Racistische partijen
niet gaan verbieden
Waarom Centrumpartij wel mee
moét doen aan de verkiezingen
Discussie in CDA
moet geen schande
zijn maar een eer
Verbod schaadt de democratie
DONDERDAG 26 AUGUSTUS 1982
Meningen
Door
Tbm Zwart
De vraag of de Nederlandse
Volksunie en de Centrum
partij eigenlijk wel zouden
moeten worden toegelaten
tot de Tweede-Kamerverkie
zingen van 8 september a.s.
hangt nauw samen met de
vraag of dit soort politieke
partijen niet op inhoudelij
ke gronden moeten worden
verboden.
Minister De Ruiter van justi
tie heeft onlangs een wets
ontwerp bij de Tweede Ka
mer ingedient, waardoor het
gemakkelijker wordt partij
en als de Centrumpartij en
de Volksunie verboden te
verklaren. Wanneer dit ont
werp tot wet verheven
wordt kan de rechter, op
vordering van de officier
van justitie, een partij ver
boden verklaren en ontbin
den waarna de centrale
stembureau's en de Kies
raad registratie van die par
tij voor de verkiezingen
kunnen weigeren.
In het navolgende zal ik aan
geven waarom ik een tegen
stander ben van het verbie
den van politieke partijen;
daarbij benadruk ik wel, dat
ik de racistische opvattin
gen, zoals die in Volksunie
en Centrumpartij leven, ver
afschuw.
Niet effectief
Alvorens tot uitsluiting of verbod
van een partij over te gaan moet
men zich afvragen wat men daar
mee wil bereiken. Zij die de Cen
trumpartij en de Volksunie wil
len verbieden gaan er kennelijk
van uit dat daarmee racisme en
fascisme kunnen worden be
perkt of zelfs uitgebannen. Dat
lijkt me een illusie: genoemde
partijen zullen hun activiteiten
ongetwijfeld ondergronds voort
zetten, zoals zovele verboden
groeperingen dat in het verleden
hebben gedaan.
Toen de christenen aan het begin
van onze jaartelling door de Ro
meinse autoriteiten werden ver
volgd, trokken zij zich terug in
de catacomben, zetten hun ere
dienst daar voort en trachtten an
deren voor hun ideeën te win-
Schadelijk
Is het partijverbod als middel niet
effectief, schadelijk is het mijns
inziens zeker. Een democratie
kan alleen floreren,
sprake is van een verscheiden
heid aan opvattingen en een uit
wisseling van meningen, wan
neer de burgers kritiek kunnen
uitoefenen op machthebbers en
kunnen meespreken over hoe de
samenleving bestuurd moet wor
den. Daarom zijn de vrijheid van
meningsuiting en de vereni
gingsvrijheid als grondrechten
in onze rechtsorde verankerd.
Op twee manieren kan een party-
verbod schade toebrengen aan
de democratie. In de eerste
plaats zal de gedachte "vandaag
zij, morgen wij" partijen ervan
weerhouden om controversiële
standpunten in te nemen, waar
door de discussie verschraalt.
Daarnaast zullen verboden par
tijen sneller hun toevlucht ne
men tot spectaculaire acties, zo
als bomaanslagen, om die aan
dacht te krijgen, die hen bij be
langrijke politieke gebeurtenis
sen, zoals verkiezingen, wordt
onthouden.
Discussie
Dat betekent niet, dat de leden van
de Centrumpartij en de Volksu
nie zomaar alles zouden mogen.
Wanneer zij zich schuldig maken
aan een strafbaar feit, zoals op
ruiing, bedreiging, of valsheid in
geschrifte kunnen zij door de of
ficier van justitie worden ver
volgd. Kortgeleden is de voorzit
ter van de Nederlandse Volksu
nie, afdeling Rotterdam, nog op
de vingers getikt, omdat hij een
aantal handtekeningen zou heb
ben vervalst.
Het verbieden of uitsluiten van
partijen is niet het juiste middel,
om weerzinwekkende uitingen
van fascisme en rascisme uit te
bannen. Met Jurjen Jacobs (zie
deze krant van 19 augustus) ben
ik van mening, dat discussie en
overtuiging daar toe meer aange
wezen zijn. Een voorbeeld moge
dit verduidelijken.
