"Ik ben beschadigd"
De getekende vleesmeester
krabbelt weer op, maar:
Eimert Teekens: „Kundigheid, organisatietalent en motivatie. Dat is het vak meneer".
Op het slachthuis bestempelt hij zijn vlees nog altijd met de letters TTT, wat
staat voor Tast Toe, 't is van Teekens. De laatste waarneembare herinnering aan
de goudmijn die hij ooit zorgvuldig opbouwde. Later overgevloeid in het
Vleeschmeesters-concern, dat in zijn topdagen 450 filialen bezat. Grote verliezen
in zijn privé-holding Teekens Beheer leidden in 1980 tot faillissement en het
ontslag van Teekens uit de Vleeschmeestersgroep.
De zes winkels in Haarlem, Hillegom en Lisse waarmee hij naar huis werd
gestuurd, raakte hij korte tijd later bij gebrek aan kredieten in een tweede
faillissement kwijt, alsmede zijn resterende bezit. Ook het opzetten van een
nieuw slagerijenketentje onder de naam Vlees Vleesch leed daardoor
schipbreuk.
Maar daarmee was het leed voor Teekens nog niet geleden. In juni 1981 werd hij -
failliet en wel - verantwoordelijk gesteld voor geknoei met EG-bepalingen
tijdens zijn Vleeschmeestersjaren. Ook de namen van de commissarissen van dit
concern (oud-minister-president Biesheuvel, oud-CNV-voorzitter Lanser en
V&D-directeur Anton Dreesmann) vallen regelmatig in verband met deze
'vleesfraude', alsmede tal van andere vleesimporteurs. Het bleef echter bij één
arrestatie: Teekens.
Van de ossehaas die aanvankelijk tot een hamlapje verbleekte, restte uiteindelijk
slechts een saucijs. Maar zie: anno 1983 heeft Eimert Teekens (49) in den lande
weer vijf horeca-slagerijen en drie florerende slagerswinkels met de naam 'La
Boucherie' onder zijn beheer. En onlangs nodigde hij in het Leidse Wienerwald
alweer personeel uit voor toekomstige vestigingen in Leiden en omgeving.
En andermaal was hij immer in witte jas - getroffen door die "fijne slagers en
fantastische verkoopsters" die voor hem wilden werken. Want zo is het bij
Teekens altijd geweest: iedereen die voor hem werkte voelde zich een beetje chef.
Het werd weer eens tijd voor een interview. Ditmaal niet de opkomst en de val.
Maar nu het dal en de wederopstanding van een man die geen uur stil kan zitten.
Bijlage van het Leidsch Alphens Dagblad
door Willem Schrama
Na de dramatische ineen
storting van zijn vleesim
perium begon Eimert Tee
kens eind 1980 weer hoe
hij direct na de Tweede
Wereldoorlog begonnen
was: uitbenen bij de War-
mondse keurslager Uit
den Boogaard a raison
van vijftien gulden per
uur. Anno 1983 heeft de
gevallen miljonair een
diep dal achter zich gela
ten, maar is "wijzer en
voorzichtiger dan ooit" al
weer druk doende een
nieuw slagersrijkje op te
bouwen. Niet zo omvang
rijk meer als voorheen,
maar liefdevol gekoesterd
als zijn eerste winkeltje
dat hij in 1946 te Alphen
aan den Rijn opende. Een
tweedehands toonbankje,
een tweedehands weeg
schaaltje. Maar de wor
sten en saucijzen vliegen
weer met meters tegelijk
de deur uit.
"Ik ben dus als het ware opge
raapt door de heer Knijnen-
burg, de algemeen directeur
van de Bilderberggroep,
waarin de Dikker Thijs-
groep uit mijn faillissement
was opgenomen. Die zei: het
is allemaal zo teleurstellend
voor je verlopen, wat kan ik
voor je doen? Ik zeg: nou, een
baan en een huisje. Hij weer:
je kan morgen beginnen. En
zo werd ik hoofd inkoop van
de Bilderberggroep, zo'n
twaalf hotels en restaurants.
En tegelijkertijd werd er een
bv voor mij ter beschikking
gesteld, want Knijnenburg
zei: jy bent iemand die van
daag of morgen weer iets te
genkomt. En dat gebeurde
dus al binnen zes weken met
de overname van vijf horeca-
slagerijen die tot dusver niet
zo florissant draaiden. Maar
binnen drie maanden was de
omzet alweer vijftig procent
verhoogd met dezelfde men
sen, maar nu veel beter ge
motiveerd om er weer eens
echt ouderwets tegenaan te
gaan".
Vorm
Het moet toch een wonderlij
ke ervaring zijn geweest, om
bij je eigen bedrijf in dienst te
zijn.
