Blik in de weekbladen
Legale Marokkaan
wil betere woning
EISEVIERS
DONDERDAG 11 MAART 1982
Zou ik dan toch, als puntje bij
paaltje komt, een levensgenieter
van het zuiverste water zijn? Gis-
teravond heb ik mijn eerste siga
ren gerookt. Of nee, laat ik het
anders uitleggen. Gisteravond
zat ik in een tamelijk select maar
gemeleerd gezelschap (Molly
Geertsema, Herman Kuiphof,
Herman Krebbers, Louis van
Dijk, dokter Meinsma, Marthe
Roling, en een aantal nog veel be
kendere mensen die ik niet ken
de) in de Amstel Club. Lederen
fauteuils, boekenkasten met lede
ren boeken, slagvaardige obers,
dat soort omgeving, passend bij
het Amstel Hotel waar het deel
van uitmaakt, en waar je, nog
maar net honderd jaar geleden,
al voor f 2,50 per nacht een ka
mer met ontbijt en massage kon
krijgen.
In dat gezelschap, in die Amstel
Club, heb ik zitten nippen aan
exclusieve wijnen, zitten lurken
aan dure sigaren, en zitten proe
ven pan ongebruikelijke liflafjes,
zoals daar zijn: kippepootje ge
vuld met diverse soorten cham
pignons en een saus van Bandol
Domaine met daarin een vleugje
tijm. Ik wist niet eens dat er di
verse soorten champignons wa
ren, laat staan dat je daar een
kippepootje mee zou kunnen vul
len.'
Er was sprake van een Proeverij,
op touw gezet door de drie H's:
John Halvemaan (cuisinier), die
de hapjes voor zijn rekening
nam: Th.M.J.H. Hustinx, die de
wijnen verzorgde, uitmondend
in een Gevrey Chambertin Clos
St. Jacques (Domaine Clair Dau,
want elke voetbreed aarde luis
tert nauw bij deze kwaliteit) van
f 56 de fles; en P.G.C. HajeniiLS,
die de zes sigaren voor zijn reke
ning nam.
Van die drie faculteiten: eten, drin
ken en roken, beheers ik eigenlijk
alleen de eerste met enige verve,
maar ik was er voor mijn werk,
dus heb ik manmoedig de lippen
aan mijn eerste sigaren gezet. De
procedure was namelijk zo: je
kreeg zes gangen bestaande uit
een Hapje, een Wijn, en een Si
gaar. De tweede gang bestond
bijvoorbeeld uit drie licht gepo
cheerde oesters op een bedje van
reepjes groente met een saus van
oestervocht (verrek, was dat oes-
tervocht, dat besef ik nu pas.'),
Sauternes en zalmeitjes - zalm
eitjes, zou het journaal voor do
ven en gehoorgestoorden spellen.
Die gingen vergezeld van een
Chablis Grand Cru 'Grenouille'
uit het zeer goede jaar 1979. Dat
at je en dat dronk je, dan spoelde
je de nasmaak even weg met een
glas leidingwater met ijsblokje,
om vervolgens de bijpassende si
gaar op te steken. Dat deed ik,
omdat het de eerste keer was, na
tuurlijk fout, want nadat met een
speciale lucifer het cederspagntje
was aangestoken, stak ik het uit
einde van de sigaar, ZONDER
DIE ZJACHTKENS ROND TE
DRAAIEN'., in de vlam. Later
pas las ik achterop het doosje lu
cifers: 'Houd bij het aansteken de
sigaar nooit in de vlam, maar
juist daarboven. Draai daarbij
het vuureinde langzaam rond en
neem kleine trekjes. Zo ontstaat
een gelijkmatige brand'.
Nu was het natuurlijk niet de be
doeling dat je die zes sigaren al
lemaal oprookte, nee, je nam en
kele trekjes, rook eens aan de
rook, en dan legde je de sigaar
weer dankbaar terug op een blad
met zand, dat de ober je voor
hield. Bij de eerste sigaar dacht
ik: vooruit'., en ik nam enkele
trekjes, bij de tweede sigaar
dacht ik: komaan!, en ik nam
weer enkele trekjes (inhaleren
mag niet, laat staan dat het
hoeft!), en bij de derde sigaar
dacht ik: als ik hem niet even
aansteek benadeel ik waar
schijnlijk het personeel dat
straks na afloop alle aangebran
de sigaren mee naar huis mag
nemen, en bij de vierde sigaar
dacht ik: nee. even niet!
