(On)recht
op de
arbeids
bureaus
Balia i-geloof wordt uitgeroeid
Onderzoek Leidse Universiteit I IntG^ViSW
Geestelijke raad Nederland:
"Praktijk
verloopt
correct"
DONDERDAG 7 JULI 1983
PAGINA" 17-
Afgelopen zaterdagavond belde ik
Erik de Vries, om hem naar zijn in
drukken te vragen van de Japanse
film Merry Christmasmr. Law
rence over de toestanden in een
Jappenkamp in Indonesië. Erik de
Vries heeft lange tijd in zon Jap
penkamp doorgebracht, ik zag hem
in dezelfde middagvoorstelling een
eindje verderop zitten, maar het
leek me toen niet piëteitsvol hem
meteen na afloop te vragen of het
geschetste beeld overeen kwam met
zijn eigen indrukken van toen. Ik
zelf vond het niet zon goeie film, en
überhaupt ben ik niet zo begeesterd
van die plotselinge opbloei van lief
devolle belangstelling voor Japan
en zijn cultuur, maar dat schijnt,
gezien ook de Amsterdam-Berlijn-
manifestaties, op het ogenblik een
onvermijdelijk Wiedergutma-
chungsproces te zijn, waarvoor wij
ons met opgeruimd gemoed moeten
opstellen.
Maar na een week durfde ik Erik
wel op te bellen, en ik had mijn
naam nog niet genoemd of hij nam
als vanzelfsprekend aan dat ik
over de ZI-uitzending met Fokker
directeur Frans Swarttouw van
die ochtend belde. Want Erik ziet en
hoort altijd alles wat niet via zijn
trap maar via antennes zijn huis
binnenkomt. Het was, begreep ik
van hem, een hoogst opzienbarend
interview geweest, waarin Swart
touw zich onbehoorlijk had gedra
gen, en interviewer Wim Kayser
hem menigmaal op zijn nummer
had gezet.
Maar daar belde ik dus niet voor,
en ik kreeg van Erik te horen dat
regisseur Oshima de sfeer heel goed
getroffen had, vooral het feit dat
hier twee culturen botsten die el
kaar absoluut niet konden begrij
pen: „We werden dikwijls geslagen
door de Japanners, of meer eigen
lijk door de Koreanen, maar we
wisten dan nooit waarvoor dat
was.
En daarna vertelde Erik hoe hij on
langs in Japan ontvangen was
door een tiental hoogwaardige he
ren in de Japanse elektronica, die
hem kennis lieten maken met hun
nieuwste vindingen. De voorzitter
vertelde eerst dat hij Erik de Vries
in 1938 nog in Eindhoven bij Phi
lips had ontmoet, waar hij toen be
zig was zijn reputatie als Neer-
lands televisiepionier te vestigen,
waarna een van de andere heren in
het Japans een nieuw snufje uitleg
de.
Voordat de tolk, aan het einde van
s mans verhaal, aan de vertaling
kon beginnen, had Erik zachtjes
maar voor iedereen toch nog net
hoorbaar, „Wakerémasjka! ge
mompeld. Ik schrijf het maar even
fonetisch. De meeste Japanse heren
hadden dat woord, dat toch simpel
weg „ik heb het begrepen betekent,
op hun gevoeligste antenne opge
vangen, en waren toen verstijfd
van schrik. De spanning in het
zaaltje was te snijden, want zij
kenden allen de betekenis van „wa
kerémasjka.
Elke keer namelijk als de kamp
commandant een bekendmaking
uit Tokio aan de gevangenen had
voorgelezen, moesten de gevange
nen in koor „wakerémasjka! roe-
I pen. Zo hard zij konden. Want niet
alleen de commandant moest het
kunnen horen, maar ook de Japan
se opperbevelhebber ergens in
Zuidoost-Azië, en ook de keizer in
Tokio. WAKERÉMASJKA!! En dat
dan een uur of anderhalf uur ach
ter elkaar, zo hard mogelijk, zodat
ze nog vijf dagen daarna zo hees
waren dat ze nauwelijks meer met
elkaar konden spreken.
Toen Erik die herinnering, voor de
jongeren onder de aanwezigen, nog
even had opgehaaldwas het ijs ge
broken, vertelde Erik. Een ex-ge
vangene die daar zo onbevangen
over kon praten, dat luchtte op!