"Tja..als ik dan vlees bracht bij
De Beukenhof, dan voelde ik
wel een klein beetje pijn. Zij
het dat ik het weer dapper
deed met m'n mandje vol
prachtige entrecotes, osseha-
zen en kalfszwezeriken. Maar
als je dan bij avondschemer
langs zo'n mooie zaak loopt
met je mandje, dan gaat er
natuurlijk wel iets door je
heen. Hoe dan ook: het was
de enige mogelijkheid om er
weer wat vorm en inhoud aan
te geven. Werken!"
"Dus na die horeca-groep eerst
te hebben versterkt en uitge
bouwd, openden we in sep
tember 1981 het eerste consu
mentenwinkeltje in Sassen-
heim, dat ik uit mijn tweede
faillissement gelukkig gun
stig had kunnen terugkopen.
En omdat we ingesteld waren
op groothandelsprijzen, kon
den we nu voor de consu
ment een kostprijs hanteren
die ongeveer eenderde onder
het gemiddelde lag. Dat be
gon aarzelend, maar daarna
volgden elke week nieuwe re
cords. En zo gingen er in een
tijdsbestek van enkele maan
den nóg twee winkels open.
"Nee, ik heb nog een aantal
dingen op mijn verlanglijstje
staan, waaronder terugkeer
naar Leiden en omgeving.
Daar zijn zoveel Vleesch-
meesterswinkels gesloten,
dat is gewoon triest. Boven
dien ben ik het gewoon ver
plicht aan de Leidse mensen,
voor het vertrouwen dat ik al
die jaren genoten heb. Verder
word ik dit jaar vijftig, en ter
gelegenheid daarvan heb ik
mezelf een mooi vleesrestau
rantje beloofd. La Viande. Ik
hoop in Heemstede. Met hele
mooie nostalgische dingen,
bijvoorbeeld pekelvlees met
peertjes tot schitterende co
tes de boeuf aan toe. Er zijn al
uitstekende chef-koks ge
weest die me gevraagd heb
ben ze als eerste op de lijst te
zetten. Toch leuk hè?".
Heeft u wéér z>
groei als vroeger tn het ach
terhoofd?
"Nou, nee. Ik heb niet zo'n be
hoefte meer aan zo'n groot
volume. Ik wil weer...laten
we zeggen een leuk groepje
met fijne mensen in een ver
antwoorde bedrijfsomvang.
Maar als u zegt: tien winkels,
dan zal ik dat denk ik wel niet
in de hand kunnen houden.
Dat zullen er wel wat meer
worden".
Kapot
Het gerucht tuil dat u ten tij
de van uw ontslag als alge
meen-directeur van de
Vleeschmeesters-holding kon
kiezen tussen een gouden
handdruk en het vruchtge
bruik van zes winkels. U koos
voor het laatste, en die win
kels zijn bij het tweede faillis
sement tenslotte ook gesneu
veld. Hebt u achteraf geen
spijt van die keuze?
"Nee, allerminst. Maar ik had
niet even de adem om het af
te maken. Ik moest privé
even opstarten, maar werd
door de bank die mij aanvan
kelijk een krediet had toege
zegd in de steek gelaten. En
verder waren de Vleesch-
meesters er ook debet aan.
Die kwamen met pagina-gro
te advertenties om mij even
kapot te maken. Kijk de
kranten uit die periode er
maar op na. Dat waren prij
zen van: hij moet eraan, ten
koste van alles. Het was ge
woon de angst van: hij komt
weer terug".
Hebt u nog wel eens iemand
van uw vroegere compagnons
gesproken?
"Nee, en daar heb ik geen be
hoefte aan ook. Maar ik zie
met pijn in het hart dat het
slecht met ze gaat. Van het
vroegere Vleeschmeesters-
bezit is nog maar zo'n twee
derde over. In Leiden reste
ren voor zo ver ik weet nog
drie van de twaalf winkels.
Het is dodelijk. Er blijft niets
meer van over. En ik heb het
toen gezegd tegen de com
missarissen: u haalt de ziel
eruit, u weet niet waar u mee
bezig bent. We zijn nu tweeë
neenhalf jaar verder en het is
helaas realiteit geworden. In
het laatste jaar dat ik er was
hadden we een omzet van
meer dan zevenhonderd mil
joen met een winst van acht
tien miljoen. Een jaar later
was de winst nog maar een
kleine tien miljoen en nu
staat men volgens mij in het
rood. Mijn huidige accoun
tant komt er vandaan en die
zegt dat de zaken er acade
misch worden geleid. Wat
niet kan in een slagers bedrijf.
