c
De vrije val van
F erry Hoogendijk
"Verbeter rechtspositie buitenlandse jongeren"
Redactie eist ontslag van
omstreden hoofdredacteur
VRIJDAG 13 MEI 1983
Dit is een historisch verhaal. Een
restaurateur, die enkele tientallen
jaren lang zijn zegenrijke, maar
weinig spectaculaire werk in de
kelder van een Nederlands mu
seum had verricht, nodigde een
week voor zijn pensionering de di
recteur, de conservator en al die
andere dames en heren die in het
„zichtbare" gedeelte van het mu
seum functioneerden uit voor een
bezoekje aan zijn atelier. Hij wilde
hun iets bijzonders laten zien. Toen
al die mensen, die in de loop der
jaren op de foto hadden staan
pronken met al die aanwinsten die
hij weer in ooglijke staat had ge
bracht, zich rond hem verzameld
hadden, onthulde hij een fraai an
tiek tegeltableau waarop hij ver
volgens met een moker als een gek
begon in te slaan! Iedereen deinsde
verschrikt en ontzet achteruit. Toen
het tegeltableau in tientallen stuk
ken op de grond lag, zette de res
taurateur de moker koeltjes tegen
de muur en zei:
„Zo, als u nu over een weekje weer
terugkomt zal ik u duidelijk maken
wat ik hier al die jaren nu eigenlijk
heb uitgevoerd!".
Toen ze een week later, op de dag
van zijn pensionering, terugkwa
men, stond dat tegeltableau daar
weer in volle glorie te pronken, als
of het in de loop der eeuwen nooit
een schrammetje had opgelopen.
Toen pas beseften de directeur, de
conservator, enzovoort enzovoort...
Het klinkt als een sprookje, of als
een broodje aap", maar het
schijnt echt zo gebeurd te zijn. Feit
is in elk geval dat er in de kunstwe
reld geen „onzichtbaarder" beroep
is dan dat van de restaurateur,
wiens vak het is de mankementen
van een kunstwerk onzichtbaar te
maken. Wie staat er ooit bij stil dat
al die eeuwenoude schilderijen,
meubelen, serviesgoed en tapisse
rieën in het museum in de meeste
gevallen niet zo wonderbaarlijk
goed de eeuwen getrotseerd hebben,
maar via de handen van de restau
rateur weer in hun oude staat zijn
teruggebracht? De kans om daar
nu eens wèl bij stil te staan wordt u
momenteel tot 2 juni geboden in het
veilinggebouw van Christie's aan
de Cornelis Schuytstraat in Am
sterdam (het voormalige Scheep
vaartmuseum), waar de studenten
van de Opleiding Restauratoren
die dit jaar vijfjaar bestaat) vele
tientallen werkstukken laten zien
die zij gerestaureerd of geconser
veerd hebben. Al hun „proefwer
ken", zogezegd, met de foto's en be
schrijvingen van de meubels, schil
derijen, oude boeken, kanten jur
ken etcetera zoals die waren voor
dat zij ze in handen kregen, en het
vaak verbluffende resultaat als zij
er, soms dagenlang, soms maan
denlang, hun inmiddels verworven
vakkennis op hebben uitgeleegd.
Een mooi vak, denk je dan, als je
dat ziet. Het zal mij niet mishagen
als mijn dochtertjes zich daar te
zijner tijd toe aangetrokken voelen.
Neem bijvoorbeeld de restauratie
van Berlages plattegrond „Uitbrei
dingsplan Zuid der Gemeente Am
sterdam" die beschadigd werd bij
vernielingen in het Bureau Voor
lichting. Blijkbaar een keer bezet
door studenten of krakers of ander
soortige aktievoerders, die de lijst
op drie punten braken, waardoor
het hardboard over de hele lengte
gescheurd was. Het linnen, het pa
pier en de verflaag waren langs de
ze breuklijn ook gescheurd of an
derszins beschadigd. Door bloot
stelling aan stof was'de kaart vuil,
en door het gebruik van zure mate
rialen (board) waren zuurpitten en
verkleuringen in de kaart ont
staan. Aldus de restauratoren B.
van Velzen, A. Millenaar, E. Nijhof
Asser en R. van Gulik.
