Dieren zijn rechteloos!
Vervangende dienst is principieel onaanvaardbaar
Van den Broek
spoort met VS
in M.-Amerika
Lezers schrijven
Euthanasie (3)
Sportvisserij
Onverenigbaar met geweten van Jehovah's Getuigen
DONDERDAG 2 JUNI 1983 C Meningen
Dieren hebben geen rechten. Kr kan dus van alles en nog
wat met ze gebeuren. Zo kunnen ze zonder vorm van
proces veroordeeld worden tot de hel van de bio-indus-
trie. Niet minder dan 400 miljoen dieren moeten jaarlijks
in ons land aan deze hel geloven. Treurig is ook het lot
van de vele dieren die in onze vaderlandse laboratoria
maar hebben op te draaien voor allerlei experimenten.'
En nu zojuist weer de nationale hysterie van het hengel
sportseizoen is uitgebroken, mogen we ook wel speciaal
melding maken van de talloze vissen, die boven of onder
de waterspiegel op de gruwelijkste martelingen worden
getracteerd.
door
Hans Bouma
Maar laten we niet al te somber
zijn. Met veel dieren kunnen we
dan uitspoken wat we willen, er
zijn ook dieren die aan de (do-
den-)dans ontspringen. Deze die
ren hebben als gemeenschappe
lijk kenmerk, dat ze in hun voort
bestaan ernstig bedreigd wor
den. Het feit van hun zeldzaam
heid brengt ons er toe hen zoveel
mogelijk te ontzien.
In ons eigen land kennen we sinds
1975 de 'Wet bedreigde uitheem
se diersoorten'. Artikel 2 van de
ze wet verbiedt om levende ex
emplaren van bepaalde soorten
'onder zich te hebben, te koop
aan te bieden, te verkopen of af
te leveren'. Dieren waarop deze
wet van toepassing is, mogen
niet klagen. De enige voorwaar
de, waaraan ze moeten voldoen
om onder de bepalingen van de
ze wet te vallen, is dat hun uit
sterven tot de reële mogelijkhe
den behoort. Een kleinigheid,
waarop we in de gegeven om
standigheden maar niet te veel
de nadruk moeten leggen.
Schandaal
Overigens bleek uit het vorige
week geopenbaarde schandaal in
het Groningse Leek, dat de con
trole op de naleving van de ge
noemde wet nogal wat te wensen
overlaat. Zonder dat er een haan
naar kraaide, konden particulie
ren jarenlang onder meer py-
SAN SALVADOR - Minister Van
den Broek (buitenlandse zaken)
was naar Midden-Amerika geko
men om zich te informeren; om
te kijken in hoeverre zijn ideeën
met de werkelijkheid klopten.
Nu zijn bliksembezoek van in to
taal 50 uur aan het gebied achter
de rug is, lijkt het erop dat Van
den Broek al zijn vooroordelen,
zijn „twijfels", heeft bevestigd
gezien. Dat zou kunnen beteke
nen dat hij uit is op een bijstu
ring van het Nederlandse beleid
inzake Midden-Amerika. Zijn er
varingen hebben in elk geval ge
leid tot standpunten die geen ge
heim maken van zijn begrip voor
de Noordamerikaanse politiek
met betrekking tot de regio.
In Costa Rica twijfelde minister
Van den Broek geen moment
door
Rob Sprenkels
aan de door de Monge-regering
voorgewende neutraliteit in het
Middenamerikaanse conflict. Hij
negeerde volkomen het feit dat
Costa Rica een week eerder op
nieuw een akkoord had onderte
kend met Honduras, El Salvador
en Guatemala. Daarbij werd be
sloten met een gezamenlijk
standpunt de dialoog met de zo
genaamde Contadoragroep in te
gaan. Deze groep is vernoemd
naar een Panamees schiereiland
waar.vorige" maand de ministers
van buitenlandse zaken van Me
xico, Venezuela, Colombia en
Panama besloten een bemidde
lingspoging .te doen in het Cen-
traalamerikaanse conflict.
Maar blokvorming met een groep
landen die duidelijk niet neu
traal staan in het Middenameri
kaanse conflict, betekent in feite
het opgeven van je eigen neutra
liteit. Minister Van den Broek
bleek dat volkomen te negeren.
