Ik ben een type
waar niets aan
te beleven valt'
Moderne fratsen
op het televisiescherm
TV-rubriek
Lee Towers 'houterig maar wel swingend'
Fabiola protesteert
ZATERDAG 18 JUNI 1983
PAGINA 5
door
Nico Scheepmaker
van de compositie te bekom
meren. Een musicus? Of een
kettingrammelaar? Hij deed
me even aan het orkestlid
met de triangel denken, al
leen had hij er een heleboel,
en waren ze stuk voor stuk
tien keer zo groot. Lui was hij
niet. Zwoegend en zwetend
raapte hij elke keer opnieuw
zijn metalen kromstaven
weer op, en liet ze over de
vloer slepen of er bovenop
kletteren, als het maar veel
lawaai maakte en maar lang
genoeg duurde.
Aan beide voorwaarden werd
ruimschoots voldaan. Op een
gegeven moment dacht ik:
nu is het wel genoeg. Nu weet
ik het wel, nu mogen we de
hoop op nieuwe variaties wel
laten varen. Maar juist dan is
het de kracht van deze „klet
ter art dat niet domweg
wordt toegegeven aan de
bourgeois-gedachte dat een
vlotte afwerking het kunstge
not verhoogt, maar dat er
over de geduldgrens van het
publiek heen gewoon wordt
doorgegaan met hetzelfde. Ie
mand begint te klappen. Dat
is dan geen applaus, maar het
sein dat het genoeg is.
eerste capitulatie vol
gen er meer, maar de klette-
raar gaat overdroten door,
want nu begint het pas leuk,
nu begint het pas kunst te
worden. Want kunst roeit al
tijd tegen de stroom in, dat is
bekend! Zolang iedereen
welwillend glimlachend toe
keek. was hy nog maar een
ongebruikelijke potsenma
ker, maar nu iedereen in de
zaal zich tegen hem keert
voert hij geen onverplicht
nummer meer uit, maar is hij
automatisch een geënga
geerd kunstenaar geworden.
De mensen wilden toch ook
de schilderijen van Vincent
van Gogh niet? En nu hem
weer niet!
Bovendien ontstaat er nu in de
zaal een toch tegenstroom
van mensen die het eigenlijk
best wel leuk vinden dat hij
met zijn zinloze gesjouw en
gekletter door blijft gaan on
danks het weg-geklap en
voorzichtige boe-geroep. Zij
klappen, maar op een andere
manier dan de tegenklap-
pers, op positieve wijze, en
dat sterkt de kletteraar in zijn
voornemen door te gaan tot
hij er bij neervalt. Tegelijker
tijd wordt hij beslopen door
de wetenschap dat, hoe lan-
ger hij met zijn yzerwerk
rondsleept, hoe eerder het
einde in zicht is, omdat het
nu eenmaal niet eindeloos
door kan gaan. Want tussen
droom en daad staan wetten
in de weg en praktische be
zwaren.
En dan opeens stopt hij, en ver
dwijnt door een deur van het
toneel. Een onwaarschijnlij
ke stilte valt in, weer afgebro
ken door het applaus dat nu
een mixture van positief en
negatief is, een geïntegreerd
applaus omdat iedereen te
vreden is: de een omdat het
voorbij is, de ander omdat hij
dan toch maar iets gezien en
gehoord heeft dat hij nog
nooit eerder in een theater
had gezien en gehoord.
Of we het nu wel of niet leuk
vonden, belangwekkend of
stierlijk vervelend, schanda
lig of hartveroverend, één
ding mogen we in geen geval
vergeten: een land waar zul
ke dingen onverdroten op het
televisiescherm w.orden ge
zet, is een beter land dan het
land waar zulke dingen onder
geen beding op de televisie
zouden kunnen komen. Tel
uw zegeningen, maar tel ze
met die gedachte in uw ach
terhoofd.