Dat kun je misschien niet echt ro
ken noemen? Gelukkig maar'. Ik
zat in m'n clubfauteuils naast
Gert Crum, socioloog van beroep,
maar één dag per week wijnken
ner, als hij voor Christie's wijn
veilingen Nederland en België
afspeurt op wijnkelders, waar
van de eigenaars genegen zijn
hun dikwerf oude wijnen te ver
kopen. Er zijn nogal wat mensen
die hun wijnkelder moeten op
doeken, bijvoorbeeld omdat zij
tussen hun 30ste en 45ste goed
verdienden, een deel van hun sa
laris in wijnen omzetten en toen
van hun dokter op hun 50ste te
horen kregen dat zij moesten
stoppen met drinken en roken.
Vaak blijkt dan ook dat zij een
beetje te gulzig hebben ingekocht:
een wijnkelder met 30.000 tot
50.000 flessen, die zij, ook als zij
twee flessen per dag gedronken
hadden, nooit voor hun 150ste
jaar hadden kunnen ledigen! De
Gevrey Chambertin etcetera van
56 gulden de fles vond Gert niet
zo mooi als zou kunnen: een ge
sloten wijn die wat hoog in z'n
alcohol zat, 1976 staat wel als een
goed jaar bekend, maar daar
wordt tegenwoordig weer op te
ruggekomen, omdat ze te veel zon
en te weinig regen had gehad,
waardoor het evenwicht ver
stoord was. Dat voelde ik pas
toen ik wegliep.
De tuinders in het Westland zijn woedend. Al jaren
hebben zij Marokkanen in hun kassen aan het
werk en al jaren wonen de buitenlanders in ruim
tes die in arbeidscontracten 'bedrijfswoningen'
worden genoemd. Het blijkt nu opeens niet naar
tevredenheid.
De laatste weken struinen journalisten door het kas-
sengebied, rondgeleid door Marokkanen. Een re
portage van de KRO-televisie deed de deur dicht.
Heel Nederland kon zieh wat tuinders van de be
faamde 'glazen stad' verstaan onder 'bedrijfswo
ningen': schuren en stukken van niet gebruikte
kassen die met spaanplaat of ander gebrekkig ma
teriaal zijn afgeschermd.
Bedreigd
De Marokkanen die in de tele
visieuitzending hun schame
le hokjes lieten zien, zijn
sindsdien bedreigd met ont
slag of met uitzetting uit hun
schuur. De tuinders die hun
bedrijf herkenden reageren
op de aanklachten simpel
met 'als het niet bevalt, dan
zie je zelf maar verder'.
Drie door Marokkanen be
woonde schuren zijn plotse
ling in brand geraakt. Elders
werd het licht 's avonds afge
sloten. In Naaldwijk, Mon
ster en andere Westlanddor
pen worden de mannen die
hun gezicht op de televisie
lieten zien, met de vinger na
gewezen. Klagen in een tuin
dersgemeenschap is vragen
om moeilijkheden.
De publiciteit komt niet toeval
lig nu. Het gaat niet meer zo
goed in het tuindersbedrijf
als enkele jaren geleden. Het
aardgas wordt duurder, de
(milieu)eisen aan de teelt
steeds hoger, de concurrentie
sterker. De buitenlandse
werknemers hebben op dit
moment praktisch allemaal
een legale status, bevestigt de
politie, en kunnen het mini
mumloon eisen zonder de
angst het land uitgezet te
worden. Een Marokkaan: „Er
vallen ontslagen nu. De tuin
ders hebben het moeilijker.
Als wij dan normaal loon vra
gen, geven ze het werk net zo
hef weer aan Nederlanders"
Gevolg van die ontslagen is
dat de buitenlandse werkne
mers uit hun schuren worden
gezet. Die gelden immers als
bedrijfswoningen.
De groep Marokkanen heeft in
eerste instantie zelf de publi
citeit gezocht door een twee
jaar leegstaande fabriek in de
gemeente Naaldwijk voor
twee dagen te kraken. Later
werd de gemeenteraad van
Monster verzocht het leeg
staande oude gemeentehuis
niet te slopen maar te verbou
wen voor de woningzoeken
de arbeiders. Het verzoek
werd afgewezen; verbouwen
zou te duur zijn. Maatschap
pelijk werker A. Lazraf: „Ter
wijl deze gemeenten geld ge
noeg hebben. In vergelijking
met de grote steden hebben
ze minimale uitgaven".