Hij wist blijkbaar niet eens van
het akkoord.
In Costa Rica kreeg minister Van
den Broek ook te horen dat de
grondslag voor de spanningen
tussen de Middenamerikaanse
landen het wapenverkeer van Ni
caragua naar het Salvadoriaanse
verzet is, en in mindere mate ook
naar het Guatemalteekse verzet.
En dat Costa Rica juist daarom
ook vindt dat er alleen vrede kan
worden bereikt via multilaterale
onderhandelingen.
thons en boa's 'onder zich hou
den', dat wil zeggen: het leven
zuur maken.
Hetzelfde probleem (controle op
de naleving) doet zich ook voor
met betrekking tot" het in 1973
gesloten 'Verdrag van Washing
ton'. Dit verdrag, dat in 1981 al
door 67 landen ondertekend was,
verbiedt internationale handel in
z'n 600 soorten zeldzame dieren
en planten en eist vergunningen
van de landen van herkomst
voor de uitvoer van nog eens zo'n
200 andere soorten en soorten-
groepen.
Op papier genieten verschillende
diersoorten weliswaar bescher
ming, maar in de praktijk zijn ze
vaak even vogelvrij als niet be
schermde diersoorten.
Baikalrobben
Hoe uitermate kwetsbaar die laat
ste categorie wel is, merkten we
ook al vorige week (een ramp-
week!), toen bekend werd dat
een dierenhandelaar uit Soest 25
jonge Baikalrobben in ons land
had ingevoerd. Deze import was
geheel legaal.
In het Russische Baikalmeer ko
men de robben nog in groten ge
tale voor (30.000 tot 50.000) en dat
is precies hun ongeluk. Je mag
ze er tegen betaling rustig uitvis
sen om ze vervolgens bijvoor
beeld naar Nederland, nader:
naar Soest, op transport te stel
len. Ook wanneer ze nog zo jong
zijn, dat ze zelf niet kunnen eten
en dus kans lopen dood te gaan
Veel begrip
Van den Broek bleek na zijn ge
sprekken in Costa Rica veel be
grip voor dergelijke standpunten
van de Costaricaanse regering te
hebben. Hfj ging zelfs zover het
bestaan van het veronderstelde
wapenverkeer tussen Nicaragua
en het Salvadoriaanse verzet te
willen aantonen. „Zonder een
dergelijk wapenverkeer kan de
guerrilla gewoon niet bestaan",
aldus Van den Broek. En tegelij
kertijd vroeg hij zich af waar die
wapens anders vandaan zouden
moeten komen.
Opmerkelijk was het dat de Costa
ricaanse waarnemend minister
van buitenlandse zaken, Ekhart
Peters, tijdens een interview toe
gaf dat de Salvadoriaanse guer
rilla reeds wapens heeft en dat ze
munitie krijgt van corrupte Sal
vadoriaanse en Hondurese mili
tairen. Volgens de verklaringen
van Peters bestaat het 'wapen-
Minister Van den Broek.
(foto ANP
voordat ze m een dierentuin be
landen.
Inderdaad heeft al een aantal het
loodje gelegd en Lenie 't Hart is
er weer goed genoeg voor om de
overlevenden in haar zeehonden
crèche in Pieterburen tijdelijk op
te vangen. Een taak die ze trou
wens met zeer gemengde gevoe
lens op zich heeft genomen, want
de hele handel in deze robben
vindt ze verwerpelijk. Zoals ze
ook fel gekant is tegen het trieste
gevangenisbestaan, dat de die
ren na hun revalidatie in diverse
dierentuinen wacht.
Overigens zal die periode van ge
vangenschap niet al te lang du
ren. De robben worden in dieren
tuinen zelden ouder dan 2 jaar.
Het is een geluk bij een ongeluk,
dat ze al vrij spoedig uit hun lij
den worden verlost.
Strafbaar?
Terecht heeft de Nederlandse Ver
eniging tot Bescherming van
Dieren meteen publiek partij ge
kozen voor de ze weerloze rob
ben. De inspectiedienst van deze
vereniging zal tegen de hande
laar in Soest een proces-verbaal
opmaken. Maar of deze werkelijk
strafbaar is, valt nog te bezien en
de kans dat de robben verbeurd
worden verklaard en weer naar
het Baikalmeer worden terugge
bracht, lijkt helaas erg klein.