Enfin, afgelopen maandag las ik in
de krant dat Wim Kayser in ZI niet
het interview met Swarttouw had
uitgezonden, maar het voorge
sprek, dat ook al op de band was
opgenomen, en dat niet tot het
werkelijke interview had geleid.
Mijn eerste gedachte was: zoiets
kun je niet maken zonder de toe
stemming van het slachtoffer, dat
zich er blijkbaar niet van bewust
was dat dit geprikkelde voorge
sprek ook al werd opgenomen.
Ik heb nu in Vrij Nederland een
zeer lang uittreksel uit het uitge
zonden niet-interview gelezen, en
ik moet toegeven dat de verleiding
om zoiets uit te zenden bijzonder
groot moet zijn geweest. Swart
touw maakt, blijkens de gesprek
ken, de indruk zwaar overspannen
te zijn, en dan val ik nog niet eens
over zijn (hoe zal ik dat zeggen
plastische woordgebruik, want dat
kun je in alle kringen in „voorge
sprekken die niet voor uitzending
bestemd zijn opvangen.
Nu heb ik, als aanwezige bij een fo
rum in The Movies over kruisraket
ten en dergelijke Wim Kayser als
forumlid horen „discussiëren met
generaal Berkhoff, en ik moet zeg
gen dat hij daarbij bepaald niet
wist te ontkomen aan (hoe zal ik
dat nou eens zeggen?) „de arrogan
tie van de macht. Een microfoon is
ook een soort kruisraket, waarmee
de beheerder zorgvuldig en liefst
ook voorzichtig dient om te gaan.
Het is onverstandig om aan alle
verleidingen waaraan wij bloot
staan toe te geven, en het was, jour
nalistiek gezien, onbehoorlijk om
dat niet-interview uit te zenden.
Maar Swarttouws houding was
toch ook onbehoorlijk? Natuurlijk,
maar dat kun je toch niet compen
seren door eigen onbehoorlijk ge
drag?
door
Anneloes Timmerije
Als de regering baar zin krijgt,
kan een werknemer (afgezien
van de opzegtermijnin de
toekomst binnen een maand
op straat komen te staan. In
bet streven naar de versoepe
ling van regelgeving voor bet
bedrijfsleven, tegenwoordig
aangeduid met de term 'dere
gulering', deed de adviescom
missie Van der Grinten vorige
week onder meer het voorstel
voor vereenvoudiging van bet
ontslagrecht. Hierdoor ont
staat de situatie, dat een aan
vraag voor ontslag op bet ar
beidsbureau binnen een
maand moet zijn behandeld.
Is dat niet gebeurd, dan kan
een werkgever iemand zonder
toestemming ontslaan.
Mr. P.F. van der Heijden, mede
werker sociaal recht aan de
Leidse universiteit, heeft zo
juist een onderzoek voltooid
naar de ontslagprocedure op
bet arbeidsbureau.
Zijn conclusie: de behandeling
van ontslagzaken op arbeids-
bureau's schiet op vele terrei
nen tekort. De beginselen van
behoorlijke rechtspraak wor
den daardoor nu al met voe
ten getreden. Als bet arbeids
bureau nu nog maar een
maand de tijd krijgt kan dat,
vreest bij, alleen nog maar er
ger worden.
«r Van der Heijden: niet meer dan fatsoenlijk.
(Foto Holvast)
ln de huidige situatie dient de werkgever een aanvraag voor ont
slag in bij het arbeidsbureau. De directeur van het arbeidsbu
reau neemt die aanvraag in behandeling. Samen met de com
missie voor ontslag, bestaande uit vertegenwoordigers van wer-
nemers- en werkgeversorganisaties en de arbeidsinspectie,
wordt de aanvraag gefiatteerd of afgekeurd. De termijn waar
binnen de behandeling moet zijn afgerond bedraagt een maand
of vijf.
In haar advies aan de regering heeft de commissie Van der Grin
ten aanvankelijk gepleit om ontslagenzaken geheel buiten het
arbeidsbureau om te regelen. Het ontslag zou dan achteraf door
bij de kantonrechter kunnen worden aangevochten.