Ingevolge de kieswet dienen kan
didatenlijsten voor Tweede-Ka
merverkiezingen in een kiesdis
trict door ten minste 25 kiezers te
zijn ondertekend. Toen de Ne
derlandse Volksunie en de Cen
trumpartij hun kandidatenlijsten
voor de Tweede-Kamerverkie
zingen van 1981 bij het Leidse
hoofdstembureau hadden inge
leverd, bezocht het Leids CPN-
raadslid Jan Brands degenen die
ondertekend hadden en ging met
hen een discussie aan. Velen wa
ren er daarna van overtuigd dat
zij ten onrechte hun handteke
ning hadden gezet. Een goed ar
gument tegen partijverboden,
lijkt me.
(Tom Zwart is als wetenschappe
lijk medewerker verbonden aan
de vakgroep Staatsrecht van de
Leidse Universiteit en is be
stuurslid van het Nederlands
Juristen Comité voor de Men
senrechten).
voorbereidingen
voorde
Kamerverkie
zingen van 8
september gaan
door. De
stemhokjes en
-bussen, zoals
op de foto
ergens in een
Amsterdams
pakhuis
opgeslagen,
worden weer te
voorschijn ge
haald.
Verleden week verscheen van
de hand van Juijen Jacobs,
actief lid van de groepering
"Mensen en mensen", een ar
tikel gewijd aan het begrip
vrijheid.
Het zou eigenlijk niet nodig be
horen te zijn in te gaan op dit
betoog vol misleidende uit
spraken. Het is nogal goed
koop om met een verwijzing
naar Hitier een betoog op te
zetten dat de lezer zou moe
ten beïnvloeden afstand te
nemen van de uitgangspun
ten van de Centrumpartij, en
zelfs er op aan te dringen dat
de Centrumpartij de mond
moet worden gesnoerd.
Wat zou de heer Jacobs ervan
zeggen als we zijn groepering
ook het zwijgen zouden op
leggen. Jacobs stond bij de
gemeenteraadsverkiezingen
op de 4e plaats van de kandi
datenlijst van de CPN. Hij is
een actief lid van deze com
munistische organisatie. Het
is opvallend hoeveel mensen
met communistische sympa
thieën deel uitmaken van
zich anti-fascistisch noemen
de comité's. We zouden zelfs
van mantelorganisaties van
de CPN kunnen spreken.
Middels deze organisaties
tracht de CPN andersden
kenden het zwijgen op te leg
gen, allereerst langs juridi
sche weg, veelal gevolgd
door maatregelen die zonder
meer aangemerkt kunnen
worden als opruiend, agres
sief en intimiderend. Het is
een bekend verschijnsel dat
het communisme geen enke
le andere overtuiging naast
zich duldt.
Fascisme
komt volgt onderdrukking
en veryolging van andersden
kenden. Dit nu is een wezen
strek van fascisme, of het nu
zwart is of rood. Onverdraag
zaamheid en geweld tegen
anderen als middel om doel
einden te bereiken.
Bij het communisme vinden
we in dit opzicht een lange
fascistische traditie. Onder
Stalin vonden massale depor
taties plaats. We herinneren
bijvoorbeeld aan de periode
1936-1938 waar onder het
stalinistische bewind meer
dan 20 miljoen burgers op
soms meer dan gruwelijke
wijze om het leven zijn ge
bracht, hele volkeren die on
willig waren, werden uitge
dund.
Tot op heden deinst het com
munisme hiervoor niet terug:
denk maar aan Afghanistan
en Cambodja. Maar ook in
Nederland blijkt de CPN niet
terug te deinzen voor intimi
datie, laster en geweld als we
kijken naar de handelwijze
van deze zgn. "anti-fascisti
sche" communisten.
Zij pleiten openlijk voor een
verbod van partijen en voor
schending van de mensen
rechten. Leden en sympathi
santen van de Centrumpartij
kunnen dit bevestigen: een
aantal van hen zijn bedreigd,
hun huizen belaagd, vergade
ringen zijn verstoord, zelfs
zaalverhuurders zijn be
dreigd en ondertekenaars
van lijsten zijn op meer dan
ergerlijke wijze geïntimi
deerd.
Lastercampagne
Er wordt een voortdurende las
tercampagne gevoerd door
diverse media, "Rufmord"
heette dat in Duitsland. De
CPN en ook andere groepe
ringen als de PSP staan er
om bekend openlijk vrijwel
alle gewelddaden van
"linkse" aktiegroepen te ver-
goeilijken of zelfs te verheer
lijken. Niet voor niets zijn
veel mensen binnen de PvdA
ook nu nog niet bereid samen
te werken met communisten.