Zuurpitten"... ik hou van dat
soort vakproza, dat soms zelfs de
warenkennis van de Van Dale te
boven gaat. Zo trof ik in het restau-
ratieverslag van een antieke bo
venkast berichten aan over „de
speun", „de deuvels", „de keeplat-
ten", „de borstwering", „het blind-
hout" en „de krasselijst". Het ver
slag van de restauratie van Berla
ges nooit gerealiseerde (en daarom
des te belangwekkender) uitbrei
dingsplan vergde tweeëneenhalve
getypte pagina's, daarom moet ik
mij hier beperken tot de vermel
ding van het droogreinigen van de
oppervlakte van de kaart, het ver
wijderen van linnen en papier van
het board, het wegschuren van de
lijmresten, het herstel van de scheu
ren met japans papier en stijfsel,
de nieuwe flexibele manier waarop
de kaart werd opgezet om rek en
krimp mogelijk te maken met be
hulp van een multiplex spanraam,
ronde stokken met een grotere dia
meter dan de plaatdikte, een lap
katoen, twee lagen zuurvrij karton,
metalen veren, een lijmmengsel
van stijfsel-cellulose en Japans pa
pier. Nylon touw niet te vergeten.
En ik citeer nu letterlijk:
„Om te voorkomen dat het katoen
zou doorzakken en aan de drager
vast zou plakken werd via een van
de hoeken voorzichtig perslucht on
der het katoen geblazen, tot de
kaart bijna droog was. Omdat de
laatste fase van het drogen niet te
snel mocht gaan in verband met het
eventueel scheuren en losspringen
van het papier van het katoen door
een te snelle krimping, werd een
„tent" van dun polyesterfolie over
de kaart gebouwd zodat het laatste
vocht slechts langzaam kon ver
dampen".
Fascinerend, nietwaar? Je krijgt
iets gauwer stuk dan weer ge
maakt.
Het gebeurt niet elke dag dat een redactie bet ont
slag van zijn hoofdredacteur eist.
Dat twijfelachtige genoegen valt te beurt aan dr.
Ferry Hoogendijk, de eerste man van Nederlands
grootste opinieweekblad Elseviers Magazine.
Vooralsnog wil de uitgever van het blad daartoe
niet overgaan, maar een massale staking van redac
teuren is al aangekondigd.
Bijgaand artikel tracht aan te geven hoe het zo ver
kon komen.
Dr. F. A. Hoogendijk ziet er niet florissant uit. Ver
moeid, grauw gezicht, geel vettig haar en een doffe
oogopslag.
Met slepende tred beweegt de hoofdredacteur van
Elseviers Magazine zich voort door het gebouw van
de Tweede Kamer.
Varia
De hoofdredacteur van het ge
zaghebbende periodiek is op
weg naar een vergadering van
de WD-mediacommissie die
hij, zoals gebruikelijk, zal voor
zitten. Hij doet alsof er niets
aan de hand is, maar het stand
beeld dat Hoogendijk met veel
gevoel voor public relations
voor zichzelf in de loop der tijd
heeft neergezet, lijkt binnen
kort omver te worden getrok
ken. Zelfs als dat niet lukt ver
toont het zoveel butsen, bar
sten en scheuren, dat het nau
welijks nog valt te herstellen.
Te fel
Er zijn mensen die dr. Ferdinand
Alexander (Ferry) Hoogendijk
altijd hebben beschouwd als
een stripfiguur. Maar de meer
derheid oordeelde toch altijd
met respect over hem. Zijn
faam had hij niet eens zozeer
als hoofdredacteur van EM
vergaard, maar veel meer met
zijn bijbaantje bij de AVRO. In
zijn wekelijkse radio- en televi
siepraatjes waarschuwde dr.
Hoogendijk de binnenlandse
politici voor de laatste maal.
In een interview met Bibeb in
Vrij Nederland vertelde Hoo
gendijk trots dat zelfs de politi
ci aan zijn bed kwamen om
hun verhalen te vertellen, toen
hij eens drie maanden door
geelzucht was uitgeschakeld.
Op die manier kreeg hij de in
houd van de Troonrede te pak
ken. Minister-president Piet de
Jong dacht erover een recher
cheur op Hoogendijk af te stu
ren wegens het vermeende om
kopen van ambtenaren.
Zestien jaar lang verzorgde Hoo
gendijk commentaren voor de
AVRO, totdat hij in 1978 uit ei
gen beweging opstapte. Vol
gens Hoogendijk echter waren
plotselinge spanningen over
de inhoud van zijn commenta
ren aanleiding voor zijn ver
trek. „Ik was te fel, pakte
linkse kopstukken te hard aan,
vond met name Jaap van
Meekren."
