Centrum helpt al
102 mensen aan
tijdelijk onderdak
Comité:Utrechtse Jaagpad
te smal voorpolyetherbedrijf
lestaansrecht in drie maanden bewezen
Ex-vriend
moet huis
vrouw uit
Bewoners vechten vergunning bij Raad van State aan
Parkeren gaat voor
Zelf metselen Ios °IJ straat
HORECAF EN KOREN, de Leidse horeca doorgelicht
Woensdag 27 JULI 1983
18 u
EIDEN Een dak boven het hoofd, te eten en gezelschap. Dat is wat 102 mensen al
st vhebben gekregen van het Centrum Onderdak aan de Rembrandtstraat. Een behoorlijke
5id,score voor een centrum dat de deuren nog geen drie maanden geleden opende. Mensen
met problemen die uiteenliepen van huisuitzetting tot drugs en van echtscheiding tot
jhjweglopen van huis, vonden er hun 'bed, brood en bewassing'.
i opvang
centrum Onderdak i
;6, t centrum waar 21
door hun dakloosheid in ernstige
problemen zijn geraakt, tijdelijk
8 t onderdak kunnen vinden. De
4-1 eerste plannen voor een derge
lijk centrum dateren al van tien
£ru jaar geleden, maar ketsten aan-
01i vankelijk steeds weer af op ge-
Llu' brek aan plaats en financiën. Uit-
;n j eindelijk werd voor nieuwbouw
aan de Rembrandtstraat geko-
J, t zen, waar nu, een modern op
vangcentrum is verrezen,
•rullezoekers van Centrum Onderdak
treffen een gebouw van vier ver-
E diepingen, waarvan de bovenste
drie achttien een- en tweeper
soonskamers bevatten. De ka
mers zijn onderling koppelbaar,
we: zodat met gemak een heel gezin
nuj kan worden opgevangen zonder
arii dat het de privacy verliest. Bene-
laaj den bevinden zich een receptie,
ilin vergaderruimte, spreekkamer,
,aa huis- en eetkamer en een recrea-
q tiezaal. De tijdelijke bewoners
van Centrum Onderdak doen
zelf het huishouden en koken ge
zamenlijk de maaltijd.
""Zolang als het heeft geduurd voor
dit centrum er stond, zo snel
m heeft het zijn bestaansrecht in
T een stad als Leiden bewezen.
Floor Buschman, centrumcoör
dinator: "Eenmaal hebben we
zelfs overbezet, dus met meer
dan 21 mensen gezeten. Maar aan
de andere kant is er van dichts-
libbing van het centrum geen
sprake. Gemiddeld blijven de be
woners ruim een week. Al met al
werkt het Centrum Onderdak
dus zoals we ons altijd hadden
voorgesteld".
Zij het dan dat' de meeste mede
werkers van het centrum niet be
taald worden. En ook de betaal
de medewerkers maken menig
vrijwillig overuurtje. Buschman:
"Na drie maanden is al overdui-
door
Conny Smits
delijk gebleken dat 4,7 formatie
plaatsen veel te weinig is. We
hebben nog steeds een aantal
procedures tegen het rijk lopen
om voldoende betaalde krachten
te krijgen. Want de vrijwilligers
zijn deskundig en gemotiveerd,
maar we blijven het een onrecht
matig gebruik van onbetaalde
werkers vinden".
Streng
Centrum Onderdak neemt ieder
een op, met welk probleem hij of
zij ook te kampen heeft. Gevolg
is een grote diversiteit aan bewo
ners. Een drugsverslaafde die
wacht op een plaatsje in een af
kickcentrum, een gezin dat van
wege huurschuld het huis is uit
gezet, een weggelopen jongere
en een gescheiden man ontmoe
ten elkaar in de huiskamer, bij
het eten en doen gezamenlijk het
huishouden. "Dat geeft wel eens
ruzies en irritaties ja", beaamt
Buschman. "Maar we willen in
geen geval zo'n centrum zijn dat
zegt: soiry, jou kunnen we niet
helpen, jij behoort niet tot onze
doelgroep".