De affaire van de Baikalrobben be
paalt ons er weer eens bij, hoe
dieronvriendelijk de bij velen
toch zo populaire dierentuinen
zijn. Hoewel deze instellingen
sinds enige tijd druk in de weer
zijn met eigen fokprogramma's
(enig om als dier in gevangen
schap geboren te worden!), beho
ren ze nog steeds tot de grootste
afnemers van wilde dieren.
Het is een bewezen feit dat de niet
aflatende vraag van de ruim 700
dierentuinen in de wereld een
aantal diersoorten aan de rand
van de ondergang heeft ge
bracht. Tegenover deze giganti
sche, dieronvriendelijke import
van wilde dieren staat een export
van dierentuinendieren naar wat
hun oorspronkelijke biotopen
verkeer' vooral uit medicijnen en
voedsel. En ook uit faciliteiten
voor verzetsstrijders om af en toe
in Nicaragua op adem te kunnen
komen. Belangrijke informatie
die Van den Broek in Costa Rica
klaarblijkelijk niet heeft achter
haald.
Perscensuur
In Nicaragua had Van den Broek
zijn mond vol over perscensuur,
politieke gevangenen en beper
kingen van de vakbondsvrijheid.
Hij nam duidelijk geen genoegen
met de uitleg van de sandinisten
dat het bestaan van dergelijke za
ken duisterend naar Van den
Broek zou je haast denken dat de
sandinisten het bestaan van de
politieke gevangenen toegeven,
wat beslist niet zo is) grotendeels
het gevolg is van de agressie van
buitenaf, die het revolutionaire
proces zou hebben vertraagd. Na
zijn bezoek aan Nicaragua twij
felt de minister nog ernstiger aan
de beloofde pluriformiteit en
vreest hij dat de voor 1985 be
loofde verkiezingen tot een later
tijdstip zullen worden uitgesteld.
Politieke gevangenen, perscen
suur, vakbondsrechten en dat
soort zaken - juist daarover had
Van-den Broek natuurlijk moe
ten doorvragen in El Salvador.
Maar niets daarvan. In een an
derhalf uur durend gesprek met
president Alvaro Magana heeft
„deze niet-partij gebonden presi
dent", zoals Van den Broek hem
noemde, de Nederlandse minis
ter blijkbaar van zyn goede be
doelingen overtuigd. Van den
Broek had het nadien over het
streven naar een „krachtig be
leid", maar vroeg zich toch wel af
in hoeverre men daarin was ge
slaagd, met name waar het de
niet zuiver militaire praktijken
van het leger betreft. Wel uitge
sproken veroordelingen voor het
verzet, dat zich niet zuiver mili-
zouden zijn. Deze export, waarop
de directies van dierentuinen
luid pochen, is echter zo klein en
loopt ook zo vaak op een fiasco
uit, dat hij verwaarloosd kan
worden.
Slachtoffer
Tijdens het vervoer van wilde die
ren vallen er nogal wat slachtof
fers. Dierentuinen houden hier
vaak al rekening mee door meer
dieren te bestellen dan ze in feite
nodig hebben. Die vooruitziende
tactiek paste vorig jaar bijvoor
beeld het Emmense Noorderdie
renpark toe, dat zo dringend een
aantal Californische haaien
moest showen. Bij het lange
transport gingen er een paar
dood, maar dat was geen ramp.
Door de royale bestelling bleven
er voldoende over om in Emmen
geëtaleerd te worden.
Dierentuinen zijn ook dieronvrien
delijk omdat ze verreweg de
meeste dieren niet toestaan hun
specifieke gedrag uit te voeren.
In het benepen, deprimerende
en fantasieloze milieu, waarin ze
gehuisvest worden, dienen ze
voornamelijk als 'kijkspul'. En
dat zou dan 'educatief zijn! Boe
ken en films, waarin dieren ge
woon zichzelf mogen zijn, heb
ben heel wat meer educatieve
waarde.
Wat de Baikalrobben betreft: je**
weet niet wat je moet hopen.
