Schoolverzuim
baart zorgen
Reportage
Ambtenaren gaan tezamen
het spijbelprobleem te lijf
"Ook ruimte werklozen
in sociale werkplaats"
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1982
Varia
Paul Thorez, een zoon van de (le
gendarische) leider van de Fran
se communistische partij, Mauri
ce Thorez, heeft een boek geschre
ven, getiteld Les enfants modèles.
De modelkinderen. Paul had al
vrij snel door dat het communis
me niet deugde, werd zelfs anti
communisten doet nu een boek
je open over zijn ervaringen als
zoontje van een beroemde com
munistische leider. Het officiële
orgaan van de Franse commu
nistische partij, L'Humanité,
blijkt van het boek een gevoel van
'lichte walging' te hebben overge
houden en neemt Paul Thorez
kwalijk Hat hij 'op het graf van
zijn vader heeft gespuugd'.
Ik heb het boekje zelf nog niet gele
zen, maar neem dit over uit een
artikel van Parool-correspon
dent Philip Freriks in Parijs.
Een half uur later las ik in de boe
kenbijlage van Vrij Nederland
van deze week een stuk over een
biografie van Arthur Koestier,
ex-communist, die in 1941 via
zijn befaamde boek 'Nacht in de
middag' met het communisme
brak, al heeft hij zich ook een 'an-
ti-anti-communist' genoemd.
Theun de Vries blijkt over 'Nacht
in de middag' geschreven te heb
ben dat het 'leugens zijn die wor
telen in de ziélevervalsing, die
met het verraderschap gepaard
gaat'. Theun de Vries weet in
middels ok wel beter, maar
kwam er wel veel later achter
dan Koestier.
Iemand die ook nog niet zo lang ge
leden de ogen zijn opengegaan is
de linkse schrijfster Susan Son-
tag, die een jaartje geleden op
schudding verwekte door het
communisme te omschrijven als
'fascisme met een menselijk ge
zicht'. Ik vind het tweede deel in
de formulering nog vrij royaal,
maar menige linkse collega van
haar is er toch geducht van ge
schrokken. Harry Mulisch bij
voorbeeld. Vorige week luisterde
ik een radio-interview met hem
af, waarin hij zijn misprijzen
uitsprak over Susan Sontag, die
immers 'gespuwd had in de bron
waaruit zij gedronken had'. En
dat, had hij altijd geleerd, moest
je nooit doen.
U ziet het, binnen korte tijd drie ge
lijksoortige reacties. Harry Mu
lisch vindt, dat je niet in de bron
moet spuwen waaruit je gedron
ken hebt. L'Humanité vindt, dat
Paul Thorez op het graf van zijn
vader heeft gespuwd. En Theun
de Vries vond indertijd, dat
Koestier leugens had verkocht die
wortelden in de ziélevervalsing
die met het verraderschap ge
paard gaat. Hij zegt het wat
mooier en ingewikkelder maar
niet beeldender, en in ieder geval
bedoelt hij ongeveer hetzelfde.
Nu schijnt Paul Thorez in zijn boek
niet zozeer op het graf van zijn
vader te hebben gespuwd, als wel
op diens ideeën, dus wat dat be
treft zijn dat graf en die bron
niet goed vergelijkbaar. De va
der van Harry Mulisch was min
of meer fout in de oorlog, maar ik
krijg uit Mulisch' geschriften niet
de indruk dat hij van oordeel is
dat hij, door daarover te schrij
ven zoals hij erover geschreven
heeft, op zijn vaders graf heeft
gespuwd. Hij heeft vermoedelijk
hetzelfde gedaan als Paul Tho
rez, maar beschouwt dit, even
min als Paul Thorez, als spuwen
op 's vaders graf, en daarom af
keurenswaardig. Maar Paul
Thorez, en ook Arthur Koestier,
hebben in Harry Mulisch' ogen
natuurlijk wel 'in de bron ge
spuwd waaruit zij hebben ge
dronken', en dat moet hij hen
evenzeer kwalijk nemen als hij
het Susan Sontag kwalijk neemt.
Ik vind dat hoogst wonderlijk.