Wel werden de huisregels al vrij
snel na de opening aangepast, ze
werden strakker opgesteld.
Buschman: "Je kunt rustig stel
len dat we een strenge instelling
zijn. Alcohol en drugs zijn uit
den boze en de bewoners moeten
's avonds op tijd binnen zijn. Wie
zich niet aan de regels houdt, die
vliegt er geheid uit. We kunnen
niet hebben dat bewoners een
loopje met de medewerkers ne-
Op die medewerkers wordt toch al
een groot beroep gedaan, vindt
Buschman.
De begeleiding in het centrum is
namelijk intensiever dan ver
wacht. Bedoeling is dat de eigen
lijke problemen van de bewo
ners worden begeleid door ande
re hulpverleningsinstellingen in
de stad. "Maar die externe bege
leiding is niet overal optimaal.
Sommige mensen moeten drie
weken wachten op een eerste ge
sprek. Intussen hebben wij hier
alle problemen aangehoord en
dan kun je moeilijk zeggen:
goed, ik weet nu alles, zoek het
nu zelf maar uit".
Rust
De oudste tijdelijke bewoner van
Centrum Onderdak was ver in de
zestig, de jongste die zelfstandig
kwam een baby van tien maan-
den. "Die werd door de politie
gebracht omdat moeder een
nachtje in de cel moest". De
meeste cliënten komen echter
uit eigen beweging, zonder door
verwezen te zijn. Na een verblijf
in het opvangcentrum, dat voor
al dient als een periode om tot
rust te komen en de problemen
op een rijtje te zetten, vertrekken
er veel naar meer gespecialiseer
de opvang zoals een afkickcen
trum of begeleide kamerbewo
ning.
"Het is niet goed om erg lang in
Centrum Onderdak te blijven
hangen. In het begin zie je men
sen tot rust komen, maar na een
paar weken komen er alleen
maar weer spanningen bij", ver
klaart Buschman. "Dan voelen
i zich juist weer opge-
Coördinator Floor Buschman (staand) met twee medewerkers i
kunt rustig stellen dat we een strenge instelling zijn".
x de huiskamer van het Centrum Onderdak. "Je
DEN HAAG/LEIDEN - De Leidse
vrouw, die vorige week bij de
Haagse rechtbank aanklopte om
haar ex-vriend via een kort ge
ding van zich af te houden, is in
het gelijk gesteld. De man moet
binnen twee dagen nadat hem
het vonnis is overhandigd haar
huis aan het Anna van Burenhof
verlaten. Ook de eis van de Leid
se dat de man elke keer vijfhon
derd gulden boete moet betalen
als hij zich bij haar woning be
geeft is ingewilligd door recht
bankpresident mr. De Groot.
De ex-vriend, een 23-jarige Leide-
naar, woonde sinds vorig jaar bij
haar in. Omdat ze herhaaldelijk
door hem zou zijn mishandeld
wil de vrouw dat hij vertrekt. Dit
weigerde de man, hoewel de wo
ning niet op zijn naam stond.
LEIDEN Met een verbrijzeld on
derbeen moest een 40-jarige
Haagse bromfietser gisteren
worden overgebracht naar het
AZL. De man had, rijdend over
de Kanaalweg, geen voorrang ge
kregen van een 26-jarige Leidse
automobiliste. Bij de aanrijding
klapte de Hagenaar met het rech
ter been tegen de bumper.
DEN HAAG/LEIDEN - Is de aan
wezigheid van een polyetherbe-
drijf op het smalle Utrechtse
Jaagpad te gedogen? Sommige
omwonenden vinden van niet.