Worden ze niet in hun voortbe
staan bedreigd, dan blijven ex
port, gevangenschap en vroegtij
dige dood tot de mogelijkheden
behoren. Alleen wanneer hun
aantal drastisch terugloopt, ko
men ze (waarschijnlijk) op de
lijst van beschermde diersoor
ten. Maar dan is het weer de
vraag of ze genoeg genetische re
serves hebben om ook op lange
re termijn te overleven.
Als ik persoonlijk dan toch iets
mag hopen: dat wij, mensen, alle
dieren, dus ook de Baikalrobben,
rechten toekennen, zodat ze en
in hun voortbestaan en in hun
welzijn niet meer bedreigd kun
nen worden.
(De auteur is theoloog en publicist).
tair bezighoudt, de economie van
het land saboteert en zich ook
schuldig maakt aan „methodes
die in strijd zijn met de mensen
rechten", aldus Van den Broek.
"Realistisch beeld"
De Nederlandse minister ging zelfs
zo ver dat hij stelde dat de Salva
doriaanse regering „een realis
tisch beeld" schetst. „In tegen
stelling tot in Nicaragua, waar al
le kritiek als negatief wordt be
schouwd". En dat is volgens Van
den Broek in El Salvador duide
lijk einders. „Deze regering pro
beert de zaken niet mooier voor
te stellen dan ze in werkelijkheid
zijn", aldus Van den Broek. En
als je dat hoort, krijg je toch bijna
de indruk dat deze minister
vindt dat het niet erg is als de
mensenrechten massaal worden
vertrapt zolang dat maar open
lijk wordt toegegeven.
In die context is het ook veelbete
kenend dat Van den Broek van
het begin af aan niet geinteres-
seerd is geweest in een gesprek
met de Salvadoriaanse mensen
rechtencommissie. Iets wat hij
vooraf vanuit Den Haag vrij één
voudig had kunnen regelen.
Des te verwonderlijker dat hij wel
twee uur de tijd had om bij José
Napoleon Duarte thuis aan tafel
te zitten. Duarte, de christen-de
mocraat die tot vorig jaar zomer
president was, heeft immers be
paald geen schone handen en
was als president ook nogeens de
hoogst verantwoordelijke man
op het moment van de dood van
de vier Nederlandse IKON-jour-
nalisten, vorig jaar maart.
Het is opvallend dat Van den
Broeks bevindingen parallel lo
pen met Washingtons Middena
merikaanse politiek. Ook de VS
vinden Costa Rica neutraal, ver
oordelen vooral het ontbreken
van respect voor de mensenrech
ten in Nicaragua en proberen de
Salvadoriaanse regering een be
ter imago te geven. Al met al lijkt
het erop dat Van den Broek zijn
reis naar Midden-Amerika heeft
gemaakt om zijn wensen inzake
„meer begrip voor het Ameri
kaanse standpunt" te kunnen be
krachtigen. En wat dat betreft
ligt het dus voor de hand dat hij
nu gaat proberen het Nederland
se beleid inzake Midden-Ameri
ka in die richting bij te sturen.
(De auteur is GPD-correspondent voor
Zuid- en Midden-Amerika).
Gaarne wil ik het betoog van de he
ren Dirkmaat en Rijksen onder
steunen, dat op respectievelijk
13 en 20 mei j.l. in deze krant
werd afgedrukt. Om mede daar
door een ander geluid te laten
horen dan dat wat door middel
van de algemene berichtgeving
wordt gepubliceerd. Een bericht
geving waaruit het geluid op
stijgt van een algemene strijd op
alle terreinen van de samenle
ving en de indruk bevestigt, dat
de oorlog na 1945 nog steeds niet
is beëindigd.
Ook in christelijke kringen wordt,
in weerwil van de roep om her
eniging, de strijd onverminderd
voortgezet, omdat men van me
ning is dat de eigen zienswijze op
de leringen die men aanhangt de
enig juiste is. Dit heeft onder
meer tot gevolg gehad, dat een
gereformeerde arts meent het ge
bod 'Gij zult niet doden' op eigen
wijze te kunnen interpreteren.
(Deze krant van 21-5).
