J ongensdroom van
Mansholt vervuld
Al dat gedoe hier lijkt
dan ineens zo pietluttig99
Evangelisten op les bij Graham
GESLAAGDEN
12 JULI 1983
PAGINA 11
ji had a dream..."
un)te droom begon toen ik gistermid-
uwP-Q om twaalf uur de Utrechtse-
setfUQ in Amsterdam passeerde, op
rsc?eg naar Hilversum voor een op-
)ncame van het programma 'Van
eken bezeten'. Om half een waren
<oe besteld, hoewel de opnamen pas
djtm tien voor drie konden beginnen,
ep(mdat de apparatuur waarmee en-
jjele oude Tour de France-filmpjes
iertoond moesten worden voor die
vaijd niet beschikbaar was. In zulke
besef je weer eens wat een
mderwets medium televisie nog al
tijd is, het is net vliegen in 1950,
oen ze je ook minstens twee uur
joot het opstijgen op Schiphol be
itelden, zodat je twee keer zoveel
;ijd kwijt was met wachten dan
net vliegen. Bovendien moesten de
opnamen nog een keer gestopt wor-
ien en worden overgedaan, omdat
2T opeens iemand in de buurt begon
te boren! Dat soort dingen. Heel ou
derwets dus.
errïc zag trouwens dat de muren van
ie lange gangen die naar de opna
mestudio's en kantines leiden nu
"met latjes worden bespijkerd, een
verfraaiing die ongetwijfeld even-
[fpeel kost als een twaalfdelige Ne
derlandse serie, maar nóg zinlozer
lijkt. Ook de kleedkamer, waar
en aar de mening van de gebruikers
aan mankeerde, worden
weer eens helemaal ver-
eibouwd, maar het geld daarvoor
(komt natuurlijk uit een ander potje
dan het potje voor de program-
ma's, dus daar mogen we niet kin-
nesinnig over doen...
r- Ik passeerde dus de Utrechtsebrug,
mwaar ctltijd lifters staan, en ik
zorgde daarom in de linkerrijbaan
te rijden, zo ver mogelijk van de
duimende jongelui vandaan, want
k had haast, maar geen zin om die
jongens en meisjes in het voorbij rij-
den recht in de ogen te kijken als ik
ze zo stijlloos voorbijreed. Want u
weet hoe het gaat, je stopt honderd
meter verderop, dan moeten ze
eerst al hun bagage nog oppakken,
als koelies rennen ze naar je auto,
verliezen een petje, moeten weer te-
1 -rug, en in de tussentijd zijn andere
1 lifters gearriveerd die ook mee wil-
U len, dus scheve gezichten krijg je
toch, wat je ook doet. Wel kijk ik
altijd heel geinteresseerd naar het
stuk karton met de plaatsnaam dat
zij omhooghouden, om daarna te
leurgesteld en nee schuddend met
een snelheid van 90 kilometer per
uur voorbij te scheuren, zodat ik ze
toch met het gevoel achterlaat:
^Aardige vent, wou ons graag mee
nemen, maar ging helaas de ande
re kant op". Dat is beter voor hun
moraal.
Dat deed ik nu dus ook, maar wat
zag ik op het karton van die ene
jongen staan? BEOGRAD. Toen
aarzelde ik toch even. Zou ik hem
helemaal meenemen naar de afslag
bij Vinkeveen? Maar ja, daar
schoot hij natuurlijk geen donder
mee op, en ik reed weer door. Beo-
grad... Dat noem ik groot lef: in
Amsterdam bij de Utrechtsebrug
gaan staan en dan niet een tussen-
stad aan te geven, Arnhem, of Mun-
chen, of Innsbruck, maar recht voor
zijn raap: BEOGRAD! En toen be
gon dus die droom van mij...