'De bron', dat klinkt heel mooi, en
zuiver, en onbedorven, maar als
die 'bron' bij nader inzien nu
eens geen zuivere, van alle kwa
de sappen en chemicaliën gevrij
waarde drinkplaats blijkt te zijn
geweet, maar een gierput? Als nu
eens na enige tijd blijkt dat het
water van die bron je niet ge
neest, en zelfs je dorst niet lest
maar dat je er integendeel groe
ne pukkels van krijgt en er war
taal door gaat uitslaan? Als het
na enige tijd tot je begint door te
dringen dat je je altijd door an
deren hebt laten wijsmaken dat
dat merkwaardige, verdachte
luchtje dat er uit opsteeg nu juist
de geur van het levenselixer was
waarmee de mensheid voorgoed
van alle kwaads zou genezen? En
als je dan gaat beseffen dat de-
geen die je dat heeft wijsge
maakt, dat bronwater wel voor
veel geld aan anderen verkoopt,
maar er zelf nooit van drinkt?
Als mensen als Susan Sontag, Ar
thur Koestier, Paul Thorez en la
ter zelfs Theun de Vries na korte
re of langere tijd tot het besef ko
men dat die bron, waaruit zij
met zoveel goede wil en naieve-
teit gedronken hebben al die tijd
vergiftigd was, mag je het die
mensen dan kwalijk nemen dat
zij 'in de broti spuwen waaruit
zij gedronken hebben' door de
slachtoffers in spe te waarschu
wen: pas op, geen drinkwater,
het etiket geeft valse voorlich
ting! Mij dunkt van niet.
Tienduizenden leerplichtige jongeren zien de school
niet meer zitten. Ze lopen de schooldeuren voorbij en
slaan hun dagen elders stuk. De cijfers zijn (nog) ver
warrend en spreken elkaar tegen, maar zeker is dat
met name in de grote steden duizenden kinderen zel
den of nooit de lessen volgen.
Alleen al in Amsterdam zouden er vijf- tot tienduizend kinderen de
school voor korte of langere tijd mijden. En om dicht bij huis te
blijven: in een stad als Leiden lopen drie- tot vierhonderd chroni
sche spijbelaars rond op een aantal van 16.000 leerplichtige jonge
ren. Hun aantal wordt groter en hun leeftijd is dalende.
Er moet die groei dan ook een halt worden toegeroepen. Tot die
conclusie kwam de Tweede Kamer een paar maanden geleden. Mi
nister Deetman van onderwijs verzocht de inspecties toen hem
weer geregeld op de hoogte te houden van de ontwikkelingen rond
het schoolverzuim, juist omdat de cijfers hieromtrent zulke onrust
barende vormen aannamen.
De ambtenaren, belast met het toezicht op de naleving van de Leer
plichtwet, wisten al veel langer wat de minister hun in september
vertelde. Zij willen de handen dan ook ineen slaan. Er moet een
eensluidend beleid komen om de problemen landelijk aan te pak
ken.
Het schoolverzuim vormt de directe aanleiding tot de oprichting van
een vereniging voor leerplichtambtenaren, maar de oorzaak gaat
natuurlijk nog wel verder. De ambtenaren, die vanuit bijna hon
derd gemeenten naar Leiden waren gekomen, willen zich vereni
gen omdat zij zich in een moeilijke positie bevinden. De gemeenten
dragen namelijk zelf de verantwoordelijkheid voor het toezicht op
de naleving van de Leerplichtwet. Daarvoor hebben zij de leer
plichtambtenaren aangesteld. De schoolhoofden zijn verplicht om
elk uur van ongeoorloofd verzuim te melden bij deze ambtenaar.
door
Miep Hoenson
Zo'n leerplichtambtenaar func
tioneert enerzijds als een soort
maatschappelijk werker: hij
moet bekijken wat de achter
gronden van het verzuim zijn.
Anderzijds moet de ambte
naar, als 'zachte' aandrang niet
helpt, de ouders langs gerech
telijke weg dwingen het kind
weer naar school te doen.
Patstelling
Al eerder werd deze patstelling
in de Leidse regio onder de
loep genomen. Leerplichtamb
tenaren in deze regio stichtten
bij die gelegenheid een Regio
naal Overlegorgaan, waarvan
de Leidse leerplichtambtenaar
H. Niepoth voorzitter is en de
Katwijkse mevrouw De La
Fuente vice-voorzitter. Beide
ambtenaren wilden de zaken
graag grootser aanpakken.
Vandaar dat zij hun collega's in
den lande gisteren -met suc
ces- in Leiden bijeen riepen.
De landelijke vereniging van
leerplichtambtenaren was aan
het eind van de dag een feit.