Namens hen trok het bewoners
comité Utrechtse Jaagpad giste-
de bel bij de Raad 1
State. Aanleiding
lie en benzine zouden er ook in
grote hoeveelheden opgeslagen
liggen. Wat hoeveelheden betreft
kon woordvoerder Van der Meu-
len geen cijfers noemen. "Maar
als er brand uitbreekt zal het
voor de omwonenden moeilijk
zijn om hun pand te verlaten".
rechtsorgaan te klagen vormt de
aanvraag voor uitbreiding van
Weco. 'Gedaagde' was de ge
meente Leiden, die Weco de no
dige vergunningen heeft ver
strekt. Eerder werd over het rei
len en* zeilen van het bedrijf al
een hoorzitting gehouden.
Het bewonerscomité vindt het be
drijf in zijn huidige grootte al een
plaag. Het is van mening dat
bij dit Men neemt het bij Weco volgens
Van der Meulen ook niet
nauw met de voorschriften. "On
danks het verbod worden er re
gelmatig plaat- en spuitwerk ver
richt. Bovendien brengt Weco de
nodige geluid- en parkeerover
last met zich mee. Geregeld wor
den er campers en transitbusjes
van een nevenbedrijf van Weco
gestald op het Utrechtse Jaag
pad".
door het brandbare polyether de Van der Meulen kwam tijdens de
kans op vlammen sterk wordt zitting met drie eisen op de prop-
vergroot. Produkten als dieselo- pen. Allereerst wil hij (lees: het
bewonerscomité) dat er brand
werende maatregelen worden
getroffen. De gemeente Leiden
moet daarnaast zorgen dat het
spuit- en plaatwerk aan auto's
aan banden wordt gelegd en er
maatregelen worden getroffen
om het verkeer een betere door
gang te garanderen.
Een woordvoerder van de gemeen
te liet de Raad van State weten
dat aan de aanwezigheid van be-
drijfs- en verhuurauto's op het'
Utrechtse Jaagpad weinig te
doen is. De auto's hebben zelfs
meegespeeld in de aanvraag voor
een hinderwetvergunning. Juist
omdat die vergunning al is afge
geven kunnen er achteraf geen
nadere eisen aan de brandbevei
liging meer worden gesteld, net
zo min als aan de verkeersafwik
keling.
Weco-woordvoerder Verboom be
grijpt niet waarom de omwonen
den struikelen over "vijf auto's,
waarvan er dagelijks twee a drie'
op de parkeerplaats staan gepar
keerd. Er loopt een fietspad om
de parkeerplaats heen".
Volgens hem wordt er na zeven
uur 's avonds niet meer gewerkt,
terwijl er helemaal geen sprake
van kan zijn dat er plaat- en
spuitwerk wordt verricht. Daar
voor is volgens Verboom geen
enkele reden, en de mogelijkheid
is evenmin aanwezig. De enkele
keer dat Weco is betrapt op
spuitwerk betrof slechts een in
cident.
De Raad van State zal binnenkort
bepalen of het bedrijf al dan niet
terecht de nodige vergunningen
heeft gekregen.
LEIDEN De jongeren uit de
Vestestraat en Uitefstegracht
hebben hun speelvoorziening
gekregen. Op hun verzoek
heeft ambtenaar C. Jochem-
sen, hoofd van de. directie
Groen, besloten een deel van
het parkeerterrein aan de ir.
Driessenstraat tijdelijk in te
richten als basketbalveld (zie
foto). Jochemsen legt de jeugd
daarbij echter wel wat extra
spelregels op.
Parkeren op de bewuste plaats,
zo schrijft Jochemsen aan de
'beste jongelui', moet gewoon
mogelijk blijven. "Het is mis
schien jammer voor jullie,
maar als het druk is komt
parkeren op de eerste plaats".
Wanneer het basketbalveldje
autovrij is, wat op zaterdag
en donderavond in ieder ge
val uitgesloten is, dienen de
jongeren te denken aan de
auto's die vlakbij staan ge
parkeerd.
