Van der Poel
bewijst klasse
C
iv
Feyenoord wil af
van Van Engelen
I>
ti'
Vrijdag 26 maart 19.00 uur
Nederland:!
Formulier deze week inleveren.
DINSDAG 16 MAART 1982
Sport
het i
bij
werkelijk
Hoe erg
zijn geweest
Utrecht?
Deden ze daar nog wel iets vol
gens het boekje?
Je gaat je dat zo langzamer
hand afvragen. Elke keer, bij
de onthulling van een nieuw
schandaal, denk je dat de
beerput nu wel leeg zal zijn
en prompt wordt weer een
zak vol duistere activiteiten
uit de modder gevist.
De laatste vondsten betreffen
een gift van 60.000 florijnen
van de bouwer van het nieu
we stadion, Ballast Nedam,
die met een flonkerend één
tweetje buiten de Utrechtse
boekhouding werd geschoven,
en het bestaan van "zwarte
contracten" met de spelers.
Opvallend zijn de reacties in
deze zaak. In het begin was er
de nodige opschudding. Tut-
tuttut riep iedereen en alom
gefronste wenkbrauwen. Nu
het bestuur van de FC Utrecht
evenwel een soort knipkaart
bij het politiebureau blijkt te
hebben, haalt men alleen nog
de schouders op. Een bekend
verschijnsel: je went aan
stank, als je er maar lang ge
noeg in vertoeft.
Te doen heb ik met de gemeente
Utrecht. Arme mensen. Toen
de hemel nog tamelijk onbe
wolkt was, hebben zij op
dracht gegeven voor de bouw
van een stadion van 15 mil
joen en nu zijn ze verplicht
voortdurend te verklaren dat
het betaald voetbal in Utrecht
moet worden gered, want wie
anders kun je er straks in la
ten spelen?
Een zeer schrijnend, voor som
migen wellicht koddig tafe
reel: de club die dubbel en
dwars haar faillissement ver
dient, die behóórt te worden
opgedoekt, zit ondanks alles
gebeiteld, omdat men niet
zonder haar kan.
Al komt er straks nog ik-weet-
niet-wat boven water, het
maakt allemaal niets uit. FC
Utrecht zdl overleven, om niet
te zeggen: overwinnen.
Alle betrokkenen zijn in de boot
genomen: de KNVB, de ge
meente, de politie, de justitie,
de bedrijfsverenigingde be
lastingen. Jarenlang heeft
men gedacht dat de Bunnik-
zijde slechts op de tribune te
vinden was. Maar het is nu
wel duidelijk: ze zaten, in een
wat ander costuum, óók in
het bestuur
Herinnering
AlsJohan Cruijff over een paar
jaar definitief zijn voetbal
carrière besluit (zelfs hij kan
niet aan de gang blijven), op
welke wijze zal hij dan in de
herinnering voortleven? Ik
vermoed als één der grote fi
guren die het spel heeft voort
gebracht; een man die als
weinigen vóór hem het voet
bal "doorzag".
Als persoon, als sportman in
wat bredere zin, zal het oor
deel over hem stellig minder
vleiend zijn. Iemand om wie
altijd de sfeer van geld en
conflict hing, die het Neder
lands elftal een paar keer ne
geerde, iemand die soms op
de verkeerdè manier de ve
dette uithing.
Cruijff zal wel beweren dat de
media ten onrechte dat beeld
van hem er bij de massa heb
ben ingehamerd. Maar er is
nu eenmaal geen rook zonder
Hijzelf heeft trouwens tot op de
dag van vandaag weinig ge
daan om een ander beeld te
Opnieuw wil hij niet voor het
Nederlands elftal spelen. Het
waarom is vrij vaag. Als je
kennis neemt van de diverse
achtergrondverhalen dan
kun je daar een paar dingen
uit opmaken: hij wil blijk
baar eerst dat de rel wordt
uitgepraat rond het WK-duel
Nederland-Frankrijk, toen
hij zich door een verschil van
mening over shirt-reclame op
het laatste moment terugtrok.