Stel nu eens dat ik niet in Hilver
sum verwacht werd, maar op weg
was naar de hei, en dat niemand
thuis op mij zat te wachten omdat
mijn vrouw en kinderen bij vrien
den in Ierland logeerden voor drie
weken, en dat ik helaas niet had
meegekund omdat ik allergisch ben
voor aardappelen, en dat ik toen
opeens die jongen daar zag staan
met BEOGRADen ik rem af en
denk: waarom ook eigenlijk niet?
Die gemixte geur van bloeiende lin
den en bruinkool in Belgrado, de
terrasjes op Skadarlija, eten in de
Schrijversclub, en vooral: een paar
weken logeren bij Iza en Mita, en
dan het traditionele bezoek aan het
Moderne Museum (wat bouw be
treft het mooiste museum dat ik
ken, samen met het Guggenheim
Museum), vrienden ontmoeten, op
straal rondzwerven, de markt af
stropen, niet vergeten bladerdeeg
en kajmak mee te nemen als ik te
rugga, dat lokte me allemaal wel
aan. Ik heb een halfjaar in Belgra
do gestudeerd en ben er sindsdien
nog vele keren teruggeweest, dus ik
ken die stad weliswaar niet beter
dan Amsterdam, maar wel beter
dan Den Haag of enige andere stad
in Nederland.
Dus ik stopte, ik hield het portier
open, 'gooi je rugzak maar op de
achterbank', zei ik, de jongen deed
het en ging vervolgens naast me zit
ten. 'Bedankt', zei hij. En even later
vroeg hij: „Welke kant moet u op?".
Ik zei: „De kant van Belgrado". Hij
zweeg. Hij dacht natuurlijk: nu
weet ik nóg niks, maar hij durfde
niet nader aan te dringen op en
zinvol antwoord. Pas toen we de
grens gepasseerd hadden door
stom toeval had ik mijn paspoort
op zak), durfde hij te vragen: „Moet
u misschien naar München?"'Nee',
zei ik, 'naar Belgrado'. Voorbij
München zochten we een hotelletje
op, daar had hij eigenlijk geen geld
voor, maar ik hield hem vrij, zodat
hij het onaangename gevoel begon
te krijgen dat ik een homo was,
maar ik legde hem schielijk uit dat
ik dat niet was maar een fantaisis-
te, iemand die primair reagerend
op zijn eerste impulsen leefde, een
soortement artiest zou je kunnen
zeggen, dus vandaar. Daar zag ik
de eerste contouren van Novi Beo-
grad al, of nee, Hilversum, de
droom was alweer voorbij, waar
om gooien we het corset van de
plicht zo zelden af en doen we niet
het eerste het beste dat in onze bolle
kop opkomt? Ik denk omdat je ook
weer helemaal terug moet rijden
uit Belgrado...
Elf lange maanden heeft dr. Sicco Mansholt, de bijna
75-jarige oud-minister van landbouw en oud-land
bouwcommissaris van de Europese Gemeenschap,
op zee doorgebracht.
Op zijn zeiljacht „Atelante 2", omgeven door de stilte
van de Atlantische Oceaan heeft hij alle tijd gehad
om over belangrijke zaken na te denken.
De vitale Mansholt heeft over de Oost-Westverhou-
dingen zitten piekeren, over de toekomst van de
wereld in het algemeen en die van Nederland in het
bijzonder.
Tijdens de reis, die afgelopen zondag eindigde, is hij onder meer
tot de conclusie gekomen dat de huidige politici (ook die van
zijn bloedeigen PvdA) en de vakbeweging met hun streven
naar herverdeling van arbeid op de verkeerde weg zijn. Dr.
Mansholt zit nu op de PPR-lijn, namelijk een basisinkomen
voor iedereen, waarbij de plicht om te werken wordt afge
schaft.