Wanneer de jongelui zich aan
deze spelregels houden, moe
ten zij er veel plezier aan be
leven, veronderstelt Jochem
sen. "Mocht dat echter niet
lukken, dan moeten we het
veld helaas weer opruimen".
Dat laatste zal niet veel moei
te kosten, want aan de ver
harding van het veldje wordt
niets extra's gedaan. Het leek
Jochemsen in de huidige
staat al goed bespeelbaar.
(foto Holvast)
Dieven van
acht en
tien jaar
LEIDEN Twee zeer jeugdige
diefjes, broertjes van acht en tien
jaar oud, zijn gisteren in de kraag
gevat toen zij op verkenning wa
ren in de bibliotheek aan de,
Nieuwstraat. Het personeel van
de bibliotheek herkende de twee
als dezelfden die maandag een
portemonnee met tachtig gulden
haden on vreemd. De politie gaf
de twee jongetjes na verhoor
mee aan de moeder.
Man schiet met
luchtdrukpistool
LEIDEN Van een 34-jarige be
woner van de Haarlemmerstraat
is gisteravond een luchtdrukpi
stool met munitie in beslag geno-
men. De man hing met het wa
pen uit zijn raam en schoot de
kogeltjes de Haarlemmerstraat
in. Daarbij werd niemand ge
wond. Tegen de man is proces
verbaal opgemaakt.
Stroomkabel
van 380 volt
T .TP.TDF'.'M Hpt pnprciphpi
LEIDEN De Vereniging De Ne
derlandse Baksteenindustrie be
gint in september in veertien
plaatsen met een nieuwe serie
van de metselcursussen voor
doe-het-zelvers. In Lejden wordt
de cursus gegeven in de Bed rij fs-
technische School aan de Von
dellaan, op dinsdag- of donder
dagavond. De cursus bestaat uit
twaalf lessen van drie uur. Infor
matie: tel. 08309-9110.
LEIDEN - Het energiebedrijf
Rijnland moest er gistermiddag
aan te pas komen om een losge
raakte elektriciteitskabel aan de
Admiraal Helfrichweg onklaar te
maken. De kabel, waarop een
stroom van niet minder dan 380
volt stond, was losgeraakt en
over de weg komen te liggen.
Omdat de eigenaar van de kabel,
een bouwbedrijf uit Zoeterwou-
de, onbereikbaar was, riep de po
litie de hulp van het EBR in.
door
JAAP VISSER
Afdelingsbestuurders van Horeca Nederland zijn er van over
tuigd dat het conservatieve plaatselijke horecabeleid de klan
ten deze aantrekkelijke stad uitjaagt. Is dat werkelijk zo? Wat
heeft Leiden, door het CDA-raadslid Joop Walenkamp ooit
smalend "het Staphorst van het westen" genoemd, dan zoal te
bieden? We besloten de Leidse horeca eens door te lichten en
de geschoten röntgenfoto's op deze plek af te drukken.
Kijkjes in de verschillende keukens van de Leidse horeca; een
horeca-serie waarbij het aan de lezer is om het kaf van het
koren te scheiden.
Vandaag deel drie over een 75-jarige hoteliêr die al 32 jaar in
haar eentje Hotel Haas aan de Mariènpoelstraat runt en van
plan is daar mee door te gaan "tot het licht wordt uitge
draaid". Met een licht Amsterdamse tongval zegt zij over Lei
den als horecastad: "Ach, het is geen Mokum hè maar ik vind
het wel een aardig plaatsje hoor".
Hotelbedden zijn in Leiden dun
gezaaid. Van de hotels die het
telefoonboek vermeldt kunnen
we er om te beginnen drie
doorhalen. Immers, hotel café
Bristol aan de Nieuwe Bees
tenmarkt en hotel café restau
rant Bellevue aan de Steen-
straat verhuren al tijden geen
kamers meer, terwijl hotel res
taurant De Boerderij aan de
Hoge Morsweg is opgegaan in
de Engelberthahoeve.
