c
'Ik hou van eenvoud in muziek
Samen met 'Survivalists' het leven overleven
TV-rubriek
Steve Winwood voelt zich vrijer dan ooit
ZATERDAG 21 AUGUSTUS 1982
ZATERDAG 21 AUGUSTUS
HILVERSUM I
VARA: 18.06 Dingen van de dag.
18.30 VARA Folk. 19.02 Het Metro
poleorkest. 19.30 Zing zomaar sim
pel een melodie. 20.03 Blaastest.
NOS: 20.30 Langs de lijn, sport en
muz. (21.40 Tierce). VARA: 22.30-
24.00 wachten op middernacht met
Herman Stok. (23.02-23.07 Meded.
SOS- en politieberichten).
HILVERSUM II
TROS: 18.00 Nws. 18.10 Coulissen
junior. P.P.: 18.20 Uitz. van het CDA.
OVERHEIDSVOORL.: 18.30 Leven
en welzijn. TROS: 18.40 Voorzichtig
Breekbaar. 19.00 Turks Bad, hoor
spel. 20.00 Nws. 20.02 Het Hemelse
gerecht. EO: 20.45 Laat ons de rust
dag wijden. TELEAC: 21.30 Micro
Electronica in Bedrijf, les 12 (herh.).
22.00 Geologie en Water, les 12. EO:
22.30 Nws. 22.40 Rflector. 23.00
Klass. klankjuwelen. 23.55-24.00
HILVERSUM III
NOS: 18.03 Politieke partijen. 18.13
De Avondspits. NCRV: 19.02 Op
Stap. 20.02 Elpee pop. 21.02 Country
Style. 22.02 Weekend blues. 22.30
Pers vers. 23.02-24.00 Jazztime.
HILVERSUM IV
ZONDAG 22 AUGUSTUS
HILVERSUM I
VARA: 0.02-7.00 V ARA's Muziek-
nacht (Met om 0.02 Met het oog op
gisteren; 2.02 Opnamen uit het VA
RA Concertarchief. 4.02 Jeroen
Soer). 7.02 Oeroude toververhalen.
7.30 Vroege Vogels. 9.30 Tony van
Verre ontmoet Simon Carmiggelt.
KRO: 10.02 Eucharistieviering. 11.02
'n Zondag pak. AVRO: 12.02 Vakan
tie op Stilness. 13.05 AVRO-Magaz.
NOS: 14.02 Langs de lijn, sport en
muz. 17.55 Meded. en uitgebreid
weerber. KRO: 19.02 Luistersport.
20.03 Voor huismussen en andere
vogels. 20.20 Orkest (platen) bak.
20.40 Het transgalactisch lifters
handboek. TROS: 21.02 When the
workd was young. 22.02 Euro Coun
try Festival. NOS: 23.00 Nieuws en
meded. 23.07-24.00 Met het oog op
morgen. TROS: 0.02 De Nacht
wacht. 4.02 Krieken met Adje.
HILVERSUM II
KRO: 8.00 Nws. 8.10 Ter overwe
ging. 8.17 Tussen de regels. 8.25 De
Hutsgeklutste. 9.25 Waterst. HUM-
VERBOND: 9.30 Geen opgave.
IKON: 10.00 Nws. 10.02 Jozef en de
wonderbaarlijke droomkleurjas.
10.5 Kerdienst. 10.55 Wilde Ganzen.
11.00 De Andere wereld van zondag
morgen. NOS: 12.00 NOS-
WERELDWIJZER. 13.00 Nws. NO-
S-RVY: 13.10 Rechtspraak in Neder
land. NOS: 13.55 Progr. voor buit.
werknemers. ZvdK: 17.00 Gerefor
meerde kerkdienst. IKON: 17.58
Wilde Ganzen. 18.00 Nws. 18.10
Brood en Spelen. 18.40 Luurgie en
Kerkmuz. NCRV: 19.10 Zondag-
avondmuz. NOS: 20.00 Nws. NOS-
RVU: 20.03 Energie in overvloed.
20.30 Overmorgen. NOS-RVU: 21.10
Gastcollege: Als schraalhans keu
kenmeester wordt. 21.40 Grenze
loos. 22.30 Nws. 22.40 De Taaishow.