Vereniging
De problemen hebben ertoe ge
leid dat de Marokkanen een
eigen vereniging hebben op
gericht. De vereniging, Ma
rokkaanse Arbeiders West-
land, richt zich in eerste in
stantie op betere huisvesting
voor hun leden, maar pro
beert ook de stijgende werk
loosheidsproblemen tegen te
gaan. Wat zij de gemeente
vragen is, net als Nederlan
ders in aanmerking te komen
voor normale woningen.
Kleine één- of tweekamerwo
ningen voor de alleenstaan
den of eengezinswoningen
voor hen die na jaren alleen
in het Nederland gewerkt te
hebben hun gezin willen la
ten overkomen.
El Ayadi Fadal, voorzitter van
de Marokkaanse Arbeiders
Westland over de kansen op
een normaal huis: „Er zijn
onder ons mensen die al 7 of
8 jaar ingeschreven staan als
woningzoekende. Hier in de
Westlandgemeenten wordt
altijd gezegd, ga maar de gro
te stad om te wonen". De po
tentiële achterban van de ver
eniging is groot. Alleen in
Naaldwijk wonen 400 Marok
kanen. In heel het Westland
schat het bestuur het aatal op
rond 2000. Het aantal buiten
landers dat werkt in de kas
sen is veel groter. El Ayadi:
„Elke dag rijden er 7 bussen
vol vanuit Den Haag hier
naar toe."
El Ayadi Fadal heeft zelf wel
een huis. „Wij komen in de
vereniging op voor de men
sen die dat nog steeds niet
hebben of die er niet zelf om
durven vragen." Door zijn
van tuinders onafhankelijke
positie bleek hij als enige be
reid voor de fotograaf te po
seren en enkele 'bedrijfswo
ningen' te laten zien. Eén
tuinder weigerde doorgang.
Bij een ander konden we het
erf zo oprijden. Het is een
voorbeeld uit vele maakt El
Ayadi Fadal duidelijk. „In el
ke kas die je ziet is zo'n afge
schermde ruimte of een
Vanuit een schuur belandt de bezoeker via een schuifdeur direct in de "bedrijfswoning" van een West-
landse tuinderij. Hier wonen vijf mannen die ieder 75 gulden huur per maand betalen.
(Foto: 0« Zoml
Slaaphokken
Via een klapperende schuif
deur staan we direct in een
vochtige ruimte die 's avonds
als woonkamer dienst doet
voor vijf mannen en 's nachts
als slaapkamer voor één van
hen. Drie ruimten ernaast
doen dienst als slaaphok voor
de anderen.
Koud is het niet in de schuur
ondanks de slecht sluitende
deuren. Langs het plafond lo
pen verwarmingsbuizen naar
de kassen ernaast. Er is een
keuken die buitenom bereik
baar is. Ieder van de vijf be
taalt 75 gulden per maand
huur. De tuinder krijgt voor
het gebruik van de schuur,
gas om te koken, water en
wat meubels van de kraakwa-
De Marokkaanse vereniging
richt zich met de klachten
niet rechtstreeks tot de tuin
ders, maar tot de gemeente
besturen. Maatschappelijk
werker Lazraf stelt dat de be
stuurders in het Westland de
problemen met buitenlan
ders niet willen zien. „Als ik
naar cijfers vraag over het
aantal buitenlandse woning
zoekenden dat ingeschreven
staat, dan word ik van het
kastje naar de muur ge
stuurd". Op de vraag of ge
meentebesturen handjeklap
spelen met de tuindersbedry-
ven, reageert hij schamper.
„Het is geen kwestie van
handjeklap tussen die twee.
In de hele gemeenteraad zit
niets anders dan tuinders"
Lazraf heeft de ervaring dat
buitenlanders vooral ge
weerd worden bij net toewij
zen van eengezinswoningen.
„Toewijzing van eengezins
woningen betekent dat er
meer gezinsherenigingen zul
len zijn. Je merkt dat ze dat
niet willen omdat ze daar pro
blemen van verwachten om
dat een Marokkaan gemid
deld vijf tot zes kinderen
heeft. Ze zijn dan ook bang
dat de werkloosheid dan toe
neemt".
Tijdelijk
Hij heeft de indruk dat veel ge
meenten de buitenlandse in
woners nog steeds uitslui
tend beschouwen als mensen
die hier tijdelijk zijn, voor
wie permanente voorzienin
gen niet nodig zijn. „Terwijl
je al lang te maken hebt met
twee groepen. Een groep die
van plan is terug te keren.