En hij zou ook eisen dat er in
Zeist het een en ander veran
dert.
Er is altijd wéér wat.
Hoe mooi zou het zijn geweest
als hij voor één keer niet had
gezeurd, het Oranjeshirt had
aangetrokken en de sterren
van de hemel gespeeld. (Of hij
■internationaal overigens zo
netjes zal worden behandeld
als tegenwoordig op de Ne
derlandse velden, waar men
voor geen prijs wil dat hem
een blessure overkomt, is ove
rigens zeer de vraag).
Ik geef toe, het is achterhaalde
voetbalromantiek, waarop ik
aanstuur.
Maar toch.
Ook van een door en door be
roepsspeler mag je af en toe
iets verwachten dat buiten de
koele berekening staat.
JOHAN CRUIJFF
Ik schrijf dit stukje naar aan
leiding van een hoofdstukje
uit het pas verschenen boek
"Sport en Jeugd - van Olym-
pia tot anabolica" (uitgege
ven door Lannoo, Bussum)
van de Belgen Jan Wauters
en Julien van Remoortere.
(Een werk dat een aantal
raaklijnen van sport en
maatschappij schetst en tot
de interessantere sportlec-
tuur mag worden gerekend).
Daarin geven de auteurs de
uitslag van een wereldwijde
enquête die het Franse sport
blad l'Equipe in 1980 heeft ge
houden om de sportman van
de eeuw aan te wijzen twin
tig jaar te vroeg, maar ja).
Die lijst luidde: 1. Pele. 2. Jes
se Owens, 3. Eddy Merckx, 4.
Paavo Nurmi, 5/6 Björn Borg
en Mark Spitz, 7. Emil Zato-
pek, 8. Fausto Coppi, 9. Mo
hammed Ali, 10. Sugar Ray
Robinson.
De Belgen vragen zich af waar
om Cruijff op die lijst ont
brak. En inderdaad, dat was
vreemd, want als voetballer
is Cruijff zeker de evenknie
van Pele: waarschijnlijk zijn
meerdere. Cruijff heeft naar
mijn gevoel het betere over
zicht, hij ziet de "bedrading"
haarscherp.
Wauters en Van Remoortere ge
ven ook aan waar het naar
hun mening aan schortte bij
Cruijff: meer zakenman dan
sportman, al zetten ze bij die
constatering nog wel een keu
rig vraagtekentje.
Pele verspreidde warmte (hoe
inspirerend werkte hij in zijn
nadagen niet op het voetbal
in de V.S.!) en Cruijff deed en
doet dat niet.
Dat is het hele verschil. Maar
het wordt overal ter wereld
scherp aangevoeld, dat wel.
Stedenspel
Zo lang Stedenspel van de
NCRV bestaat, behoor ik tot
het leger van de "thuisdes-
kundigenmensen die door
de stadjes, die aan het spel
meedoen geraadpleegd kun
nen worden bij het beant
woorden van de sportvraag
in dat programma.
Daar ben ik destijds op nogal
vreemde manier bij betrok
ken geraakt.
Iemand die werkelijk wat van
sport afwist en zijn diensten
aan een plaatsje had toege
zegd, was op het laatste mo
ment verhinderd. Via tal van
lieden die ook afzegden, was
men bij mij beland. De ge
meente-secretaris was scep
tisch gestemd: de zoi>eelste
keus nietwaar. Aan zijn stem
kon ik horen dat hij dacht: als
de paarden het laten afweten,
móeten we wel met de ezels
verder.
Aangezien die stadjes de des
kundigen of wat er voor po
seert aan elkaar doorgeven,
bleef ik steeds in de roulatie.
