Grote letters lezen lekker weg
)e ondergang van
ie famflie Soto
De verschijning van Maria
Het rijk alleen:
een les in lezen
Hard oorlogsverhaal van Higgins
Boeken voor slechtzienden en moeilijk lezenden
Onmisbaar standaardwerk over Ariëns
Boeiende bundel van Brouwers
DERDAG 24 MAART 1983
Extra
PAGINA 27
U generaties lang leidt de In
diaanse familie Soto een so
ber, maar tevreden bestaan
op de Geitenheuvel: een
klein stukje groen paradijs
ergens in Zuid-Amerika.
Maar wanneer een rijke fabri
kant zijn oog op de heuvel
laat vallen is het snel afgelo
pen. Hun huis wordt met de
grond gelijk gemaakt, de le
vende have (geiten) verkocht,
en als pleister op de wonde
moet een buidel geld dienen.
Moeder Soto trekt met haar
kinderen naar de stad om
daar een huis te zoeken.
Van het geld kan de vrouw eni
ge tijd in redelijk goede doen
leven. Door haar familie die
bij de heuvel is achtergeble
ven wordt moeder Soto be
nijd. Ze is immers 'rijk'?. In
werkelijkheid is de vrouw
doodongelukkig. In de stad
voelt ze zich niet op haar ge
mak. Haar echte rijkdom
(huis, grond en vrijheid) is ze
kwijt.
Wanneer het geld opraakt gaat
het bergafwaarts met de fa
milie Soto. Wanhopig pro
beert de vrouw het hoofd bo
ven water te houden, maar
keer op keer wordt ze gecon
fronteerd met de meedogen
loosheid van de rijke mid
denklasse. Haar kinderen
verloederen, de kleinste
sterft, en uiteindelijk eindigt
de familie letterlijk in de
goot. Dan blijft niets anders
over dan volledig berooid de
lange en vernederende tocht
naar familie te aanvaarden.
'Ik heb honger en dorst' is een
schrijnend verhaal dat illu
stratief is voor de situatie van
tienduizenden Zuidameri-
kaanse gezinnen, die balan
ceren op de rand van de af
grond. Niemand die zich om
hun lot bekommert. Nie
mand die rekening houdt
met hun wensen en levensbe
hoeften. Misbruikt en verne
derd door de gegoede bur
gers, die hun arme landgeno
ten minachten. Dit boek van
de Duitse schrijfster Gudrun
Pausewang toont dat weer
eens pijnlijk duidelijk aan.
De ondergang van het gezin So
to staat vanaf het begin onaf
wendbaar vast. Toch heeft
Gudrun Pausewang een
loodzwaar doemverhaal we
ten te vermijden door haar
meeslepende schrijfstijl. Vele
dialogen maken het verhaal
dat nergens verveelt, leven
dig. Een boek voor lezers
vanaf 10 jaar.
('Ik heb honger en dorst', Gudrun
Pausewang, vert. Th. Menger-de
Neyn van Hoogwerff, uitg. West
friesland, prijs f 19,50)
Zand in je
limonade
"Zand in je limonade" van
Thea Dubelaar is een avon
tuurlijk boek over een reis
lustige dame op leeftijd, juf
frouw Vogelaar. Het bejaar
dentehuis is haar te saai,
daarom trekt ze er met haar
rugzakje op uit, de wijde we
reld in. Ze belooft de oma van
Floor, die ook in het tehuis
woont, te schrijven. Floor en
haar oma kunnen haast niet
wachten op haar brieven,
want Alida Vogelaar komt in
de meest vreemde situaties
terecht. Om een geheimzin
nig beeldje, -dat onheil
brengt, aan de eigenaar terug
te bezorgen, moet de oude
dame dwars door Europa
naar Afrika trekken. Een reis
vol belevenissen.
Wie ervan houdt over vreemde
landen te lezen, komt met dit
boek ruimschoots aan zijn
trekken. Ook politiek speelt
een rol in het verhaal (de
strijd tussen bevrijdingsbe
weging Polisario en Marok
ko), maar niet op een opdrin
gerige manier. Tussen de re
gels door wordt ook het uit
rangeren van bejaarden aan
geroerd en de verwantschap
tussen kinderen en oudere
mensen (beide groepen wor
den als onmondig behan
deld). Deze punten zijn ech
ter maar bijzaken, avontuur
en spanning staan voorop in
dit plezierige boek voor kin
deren van 9 jaar.
