Gezocht: jeugdleden
C
bobby
schieten?
Kwelling voor sportclubs in de regio
Mag een
ZATERDAG 7 MEI 1983
Voetballertjes komen niet
meer aanwaaien, ze moeten
worden gevangen. Die ver
zuchting werd enkele maan
den geleden geslaakt door
bestuurders van de voetbal
bond die zich in het verleden
niet het hoofd hoefden te bre
ken over dat probleem. Im
mers, dat probleem bestond
gewoon niet. Jongetjes gin
gen naar voetballen en meis
jes naar gymnastiek.
Zo ging het, maar zo gaat het te
genwoordig dus niet meer. An
dere sporten zijn meer 'in beeld'
gekomen bij de jeugd, de bevoor
rechte positie van voetbal en
gymnastiek is afgebrokkeld.
Toch zou het een vertekend
beeld geven te doen alsof alleen
voetbal- en gymnastiekvereni
gingen anders dan vroeger meer
problemen hebben om jeugdle
den aan te trekken en vast te
houden.
Keuze
Een willekeurige rondgang langs
clubs uit diverse takken van
sport leert dat de jeugd nergens
komt aanwaaien, dat overal be
hoorlijke inspanningen moeten
worden getroost om jeugd van
pakweg 7 tot 15 jaar binnen de
gelederen te krijgen en te hou
den.
Een aantal oorzaken wordt alge
meen naar voren gebracht ter
verklaring van de toegenomen
concurrentie op de 'jeugdmarkt'.
Allereerst het in de loop der ja
ren afgenomen kindertal waar
over niet alleen het Centraal Bu
reau voor de Statistiek duidelij
ke cijfers kan geven, maar wat
ook blijkt uit de 'slag' die scho
len jaarlijks voeren om zoveel
mogelijk leerlingen binnen de ei
gen poorten te krijgen.
Daarnaast speelt ook de economi
sche crisis een rol. Huidhoud-
budgetten zijn niet meer zo ruim
dat ouders kunnen toestaan dat
hun kinderen diverse sporten te
gelijk beoefenen. Er moet dus
een keuze worden gemaakt en
soms zelfs is het sporten hele
maal taboe. Clubs proberen daar
met gezinskortingen of een con
tributie naar draagkracht op in te
spelen.
Jan Duivesteyn, directeur van de
sectie Sport en Recreatie van de
gemeente Leiden, gelooft niet zo
erg in die 'centenkwestie'. "Kin
deren zijn vroeger rijp en krijgen
ook steeds vroeger een breed
scala van mogelijkheden en inte
resses voorgeschoteld. Denk
maar aan de buurt- en clubhui
zen. Dat had je vroeger toch niet.
De straat was je domein. Je had
niks maar je deed toch volop aan
sport. Er wordt nu zo'n nadruk
gelegd op de opvang van de
jeugd, daar moeten clubs het in
zoeken. Ik vind het wel een
beetje kretologie. Ik geloof trou
wens niet dat de jeugd minder is
geïnteresseerd in sport dan vroe
ger. En nu het economisch min
der gaat, kan dat juist gunstig
zijn voor de sport. Mensen wor
den meer op basisvoorzieningen
teruggeworpen".
Merenwijk
Overigens spelen lokale of wijkge-
bonden factoren vaak een heel
bepalende rol of een club floreert
of niet. Neem een voetbalclub als
het Leidse Roodenburg, gelegen
aan een jonge en drukke woon
omgeving als de Merenwijk. Vol
op kinderen en dus ook geen
problemen met het formeren van
jeugdteams. Clubs in een inmid
dels alweer vergrijzende wijk als
het Leidse Zuid-West daarente
gen zitten veel moeilijker.
Gymnastiek vèreniging Nieuw
Brunhilde opereert in beide wij
ken. Secretaris Swanenburg-
Nanning:"In de Merenwijk rijst
het de pan uit. Daar hebben we
een ledenstop gehad maar we zit
ten alweer aan de top. Een heel
verschil met Zuid-West, daar
loopt het allemaal veel minder.
Daar moetje veel reclame maken
en actief werven op scholen om
een groep bij elkaar te krijgen.
Ook al omdat kinderen veel aan
andere sporten doen: judo,
Extra
Vroeger lag het allemaal zo simpel: Jantje ging op voetballen en Truusje op gymnastiek. Maar met het
toegankelijk worden van een groot aantal andere sporten is de spoeling voor verenigingsbestuurders
dun geworden. Het aantrekken van jeugdleden is voor menige club een kwelling aan het worden. Bert
Paauw hoorde de zorgen aan.