23.55 Nws.
HILVERSUM III
AVRO: 8.02 De Boswachtershow.
8.30 AVRO's Sportpanorama. 9.02
Juist op zondag. 10.02 Pirn Jacob's
platenscala. VARA: 11.02 Het zon
dagse gezicht van de VARA op drie.
13.02 Dubbellisjes. TROS: 14.02 De
Europarade. 16.02 Ferry's Gouwe
Ouwe Club. NOS: 17.04 De Nationa
le Hitparade. 19.02 NOS-Jzz. 20.03
Radio thuisland. KRO: 21.02 Demo.
23.02-24.00 Walhalla.
HILVERSUM IV
NOS: 8.00 Nws. 8.05 Vader Jacob.
9.00 Musica Religiosa. 10.00 Van het
Nederlands Concertpodium. 11.00
Salzburger Festspiele. 13.00 Nws.
13.05 Opera-matinee. 14.15 Concer
ten op zondagmiddag. 15.45-17.00
Musica Nova. EO: 20.00 Orgelbespe
ling. 20.25 Van u wil ik zingen. 21.00
Adagio. 22.00-23.00 3 x M Wereldwij-
d.
MAANDAG 23 AUGUSTUS
HILVERSUM I
Ieder heel uur nieuws. TROS: (8.06
Aktua.) 9.03 Wegwezen. 13.06 Aktua.
13.25 Raad een lied... of niet. 14.03
Gerard de Vries draait op. verzoek.
16.30 Cafe chantant geknipt voor
herhaling. 17.02 Pierewaaien in
Scheveningen. NOS: 17.55 Mede-
HILVERSUM II
NCRV: 7.00 Nws. 7.10 Ochtend-
gymn. 7.20 Het levende Woord. 7.30
Nws. 7.35 Hier en Nu. 8.30 Nws. 8.33
Te Deum laudamus. 8.54 Moment.
9.00 NCRV's Scheepsradio. NOS:
9.05 Gymn. voor de vrouw. 9.15
Werkbank. 9.24 Waterstanden. 9.30
Nws. 9.33 Homeolpathie. 10.30 Nws.
10.33 Een klein half uurtje. 11.00 De
wereld zingt gods lof. 12.00 Boer en
tuinder. OVERH.VOORL.: 12.16 Bi-
zascoop. NOS: 12.26 Meded. voor
land- en tuinbouw. 12.30 Nws.
NCRV: 12.36 Hier en Nu. 12.55
Kunst en vliegwerk. 13.10 Kerk Van
daag. 13.30 Nws. 13.33 Nederland en
z'n buren. 13.55 Hoogtepunten uit
Musical en Operette. 14.30 Nws.
RVU: 15.32 Agressie (8) Herhaling.
NCRV: 14.53 Zingt voor de Heer.
15.15 Een schat van zegeningen.
15.30 Nws. 15.32 In 't zilver. 16.15
Daar waar de molens staan. 16.30
Nws. 16.32 Het oude refrein. 17.00
Promenade: Weens Volkopera-
orkest: licht klass. muziek. 17.30
Nws. 17.36 Hier en Nu.
HILVERSUM III
AVRO: 7.02 Vol gas. (7.30 AVRO's
Radiojourn.) 8.35 Bingo. 10.03 Ar
beidsvitaminen. 11.03 Cees van Zyt-
veld. 12.03 Hollands glorie. (12.30
AVRO's Radiojourn.) 13.56 Per Sal
do. 14.03 Muziek met Meta. 15.03 Het
Steenen Tijdperk. 16.03 Toppop Dis
co. (17.30 AVRO's Radiojourn.) 17.56
Per Saldo.
HILVERSUM IV
KRO: 7.00 Nws. 7.02 Aubade. (8.00
Nws.) 9.00 Aan woorden voorbij....
9.10 Laudate. 10.00 Muziek van
Haydn. 11.00 Van hoog naar laag en
omgekeerd. 12.30 Spektakel kort.
13.00 Nws. 13.05 Festival van Bergen
(Noorwegen) 1982: Orgelwerken.