(Zand in je limonade, Thea Dube
laar, ill. Jaap Nieuwenhuis, uitg,
uitg. Ploegsma 16,90).
Wobbe's
wondermuts
'Wobbe met de wondermuts' is
een van de betere boeken
voor kinderen vanaf 6 jaar
met een fantasierijk verhaal
over het boommannetje Wob
be.
Op een prachtige herfstdag be
sluit Wobbe er op uit te trek
ken. Zijn zwerftocht voert
hem steeds dichter i
Wobbe met zijn wondermuts
griezelige Onzalige Bossen.
Daar huist volgens andere
boommannetjes een geheim
zinnig Buitengewoon Afgrij
selijk Monster, de Papperle-
pap. Achtervolgd door een
mierenleger komt Wobbe in
een riviertje terecht dat hem
regelrecht naar de Onzalige
Bossen voert....
Door een zorgvuldige woord
keus en een knappe verhaal
opbouw weet schrijver Ot-
fried Preussler een betrekke
lijk simpel gegeven uit te
bouwen tot een vertelling
van hoog niveau. Door span
nende en ontspannende mo
menten met elkaar af te wis
selen, soms door middel van
een enkel tussenzinnetje, is
het verhaal voor jonge kinde
ren nooit te griezelig.
'Wobbe met de wondermuts' is
een uitstekend boek voor
kinderen vanaf 8 jaar om zelf
standig te lezen en een fijn
voorleesboek voor kinderen
vanaf 6 jaar. Aantrekkelijk
door de combinatie van hu
mor, sfeer, fantasie en avon
tuur. Enige minpunt is het
wat rommelige vertelper
spectief, maar echt storend is
het af en toe overspringen
van verleden naar tegen
woordige tijd niet.
MARGOT KLOMPMAKER
(Wobbe met de wondermuts, Ot-
fried Preussler, vert. Lidi Luurs-
me, ill. I. en D. Schubert, uitg. Lem-
niscaat, prijs f 18,50)
Andermans boeken zijn moeilijk te lezen, zeg
gen ze in Groningen. Maar dat gaat, als je
het gezegde even LETTERLIJK wil nemen,
bepaald niet op voor de kloeke boeken van
de Amsterdamse uitgever Jan Tholenaar.
Koeien van letters maken voor leesgrage
slechtzienden en ouderen het moeizaam en
vermoeiend gedoe met een loep overbodig.
Door Tholenaars activiteiten is menige bejaarde uit een
geestelijk isolement verlost: de uitgaven blijken een
probaat middel tegen eenzaamheid te zijn. Niet dat de
man achter de Grote Letter Bibliotheek zich als een
sociaal werker beschouwt: „Ik maak boeken om brood
op de plank te brengen. Maar natuurlijk is het leuk
wanneer je werk wordt gewaardeerd".
Hoewel het echtpaar Tholenaar alle werkzaamheden -
van rechten, aankoop tot expeditie - voor hun reke
ning nemen, is het in 1970 gestichte bedrijf geen kleine
uitgeverij. Begin maart wordt met de verschijning van
de vierhonderdste titel een kleine mijlpaal bereikt. En
voor dit jaar is, met inbegrip van jeugdlectuur en uitga
ven in andere talen, een produktie te verwachten van
zo'n zeventig boeken, die in lekker weg lezende letters
zijn gedrukt.
„Omdat we zijn aangewezen op geringe oplagen, ge
woonlijk duizend, en soms, als we brutaal zijn, 1200,
moeten we het van het aantal titels hebben", zegt de
heer Tholenaar. „Met zo'n kleine markt zou het natuur
lijk niet kunnen zonder standaardisatie, dus alle boe
ken hetzelfde formaat, dezelfde zetwijze enzovoort. Ik
ontwerp ook zelf de omslagen, want een tekenaar aan
trekken zou te kostbaar worden. En we brengen steeds
tien titels tegelijk uit, eenmaal per kwartaal, waardoor
de kosten ook worden gedrukt. Gigantische bestsellers
zijn hier onbekend en herdrukken, op een uitzondering
na, eveneens.
Wat de afzetmogelijkheden betreft blijft het schatten.
Van een bepaald boek maak je duizend exemplaren en
dan blijkt, dat je had kunnen verkopen, maar het kan
ook gebeuren dat je bij een oplaag van 1200 stuks met
vierhonderd blijf zitten, die dan nog jaren opslagruimte
opeisen. Een keer hebben we de voorraad van tien a
vijftien titels naar De Slegte gebracht; daarvan gingen
er elk jaar maar zo'n vijftien weg. Dan gaan ze je tegen
staan, je kunt ze niet meer zien".