Blijven over: Holiday Inn met
365 bedden, hotel Nieuw Mi
nerva, dat inclusief de twee de
pendances 132 bedden telt, de
Engelberthahoeve: acht bed
den, May Flower: twintig bed
den en Hotel Haas: twintig
bedden (35 gulden voor een
éénpersoonskamer met ont
bijt).
Tante Leen
Van dit viertal is Hotel Haas on
getwijfeld het meest schilder
achtige. Het kapitale pand op
de hoek van de Rijnsburger-
weg en de Mariènpoelstraat
kent ongeveer dezelfde 'barok
ke' inrichting als de meeste
huiskamers in volksbuurten
als pakweg de Amsterdamse
Jordaan. Wanneer je bij me
vrouw Haas binnenstapt, is het
net alsof je bij tante Leen zelf
op bezoek gaat. Overigens is de
kans dat je niet verder dan de
voordeur komt vrij groot, want
wanneer zij een boodschapje
moet doen, een bezoekje aflegt
bij haar zuster of een middagje
gaat stappen in Zandvoort dan
trekt zij de voordeur achter
zich in het slot.
Hendrika Geertruida Maria Haas
streek in 1951 in Leiden neer
om pal tegenover het Acade
misch Ziekenhuis in een parti
culier huurhuis haar eigen ho
tel te jjeginnen. "Je moet we
ten dat ik juist van m'n man af
was, want die ging er met een
ander vandoor. En ik wilde per
sé iets om handen hebben en
voor geen goud in Amsterdam
want daar runde m'n man ons
hotel op het Damrak waar nou
m'n zoon inzit. Ik dacht bij me
eige: 'Tegenover zo'n zieken
huis is zo'n gek punt nog niet'.
Nou en daar heb ik dus wel ge
lijk in gekregen, want uit het
buitenland komen ze allemaal
hier naar toe. Hier, kijk maar in
het gastenboek: gasten uit Co
lombia, Tanzania, Indonesië en
hier uit British".
Inderdaad bevat het gastenboek
een bonte lijst van nationalitei
ten. Op gedempte toon en diep
voorovergebogen vertrouwt zij
de verslaggever toe: "Die men
sen komen hier meestal voor
de 'k', begrijp je wel".
Rieka Haas, een in Zaandam ge
boren Amsterdamse, vertelt
dat zij vooral in het begin van
haar 'solo-carrière' heel wat
strijd heeft moeten voeren.
"Eerst verhuurde ik gemeubi
leerde kamers. Toen had ik al
lemaal doktoren en professo
ren in de kost. Maar daar had
ik gauw de balen van. Succe-
sievelijk heb ik het hier tot een
echt hotel omgebouwd en in
1964 heb ik het gekocht. Maar
je blijft aan het verbouwen. Ik
heb op elke etage een douche
maar vandaag de dag willen de
mensen allemaal een kamer
met een bad. Nu hoop ik ge
zond te blijven en dan van de
winter in twee kamers een bad
kamer te laten maken. Maar
wat dat allemaal niet kost te
genwoordig".
Hoewel zij gemiddeld niet meer
dan een handvol overnachters
over de vloer krijgt, is het toch
verbluffend dat mevrouw
Haas, zoals ook bekenden haar
blijven noemen, op haar vijfen
zeventigste nog altijd tegelijk
de directrice, het kamermeisje,
de barjuffrouw en de serveer
ster uithangt.