•De veldsporten hier een partijtje voetbal tussen meisjes - ondervinden een toenemende concurrentie van de zaalsporten.
paardrijden, tennis. Meisjes gaan
niet meer automatisch naar
gymnastiek".
Sander van Unen, secretaris van de
in Zuid-West domicilie houden
de korfbalclub De Danaïden:"In
Zuid-West krijgen we er nauwe
lijks nog leden bij. Daarom zijn
we ons drie jaar geleden gaan
richten op Voorschoten. Daar is
nog geen korfbalclub, dus een
stuk braakliggend terrein. On
langs hebben we in die gemeente
in drie maanden tijd twee pupil-
lenteams uit de grond gestampt.
Toch merken wij ook dat het te
genwoordig moeilijker is om
jeugd te pakken te krijgen".
Een andere door Van Unen - maar
ook door anderen gesignaleerde
tendens - is een toenemende
voorkeur voor bezig zijn in een
zaal in plaats van op een buiten-
terrein. Zaalkorfbal, zaalvoetbal
en zaalhandbal hebben de laatste
jaren flink aan populariteit ge-
door Bert Paauw
te verhogen en dat levert mis
schien weer ledenverlies op.
Daardoor komen weer minder
mensen voor de vaste kosten te
staan, enzovoort".
De concurrentie in een groeige-
meente als Alphen is de laatste
jaren ook toegenomen door het
op de markt verschijnen van
nieuwe verenigingen, een surf
club, een squashclub, een twee
de tennisclub.
Cees van Beurten, voorzitter van
tennisvereniging TEAN, zegt dat
met de komst van de vereniging
Nieuwersloot de spoeling in Al
phen dunner is geworden. "De
terugloop van het jeugdledental
is nog niet verontrustend, maar
er moet toch wel wat gebeuren.
In de begroting is uitgegaan van
1200 leden. Dan draaien we quit
te. We hebben nu een kleine 1000
leden. Er gaapt momenteel een
gat van 30.000 gulden. Dankzij
een aantal goede jaren kunnen
we dat nog wel opvangen, maar
in de toekomst kunnen we zo na
tuurlijk niet blijven doorgaan.
Dan vallen we terug op een gro
tere zelfwerkzaamheid, kunnen
we bijvoorbeeld klussen als het
gereedmaken van de gravelba-
nen niet meer door betaalde
krachten laten doen".
TEAN heeft de afgelopen weken
naar het wapen van de adverten
tie gegrepen. Dat heeft volgens
Van Beurten wel aardig effect
gehad. Een extra probleem bij de
tennisjeugd is om ze door de lan
ge aanloopperiode te loodsen.
Van Beurten:"Tennis is tech
nisch een moeilijke sport. Voet
ballen en hardlopen zijn een stuk
eenvoudiger. Het kost al gauw
twee jaar spelen en trainen om
kinderen op een redelijk tennis-
Jan Duivesteyn:"Er is wel wat ver
schuiving van buiten naar bin
nen. In de zaal gaat het natuur
lijk ook altijd dóór. Toch moeten
we oppassen dat verschijnsel
niet te overdrijven. Veel dingen
worden de mensen aangepraat".
Alphen
Secretaris De Wit van de Alphense
Sportraad - een organisatie die
de belangen van 47 Alphense
clubs behartigt - ziet voor de bui
tensporten mogelijkheden op de
vrije woensdagmiddag. "Clubs
zouden dan lagere schoolkinde
ren kunnen uitnodigen om gratis
kennis te komen maken met hun
sport. Misschien wek je zo meer
interesse".
De Wit heeft wel gemerkt dat vrij
wel over de hele linie clubs te
ruglopen in (jeugd)ledental.
"Minder mensen moeten de vas
te kosten voor huur en energie
opbrengen. En juist die kosten
stijgen, terwijl subsidies van de
overheid worden afgebouwd. Zo
snijdt het mes aan twee kanten.
Clubs staat dan vaak niet veel an
ders te doen dan de contributie
Automatisch naar de gymnastiekvereniging gaan van meisjes is er niet meer bij.
niveau te krijgen. Er zijn dan ook
veel afvallers, het wordt vaak te
makkelijk ingeschat".
Atletiek
Toch is de tennisbond de laatste ja
ren onstuimig gegroeid. Een ver
schuiving van teamsport naar in
dividuele sport zou hier volgens
velen aan ten grondslag liggen.
