c
PMet een hit op
zak werkt het
gemakkelijker'
c Banana Split: populaire peepshow
TV-rubriek
1'Octopussy'-zangeres Rita Coolidge
'LI SATERDAG 23 JULI 1983
Radio - tv - kunst
Hnge
men- Stelt u zich even voor: op het
[e lijr trottoir voor een snackbar is
■dedt een terrasje. Er zitten geen
moi mensen. Een heer in ruime re-
-07.0 genjas komt er aanlopen, hij
zet een tafeltje en drie stoelen
vóór het terrasje, haalt uit zijn
Over re6enJas kopjes, schoteltjes en
Ming een koffiekan, trekt de regen-
1983 jas uit en blijkt een ober te zijn.
t-We Hij posteert zich bij dat tafel-
stdaj tje, en nu komen er wèl men-
issen Sen zitten. Zij bestellen een
24(S koPJe koffie- eigenaar van
het eigenlijke terras komt
kwaad naar buiten en vraagt
wat dat te betekenen heeft? De
De 'ober' zegt dat de straat vrij is,
»pl°- en dat hij voor zichzelf begon-
ntry nen is. Maar dat gaat zo maar
niet, roept de eigenaar, daar
moet je precario voor betalen!
lac- O, ik blijf hier maar tot vijf uur,
1.45 die paar gulden precario, daar
moet je niet over zeuren. Maar
weet u wat, als u mij een tientje
geeft ben ik bereid te vertrek
ken.
De man, steeds kwader wor
dend, zegt dat hij de politie
gaat halen en verdwijnt. Even
later komt een vrouw, die aan
de 'ober' vraagt of zij ook pof
fertjes kan krijgen. Nee, zegt
de 'ober', voor poffertjes moet
u binnen zijn. Ze gaat naar bin
nen (achteraf bleek dat de
vrouw van de caféhouder te
zijn). Later komt ze weer naar
buiten, en vraagt of ze koffie
kan krijgen. Die koffie is lang
zamerhand koud, dat zou ik u
niet aanraden, zegt de 'ober',
die haar wel een aardige vrouw
vindt en haar niet met koude
koffie wil opzadelen.
Eindelijk, na ongeveer anderhalf
uur, komt de eigenaar van de
snackbar terug met een tame
lijk dikke agente. U mag hier
niet staan, zegt de agente op
keung-nette wijze. De 'ober'
blijft nog een tijdje tegenstrib
belen, zodat de eigenaar van
het terras steeds nijdiger wordt
en op het laatst het tafeltje van
de 'ober', met alles wat er op
staat, een paar meter wegslin
gert. „Maar dat mag ook niet!"
zei de agente bestraffend.
U zegt nu misschien: een typi
sche scène voor Banana Split,
die zouden ze eens een keer
moeten uitzenden! Misschien
stuur ik dit idee wel in. Ralph
Inbar vertelde immers bij de
collage van de leukste frag
menten van alle Banana Splits
van dit seizoen, dat er bergen
post met ideeën voor B.S.-scè-
nes bij de TROS waren binnen
gekomen. Zou je daar nou nog
iets voor vangen, als zo'n idee
metterdaad gebruikt wordt? Ik
in ieder geval niet, als ik het
bovenstaande idee zou aan
brengen, want dat is inmiddels
al opgenomen en zal het ko
mende seizoen ongetwijfeld
worden uitgezonden. U hoeft
de komende maanden ook niet
schichtig te reageren op elke
ongebruikelijke situatie waar u
mee geconfronteerd wordt,
want vrijwel alle onderdelen
voor het volgende seizoen van
dit populairste programma van
1982-1983 zijn inmiddels opge
nomen.