14.15 NDR Symfonie Orkest: Klass.
muziek. 15.30 Uitheems. 16.00 Kolla-
ge van alledaags en zeldzaam.
Radio - tv
In hoeverre wordt een mens
beinvloed door wat hij op de
televisie ziet? Ten aanzien
van het geweld, dat de kinde
ren via de televisie te verdu
ren krijgen (zoveel doden per
minuut per kind per zender),
zijn er inmiddels al honder
den zoniet tientallen onder
zoekingen gedaan, waarin al
tijd wordt aangestipt dat dit
probleem nog te weinig on
derzocht is. Maar hoe zit het
met de volwassenen? Don
derdagavond zat ik naar 'De
onderste steen' te kijken, een
Engelse BBC-documentaire
over 'the survivalists', de
overlevers, een blijkbaar
groeiende groep Amerikanen
die als perfecte doemdenkers
van mening zijn dat binnen
tien jaar (maar het liefst nog
dit jaar) de algehele
atoomoorlog uitbreekt, en
dat het daarom nuttig en ver
standig is je daarop voor te
bereiden. Wie als een lamme
goedzak Gods atomen over
Gods akker laat stralen, heeft
maar 30 procent kans het te
overleven (ik hou van ronde
getallen), maar wie zich zoals
de Survivalists tegen de cata
strofe (the Big Bang) wapent.
heeft 90 pet kans te overleven
en het christendom volgens
Gods bedoelingen op een
overigens verwoeste aarde
voort te zetten.
U keek intussen op de andere
zender naar de serie 'Centen
nial' waarin we kunnen zien
hoe de Amerikanen hun land
nog moesten veroveren in
plaats van beschermen, dus u
vraagt zich nu misschien af
waarom ik er het christen
dom met de haren bijsleep?
De survivalists zijn blijkens
de BBC-documentaire niet
alleen vervuld van het diep
ste wantrouwen tegen de me
demens, maar ook vervuld
van een groot Godsvertrou
wen. Geen schietoefeningen,
of zij bidden eerst even. Want
zij vertrouwen alleen op God
en op hun wapens. 'Leer ons
liefhebben en haten' werd in
het gebed gezegd, het lief
hebben gold kennelijk het ei
gen gezin en de medestan
ders met wie men alles deelt,
het haten gold de boze bui
tenwereld die het, met mes of
H-bom, op hun leven heeft
voorzien. Een voorman en
door
Nico Scheepmaker
boekenschrijver van de sur
vivalists (er is op goed-Ame-
rikaanse wijze al een hele
Survival-industrie ontstaan,
met supermarkten die geheel
aan het overleven zijn toege
wijd), verklaarde dat hij
graag met één druk op de
knop alle steuntrekkers de
dood in zou jagen, maar om
dat hij die knop helaas niet
kon vinden, moest hij zich
vergenoegen met zijn per
soonlijke bewapening. Een
andere voorman liet ons zien
hoeveel wapens hij bij zich
droeg. Als een Fred Kaps
haalde hij overal messen en
pistooltjes vandaan, hij leek
wel een omgebouwd waDe-
narsenaal, maar tot mijn te
leurstelling bleek er geen op
vouwbaar en voor de vijand
schier onvindbaar bijbeltje
bij te zijn.
Om op mijn eerste vraag terug
te komen: in hoeverre word
je als kijker beinvloed door
wat je op de televisie ziet?
Werd ik er christelijker van?
Niet christelijker dan ik nu al
ben, kreeg ik het gevoel.
Werd ik er angstiger van?
Ook dat niet, hoewel de ge
dachte dat dit soort doem
denkers, die met zoveel be
geerte naar de atoomoorlog
toeleven (liever vandaag dan
morgen, zei een van de survi
valists), in het Amerika van
Ronald Reagan wel erg dicht
bij de atoomknop zitten, met
bijster geruststellend is.
Kwam er dan misschien een
gevoel van compassie bij me
op, bij het zien van al die jon
ge vrouwen met vlechten die
in gevechtstenu het schieten
uit de heup leren en in de pas
leren marcheren omdat je
weliswaar niet de H-bom kan
wegschieten, maar wel je bu
ren die het op je voedselvoor
raad voorzien hebben? Een
beetje wel, ze doen het ten
slotte in de eerste plaats voor
hun kinderen, kreeg je de in
druk, en bovendien hebben
mensen die er alles voor over
hebben om dit te overleven
bij voorbaat mijn sympathie.