Van Meekren, de onkreukbare
chef van AVRO's Televizier
Magazine, noemt dat volstrekt
onjuist. Hij ontkent dat er ooit
problemen over Hoogendijks
commentaren zijn geweest,
omdat diens meningen altijd
wel voor wijzigingen vatbaar
bleken. „Als wij vonden dat
het niet zo geslaagd was, kon je
dat gerust tegen Ferry zeggen
en was hij onmiddellijk bereid
om het in het tegendeel te ver
anderen."
De ware oorzaak van Hoogen
dijks vertrek is dat hij zich niet
kon verenigen met verande
rende opvattingen over tv-
journalistiek, aldus Van Meek
ren. „We hebben liever inter
views met de betrokkenen dan
een commentaar van Hoogen
dijk." Van Meekren kwalifi
ceert Hoogendijk als een te
leurgestelde, gefrustreerde
man die het in Hilversum noch
in Den Haag heeft kunnen ma
ken.
Soft porno
Het lijkt erop dat hiermee het af
glijden van Hoogendijk is be
gonnen. Hij kon weliswaar te
recht bij Veronica, maar ook
daar komt hij steeds minder
aan de bak. De gesprekjes tus
sen Remmers en Hoogendijk
(„Zeg Ferry...", ,ja Henri...",)
worden ook al niet meer uitge
zonden.
Ferry Hoogendijk groeide uit tot
een dwaas, zoals redacteuren
hem omschrijven. Vorig najaar
bereikte die status een hoogte
punt met de publicatie van het
omstreden romannetje „In het
holst van Hilversum". Niette
min prees Henk van der Mey-
den het soft-pornowerkje en
noemde Hoogendijk de Neder
landse Harold Robbins.
In diezelfde periode was er een
kabinetsformatie en berichten
gingen rond, volgens sommi
gen door Hoogendijk zelf in de
wereld gebracht, dat hij na
mens de WD kandidaat was
voor de post van minister voor
mediabeleid. Lubbers heeft
daarover zijn veto uitgespro
ken.
Hoogendijk in de Haagse Post
over die weigering: „Ik vind
het wel ernstig, kwalijk, zoals
Lubbers zich heeft gedragen.
Natuurlijk, ik heb hem de afge
lopen jaren goed te grazen ge
nomen in mijn commentaren,
maar dat zo'n man dan zo
wraak neemt. Ik had hem gro
ter geacht. De consument
van de omroep wordt hiervan
het slachtoffer."
Binnen de WD wordt nu ont
kend dat Hoogendijk ooit kan
didaat heeft gestaan voor me
diabeleid. Niettemin gingen op
de redactie van Elseviers Ma
gazine eindelijk de ogen open,
mede doordat in die tijd over
zijn partij zeer gunstige artike
len verschenen. De redacteu
ren zetten een streep onder de
rekening, die dankzij Hoogen
dijks verdeel- en heerstactiek
hoog had kunnen oplopen.
In december vorig jaar vroeg de
redactie de gemankeerde mi
nister om tijdens een verlof na
te denken of hij nog leiding
kon en wilde geven aan een
team dat sterk in hem was te
leurgesteld. Vanaf dat moment
verslechterden de verhoudin
gen in ernstige mate, wat leid
de tot de eis aan de directie om
Hoogendijk te ontslaan.
De bezwaren van de redactie te
gen Hoogendijk betreffen zijn
arrogantie, zijn gebrek aan
goede contacten met indivi
duele redacteuren en de wijze
waarop hij het weekblad heeft
gebruikt voor zijn eigen poli
tieke ambities. De redactie
heeft gedreigd in staking te
gaan als de nu 49-jarige hoofd
redacteur niet verdwijnt.
Schandalen
Ferry Hoogendijk, bijgenaamd
mister Schnabbel, is sedert
1966 lid van EM's hoofdredac
tie en sedert 1975 algemeen
hoofdredacteur. Het is niet
eens nodig in het archief te
duiken om zich de schandalen
te herinneren waarbij hij be
trokken was.
De bekendste affaire is die waar-
Ferry Hoogendijk: niet onder de indruk.
bij EM's hoofdredacteur sa
men met oud-minister Schmel-
zer (KVP) en het toenmalige
AR-kamerlid Roolvink in het
geheim oliemaatschappij Gulf
adviseerde over het Neder
landse ondernemersklimaat.
Pas nadat in de publiciteit ten
onrechte de namen van diverse
andere prominenten circuleer
den, bekende het drietal kleur.