Tholenaar verkrijgt de rechten meestal van de oorspron
kelijke uitgevers, die zeer welwillend tegenover zijn ac
tiviteiten staan. Hij betaalt dan een onherroepelijk
voorschot van f750 f 1000, dat na publicatie wordt
verrekend met de tien procent royalty voor de licentie
houder. Bij de uitgave van braille-boeken is het gebrui
kelijk dat de beurzen gesloten blijven, maar dat bede
len om liefdadigheid, onder het motto „Wij doen zo
Jan Tholenaar met een van zijn historische letterproe-
(Foto GPD)
goed werk voor de slechtzienden", wil hij niet. „De
Grote Letter Bibliotheek is een commerciële zaak en
moet self-supporting blijven".
Zijn uitgeverij is ongetwijfeld de enige, die het niet van
de boekhandel moet hebben. Ze is daarvoor ook niet
interessant. Om de grote-letter-romans niet voor een
deel van de „doelgroep" onbereikbaar te maken, wor-
door Fred Raadman
den de prijzen relatiet laag gehouden (rond de f25,
soms wat meer, soms wat minder, voor gebonden, met
garen genaaide en op houtvrij papier gedrukte boe
ken), maar daardoor en ook vanwege de kleine oplagen
kan de handel niet de gebruikelijke 40 procent korting
krijgen. De GLB geeft 25 procent korting als meer dan
tien boeken worden afgenomen en 20 procent als men
maar een bestelt. Er komt nog bij, dat de middelen
ontbreken om reclame te maken, slechtzienden zelden
in een boekwinkel worden aangetroffen en de boeken
nogal volumineus zijn en dus vrij veel plaats in beslag
nemen. Er hebben zich wel eens boekhandelaren ge
meld, die het een leuk idee vonden en wilden inhaken,
maar de meeste van de hun in consignatie gegeven ex
emplaren kwamen na verloop van tijd toch weer terug.
Betere klanten zijn de openbare bibliotheken, waar de
grote-letter-boeken dikwijls worden uitgeleend en de
bejaarden- en verpleegtehuizen. Ook de ziekenhuizen
worden geregeld aangeschreven, maar daar stelt de lec
tuurvoorziening over het algemeen nog weinig voor.
Bij het raadplegen van de fondslijst valt op, hoeveel
schrijfsters met dubbele naam zich hebben laten uit
vergroten. Familie- en streekromans, veelal met protes
tants-christelijke inslag, zijn duidelijk favoriet bij de
bejaarden, die - de dames meer nog dan de heren - het
meest van de grote-letter-uitgaven profiteren. De titels
spreken vaak al boekdelen: „Wie liefde zaait...", „Eens
komt het geluk", „De gouden draad", „Verborgen ver
langens". Maar er zijn ook krenten voor lezers, die hun
eisen hoger stellen: Hemingway, Graham Green, Stein
beck, Clara Eggink bijvoorbeeld. Jan Tholenaar: „We
proberen het wel met literaire werken en we vinden,
dat we ook jonge, moderne schrijvers moeten bren
gen".
Vorig jaar verscheen „Een vlucht regenwulpen" van
Maarten 't Hart, maar de afzet was toch minder dan van
de andere nieuwe uitgaven. Wat de bibliotheken be
treft had men niet te klagen, in Amsterdam was de gro-
te-letter-editie zelfs een topper. Bij de bestellingen
door de bejaardentehuizen werd er echter een beetje
omheen gewandeld.
„We hebben nu Wolkers gevraagd een voorstel te doen",
vertelt de uitgever. „We willen een boek van hem uit
brengen. Wel een werk dat niet al te realistisch is, dat
moet ik er direct bij zeggen. We hebben veel christelij
ke bejaardentehuizen als klant en een aantal daarvan
koopt zelfs elk kwartaal het hele nieuwe aanbod, waar
bij op ons kompas wordt gevaren".