Daarbij wordt wellicht over het
hoofd gezien dat in de christelij
ke leringen wordt gesproken
over het feit dat de mens een
tempel is van een levende god en
er een goddelijke geest in hem
woont. Paulus bevestigt dit door
te wijzen op de samengesteld
heid van een menselijk wezen,
namelijk bestaande uit geest, ziel
en lichaam. Met andere woorden,
de mens is op het uiterlijk gebied
de manifestatie van een geeste
lijk-goddelijk wezen, niet buiten
hem, maar in zijn diepste inner
lijk. Nog anders gezegd, het men
selijk wezen is in werkelijkheid
een ziel met een geestelijke en
een lichamelijke zijde.
Elk redelijk denkend wezen, en
wie zou dit niet willen zijn, kan
daarover nadenken en daaruit
bepaalde conclusies trekken.
Daaruit zou niet alleen de con
clusie kunnen worden getrokken
dat een menselijke ziel gebruik
maakt van een lichaam om in de
ze wereld levenservaring op te
doen, maar ook dat, wanneer er
iets aan dat lichaam mankeert en
dus ziek is, dit erop wijst dat er
aan de geestzijde van de mens
iets niet in orde is. Omdat, op
grond van de paulinische inde
ling waarin de geest hoger staat
dan het lichaam, de oorzaak van
lichamelijk lijden moet worden
gezocht in de geestzijde van de
menselijke natuur.
Dit betekent tevens dat het nie
mand geoorloofd zou zijn een
einde aan het eigen of ander
mans leven te maken, omdat
daardoor de ziel wordt verhin
derd lessen te leren uit of door
middel van het lijden dat zij in
enig leven ondervindt.
Uit deze gedachtengang zou tevens
de conclusie kunnen worden ge
trokken dat ziekten en dergelijke
meer als louteringsprocessen
dienen te worden beschouwd
dan als onverdragelijke zaken.
Waaruit volgt dat, hoe tragisch
dit ook moge lijken, het afbreken
hiervan door middel van een
morphine-injectie een inbreuk
betekent in het verloop van een
natuurlijke gang van zaken en
men zich in feite verzet tegen be
paalde wetmatigheden in de
menselijke natuur.
In het algemeen bezien zou door
deze redenering tevens de vraag
kunnen worden opgelost en
beantwoord waarom er in deze
wereld nog zoveel strijcj en lijden
is. En dit antwoord zou dan kun
nen zijn, door de verziekte men
selijke geest, die zich niet bewust
is of wil worden van zijn grotere
mogelijkheden, zich slechts richt
op de lichamelijke zijde van zijn
natuur en daaraan de enige
werkelijkheid toekent. Maar
wanneer de mens zich bewust
zou worden of zou worden ge
maakt van zijn geestelijke-god-
delijke zijde zou hij er wellicht
geen behoefte meer aan hebben
anderen te bestrijden of naar het
leven te staan.
Daardoor zou de oproep 'Hebt uw
naaste lief als u-zelf een grotere
waarde krijgen, omdat men dan
zou leren inzien dat het Zelf, het
innerlijke Zelf, in ieder mense
lijk wezen gelijkwaardig is.
Vanzelfsprekend behoeft niemand
bovenstaande ontboezeming
voetstoots aan te nemen of te lo
ven, maar evenals de heer Rijks-
en wil ik erop wijzen dat erover
deze zaken een schat aan litera
tuur, die de wijsheid der eeuwen
bevat, bestaat en beschikbaar is
voor hen die hierover meer wil
len weten en nadenken.
En nadenken kan voor een mens
nooit slecht zijn, want het denk
vermogen is de grootste faculteit
die een mens bezit.
J. Carton
Pr. Mauritslaan 60
Voorschoten
Nederland telt straks zo'n 2,5 mil
joen sportvissers. Daarmee zijn
kwellen, verwonden, doden en
faunavervalsen uitgegroeid tot
de grootste vorm van open-luch-
trecreatie.
Dierenbeschermers maken zich
zorgen over zaken als weggelo
pen huisdieren, jacht, vivisectie,
bio-industrie, stookolie-slachtof
fers en ga zo maar door. Maar wie
maakt zich nu zorgen om die mil
jard vissen, die in onze plassen,
kanalen en sloten rondzwem
men? Gelukkig is er, gezien de
berichtjes, een groeiend verzet te
bespeuren bij de Dierenbescher
ming en de Stichting Kritisch
Faunabeheer tegen deze verge
ten vorm van jacht.