Wat is dit vak? Kundigheid,
organisatietalent en motiva
tie. Dat is het, meneer. Mijn
vroegere collega's, waar ik
leiding aan mocht geven, dat
waren keien met ieder hun ei
gen specifieke kwaliteiten.
Een fantastische club, maar
als de binding eruit gehaald
wordt - en daarmee de moti
vatie - dan houdt het op. Het
verbaast me dat er onopge
merkt zo'n gat in is geslagen.
Het gaat nog harder en ang
stiger dan ik ooit had ver
wacht".
"Ik zal u eens iets grappigs ver
tellen. Iedereen moet dit jaar
inleveren, dat weet u toch
hè?. Nou, wij doen dat dus
niet. Wy suppleren dat be
drag gewoon. Da's weer het
resultaat van motiveren. We
hebben gezegd: niemand le
vert hier iets in. Integendeel,
we gaan zorgen dat we lekker
de kost verdienen. Zo heb
ben we altijd gewerkt. Inleve
ren...doe niet zo gek".
Niet bang
Op dit soort momenten lijkt u
totaal niet aangeslagen door
wat u is overkomen. Hebt u
geen les getrokken uit het
Vleeschmeesters-echec?
"Ik ben er zeker niet bang door
geworden Ik heb hier alweer
een hele lijst met mogelyke
vestigingsplaatsen. Purme-
rend. Delft, ga maar door.
Maar het is voor mij nog
steeds een grote beschadi
ging dat dit gebeurd is. Dat je
zo met elkaar onderweg bent
en er zyn zulke grote r
bij betrokken. Dat is voor mij
nog altijd onbegrijpelijk, en
zeker nu je de catastrofale af
takeling ziet. Je hebt het ge
weten. maar in je hart hoop je
dat je ongelijk hebt. Daar
bouw je niet voor. Kijk, mijn
failliete horeca-groep is bij
een prima ondernemer bin
nengebracht. En dan belt vo
rig jaar de directeur van De
Beukenhof mij op: meneer
Teekens. we hebben een ster
en u hebt dat mede mogelijk
gemaakt. Die mensen zijn ge
lukkig. Nou. da's toch het
doel? En of meneer Teekens
nou een paar miljoen meer of
minder heeft, dat is mis
schien minder leuk, maar
toch totaal niet belangrijk?
Wat mij is overkomen, dat
gun ik niemand. Maar ik ben
nu toch weer ontzettend lek
ker onderweg? Mijn instel
ling was altijd: bouwen aan
de mensen. Mijn vrouw zei
gisteren nog: iedereen had
het rijk bij ons. En zo was het
ook. Als je lekker werkt heb
je resultaten, simpel genoeg.
Dat bevrucht elkaar. Het was
een gouden tijd".
Vanwege het ontduiken van
importheffingen - wat vorig
jaar in de volksmond "de
vleesfraude" werd genoemd
bent u als enige opgepakt
en vastgezet. U was toen zelfs
al failliet. En dat terwijl vol
gens uitlatingen van de Alge
mene Inspectie Dienst van het
ministerie van landbouw
meer dan de helft tian de 45
Nederlandse vleesimporteurs
zich eraan schuldig had ge
maakt. Ik begrijp daar
werkelijk geen steek van.
"Ik heb al geiegd: het heeft me
zo teleurgesteld dat ik het
nóg niet kan begrijpen. Maar
de tijd is een goede vriend als
je weer een gouden ploegje
om je heen hebt en als je el
kaar weer kan bevruchten.
Neem nou ons laatste winkel
tje in Heemstede. Je denkt:
zal ik het doen? En je doet
het. Dan valt het de eerste
drie weken wat tegen en dan
zegt mijn chef André: ik heb
niet geslapen want ik zag zó'n
berg gehakt voor me. Ik zeg:
joh. slaap jij nou lekker, met
zo'n jonge vrouw! En nu zie
ik die vent groeien. Nou, dan
ben ik weer geslaagd".
Zondebok
U geeft geen antwoord op
mijn vraag. U heeft destijds
gezegd dat u de zondebok
moest zijn.