Soms wist ik het antwoord op
de vraag, soms niet. Bepaald
een fiasco was de keer dat Eef
Kamerbeek, de vroegere tien
kamper, de vraag stelde. Ik
had al mijn atletiekboeken
voor me uitgespreid. Kom
maar op, dacht ik. Laat die
man nu een vraag stellen
overbergklimmen. En
daar weet ik nog geen vier
kante millimeter van. Veer
tien dagen geleden belde de
directeur van het Neder-
landsch Olympisch Comité
me. Hij was uitgenodigd door
de NCRV om de sportvraag
voor het programma van af
gelopen vrijdag te presente
ren. Hij zocht het in iets met
"fair play", want dat sloot
mooi aan bij de Olympische
Gedachte. Zelf had hij wel een
paar vragen opgesteld, maar
helemaal tevreden was hij
daarover niet. Of ik hem ver
der op weg kon helpen.
Een paar uur neuzen in de boe
kenkast leverde een paar
fraaie voorbeelden van fair
play op. De NOC-directeur
koos het geval van de Britse
hordenloper Lord Burghley.
die in 1932 aanvankelijk niet
wilde meelopen in het altijd
vermoeiende openingsdéfilé
van de Spelen, omdat zijn
nummer, de 400 m horden,
een dag erna al op het pro
gramma stond. Burghley
gold daarvoor als de grote fa
voriet Toen hij echter hoorde
dal zijn zwaarste rivaal, de
Amerikaan Taylor, in het dé
filé de vlag van zijn land zou
dragen, kwam hij op zijn be
sluit terug en liep wel mee.
Hij wilde niet op die manier
voordeel trekken.
Schattig, niet
Op de vraag, zo ingekleed dat
de naam van de bewuste at
leet niet werd genoemd, kioa-
men tijdens de uitzending een
paar hoogst merkwaardige
antwoorden binnen. Iemand
vermoedde dat het om de
Westduitser Armin Hary
ging. de sprintkampioen van
Rome-1960. Hary (hij zit nu
in de bak omdat hij de r.k.
kerk heeft trachten op te lich
ten), een zeer egocentrische
man, was wel de laatste die
zich om het wel of wee van
zijn rivalen bekommerde. De
naam van Steve Ovett (Mos-
kou-1980) viel, ook iemand
die liefst met niemand te ma
ken wil hebben. Zo werden er
meer sportlieden genoemd
van wie je alleen maar kon
zeggen: ze zouden liever
doodvallen dan een dergelijk
gebaar maken.
Helemaal aan het eind werd het
juiste antwoord toch nog ge
geven Daarover was ik zeer
in mijn nopjes, want de
vraag moet uiteraard mei te
makkelijk doch ook niet te
moeilijk zijn.
Een kennis die het programma
had gezien en mijn verhaal er
over hoorde, zei wat cynisch:
"Elke keer als het antwoord
de naam van een naoorlogse
sportfiguur bevatte, wist ik
meteen dat het niet deugde.
Want echt fair play, dat is
iets van ver voor de oorlog.
Toen kon dat nog".
In vierde etappe van Parijs-Nice
MIRAMAS (GPD) - Adrie
van der Poel heeft vele
kwaliteiten die hem in het
internationale wereldje
van de beroepswielrenne
rij het aanzien zijn gaan
geven van een van de
meest beloftevolle jonge
ren. Met twee ervan vierde
hij op de vijfde dag van
Parijs-Nice een etappe
succes: doorzettingsver
mogen en lef. Achterna
gezeten door een ontke
tend peloton dat de snel
heid opjoeg tot tegen de
60 kilometer, stoof hij on
houdbaar op de overwin
ning af.
Zijn eigenschap van doorzetter te
kende zich af door de manier
v/aarop hij een zware kou be
vocht. Twee weken geleden nog
(op 28 februari) stapte hij dood
ziek uit de Ronde van Sardinië.
