C
D
"Doorgaan tot je
er bij neervalt"
Zmdafiïkaanse kerk blijft bij apartheid
Reportage
OINSDAG 21 SEPTEMBER 1982
Varia
Iedere vorst en president leek zijn
vrouw naar de begrafenisplech
tigheid van prinses Gracia te
hebben gestuurd, behalve Frank
Sinatra en Cary Grant. De tv-
commentator raakte bij het op
sommen van al die prinsessen zo
verstriktdat hij mededeelde dat
Nederland vertegenwoordigd
werd door prinses Bemhard.
Mijn dochtertjes keken met een
vriendinnetje ook mee naar de
begrafenis van ..prinses Mona-
kio" (zoals het vriendinnetje zei),
en wilden weten hoe zij om het
leven was gekomen. Door een
auto-ongeluk"zei ik. ..Dan zal
die man die dat gedaan heeft wel
veel straf krijgen veronderstel
de Sara. die er ongezien van uit
ging dat een ander wel de schuld
moest zijn van het ongeval. „Ik
wou dat ongeluk wel eens zien",
zei Monique, die blijkbaar ge
hard is in die dingen dankzij de
televisieseries. En toen de kist
*naar buiten werd gedragen zei
Janna, met Doornroosje in haar
achterhoofd: ..Komt daar de
prinses nu uit?"
Het kijken naar zo'n plechtigheid
heeft iets (of veel) van voyeuris
me. Miljoenen mensen, all over
the world, hebben zaterdagoch
tend bij de close-ups van Rainier
III, Caroline en Albert aandach
tig gekeken of zij wel treurig ge
noeg waren, of er wel genoeg tra
nen uit hun ogen opwelden (Rai
nier snoot een keer zijn neus,
aha!), of ze wel genoeg op het
punt van instorten stonden,
maar ook: of ze zich wel, a la Jac
kie Kennedy, fier genoeg gedroe
gen. of ze hun verdriet wel met
voldoende opgeheven hoofd on
dergingen, zoals het vorsten be
taamt! Een gevoel van gene be
kroop me, terwijl ik zat te kijken,
maar ik wendde toch de blik niet
af'-
Vorige week vrijdag schreef ik een
Trijfel over de dood van Prinses
Gracia, en diezelfde dag bleek
ook Saartje Burgerhart in haar
column in de Volkskrant over
Gracia's dood te hebben geschre
ven. Zij besloot haar stuk,
„Dood", geheten, als volgt:
„Gracia bleef Grace, zij leidde het
leven uit de sprookjes en was zelf
de prinses en haar dood slaat op
niks. Auto-ongelukken komen in
sprookjes niet voor".
In mijn Trijfel wilde ik hetzelfde
verwoorden als Saartje Burger
hart, namelijk dat zo'n voortijdi
ge dood, bovendien door een au
to-ongeluk, niet past bij het ima
go van een sprookjesprinses.
Mijn slotregels waren:
Sprookjesprinsessen horen niet bij
zoiets banaals als een auto-onge
val om het leven te komen. Dat is
meer iets voor caissières van Al-
bert Heijn".
Die laatste regel, merkte ik al gauw
nadat ik achter elkaar twee boze
telefoontjes uit Brabant kreeg,
was blijkbaar te expliciet, of
juist te onduidelijk. Een jonge
man (schat ik) had. die caissières
van Albert Heijn als discrimine
rend ondergaan.' en een lezeres
toonde zich bijzonder veront
waardigd, omdat ik geschreven
zou hebben dat zo'n auto-ongeluk
beter aan een caissière van Al-
bert Heijn kon overkomen dan
aan een prinses. Haar dochter
werkte bij Albert Heijn, haar
zoon was bij een auto-ongeluk
omgekomen.