Sportvisserij is min of meer een
versluierde vorm van jacht. Ze
hebben zelfs de term weidelijk
heid ingevoerd. Dit is een typi
sche jachtterm, maar ze zullen
het waarschijnlijk zo gelaten
hebben, omdat slotelijkheid nog
al belachelijk klinkt. In dit op
zicht houdt deze term vnl. in dat
de vis, na zorgvuldig te zijn ont-
haakt, met natte handen (ter be
scherming van de slijmlaag)
wordt teruggezet.
Er zijn sportvissers die dit be
schouwen als een gebod. De hen-
gelpublicist van dit blad kenne
lijk ook. Jammer voor hen. Uit
onderzoek blijkt dat ook van
keurig uitgezette vissen, die door
de zeer natte handen van voor
treffelijke hengelaars zijn ge
gaan, 9 procent de pijp uitgaat
(bron: Argus '83/1; kwartaalblad
SKF). Om nog maar te zwijgen
van de snoeken, die een haak
naar binnen krijgen en alsnog
binnen enkele maanden dood
gaan.
Het is ook erg sportief om je vangst
in een leefnet (herstel: sterfnet)
te hangen. De vissen verliezen of
beschadigen hierin onvermijde
lijk hun schubben. Elke schub is
nodig ter bescherming tegen in
fectieziekten en het verlies van
één schub kan al dodelijk zijn.
De vraag of vissen pijn kunnen ljj-
den wordt vaak bot ontkennend
beantwoord, ook door de hengel-
publicist Bram van Leeuwen in
deze krant van 28 mei. Biolo
gisch is het (natuurlijk) logisch
dat een dier pijn kan hebben. Je
hoeft maar naar een gehaakte vis
te kijken. De vis doet alles wat in
zijn vermogen ligt om van die
haak af te komen, m.a.w. om van
die pijnbron weg te vluchten. Hij
springt zelfs boven het water uit
(de meest afschuwelijke plaats
voor dit beest!). Er zijn sportvis
sers die toegeven het wreed te
vinden. De hengelpromotor Jan
Schreiner bijvoorbeeld.
De Dierenbescherming is beslist
niet op het verkeerde spoor, zo
als Bram van Leeuwen sugge
reert, maar de overheid. Ze sti
muleert hengelen op alle moge
lijke manieren. Het punt waar
het eigenlijk allemaal om draait
is dat hengelen de goedkoopste
vorm van recreatie is die de over
heid zich maar kan wensen. Het
kost ze geen cent. De hengelaars
betalen zelf de vis, via een visak-
te. Dat geld gaat naar de O VB,
een semi-overheidsinstelling, die
er vis voor uitzet.
Een ernstige bijkomstigheid van
deze organisatie is dat ze exoten
uitzetten. Deze exoten, die blijk
baar meer "vechtlust" hebben,
concurreren onze inheemse vis
soorten weg. Dit is duidelijk niet
in overeenstemminng met een
verantwoord faunabeheer, het is
de meest grootschalige faunaver
valsing aller tijden.
Toen de Stichting Kritisch Fauna
beheer en Natuurmonumenten
protesteerden tegen het nacht-
vissen, o.m. uit angst dat er vo
gels verstoord zouden worden,
antwoordde de minister dat het
best mogelijk is dat de vogels
verstoord zouden worden, maar
dat het hier gaat om het belang
van 2 miljoen hengelaars
Henk v.d. Keur jr.
J. van Stolberghof 34
Leiden
Nederland schrijft het woord "vrij
heid" met hoofdletters. Gezien al
onze internationale contacten,
Jehovah's Getuigen prediken nu
in 206 landen, kunrien wij dat ge
rust stellen. Het burgerschap van
Nederland biedt op het gebied
van vrijheid vele voordelen,
waarvan men in het buitenland
vaak niet zou durven dromen.
door
G.W. Caron
Als Jehovaha's Getuigen waren
wij in 1974 de regering dan ook
erg dankbaar dat de gevangenis-
barakken in Veenhuizen open
gingen zodat de 100 jongeman
nen die daar wegens dienstwei
gering gevangen zaten, naar huis
konden gaan.