Aan de andere kant ben ik
voor mijn kinderen wel blij
dat mijn vrouw en ik zelfs
voor de schiettent op de ker
mis allergisch zijn, dus ook
die vorm van beinvloeding
viel nog wel mee Nee, het
enige moment waarop ik op
eens besefte dat ik toch door
die survivalists beinvloed
werd, was toen ik halverwege
de documentaire (er was ge
sproken over het aanleggen
van voedselvoorraden voor
één jaar, er was ons een boek
getoond waarin werd uitge
legd hoe je met de helft van
het gebruikelijke voedsel
pakket comfortabel kon
overleven, en we hadden de
realistische legeroefemngen
van mannen en vrouwen net
achter de rug) onweerstaan
bare trek kreeg in een bruine
boterham met kaas. Ik keek
in de broodla en zag dat daar
in alleen een nog niet aange
sneden Allison-brood lag. Ik
sneed het kapje eraf, wilde,
zoals ik op alle andere tijd
stippen gedaan zou hebben,
het kapje terzijde leggen om
een echte boterham eraf te
sneden, toen ik in een impuls
besloot dat ik toch maar het
kapje op zou eten: even flink
de tanden er in. 'kapjes zijn
ook brood'. Zo gedacht zo ge
daan, en pas toen ik, kau
wend als een man, naar de te
levisie terugliep besefte ik
dat ik dat onbewust onder in
vloed van die survivalists had
gedaan. „Ich bin ein Surviva-
list", mompelde ik geschrok
ken.
„Misschien wel", zegt Steve Winwood. Het is zijn
stopwoordje. Een techniek om te voorkomen dat
hij meteen het achterste van zijn tong laat zien.
Het geeft hem ook de gelegenheid nog even langer
over de vraag na te denken. In dit geval poogde
die hem te verleiden antwoord te geven op de ver-
onderstelling dat hij een vrij stabiele figuur ge
noemd kan worden. Hij is al een kleine 20 jaar in
dienst bij dezelfde platenmaatschappij, blijft op
merkelijk trouw aan zijn vrouw Nicole en zijn
vriend Will Jennings fungeert ook weer op Win-
woods nieuwe album 'Talking Back to the Night'
als tekstdichter.
Dan komt het uitgestelde antwoord. „Dat wordt niet
zo modieus gevonden vandaag de dag, hè? Maar
waarom zou ik van vrouw veranderen? Je milt al
leen maar het ene probleem in tegen een ander pro
bleem, dat je waarschijnlijk minder goed kent. Ik
veronderstel dat het eigenlijk wel egoistisch is om
zo stabiel te blijven. Maar ik heb een hoop te verlie
zen. Waarom zou ik van maatschappij veranderen?
Het is eenvoudiger als ik bij Island blijft. Ze beta
len nu een dollar per verkochte plaat. Ik ben vrijer
dan ik ooit ben geweest; ik kan een beetje aan mijn
eigen touwtjes trekken, nu. Tja, het zal wel egois
tisch klinken, hè?"
AMSTERDAM (GPD) - „'Talking
Back to the Night' is een song die
de mythe kritiseert, dat een ar
tiest moet lijden om beter werk
te kunnen maken. Will Jennings
was aan het werken aan een tekst
die over een bevriende saxofo
nist ging, die werkelijk overtuigd
was van de noodzaak om er des
noods maar onderdoor te gaan
teneinde beter te kunnen preste
ren. En die tekst sloeg ook op het
leven van een aantal muzikan
ten, dat ik kende. Mensen die be
hagen scheppen in het lijden.
Geloven dat je je moet afbeulen,
aan de drugs moet of de fles
moet hanteren om je eigen ziel te
kunnen vinden. Die mythe wiL-
len we ontmaskeren".