De CDA-mediaspecialist Piet
van der Sanden heeft de
„porno-liveshow in „Aanval
len op uitersten (de perfor
mance van Wencke Muehlei-
sen uit Oostenrijk) „een aan
val op de integriteit en de on
aantastbaarheid van de men
selijke geest genoemd. De
wetgeving beschermt wel
ons lichaam, maar onze geest
schijnt naar believen te mo
gen worden beledigd door dit
soort verwerpelijke program-
mas, schijnt hij te hebben ge
zegd.
Het klinkt interessant, maar be
tekent net ook iets?" ue on
aantastbaarheid van ae men
selijke geest... Als die onaan
tastbaar is, waar maakt hij
zich dan druk om? Mag het
onaantastbare niet worden
aangetast? En die integriteit
van de menselijke geest, mag
die niet getest worden? Hoe
integer is die menselijke
geest, als hjj door iets verwer
pelijks wordt aangetast? Ik
zie liever dat de menselijke
geest aan dat soort „testcases
wordt onderworpen, dan dat
hij, ingebed in allerlei taboes
en verboden en voorzichtig
heden, de schijndood van
Doornroosje ligt na te apen.
Ik ben óók een mediaspecia-
list, zij het niet van het CDA
maar van de GPD, maar ik
zou my ongeruster tonen
over de dingen die NIET op
het scherm komen, kunnen
of mogen, dan over de dingen
die er WEL op komen. Of dat
nu Wencke Muehleisen is of
J R.
HILVERSUM - „Zeg, Leen, voor mijn gevoel leid jij een dubbelleven. Wat voel je je nou meer?
Lee of Leen?" „Tja, dat is een moeilijke vraag. Nou, ik vind het erg leuk om Lee te zijn, maar
het is natuurlijk ook leuk om na het werk weer gewoon Leen te zijn".
Zoals te doen gebruikelijk in de Veronica-serie „Remmers ontmoet..." is het vraag-en-antwoord-
spel weer eenvoudig gehouden zondagavond in de aflevering waarin de gevierde zanger Lee
Towers geportretteerd wordt.
Henri Remmers sleept zijn gast weer mee tot in alle uithoeken. Het ene moment zie je Lee
Towers in een vol Feyenoord-stadion en een seconde later hangt 'ie zingend in een helikopter
boven New York. De camera was ook in de buurt toen de zanger op de Hilversumse draf- en
renbaan prins Bernhard even de hand drukte.
(Zondag, Nederland 2, 21.50 uur.)
„In der Wiederholing zeigt sich
erst der Meister...
Veel moderne kunst, of laat ik
liever zeggen: veel moderne
fratsen op het toneel zoeken
hun kracht in de eindeloze
herhaling. In „Aanvallen van
uitersten zagen we een kaal
geschoren broodmagere jon
geman (de „concentration-
camp-look) met kromgebo
gen staven metaal in de weer.
Wat hij maakte was niet zo
zeer muziek alsweg geluid of
beter gezegd: lawaai, zonder
zich al te zeer om de wetten
gaan, maar ik ben er nog steeds
en het zit er voorlopig niet in dat
dat snel afgelopen zal zijn. Ken
nelijk ben ik een betrouwbaar
produkt, want ze boeken me ver
van te voren. Ik heb nu al aanvra
gen voor 1985 lopen, dat doen ze
niet als ze denken datje een een
dagsvlieg bent. Als ik een keer
ergens geweest ben kom ik er
meestal ook terug. Ze zien dat ik
me volledig inzet en de zaal plat
probeer te krijgen. De beuk moet
erin! Als jij merkt dat een artiest
zich voor jou het lazerus werkt
en niet steeds op zijn horloge
kijkt omdat hij naar zijn volgen
de schnabbel moet, dan wil je
zo'n man nog wel eens zien op
treden".