Men vindt de CPN geen de
mocratische partij, ze heeft
nog steeds niet afgerekend
met het stalinisme.
Marcus Bakker heeft na de oor
log meegewerkt aan het rap
port "De CPN in de oorlog",
ook wel het "Het Rode Boek
je" genoemd. Dit rapport vol
laster en geschiedvervalsing
diende om vooraanstaande
andere communisten uit de
weg te ruimen. Hij heeft zich
nog nooit van de inhoud van
dit rapport gedistantieerd.
Terecht noemt Vredeling dan
ook de huidige CPN onder
"feministe" Ina Brouwer
"een wolf in schaapskleren",
en een doodsvijand van het
democratisch socialisme.
Wij willen hier niet pleiten voor
een verbod van de CPN,
maar wij willen wel waar
schuwen tegen de "voorlich
ting" middels "anti-fascisti
sche" comité's zoals van Jur
jen Jacobs die met fascisti
sche taktiek van "Rufmord"
anderen willen uitschakelen.
Nederlanders
De Centrumpartij komt op
voor de verdediging van de
rechten, vrijheden en belan
gen van Nederlanders in hun
eigen land. Zij stelt: Neder
land is er in de allereerste
plaats voor de Nederlanders.
Omdat de Centrumpartij
meent dat deze zaken door
opeenvolgende regeringen
en dus door de grote politie
ke partijen verkwanseld en
ondergraven zijn neemt zij
politiek stelling tegen die
partijen op tal van terreinen.
De milieuverontreiniging, de
aardgasuitverkoop aan het
buitenland en landschaps-
verwoesting t.b.v. korte-ter-
mijnwinsten van grootindus
trie, het niet raadplegen van
de eigen bevolking over be
langrijke vraagstukken door
volksstemmingen, het aan
vankelijk onbeperkt door het
grootkapitaal laten ronselen
van arbeidskrachten in het
buitenland, het afwentelen
van de problemen van de
massale volksverhuizingen
op de gewone mensen, de uit
holling van het Nederlander
schap, de kritiekloze ontwik
kelingshulp, de afwikkeling
van de neokoloniale erfenis
door massale immigratie van
(voormalige) rijksgenoten, de
ondoordachte gezinshereni
ging van gastarbeiders, de
vorming van ethnische min
derheden, de gelegenheidsge-
ving tot grenzeloos oneigen
lijk gebruik van sociale voor
zieningen, de toegeeflijkheid
tegen geweld en drugsmis
daad, de kaalslag in de grote
steden, de geringe eerbied
voor oud cultuurbezit, de mo
notonie der buitenwijken, de
nog steeds bestaande wo
ningnood, de bevolkingspoli
tiek gericht op achteruitgang
van de Nederlandse bevol
king ten gunste van anderen,
het omgekeerde kolonialis
me, waarbij Nederlanders
hebben plaats te maken of uit
te wijken middels emigratie.
De Centrumpartij tekent verzet
aan tegen deze politiek van
veronachtzaming en verraad
van de belangen van de eigen
bevolking. Zij stelt als enige
Nederlands gezinde politieke
groepering dit wanbeleid aan
de kaak en noemt daarbij de
dingen bij hun naam. Veel
mensen durven niet eens
meer te zeggen wat zij den
ken, zover zijn we al geko
men in ons land!
Democratie
Als er sprake is van een aanslag
op de democratie, dan komt
deze niet van de kant van de
Centrumpartij. Een recht
staat kan alleen in stand blij
ven met behulp van wetten
en regels maar dit wil niet
zeggen dat wetten en regels
niet gewijzigd kunnen wor
den. Bij elke wijziging wor
den de belangen van de een
of andere groep in zekere ma
te geschaad. Wij, Centrumde
mocraten. zijn er niet op uit
de grondrechten van anderen
ongedaan te maken; wij wil
len echter wél Nederland
voor de Nederlanders behou
den zodat Nederland een
leefbaar land voor toekomsti
ge generaties blijft.
Wij zijn niet bezeten van ras
senhaat of gewelddadig op
treden; integendeel, wij wil
len uitbarstingen van die
aard voorkomen door de heil
loze ontwikkelingen van de
laatste 20 jaar om te buigen.