Van der Heijden: "De kracht van
de procedure is juist, dat de ar
gumenten van de partijen kun
nen worden gehoord vóórdat
het ontslag een feit is. Ik ben
daarom blij, dat het kabinet de
minder vérstrekkende variant
van de commissie Van der
Grinten heeft overgenomen. Ik
ga er van uit, dat de ontslag
procedure als rechtspraak
moet worden gezien, omdat er
sprake is van het beslechten
van een geschil. Vervolgens
vind ik, dat die rechtspraak be
hoorlijk moet worden uitgeoe
fend. In mijn onderzoek (ver
richt bij het Gewestelijk Ar-
beids Bureau in Amsterdam,
red.) heb ik de procedure op
het arbeidsbureau getoetst aan
de beginselen van behoorlijke
rechtspraak".
Bindend
Bij die toetsing kwam Van der
Heijden tot de conclusie dat de
procedure op praktisch alle
fronten afwijkt van de gang
van zaken, zoals die bij recht
spraak moet worden gehan
teerd.
Zo ontbreekt er een bindende
schriftelijke procedurerege
ling. Er staat met andere woor
den niets op papier, zodat het
"slachtoffer", in dit geval de
werknemer, niet op de hoogte
is van zijn rechten en plichten.
Maar ook de werkgever en zelfs
de ambtenaren van het ar
beidsbureau weten eigenlijk
niet goed waar zij aan toe zijn.
Er staat bijna niets vast, dus
kan er ook niet worden ge
toetst.
Tijdens de behandeling van de
ontslagaanvraag is het de taak
van de directeur de beide par
tijen (werkgever en werkne
mer) te horen. Uit het onder
zoek van Van der Heijden
blijkt, dat werkgevers over het
algemeen meer worden ge
hoord dan werknemers. Bij be
hoorlijke rechtspraak moeten
beide partijen evenveel gele
genheid krijgen hun argumen
ten naar voren te brengen; het
principe van hoor en weder
hoor. Vergelijk de situatie in
de rechtszaal, waar de zaak
wordt uitgevochten in bijzijn
van alle partijen.
Is het ontslag -na overleg met de
ontslagcommissie- een feit,
dan zou dat volgens Van der
Heijden behoorlijk moeten
worden beargumenteerd. In
zijn onderzoek constateert hij
echter, dat in vele gevallen
slechts gebruik wordt gemeekt
van een éénregelig standaard
briefje.
Tweeledig
Van der Heijden: "Mijn bezwaai
tegen het verkorten van de ter
mijn voor de behandeling van
een ontslagaanvraag is tweele
dig. Ten eerste kan dit wille
keur in de hand werken. Een
directeur van een arbeidsbu
reau krijgt jaarlijks duizenden
aanvragen te behandelen. Een
werknemer zou dus ontslagen
kunnen worden alleen vanwe
ge tijdsgebrek voor de behan
deling van zijn zaak. Ten twee
de zou het veel te ver gaan, de
directeur van een arbeidsbu
reau met een dergelijke verant
woordelijkheid op te zadelen".
"In het algemeen zijn de mensen
op deze post geen juristen. Zij
zijn vooral bemiddelaar en zijn
zodoende specialiseerd op het
gebied van de arbeidsmarktpo
litiek. De directeur van een ar
beidsbureau is dus zowel ont
slagvergunningverlener als ar
beidsbemiddelaar. Je zou daar
om kunnen twijfelen aan zijn
deskundigheid op het gebied
van -het ingewikkelde- ont
slagrecht. Bovendien is het de
vraag, of de objectiviteit van de
directeur is gewaarborgd, om
dat hij in feite twee verschil
lende belangen dient. Dit be
zwaar geldt vooral de kleinere
arbeidsbureaus die niet of nau
welijks over een afdeling be
schikken met specialisten (ju
risten) op het gebied van ont
slagrecht".
Soelaas
Versoepeling van het ontslag
recht, zoals vorige week door
de regering is voorgesteld,
dient zeker het belang van de
werkgever. De algemene
klacht van die kant is immers,
dat men voorzichtig is met het
aannemen van nieuw perso
neel vanwege de ingewikkelde
en langdurige ontslagprocedu
res. Of er ook is gekeken maar
het belang voor de werknemer
mag worden verondersteld,
maar het is wel duidelijk, dat
dit voorstel hem weinig soe
laas biedt.
Van der Heijden springt met de
uitkomst van zijn onderzoek
middenin de onderhandelin
gen. "Juist nu die veranderin
gen voor de deur staan is het
misschien mogelijk voorstel
len voor verbetering van de
ontslagregeling mee te nemen.