„Als je zo lang op zee zit, krijg je
de gelegenheid om van bijna
alles afstand te nemen. Dingen
die je anders heel belangrijk
vindt - het oplossen van het af
schuwelijke werkloosheids
vraagstuk bijvoorbeeld - ga je
met andere ogen bekijken. On
derweg heb je soms het gevoel
dat Nederland helemaal niet
meer bestaat. Al dat gedoe hier
lijkt ineens zo pietluttig. Je
gaat de betrekkelijkheid van
een heleboel dingen inzien",
zegt dr. Mansholt in zijn schit
terend verbouwde historische
boerderij in het Drentse Wap-
serveen.
Studie
„Ik heb alle mogelijke gelegen
heid gehad om te studeren. De
Oost-Westverhouding bijvoor
beeld, maar ook het in op
dracht van Carter gemaakte
Global 2000-rapport, waarin
hele knappe koppen de toe
komstmogelijkheden van de
wereld op een rijtje hebben ge
zet. Met erg veel interesse heb
ik bovendien een studie van
enige ingenieurs van Hoogo
vens gelezen over het instellen
van een basisinkomen voor ie
dereen".
„Alles wat er nu gebeurt zijn lap
middelen die de kem van het
werkloosheidprobleem niet ra
ken. Nog veel te veel wordt de
scheidslijn tussen werken en
niet werken in stand gehou
den. Het is toch werkelijk te
gek dat, bij wijze van spreken,
de ene helft van de bevolking
werkt tot ze erbij neervalt, ter
wijl de andere helft die niet
werkt ook een hartinfarct
krijgt, maar dan van ergernis
en verdriet".
Oud-politicus Mansholt is ergens
tussen Europa en Zuid-Ameri-
ka tot de conclusie gekomen,
dat er een totaal ander belo
ningsstelsel moet komen. Ie
dereen krijgt eenzelfde bedrag.
Wie méér wil hebben gaat er
een beetje bij werken, wie nog
meer wil gaat meer werken, en
zovoort.
„Wie niet wil werken krijgt in elk
geval dat basisinkomen. Als je
het op die manier doét en het
sociale stelsel erbij aanpast, is
er geen werkloosheid meer en
verdwijnt ook het zwartwer
ken. Het is de verdienste van
de PPR dat zij zich hier als eni
ge in heeft verdiept en zich er
sterk voor heeft gemaakt".
„Bij de andere partijen, inclusief
de Partij van de Arbeid, maar
ook bij de vakbeweging, is
men op dit punt wat vastge
roest. Werkgelegenheid voor
iedereen creëren wil nou een
maal niet volledig lukken",
zegt Mansholt.
Hoe zwaar wegen de woorden
van Mansholt? Hoe groot is
zijn invloed nog binnen de
PvdA? Wat gaat hij met zijn
nieuwe visie doen die afwijkt
van de partijlijn? Gaat hij zijn
gedachten publiceren? Als
hem dat wordt gevraagd is Sic
co Mansholt ineens weer de
politicus. Eerst suggereert hij
erover te willen schrijven en
daarna zegt hij ineens: „Ik
weet nog niet wat ik precies
wil. Zeg maar dat ik overweeg
om iets met mijn opvattingen
te gaan doen".
Gedachte
Het moet alweer een jaar of ze
ventig geleden zijn dat de jon
ge Sicco Mansholt op de dijk
bij de ouderlijke boerderij in
de Westpolder bij het Gro
ningse Ulrum naar de zee
stond te turen. Dat tafereel
heeft zich vele malen herhaald.
„De zee heeft altijd een gewel
dige aantrekkingskracht op
mij gehad", zegt Mansholt nu.
„Als kind al heb ik gedacht:
ooit wil ik een grote reis op een
schip maken. Die gedachte
heb ik altijd bij mij gedragen.
Vorig jaar is het er dus einde
lijk van gekomen".
Sicco Mansholt heeft al 25 jaar
ervaring als zeezeiler. „Ik heb
een zeewaardige boot gekocht
in 1968, toen wij nog in Brussel
woonden", zegt hij. „Met de
Atelante heb ik veel in de
Zeeuwse stromen gezeten,
maar ook op de Noordzee en
op de Waddenzee. Vrouw en
kinderen gingen altijd mee.