De grote populariteit van deze
gezins-peepshow verbaast mij
niets. Het is altijd aardig te zien
hoe een ander in het ootje
wordt genomen, er op een
grandioze manier instinkt,
maar dan toch ook weer de
grootheid van ziel kan opbren
gen om er hartelijk om mee te
lachen en toestemming te ge
ven hem voor het front van het
hele Nederlandse volk te kijk
te zetten. Als het slachtoffer
sullig reageert vergeven wè
hem dat net zozeer als wanneer
hij pisnijdig reageert.
Neem bijvoorbeeld die jongen
van de groenteman, die zo
heetgebakerd reageeide toen
de B.S.-man in een paar appels
beet om ze te keuren. We zagen
deze scène terug in de herha
lingscollage. Mij leek die jon
gen nogal een etterbak, maar
Patty Brard prees hem de he
mel in omdat hij zo sportief en
leuk gereageerd had (hij begon
zowaar handtastelijk te wor
den!), en iedereen applaudi-
seerde beamend. Dat is toch
mooi, dat een tv-programma in
staat is de mensen zelfs met de
vervelendste drollebehangers
te verzoenen, als ze op het mo
ment van de waarheid maar
bereid zijn hun verlies te er
kennen!
door
Nico Scheepmaker
We zagen onvergetelijke scènes
terug (het kind met de spre
kende meloen, „er zit iets on
der uw schoen", de te grote
kist, Lerby, Van Hanegem en
Vultink, de fiets om de lan
taarnpaal, het haastige etentje,
het jodelen, Ralph Inbar als
vlieger), maar wat was nu ei
genlijk niet waardig bevonden
om nog een keer teruggezien te
worden?
Ik heb net even met Ralph Inbar,
die me vertelde dat de eerste
van de zes uitzendingen in het
komende seizoen op 22 okto
ber is gepland, voor u doorge
nomen:
Van de le uitzending ontbraken
de plakkende kopjes, het echt
paar dat een gouden enkel
band kon winnen met raden,
en de man die in de nachtclub
door iedereen werd herkend.
Van de 2e uitzending ontbrak al
leen de stortvloed van ping
pongballen.
Van de 3e uitzending ontbraken
de dansende mannen in de su
permarkt, de enquête vooraf
(hoe kijkt u TV?), de man van
het vlooientheater die in de ta
xi zijn vlo kwijtraakt, en de fo
tozaak (met uitgerold fotorol
letje).
Van de 4e en laatste uitzending
ontbraken de stomerij (inter
com en onzichtbare man), en
(om andere dan kwaliteitsrede
nen) het gesprek met de Ma
rokkaanse tolk.
2-
AMSTERDAM (GPD) Zangeres Rita Coolidge is in de Verenigde Staten om de drom
mel niet een van de minst getalenteerde en gewaardeerde dertigers, die zich ogenschijn
lijk veilig op een keurig middenpad van de popmuziek begeeft. Toch gaat de economi
sche recessie en de malaise in de platenindustrie ook niet onopgemerkt voorbij aan de
donkerharige predikantendochter uit Nashville Tennessee. Een goede elpeeverkoop,
internationale naambekendheid en het zich kunnen veroorloven van dure tournees, zijn
meer dan ooit afhankelijk van incidentele single-toppers en een hoge hitnotering. Te-
i gen die achtergrond, kan Coolidge van een geschenk uit de hemel spreken, dat ze het
themanummer All Time High in de nieuwe James Bond-film Octopussy mocht zingen.
door
Rolf Ruesink
Rita Coolidge rust even uit op een Amsterdammertje.
„Rond de films van Bond hangt
een mystiek van succes, ver
klaart Rita Coolidge (39) in Am
sterdam, waar ze een week met
vakantie is en nog een enkel in
terview geeft, ter afsluiting van
haar aandeel in de met Bond-
producent Albert T. Broccoli
overeengekomen promotie van
het jongste cinema-spektakel-
stuk. „In Amerika staat het num
mer al hoog genoteerd en met
een hitje op zak is het nu een
maal makkelijker werken. Zo
eerlijk moet je wel zijn. Dat je
wordt gevraagd om het te zingen,
is al een prestige-zaak. James
Bond komt tenslotte onder de
ogen van 250 miljoen bioscoop
bezoekers, die pikken je naam op
en horen iets van je muziek. Ik
wil zelf nog eens stiekem gaan
kijken en dan de reacties aftas
ten, mijn dochter van negen gaat
dan mee, die heeft m nog niet ge
zien, mijn ouders, zusters en
broer nodig ik meteen maar uit.