Tijdens deze bijeenkomst werd
eens temeer duidelijk dat het
voor de ambtenaren steeds
moeilijker wordt om controle
uit te oefenen op die befaamde
Leerplichtwet.
Spijbelen is voor een groot deel
een probleem dat met de eco
nomische malaise samen
hangt, zo viel gisteren te be
luisteren. Een grote categorie
spijbelaars vormen de voortij
dige schoolverlaters. Niet al
leen groeit hun aantal, maar te
vens is de leeftijd waarop deze
leerlingen de schoolbanken
voorgoed verlaten dalende.
Kinderen van dertien, veertien
jaar zien het behalen van een
diploma, geconfronteerd met
zo'n grote werkloosheid, niet
meer als eerste ideaal. Hun
wegblijven heeft soms fatale
gevolgen, zo betoogde mr. C.
Lo-Sin-Sjoe, officier van justi
tie in Rotterdam, gisteren.
Lo-Sin-Sjoe: "De jeugdige delin
quent is meestal een jongere
van veertien, vijftien jaar, met
een afgebroken schooloplei
ding. Hij heeft geen werk, geen
vooruitzichten, vaak geen pret
tig tehuis. Hü heeft gewoon
niets. En dan komt hij in de el
lende".
De officier van justitie hamerde
er bij de ambtenaren op om
spijbelaars zo snel mogelijk in
de kraag te grijpen. "Dan heb
je tenminste nog de illusie dat
je zo'n kind nog in het rechte
spoor kunt houden", aldus mr.
Lo-Sin-Sjoe. "Bovendien, als
het, zoals maar al te vaak nog
gebeurt, maanden duurt voor
dat er maatregelen worden ge
nomen is het kind inmiddels al
niet meer leerplichtig..."
Vakanties
De Rotterdamse officier van jus
titie had ook geen goed woord
over voor de ouders die hun
kinderen buiten de school
vakanties om mee op reis ne
men. Deze vorm van spijbelen
is volgens hem mateloos popu
lair. Tot voor enkele jaren te
rug nog voorbehouden aan de
selecte groep wintersporters,
nu maken steeds meer ouders
daarvan gebruik. Vakantierei
zen zijn buiten het hoogsei
zoen nu eenmaal een stuk
goedkoper. "Maar dat financië
le voordeel wordt wèl teniet
gedaan", zo meldde hij, "als de
ouders forse boetes krijgen op
gelegd. Honderd gulden per
dag per kind is bij ons eerder
regel dan uitzondering".
Er zijn ook nog altijd ouders die
hun kinderen thuishouden
omdat ze een helpende hand in
de huishouding of in het be
drijf wel kunnen gebruiken.
Een andere belangrijke oor
zaak van schoolverzuim is het
grote aantal ontwrichte gezin
nen in onze samenleving. Kin
deren die worden geconfron
teerd met een scheiding van
hun ouders zijn snel geneigd er
het bijltje op school bij neer te
gooien. Niepoth zelf schat dat
80 procent van de gevallen van
chronisch schoolverzuim af
komstig is uit één-oudergezin-
Een heel aparte categorie spijbe
laars vormen de kinderen van
buitenlandse werknemers.
Een spreker zei het gisteren
wat voorzichtig: "Gastarbei
ders hebben zo hun eigen op
vattingen over de naleving van
de Leerplichtwet".
Hun kinderen zorgen ervoor dat
het spijbelpercentage fiink
omhoog wordt gejaagd. Mr.
A.M.J. Heymans, staffunctio
naris op het ministerie van On
derwijs en Wetenschappen,
wist gisteren te melden dat het
schoolverzuim onder deze kin
deren wel eens 25% zou kun
nen bedragen. Dit cijfer is af
komstig van het CBS. Hey
mans plaatste er nog wat kant
tekeningen bij. hy had er de
grootste moeite mee om het
zonder meer te aanvaarden.
Het ministerie komt binnen
kort dan ook met een steek
proef om te kyken of het cgfer
klopt. "Zo ja, dan is het een
zéér ernstige zaak", aldus de
staffunctionaris. "Het laatste
woord is er nog niet over ge
sproken".
Niet leuk
Overigens wilde Heymans als
vertegenwoordiger van Onder
wijs ook best de hand in eigen
boezem steken. Hij verklaarde
althans dat de toename in het
schoolverzuim best aan het on
derwijs zélf zou kunnen liggen.