Ik zou er dan ook voor willen
pleiten de aanvragen op een
doeltreffender manier aan te
pakken. Je zou de zogenaamde
formele aanvragen (ontslag als
gevolg van bedrijfssluitingen
e.d.) via een standaard-proce
dure kunnen afhandelen. For
meel blijven deze beslissingen
natuurlijk aanvechtbaar, maar
als een bedrijf gewoon geen
werk meer heeft, zet verweer
geen zoden aan de dijk. Voor
wat ik de inhoudelijke geval
len noem (ontslag als gevolg
van een geschil tussen werkge
ver en werknemer, b.v. het niet
geschikt zijn voor een bepaal
de baan) komt dan tijd vrij die
kan worden besteed aan inten
sievere behandeling van deze
zaken. Op deze manier zal er
nauwelijks extra personeel no
dig zijn, omdat werken volgens
een standaard-procedure veel
sneller gaat".
Mensenrechten
Samengevat pleit Van der Heij
den in zijn rapport vooral voor
een procedure, waarin de rech
ten en plichten van de werkne
mer zijn gewaarborgd. In de
huidige situatie staat de behan
deling van de werknemer op
gespannen voet met de ele
mentaire beginselen van recht
spraak. Het enige waarop de
ambtenaren van het arbeids
bureau zich kunnen beroepen
is het zogenaamde "Voor-
schriftenboek". Maar de daarin
beschreven procedure is on
volledig. Werknemers1 zijn
hiervan niet op de hoogte, dus
is het voor hen onbruikbaar.
Een behoorlijke schriftelijke
procedure is volgens Van der
Heijden ook noodzakelijk waar
het gaat om algemene informa
tie van het arbeidsbureau voor
zowel werknemers als werkge
vers.
"Bovendien", zegt Van der Heij
den, "vermeldt het Europees
verdrag voor de rechten van de
mens, dat bij de vaststelling
van burgerlijke rechten en
plichten, iedereen recht heeft
op een goede procedure. Het
zou daarom niet meer dan fat
soenlijk zijn, die goede proce
dure ook toe te passen in de
ontslagregeling".
"Een wereldwijde religieuze
beweging wordt in haar land
van oorsprong met uitroeiing
bedreigd, alleen omdat zij als
ketters wordt beschouwd".
De nationale geestelijke raad van
de Baha'is in Nederland deelt
in een open brief mee, dat in
verscheidene delen van Iran de
vervolgingen tegen de Bahé'i-
gemeenschap verder oplaaien.
Vorige maand zijn zeventien
leden van deze beweging door
ophanging ter dood gebracht
omdat ze bij hun overtuiging
bleven en hadden geweigerd
moslim te worden. In Teheran
zijn twee vooraanstaande Ba-
hé'is ontvoerd. Over hun ver
blijfplaats en lot is niets be
kend.
In het dorp Ival werden 130 Ba-
hó'is bijeengedreven op een
ommuurd veld. Drie dagen
lang kregen ze geen eten en
drinken. Hun werd beloofd,
dat ze naar huis terug konden
als ze hun geloof maar afzwoe
ren. Toen na drie dagen nog
niemand aan deze druk had
toegegeven, werden ze op 1 juli
vrijgelaten. Maar nog diezelfde
nacht werden hun huizen over
vallen en moest ieder z'n toe
vlucht zoeken in de omringen
de bossen. Ook hun lot is duis
ter.
"De overheid en de geestelijk
heid van Iran zijn erin ge
slaagd, een religieuze hetze te
creëren, die in omvang en in
tensiteit doet denken aan de
donkerste perioden in de mid
deleeuwen", schrijft de natio
nale geestelijke raad van Ne
derland.
"Als de publieke opinie in de we
reld zich hiertegen niet verheft,
moet voor het lot van de 300.000
Iraanse aanhangers van het
Bahd'i-geloof ernstig worden
gevreesd. Het is onaanvaard
baar, dat in deze tijd een bewe
ging met idealen en doelstellin
gen die alleen het welzijn van
de mensheid beogen en die op
geen enkele wijze subversief
(ontwrichtend) zijn, met uit
roeiing wordt bedreigd".
tseroepen
Hervormde Kerk: beroepen
te Hoogblokland H. C. Bult
man Schoonhoven, te Oud-Al-
blas M. A. van den Berg El-
burg; aangenomen naar Oost-
Vlieland (hervormd-gerefor
meerd 'Samen op weg') J. L.