Vijfjaar geleden heb ik een sta-
Dr. Sicco Mansholt: nu op de PPR-Jijn,
len casco voor een zeiljacht ge
kocht".
„Daar heb ik de Atelante 2 van
gemaakt, 12 meter lang, 3.80
meter breed, 1.80 meter diep,
twee masten en 90 vierkante
meter zeil. Dat casco heb ik
hier zelf in de schuur helemaal
afgebouwd. Daar heb ik 2,5
jaar over gedaan. Ik had eigen
lijk alleen een romp van staal.
Daar heb ik een ksjuit in ge
bouwd, slaapplaatsen, een
kombuis, een wasplaats, noem
maar op. Knutselen is ook al
tijd een van mijn hobby's ge
weest. Dat is helemaal niet zo
vreemd voor een boerenzoon
die immers op vijfjarige leef
tijd al zijn eerste konijnenhok
timmerde".
Met de Atelante 2 heeft Mansholt
verscheidene lange reizen ge
maakt, zoals bijvoorbeeld naar
Sardinië, Denemarken en
Zweden, voordat hij die lange
tocht naar Zuid-Amerika aan
durfde. Zijn bemanning vond
hij via een advertentie in het
blad van de Vereniging van
Kustzeilers. Allemaal jonge,
maar ervaren zeezeilers. Met
Paul Habets, een arts uit Eind
hoven („louter toeval dat er
een dokter aan boord was,
maar wel een gelukkig toe
val"), Bert Muller, een student
uit Utrecht en Wietse Vollema,
een student uit Groningen, is
kapitein Sicco Mansholt op 15
augustus 1982 vanuit Lauwer-
soog vertrokken voor een reis
die hen naar onder andere
Spanje, Portugal, de Canari-
sche Eilanden, de Kaap Verdi-
sche Eilanden, Brazilië, Trini
dad, Antigus, Bermuda, de
Azoren en Engeland bracht
Mutaties
Onderweg hebben zich enkele
mutaties in het personeelsbe
stand voorgedaan. Zo heeft bij
voorbeeld Ubbo Mansholt, de
in Winsum wonende broer van
Sicco, de tocht van de Bermu
da's naar de Azoren meege
maakt. Sicco's vrouw heeft in
de Caribische Zee drie maan
den op de Atelante 2 doorge
bracht en hun oudste zoon is in
de „Caribian" ook een tijd aan
boord geweest.
De lange zeereis heeft volgens
dr. Mansholt volledig beant
woord aan zijn van kindsbeen
af gekoesterde verlangen. „Het
was een onvergetelijke reis. U
moet niet vergeten dat ik vroe
ger erg veel gereisd heb. Bijna
altijd in vliegtuigen. Dat is de
beroerdste manier van reizen.
Vaak propvolle vliegtuigen
met weinig ruimte, lang wach
ten op vliegvelden en toch als
maar haast, haast en nog eens
haast. Als je over de oceaan
vliegt, krijg je de indruk dat de
wereld niet zo groot is. Maar
als je diezelfde tocht met een
boot maakt, denk je er heel an
ders over. Vergeet niet dat je
onder de meest gunstige om
standigheden hooguit 180 kilo
meter per etmaal kunt afleg
gen".
Geen enkel moment heeft Mans
holt gedacht aan het gevaar dat
zo'n halve wereldreis met zich
kan meebrengen. Het komt im
mers voor dat een oceaanzeiler
onderweg de dood vindt.Ach,
wat heet gevaar? In een auto
rijden vind ik gevaarlijker dan
de oceaan oversteken. Natuur
lijk kun je in slecht weer te
rechtkomen, maar als je een
goed schip en een goeie be
manning hebt is er niks aan de
hand. Je moet onderweg gedis
ciplineerd werken. Altijd moet
er wacht worden gehouden,
want je zit soms op drukke
scheepvaartroutes. En je moet
heel consequent voortdurend
je positie bepalen. Dan kan er
eigenlijk niks misgaan", zegt
Mansholt.
