Titel is extra stimulans
Hans Boom:'"Ik word
alleen prof als er
geen enkel risico is"
i
Frank Hoste en Regis Clere verrassen
Heerschappij
Hennie Top
staat
nu wel vast
Johan van der Velde gerust gesteld naar Tour
Bert Pronk: vergeten
GEULLE (GPD) - Na het
tijdperk Keetie van
Oosten-Hage is het
wielrennen bij de da
mes op de weg nu over
gegaan in de periode
Hennie Top. De boe
rendochter uit Weteren
werd zaterdag in Geul-
Ie voor de derde achter
eenvolgende maal na
tionaal kampioene.
En gezien de overmacht waar
mee de Gelderse na 70 kilo
meter de concurrentie op
nieuw van zich afschudde,
staat haar heerschappij ook
de komende jaren wel vast.
'Hennie Top zal zich in de na
bije toekomst alleen behoe
ven te bekommeren om te
genstandsters als Leontien
van der Lienden (evenals vo
rig jaar tweede), Wil Bezemer
(derde), Mieke Havik, Els
Gottschal en Thea van Rijns
oever. Maar als de renster van
ploegleider Ben Scheper
kamp net zoals zaterdag niet
met haar krachten smijt en
(terecht) vertrouwt op haar
krachtige eindschot, behoudt
zij een abonnement op de
hoofdprijs van het Neder
lands kampioenschap.
„Maar", merkt de bescheiden
Top op, „de laatste twee kam
pioenschappen zijn lastiger
geweest dan het eerste. Ieder
een loert nu op je. Als je des
ondanks de titel kunt prolon
geren, geeft dat veel voldoe
ning".
Leontien van der Lienden (uit
het Utrechtse Bosch en Duin)
vormde zaterdag de grootste
bedreiging voor Top. De frêle
rijdster, die over een zwakke
sprint beschikt, ondernam in
de voorlaatste en laatste van
de tien ronden een poging
GEULLE - Hans Boom woog begin dit jaar de voor- en nadelen tegen elkaar af en kwam
tot het naar zijn zeggen onherroepelijke besluit om geen profwielrenner te worden. Zijn
part-time baan als ambtenaar op het gemeentehuis van zijn woonplaats Markelo en het
uitzicht op een dagvullende job in overheidsdienst, brachten hem ertoe af te zien van
een beroepswielercarrière.
Hans Boom heft de handen in triomf. Hij heeft gegokt en gewonnen.
Daarbij twijfelde de 23-jarige ama
teur van de Jan van Erp-ploeg
ook aan zijn kwaliteiten. „In elk
geval", liet Hans Boom zaterdag
middag in het Limburgs Geulle
weten na het behalen van de na
tionale amateurtitel op de weg,
„achtte ik mezelf mentaal niet
opgewassen tegen het zware vak
van wielrenner".
om een kopgroep van acht
rensters te verlaten. De ex
plosies van Van der Lienden
hadden evenwel te weinig be
tekenis. „Maar ik heb vrede
met mijn tweede plaats, en
het feit dat Hennie Top kam
pioene is geworden. Ze is de
beste op dit moment. Had
een ander gewonnen, dan zou
ik daar moeite mee hebben
gehad. Dan zou ik echt tekort
zijn geschoten".
Top's derde titel verschafte
Ben Scheperkamp zo op het
oog weinig reden tot enthou
siasme. Na Top te hebben la
ten bijkomen van haar in
spanningen, ging hij furieus
te keer tegen de KNWU. „Het
is een schande hoe weinig de
Wielren Unie zich aantrekt
van het dameswielrennen",
brieste Scheperkamp. „Dat
hangt er maar een beetje bij".
„De begeleiding van de ren
sters lijkt nergens op en er
worden in ons land nauwe
lijks interessante wedstrijden
georganiseerd. Het Neder
lands kampioenschap bij de
dames is een voorprogramma
bij de amateurs en profs. Een
parade. Het publiek mag naar
de benen van de deelneem
sters kijken. Het lijkt wel een
sekswedstrijd".