In de lobby van een vijfsterrenho
tel in de Amsterdamse binnen
stad wekt Steve Winwood amper
de indruk dat zijn leven overeen
komsten vertoont met dat van de
artiest die moet bloeden voor
zijn muziek. Och, het is aanpoten
tijdens dit korte promotionele
bezoek aan Nederland, waar acht
interviews met vertegenwoordi
gers van zeer uiteenlopende me
dia de aandacht moeten vestigen
op Winwoods nieuwste schep
ping, maar lijden kun je dit leven
niet noemen.
Er was een tijd dat het een stuk las
tiger toeging voor Steve. Vanaf
zijn ontdekking in 1964 toen hij
als een wonderkind met zijn ne-
groide stem de sterren van de he
mel zong in de Specer Davis
Group en later in Traffic vertoef
de hij in kringen waar het maken
van muziek gelijk stond aan het
transcenderen onder invloed.
Dergelijke, languitgesponnen
rockmuziek droeg dan ook eti
ketten als psychedelica en un
derground.
De bij leven en werken als super
ster gelauwerde Winwood kapte
in het concertseizoen 1974-'75
met dat bestaan, knipte zijn lan
ge manen af, schoor zijn kinne-
bakkes en trok zich vervolgens
in stilte terug op een eigen hoeve
ten noordwesten van Londen.
Met de muziek was het evenwel
niet gedaan. In zijn eigen huis
studio nam Stevie drie langspe-
lers op: 'Steve Winwood' (1977),
'Arc of a Diver' (1980) en 'Talking
Back to the Night' (1982). Een
soundtrack voor het regiedebuut
van Nathalie Delon (The Acci
dent) is op komst.
Typerend voor de nieuw gevonden
combinatie van levensstijl en de
warm klinkende synthetische
muziek die hij heeft ontwikkeld
is de ballad "Diere's a River', die
Winwood met zijn lijzige stem
net zo'n schoonheid meegeeft als
Paul Robeson aan de spirituel
'Go Down Moses'. „Ja", zegt
Winwood tot mijn verbazing da
delijk positief, „het is een hymne
aan het leven en een ode aan de
gezondheid. Als jij dat een mo
derne gospel noemt, kan ik daar
wel mee instemmen. Het heeft
per definitie iets religieus als je
eerbetuigt aan het leven".
Op zijn drie soloplaten heeft Win
wood zich leren kennen als een
doe-het-zelver bij uitstek. Hij
schrijft de songs, speelt vrijwel
alle instrumenten, doet het werk
van een technicus en producer
en bemoeit zich met zijn schep
ping totdat het in de winkel te
koop kan worden aangeboden.
Op de teksten na (veelal van de
hand van Jennings) doet hij alles
zelf.
„Ik zie mezelf graag als platenma-
ker", zegt hij welwillend. „Niet
eens als producer en het is ook
niet precies hetzelfde als een sin
ger-songwriter. Natuurlijk
schrijf ik nu niet zoveel als ik zou
willen, maar je moet niet verge-
Steve Winwood: 'Mijn muziek is geen wegwerpprodukt'
ten dat ik zo het werk van acht
mensen verricht. Dat kost han
denvol tijd".
Het zo langzamerhand krampach
tige vasthouden aan een dergelij
ke vorm van autarkie heeft Win
wood bij gelegenheid verdedigd
door te zeggen dat hij als 'eigen
baas geen ruzie hoefde te trap
pen met anderen'. Het is een ver
wijzing naar nog niet volledig
verwerkte, onplezierige ervarin
gen uit het verleden. In Traffic
was er jarenlang sprake van een
mysterieus krachtenspel met Da
ve Mason en Jim Capaldi; in de
Spencer Davis Group wierp lei
der Davis zich op als de grote
coach, die het jonge talent zou
hebben begeleid bij het zetten
van de eerste stappen op de weg
naar het succes.