Spanningen
Mannen die lang op zee zijn op
een betrekkelijk klein schip
kunnen soms na verloop van
tijd eikaars bloed wel drinken,
zo hoog kunnen de spanningen
oplopen. Is dat aan boord van
de Atelante 2 ook zo geweest?
„Nee", zegt Sicco Mansholt. „Je
hoort inderdaad van anderen
dat er op zulke lange reizen
vaak spanningen optreden, dat
het niet klikt. Maar dat is bij
ons niet gebeurd. Natuurlijk is
er wel eens wat wrijving ge
weest, maar dat hebben we
rustig kunnen uitpraten. Je
moet, als je iets op je lever
hebt, vooral niet zwijgen. Wat
ook heel belangrijk is, is dat er
onderweg geen druppel sterke
drank mocht worden gedron
ken. Alleen als we in een haven
waren afgemeerd mocht de
fles op tafel".
Het mooiste deel van de tocht
was volgens Mansholt de toer
door het Amazonegebied. „Bij
Belem in Brazilië zeilden we
de Rio Para op. Dwars door
een jungle-achtig gebied met
een schitterende natuur. We
zijn daar een maand geweest
Toeristen komen daar niet
Prachtige vogels en bloemen
hebben we daar gezien, plus
wat apen. Er wonen maar heel
weinig mensen. Ze zijn arm en
erg aardig. Via de Amazone
zijn we teruggegaan naar de
oceaan. Vooral dat deel van de
reis was werkelijk onvergete
lijk. Ik kan dus rustig zeggen
dat mijn jongensdroom uitge
komen is".
De Amerikaanse evangelist Billy
Graham hoopt in de komende da
gen tijd te vinden om te praten
met mensen van het Interkerke
lijk Vredesberaad. Dat zei hij
gisteren op de persconferentie
aan het begin van het internatio
nale instructiecongres van rond
reizende evangelisten, dat tot 21
juli in Amsterdam (Rai) wordt
gehouden. "Ik ken Bartels al van
vorig jaar op de vredesconferen
tie in Moskou, waar hij niet
mocht spreken. Goed dat u me er
aan herinnert. Ik zal het in mijn
agenda zetten". (Bartels is de
voorzitter van het IKV).
"Ik preek al jaren over vrede",
voegde Graham er nog aan toe.
"Maar dat is pas opgevallen toen
het een actueel thema werd".
Zonder nadere toelichting gaf Gra
ham te kennen, dat hij de kern
wapenbrief van de Nederlandse
bisschoppen op sommige pun
ten beter vindt dan die van hun
Amerikaanse collega's. "Ik heb
op de opiniepagina van de New
York Times geschreven, dat de
Amerikaanse brief, hoewel de
bisschoppen goed werk hebben
gedaan, naar mijn mening wat
inconsistent is" (onvoldoende
kritisch tegnover het huidige be
leid).
Aan acties van burgerlijke onge
hoorzaamheid doet Graham niet
mee. Martin Luther King had
hem eens gezegd: "Blijf jij maar
in het stadion om mensen tot
Christus te brengen. Ik ga wel de
straat op". "Elke evangelist", zei
Graham, "moet zelf beslissen, of
hij burgerlijke ongehoorzaam
heid wil plegen. In sommige lan
den zal de wet het verbieden.
Een algemene oproep tot de
deelnemers aan dit congres moet
u van mij niet verwachten".
Evangelisatie
Wat zijn eigen werk betreft meen
de de grote evangelist, dat de
kerken de evangelisatie (beker
ing van niet-gelovigen) hebben
verwaarloosd. Maar hij bespeur
de de laatste tijd een zekere ken
tering. Recente evangelisatie
campagnes in verschillende de
len van Amerika werden door
bijna alle gevestigde kerken ge
steund.