Ik kan mijn vergelijking nog zo
beeldend (sprookjesprinses con
tra supermarktcaissière), en nog
zo weloverwogen kiezen, voor ie
mand die via haar kinderen zo
emotioneel zowel bij Albert Heijn
als bij auto-ongeluk betrokken is,
gelden natuurlijk andere nor
men. „Waarom speciaal caissiè
res van Albert Heijn, waarom
geen verkrachters!?" riep ze ver
ontwaardigd, zodat mijn verze
kering dat ik niet geschreven had
dat caissières van Albert Heijn
beter konden verongelukken dan
sprookjesprinsessen weinig in
druk op haar maakte. We weten
al niet beter meer of het zijn de
jongens en meisjes op hun brom
mers en in hun tweedehands au
tootjes die verongelukken, en
slechts bij hoge uitzondering de
„well to do"-people in hun Vol
vo's met hun particuliere chauf
feurs. Als je, zoals ik. zowel een
aantal landelijke als regionale
dagbladen leest, dan merkje dat
niet eens alle ernstige verkeerson
gelukken in de landelijke dag
bladen vermeld worden, en dat
menig auto-ongeval in Brabant
niet vermeld wordt in de Leeu
warder Courant. Zo „gewoon",
zo „banaal" zijn auto-ongeluk
ken al geworden, en pas als het
zelfde aan een .jprookjesprm-
ses" overkomt, dan schrijven AL
LE kranten er grote artikelen
over, dagen achtereen, ook de
Leeuwarder Courant en het Bra
bants Nieuwsblad, zelfs als die
prinses heel ver weg in een ander
land verongelukt. Was Gracia ge
woon overleden, dan zouden de
artikelen niet zo lang zijn gewor
den, en zouden het er niet meer
dan één of twee zijn geweest. Het
auto-ongeluk maakte alles an
ders, want auto-ongelukken ko
men in sprookjes niet voor, zij
zoeken hun stachloffers liever on
der de gewone mensen.
Nederlandse deelnemers aan
WK driekamp voor IJzeren Mannen
Zoiets kunnen ze natuurlijk alleen maar in Amerika
bedenken. Een marathon? Stelt niets meer voor. Ie
dereen doet het. Laten we een 'triathlon' organise
ren: vier kilometer zwemmenhonderdtachtig kilo
meter fietsen en dan nog eens een marathon (42.195
meter) lopen. Die eerste keer (1978) stonden er in
Hawaii slechts vijftien man aan de start.
Maar dat zal straks, vier jaar later, wel even anders
zijn. Op 9 oktober namelijk zullen niet minder dan
achthonderdvijftig deelnemers aan de start staan
voor het 'Original Ironman Triathlon World Cham
pionship', zoals deze krachtproef is gedoopt.
Bij die achthonderdvijftig 'IJzeren vrouwen en man
nen', ook enkele Nederlanders. Rob van den Dobbel
steen in gespek met twee leden van dit 'IJzeren
mannen kwartet'.
Trainer Wim Verhoorn (rechts) geeft aanwijzingen aan v.l.n.r. Johan Steenkist. Ger Harthoom. Michel
Lukkien en Jan van Vliet die volgende maand in Hawaii gaan deelnemen aan het wereldkampioenschap
driekamp oftewel 4 km zwemmen, 180 km wielrennen en 42 km hardlopen aan één stuk.
Om elf uur begint er iets ver
vaarlijk te piepen. Een wek
kerhorloge. „Sorry", zegt Ger
Harthoom. „het is tijd". Hij
staat op en buigt zijn lijf in
een aantal onmogelijke boch
ten. „Rekoefeningen", geeft
hij als verklaring, „doe ik elk
uur". Nu pas begrijpt de ver
slaggever waarom Ger, was-
baas van professie, zijn klan
ten in een trainingspak te
woord staat. „Ik heb de laat
ste maanden bijna niks an
ders aan gehad".
Ger Harthoom (39 jaar) traint
voor wat men in de Verenig
de Staten van Amerika met
veel gevoel voor pathos 'The
Original Ironman Triathlon
World Championship' heeft
genoemd. En daarom zwemt
hij, fietst hij, loopt hij en gaat
hij zich te buiten aan het ma
ken van rekoefeningen. „Soe
pele spieren", doceert hij,
„dat is heel belangrijk". On
getwijfeld, maar daarmee
ben je er natuurlijk nog lang
niet.
Als Ger zich op 9 oktober aan
staande des ochtends om half
acht op de Kailua-pier te Ha
waii te water begeeft, wordt
hij geacht binnen achttien
en-een-half uur de volgende
prestaties te leveren: vier ki
lometer zwemmen in open
zee, honderdtachtig kilome
ter fietsen en 42.195 meter
marathon hardlopen. Want
dat zijn de ingrediënten
waaruit (zeer vrije vertaling)
'Het Originele Wereldkam
pioenschap Driekamp voor
IJzeren Mannen' is samenge
steld.