We leven immers in een ik-maat-
schappij, men wil graag indivi
dueel presteren. Maar dat ook dit
weer betrekkelijk is, blijkt uit de
ontwikkelingen in de atletiek,
toch bij uitstek een individuele
sport. Weliswaar wordt er meer
gelopen en getrimd in Nederland
dan ooit tevoren en spreken de
successen van marathoncrack
Gerard Nijboer ongetwijfeld aan,
de ledenaanwas van de Atletiek
Unie is niet opzienbarend te noe
men.
Van de clubs in deze regio boekte
het Leidse AV Holland met circa
500 atleten/s dan wel een leden-
record over 1982, het Alphense
AAV'36 liep iets terug terwijl De
Spartaan uit Lisse - met ruim 700
leden ooit de grootste atletiek-
club van Nederland - zelfs tot on
der de 500 zakte. Volgens Spar
taan-secretaris Henk Paarde-
kooper kan die terugval zeker
niet voornamelijk aan de jeugd
worden geweten al is de toeloop
van vooral meisjes de laatste ja
ren beduidend minder gewor
den. Hij signaleert ook een groot
verloop. Paardekooper:"Je pro
beert dat wel tegen te gaan met
activiteiten naast de atletiek als
bingo-avonden en sportkampen.
Maar ze switchen tegenwoordig
nou eenmaal makkelijker, ook
omdat ze naar mijn mening te
veel in de watten zijn gelegd. Het
echte doordouwen is er nog maar
zelden bij".
En AAV-voorzitter Van Deuren:
"We hebben altijd rijk in onze
jeugd gezeten en hebben trou
wens nog niet te klagen. Maar
toch valt er wel een teruggang te
bespeuren. Mijn indruk is dat
kinderen vaker van hun ouders
moeten kiezen. Een tendens van
teamsporten naar individuele
sporten merken wy niet direct.
Maar ja, er zijn ook zoveel indivi
duele sporten. Denk maar aan de
vechtsporten en aan zwemmen".
Binding
Secretaris Van de Meij-de Haas
van de Leidse zwem- en waterpo-
lovereniging De Zijl/LGB zegt
dat de zwemsport in zoverre in
een gunstige positie verkeert dat
het element water nu eenmaal
uitnodigt tot activiteit. "En ou
ders willen dat hun kroost een
zwemdiploma haalt. Dankzij dat
elementair zwemmen gaat ons
ledental van ongeveer 1500 er
niet op achteruit. De kunst is
echter om ze vast te houden voor
de wedstrijdsport. Onze wed-
strydkern telt zo'n 230 sporters".
Met een over enige tijd in ge
bruik te nemen clubhuis ver
wacht men bij De Zijl/LGB de
clubbinding te vergroten.
Clubbbinding, vaak een probleem
voor verenigingen die niet over
een eigen home beschikken en
hun activiteiten op verschillende
lokaties afwerken. Badminton
clubs kampen daar mee alhoe
wel hun tak van sport de laatste
jaren een toenemende belang
stelling heeft ondervonden. Se
cretaris Wisse-Corel van de Leid
se badmintonvereniging Veglo:
"Je moet er tegenwoordig meer
voor doen om de jeugd enthou
siast te houden. De jeugd is ver
wend en verliest snel de interes
se. Je moet meer activiteiten ont
plooien. En dan nog. Je hebt wel
eens een jaar dat niks wil lukken,
ook al doe je je best. Dat komt
ook door de concurrentie. Die is
hevig. Naar de contributie wordt
scherp gekeken. Maar je moet er
als club toch je onkosten uit zien
te heden. Ons ledental - ongeveer
150 - is na een moeilijk jaar weer
in stijgende lyn".
Voorzitter Koos van de Geest van
de circa 700 leden tellende voet
balvereniging Alphense Boys
meldt vooralsnog geen proble
men bij het formeren van jeugd
teams. Volgens hem is dat mede
te danken aan de inzet van de zo
genaamde Nevenactiviteiten
Commissie, de supporterscom
missie en de jeugdcommissie.
"Er zijn sportkampen, speloch-
tenden, strandtrainingen, wan
delingen, bezigheden in het club
huis by afgelastingen, enzo
voort".
Haren kammen
Aan de opvang van F-pupillen (6
tot 8 jaar) doet Alphense Boys
nog niet Van de Geest: "Dat
vergt weer een heel apart kader,
liefst vrouwen, want die kinde
ren moeten nog worden gehol
pen bij het douchen, bij het ha
ren kammen, bij het vastmaken
van de veters en dat soort din
gen. Maar andere clubs proberen
via F-pupillen al vroegtijdig
jeugd binnen te halen of het le
dental op peil te houden. Mis
schien zyn wij in de toekomst
wel genoodzaakt om mee te gaan
in die ontwikkeling, al zou ik
daar niet zo gelukkig mee zijn
want ik vind die categorie ge
woon nog te jong".