Het evangelisatiecongres zal in een
boodschap aan de Wereldraad
van Kerken - die op 24 juli in
Vancouver zijn zesde algemene
vergadering begint vragen om
terug te keren naar zijn eigen
wortels: evangelisatie. Aan de
lid-kerken van de Wereldraad zal
worden gevraagd, terug te gaan
naar de bijbelse basis van de
evangelisatie: de verkondiging
van het evangelie.
Het doel van het congres in Am
sterdam is om ongeveer 3500
evangelisten uit alle delen van de
wereld te trainen in evangelisa
tiemethoden. Ongeveer 70 pro
cent komt uit de. Derde Wereld.
Verder uit Noord-Amerika en
Europa. De gemiddelde leeftijd
is rond de 40 jaar. Een op de zes
is lid van de pinksterbeweging.
Billy Grahams evangelisatie-bewe
ging heeft de conferentie opge
zet. Die draagt ook een groot deel
van de kosten, die op f 18 miljoen
worden geschat. Graham is ere
voorzitter van de conferentie. Op
veelvuldig verzoek zal hij de ver
zamelde evangelisten een keer of
vier zelf toespreken.
De conferentie wordt geen evange
lisatiecampagne. "Misschien
kom ik daarvoor nog eens naar
Nederland terug", hoopte Gra
ham. In 1954 trok hij volle sta
dions in Amsterdam en Rotter
dam. Wel zullen de komende
zondag evangelisten op pleinen
en stranden en in parken optre
den, bijgestaan door muziek-
groepjes. Dat gebeurt ook in Lei
den en Noord wijk. Daarover vol
gen deze week nog nadere mede
delingen.
Grahams
ideaal
Met dit congres in Amsterdam
gaat een ideaal van Billy Graham
in vervulling. "Sinds de jaren
1960 heb ik aan een trainingscon
ferentie voor rondreizende evan
gelisten gedacht. Als ze me toen
verteld hadden, dat het er 1000
zouden zijn, had ik het niet ge
loofd. Nu blijken er meer dan
10.000 te zijn". Velen moesten
worden afgewezen voor dit con
gres, omdat de accommodatie
beslist niet meer dan 3500 deel
nemers kan hebben.
Vooral evangelisten in de Derde
Wereld ondervinden vaak moei
lijkheden in hun werk. De mees
ten behoren tot kleine zelfstandi
ge kerken of werken helemaal op
zichzelf. Buitenlandse zendelin
gen worden in Derde-Wereld
landen steeds meer geweerd.
Daarom moeten plaatselijke
evangelisten, voortgekomen uit
de eigen bevolking, zo goe^ mo
gelijk worden toegerust. Hun
toerusting is in het algemeen on
voldoende.
Het belangrijkste onderdeel van de
conferentie zijn de 200 werkgroe
pen, waarin alle facetten van het
werk van de evangelist worden
behandeld. Aan sommige in
structies zijn de conferentiegan
gers verplicht deel te nemen, zo
als de voorbereiding van een
preek, de manier waarop mensen
worden uitgenodigd om in Jezus
Christus te geloven en hoe een
evangelisatiecampagne een ver
volg kan krijgen door persoonlij
ke begeleiding en aanknoping
bij een plaatselijke gemeente.
Beroepen
Hervormde Kerk: beroepen te
Nijehaske-Haskerdijken (Fr.)
kandidaat mevrouw A. Lodewijk
Utrecht (voor deelwerk), te Strij-
en H. Harkema Brakel; aangeno
men naar Ballum-Hollum (Ame
land) kandidaat J. H. Strubbe
Wijk bij Duurstede, naar Baren-
drecht M. E. Boersma Lopper-
sum (streekgemeente Fivelland),
naar Oegstgeest R. E. da Costa
Wolphaartsdijk; bedankt voor
Groot-Ammers J. van de Ketterij
Wageningen, voor Zaamslag A..
J. de Bue Nijverdal, voor Nun-
speet C. J. van der Plas Delft.