Hoogendijk was ook de man die
via zijn weekblad liet suggere
ren dat onder anderen het
PSP-kamerlid Van der Spek
KGB-agent was. Dat gebeurde
op basis van een zogenaamde
CIA-lijst die hij zou hebben
mogen inzien, maar waaraan
zelfs de Binnenlandse Veilig
heidsdienst (BVD) geen waar
de had gehecht.
Daarna volgde de zaak-Rhoodie,
waaraan weldra een nieuw
hoofdstuk wordt toegevoegd.
Hoogendijk had een exclusief
interview met zijn vriend/
Eschel Rhoodie, hoofdpersoon
in het Zuidafrikaanse informa
tieschandaal. Het verhaal dat
in Elseviers Magazine werd ge
bracht als een wereldprimeur,
bevatte nauwelijks nieuws en
werd ook niet gekocht door
buitenlandse bladen.
Nu is vastgesteld dat Hoogendijk
voor dat interview een zeer
hoog bedrag in de orde van
drie ton heeft betaald, waar
door de naar Frankrijk uitge
weken Rhoodie zijn hoofd tij
delijk boven water kon hou
den. Dat is geheel buiten de
EM-redactie om geregeld. Met
de overdracht van het geld zou
directeur Leeman van EM-uit-
geversmaatschappij Bonaven-
tura buiten zijn boekje zijn ge
gaan. En dat moet de reden
zijn dat hü momenteel Hoo
gendijk zo hard en, naar wordt
verondersteld, tegen beter we
ten in verdedigt.
Het dossier Hoogendijk bevat
ook veel aandacht voor het
proefschrift „Partijpropagan-
da in Nederland", waarop hij
in 1971 promoveerde tot doctor
in de politieke wetenschappen.
Kranten, radio en televisie be
steedden uitgebreid aandacht
aan de promotie, niet in het
minst omdat politieke kop
stukken als Haya van Someren
en Norbert Schmelzer optra
den als paranimfen.
Opvallend is ook de vernietigen
de kritiek op de dissertatie van
Hoogendijk. Prof. E. Diemer
en prof. Van Deursen, die bij
de promotie optraden als criti
ci, waren voor de gelegenheid
ongebruikelijk scherp in hun
kritiek.
Vriend
Schmelzer, de paranimf, zegt nu
dat hij het ook niet een „diep-
wetenschappelijk" werkstuk
vond. „De mensen die het
moesten beoordelen vonden
het kennelijk voldoende. Ik
heb ook wel slechtere stukken
gezien." Omdat Schmelzer
waardering had voor de jour
nalist Hoogendijk, had hij
diens uitnodiging om het
proefschrift te helpen verdedi
gen aanvaard.
In interviews voert Hoogendijk
Schmelzer vaak op als zijn goe
de vriend. Schmelzer zelf Ujkt
daar wat afstand van te nemen.
„Ik had contact met hem van
uit de politiek. We waren sa
men adviseur bij Verolme en
Gulf. Maar ik zie hem nu nooit
Schmelzer noemt Hoogendijk
een heldere analyticus met een
onafhankelijk opererende
geest, en een ondernemend
journalist. „Mmaar ik weet dat
daar verschillend over wordt
gedacht". Schmelzer houdt
zich op de vlakte met een per
soonsbeschrijving. Maar men
sen die veel met hem te maken
hebben, oordelen, zeker als ze
anoniem kunnen blijven, gena
deloos. Dan wordt Hoogendijk
ineens een etter genoemd, een
gladjanus, een brutale, onbe
trouwbare hond, draaikont,
egotripper en een streber.
Hoogendijk zou principeloos zijn
en maakt alles ondergeschikt
aan zijn amibities. Hij is een
manipulator en speelt mensen
tegen elkaar uit. Met zijn vlotte
babbel en boerenslimheid ma
nipuleert hij mensen of speelt
ze tegen elkaar uit, zo beweren
zijn criticasters.
Hoogendijk bekijkt het zelf an
ders. Hij vindt het prachtig, die
status van politiek commenta
tor en hoofdredacteur van een
opinieweekblad. Hij laat zich
dan ook graag portretteren als
erudiet persoon en levensge
nieter. Hoogendijk brengt
graag een sfeer van glamour
om zich heen.
in interviews met hem heeft hij
het graag over boeken lezen,
een goed glas wijn, haardvuur,
cocktailparty's, het dicteren
van zijn commentaren aan zijn
secretaresses, golf spelen, de
tuinman, ontbijten op z'n En
gels met eieren en spek, dine
ren in tweesterrenrestaurants,
of het vriendschappelijk om
gaan met bekende mensen, zo
als politici en filmsterren.