Maar een andere groep die
hier al zo lang werkt dat men
de gezinnen willen laten
overkomen", aldus Lazraf.
Toch vraagt de Marokkaanse
vereniging ook betere woon
ruimte voor de alleenstaan
den. Betere kamers, des
noods in pensionvorm. Laz-
raf: ..De omstandigheden
waann ze nu wonen zijn on
menselijk. Daar gaat het om.
Die hokjes, dat kan niet
meer" Ze zijn niet alleen de
insekten, de vochtige* warmte
en de onveiligheid beu. Ze
verkeren in een te afhankelij
ke positie van hun werkgever.
Enkele Marokkanen die met
Lazraf en El Ayadi Fadal zijn
meegekomen vertellen dat ze
geen loonstrookjes krijgen,
slechts een nettobedrag in de
hand zonder verantwoor
ding Een is onlangs ontsla
gen. „Ik verdiende 385 gul
den per week. Op het ar
beidsbureau vroegen ze voor
de uitkering wat ik verdien
de. Mijn baas zei dat ik eigen
lijk 385 gulden verdiende
maar hij zei dat hy 45 gulden
aftrok voor h*ct wonen. Voor
de uitkering hielden ze als
loon 340 gulden aan." Een an
der vertelt van een werkge
ver die weigert belasting en
premies over het loon van
zijn buitenlandse werkne
mers te betalen. „Een vnend
van me werd ernstig ziek on
langs. de dokter moest erbij
komen. De baas zei tegen die
dokter dat de rekening maar
naar hem moest. Hij had
nooit ziekengeldpremie be
taald.
Voorschriften
Wethouder mevrouw Van de
Klugt van Monster geeft gnf
toe dat de verbouwde schu
ren. caravans en hokken in
kassen op geen enkele ma
nier aan de veiligheids- en
bouwvoorschriften voldoen.
„Ik weet wel dat op sommige
tuindersbedrijven mensen in
verbouwde schuren wonen.
Maar er zijn tenminste wel sa
nitaire voorzieningen bij. Als
je die woonruimten zou con
troleren met de bouwveror
deningen in de hand dan
moet je de mensen eruit zet
ten. Maar dan zet je mensen
op straat en er is geen andere
huisvesting".
Er zijn geen individuele klach
ten geweest, stelt wethouder
Van de Klugt over de gebrek
kige hdisvesting, dus grijpt
zij verder niet in „Er zyn hier
ook veel Nederlandse gezin
nen slecht gehuisvest, in stra
ten die gesaneerd moeten
worden. We hebben ook een
Nederlands gezin met drie
kinderen moeten plaatsen in
een bejaardentehuis".
Bij gelegenheid van het proces te
gen kolonel Tejero en zijn hand
langers, die februari vorig jaar de
democratie in Spanje om keep
probeerden te helpen, is het
kleurkatern van VN gewijd aan
de Spaanse militairen. Gerrit-
Jan Hoek (o.m. correspondent
van deze krant) schreef een voor
treffelijk overzicht van de lange
anti-democratische traditie in
het rijkelijk met officieren be
deelde Spaanse leger. Al in de
vorige eeuw volgde de ene coup
daar op de andere. Toen veelal
ingegeven door verzet tegen het
voornemen van verschillende re
geringen om het leger te reorga
niseren en zijn macht te beper
ken, tegenwoordig ook uit weer
stand tegen een moderne samen
leving in het algemeen. Een filo
soof vat het kernachtig samen:
"Die kolonels en generaals wa
ren overtuigd van hun idee, niet
zoals een normaal mens een
overtuiging heeft, maar zoals
gekken en imbecielen dat plegen
te zijn. Als een gek ergens van
overtuigd raakt, gelooft hij dat
alle stervelingen er zo over den
ken...".
Het "formatieduo" Van Tijn en
Van Weezei is weer herenigd, nu
het kabinet zich door barre tij
den worstelt. Volgens hen be
staat het kabinet eigenlijk hele
maal niet en wordt tijdens de mi
nisterraadsvergaderingen nau
welijks beleid gemaakt Een ver
slag van de verhoudingen in de
regering aan de vooravond van
een mogelijke crisis.