Gereformeerde Kerken: aangeno
men naar Scheveningen (voor
geestelijke verzorging in ver
pleeghuizen) J. W. Doff Den
Briel; beroepbaar: J. O. Kroesen
Kampen.
Gereformeerde Kerken Vrijge
maakt: aangenomen naar Spa
kenburg-Noord H. Wilschut
Monster.
Christelijke Gereformeerde Ker
ken: bedankt voor Nieuwpoort J.
Brons Urk.
Gereformeerde Gemeenten: be
dankt voor Uddel M. Mondria
Waardenburg.
Marijke van Klaveren, leerling
van het conservatorium in Den
Haag, verzorgt morgenmiddag
van half 1 tot kwart over 1 het
pauze-orgelconcert in de Hoog
landse kerk in Leiden.
Donderdagavond (14 juli) om
kwart over 8 bespeelt Dirk
Janszoon Zwart het Batz-orgel
in de Vredeskerk (Voorstraat 35)
te Katwijk aan Zee.
Doodstraf. De Britse Raad van
Kerken heeft zich vierkant uitge
sproken tegen herinvoering van
de doodstraf.
Platform. In Straatsburg is een
internationaal platform van groe
pen homosexuele christenen op
gericht. Initiatiefnemer was de
Franse beweging 'David en Jo
nathan'. De jaarlijkse bijeen
komst zal volgend jaar in Neder
land worden gehouden.
LEIDEN - Aan 't Rapenburg, de .scho
lengemeenschap voor lager- en mid
delbaar beroepsonderwijs slaagden:
L.H.N.O.: J. Barends, K. v Beelen, S.
Blikman, C. Boom, S. ten Bosch, Y.
Dekker, J. Gaasbeek, M. Giryaar, J.
Goossen, B. Hogervorst, J. Koper, Y.
v. Leyten, M. van Maanen, M. Neute
boom, A. v.d. Oever, A. Oppelaar, L.
Ouwerkerk, L. v.d. Ploeg, B. Smant,
E. Tol, K. Witteman, M. Zwetsloot.
Kinder-jeugdverzorging: A. Balink, C.
Bartels, D. Bavelaar, W. Borger, M.
Brama, M. Brouerius-v. Nidek. C. v.
Drunen, M. Duivenvoorde, R. v. Dijk,
J. v. Hoven, J. Nederlof, P. Otto, A.
v.d. Slot, M. v. Strien, W. Touw, E.
Vrijburg, A. Warmerdam, E. Wolvers.
K. Zirkzee.
Primaire opleiding dameskappen: S.
Boogaards, Y. de Rooy, W. Rosen-
boom, S. Verschuur, A. Noordam, S.
v.d. Voort, C. Volwater, J. v. Schie, P.
v.d. Plas, T. van Brakel, F. de Bruyn,
P. Fasel, J. Sliggers, G. Vogel, E.
Wendt, G. Blikman, J. de Jong, R.
Rasser, S. Beeke, A. v.d. Voort, A.
Schrama, M. Versluis, M. van Reek,
H. Croese, C. Peters, W. de Vries, P.
Hoogenboom, R. Ravensbergen, C.
Franke, M. v.d. Wereld, C. Duyven-
stijn, E. Meershoek, J. Hoogduin, M.
M. Boot, L. v.d. Bosch, J. v. Beelen, C.
Bekker, M. Laterveer. B. v.d Pompe,
J Rodenburg, A. van Vliet, M. Broek
hof, L. Brouwer, N. den Uijl, C.
Heemskerk. H. v. Tilburg, D. Aarts, B.
v. Trigt.
Voortgezette opleiding kapster/beau ti-
nette: A. Koster, R. Breedevelt, G.
v.d Hoorn, I. Dobbe, L. Kneefel.
Primaire opleiding herenkappen: N.
Plomp, M. Wijfje, L. v.d. Bosch, E.