Damescoach Cor Bijster liet
geen kritische noot horen.
Hij wees uitsluitend op het
(internationaal gezien) hoge
niveau van zijn beste rijd
sters. „In het buitenland heb
ben ze overal maar één abso
lute topper. Wij hebben er
hier een stuk of vijf, zes".
5 T
Nu, met het kampioenstricot om
de schouders, de bekroning van
een prima seizoen staat Hans
Boom opnieuw voor de keuze:
amateur blijven of toehappen
als dat kampioenschap uit
mondt in de aanbieding van een
profstal.
„Ik ben er toch nog niet helemaal
uit", zegt de kersverse titelhou
der, die vorig jaar bij het Neder
lands kampioenschap beslag leg
de op de derde plaats. „Ik heb
ondanks een voorhoofdsholte
ontsteking in januari en februari
een goed seizoen gemaakt, en nu
ik kampioen ben geworden, wil
ik alsnog overwegen of mijn toe
komst bij de profs ligt. Maar dan
zal ik een goed contract moeten
krijgen. Ik voel er niks voor om
mijn handtekening te zetten on
der een overeenkomst van maar
een jaar tegen een royaal salaris.
Financieel wil ik geen enkel risi
co lopen".
Hoewel Hans Boom, broer van
oud-stayer Bert Boom en de zwa
ger van ex-wereldkampioen
veldrijden Hennie Stamsnijder,
al twee jaar tot de vaderlandse
amateurtop behoort en verze
kerd is van de steun van een ij-
zersterke ploeg (Gerrit Solleveld,
de winnaar van Olympia's Tour,
ULLE (GPD) - De grilligheid van Johan van der
Velde heeft in het verleden in het wielerwereld-
je al voor heel wat beroering gezorgd. De com
mentaren, die de profcarrière van de 25-jarige
Rijsbergenaar begeleiden, zijn even wisselval
lig als een barometer in Nederland. De ene
week wordt hij publicitair in een diepe put ge
smeten, kprt daarna klautert hij er onder ap
plaus weer uit. Die toejuichingen klonken ook
gisteren in het Limburgse Geulle, waar hij zijn
tweede nationale proftitel behaalde.
Jannus Slendebroek, John van
Asten en Hans Daems), is het
kampioenschap in Geulle, na een
solo in de finale van de 193 kilo
meter lange titelstrijd, voor hem
min of meer een meevaller.
„Voor mijn gevoel fietste ik vorig
jaar, toen ik derde werd, beter",
verklaart de renner uit Overijs
sel. De aanloop naar het kam
pioenschap kwam me toen ook
beter uit Tussen de LBS-Rund-
fahrt (West-Duitsland) en het Ne
derlands kampioenschap zaten
maar een paar dagen. Dit keer
twee weken. En in die twee we
ken moest ik op het gemeente
huis dagen inhalen die ik had ge
mist. Ik heb alleen in het achter
liggende weekeinde flink kun
nen trainen. Maar het is moeilijk
om je vorm op peil te houden als
je tussen twee belangrijke wed
strijden praktisch 14 dagen stil
ligt".
De verre van ideale voorbereiding
van Hans Boom op de titelstrijd
in Geulle bewijst niet alleen dat
de pupil van ploegleider Jan Gis-
bers capaciteiten bezit, maar te
vens dat het parcours in Geulle -
voor de vierde keer op rij strijd
perk van het NK op de weg - hem
voortreffelijk ligt.
Het kampioenscircuit, dat bestaat
uit een lastige klim die 29 keer
genomen moest worden, en een
lange afdaling, is geknipt voor
Boom, die het verbaast dat zijn
prestaties dit jaar in de bergen
van de LBS-Rundfahrt en (eer
der) de Italiaanse Giro delle Reg-
gioni het thuisfront niet hebben
bereikt.