„Ze zagen mij in het begin als een
vreemde eend in de bijt. Allerlei
wetten van de showbizz gingen
voor mij niet op. Ik presenteerde
me op zo simpele wijze dat nie
mand er in geloofde. Maar ik heb
bewezen dat ik er wel degelijk
bijhoor. Vooral op de schnabbel-
toer valt het niet mee om je waar
te maken. Er zijn er bij die de he
mel ingeprezen worden, maar op
de schnabbeltoer niets klaarma
ken. Het is hartstikke verkeerd
om de big boy uit te hangen, een
ander bepaalt wel of je dat bent
ja of nee. Dit is toch een landje
van de middelmaat. Zodra je je
kop er bovenuit steekt staan ze al
met een bijl klaar om 'm er af te
hakken. Daarom probeer ik een
nuchtere vogel te blijven en de
dingen op een rijtje te zetten.
Nee, door het succes ben ik niet
veranderd. Voor de uitzending
met Remmers zijn we ook bij
mijn oude baas geweest, om mijn
vroegere collega's nog eens te
ontmoeten. We gingen nog net
als vroeger met elkaar om....".
Tournee
In september begint hij weer met
een groots opgezette tournee
langs verschillende theaters in
Nederland en Belgiè. Met het
grote orkest van Freddy Golden
en een ballet onder leiding van
Penny de Jager. „Niemand ge
loofde daarin toen ik er een paar
jaar geleden mee wilde begin
nen. Toen heb ik het zelf maar
aangepakt en heb voor eigen re
kening de Doelen in Rotterdam
gehuurd. Een enorm succes!
Binnen vijf dagen was alles uit
verkocht. Een jaar later heb ik
een tournee georganiseerd waar
bij we in Carre kwamen. Ook he
lemaal plat! De recensies waren
allemaal juichend. Hier, moet je
zo'n kop zien: „Bonkig, maar
echte swinger". Dat is toch pri
ma! Daaruit blijkt maar weer dat
de beweging het niet doet, wel de
zang. Ja, ik sta houterig op het
podium. Maar zo zit ik nou een
maal in elkaar. Ik ga geen dans
lessen nemen om daar verande
ring in te brengen, dan is het niet
echt meer".
„Natuurlijk is het geweldig om in
Carré te werken, de sfeer is er opr
timaal. Maar ook op een gewoon
(Foto ANP) personeelsfeestje kan het leuk
werken zijn. Op zo'n informeel
feest kan er nog wat fout gaan.
Sta je in Carré dan is het veel de
licater. Zo'n toer geeft verschrik
kelijk veel spanning. Tenslotte
steek ik voor een vermogen m'n
nek uit. Er zit voor geen dubbel
tje gesponsord geld bij. Ik had
van een sigarettenfabrikant zo
twee ton kunnen krijgen, maar
daar had ik geen zin in. Komt
ook een beetje eergevoel bij. Op
het moment dat iedereen zegt
„dat lukt je niet", juist doorzet
ten en nog slagen ook. Dat is ei
genlijk dubbel succes hebben.
Het is nog steeds frappant dat
geen mens eerder op het idee ge
komen is om zo'n show op poten
te zetten. Ik wist dat het moest
kunnen, omdat ik zo veel werk in
het land had. „Die mensen willen
me dan vast ook wel een keertje
in de schouwburg zien, met alles
erop en eraan". En inderdaad dat
klopt, ze zijn gewoon een avond
je uit....".
Discipline
Hij filosofeert er vaak over waarom
hij zo'n succes heeft. „Ik heb na
tuurlijk wel iets dat boeit, anders
komen ze niet naar me luisteren.
Maar wat het nou precies is? Een
journalist zei eens tegen me: „Jij
straalt discipline uit, je bent een
ouderwetse huisvader. En inder
daad, dat is zo. Als je bij iedereen
dranghekken moet neerzetten
kan je ze bij mij rustig weghalen,
want alles verloopt zonder moei
lijkheden. Er zitten ook nooit
vrouwen achter me aan. Ik flirt
niet vanaf het podium, dat is
voor kerels ook een prettig idee.
Ze hoeven nooit bang te zijn dat
ik hun vrouw het hoofd op hol
zal brengen. Ik ben geen mooie
jongen. In de brieven die ik krijg
staat nooit een liefdesverklaring.