Steve Winwood is er de man niet
naar om al te zeer af te geven op
voormalige kameraden. Hij
zoekt liever naar een positieve
verklaring. „Het bevalt me zo. Ik
hou ervan zo te werken, ook al
kost het veel tijd. Misschien dat
ik nog eens op toernee ga... het is
moeilijk om in de toekomst te
kunnen schouwen. Maar ik heb
geen impulsief karakter. Ik vind
dat je die dingen moet aanpak
ken waarvan je instinctief aan
voelt dat je ze moet doen. En ik
heb veel werk on the road ge
daan. Dat is een aspect. Een con
cert vervluchtigt zo snel. Maar
van een plaat kun je niet weglo
pen. Ik voel me veel meer aange
trokken tot het maken van pla
ten dan live op te treden. Zodra
je naar iets vaker kunt luisteren -
zoals bij een concert - gaan er ho
gere Criteria meespelen".
Toch heeft Winwood zijn vele fans
bij herhaling beloofd om te zijner
tijd concerten te geven; hij Liet in
elk geval doorschemeren met die
gedachte te spelen. Waarom test
hij zijn nieuwe materiaal niet
eerst live uit voordat hij het zo
kritisch aan het vinyl toever
trouwt? „Ja, waarom niet?", zegt
hij traag en dan: „Ik heb geen
band". Als er tegenwerpingen
komen, stelt hij de zaak anders
voor: „Jij denkt dat een band
geen problemen oplevert? Een
band kan een constante reden
voor hoofdpijn zijn. Na het uitko
men van 'Arc of a Diver' zou ik
op tournee gaan, maar de plaat
werd een groot succes; meer dan
ik dacht, althans".
De noodzaak om door middel van
concerten voldoende deining te
maken zodat de plaat meer ver
kocht zou worden, was afwezig.
Dat bedoelt Winwood te zeggen.
En hij is er bepaald niet rouwig
om. Mist hij dan de reactie van
een volle zaal niet. Dat is toch
een unieke graadmeter voor een
artiest? Winwood volhardt: „De
reactie die ik op een plaat krijg is
reactie voldoende. Ook met een
plaat test ik mijn muziek uit op
het publiek. Op dit moment
wordt Talking Back to the
Night' wel ergens gedraaid. Ik
denk niet dat üt op het laten ho
ren van die muziek door middel
van vinyl een minder accurate
reactie krijg dan in de zaal".
Winwood schmiert een beetje:
„Het is makkelijk om een live
concert te spelen", zegt hij, ter
wijl hü me goed in de gaten
houdt, „dat klinkt misschien een
beetje blasé. Maar een artiest
hoeft op een podium lang niet zo
vakbekwaam te zijn als voor het
maken van een opname noodza
kelijk is".
Zo wordt het gedrag van Winwood
vandaag de dag bepaald door
zijn ervaringen met bands als
Blind Faith en Traffic. Maar niet
alleen de manier van werken,
ook de vormgeving en structuur
van zijn muziek heeft diepgaan
de veranderingen ondergaan. Bij
Traffic konden concerten uitlo
pen in al dan niet onder invloed
ontstane sessies van drie, vier
uur, waarin nummers werden
uitgesponnen tot een lengte van
soms wel een half uur of meer.
Steve schrijft vandaag de dag
keurige korte songs, fatsoenlijk
gemanicuurd en gecoiffeerd.
„Zo rond 1977 heb ik besloten dat
ik songs wilde schrijven die toe-
gankelijk zijn, want songs zijn
bedoeld om mensen te bereiken.
Die moeten niet zo moeilijk zijn
dat ze het verstand van je pu
bliek te boven gaan of juist het
publiek door een verregaande
vorm van idioterie op de proef
stellen. Die hele psychedelica
aan het eind van de jaren zestig
en het begin van de jaren zeven
tig was zinloos. Misschien is het
een concessie om songs te schrij
ven. Maar in mijn geval was het
gewoon zaak om te aanvaarden
dat ik dat moest gaan doen waar
ik het best in was"
EENVOUD
„Ik hou van een zekere eenvoud in
muziek. Als muziek te gecompli
ceerd wordt, dan verliest het een
hoop van haar overtuigings
kracht en haar emotie. Ik kan te
gecompliceerde muziek niet
eens aan; het is me al gauw te
veel. Dat wil niet zeggen dat mu
ziek niet aan kwalitatieve maat
staven moet voldoen. Ik ben er
van overtuigd dat mijn muziek
enige waarde in zich draagt en
geen wegwerpprodukt is".