In elk geval te jong om al volgens
opdrachten te voetballen, al wil
len sommige dolgedraaide ou
ders/begeleiders/trainers dat wel
eens niet inzien. Opmerkingen
langs de lijn als "Henkie, dek je
vent af' of "Als je nog één keer
naar voren gaat haal ik je er uit",
kunnen het voetbalplezier van
pupilletjes danig vergallen. Er
zijn helaas zelfs voorbeelden van
pupillenwedstrijden die moesten
worden gestaakt, niet vanwege
de spelertjes maar omdat ouders
en begeleiders met elkaar slaags
raakten of de scheidsrechter te
lijf gingen.
"Het jeugdvoetbal zit op een ver
keerd spoor", zo wordt door me
nigeen geoordeeld. Ongetwijfeld
een mening met een kern van
waarheid, maar niet terecht ten
opzichte van velen die wel op
een gezonde manier met jeugd
bezig zijn. En zeker geen reden
om de gestokte toeloop van de
jeugd naar de voetbalvelden vol
ledig aan te wijten.
Aanwaaien is er inderdaad niet
meer bij. Maar wat zou dat eigen
lijk?
LONDEN - De discussie in
Engeland over de vraag of de
traditioneel ongewapend
optredende politieagenten al
dan niet met vuurwapens
moeten worden uitgerust, is
zoiets als een veenbrand. Net
als het een tijdje rustig is
geweest, laait zij in volle
hevigheid weer op.
Alleen al in dit nog jonge jaar zijn
in de media, in de politieke
arena's en onder de politie zelf
by twee gelegenheden de oude
en bekende argumenten pro en
contra bewapende bobby's weer
eens allemaal van stal gehaald.
De eerste keer was in januari,
toen politiemensen in Londen
Stephen Waldorf neerschoten.
De filmregisseur Waldorf, die door
de politie ten onrechte voor een
lang gezochte misdadiger werd
aangezien, raakte daarbij zwaar
gewond en ligt nog steeds in het
ziekenhuis. Tegen de twee
betrokken rechercheurs loopt
een rechtzaak wegens poging tot
doodslag.
Wapens
De tweede uitbarsting speelde zich
vorige week af, toen uitlekte dat
in Manchester kleine groepjes
politiemensen - tegen het
landelijke beleid in - permanent
bewapend patrouilleren. Dat feit
viel samen met een aantal de
aandacht trekkende misdaden
waarbij vuurwapens in het
geding waren.
Zo werd een (ongewapende)
politieman in Bristol in de mond
geschoten door een op heterdaad
betrapte bankovervaller, die er
daarna met een vrachtauto
vandoor ging om na een wilde
achtervolging 150 kilometer
verderop tot stilstand te worden
gedwongen.
Er was de gijzeling van een
schooljongen in Leeds door een
gewapende maniak die „nog een
oude rekening met de politie te
vereffenen had" en daarom tot
actie was overgegaan. En er was
natuurlijk de spectaculaire
beroving van het hoofdkwartier
van het geldtransportbedrijf
Security Express in Londen,
waarbij 28 miljoen gulden werd
buitgemaakt.
Veel nieuws van het criminele
front dus, in die ene week, maar
de nieuwsanalytici, politici en
ingezondenstukken-schrijvers
hadden toch de meeste
belangstelling voor de
permanent bewapende
patrouilles in Manchester, een
novum binnen de Britse
verhoudingen.
Hoofdcommissaris Anderton van
Manchester, die aanvankelijk
ruiterlijk en zelfs met enig
bravour toegaf dat kleine
groepen agenten in zijn korps
wapens dragen teneinde de hand
over hand toenemende
gewapende misdaad in zijn stad
een halt toe te roepen, moest
later onder druk van de publieke
opinie terugkrabbelen.
Hij gaf een verklaring uit die er op
neerkwam dat er toch geen
sprake was van constante
bewapening van politiemensen,
maar dat een klein groepje
agenten de afgelopen dagen
wapens had gedragen „met het
oog op een bepaalde actie", die
nu door alle publiciteit niet kon
doorgaan, etcetera, etcetera.