Integendeel, ze vinden het fijn
dat we zo'n goed huwelijk heb
ben, schrijven ze vaak. En inder
daad, ik heb enorm veel steun
aan Laura, dat is verschrikkelijk
belangrijk voor een artiest. Een
jaloerse vrouw is een regelrechte
ramp. Dat escaleert alleen maar
in vreemd gaan en stappen".
Hij vindt het belangrijk dat z'n
conditie op peil blijft en fietst,
tennist en doet fitness training.
„Bij Remmers op de televisie
kan je me zien trainen. Ik denk
dat het een leuke uitzending
wordt. We zijn er zelfs in een dag
op en neer naar New York voor
geweest. Dat was te gek, filmen
in een helikopter boven de stad,
vlak langs het Empire State Buil
ding en het Vrijheidsbeeld, schit
terend!".
„Amerikanen horen trouwens niet
dat ik een Hollander ben als ik in
het Engels zing. Dat heb ik me
zelf in de loop der jaren geleerd.
Mensen die het met hun school-
Engels beluisteren denken dat ik
een slechte uitspraak heb, maar
dat is niet waar. Bij de platen
maatschappij werkt een Ameri
kaan die me begeleid en trom
pettist Jerry van Rooijen is met
een Amerikaanse getrouwd. Ik
laat ze altijd mijn opnames ho-
Miljoenen
„Natuurlijk is Amerika de «baker
mat van alles. Toch ambieer ik
het niet echt om daar nog eens
door te breken. Wil je het daar
maken dan moetje óf zelf Amen-
kaan zijn óf een wereldhit ge
maakt hebben. Ze willen beken
de namen. Tom Jones en Engle-
bert Humperdinck, daar hoor je
hier niets meer van, maar die
werken nog steeds in Las Vegas.
Ik heb ze zien optreden in Vegas,
verdienen miljoenen die jon
gens".
Lee Towers in gesprek met Henri
Remmers, wiens programma over
de Rotterdamse zanger zondag
avond door Veronica wordt uitge
zonden.
(Foto Veronica)
„Nee, er blijft een drempel voor ar
tiesten die ze niet kennen. Het
zou hetzelfde zyn als een Duitser
die het hier in het Nederlands
zou willen proberen, dat valt ook
niet mee".
„Ik zeg altijd maar: je moet in het
buitenland een kanjer zijn wil je
daar net zo veel verdienen als ik
nu in Nederland doe
HAARLEM - Het Amsterdamse "kunstwerk" Fabiola verscheen gisteren
bij het Provinciehuis in Haarlem om in beroep te gaan tegen zijn gekor
te uitkering. De uitkering van de kunsternaar is gekort in verband met
zijn weigering om te solliciteren
Fabiola acht zich zelf een levend kunstvoorwerp en wil dan ook op die
basis een uitkering krijgen in het kader van de beeldendekunstregeling
(Foto ANP)
KRIMPEN AAN DE IJSSEL
(GPD) - „Ik ben een type waar
aan niks te beleven valt. Erg op
mezelf. Na een optreden ga ik
niet stappen. Nee, rechtstreeks
naar huis".
Een gewone jongen met een dijk
van een stem. Een man zonder
enige sterallure, ondanks dat hij
moeiteloos zalen als Carre en de
Doelen vol krijgt en er bijna een
half miljoen elpees van hem ver
kocht zijn. Lee Towers: zo ge
woon dat het bijna niet gewoon
meer is
Het begint al met zijn huis in Krim
pen aan de IJssel. Geen villa
met-zwembad, maar een ruim
bemeten rijtjeshuis in een
nieuwbouwwijk. Het interieur
verraadt wel dat de bewoners ka
pitaalkrachtig zijn; veel wit mar
mer, een kostbare leren leefkuil
en een uitgebreide audio-video-
installatie. Aan de wand de zeven
gouden langspelers en de ene
platina elpee die Lee Towers (37)
in zijn nu acht jaar durende car
rière bij elkaar gezongen heeft.