Coolidge bevindt zich met haar vo
cale aandeel in een van de Ian
Flemming-verfilmingen in een
goed gezelschap, want na Dr. No
(dat geen titelsong kende) waren
het op een enkeling na, toch lou
ter groten, die Sean Connery en
Roger Moore van liefdevolle ach
tergronddeuntjes voorzagen. La
ten we het rijtje maar eens aflo
pen: From Russia with love
(Matt Munro), Goldfinger (Shir
ley Bassey), Thunderball (Tom
Jones), You only live twice (Nan
cy Sinatra), On her M^jestys se
cret service (Louis Armstrong en
Nina), Diamonds are forever
(Shirley Bassey), Live and let die
(Paul McCartney en Wings), The
man with the golden gun (Lulu),
The spy who loved me (Carly Si
mon), Moonraker (Shirley Bas
sey) en For your eyes only (Shee-
na Easton).
Hoe kwam Rita Coolidge eigenlijk
aan die invitatie? „Een ware in
trige, zo verklapt de in Los Ange
les woonachtige zangeres, „Bar
bie Broccoli, een dochter van de
producent, is een enorme fan van
mij. Ze liet haar vader overal hei
melijk bandjes van mij horen,
thuis en in zn auto. Die stem
zoek ik, riep Broccoli toen plot
seling en geregeld was het. Ove
rigens circuleert er elk jaar ook
een geheime Ujst met wat kandi
daten. Met de film gaat het trou
wens ook zo. Tot aan de première
had niemand van ons, ook Roger
Moore en Maud Adams niet, ook
maar een ongemonteerd frag
ment van Octopussy gezien. De
nieuwe Bond moet altijd het best
bewaarde geheim ter wereld zyn.
Ditmaal had dat ongetwijfeld te
maken met de vrijwel gelijktijdig
:'0'
.,f -
Rita Coolidge: 'Dat gezeur over weer een verloren liefde geloof ik zo langzamerhand wel'
plaatshebbende opnamen voor
de Bond-concurrent Never say
never again met Sean Connery.
Overigens was het stemgeluid van
Coolidge al eerder gekoppeld
aan het voor bios en beeldbuis
bestemde celluloid. Zo zong Rita
de soundtrack van Coast tot
coast (Robert Blake en Dyan
Cannon) en voorzag ze het wes-
tern-achtige A Man called horse
van Richard Harris van een titel
stuk. „Die film schijnt echter
nooit te zijn uitgekomen, mis
schien was alleen dat nummer
van mij goed en stelde de rest
niets voor. In de bekende rol
prent Pat Garret and Billy The
Kid had ze eveneens een aandeel
in de door Bob Dylan gecompo
neerde soundtrack. Haar toen
malige echtgenoot Kris Kristof-
ferson speelde de hoofdrol.
County
ae uitvoering van vriend Joe
Cocker.
Met de Bnt maakte ze vervolgens
deel uit van het rondreizende ge
zelschap Mad Dogs and English
men. Vervolgens werd Coolidge
een veel gevraagd sessiemuzi-
kante en zong ze mee op platen
van Eric Clapton, Boz Scaggs,
Graham Nash en Stephen Stills.
Omgekeerd maakte de als back-
up-zangeres begonnen nieuwko
mer veelvuldig gebruik van be
kende muzikanten op haar eigen
platen, die vanaf 1970 versche
nen. Eén van die mensen is Ry
Cooder.