Dat communisten en ande
ren ons dit willen beletten is
hun goed recht, maar dan
niet met antidemocratische
middelen maar door discus
sie! Die discussie willen wij
best aangaan als ons tenmin
ste die kans wordt geboden
Tot slot nog een paar opmer
kingen over de kritiek in het
stuk van de heer Jacobs Met
Hitier hebben wij mets te ma
ken. Valse voorwendsels zijn
door ons nooit gebruikt. Als
we ooit onvolledige informa
tie verschaft hebben, is dat
ons niet te verwijten Welke
ondertekenaar van enige lyst
van een politieke partij kent
het volledige programma van
die partij!!
De valsheid in geschrifte van
de NVU in Rotterdam is juist
door aangifte van 3 leden van
de Centrumpartij aan het
licht gebracht
Dat wij met de NVU in Rotter
dam zouden hebben samen
gewerkt. zoals de heer Jacobs
suggereert, is lachwekkende
Jurjen Jacobs zou er goed aan
doen zich voortaan beter te
informeren voordat hy zijn
pen ter hand neemt Juist
"om der vrijheid wille" zyn
wij lid van de Centrumpartij.
Door bedreiging zoals een
wilde achtervolging door
zgn. antifascisten die een van
ondergetekenden onderging,
door terreur van wie dan ook.
laten we ons onze democrati
sche vrijheden niet ontne-
M. Giesen, G. Stevens,
namens het bestuur van de
Centrumpartij kring Leiden
Postbus 260,
Leiderdorp
CDA-lid drs. Rinse Zijlstra, voor
malig vice-voorzitter van de
ARP en het CDA, maakte zich
vorige week op deze pagina
druk over de ruzies binnen het
CDA. Wat moet de gewone CDA-
kiezer daar nu van denken? zo
vroeg hij zich af. Als één van de
hoofdrolspelers bij de ruzie
rondom de dissidenten in het
CDA wees hij de vroegere frac
tieleider mr. W. Aantjes aan.
Die reageert nu met het verweer
dat hij in elk geval niet is be
gonnen met de ruzies.
Enkele dagen geleden luchtte
drs. Rinse Zijlstra op deze
plaats zijn gemoed over voor
de partij schadelijke „ruzies"
binnen het CDA.
De fout die Zijlstra daarbij
mijns inziens maakt is, dat hij
niet degene die in eerste in
stantie een foute stelling po
neert, maar degene die deze
beargumenteert bestrijdt, als
ruziemaker aanmerkt. Dit is
toch echt te simpel. Als bij
voorbeeld Van Agt namens
het CDA ten aanzien van de
plaatsing van kruisraketten
eisen stelt die niet aan het
CDA-program ontleend zijn,
en andere kandidaten als De
Boer, Dijkman, Van Houwe-
lingen, Scholten, Beinema,
Faber, De Kwaadsteniet, Bui-
kema enzovoort daarvan af
stand nemen. Wie heeft dan
de discussie ontketend?
Als het ene partijlid -professor
Diepenhorst - een door Van
Agt aan het lijsttrekkerschap
verbonden voorbehoud als
gunstig voor de politiek prijst
en een ander partijlid - Aan
tjes - daarop reageert omdat
hij het juist schadelijk voor
de politiek acht, wie heeft de
discussie dan losgemaakt?
Omdat Zijlstra vanwege die
laatste discussie (in de Volks
krant) niet Diepenhorst maar
mij kapittelt zonder de in
houd van de discussie weer
te geven, geef ik graag gevolg
aan het verzoek van de redac
tie mijn opvattingen terzake
nader uiteen te zetten.
Voorwaarde
Van Agt heeft aan de aanvaar
ding van het lijsttrekker
schap de (door het CDA aan
vaarde) voorwaarde verbon
den dat hij, als hij geen minis-
ter(-president) wordt, geen
zitting in de Kamer behoeft
te (blijven) nemen en, als hij
wèl minister(-president)
wordt, het recht heeft op een
door hem te bepalen moment
tussentijds af te treden. Als
professor Diepenhorst dit
niet in Van Agt geprezen had,
zou ik ook geen behoefte
hebben gehad hem tegen te
spreken. Waarom vind ik dit
niet goed voor de politiek?
Naar mijn mening moet een po
liticus de parlementaire de
mocratie zozeer met hart en
ziel zijn toegedaan, dat hij
geen politieke eer hoger acht
dan door het volk tot zijn ver
tegenwoordiger te worden
verkozen. Het ambt van
volksvertegenwoordiger na
te streven maar het alleen te
willen bekleden als het tot
het ministerschap leidt, kan
ik met de beste wil niet
bevorderlijk voor het aanzien
van de politiek noemen.