Raquel Welch
Voor een mooi voorbeeld van het
laatste dienen we het gesprek
met Bibeb in Vrij Nederland
(1974) er nog even bij te pak
ken. Hoogendijk vertelt dat hij
tijdens een vakantie in Spanje
met een stapel boeken naast
zich bij het zwembad zit. Op
een dag wijst zijn echtgenote
op een mooie vrouw die naast
hem is komen zitten.
„Ik kijk even op en lees door.
Zegt myn vrouw even later:
Het is echt een mooie vrouw"
Maar ik blijf lezen. Even later
stoot dat meisje me aan en
zegt: zwem jij niet? „Nee", zeg
ik, ik heb geen zin. En lees
door. Nou, ze staat op en komt
even daarna terug met een En
gels zondagsblad. Toont me
een pagina waarop haar foto.
Weet je wie ze was? ...Raquel
Welch. Gelachen dat we heb
ben. Van mijn vrouw had ik er
best een avondje mee uit ge
mogen."
Hoe moet het nu verder met Fer
ry Hoogendijk? Een compro
mis met de EM-redactie lijkt
niet meer mogelijk. De redac
teuren wilden nog akkoord
gaan met een soort correspon
dentschap van Hoogendijk
met behoud van de titel hoofd
redacteur, maar deze was daar
toe slechts bereid onder hoge
financiële voorwaarden. Hij
wilde een regeling die het be
drijf drie tot vier miljoen gul
den zou kosten en dat werd di
recteur Leeman toch wel te
gortig.
De werksituatie op de redactie is
nu onmogelijk. Hoogendijk
werkt met twee of drie getrou
wen geheel buiten de rest van
de redactie om. Zo kon het ge
beuren dat vrijwel iedereen
verrast was door het omslag
verhaal over RSV-topman
Stikker. Tot het moment van
het verschijnen van het blad
dachten de redacteuren dat
een ander artikel de kaft zou
sieren.
De vrije val van Hoogendijk is
echter bijna voltooid. Of klapt
de parachute toch nog tijdig
open? Hijzelf lijkt niet erg on
der de indruk van de gebeurte
nissen rond zijn persoon. Hoo
gendijk zegt een dikke huid te
hebben om kritiek te incasse
ren en dat is in het verleden
ook wel gebleken. In de Haag
se Post zei hij in november vo
rig jaar nog dat hij zo terecht
kan bij Philips, waar hij drie
keer zoveel kan verdienen als
de ongeveer 175.000 gulden bij
Elsevier. Is het tijdstip voor die
transfer weldra aangebroken?
Beginnen
In de Tweede Kamer, juist voor
aanvang van de vergadering
van de WD-commissie, zegt
Hoogendijk: „Ja, meneer
Schenk, wat aardig van u dat u
zoveel moeite doet om hoor en
wederhoor toe te passen. Maar
mijn secretaresse heeft toch op
uw telegram laten weten dat ik
geen commentaar geef? Daar
blijf ik bij."
Dan meldt hij dat hij het aanbod
van NRC-Handelsblad om het
prestigieuze Hollands Dag
boek te schrijven heeft afgesla
gen. Op de vraag of hij zich als
voorzitter van de WD-media
commissie nu ook niet in een
lelijke positie bevindt, zegt hij:
„Nee hoor, waarom zou dat?
Van deze commissie blijf ik
voorzitter tot in lengten van
dagen." En met een vermoeid
knikje zwaait hij met een al te
nadrukkelijk „kom jongens,
we gaan beginnen" de deur
van de vergaderzaal dicht.
LEIDEN - Het verblijfsrecht van
buitenlandse jongens en meisjes
in Nederland is een grote puin
hoop, vindt het Landefijk Komi-
tee Verblijfsrecht Buitenlandse
Jongeren. Buitenlandse jonge
ren, die nog geen drie jaar in Ne
derland zijn, kunnen voor hun
21e niet zelfstandig gaan wonen
of trouwen. Zij worden dan los
gezien van hun ouders en verlie
zen daardoor hun verblijfsrecht.
Het is maar één van de voorbeel
den waaruit blijkt dat buiten
landse jongeren anders worden
behandeld dan Nederlandse jon
geren. "Buitenlandse jongeren
hebben wel dezelfde plichten
maar niet dezelfde rechten als
Nederlandse jongeren", aldus
het comité. Het comité heeft de
maand mei tot actiemaand heeft
uitgeroepen om de slechte
rechtspositie van buitenlandse
jongeren aan de kaak te stellen.