Voor een goed begrip: Gers
voeten zijn niet de enige die
een schuimspoor langs de
kust van Hawaii zullen trek
ken. Naast zich zal hij nog 849
andere IJzeren Mannen door
het water zien klauwen onder
wie zijn drie trainingsmak
kers, de 44-jarige Jan van
Vliet uit Wervershoof, de 35-
jarige Amsterdammer Johan
Steenkist en de uit Broek in
Waterland afkomstige Michel
Lukkien, die 38 jaar is.
De laatste ook mag als het
brein achter deze onderne
ming worden beschouwd.
Een tanige, wat bleke man
(„Ik ben een beetje over-
trainddie zich zelf om
schrijft als 'fanatiek, op het
roekeloze af. Niet dat hij
daar zelf onder lijdt. „Maar",
meldt hij opgewekt, „voor
anderen kan het natuurlijk
wel eens lastig zijn". Zo niet
voor zijn drie mede-IJzeren
Mannen. De misschien ietwat
grove, maar in dit verband
zeer toepasselijke kreet
'doordonderen' ligt op hun
lippen bestorven. Tot ze van
pure uitputting zelfs dat
woord niet meer kunnen
mompelen.
Rookwolk
Het begon allemaal zo'n beetje
anderhalf jaar terug. Ober-
gurgl, winter 1981. Na het
skiën rookte er iemand aan
tafel. „Ben jij nou een sport
man?" sneerde een disge
noot. „Zo'n sportman, dat ik
jullie in Nederland zo van het
wiel af fiets", klonk het zelf
verzekerd vanachter een vet
te rookwolk. Van het een
komt tegenwoordig al heel
vlug het ander en vier maan
den later stond het gezel
schap reeds aan de start van
de wielerklassieker Parijs-
Roubaix. Die voor toeristi
sche fietsers uiteraard.
Michel Lukkien denkt er nog
steeds met genoegen aan te
rug. Stof. modder, keien en
een bonkend stuur, dat
steeds uit je handen dreigde
te glippen. Ha, dat was nou
eens echt leuk. Zweet dat
prikkend in je ogen lekte, sla
pende handen waaruit elk ge
voel geweken leek en zwab
berbenen, die uit rubber le
ken te zijn opgetrokken. Mi
chel nu: „Ja, waarom vind je
het leuk... Het is denk ik de
voldoening na afloop. Onder
de douche staan en bij je zelf
zeggen: zo ventje, dat heb je
toch maar even volbracht. Ja,
dat zal het wel zijn onge
veer".
Vandaar dat tijdens dat gevoel
van 'onbehouwen welbeha
gen' (Tim Krabbé in 'De Ren
ner') het plan rijpte om nog
eens zoiets te doen. Tijdens
het inzepen al, joelde hij „Dat
doen we nog een keer", maar
toen hij de volgende dag in
het vliegtuig naar Amerika in
'Sports Illustrated' een
vrouw op handen en voeten
de finish in Hawaii zag berei
ken (zogezegd een 'IJzeren
Vrouw' dus), was Michel een
tweede Parijs-Roubaix op
slag vergeten. Die 'Ironman
Triathlon', dat was pas je wa
re. De anderen - meteen bij
Michels terugkeer op de
hoogte gesteld - waren het
daar roerend mee eens.
Maar het mag als bekend wor
den verondersteld: tussen
'roerend eens zijn' en 'echt
doen' ligt dikwijls een wereld
van verschil. „Dat fietsen en
dat lopen is geen punt", be
dacht de een, „maar dat
zwemmen..." Die viel dus af.
„Dat lopen hè, zo'n hele ma
rathon. dat is toch wel een
verschrikkelijk end", keek
een ander voorzichtig voor
uit. Die viel dus ook af. „Zal
je niet verschrikkelijk stijf
zijn als je zo uit zee die fiets
op moet stappen?" vroeg een
derde zich bezorgd af. Die
verdween dus ook. En toen
waren er nog vier.
Verbazing
Ger Harthoom: Michel, die
kan je helemaal gek maken.
En wat ook mooi is: hij heeft
werkelijk overal voor ge
zorgd. Hij heeft de hele orga
nisatie op zich genomen en
werkelijk hoor, we vielen op
het laatst van de ene verba
zing in de andere".
Waar best in te komen valt. Mi
chel mag dan als directeur
van een importfirma in sport
artikelen kunnen bogen op
een - zoals dat in het jargon
heet - 'fors aantal ingangen',
evengoed zal elke insider in
diepe eerbied zijn petje lich
ten als hij kennisneemt van
de faciliteiten, die de van oor
sprong Amsterdamse door
douwer zich in het door re
cessies geteisterde vaderland
heeft weten te verschaffen.