Machtspositie
De persoonlijke redenen, die
Van Agt voor zyn voorbe
houd heeft aangevoerd, tast
ik niet aan, maar zij nemen
het politiek gewicht ervan
niet weg. Een gevolg is bij
voorbeeld dat het tot een niet
geringe versterking van de
machtspositie van Van Agt
leidt. Dit bleek al op de partij
raad, waar ieder verzet tegen
het lijsttrekkerschap van Van
Agt zo grof werd gesmoord,
dat de partyleiding zelf zal
moeten beseffen dat zij zich
voorlopig beter wat terug
houdend kan uitlaten over de
wijze waarop meerderheid en
minderheid binnen het CDA
met elkaar behoren om te
gaan.
Verder zal bij de formatie het
voorbehoud voortdurend als
een onuitgesproken dreiging
boven de fractiebesprekin
gen hangen. Een gevolg is
ook dat de discussie, de strijd
(en het gedrang) over de op
volging in de komende tijd
een onevenredige last op het
doen en laten van het CDA
zal leggen. Overigens is dit
nogal overbodig, want het
voorbehoud houdt ook in,
dat Van Agt pas behoeft te
vertrekken als de opvolging
tot zijn genoegen is geregeld.
Ik denk dat ik vrij nauwkeu
rig kan voorspellen hoe het
scenario daarvoor er uitziet
Verzet
De beschouwing van Rinse
Zijlstra geeft mij tot nog twee
opmerkingen aanleiding, zij
het vanwege de beschikbare
ruimte helaas slechts kort.
De top van het CDA stelt het
voor alsof het mislukken van
de onderhandelingen in Ge-
néve het CDA zou verplich
ten steun te geven aan een
besluit tol plaatsing van de
kruisraketten. Dit is niet in
overeenstemming met het
CDA-program. waarvan ik
een der opstellers ben. Zowel
het program van uitgangs
punten als het verkiezings
program van het CDA ademt
een geest van verzet tegen ie
dere uitbreiding van de nu
cleaire bewapening. En dan
zwijg ik nog over de uitlatin
gen van Bukman en Van Agt
op de partijraad van 21 no
vember 1981, de dag van de
demonstratie in Amsterdam.
Ook na een eventueel misluk
ken van de onderhandelin
gen (slechts een der vele cri
teria uit het CDA program)
zal een plaatsingsbesluit aan
de volledige letter en geest
van beide programma's moe
ten worden getoetst De be
wyslast is voor de voorstan
ders van plaatsing alsdan
heel wat groter dan voor de
tegenstanders.
Eer
Met Zijlstra heb ik grote zorgen
over ons beider CDA, dat mij
niet minder ter harte gaat dan
hem en hem niet minder dan
mij. Maar ik denk dat de aard
van onze bezorgdheid ver
schilt. Zijn bezorgdheid geldt
het electorale effect, de mijne
het CDA zelf Een politieke
party moet het gWQ schande,
maar eerder een eer achten,
als de discussies daarover
niet worden verdrongen of
binnenskamers gehouden
maar in het publiek plaats
vinden.
Ontdaan van alle irritaties, ver
dachtmakingen. ydelheden
en geldingsdrang gaat het by
de discussies, zoals die in de
afgelopen weken in het CDA
zijn gevoerd, in wezen over
de vraag, of voor de toelaat
baarheid van iemands opvat
tingen uiteindelijk het pro
gram van dc party beslissend
zal zyn dan wel de voorkeur
van de meerderheid in de
party en in de fractie VOOT
een principiële party is het
van beslissende betekenis
dat zy consequent voor het
eerste kiest en het eerste ver
dedigt
Zijlstra ziet als een der mogely-
ke oplossingen van de dour
hem gesignaleerde narigheid,
dat „het formaat van de geko-
zenen moet toenemen" Ik
moet bekennen dat ik sinds
enkele jaren dit gevoel soms
ook niet geheel van mij kan
afzetten Maar als ik de CDA
lyst naga, vind ik er zonder
moeite een, die in de geest
van dit artikel myn stem (en
de uwe) verdient en nodig
heeft en die stem (en naar ik
hoop ook de uwe) ook krijgt
Meningen op deze
pagina zijn voor re
kening van de au
teurs