Een kaak- en een keelontsteking
begonnen zijn conditie met grote
vaart te slopen. Ploegleider Fred
de Bruyne: „Maar uit zichzelf gaf
hij niet op. Ik heb het hem moe
ten bevelen. Daags voor ik hem
naar huis stuurde is 'ie dood- en
doodziek blijven doorrijden in
een zware etappe. In de finale
moest drie keer dezelfde berg be
klommen worden en dat heeft hij
in z'n eentje gedaan. We stonden
met de ploegleiderswagen aan de
voet van die col en toen hij daar
zo eenzaam aankwam dacht ik:
die stapt hier af. Maar hij ging
door. De eerste keer, de tweede
keer en ook de derde keer on
voorstelbaar zoals die jongen zat
af te zien. De volgende dag heb
ik hem niet meer laten vertrek
ken".
Adrie van der Poel zelf over dat af
zien: „Ik vind het een van mijn
sterkste punten. In de winter ben
ik daar ook altijd druk mee bezig
bij mijn voorbereiding op het
nieuwe seizoen. Steeds een
beetje die pijngrens verleggen,
dat is heel boeiend..."
De factor lef in zijn rijstijl had
Adrie van der Poel in Miramas
na 175 kilometer gedemon
streerd door het festival van de
sprinters te verstoren met een
pinnige demarrage op het mo
ment dat twee koplopers (Jean
Luc van den Broucke en Walter
Planckaert) werden achterhaald.
„Een fantastische coupe", prees
zijn ploeggenoot Roger de Vlae-
minck, vorig jaar winnaar op de
zelfde plaats en gebrand op een
herhaling - zo had hij bij de start
verklaard - vanwege de gevoels-
verbintenis met de sterfdag van
zijn boezemvriend Jean Pierre
Monsère die 11 jaar geleden op
deze dag in zijn trui van wereld
kampioen verongelukte tijdens
een koers in Retie.
Honderd meter na het plaatsen van
zijn demarrage waren de kansen
van Adrie van der Poel al groot.
Er gaapte een flink gat tussen
hem en de rest. „Ik stond er zelf
verbaasd over. Toen ik over m'n
schouder achterom keek, zaten
ze al op dik tien meter".
De overwinning van Adrie van der
Poel sloot in Miramas een uiterst
saaie etappe af. Het peloton hield
zich volledig in tot een kilometer
of 50 voor het einde en dat bete
kende tevens de ondergang van
de debuterende Belgische prof
Luc Govaerts. Hij (57e in het al
gemeen klassement met een ach
terstand van 36 minuten) ging na
15 kilometer in de aanval, bereik
te een maximale voorsprong van
acht minuten (na 96 kilometer)
en klapte totaal in elkaar bij de
eerste actie vanuit de achterhoe
de. Het peloton achterhaalde
hem en masse en ging gegroe
peerd - dus zonder gevolgen voor
het algemeen klassement - op de
eindstreep af.
In die finale zag het er even be
roerd uit voor de kansen van
Joop Zoetemelk, die in het ge
drang ten val kwam door de on
voorzichtige manoeuvre van een
collega. Met een broek die door
het schuren over het asfalt aan
stukken was gegaan en met bloe
dende wonden aan het linkerbo
venbeen moest Zoetemelk kilo
meters lang jagen om terug bij de
grote groep te komen. Het lukte
hem op zes kilometer voor Mira
mas, waardoor hij favoriet bleef
voor de eindoverwinning.
De spannende vraag rond zijn kan
didatuur is op welke manier zijn
belangrijkste concurrenten die
nagenoeg allemaal in de ploeg
van Maurice de Muer zitten, hem
proberen kwijt te raken voor de
slot-tijdrit op de Turbie. Zoete
melk: „Ik ben er op voorbereid
dat ze een geweldige aanval te
gen me opzetten. Dat het van
daag al niet gebeurde is mooi een
dag meegenomen".
De uitslag van de vierde etappe is: 1.