„In beide wedstrijden", zegt Hans
Boom, „heb ik de bergtrui ge
wonnen. Ik heb er nooit één
woord over gelezen, maar goed
mijn aanleg voor het klimmen is
me vandaag ook weer van pas ge
komen".
Die kracht van de Markelose ama
teur werd met name door Peter
Hofland ondervonden. De cou
reur van de formatie-Driessens
werd, in het door de vele wisse
lingen aan de kop van het veld
aantrekkelijke amateurkam
pioenschap, twee ronden voor de
finish simpel gelost op de Slin-
gerberg. Wat Hofland ook pro
beerde, hij slaagde er niet in om
in de laatste twaalf kilometer de
maar een paar honderd meter
voor hem rijdende Hans Boom te
achterhalen.
Een overwinning die -precies op
tijd kwam, want zijn optreden in
de Dauphiné Libéré had twijfel
gezaaid in het kamp van Peter
Post.
„Maar in de Ronde van Zwitser
land ging het al beter en dit zal
de ploeg ook wel weer meer ver
trouwen geven", meende Van
der Velde. Niet alleen voor zijn
ploegmaats, die met de keus van
een kopman voor de Tour de
France toch met de rug tegen de
muur stonden, maar vooral voor
Van der Velde zelf was de titel
van belang. „Het betekent een
extra stimulans. Daarom ook
vertrek ik helemaal gerust ge
steld naar Bazel. Ik heb inder
daad dit jaar een dieptepunt ge
had, maar dat i voorbij. In Zwit
serland is bijna onverklaarbaar
de goede vorm teruggekomen en
die heb ik vast kunnen houden
tot nu toe", stelde hij.
Hoewel de driekleur net als de
voorgaande vier jaar in bezit
kwam van een renner uit de Ra-
leigh-ploeg van Post, had Van
der Velde wel degelijk een reden
om juist aan deze titelstrijd enige
waarde toe te kennen. Niet alleen
was de strijd met 34 maal de be
klimming van de Slingerberg
door de barre omstandigheden
loodzwaar, de tegenstand liet
zich niet zonder meer inpakken.
Hennie Kuiper, nog lang niet fit,
maar ouderwets vechtlustig,
scheurde het veld in de beginfa
se in stukken. En in de finale,
toen hij al lang en breed onder de
douche stond, veroorzaakten
Joop Zoetemelk en Peter Win
nen lichte paniek in de ploeg van
Post.
Bang
„Ik was", gaf Van der Velde later
toe, „bang voor Winnen. Als hij
in de beklimming demarreert,
zijn er maar weinig die hem kun
nen volgen". Winnen, tijdens een
trainingsstage in de Pyreneëen
en vervolgens in de Ronde van
Zwitserland goed in vorm geko
men, liet zich inderdaad niet van
de wijs brengen door de traditio
nele overmacht van de Post-
klanten. „Natuurlijk weetje van
tevoren dat er eigenlijk niets te
gen te beginnen is, maar je wilt
toch een zo'n goed mogelijk
kampioenschap rijden", meende
Winnen.
Zijn tweede plaats bevestigde dat
hij goed rijdt. Het enige dat niet
lukte was een vuist te maken te
gen dat machtige blok, dat nu al
jaren het proffietsen in Neder
land beheerst. Iets wat vooral in
de hand gewerkt door de on
macht van de ploeg Kuiper.
„Er is zaterdagavond een gesprek
geweest met hen", gaf Winnen
toe. Hij bekokstoofde samen met
zijn ploegmaat Theo de Rooy (ge
tuige zijn recente tweede plaats
in de Ronde van Zwitserland in
blakende welstand) en de vier
coureurs uit de DAF-formatie
een plan de campagne om er een
hevige strijd van te maken met
de discipelen van Post.
„Maar toen zij er in de finale hele
maal niet bij zaten kwam daar
natuurlijk niets van terecht.
Toen is er trouwens in de kop
groep niet meer over gespro
ken".