Tien jaar geleden voerden hoge
ambtenaren namens de ministe
ries van defensie en justitie ge
sprekken met ons over het voor
hen niet meer aanvaardbaar zijn
dat jonge predikers 16 maanden
gevangenisstraf moesten uitzit
ten vanwege hun weigering om
militaire dienstpücht en vervan
gende militaire dienst te verrich
ten. Tientallen jaren was dit ech
ter wel zo geweest doch nu wen
ste de regering aan deze schrij
nende situatie een einde te ma
ken.
Jehovah's Getuigen waren daar ui
teraard heel blij mee, alhoewel
zij die gevangenisstraf als een lo
gisch gevolg van hun onwrik
baar vasthouden aan hun neutra
liteit bezagen. Nog zitten over de
gehele wereld vele duizenden
Getuigen gevangen omdat zij
zich niet voor het gebruiken van
geweld willen laten opleiden,
laat staan letterlijk voor welk po
litiek ideaal de wapens zullen op
nemen.
De internationale problemen zijn
niet door mensen met geweld op
te lossen. De stichter van het
Christendom zei letterlijk: "Want
iedereen die het zwaard trekt, zal
ook door het zwaard omkomen".
Hij heeft gelijk gehad. De Eerste
Wereldoorlog kostte alleen al
9.000.000 soldaten het leven en
de Tweede Wereldoorlog ontnam
16.000.000 soldaten het leven. Bij
elkaar 25.000.000 mannen die,
dachten zij, hun leven offerden
om een veilige wereld mogelijk
te maken. En kijk nu eens om u
Vervangende dienst
Waarom heeft de regering meer
moeite om de problemen met Je
hovah's Getuigen te regelen dan
met andere dienstweigeraars?
Omdat de andere dienstweige
raars over het algemeen bereid
zijn om vervangende dienst te
verrichten en de Getuigen niet.
De Wet gewetensbezwaren militai
re dienst stelt in artikel 1 wat ver
vangende dienst is: "De dienst
waartoe hij, die ingevolge deze
wet van de krijgsdienst is vrijge
steld, verplicht is ter vervanging
van de krijgsdienst". Daar ligt nu
het probleem voor ons. Het in
een oorlog doden van onze me
demensen bezien wij als een re
gelrechte overtreding van het
goddelijke gebod: "Gij zult niet
doden". Oke, zeggen een aantal
regeringen, jullie behoeven nie
mand te doden, maar jullie moe
ten als vervanging daarvan ander
werk doen. Ons geweten staat
ook dat niet toe. Wij bezien het
als het sluiten van een compro
mis.
Geen soelaas
Het CDA stelt voor om de erken
ning van gewetensbezwaren on
der een andere minister dan van
defensie te brengen. In het geval
van Jehova's Getuigen biedt dat
geen soelaas omdat zij zullen
blijven zeggen: als wij voor mili
taire dienst worden opgeroepen,
zullen wij inplaats daarvan geen
enkel ander werk aanvaarden.
Worden alle burgers voor vredelie
vend werk opgeroepen, dan zul
len de Getuigen onder de eersten
zijn die aan zo'n oproep van de
regering gevolg zullen geven.
Doch voor alles wat in eerste in
stantie in het leven is geroepen
om onze medemensen het leven
te ontnemen, verzetten wij geen
voet. Niet in Nederland, noch er
gens in de Westerse wereld noch
ergens in het Oostblok.
De jonge mannen die op dit mo
ment dan nog uitstel hebben ge
kregen, in afwachting van een
wettelijke regeling die misschien
moeizaam tot stand zal komen,
en die geen vervangende dienst
verrichten, besteden in alle stilte
vele uren om hun medemensen
een hart onder de riem te steken.
Zij helpen by het verbreiden van
het Goede nieuws dat de komst
van Gods koninkrijk een einde
zal maken aan alle strijd op aar
de.
Christus kwam om de enige uitweg
uit deze grauwe ellende te wij
zen. Zijn volgelingen dienen dat
wereldwijd bekend te maken. En
dat valt nooit te combineren met
het doden van mensen waarvoor
Christus juist is gestorven.
(De auteur is bestuurder van de Jeho
vah's Getuigen).
Meningen op deze
pagina zijn voor
rekening van de
auteurs