Adrie van der Poel (Ned) 175 km in 4
uur 41 min 11 sec., 2. Klaus-Peter Thaler
(Wdl), 3. Roger de Vlaeminek (Bel), 4.
John Herety (Gbr), 5. Francis Castaing
(Fra), 6. Peter Kehl (Wdl), 7. Phil Ander
son (Aus), 8. Etienne de Wilde (Bel), 9.
Sean Kelly (Ier), 10. Eddy van Haerens
(Bel), 11. René Koppert (Ned/ama).
Het algemeen klassement ziet er na de
vierde etappe als volgt uit: 1Sean Kelly
(Ier) 21.00,6, 2. Gilbert Duclos-Lassalle
(Fra) op 1 sec., 3. Bert Oosterbosch
(Ned) op 9 sec., 4. Joop Zoetemelk (Ned)
op 15 sec., 5. Stephen Rocme (Ier) op 22
sec., 6. Jean Chassang (Fra) op 23 sec., 7.
Jean-Luc van den Broucke (Bel) op 25
sec., 8. Serge Beucherie (Fra) op 28 sec.,
9. Michel Laurent (Fra) op 30 sec., 10.
Hennie Kuiper (Ned) op 31 sec.
Tirreno—Adriatico
GUBBIO (ANP) - De Italiaan Giu
seppe Saronni heeft gisteren de
tweede etappe van de Tirre-
no-Adriatico gewonnen. Saron
ni won de sprint van het comple
te peloton en boekte in Gubbio
zijn tweede achtereenvolgende
overwinning. Hij legde de 198 ki
lometer van Chianciano Terme
naar Gubbio af in 5 uur 10 minu
ten en 39 seconden. Saronni nam
tevens de leiderstrui over van
Gerrie Knetemann.
Een week voor de "Primavera"
steekt Saronni hoog boven de
concurrentie uit. Dat bewees hij
Adrie van der Poel schreeuwt het uit van vreugde bij het bereiken van
de finishlijn in het Franse Miramas. Voor de renners achter hem is niet
meer weggelegd dan een troostprijs.
opnieuw in de tweede etappe
dwars door Italië. In het midde
leeuwse Gubbio was net als een
dag eerder in Chianciao Terme
na 198 kilometer niemand opge
wassen tegen zijn sprint op de
hellende weg. Dertig meter voor
de eindstreep begon hij al om te
kijken, waar Raas, Knetemann,
Hinault en Moser bleven. Het
werd Saronni's elfde zege dit
jaar, terwijl hij ook nog door zes
seconden tijdvergoeding de lei
ding in het algemeen klassement
overnam van Gerrie Knetemann.
Gerrie Knetemann, die met het pe
loton twee seconden achter raak
te vond dat hij zich niet optimaal
had kunnen verdedigen tijdens
de lange stijging naar het hoog
gelegen stadje. "Met zo'n groot
peloton op zulke smalle weg
getjes, dat was geen doen. Maar
hij moet denken, dat hij met me
klaar is".
"Als je weet wat er komt, kun je
wat doen", zei hij. "Alles stond in
het routeboek", repliceerden Lu-
do Peeters en Johan van der Vel
de. "Smalle wegen moetje in Ita
lië overal verwachten". Jan Raas,
Nederlands voornaamste troef in
Milaan-San Remo van zaterdag,
had zich weinig bemoeid met het
verdedigen van de leiderstrui.
"Het was me te gevaarlijk voor
die kleine kans dat het ons zou
lukken. Met het oog op zaterdag
(Milaan-San Remo) heb ik geen
risico's genomen".
De uitslag van de tweede etappe is: I.
Giuseppe Saronni (Ita) 198 km in
5.10,39, 2. Giovanni Mantovani (Ita) z.t
3. Domenico Perani (Ita) op 2 sec.. 4.
Giuseppe Martinelli (Ita), 5. Rik van
Linden (Bel).