Dat zou ook een uiterst zinloos ge
sprek zijn geweest. Nadat aan
vallen van Kuiper - met Jacques
van Meer en Frits Pirard - het 67
renners tellende deelnemersveld
had uitgedund en later Bert Oos
terbosch het probeerde met Van
der Velde, kwam na zo'n 130 ki
lometer onder impuls van Frits
Pirard een kopgroep van tien
renners tot stand.
Vijf van hen uit de ploeg van Post:
naast Pirard waren dat Jan Raas,
Ad Wijnands, Henk Lubberding
„Niet alleen klimmen ligt me, maar
ook solo-rijden", herinnert Hans
Boom zich van vorig jaar, toen
hij de finale eveneens in zijn een
tje naar zijn hand probeerde te
zetten. „Ik kon niet veel anders
dan weggaan bij Hofland. Toen
wij met ons tweeën op kop re
den, waren mijn kansen op het
kampioenschap klein. Hofland is
een betere sprinter dan ik. Ik
moest in de laatste kilometers al-
les-of-niets gokken".
Eenmaal gevlucht met Peter Hof
land, hoefde Hans Boom zich
over het strijdgewoel achter zich
geen zorgen meer te maken. Het
NK werd volledig gecontroleerd
door de ploeg waarvan hij deel
uitmaakt. Boom wist zich in de
eindfase in de rug gedekt door
Hans Daems (derde), Gerrit Sol
leveld (5e), Mark Manders (8e) en
Jannus Slendebroek (9e).
Hoewel een zuivere individuele
krachtmeting als een nationaal
kampioenschap geen ploe-
gentactiek duldt, viel er ook dit
jaar moeilijk aan te ontkomen.
De équipe van Jan Gisbers bulkt
van het talent en zwaait daardoor
op een dergelijk evenement als
vanzelf de scepter.
Hans Boom: „We hadden van tevo
ren drie man aangewezen voor
de finale. Solleveld, Slendebroek
en ik. Degene die zich het sterkst
voelde mocht zijn slag slaan. Ik
heb er nog even over gedacht om
de vlucht met Hofland niet door
te zetten, gezien zijn snelheid in
de spurt. Als mijn demarrage zou
zijn mislukt, had ik dat vermoe
delijk ook gedaan. Misschien
had dan Jannus Slendebroek of
Gerrit Solleveld de kampioen
strui mogen aantrekken. Er was
keuze genoeg voor ons".
Nederlands amateurkampioen
Hans Boom zit vandaag weer
achter zijn bureau op het Marke
lose gemeentehuis. Er ligt nog
achterstallig werk op hem te
wachten. „Misschien is de com
binatie halve dagen werken-wiel-
rennen toch niet zo gek", merkt
de deeltijd-amateur op. „Ik ben
een zenuwenpees. Ik heb nu af
leiding als ik een belangrijke
wedstrijd moet rijden. Ik zou, ge
loof ik, stapeldol worden als ik
niks anders te doen zou hebben
dan fietsen en denken aan fiet
sen".
DEN HAAG - De nationale profwielerkam
pioenschappen in het buitenland hebben
twee verrassende winnaars opgeleverd. Bij
de nationale titelstrijd in Frankrijk eiste Re-
gis Clere de hoogste eer voor zich op en in
België voegde Frank Hoste uit de ploeg van
Peter Post opnieuw een éclatant succes toe
aan zijn fraaie overwinningen-reeks van dit
seizoen. Pierino Gavazzi pakte zijn tweede
titel in Italië, de Zwitser Gilbert Glaus won
de gecombineerde strijd van de Westduitse,
Zwitserse en Luxemburgse profcoureurs.
De 26-jarige Clere nam in Frankrijk de titel
over van Serge Beucherie, na een koers
waarin Bernard Hinault was afgestapt. Clere
had na 252 km een voorsprong van een mi
nuut op Bernard Vallet.