Zijn vrouw Laura is met' een vrien
din tien dagen op vakantie in
Amerika. Samen met zijn vier
kinderen zorgt de populaire zan
ger in die tijd voor de huishou
ding.
„Ik zou makkelijk een villa met
een zwembad kunnen kopen.
Maar dat wil ik niet, we wonen
hier prima. Een rijtjeshuis biedt
bescherming. Ik ben vaak op
stap en dan is mijn vrouw hier
alleen; dan kan ze beter niet op
door
Ger Belmer
een soort eiland zitten. Het be
langrijkste is echter dat ik wel
een dure villa kan bekostigen
maar niet zeker weet of dat over
tien jaar nog zo is. 't Is lullig om
later te zeggen „dat had ik ook",
je kunt beter zeggen „dat heb ik
nog". Het gebeurt vaak genoeg
dat mensen die het een tijdje
goed gaat denken dat het geld
nooit op kan. Ik vind het zinniger
om goed met mijn geld om te
springen en beleg het, voor later.
Als het met het zingen ooit afge
lopen is kan ik natuurlijk nooit
meer in de haven gaan
werken...".
Acht jaar geleden werden de Ne
derlandse luisteraars verrast
door een elpee met daarop het
donkerbruine stemgeluid van de
Rotterdammer Leen Huyzer. ,De
zingende kraandrijver' werd zijn
bijnaam. "Dat klopte niet, ik was
onderhoudsmonteur in de ha
ven, maar voor de hoesfoto was
ik op een kraan geklommen, van
daar....".
Hij maakt al muziek vanaf zijn vijf
tiende. „Ik heb in verschillende
bandjes gezeten, meestal als zan
ger en in noodgevallen ook als gi
tarist of drummer. We brachten
nummers van Cliff, Elvis en de
Beatles. Later ben ik overgescha
keld op meer jazzy repertoire; ea
sy-listening muziek, in de stijl
van Frank Sinatra en andere
Amerikanen. Het viel toen niet
mee om daarmee aan de bak te
komen in Nederland. Dat is trou
wens nog steeds zo, daarom zing
ik nu commerciële én easy-liste
ning nummers door elkaar. De
mensen die op die commerciële
dingen afkomen horen daardoor
ook dat andere werk. Naast zan
ger ben ik tenslotte nog een
beetje zakenman ook. Ik begrijp
best dat als er geld in een plaat
gestoken wordt dat dat er weer
uit moet komen. Eind deze
maand ga ik in Londen opnemen
voor een nieuwe elpee. Dan zit er
een orkest van 65 man in de stu
dio, het beste wat er op dat ge
bied is; da's pure luxe. Die elpee
gaat f120.000 kosten, een enor
me investering voor de platen
maatschappij, terwijl het in de
platenbranche op het ogenblik
toch heel slecht gaat. Kijk, ik sta
achter alles wat ik doe, begrijp
dat goed. Maar bij de gratie van
die commerciële dingen kan ik
ook het betere werk doen. Meest
al vind ik zelf de ene helft van
een elpee goed, de andere helft is
voor het publiek en de platen-
maatschaDDii...".
Betrouwbaar
„Na de hits ,It's raining in my
heart' en .You'll never walk alo
ne' is het gaan lopen. Toen dacht
ik „als ik dit vijf jaar weet vol te
houden ben ik spekkoper". In
die acht jaar dat ik bezig ben heb
ik er al heel wat zien komen en
AMSTERDAM - De beeldhouwster Muriel Peakson (rechts) werkt de wenkbrauwen van de Engelse prinses
Diana nog even bij. De prinses staat namelijk sinds gisteren, samen met prins Charles overigens, in was
tentoongesteld in Amsterdam.
De prins en de prinses hebben hun plaats gevonden in het wassenbeeldenmuseum van Madame Tussaud aan
de Kalverstraat.
Tot voor kort werden beide beelden geëxposeerd bij Madame Tussaud in Londen. Daar werden onlangs nieuwe
evenbeelden vervaardigd, waarop het "koninklijke huwelijk van 1981" in Amsterdam kon worden onderge
bracht.