Algemeen 'klassement na de tweede
etappe: 1. Saronni 11.04,04 2 Knete
mann op 7 sec., 3. Francesco Moser (Ita)
op 13 sec., 4. Raas op 25 sec., 5. De Rooy
op 27 sec., 6. Lemond op 30 sec.
FIET5IE LOOP
N-EU-ZO*/-
AifA/iF IK-EU-
ER NOU EFFE
LEKKER TE6EN-
AAW
ROTTERDAM - Ondanks
zijn uitstekende prestatie
van afgelopen zaterdag in
het duel bij PSV heeft Ton
van Engelen gisteren van
het Feyenoord-bestuur te
horen gekregen dat hjj
naar een andere club mag
uitkijken. De 31-jarige
„tweede" doelman van de
Rotterdamse eredivisio-
nist krijgt een maand de
tijd een andere werkgever
te zoeken in betaald-voet
balland. Vindt hij die in
die tijd niet, dan wil Feye
noord hem alsnog een
contract aanbieden.
..Maar dat zal dan ongetwijfeld
minder zijn dan ik nu heb", voor
ziet de sluitpost die al driejaar in
Rotterdam vertoeft. „Daarom wil
ik zelf ook wel graag weg. Dat
wilde ik tijdens de winterstop
trouwens al".
diezelfde wens koesterden Paul en
Marcel van der Blom ook al eer
der. Begin maart reeds liet de
Leidse fullprof-tweeling het be
stuur weten aan het einde van
het seizoen te willen opstappen
uit de Kuip. Zij zien geen pro
gressie meer in hun spel en liever
dan er bij Feyenoord „bij te han
gen" willen ze op zoek gaan naar
een andere club.
Met Hans Groenendijk, die maan
dag zo'n laag semi-profcontract
kreeg aangeboden dat hij zijn
consequenties wel moet trekken
(„want ik heb ook nog een vrouw
en een kind te onderhouden"),
brengt dat het aantal fullprofs
dat de Kuipclub definitief kwij
traakt nu al op drie.
Exploitatietekort
Tegen de achtergrond van een
dreigend exploitatietekort van 1
miljoen gulden, wil Feyenoord in
totaal vijf spelers afstoten en
voor degene die wel voor een
nieuw contract in aanmerking
komen een aanzienlijk lager sala
ris uittrekken. Wie de andere
voetballers zijn die „kunnen"
gaan, werd na één dag contract-
besprekingen nog niet duidelijk
Van de mogelijke „kandidaten"
was Budding maandag ziek
(„dus ik weet nog van niets") en
Troost, Brard en Wotte kregen
een nieuw contract aangeboden.
Voor de laatste twee was de in
verband met hun studie aange
paste aanbieding „behoorlijk
wat lager", al zeggen zij met
Troost („in principe willen ze
met me doorgaan") dat Feye
noord hen niet kwijt wil. „Ik
hoop alleen dat de aanbieding
nog bespreekbaar is", aldus
Brard. En Wotte: „Het is wel zo
laag dat ik eerst nog goed wil on
derhandelen".
Feyenoord diende voor het week
einde bij het Gewestelijk Ar
beidsbureau de ontslagaanvrage
in voor vyflien spelers Niet om
dat de club al deze voetballers
kwijt wil, maar om ervoor te zor
gen dat de spelers van wie het
contract afloopt geen nieuwe
verbintenis tegen de oude voor
waarden kunnen eisen.
De andere fullprofs met wie de
overeenkomst dit seizoen afloopt
zijn Van Hanegem (die al eerder
heeft toegezegd bij te zullen te
kenen), De Leeuw (die binnen
enkele dagen een aanbieding
voor één jaar krijgt), Van Dein-
sen en Bouwens.
Paul de Tombe.
ADVERTENTIE
Doe ook mee aan
het Cijferspel Kans op
hoofdpriis f 100.000,
Voor maar f 1,50
mag u die kans toch 7|fi
met laten liggen.