Het onderwijs is misschien
niet leuk genoeg. De vaste ka
mercommissie constateerde in
het verleden al dat er op de
scholen een groot gebrek aan
persoonlijke begeleiding van
leerlingen is. Dit verwijt gold.
zo zei Heymans, met name de
scholen voor lager beroepson
derwijs. Een kersverse lts-leer-
ling wil waarschijnlijk dol
graag met z'n handen gaan
werken, maar hij zal de eerste
twee jaar weer voornamelijk
theorie in het hoofd moeten
stampen.
Bij de Wet Partiële Leerplicht is
het ook niet allemaal koek en
ei. Wat te doen met kinderen
van zestien, zeventien jaar die
verplicht twee dagen per week
onderwijs moeten genieten?
Zo zij al een werkgever kun
nen vinden, dan zal deze de
voorkeur geven aan een ar
beidskracht voor vijf dagen
per week in plaats van drie. De
Wet Partiële Leerplicht dateert
uit de tijd dat werknemers
overal terechtkonden. al was
het voor 'slechts' drie dagen
per week.
Moeilijk hebben de leerplicht
ambtenaren het ook als zij ge
rechtelijke stappen willen on
dernemen tegen ouders, die
hun kinderen zelf óók uit het
oog verloren zijn. De ouders
zijn verantwoordelijk, maar als
zij er geen flauw idee van heb
ben wóórzij hun kinderen kun
nen vinden om te melden dat
zij naar school moeten, dan
houden de goede bedoelingen
op.
De leerplichtambtenaren lieten
gisteren in Leiden doorsche
meren dat er genoeg proble
men zijn en maar weinig moge
lijkheden om ze op te lossen.
Hun nieuwbakken vereniging
moet één middel zyn.
Of, zoals één van de woordvoer
ders de bedoelingen van de
ambtenaren verwoordde:
moeten onze stem laten horen
voor die groep leerlingen die in
het verdomhoekje zit, maar
ook voor de grote groep kinde
ren van buitenlandse werkne
mers. We moeten een vereni
ging krijgen waarbij niet ons
salaris, maar het kind centraal
staat"
Het moeten vooral 'kerkpolitie
ke' overwegingen zijn geweest,
die het hervormde synodébe-
stuur er deze week toe brach
ten, de vaart van 'Samen op
weg' de beweging naar her
eniging van hervormden en ge
reformeerden in dit land te
minderen. Als jaartallen (1986
is er zo een) die vaart gaan be
palen, is het gevaar groot, dat
hele groepen uit de boot vallen.
En dat wilde het hervormde
moderamen in de gecombineer
de synodevergadering, deze
week in Lunteren, duidelijk
voorkomen. De gereformeerden
toonden zich door deze onver
wachte manoeuvre onaange
naam verrast.
Maar de gezamenlijke synode
heeft de hervormde aarzeling
niet geaccepteerd. De voorstel
len die het proces van 'Samen
op weg' verder moeten bren
gen zijn met grote meerder
heid aangenomen, en gezien de
stemverhoudingen binnen de
hervormde en gereformeerde
gelederen is het niet te ver
wachten, dat de afzonderlijke
synodes ze nog zullen terug
draaien. Wat de gereformeer
den betreft was er maar 1 te
genstemmer. Bij de hervorm
den probeerde vooral het
'rechtse' blok gas terug te ne
men.. En dat is nog altijd geen
meerderheid.
Nu kan men niet stellen, dat de
hervormden de gevolgen van
het samen-op-weg-gaan ver
keerd hebben geschat en -
eenmaal bang geworden - de
gereformeerde reisgenoot plot
seling vaarwel zeggen om het
eigen vertrouwde weggetje
maar weer op te zoeken.
Bij monde van secretaris-gene
raal dr. Mooi gaf het modera
men de gecombineerde synode
de verzekering, dat. de her
vormden op weg naar hereni
ging niet willen dwars liggen
maar als het kan wél de hele
kerk willen meekrijgen. En in
die veelsoortige kerk is met na
me de Gereformeerde Bond
een niet weg te cijferen be
standdeel.
De Bond maakt maar liefst één
derde van de oude 'vaderland
se' kerk uit. En daar komen
dan de rechts-confessionelen,
die zo'n beetje tegen de Bond
aanleunen en die ook niet
staan te trappelen om met de
gereformeerden één kerk te
n, nog eens bij.
