemdelingen moeten zich de
stad natuurlijk domestica ma
ken. Eén onzer verslaggevers
probeerde het pantoffeltempo
bij te houden.
Woensdagmorgen. Nattigheid. Uit
de hemel daalt een miezerig re
gentje. Echt weer om 's ochtends
gebakken eieren met spek te
eten. Maar in het onderkomen
van de studentenvereniging SSR
aan de Hogewoerd zitten nog
niet zoveel eerstejaars te eten. Bij
de deur post een SSR-lid. "Giste
ren waren hier zo'n dertig men
sen", vertelt ze. Concurrentie
van Quintus waar ongeveer op
hetzelfde tijdstip luxe broodjes
kunnen worden gegeten?
"Geen idee", antwoordt de studen
te. "Wacht maar af: ze komen
nog wel. Het is nu half acht en je
kunt hier eten tot negen uur".
Aan één tafel in de ontbijtzaal zit
inmiddels een drietal kersverse
studenten. Ze zijn té opgewekt,
waaruit zou kunnen worden af
geleid dat ze de avond voor het
ontbijt keurig in bed hebben
doorgebracht en niet in de kroeg.
Per ongeluk wandelen we de keu
ken binnen. Twee SSR-leden
zijn bezig met het beroemde En
gelse ontbijt. Niet druk hè, ope
nen we een gesprek. "Dat komt
nog wel", antwoordt een meisje.
Ze zwijgt verder en dat is begrij
pelijk: ook het bakken van eie
ren vergt concentratie.
Omstreeks acht uur wordt het in
derdaad drukker. Qua sfeer doet
de eetzaal denken aan de ontbijt
zaal van een jeugdherberg. Het
enige dat ontbreekt is de leider
die zegt: goed eten, want we gaan
vandaag veel wandelen. Het ge
heel heeft wel een zekere char
me.
Aan de andere kant: wie bedenkt
dat veel van deze studenten na
de introductieweek pas echt
door Leiden zullen moeten lo
pen, op zoek naar kamers, zou
het woord charme niet in z'n
mond nemen.
Tour
Donderdagmorgen, het program
maboekje meldt dat er vandaag
een tour door Leiden wordt ge
houden. "Voor El Cid was de or
ganisatie hiervan echter een
Tour de Force, reden waarom we
hopen dat jullie ons kleine onvol
komenheden niet al te zwaar zul
len aanrekenen". Benieuwd wat
ze daar mee bedoelen.
Omstreeks tien uur zijn we aanwe
zig in museum Boerhaave, al
waar een rondleiding zal worden
gehouden. Veel belangstelling.
"Mooi toch", zegt een mede
werkster van het museum. "Ja,
je moet weten: om half tien ston
den ze al voor de deur te trappe
len". Alsof ze het over een kudde
paarden heeft.
Niet iedereen is trouwens geïnte
resseerd in de wetenschappelij
ke prestaties van onze voorou
ders. Die twee jongelui daar bij
dat slingeruurwerk; staan die er
niet bij alsof ze op dit moment
liever uit hun neus zouden peu
teren? Éen van hen verklaart
desgevraagd dat we het bij het
foute eind hebben.
"Nee, deze introductieweek zit pri-
.ma in elkaar", vernemen we uit
zijn mond. "Je leert elkaar dank
zij die groepen natuurlijk beter
kennen".
Ook de volgende persoon die we
aankloppen is zeer te spreken
over de introductieweek. Alleen,
de organisatie, die deugt niet he
lemaal. "Weet u wat het is: alle
studentenverenigingen organise
ren een spectaculaire avond. En
druk dat het dan is; je komt er
bijna niet in als je niet vroeg aan
wezig bent. Nee, dat bevalt me
toch niet".
Een meisje dat bij de ingang heen
en weer drentelt verzekert ons
dat ze in het begin van de intro
ductieweek wel een beetje onze
ker was. "Maar die onwennig
heid verdwijnt vanzelf. Ik zit tij
delijk in een studentenflat en ik
moet zeggen: die mensen zijn al
lemaal heel aardig voor me. Be
halve die ene dan, maar dat is
Rijndijk te herkennen. Onder en
rechtsonder een stukje Leider
dorp met langs het water de Van
der Valk Boumanweg. Midden
boven het industrieterrein De
Waard en rechtsboven is nog een
stukje van De Kooi te zien. Te ver
weg om mogelijke economische
verschillen met Waardeiland te
kunnen ontleden.
(Foto Frans Rombout)
door
Wim Brands
ook een Minervalid. Die persoon
doet echt kleinerend, maar dat
schijnen die lui bijna allemaal te
hebben".,
Op de trap van het museum zit een
typische Einzelganger; iemand
die in z'n groepje maar niet kan
aarden. Klopt onze veronderstel
ling? "Saai, die week", ant
woordt de persoon in kwestie.
"Nou moet ik wel eerlijk toege
ven dat ik ook een beetje gede
primeerd ben omdat m'n fiets is
gestolen. Weet je wat het is met
die week: de informatie die je
krijgt is vaak zo oudbakken. En
dan die groepen. Hoe vaak ik het
al niet heb meegemaakt dat jon
gens en meisjes die elkaar nog
kennen van de middelbare
school weer bij mekaar krui
pen".
Tijdens de introductieweek laten
de studentenverenigingen van
zelfsprekend niets na om zoveel
mogelijk leden te werven. Het is
vooral zaak ervoor te zorgen dat
je de indruk wekt een gezellige
vereniging te zijn, want gezellig
heid, daar draait het welbe
schouwd allemaal om. Maar hoe
groot is de animo om lid te wor
den van een vereniging?
Het opvallende is dat veel studen
ten die we aanspraken over dit
onderwerp een antwoord gaven
in de trant van: ik weet het nog
niet. Of: ik zie het een tijdje aan
en dan beslis ik over een jaar wel.
Hengelen
Die ene jongeman die zei dat het
op de avonden van de studenten
verenigingen te druk is, zat niet
ver bezijden de waarheid. Zo wa
ren er donderdagavond behoor
lijk veel mensen naar Augusti-
nus aan het Rapenburg gegaan
om een paar dichters te zien op
treden.
Ze hadden gekozen voor literair
amusement, de organisatoren
van Augustinus, en dat betekent
automatisch dat twee artiesten er
in elk geval bij zijn: Johnny van
Doorn en Jules Deelder. Daar
kun je vergif op innemen.
Als we binnenkomen staat Van
Doorn al het op het podium.
"Préaééchtig gebouw", scan
deert de dichter. Een corpsbal,
die er uitziet zoals zijn vader er
ook moet hebben uitgezien toen
hij begon te studeren, consta
teert dat Van Doorn inmiddels
toch wel een burgermannetje is
geworden. "Maar dit wordt la
chen, maak je maar geen zor
gen", verzekert hij de copie van
zichzelf die naast hem staat.
Het wordt broeierig in de zaal,
maar gelukkig is de stemming
goed. Bovendien krijgen de stu
denten ook nog een gratis advies
van de dichter. "Doet jullie best
en wordt niet teveel student. Een
bijbaantje nemen kan geen
kwaad in deze tijd. Striptease of
pottenbakken, zoiets. Stort jullie
niet in het literaire leven. Ga dan
liever hengelen".
Ontbijten bij SSR. Sfeer van een eetzaal in een jeugdherberg.