"Ik heb tegen de officier van
justitie en de rechter-com-
missans gezegd: van een
werkelijke fraude is geen
sprake, want in heel Neder
land wordt van dit soort EG-
bepalingen gebruik gemaakt
om in bepaalde perioden en
tegen bepaalde voorwaarden
goedkoop vlees te importe
ren. Ik heb gezegd: heren,
voor mij is deze periode afge
sloten, ik wens daar niet
meer over te spreken. Had ik
dan moeten zeggen: die weet
zus en die weet zo? Ik heb
mijn mond gehouden Ik heb
gezegd: ik ben nou alles
kwijt, maar mijn naam wil ik
voor niemand verliezen. En
ik ga niet zoals meneer
Boersma even alles en ieder
een natrappen Terwille van
mijn eigen verantwoordelijk
heid en het respect voor an
deren heb ik gezegd: er zitten
andere mensen aan het roer
en daar gaat u maar heen. An
ders had het ook geen ach
tentwintig dagen geduurd,
dan was ik met twee dagen ai
thuis geweest. Als ik met zo
halsstarrig was geweest zou
den ze gezegd hebben: legt u
maar een verklaring af en
gaat u maar. Op dat moment
wenste ik mijn naam over
eind te houden Hoewel ik
me achteraf wel heb afge
vraagd of het die prys wel
waard was".
bescher-
"Exact ja. En daar had ik wel
een of twee bedankjes voor
verwacht Er had wel een te
lefoontje van Biesheuvel mo
gen komen van: Eimert, dat
heb je klasse gedaan. Het was
namelyk klasse Maar ook
daarin is de tyd je beste
Het was tijdens uw hechtenis
een publiek geheim dat me
nige betrokkene de adem in
hield.
"Ik zat ook heel moeilijk. Ik
had een advocaat van de
Vleesch meesters, dus ik was
natuurlijk helemaal los Mijn
vrouw heeft uiteindelijk een
andere raadsman in de arm
kunnen nemen en toen was
ik ook binnen twaalf uur
vrij".
- De vernedering blijft
"Ja, maar aan de andere kant-
...toen ik uit Scheverungen
wegging zei de bewaker: daar
gaat hel zonnetje van onze af
deling Ik heb er ook maar
weer iets van gemaakt Dan
komen ze langs met zo'n
wagentje met eten voor je. En
dat zyn natuurlyk gewoon
een paar sneden brood, een
stukje margarine, twee plak
jes boterhamworst of wat
pindakaas. En als ze dan by
my langskwamen zei ik: jon
gens, hoe hebben jullie het
weer zo kunnen versieren.
Het lykt De Beukenhof wel.
Die jongens doen ook hun
werk. daar moet je niet op af
geven. Dat zyn ook maar ge
woon mensen".
Les
- Wat heeft u ervan geleerd?
"Dat het fijn is als je een gewel
dige vrouw en kinderen hebt.
die door dik en dun achter ta
staan. En dat er helaas altyd
weer weinig werkelijke waar
de overblijft van contacten
warvaan je meende dat ze
waardevol waren. Vrienden
heb je maar weinig hoor,
maar dat maakt de goede des
te waardevoller".
- Het maakt ook bitter.
"Daar moet je mee oppassen.
Zoals ik daarnet al zei: ik ben
echt beschadigd Dat vind ik
myn grootste verlies En het
zal nog lang duren voordat
zoiets weer goed komt Ik
heb altijd veel van mensen
gehouden. En dat is nu juist
zo ontzettend beschadigd en
veel minder aanwezig".
"Ja. en dat vind ik het grootste
verbes. Dat is namelyk we
zenlijk hè? Die paar rot cen
ten doen er niet zoveel toe
Nee, gezondheid en je eigen
capaciteit in een wi-reld
waar dan toch dat je 'n
beetje., da's jammer, da's erg
jammer. Maar ja. dat gebeurt
helaas in deze wereld, al zou
men dat toch zoveel mogelyk
moeten voorkomen. Vertrou
wen is immers een groot
goed?"
Laten toe niet te zwartgallig
eindigen. U hebt weer acht
winkels En u hebt uw huis in
Vogelenzang nog.
"Ja, het landgoed met het
koetshuis was al gauw ver
kocht, maar de villa heeft an
derhalf jaar te koop gestaan.
Toen stuitte ik op een vriend
- jural - m dia zt-i tfj pot
niet uit dat huis Hij kocht
het, en ik kon er blyven wo
nen. Dat was grandioos Daar
ben ik ontzettend bly en
dankbaar om. Want zoiets is
essentieel voor je gezin en de
mensen waar je van houdt".
Vruchtbaar mhhm
- Nog een voordeel u hebt nooit
de miljonair uitgehangen.
"Ik heb zakelijk de grootste
hoogten bereikt, maar we
bleven net zo lekker onszelf
Toen alles mis ging ben ik
weer gaan uitbenen. En be
ver tien uurtjes dan acht,
want er moest weer een win
keltje uit komen. Want ik had
niets meer Zelfs myn spaar
bankboekje met 24.000 gul
den erop werd door de cura
tor ingenomen Maar thans
ben ik vanuit de basis emo
tioneel en zakelyk weer
vruchtbaar onderweg Ik heb
er weer zóveel zin in. al word
ik geacht wéér wat wyzer en
nóg wat zorgvuldiger te zyn".