"Mijn schoondochter zei onder-
laatst tegen mij: 'Ik begrijp
niet dat je het niet verkoopt en
lekker in een bejaardentehuis
gaat zitten'. Weet watje wat ik
toen heb geantwoord: 'Je stopt
je eigen moeder maar in een
bejaardentehuis'. Wat denkt ze
wel. Nu heb ik ten minste nog
wat om handen en een beetje
aanspraak. Nee, je moet in een
bejaardentehuis gaan zitten te
genover allemaal van die ouwe
zielepoten. Mij niet gezien. Ik
ga hier door tot het licht uit-
Afstand
Zo zal Rieka Haas ook tot het bit
tere einde volharden in haar
zondagse uitjes naar het Zand-
voortse Hotel Bouwes. "Daar
hebben ze toch zo'n prachtige
nachtclub gekregen. Daar ga ik
dus elke zondag naar toe. Want
ik ben nu eenmaal dol op een
lekker stukje muziek, een co
laartje aan de bar en een dansje.
En ze kennen me er allemaal
hoor. Dan is het van: 'Ha die
mevrouw Haas, moet je wat
van me gebruiken?' of 'Ha die
mevrouw Haas, zullen we een
dansje maken?'. Maar ik be
waar wel afstand hoor. Als ze
een arm om me heen slaan, dan
is het meteen afgelopen. En
dat moetje wel doen hoor als je
zoals ik een eigen zaak heb
want er lopen er heel wat rond
die alleen maar op je centen uit'
zijn".
Mevrouw Haas ("Ik spreek
Frans, Duits, Engels en een
klein beetje Italiaans") heeft
op uitnodiging van haar gasten
al de meeste uithoeken van de
wereld bezocht. Niet zó ver
wonderlijk, want als 'vertrou
wensvrouw'.heeft zij de zorgen
gedeeld van heel wat echtge
noten en -genotes. Veel vermo
gende buitenlanders reizen af
naar het AZL wanneer zij zelf
of een van de familieden een
gecompliceerde operatie moet
ondergaan. De met de partient"
meereizende familieleden be
landen dan dikwijks in Hotel
Haas, waar mevrouw Haas hen
een beetje 'bemoedert'.
"Ach jongen, ik heb wat ellende
moeten aanhoren in de loop
van de jaren. Vroeger kreeg ik
daar meestal zo'n dikke krop
van en dan zat ik elke avond te
grienen. Maar alles went hoor.
Tegenwoordig gaat het 't ene
oor in en 't andere weer uit".
Dat is meestal niet het geval bij
de familieleden van de buiten
landse patiënten. Die zijn me
vrouw Haas dikwijls eeuwig
dankbaar om haar troostende
woorden. Vandaar dat zij, zoals
ze dat zelf noemt, "van de ene
invitatie in de andere rolt". "Ik
ben geloof ik al overal geweest.
In Djakarta, in Acapulco, in
Cairo, in Beiroet ("Daar heten
ze me van die moskees zien
maar daar was ik niet zo happy
op. Die nachtclubs vond ik
veel interessanter") en op Ha
waï. En nu heb ik wéér een in
vitatie lopen voor Idonesië.
Maar ik denk niet dat ik het
doe hoor, want ik heb eigenlijk
een pesthekel aan die gamalan-
muziek. Die krontjongmuziek
gaat nog wel, dat is lekker le
vendig. Maar die gamalan. Ik
word doodnerveus van die ro
therrie. Nee, ik denk dat ik de
ze keer maar thuis blijf'.
Rustig
Als horecastad vindt mevrouw
Haas Leiden "wel een aardig
plaatsje". "Het is hier natuur
lijk geen Amsterdam, maar het
is lekker rustig. Wel vind ik dat
je hier helemaal niets voor de
oudere mensen hebt zoals bij
voorbeeld in Zandvoort. Voor
de jongeren heb je geloof ik
nog wel iets vooraan de Sta
tionsweg. 'Club zoveel' geloof
ik. Maar ach, ik bemoei me
daar allemaal niet zo mee. Als
het hier maar een beetje loopt
en als ik iedereen het zijne kan
geven dan ben ik gelukkig.
Straks krijg ik het weer druk
met die verbouwing. Die is
hard nodig hoor want ik krijg
toch wel veel afknappers om
dat er geen badkamers zijn".