Schande
„Naar mijn gevoel de beste heden
daagse geschiedschrijver van
Amerikaanse muziekcultuur. Al
les komt hij te weten, New Or
leans, Texas en Mexico zijn door
Cooder uitgekamd. En als hij de
juiste klanten niet bij elkaar
heeft, krijgt hij wel de muzikan
ten bij elkaar om ze alsnog te
spelen. Een schande dat die mu
ziek niet vaker een kans krijgt op
de radio. Hetzelfde geldt voor
Randy Newman, die er nooit in
slaagt om in Amerika meer dan
50.000 platen te verkopen. Zon
man moet goed zijn voor het
tienvoudige. Laatst sprak ik
hem, net voor een concert in
Kansas City. „Ik speel vanavond
in een lege zaal, zei Newman, en
dat klopte wel zon beetje, want
er kwamen niet meer dan 300 be
zoekers op hem af. Voor mijn
muziek ligt het iets gunstiger, ik
oriënteer me dan wel op een be
duidend breder publiek.
Never let you go, de dertiende
Coolidge-elpee is een voorbeeld
van de tamelijke commerciële
benadering. De plaat is pas in
(foto GPD)
september verkrijgbaar in Euro
pa, nadat Amerika hem al in april
kon beluisteren. „Typisch, want
het is een bijna puur Europees
getinte elpee, veel synthesizers,
vooral nummers uit Engeland,
allemaal met een positieve la
ding. Dat gezeur over weer eens
een verloren liefde geloof ik zo
langzamerhand wel. De cover
koningin, zelf vrijwel nooit num
mers componerend, koos dit
maal voor songs van Squeeze,
Culture Club, Yazoo, Chas Jan
kei en Joe Jackson. Als Ameri
kaanse compensatie van dit fris
se Britse elpee-gedeelte, heeft
Coolidge het oog laten vallen op
Bob Seger, Al Green, James
House en Wendy Waldman.
Dit najaar begint Rita Coolidge aan
een soort wereldtournee, die
haar afhankelijk van de Bond-
respons, ook naar Nederland zou
kunnen brengen.
Het in 1973 gesloten huwelijk met
de, nadien veelvuldig door drank
en miskende country uit het lood
geslagen, zanger-acteur liep aan
het eind van de jaren zeventig op
de klippen. „We zijn nog wel goe
de vrienden en hebben samen
een dochter. Praten over elkaar
tijdens interviews doen we liever
niet. Door Kristofferson kreeg
Coolidge echter wel het stempel
van country opgeplakt. „Het
gekke is dat ik wel uit Nashville
kom, maar niets met die muziek
te maken heb, zoals Emmylou
Harris Linda Ronstadt of Carle-
ne Carter. Vanaf het begin heb ik
meer op de toer van blues, jazz
en mainstream pop gezeten. De
platen die ik met Kris gemaakt
heb, zitten wel in die country-
hoek en we hebben wat Gram-
mys gekregen voor country-
duetten. Ze vragen me nog
steeds hoe het is om country-zan-
geres te zijn. „Ik zou het niet we
ten, antwoord ik dan, „want ik
ben het niet.
Voor haar relatie met Kristofferson
trok Rita Coolidge een tijdje op
met een andere bekende muzi
kant. „Toen ik in 1968 naar Cali-
fornië kwam, heb ik samenge
woond met Leon Russel, dat is in
feite snel na een jaar uit el
kaar gevallen. De bebaarde pia
nist schreef toen een nummer,
als ode aan zijn verloren liefde:
Delta Lady, refererend aan de
zuidelijke afkomst van Rita, later
wereldwijd bekend geworden in
De KRO-televisie brengt vanavond een uitvoerige reportage over het toernooi voor drum- en showbands,
dat onlangs in het Limburgse Schinveld is gehouden. Op de foto een van de deelnemende maiorettearoe-
pen. (foto Kippa;