Begrip
Gereformeerden zullen begrip
moeten hebben voor de moei
lijke positie, die de kerk waar
van zij zich een eeuw geleden
om principiële redenen af
scheidden in dat opzicht heeft.
Want de Bond is niet zómaar
tegen eenwording van beide
kerken, maar voert daar funda
mentele argumenten voor aan.
Dat zijn dezelfde argumenten
die de Bond ook hanteert als
hij de Hervormde Kerk zélf op
haar koers beoordeelt.
De Gereformeerde Bond kwalifi
ceert de eigen kerk allerminst
als voortreffelijk en de gerefor
meerden daartegenover als
trouweloze afgedwaalden. Wél
vreest de Bond, gezien de theo
logische ontwikkelingen in de
Gereformeerde Kerken, dat in
een verenigde kerk de enig
juiste basis van 'samen kerk-
zijn' nog méér wordt verzwakt.
En die is, naar bondse overtui
ging: een onverkorte handha
ving van Schrift en belijdenis,
volgens de reformatorische
traditie.
De Bond pretendeert, de 'kerk
der vaderen' te willen terug
voeren naar de 'Waarheid', zo
als de Reformatie die weer aan
het licht heeft gebracht. Dóór-
op dienen leer en leven te wor
den gegrondvest. De verdedi
ging en verbreiding van deze
'Waarheid' staan hoog in zijn
vaandel.
Wie dót goed tot zich laat door
dringen en in de plaatselijke
praktijk constateert, dat vrij
wel alleen hervormde, oecu
menisch ingestelde midden
groepen - en hier en daar ook
vrijzinnigen - goed met gere
formeerden overweg kunnen,
zal zich toch afvragen, hoe het
synodebestuur het meekrijgen
van de héle kerk naar hereni
ging óóit ziet gebeuren. Gezien
de vastgelopen verhoudingen
in hervormde gemeenten zélf,
waar de Bond zich als groep
manifesteert, moet men zich
daarover geen illusies maken.
Het strookt eenvoudig niet met
de aard van het beestje, water
in de wijn te doen. Plaatselijke
tegemoetkomendheid van een
paar predikanten - nieuwe
psalmberijming, nieuwe bij
belvertaling en een enkel ge
zang - kan de doelstelling van
de Bond als richtingsorganisa
tie niet aantasten. Over de
muur heen blijft de Bond de
anderen toeroepen hoé ver ze
van het uitgangspunt zijn afge
weken.
Rol
De Gereformeerde Bond kan op
het ogenblik niet anders zijn
dan een blokkade op de weg
die hervormden en gerefor
meerden samen zijn opgegaan.
door
S. J. de Groot
gemaakt aan de top maar in de
gemeente. Dié moet dan ook,
waar mogelijk, maar het voor
touw nemen.
De Gereformeerde Bond moet er
intussen wel van worden door
drongen, dat hij zijn rol in de
vormgeving van het 'samen
kerk-zijn' niet straffeloos kan
laten liggen.
Hij is het zelfs aan zijn eigen uit
gangspunten verplicht, die rol
nü op te pakken. En dat niet
alleen met verwijten en ver
wensingen naar anderen.
Wie alleen de historie laat uitma
ken wat er in het heden kan ge
beuren - en dan kan er niet zo
veel kan de toekomst weieens
verliezen.
Het moderamen van de synode
staat hier voor een dilemma.
Het lijkt aan handen en voeten
gebonden. Enerzijds zal het dit
derde deel van de kerk - zeker
niet het minst trouwe - serieus
moeten nemen. Met geforceer
de 'eenheid' maak je alleen nog
maar meer brokken. Ander
zijds beseft het moderamen
wel, dat de beweging naar her
eniging niet blijvend kan wor
den vertraagd. Die beweging
heeft namelijk alles te maken
met de toekomst van de kerk
in dit land.
Kerken die in menig opzicht zo
dicht bg elkaar staan kunnen
niet eindeloos gescheiden blij
ven voortleven. Dat is zo klaar
als een klontje.
Maar ook 'de tijd' dringt ertoe.
Die is er langzamerhand rijp
voor. En de Gereformeerde
Bond wéét dat. Ook daarom
wordt zijn verzet tegen het 'on
omkeerbare' harder.
Er zijn nu zo'n 100 hervormd-ge-
reformeerde federaties geregi
streerd. In 325 plaatsen wor
den met 'Samen op weg' we
zenlijke vorderingen gemaakt
Daar kan het synodebestuur
evenmin omheen als om de
Gereformeerde Bond.