Het boek waarop hij het meest trots is kwam kort gele
den van de pers: een collectie van tachtig kronkels van
Carmiggelt onder de door Tholenaar bedachte titel
„Beter bejaard dan oud". De schrijver liet hem de keus
uit de vele honderden verhaaltjes, die in de loop der
tijden werden gebundeld en die selectie is nog een
enorm karwei geweest. De bloemlezing verscheen in
2000 exemplaren, een uitschieter dus voor de Grote
Letter Bibliotheek, waar tegenwoordig ook jeugdboe
ken in potige letterkorpsen uitkomen. Die zijn in eerste
instantie bedoeld voor slechtziende kinderen, maar
worden in de praktijk nog meer gebruikt door meisjes
en jongens met leesmoeilijkheden. Naar aanleiding van
een rondschrijven kwamen leuke reacties van scholen
binnen, waaruit onder meer bleek, dat ook kinderen,
die normaliter weinig lezen, de groot gedrukte verha
len grijpen en in een ruk uitlezen. Het experiment be
gon met vijf jeugdboeken (Kastner, Kuijer, Astrid
Lindgren, Roald Dahl en Annie M. G. Schmidt) en nu
staan zeven titels op stapel.
Huub Schilte, oud-perschef van
mgr. Simonis, hebben wij in de
loop der jaren leren kennen als
een blij, opgewekt, godsdienstig,
bescheiden en precies man. Dat
komt tot uiting in "Het verhaal
van Beauraing" dat hij dezer da
gen publiceerde n.a.v. het feit,
dat het 50 jaar geleden is dat Ma
ria zou zijn verschenen aan 5 kin
deren. Huub Schilte was enige
malen getuige van de verschij
ningen. Dat maakt het boekje
des te interessanter.
Vooral het sobere interview met
een van de nu nog levende kin
deren, de 60 jarige Albert Voisin,
geeft een goed inzicht hoe e.e.a.
destijds heeft plaatsgevonden.
Wat na lezing overblijft is een on
opgesmukt verhaal van 5 gewo
ne kinderen, die later allemaal
zijn getrouwd. Als men niet in
verschijningen gelooft, komt
men door dit verhaal toch onder
de indruk.
Beauraing, Huub
De geschiedenis van de Neder
landse arbeidersbeweging en die
van de katholieke in het bijzon
der kan niet worden geschreven
zonder kennis te nemen van de
geschriften van dr. Alfons
Ariëns. Als grondlegger van de
katholieke arbeidersbeweging in
ons land heeft hij met name eind
vorige eeuw in Twente pioniers
werk verricht. Het is allemaal
omstandig uit de doeken gedaan.
Maar alle auteurs hebben zich
moeten verlaten op het monu
mentale standaardwerk van
prof.dr. Gerard Brom. Bronnen
studie werd niet of nauwelijks
verricht.
In die lacune is thans voorzien
door dr. Jan Roes, directeur van
het Katholiek Documentatie
Centrum. In zijn inleiding in de
dezer dagen bij AMBO versche
nen monumentale bronnenstu
die schetst de auteur het leven
van Ariëns, de Twentse achter
gronden, en Ariëns aan het front
van de arbeidersbeweging. En
dan komen de toespraken, brie
ven en artikelen die hij in die
Twentse periode (1886-1901)
heeft geschreven. Zij schilderen
elk op hun eigen wijze de on
voorstelbare dadendrang van de
ze heilige priester.
Het Ariëns-comite en het NKV
hadden destijds de bedoeling om
ter gelegenheid van het feit dat
het 50 jaar was geleden dat
Ariëns stierf, een gedachteniska
pel te laten bouwen. De gelden
werden echter aangewend om
dit geestelijk document op te
richten. We kunnen hun er dank
baar voor zijn. Voor ieder, die
meer wil weten van Ariëns, is dit
een onmisbaar standaardwerk.
THEO KROON
Alfons Ariëns, Bronnen van de katho
lieke arbeidersbeweging in Nederland,
Dr. J. Roes 95,-.
In vraaggesprekken hoor
je gerenommeerde
schrijvers nogal eens de
mening verkondigen,
dat ze zich met klem wil
len distantiëren van hun
jeugdwerk.
Ze schamen zich ervoor; het zou
te dilettanterig zijn. Het ooit zo
begeerde debuut wordt als een
smet op hun latere carrière be
schouwd. Wrevel klink in hun
woorden door, als de intervie
wer zo ontactisch is om hen
aan die jeugdzonde te herinne-
Over zijn debuut, de verhalen
bundel "Het mes op de keel",
zei Jeroen Brouwers eens te
gen criticus Wam de Moor: "Ik
walg van dat boekje. Ik heb er
nog wel een exemplaar van,
maar kan er geen blik meer in
slaan". Dat hij wat een geluk
voor de lezer! - echter niet van
èl zijn vroegere werk over de
hals moet, bewijst de onlangs
verschenen bundel "Verhalen
en levensberichten", waarin
Brouwers na strenge selectie
enkele verhalen uit de periode
1963-1980 heeft onderge
bracht. Verhalen 'die al te zeer
aan bederf onderhevig' bleken,
heeft hij, zo zegt hij in het na
woord, niet opgenomen.