Keijzer (hervormd) Zeist.
Gereformeerde Kerken: aange
nomen naar Abcoude A. Fer-
werda (zendingspredikant)
Hoenderloo.
Op 18 juli is het veertig jaar ge
leden, dat de gereformeerde
emeritus-predikant dr. J. M.
Vlijm (Leiden) in Ameide tot
predikant werd bevestigd.
Na Ameide werkte dr. Vlijm een
aantal jaren in zendingsdienst
op Midden-Java. In 1958 kwam
hij naar Nederland terug en
werd hij predikant in Voor
burg. Van 1964 tot 1977 was hij
studentenpredikant in Leiden,
daarna tot aan zijn emeritaat in
1982 wetenschappelijk hoofd
ambtenaar aan de theologische
faculteit van de Vrije Universi
teit in Amsterdam.
In Haastrecht is, 73 jaar oud, de
hervormde emeritus-predikant
G. de Pater overleden. Vele ja
ren was hij daar godsdienston
derwijzer en preekte hij in de
hervormde evangelisatie. Hulp
in het pastoraat verleende hij
in Waarder, Amstelveen en
Vinkeveen. Oprichter was ds.
De Pater van het hervormd-ge-
reformeerde gezinsblad 'Om
Sions Wil'.
Verhuizing. De Generale Dia-
konale Raad van de Hervorm
de Kerk wordt met ingang van
1 januari 1984 verplaatst van
Utrecht naar Driebergen. In
Utrecht zat de raad te krap.
Door vermindering van de
overheidssubsidies aan 'Kerk
en Wereld' in Driebergen en in
krimping van het werk kwam
daar ruimte vrij.
Hulp. De commissie 'Wereld-
diakonaat' van de hervormde
Generale Diakonale Raad
heeft f. 25.000 gegeven voor
hulp aan Ethiopië, dat door
droogte en strijd wordt geteis-
Rampzalig
Herinvoering van de dood
straf in het Verenigd Konink
rijk zou rampzalig zijn voor
Noord-lerland, en de nu al ex
plosieve en gevaarlijke toe
stand nog verslechteren. Dat
hebben de rooms-katholiéke
bisschoppen van Noord-ler
land verklaard naar aanlei
ding van het komende debat in
het Britse Lagerhuis over her
invoering van de doodstraf.
Ook de corpmissie voor sociale
zaken van de rooms-katholieke
bisschoppenconferentie van
Engeland en Wales wijst herin
voering af. "Het zou de samen
leving meer schaden dan het
geweld dat door de doodstraf
bestreden moet worden", zei
bisschop Harris van Middles
brough, voorzitter van de com
missie. "Doodstraf is nog nooit
een effectief middel gebleken
om geweldsmisdaden te be
heersen".
Uit anglikaanse kringen klinken
eveneens afwijzende stemmen,
maar de voorzitter van het
'Huis van leken' van de angli
kaanse synode, O. Clark, ont
kent, dat héél de kerk tegen
herinvoering zou zijn. "Ik ben
het langzamerhand beu, dat al
lerlei kerkelijke organen pre
tenderen namens de hele kerk
te spreken", zei hij.
De Italiaanse autoriteiten heb
ben twee Duitse vredeswer-
kers, die op Sicilië meewerk
ten aan acties tegen de voorge
nomen stationering van 112
kruisraketten, het land uitge
zet.
Uit verscheidene landen gaan le
den van de vredesbeweging
naar Comiso om aan acties
mee te doen. Het Interkerkelijk
Vredesberaad in Nederland
(IKV) heeft oud-medewerker
Imco Brouwer voor een half
jaar uitgezonden. Hij moet ook
het contact onderhouden tussen
het IKV en de Italiaanse vre
desbeweging.
De rooms-katholieke bisschop
pen van Argentinië spreken
zich in een verklaring uit voor
terugkeer naar de democratie
en tegen pogingen tot een
staatsgreep. "Medezeggen
schap van het volk is de beste
correctie op misstanden zoals
armoede en werkloosheid".
(De junta heeft verkiezingen in
oktober beloofd en overdracht
van de macht aan een burger
regering in januari volgend
jaar).