Ook in VN, deel twee in de serie
rond de uitgevergigant VNU, een
gesprek met politiek tekenaar
Frits Muller en nieuws van het
BVD-front..
John Kenneth Galbraith en Milton
Friendman. Twee Amerikaanse
economen. Hun meningen staan
lijnrecht tegenover elkaar. Zij
weigerden een directe confronta
tie. De Tijd heeft ze daarom apart
geïnterviewd.
Galbraith: "Reagan bewapent voor
het geld". Friedman: "Ik ben een
warm voorstander van Reagans
koers". Galbraith: "Ach, Fried
man zal wel afstand van Reagan
nemen als het mis gaat. Hij heeft
Thatcher uiteindelijk ook verloo
chend", om maar wat te noemen.
Een interessant tweeluik van grote
Amerikaanse denkers.
Een terugblik op Nederlands laat
ste oorlog. Een gesprek met de
nabestaanden van soldaat Leo
Phyl, die in 1961 naar Nieuw-
Guinea vertrok om nooit meer
terug te komen. Het verhaal van
de moeizame strijd tussen Ne
derland en Indonesië om Nieuw-
Gujnea en een detachement
'Unifillers van de jaren '60, die
streden voor 'Neerlands souve-
Verder in De Tijd: "Het geheim
van het CDA: meesterstrategie
en stille triomf'; Volgende week
krijgt de eerste Nederlander een
Zweedse implantaatbrug, het
nieuwste alternatief voor een
kunstgebit. Kosten van één
brug: achtduizend gulden; Een
interview met de directeur van
's lands meest exclusieve bor
deel: Yab Yum in Amsterdam.
"Ik heb een club, geen hoeren
kast". Ten slotte een bespreking
van twee nieuwe Nederlandse
films. Menuet van Lili Radema
kers en Een zwoele zomeravond
Elseviers Magazine presenteert in
bijlagevorm het eerste deel van
een serie artikelen over de Sow-
jet-Unie anno 1982. "Aan ideolo
gieën geen gebrek, maar de cor
ruptie tiert welig. Een gigantisch
militair apparaat, maar wel graan
kopen in de VS. Het 'beste' ex
portartikel is de revolutie, maar
voor de lege winkels staan lange
rijen", zo prijst EM deze Rus
land-special aan.
Elders in EM constateert D.M. van
Rosmalen dat de Russen zich
beijveren voor een communisti
sche wereldconferentie onder
het motto 'strijd voor vrede en
détente'. Het werkelijke doel, al
dus de schrijver, schijnt te zijn
Polen te doen vergeten, de eigen
bewapening op te voeren en de
modernisering van kernwapens
in het westen te verhinderen.
"Het zal wel niet lang duren of de
echo's van de Sowjet-propagan-
da 'tegen bewapening' en 'voor
vrede' zullen weer doorklinken
in de westelijke vredesbewegin
gen'.
Vrije-tijdsbesteding gaat als le
vensvervulling steeds meer de
plaats innemen van arbeid. Dat
stelt drs G. van Tillo in een 'so
ciologische analyse'. Een van de
oorzaken volgens Van Tillo: ar
beid heeft in het huidige verzor
gingsstaat het aspect van nood
zakelijke bestaansvoorwaarde
verloren.
Drs W.A. Verwoerd voorspelt dat
de kwakkelende staalindustrie
binnen de Europese Gemeen
schap voorlopig op verdere pro
ductiedaling moet rekenen.
Verder onder meer in EM
een interview met directeur
Spierings van de Bredase Koe
pel, die vindt dat de 'twee van
Breda' vrijgelaten dienen te wor
den en de geschiedenis van het
Haagse Hotel des Indes, dat vol
gend jaar zijn honderdjarig be
staan viert en voor de gelegen
heid in zijn volle luister is her
steld.
hervormd
nederland
HN heeft een interview met Jan
Vuijst, predikant en directeur
van "Kerk en Wereld" in Drie
bergen. Vuijst schreef acht jaar
geleden een boekje over de rol
van de kerk in de maatschappij,
die van onderaf moest worden
opgebouwd. De "basis" is zich
inderdaad gaan roeren. Dat heeft
een polariserend effect gehad.
Enerzijds een linkse trend, an
derzijds een offensief van funda
mentalisten. "Christendomme-
lijkheid", noemt Vuijst dat.