Het gezegde, dat de (goede)
schrijver zelf zijn beste criticus
is, wordt hier ten volle bewaar
heid. "Verhalen en levensbe
richten" is een uiterst zorgvul
dig afgewogen geheel gewor
den, dat een helder inzicht
biedt in de ontwikkeling van
Brouwers stijl en thematiek.
Zo boeiend is dit boek, dat op
de dag des Heren - de dag
waarop ik dit proza van Brou
wers savoureerde - de kerk
klokken voor mij tevergeefs
hebben gebeierd en ik tot
groot ongenoegen van de
dienstmaagd - menige 'kroes
kof koud heb laten worden.
Nog niets aan schokkendheid in
geboet heeft het eerste verhaal
uit deze verzameling, 'Thijmen
Hoolwerfdat voor het eerst in
1963 verscheen. Het is het lu
gubere relaas van een jonge
man, Thijmen, die nog een
maal teruggaat naar het huis
waarin hij zijn vroege jeugd
heeft doorgebracht en dat nu
bewoond wordt door anderen.
In het begin van het verhaal
laat de auteur ons terloops we
ten dat er, in de tijd dat Thij
men er nog woonde, in de
buurt een meisje is vermoord,
wier lijk nimmer is terugge
vonden.
Een van de mooiste verhalen van
deze bundel vond ik 'Mikado'.
Het gaat over een jongen, die
een oude vrouw dagelijks haar
avondeten brengt. Na het eten
doen ze altijd even een spel
letje Mikado, een spelletje
waarbij degene die de meest
vaste hand heeft, wint. De han
den van de oude vrouw beven
onbedaarlijk, zodat de jongen
meestal als winnaar uit het
strijdperk komt. Af en toe, uit
medelijden, laat hij de vrouw
winnen. Op een dag spelen ze
om haar parkieten, die de jon
gen dolgraag wil hebben, en
ach, ik zal u de afloop van dit
verhaal maar niet verklappen.
Er
Jeroen Brouwers. (Foto: anp>
meer schoons in deze
bundel. Teveel om op te noe
men. CEES VAN HOORE.
Jeroen Brouwers, Verhalen en le
vensberichten, De Arbeiderspers,
Amsterdam, 1983. 32,50.
Het rijk alleen is een merkwaar
dige "kleine roman", haast
meer een novelle van de
Zeeuwse auteur Errit Peters-
ma, die in 1980 debuteerde met
de verhalenbundel Stukjes
van de wereld.
Het boek(je) is een bizar voor
beeld van wat je als "exacte li
teratuur" zou kunnen om
schrijven. Allereerst is daar de
inhoud: in 2 delen worden epi
sodes beschreven uit het leven
van Johan en Wijnand Verkuil,
vader en zoon.
Vooral via de vader zien we hoe
de jongen Wijnand niet of nau
welijks de vroege dood van
zijn moeder kan verwerken.
Hij groeit op in een toene
mend, zelfgekozen isolement
waarin hij zich voornamelijk
bezighoudt met exacte kennis,
feiten en wetenswaardighe
den, en vooral te maken te heb
ben met het zoeken naar syste
men, wetmatigheden.
Zijn speuren lijkt vooral te ma
ken te hebben met het zoeken
naar (de ziel van) zijn moeder.
Toen zij stierf verteld zijn va
der dat ze in de Hemel was
een uitleg die Wijnand, op
groeiend, wel van de hand
móet wijzen. Hoe de feiten dan
liggen? Natuurlijk lukt het
hem niet de wet van de dood te
ontraadselen. Wel sterkt het
hem bij zijn streven het leven
a.h.w. "in kaart te brengen".
Een mooi voorbeeld daarvan is
het feit dat hij op de hbs een
perfecte leerling is in de exacte
vakken. Bij de talen ligt het an
ders, maar: "Voor de talen heeft
altijd een 8, altijd. Dat kan
niet missen. Het lijkt er veel op
dat hij in de repetities opzette
lijk fouten maakt, telkens
twee".
"Met opzet?"
"Daar durf ik wel op zweren. Het
is aantoonbaar dat hij zijn
werk eerst gewoon afmaakt en
er vervolgens fouten in aan
brengt steeds twee. Begrijpt u
dat?"