Zo nemen vijf sponsors de ma
teriaal-, reis- en verblijfkos
ten voor hun rekening; strik
te Michel voor de training
DJK-trainer Ids Gobes
(zwemmen), de secretaris van
toerclub 'Le Champion' Cees
Lansbergen (fietsen) en
KNAU-coach Wim Verhoorn
(lopen); gaan als begeleiders
naar Hawaii mee Henk Yp-
ma, Coen de Meijer en Henk
de Gooyer („Die jongens we
ten precies welke drankjes,
wie op welk moment moet
hebben") en is de algehele su
pervisie in handen van de bij
dergelijk stunts niet meer
over het hoofd te ziene in
spanningsfysioloog uit Ng-
megen. Jan Vos.
Wat kan er nog fout gaan? Veel.
heel veel. Jawel, er is „wan
hopig" hard getraind. Dat
zwemtochtje van Den Helder
naar Texel was koud achter
de rug of men klauterde al in
het zadel om het IJsselmeer
per rijwiel te ronden. Waarna
de veters van de loopschoen
tjes wat vaster werden ge
strikt omdat er in Lisse een
marathon diende te worden
afgelegd. Michel Lukkien.
denkend aan de blessures,
die hem in de loop van het
jaar hebben geteisterd: „Die
overgangen, daar zit 'm de
knijp. Ik heb het al vaak ge
zegd als je van de fiets stapt
en je gaat lopen, dan voel je je
net als een pinguïn op een
tram do line".
Maar er loeren op Hawaii meer
gevaren dan alleen maar bles
sures. Hoela-meisjes met
bloemenslingers en lekkere
stukken vlees var) de barbe
cue. Ger Harthoom „Ik heb
er gelukkig niet zo'n last van,
maar Michel valt tijdens zo'n
wedstrijd verschrikkelijk af.
En daar word je op Hawaii
voortdurend op gecontro
leerd. Tijdens de marathon
zelfs om de vijf mijl. Bij vgf
procent gewichtsverlies moet
je drinken van de organisatie,
bij zeven procent krijg je een
waarschuwing en bg tien
procent wordt je uit de strgd
gehaald"
De nachtmerrie van Michel
Lukkien. Want wat gebeurde
er toen het stoere kwartet op
25 juli bg Hoek van Holland
poogde te controleren of ze in
elk geval al „IJzeren Man
netjes" waren door achter el
kaar vier kilometer te zwem
men. honderdtwintig kilome
ter te fietsen en 21 kilometer
te lopen0 Michel Blhullil
bedrukt: „Ik viel zes kilo af'.
Hetgeen bij een gewicht van
tachtig kilo niet gering mag
worden genoemd Vandaar
dat Michel nu naarstig pogin
gen in het werk stelt om tij
dens het fietsen te leren eten
en drinken. Een niet eens zo
eenvoudige opgave, zal ieder
een die ooit op een racefiets
heeft gezeten, weten Droge
kost, zoals brood, lgkt bg ge-
door
Rob van den
Dobbelsteen
brek aan speeksel bgna „te
stuiven in je strot" (zoals dat
in West-Friesland wordt ge
zegd) en drank gaat op het
laatst klotsen in je buik Mi
chel niettemin optimistisch:
„Maar dat komt wel goed.
denk ik".
Het is te hopen Je traint niet
een heel jaar lang om je op
Hawaii voortijdig uitgeput
tussen de palmen te vleien.
Hoe prettig dat op het eerste
gezicht ook lgkt. Ger Hart
hoom: „Ik heb voor mezelf
zelfs een zekere limiet ge
steld. Het gaat me er aller
eerst om, dat ik 'm volbreng,
dat staat voorop. Maar ik wil
ook zien binnen de veertien
uur te blijven".
Een tijd waarmee hg ruim
schoots binnen de limiet zal
blijven van achttien-en-een-
half uur. Gevoegelijk aange
nomen mag worden, dat de
winnaar dan allang gehul
digd zal zgn. De triomfator
van vorig jaar immers, Scott
Tinley, hees zich reeds na 1
uur, 10 minuten en 45 secon
den uit het water, had voor
het fietsen (inclusief omkle
den) 5 uur. 5 minuten en 11
seconden nodig en voltooide
vervolgens de marathon (met
inbegrip van het opnieuw
verkleden) in 3 uur, 3 minu
ten en 49 seconden Totaal
tijd van deze roestvrij stalen
IJzeren Man (tevens record):
9 uur, 19 minuten en 41 se
conden.