Veel buitenlandse jongeren zijn de
afgelopen jaren, in het kader van
de gezinshereniging, met hun
moeder naar Nederland geko
men. De jongeren kwamen hier
bij hun vader wonen. Thans ver
keren velen in grote onzekerheid
over hun verblijf en zijn ze bang
naar hun land terug gestuurd te
worden, los van hun ouders. Hun
verblijfspositie is niet geregeld
in een wet maar in zogenaamde
vreemdelingen-circulaires van
het Ministerie van Justitie. Deze
circulaires kunnen iedere dag
weer veranderen. Buitenlandse
jongeren hebben een 'losbladige
rechtspositie', zegt het actieco
mité.
Afhankelijk
De laatste circulaire van het minis
terie geeft alleen duidelijkheid
over jongeren die op hun 21e jaar
vijf jaar in Nederland verblijven.
Hun verblijfsstatus is vrij rede
lijk geregeld. Meest onduidelijk
is de positie van duizenden jon
geren die op hun 21e jaar nog
geen vijf jaar in Nederland ver
blijven. Hun positie is vaak volle
dig afhankelijk van het wel of
niet hebben van werk. Buiten
landse jongeren worden al har
der getroffen door de grote werk
loosheid dan hun Nederlandse
leeftijdgenoten. Zonder een ver
blijfsvergunning is het echter he
lemaal onmogelijk een vaste
baan te vinden.
Buitenlandse jongeren mogen
voor hun 21e ook niet trouwen of
zelfstandig wonen en zij die al
getrouwd zijn moeten aan onmo
gelijke voorwaarden voldoen om
hun partner uit eigen land naar
Nederland te laten komen.
Het gevolg van de huidige gang
van zaken is dat veel buitenland
se jongeren in grote onzekerheid
leven en niet weten welke rech
ten zij hebben. Om hier iets aan
te doen zijn in verschillende
plaatsen in het land, waaronder
Leiden, Komitees Verblijfsrecht
Buitenlandse Jongeren opge
richt. De bedoeling van de comi
tés is om buitenlandse jongeren
en hun ouders op de hoogte te
stellen van de huidige situatie
door middel van informatie
avonden. Ook wordt getracht
aan Nederlanders de moeilijke
positie van de buitenlandse jon
geren duidelijk te maken.
Het Landelijk Komitee Verblijfs
recht Buitenlandse Jongeren eist
dat alle buitenlandse jongeren,
die door gezinshereniging naar
Nederland zijn gekomen, het
recht krijgen hier te blijven zon
der verdere voorwaarden. Ook
zouden buitenlandse jongeren
het recht moeten hebben te trou
wen zonder dat ze hun verblijfs
vergunning verliezen. Jongeren
die al getrouwd zijn zouden de
gelegenheid moeten hebben om
hun partner naar Nederland te
laten komen en er zouden aan
buitenlandse jongeren geen ex
tra eisen mogen worden gesteld
wat betreft inkomen, werk- of
woonomstandigheden.
Voorlichting
De minister en de vreemdelingen
politie moeten volgens het actie
comité goede en voldoende voor
lichting geven aan buitenlandse
jongeren over hun verblijfsrech
ten. Voor jongens die in het land
van herkomst in militaire dienst
gaan moet hun diensttijd meetel
len voor de verblijfsrechten hier.
De vrouw en kinderen van de
jongen zouden in die periode een
uitkering moeten krijgen, vindt
het actiecomité.
In het Leidse comité' zijn de vol
gende organisaties en groepen
vertegenwoordigd: het Vor
mingscentrum Lammenschans-
park, jongerencentrum STATS,
stichting Rijn en Lek, het Marok
kaans platform, de buurthuizen
't Spoortje en In de Vroolljke
Ark en het Jongeren Advies Cen
trum (JAC). Deze maand wordt
een aantal bijeenkomsten geor
ganiseerd om jongeren en hun
ouders te informeren over welke
problemen zich voordoen en wat
hun rechten zijn. Aanstaande za
terdag is de eerste bijeenkomst
in het Leids Volkhuis (voor
Turkse en Marokkaanse jonge
ren), 24 mei, ook in het Volks
huis, is er een bijeenkomst voor
ouders, 27 mei in 't Spoortje voor
vrouwen en meisjes en 8 juni in
jongerencentrum STATS voor
hulpverleners. Op 28 mei wordt
een landelijke demonstratie en
manifestatie gehouden op het
Domplein in Utrecht