Zonderop, J. Raaphorst, G. Sinon, R.
v. Hemert, R. Weenink, K. van Don
gen, E. v.d. Leede, E. v.d. Maarl, T. de
Ridder, M. Sjardin, M.. Blok, M. Ki-
Verzorgingsassistente J. van Abswou-
de, H. Blok, R. Blok, A. Clemens, L.
van Donk, D. van Duyn, M. Fieleman,
M. van Gent, B. Groenewegen. N. v.d.
Heiden, A. Hogerhuis, C. v. Kekeren.
A. Koelewijn, R. v. Lammeren, M
Landman, C. v.d. Meer, C. Muste, M.
Onderstal, J. Pynacker, P. v.d.
Pluym, E. Rodenburg, A. van Ruiten,
S. Snijders, L. Valentijn.
LEIDEN - Aan de Algemene Techni
sche School slaagden:
Mechanische techniek
J. Möllers, J. Wervelman.
Fijnmechanische Techniek
R. v.d. Berg, M. van Hameren, R. Pen
seel, N. Radhoe, E. Mooyman, R.
Plug.
Motorvoertuigen Techniek
B. Badrani, J. Bakker. N. de Best, R.
Bleyenberg, R. de Boer, R. Byleveld.
P. v. Hameren, R. Hut, A. Kempe-
neers, M. v.d. Kwaak, E. Noordervliet,
R. v. Bakkum, H. v Ammers, K. v.
Dijk, A. v.d. Heide, R. Kwik, E. Devi-
lee, A. Oudshoorn.
Elektro Techniek
F. Bodijn, B. Fasel, J. Otto, W. v.d. Vet,
R. Vogelenzang, E. Allaart, M. Era
dus, J. Jelders, j. du Mortier. W. van
Os, R. de Ridder, P. Scholten, R. v.d.
Veer, J-W. Snoeks. M. Nooy.
Grafische Techniek
M. Abspoel, M. Haneveld, A. Hogewo-
ning, L. Hoogenboom, M. Kerkman,
N. Knoop, H. Kwakkenbos, S. Meij-
ers, M. Noppen, P. v.d. Sluis, C. Hen-
driksen, M. v Hoek, H. Hoogkamer,
J. v. Veen.
Bouwtechniek Timmeren
P. Deegenaars, P. v. Haastrecht, M.
Noppen, P. Tol.
F. den Dubbelden, A. Fokker, M. Gret,
H. de Jong, J. Krijgsman. G. Neder-
pel, D. v.d. Putten. J. v. Ruiten.
Bugter, H. Cornet, P. Huyssteden de
Wit, D. Korpershoek, A. Oulgout. J.
Verkerk, M. Zitman.
Afd. Metselen
S. Heshusius, E. v. Klink, T. v. Leeu
wen, B. Ouwehand, H. Rodewyk, B.
v.d Steen. J-P. v.d Velden. W. War-
menhoven, S. Zuijderduyn, R. Zuid
hoek.
Afd. Schilderen
P. Duivenvoorde, N. Karaca, R. v. Kes-
teren, A. Loozen, R. Nemeth, A. Ram-
kisoen, E. v.d. Splinter, E. v. Tonge-
Afd. Straatmaken
L. Guldemond, C. v. Klaveren, J.
Lans, J. Lepelaar, P. Sieck.
LISSE Aan het Fioretticollege te Lis-
se zijn na herkansing geslaagd voor
het diploma Atheneum A:
L. Dijkman, E. Vermeeren. J Bakker, J.
Deen, B. Groothuis, J. Wierda, C. van
Beek, E. Jonathans, P. Vemooy.
Atheneum B
M. van Opstal, H. Rietkerk. A. van
Kruyssen, J. van Roosmalen.
HAVO
M. Augustinus, J. Beljaards. T. de
Bruin, Y. Clemens, M. van Dijk, M.
Elderbroek, V. Koppers, J Niewen-
huizen, G Ooms, J. Raaphorst, K.
Rusman, P van Hal, S. van Haaster,
J. Bakker, M. Bos.