Michel Lukkien: „Ze zeggen
wel eens: vgf uur over die
honderdtachlig kilometer
fietsen dat moet met een
groepje toch sneller kunnen.
Maar dat is het 'm juist Je
mag niet stayeren. Je moet
minstens tien meter van el
kaar blijven rijden. Het is dus
een echte tgdrif En wat bg
dat zwemmen wel eens wordt
vergeten is dat je m open zee
zwemt. In een zwembad kan
je je na elke baan lekker van
de kant afzetten. Dat scheelt
enorm qua inspanning en
-.qua tgd.
KaraKter
Michel Lukkien. Ger Hart
hoom, Johan Steenkist en
Jan van Vliet; kunnen ze na
een jaar dag-in, dag-uit trai
nen als topsporters worden
beschouwd? Michel: „Wel
nee. Johan is vroeger een top-
roeier geweest, maar in we
zen waren we allemaal man
nen die hier en daar een
beetje aan lichaarti beweging
deden. Dat vond Jan Vos ook
het aantrekkelijke van de he
le zaak. Hij wilde zien of men
sen zoals jg-en-ik. in staat
zouden zijn zoiets te volbren
gen. Toen ik hem erover be
naderde en hem zei, dat wc
niet erg getraind waren, zei
hij: Dat kan me niet schelen
Hoe is jullie karakter Dat
vind ik belangrijker dan klas-
Ze zgn goed vooruit gegaan,
heeft Jan Vos het „IJzeren
Mannen Kwartet" kort gele
den na de zoveelste test me
degedeeld. Ger Harthoom:
„Dat wil ik best geloven
Echt, toen ik vong jaar be
gon, kon ik geen honderd
meter achter elkaar crawlen.
Ik zonk al na vijftig meter.
Nu zwem ikvan Den Helder
naar Texel. Als een mens
echt wil. dan kan-ie veel".
Zelfs vier kilometer zwemmen,
honderdtachtig kilometer
fietsen en ruim veertig kilo
meter hardlopen achter el
kaar G«r Harthoom en zgn
gezellen hopen het op 9 okto
ber in Hawaii te bewgzen
De Zuidafrikaanse Nederduits
Hervormde Kerk (kwart mil
joen leden) is gisteren uit de We
reldraad van Hervormde Ker
ken (World Association of Re
formed Churches, WARC) ge
stapt. Een woordvoerder zei,
dat zijn kerk liever uit deze we
reldraad gaat dan zich te voe
gen naar de oproep van de raad
om apartheid als ketterij te ver
oordelen.
De WARC deed deze oproep vorige
maand op een wereldcongres in
Ottawa. De Nederduits Her
vormde Kerk en de Nederduits
Gereformeerde Kerk in Zuid-
Afrika werd daar het stemrecht
ontnomen.
Volgens een woordvoerder van de
Nederduits Hervormde Kerk is
de WARC een organisatie die de
persoon en het werk van Jezus
Christus op eenzijdige manier in
de politiek trekt. Een beleid van
gescheiden en gelijke kansen is
niet in strijd met de Schrift, zei
hij. "Dit beleid heeft de kwaliteit
van het leven verbeterd en onze
mensen meer vrijheid gebracht
dan in veel Derde Wereld-landen
het geval is, om maar niet te spre
ken van marxistische landen".
Wapenrace is
immoreel
In een herderlijke brief aan hun
drie miljoen gelovigen veroorde
len de bisschoppen van de Ame
rikaanse Episcopale (Anglikaan-
se) Kerk de kernwapenwedloop
als immoreel en onrechtvaardig.
De kernwapens zijn, volgens de
bisschoppen, het belangrijkste
probleem in de wereld. De wa
penrace roept alle mensen op tot
actie.
De astronomisch hoge bedragen
die aan de bewapening worden
besteed noemen de bisschoppen
een onverantwoorde verspilling
van het nationale inkomen en
een daad van agressie tegen de
500 miljoen mensen in de wereld
die niet genoeg te eten hebben.