Hij stelt vast dat mensen zich be
dreigd voelen, bang zyn alle
grond onder hun voeten te ver
liezen. Daardoor zyn ze zich har
der gaan opstellen. De Evangeli
sche Omroep ("...ik kan me er
vreselijk boos over maken") is
daar een voorbeeld van. Toch is
Vuijst niet pessimistisch. "Het
eigenlyke werk van de kerk is
het ploeteren daar aan de basis.
Daarin ligt ook de toekomst van
de kerk; de chnstendommelyk-
heid moet en zal ook verdwy-
Het banenplan van het kabinet
wordt in HN doorgelicht op het
punt van herverdeling van ar
beid. Een in-en-uit-praat verhaal
over een nieuw arbeidsethos en
hoe dat te verwezenlijken. Ver
der in HN een verhaal over een
Rotterdamse project voor zelf
bouw en de ervaringen die de be
trokkenen daarbij ondervinden.
Ook de Golan-hoogte, bezien op
een rondreis door Israel, komt
aan bod.
Verder wydt HN een verhaal aan
de terreur in Midden-Amenka.
"De grote vergissing van Reagan
is dat niet Cuba en Nicaragua
een bedreiging vormen voor de
stabiliteit in Midden-Amenka,
maar de Amerikaanse bedrijven
die samenspannen met de bo
venlaag in die landen tegen de
boerenbevolking en tegen de
mensen die in de sloppenwijken
zijn samengestroomd op de
vlucht voor terreur en uitzichtlo
ze armoede op het platteland.
Die mensen zijn het slachtoffer
van een kortzichtig kapitalisme
dat de rijken steeds rijker en de
armen steeds armer maakt".
De enkele maanden geleden in de
HP ingevoerde filmbijlage zal
met ingang van deze week maan
delijks wisselen met een uit-
neembare boekenbylage In deze
eerste aflevering een gesprek
met dichter Kees Stip, een on
derzoek naar de identiteit van de
personen in het werk van thril
lerschrijver Koos van Zomeren
en als publiekstrekker een groot
interview met Gerard Reve On
ze volksschrijver krygt ruim
baan om te vertellen over zyn
overgang destyds van commu
nisme naar katholicisme. Reve
heeft alles wat bnks is afgezwo
ren en ziet momenteel het socia
lisme als de grote bron van alle
onheil. Toch heeft hij M
den nog steeds niet van zich af
kunnen schudden. 'Ik ben nog
steeds niet volwassen en bang.
Elk boek dat ik schrijf brengt mij
op de rand van zelfmoord' Rove
zegt 'uitgeschreven' te zyn. 'Wat
valt er nog te vertellen? Ik geloof
dat ik nu alles wel gezegd heb'.
In de Amerikaanse staat Mississip
pi ondervindt men aan den lijve
de wrange gevolgen van Reagans
bezuinigingspolitiek. Als gevolg
van het 'nieuwe federalisme' zyn
de deelstaten genoodzaakt hun
problemen voortaan zelf op te
knappen zonder dat de overheid
mot geldelijke middelen bij
springt. Mississippi zit met de
handen in het haar en kan de fi
nanciële eindjes nauwelyks aan
elkaar knopen. De sociale wetge
ving in de VS IS geen sluitend
netwerk van voorzieningen maar
vertoont vele gaten en laat men
sen letterlijk en figuurlyk in de
kou staan. Negenduizend men
sen hebben hun bystand al verlo
ren, de werkloosheid neemt toe,
en hongersnood is al voorspeld
Ook de gratis medische hulp is
afgeschaft Veelzeggend detail:
het sterftecijfer van zuigelingen
in Mississippi ligt hoger dan in
veel ontwikkelingslanden.
Een brievenbus vol ongewenste
aanbiedingen is een voorbeeld
van oneigenlyk gebruik van ge
registreerde persoonsgegevens.
Aanstaande zaterdag wordt in
Amersfoort een informatiedag
gehouden over het gebruik van
in computers opgeslagen per
soonsgegevens met als titel 'Pri
vacy en persoonsregistratie*.
Wettelijke bepalingen omtrent
het gebruik van persoonsgege
vens ontbreken nog en er zyn op
dit moment weinig tot geen
garanties tegen misbruik En dat
terwyl er ongeveer 50- tot
100 000 geautomatiseerde be
standen zyn waarin gegevens
zyn opgenomen.
Verder in HP arbeidstydverkor-
ting by Philips, gezinstherapie,
het toneel van Mia Meyer, en een
artikel over het 'neo-kolonialis
me van de ontwikkelingswet
ker'.