Winwood filosofeert graag over de
waarde van de ontwikkelingen
in de eigentijdse muziek na de
golf van punk en new wave van
1977; niet toevalligerwijze ook
het jaar waarin zijn eerste solo
project werd uitgegeven Zijn
muziek werd op een bittere en
harde kritiek onthaald door de
Britse pers, die Winwood wereld
vreemdheid verweet en hem on
der meer voor de voeten wierp
dat hij amper voeling hield met
de grote maatschappelijke ont
wikkelingen die in dat jaar
plaatsgrepen. Veel van de toen
malige revolutionaire punk
bands en new wave-artiesten zijn
sindsdien óf verdwenen óf heb
ben zich ontpopt als musici die
hun techniek gingen bijschaven
Wie het laatst lacht, lacht het bes
te?, zo vraag ik Stevie Winwood.
„Die uitdrukking kun je in dit
verband wel gebruiken", zegt hij
minzaam, „maar toen dat zich al
lemaal voltrok in 1977 kon ik niet
lachen, ik was een beetje onge
rust. Er bestonden veel foute
voorstellingen van zaken. Eén er
van was dat je geen goede rock 'n
roll kon maken indien je een goe
de muzikant was. Het bewijs
voor die veronderstelling was
dan Buddy Holly, die alles met
drie akkoorden wist te zeggen.
Nou, dat was waar Holly had
maar drie akkoorden. Maar wat
ze vergaten was dat Holly een
briljante muzikant was. Hij paste
die drie akkoorden met een groot
gevoel voor smaak toe. kneep en
perste alle zeggingskracht uit die
drie akkoorden".
„Je bent niet zomaar even briljant
als Buddy. B. B. King speelt
geen eens akkoorden; hy speelt
in een open stemming. Maar het
zou onzin zijn om te beweren dat
B. B. geen goede muzikant zou
zijn. Hij kan met behulp van zijn
techniek alles onder woorden
brengen. Het is ook dat tal van
competente musici geen rock 'n
toll kunnen spelen omdat ze zo
maar opeens in dubbel tempo
spelen, allerlei gestapelde ak
koorden toepassen, clever probe
ren over te komen. Die muziek
moet je op de juiste manier spe
len; je moet moeite doen om het
juiste evenwicht te vinden. Dat is
een hele kunst. Besluiten waar je
goed in bent en dan dat goed
doen".
Aan modieuze sounds of trends
heeft Winwood een broertje
dood. „Goed, ik woon buiten
Londen. Ver weg van de mu-
ziekscene. Mensen zeggen tegen
me dat ik vaker in Londen moet
kijken wat er gebeurt. Maar ik
merk juist dat ik beter kan waar
nemen wat daar gebeurt door er
van een afstand tegenaan te kij
ken. Het is allemaal een zaak van
de smaak van de maand, joh! Ik
ken zelfs nogal wat kenners die
in Londen onder de indruk ra
ken van het nieuwste nieuwtje.
Ze raken daar gevangen in een
netwerk van mensen die elkaar
opfokken. Het is misschien wat
te vroeg om te zeggen, maar mijn
perspectief is beter dan dat van
mensen die zo op eikaars lip zit
ten".
Steve Winwood is van mening dat
er binnen afzienbare tyd weer
goede muziek zal worden ge
maakt. „Het is nu een tydlang zo
slecht geweest dat dat wel moet
gebeuren. Ik heb een groot ver
trouwen in de uiteindelijk goede
smaak van het publiek. Ook al
koopt het publiek aanvankelijk
misschien waardeloos spul. uit
eindelijk zal het de goede muziek
wel ontdekken".
„Om me heen zie ik wel jonge mu
zikanten die de waarde van mu
zikale standaarden en regels
weer ontdekken. Die zullen in
toenemende mate latin, rock.
ska. Caribische muziek, soul, sal
sa en funk met elkaar vermen
gen, zodat straks alle combina
ties zijn uitgeprobeerd. Uit wat
ze daar uit overhouden zullen
zich nieuwe waarden ontwikke
len. Zo is het altijd met de mu
ziek gegaan. Zo zal het nu ook
zijn".
JOHN OOMKES