De kerkleiding - die wederzijd
se bevriezing van kernwapens
voorstaat - doet een beroep op
de Amerikaanse regering om de
prioriteiten van president Rea
gan in de nationale begroting te
herzien, minder uit te geven voor
militaire doeleinden en meer
voor hulp aan armen in het land.
De bisschoppen besloten ook tot
de oprichting van een kerkelijk
bureau, dat zich met vraagstuk
ken van oorlog en vrede gaat be
zighouden.
Een delegatie van zeven man van
vgf verschillende kerken in de
Verenigde Staten is in Neder
land om deel te nemen aan de na
tionale Vredesweek. Met mensen
van de kerken waarmee zg het
meest verwant zgn zullen zg
vraagstukken van oorlog en vre
de bespreken.
Beroepen
Hervormde Kerk: bedankt voor
Dinxperlo J. de Gier Marknesse-
Luttelgeest, voor Lemmer K. R.
Cuperus Rinsumageest (Fr.).
Gereformeerde Kerken: aangeno
men naar Zwammerdam kandi
daat P. B. Buikema aldaar, naar
Augustmusga-Surhuizem (Fr.)
H. de Goede Giessenburg, naar
Beekbergen (pastoraat Het Hoge
Land en Helm-oord) G. Veenhui-
zen Amstelveen; beroepen te Til
burg (deelwerk in tijdelijke
dienst) G. L. R. Riphagen Del
den; bedankt voor Maasland W.
Boer Genderèn.
Gereformeerde Kerken Vrijge
maakt: beroepen te Haren H. R.
van der Kamp Hooghalen.
Christelijke Gereformeerde Ker
ken: beroepen te Baarn W Kok
Capelle aan de IJssel; aangeno
men de benoeming tot predikant
bg de strafgevangenis te Leeu
warden D. J. Klein Onstenk. do
cent godsdienst bg de Reforma
torische Scholengemeenschap
Rouveen-Staphorst, wonende te
Zwolle.
Zes Rotterdamse pastores van
verschillende kerken pleiten in
een gemeenschappelijke verkla
ring voor meer begrip van de
kant van de kerken voor de sta
king als laatste middel om ge
rechtvaardigde eisen kracht bg
te zetten. De zes. die als bedrufs
pastor of op andere manier direct
bg de wereld van de arbeid zgn
betrokken, hebben deze verkla
ring uitgegeven omdat het hun
in kerkelijke kring kwalijk is ge
nomen, dat zg in mei van dit jaar
partij kozen voor stakers bg een
Rotterdams bedrijf Volfl
pastores zgn er binnen de kerken
nog te Veel men en dn t.ikn
bij voorbaat afkeuren en die sta
kers alleen maar als onverant-
woordelgke lieden zien.
"De arbeidersbeweging is m de
geïndustrialiseerde samenleving
noodzakelijk en waardevol", zeg
gen de Rotterdamse pastores Ze
geeft een onmisbare bijdrage
aan de realisering van meer so
ciale gerechtigheid Daarbij heb
ben de arbeiders het recht i*»n
slaking Ook de kerken moeten
dat recht eerbiedigen. Staking
blijft, volgens de pastores, wel het
uiterste middel In zo'n situatie is
er niet alleen hel ff. uu? h,
maar ook aan kritisch meeden
ken
Grenswijziging
Per 1 januari 1983 wordt tussen
Leiden en Leiderdorp een kerke-
Lgke grenswijziging van kracht.
De 'Rivierenbuurt en de bebou
wing tot aan de rijksweg - een
gebied dat nu nog tot hervormd
Leiderdorp behoort - worden
dan bg Leiden gevoegd, en wel
bg de wijkgemeente Staalwgk-
Vredeskerk In de Rivierenbuurt
gaan de hervormde gemeente en
de gereformeerde kerk van Lei
den voor het komende wintersei
zoen. bij wijze van experiment,
een gezamenlgk pastoraat opzet
ten.
De rooms-kalholwke bisschoppen
van Zwitserland hebben, ter gele
genheid van de nationale dag
ixin gebed en boete, de gelovigen
opgeroepen tot een eenvoudiger
leven.
"De techniek en het vaak onper
soonlijke bestuursapparaat ja
gen de mensen angst aan. De me
dia hebben de communicatie in-
drukuvkkend verbeterd, maar
desondanks zijnde mensen, voor
al in de steden, nog nooit zo een
zaam geweest De bisschoppen
vragen hun gelovigen, le kiezen
voor een levensstijl die minder op
consumptie is gericht en meer op
de zin van het leven.