Eens temeer blijkt, dat samen
gaan gewoon op het grondvlak
moet gebeuren. De dienst
wordt als het goed is, niet uit
De gecombineerde hervormde
en gereformeerde synodeverga
dering (Lunteren) heeft gisteren
met grote meerderheid een aan
tal voorstellen aangenomen om
de toekomstige hereniging van
de twee kerken naderbij te
brengen.
Het is de bedoeling, dat de classi-
cale (regionale) vergaderingen al
volgend jaar samenkomen om de
plaatselijke ervaringen met het
samen-op-weg-zyn te bespreken.
Ambtsdragers van hervormd-ge-
reformeerde federaties hoeven
De Graaf:
DEN HAAG De sociale werk
plaats moet worden opengesteld
voor anderen dan alleen geeste
lijk en lichamelijk gehandicap
ten. Met name jongere werklozen
kunnen profijt trekken van de
deskundigheid, ervaring en de
outillage van WSW-centra.
Dat zei staatssecretaris De Graaf
van sociale zaken gisteren bij de
opening van een nieuwe sociale
werkplaats voor geestelijk ge
handicapten in Arnhem. Volgens
hem kan het WSW-apparaat door
gemeenten worden benut voor
een plaatselijke aanpak van de
werkloosheid. Binnen de gren
zen van de wetgeving op dit ge
bied, moet het naar zijn mening
mogelijk zijn de sociale werk
plaatsen in te schakelen bg pro
jecten voor werklozen. "Het Ujkt
mij bovendien alleszins moge
lijk, dat menige gehandicapte
WSW-werknemer op die manier
veel van zgn kennis, bekwaam
heid en ervaring kwgt zou kun
nen aan nog onervaren werklo
zen", aldus De Graaf.
De staatssecretaris wees er in Arn
hem op dat een belangrgk uit
gangspunt van de sociale werk
plaats is het bieden van in begin
sel normale werkgelegenheid.
Dat is in een tijd van grote werk
loosheid "niet alleen een begeerd
goed voor hen die door een per
soonlijke handicap nog minder
dan anderen kansen hebben op
de arbeidsmarkt".
Kinderzegels
In tegenstelling tot wat eerder in
deze krant is vermeld, zal de uit
gifte van kinderpostzegels door
scholieren pas dinsdag aanstaan
de geschieden. In verband met
de stakingen in het onderwgs
heelt het Comité Kinderpostze
gels besloten de uitgifte een
week uit te stellen.
Dinsdag zullen de kindcrzegels
aan de scholen worden geleverd
Vanaf die dag zullen de zegels
door de scholieren worden rond
gebracht.
geen onderscheid meer te maken
naar kerkelgke herkomst als het
gaat om afvaardiging naar de
classicale vergaderingen. Voor
de synodes geldt dat nog niet
Er wordt naar gestreefd, in 1986
overeenstemming te bereiken
over de gezamenlijke vorm van
kerk-zijn. Men gaat ook werken
aan een gemcenschappelyke
traktements en pensioenrege
ling. In 1984 komen de beide sy
nodes weer bij elkaar. Dan zullen
opnieuw stappen worden gezet
naar het doel: een verenigde
kerk.
De hervormde synode (Doorn)
heeft de kerkorde zo veranderd,
dat een doopbewijs alleen voor
strikt kerkelijke doeleinden mag
worden afgegeven.
Hervormde Kerk: aangenomen
naar Oldeholtwolde-Ngeholtpa-
de (Ft.) H. D. Homan Finsterwol-
de. Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepen te Necrlan-
dia (Canada) A. de Jager Anna
Paulowna-Enkhuizen.
Volgens de Gereformeerde
Vrouwenbond zou de Neder
landse regering zich moreel ver
plicht moeten voelen, een eind te
maken aan de opleiding van Ar
gentijnse manne-offtcieren bij
Holland Signaal in Hengelo. De
bond schnjft dat aan de voorzit
ter van de vaste commissie bui
tenlandse zaken van de Tweede
Kamer Het militaire apparaat
in Argentinië wordt immers op
grote schaal ingezet by de ter
reur tegen de mensenrechten"
aldus de bond.
De Zuiderkerk (gereformeerd) en
de Vredeskerk (hervormd) in
Leiden gaan komende winter
beurtelings drie weken dicht Uit
bezuiniging Maar óók om als
kerken naar elkaar toe te
groeien