Zijn betoog werd gevolgd door een
geruststellende verklaring van
de Association of Chief Police
Officers (waarin de chefs van de
verschillende politiekorpsen in
Engeland zitten), waarin onder
meer stond: „Onze gedragslijn
waar het vuurwapens betreft, is
niet gewijzigd."
Waarschuwing
Deze verklaringen waren nodig,
omdat de mening van de Britten,
zoals die uit
krantencommentaren, politieke
uitspraken en ingezonden
Bobby bij rellen in Leicester: wapenstok wel afdoende?
stukken te destilleren viel, heel
erg duidelijk was: bobby's
mogen geen vuurwapens dragen,
tenzij dat absoluut noodzakelijk
is.
Dat is ook de officiële richtlijn
zoals die sinds jaar en dag voor
het Britse politiekorps (dat
daarin uniek in de wereld is)
geldt. Die luidt: „Vuurwapens
worden alleen gedragen als er
reden is om aan te nemen dat een
politieman met iemand te maken
krijgt die gewapend is of
anderszins zo gevaarlijk is, dat
hij niet kan worden
aangehouden zonder de hulp van
vuurwapens."
Aanvullende regels van het
ministerie van binnenlandse
zaken, waaronder de politie valt,
stellen dat de politie ook
vuurwapens mag gebruiken bij
de bescherming van
bijvoorbeeld diplomaten of
hooggeplaatste bezoekers en bij
het onschadelijk maken van
gevaarlijke dieren.
Het ministerie geeft bij deze regels,
die na het neerschieten van
Stephen Waldorf nog eens naar
alle corpsen zijn gestuurd, nog
een extra waarschuwing uit:
„Een vuurwapen mag alleen
gebruikt worden als laatste
toevlucht." Duidelijker kan het
niet, zou men zeggen. Dat neemt
niet weg dat hier en daar
voorzichtig aan de richtlijnen
gesleuteld wordt.
Dat geldt niet alleen voor
Manchester, maar ook voor
politiekorpsen in sommige
andere streken in Engeland, die
patrouillewagens hebben
rondrijden waarin zich
afgesloten wapenkisten
bevinden die na toestemming
van de hoogste
politiefunctionaris ter plaatse
geopend mogen worden, zodat
de wapens erin bijvoorbeeld
tegen gewapende
bankovervallers kunnen worden
ingezet.
Kopschuw
Dat gaat al erg ver, en wordt alleen
gedaan door militante
commisarissen van politie (die
overigens wat wapens aangaat
formeel een eigen
verantwoordelijkheid dragen en
dus van de ministeriële
richtlijnen mogen afwijken).
Regel is nog steeds dat ook de
politie zelf liever afziet van het
dragen van vuurwapens.
Om de kopschuwheid van de
Britse politie waar het het
gebruik van vuurwapens betreft
nog eens op een andere manier
weer te geven: slechts 10 procent
van de bobby's weet hoe met
pistolen en dergelijk wapentuig
om te gaan. De andere 90 procent
heeft dat simpelweg nooit
geleerd.
Er is een prima argument om
hierin verandering te brengen:
de sterke toename van het aantal
misdaden waarbij van
vuurwapens gebruik wordt
gemaakt. Cijfers van het
ministerie van binnenlandse
zaken geven aan dat in 1971 1700
van dergelijke misdaden in
Engeland en Wales werden
gesignaleerd, tegen 8000 in 1981.
Opvallend genoeg maken die
cijfers minder indruk dan het
argument van bijvoorbeeld
schaduwminister van
binnenlandse zaken Roy
Hattersley, die vorige week in de
Daily Maü schreef: „Het is geen
toeval dat de misdaad in
Engeland het meest is
toegenomen in de jaren dat
politiechefs een agressievere rol
gingen spelen en de agenten
onder hun bevel verder
verwijderd raakten van de
mensen die zy dienen."
Met andere woorden: als de politie
er nu ook nog toe zou overgaan
permanent met vuurwapens
rond te lopen, dan zal dat de
misdaad alleen maar nog sneller
doen toenemen. Dit
merkwaardig klinkende
argument klinkt steeds weer by
de tegenstanders van
politiebewapening.
Anders
Degenen die dit soort dingen
zeggen, zyn véruit in de
meerderheid. Zy hebben het
voor niet-Britten archaische,
bijna pastorale beeld voor ogen
van de gemoedelijke bobby, die
met z'n handen op de rug z'n
ronde doet en door een ieder
vriendelijk wordt gegroet.
Mensen als hoofdcommissaris
Anderton kunnen maar niet
duidelijk maken dat de
werkelijkheid er tegenwoordig
heel anders uitziet, zelfs in Good
Old England.