In het tweede deel ziet de vader
zijn zoon na vele jaren terug,
een bizarre hereniging op een
buitenplaats, waar de vader
ooit het einde van de oorlog
heeft afgewacht. Daar heeft
Wijnand zijn eigen wereld ge
construeerd, compleet met
vrouw en kunst. De laatste
twee zinnen citeer ik van de
achterflap, want juist het twee
de deel brengt een zekere han
dicap van Petersma's exacte
schrijfwijze naar voren. Gelei
delijk wordt het boek, ondanks
de soms bijzonder fraaie zin
nen en het poëtisch taalge
bruik, niet onleesbaar, maar
onbegrijpelijk.
Na lezing is Het rijk alleen een
boek geworden dat intrigeert,
dat de lezer dwingt tot hèrle-
zen, tot begrijpen. De wóre le
zer zal niet rusten tot hij dit ba
rokke, ogenschijnlijk chaoti
sche boekje "in kaart heeft ge
bracht". Zonder uitstel. Ik heb
de eerste bladzijde inmiddels
alweer blootgelegd. Een fasci
nerende puzzel, en een les in
lezen.
ROB VOOREN
Errit Petersma, Het rijk alleen. Uitg.
Bert Bakker, Amsterdam 1983,
19,50.
ADVERTENTIE
BOEKENWEEK 1983
maken met hun nieuwe werk toch zeker
een bezoek aan de boekhandel waard.
Het boekenweekgeschenk werd dit jaar
verzorgd door Wim Kan, een reden te
Zandvliet
Boekhandel
B.V.
Jack Higgins neemt zijn lezers
in "Dodenschaak" mee terug
naar het Sicilië van mei 1943,
waar de geallieerden een in
vasie alleen met succes kun
nen bekronen als de almach
tige mafia wil meewerken.
Dat gaat echter niet zo maar.
Daarvoor moet een Siciliaan-
se gangster uit een Ameri
kaanse gevangenis wórden
gehaald en een Siciliaanse
non uit een Engels zieken
huis. Een gewonde majoor
moet nog eens de strijd in en
een piloot moet. zijn allerlaat-
ste reserves aanspreken.
Sn aan de andere kant bakke
leien brute Gestapo-beulen
met "gewone" Duitse troe
pen. Voldoende verrassingen
in voorraad derhalve om er
een pittig potje van te brou
wen. Wie houdt van een hard
oorlogsverhaal vol bloed en
tranen kan bij Jack Higgins
terecht. Maar verwacht niets
origineels.
Oudje van Innes
Hammond Innes ligt kennelijk
goed in de markt dat Ro
nald Beek van Elsevier een
werkje van Innes mocht ver
talen dat stamt uit 1946, maar
nog niet eerder in het Neder
lands is verschenen.
Het is een wat braaf verhaaltje
van onlogische toevallighe
den die twee mannen teza
men brengen, hen aan een
boot helpen en met die schuit
in Italië doen belanden waar
ze wat avontuurtjes beleven.
Het is alles bij elkaar weinig
spectaculair en erg voorspel
baar. De faam die Hammond
Innes inmiddels als schrijver
indringende thrillers
heeft opgebouwd is duidelijk
later gedateerd.
Ingewikkeld
Peter Way heeft het zich in zijn
jongste boek "Het gif van de
macht" erg moeilijk ge
maakt. En zijn lezers ook. Hij
zette een uiterst ingewikkeld
scenario in elkaar. Terroris
ten, geheime agenten, olieba
ronnen uit OPEC-landen en
dubieuze figuren uit het Brit
se leger lopen elkaar in Lon
den driftig voor de voeten.
Er wordt druk gedreigd met
voedselvergiftiging en een
OPEC-machtsgreep. En alsof
dat allemaal nog niet gecom
pliceerd genoeg is zet Peter
Way vrijwel uitsluitend man
netjes en vrouwtjes neer die
aan een half woord genoeg
hebben. Het maakt het lezen
er niet gemakkelijker op: een
soort misdadig cryptogram.
("Het gif van de macht" door Peter
Way, Spectrum, prijs 19,90.)
KOOS POST
ADVERTENTIE
-==??jjljlJ Boekhandel
The PaPermi|1
Voor lekker fijn leeswerk
Haarlemmerstraat 211 - Leiden
Waarom zouden wij titels noemen,
we zien u toch in de winkel tijdens
de boekenweek.