De bisschoppen betreuren de
terroristische acties, martelin
gen en moorden van de laatste
jaren. Zij pleiten voor vak
bondsvrijheid, maar "vakbon
den moeten zich niet ongepast
bij de politieke partijen aan
sluiten". "Voor de ontwikke
ling van een politiek die het al
gemeen belang dient is stabili
teit beslist noodzakelijk".
Van der Heijden deed zoals ge
zegd zijn onderzoek bij het
arbeidsbureau in Amster
dam. Daartoe heeft hij zo'n
1500 dossiers uit 1954, 1964,
1974 en 1979 onderzocht.
Na de publicatie van zijn on
derzoek dinsdag in de kran
ten, werd hij van repliek ge
diend door de directeur van
het Amsterdamse arbeids
bureau J. de Lange. Deze
meent dat "toetsing aan de
beginselen van behoorlijke
rechtspraak" niet mogelijk
is, omdat de bevoegdheden
voor het arbeidsbureau
apart zijn vermeld in een
wettelijke regeling en de
vergelijking met de normale
rechtspraak dus niet opgaat.
"Bovendien heeft hij verou
derde gegevens gebruikt. De
laatste tijd is er zeer veel ten
goede veranderd in de hele
gang van zaken bij het ar
beidsbureau. De dossiers die
Van der Heijden heeft onder
zocht uit '79 vormen slechts
een klein steekproefje in het
onderzoek. Ik ben het welis
waar eens met zijn kritiek
dat er geen behoorlijke
schriftelijke procedurerege
ling bestaat, maar in de
praktijk verloopt de behan
deling van een ontslagaan
vraag correct. Hij mag daar
om niet de conclusie trek
ken, dat dit niet het geval
zou zijn". "Hetzelfde geldt
voor de openbaarheid van
de ontslagprocedure. In de
wettelijke regeling staat dat
er geen openbaarheid is
voor wat betreft de behan
deling van een ontslagaan
vraag. Zijn kritiek op dit
punt is dus niet steekhou
dend", aldus De Lange.
De ontslagambtenaren van
het Leidse arbeidsbureau,
drs. M. Rutters en H. Kis-
man, menen evenals De Lan
ge, dat de kritiek van Van
der Heijden is achterhaald.
Zij wijzen daarbij op de
komst van de rechtswinkels,
instituten voor burger
rechtshulp en pro deo-advo-
caten.
"Als wij bijvoorbeeld het
principe van hoor en weder
hoor zouden verwaarlozen,
springen deze mensen ons
meteen op de nek. Boven
dien is men over het alge
meen veel mondiger gewor
den. Zo krijgen we veel vra
gen over de voortgang van
de ontslagbehandeling.
Door ons wordt altijd, hetzij
telefonisch, hetzij schrifte
lijk geantwoord". Kisman
benadrukt daarbij, dat het
nimmer voorkomt, dat de
ene partij vaker wordt ge
hoord dan de andere.
Rutters: "Omdat er geen spra
ke is van normale recht
spraak, beschikt de direc
teur van een arbeidsbureau
ook niet over de instrumen
ten die een kantonrechter
heeft. Zo kan hij nooit ie
mand onder ede verhoren,
hij kan geen getuigen oproe
pen. En -bij een eventuele
openbare behandeling van
de zaak- kan hij niemand
dagvaarden. Dus kan de ene
partij wegblijven als hij
geen zin heeft in een con
frontatie".
Voor wat betreft de onpartij
digheid van de directeur
van het arbeidsbureau, die
door Van der Heijden in
twijfel wordt getrokken,
meent Rutters dat deze wel
degelijk is gewaarborgd.
"De commissie die moet be
slissen over het ontslag
moet een unaniem advies
uitbrengen. De commissie
bestaat uit vertegenwoordi
gers van werkgevers- en
werknemersorganisaties èn
iemand van de arbeidsin
spectie. En het gebeurt ei
genlijk nooit, dat de leden
het niet eens worden".
Kisman is het echter eens met
Van der Heijden waar het
gaat om de motivering van
ontslag. "Deze is zeker te
summier. Maar er wordt de
laatste tijd hard aan ge
werkt om deze situatie te
verbeteren. Voor het overige
vind ik de kritiek zoals deze
in het rapport wordt geuit
niet van toepassing, zeker
niet op de Leidse situatie".