Frank Hoste, eerder dit jaar winnaar in Gent-
Wovelgem en de Vierdaagse van Duinker
ken, won in de strijd om het kampioenschap
van België op knappe wijze de eindsprint.
De man die gewoonlijk de sprint moet aan
trekken voor Raas, koos het juiste gat en ver
sloeg klassespurters als Van Haerens, De
Wolf en Van Calster.
Pierino Gavazzi (32), eerder nationaal kam
pioen in 1978, versloeg in Italië vier mede
vluchters in de eindsprint. Het vijftal, met
Baronchelli, kwam met 7 1/2 minuut voor
sprong aan de streep. Gavazzi won voor To-
relli en Baronchelli en onttroonde daarmee
Moser, die net als Saronni en Bataglin geen
greep kon krijgen op de wedstrijd.
Ook Gilbert Glaus moest sprinten voor de ti
tel. Die pakte hij voor zijn landgenoot Wol-
fer. Hans Neumayer werd derde en verdien
de daardoor de Westduitse titel, Lucien Di-
dier pakte met zijn negende plaats de Lu
xemburgse titel. Zo moeilijk was dat niet, er
reed slechts éen landgenoot van Didier mee.
en Johan van der Velde. De an
deren waren Joop Zoetemelk,
Peter Winnen, Bert Pronk, Jos
Lammertink en Adrie van Hou-
welingen. Met de eindstreep in
zicht werd het bekende spelletje
opgevoerd. Opeenvolgende de
marrages om de concurrentie te
verpulveren.
Klap
„Er was geen beginnen aan om ze
terug te pakken", zei Zoetemelk
(door een lekke band van Jan
Raas in de laatste omloop van 6,5
kilometer goed voor een derde
plaats) na afloop. Lubberding, de
kampioen van 1978 en 1979 werd
nog gecounterd, en ook regio
naal favoriet Ad Wijnands moest
er aan geloven. „Ik kreeg ineens
een klap van de honger. Ik moest
gewoon overgeven. Anders pak
ken ze me niet meer terug",
klaagde hij.
Van der Velde zag het gebeuren.
Net voordat zijn ploegmaat door
Winnen en Zoetemelk zou wor
den ingelopen ging hij aan de
haal. „Anders komen we aan de
voet van de beklimming en kan
Winnen een gat slaan". Die derde
maal was scheepsrecht en Van
der Velde gaat in de rood-wit-
blauwe trui naar de Tour de
France.
Twee jaar geleden hielp hij in dat
tricot Joop Zoetemelk meer dan
indrukwekkend over de Alpen
en reed hij zijn beste Ronde van
Frankrijk. „Misschien", zei de
GEULLE (GPD) - Bert Pronk was
nijdig. De renner uit de Duitse
ploeg Kotter, waarvan tot vorige
week ook Didi Thurau deel uit
maakte, rijdt al enige tijd knappe
uitslagen, maar tot het Neder
landse publiek wil dat niet goed
doordringen. Erger nog vindt hij
dat ook de organisatoren van cri
teriums hem kennelijk vergeten
zijn.
„Er zijn in Nederland zestig crite-
lange Brabander, „gaat het nu in
die trui weer zo geweldig".
riums, maar ik kan er niet één rij
den. Toch vraag ik echt geen
hoog startgeld, dus ik weet niet
waarom ze me niet willen. Want
een heleboel kleine renners ko
men wel aan de bak. Ik krijg de
indruk dat ze me gewoon over
het hoofd zien. In het kampioen
schap reed ik toch ook mee in de
kopgroep, maar ik heb de spea
ker niet een keer mijn naam ho
ren noemen", treurde hij.
De eerste drie van de nationale titelstrijd rijden hier nog in omgekeerde volgorde. Joop Zoetemelk (l) en Peter Winnen leiden het veld
bij de beklimming van de Slingerberg, maar moesten later toegeven dat er geen beginnen aan was tegen Johan v.d. Velde, die in hun
kielzog mee omhoog gaat.
