Blik in de weekbladen
D-
"Boordevol
plannen,
maar je
zit vast
aan Estel"
bij
Is er nog kans voor Hoogovens?
Interview
Protest
Praag
EISEVIERS
DONDERDAG 7 JANUARI 19B2
Varia
De woelige ontwikkelingen rond het Estel-concern hebben
Hoogovens in 1981 niet onberoerd gelaten. Drs. J.D. Hooglandt
verklaarde dinsdag tijdens zijn nieuwjaarrede, dat dfinanciè-
le situatie bij Hoogovens zelfs uitermate kritiek genoemd mag
worden.
Vele malen werden de ongeveer 20.000 werknemers in IJmuiden
geconfronteer met berichten over het mogelijke einde van de
in 1972 met het Dortmundse Hoesch aangegane Estel-fusie. Of
het tien jaar oude staalconcern erin zal sagen te overleven, is
volgens velen zeer de vraag.
Het moet gezegd: de afstand tussen Hoogovens is in de laatste
maanden van 1981 aanzienlijk vergroot. Hier en daar wordt
zelfs al de vraag gesteld of het eigenlijk nog wel zinvol is te
proberen beide bedrijven bij elkaar te houden. „Het proces
van uiteengaan is al dermate ver gevorderd dat het bijzonder
moeilijk zou worden om het nog terug te draaien", zo zegt een
in de Estel-problematiek ingewijde zegsman.
In IJmuiden zal de onzekerheid de komende weken voortduren.
Een beslissing over de toekomst van Estel wordt nu niet voor
februari verwacht. Hoogovens-directeur Frank Mathijsen
Gerst kent echter naar zijn zeggen één alles overheersende
zekerheid: zijn bedrijf heeft zowel binnen als buiten Estel vol
doende toekomstkansen.
IJMUIDEN Terwijl het Hoesch-management in de
laatste maanden van 1981 verbaal nadrukkelijk
de trom roerde, bleef het in IJmuiden doorgaans
opvallend rustig.
Geen toeval overigens. De Nederlanders binnen Estel willen voor
komen dat zij door de Westduitsers als vragende partij aange
merkt worden. Dat zou per slot van rekening wel eens de door
niemand begeerde 'zwarte piet' op kunnen leveren.
Mathijsen Gerst zegt over die
terughoudende opstelling:
„Die zal voorlopig nog wel
even voortduren. Niemand is
gebaat bij stommiteiten of
vervelende opmerkingen.
Het probleem Is dat wij van
uit onze Hoogovens-optiek
best begrip kunnen opbren
gen voor bepaalde standpun
ten van Hoesch en ik neem
aan dat dat andersom ook het
geval is. In deze uiterst ge
voelige zaak moet je nou een
maal voorzichtig zijn".
Terwijl Hoesch de staalcrisis
met een deels verouderde
productiecapaciteit te lijf
moest gaan, ging Hoogovens
de magere jaren redelijk mo
dern tegemoet. Mathijsen
Gerst laat in bedekte termen
weten dat te lang is gewacht
met een herstructurering in
Dortmund, waardoor nu
plotsklaps een zeer ingrijpen
de, maar bovenal pijnlijke
operatie nodig is.
„Dat herstructureringsplan van
Hoesch moet in 1990 groten
deels zijn afgerond. Nou, dan
is er nog een hele lange weg
te gaan. Het lijkt mij beter
eerst te komen tot een stabili
seringsfase. Zoiets als onze
structurele kostenverlaging
van 1977. Toen zeiden wij: dit
gaat zo niet langer, er moet
ingegrepen worden. En dat
kan stap voor stap. Je moet
naar het personeel toe
werken met duidelijke en
overzichtelijke doelstellin
gen, je elke keer een nieuw
doel voor ogen stellen en zo
langzaam maar zeker in de
goede richting opschuiven.
Dat is een voorwaarde om de
mensen werkelijk gemoti
veerd achter je beleid te krij
gen", zo meent Mathijsen
Gerst.
Terug naar de problemen van
Hoogovens. Mathijsen Gerst
erkent dat het IJmuidense
bedrijf nog een lange en
waarschijnlijk moeilijke weg
heeft te gaan, maar acht een
optimistischgeluid geens
zins misplaatst.
„Iedereen erkent nu dat de
Staalcrisis structureel is. U
herinnert zich die verhalen
van enige tijd geleden nog
wel. De markt was tijdelijk
ingezakt, maar zou zich wel
weer herstellen. Nou, dat is
niet uitgekomen en dus moet
je daar als management op
inspelen. Wij weten wat we
willen. Voor wat betreft de
techniek, de procesbeheer
sing en de produktie kun je
redelijk aangeven wat nood
zakelijk is. De haalbaarheid
daarvan is echter afhankelijk
van je financiële middelen en
de marktsituatie. Het afzetni-
veau, dat is een erg belang
rijk punt".
Veel is al gezegd en geschreven
over de mogelijkheden voor
Hoogovens om op eigen be
nen binnen de Europese Ge
meenschap maar ook in de
Verenigde Staten voldoende
staal te verkopen. Mathijsen
Gerst erkent dat de bewer
king van staal („daar gaat het
eigenlijk om, niet de verwer
king want die kennen wij in
IJmuiden helemaal niet") bij
Hoogovens bepaald niet om
vangrijk is. Ook bestaat er de
nodige onzekerheid over de
quota die het bedrijf in EG-
verband krijgt toegewezen.
Nu vallen deze quota nog toe
aan Estel, maar mocht de fu
sie worden beëindigd, dan zal
Hoogovens een eigen portie
moeten verwerven. En: wat
gebeurt er als de 500.000 ton-
levering aan Hoesch wegval-
t?
Mathijsen Gerst: „Kijk, dat zijn
Directeur Frank Mathijsen Gerst
zaken waarvan de afloop ui
termate moeilijk is in te
schatten en daar wil ik me
ook niet al te zeer aan wagen.
Mocht dat Hóesch-pakket in
derdaad wegvallen - hetgeen
ik zeer betwijfel - dan gaan
wij er vanuit dat het moet
lukken daarvoor elders vol
doende compensatie te vin
den. Wij moeten er wel voor
waken in dat geval ons staal
zonder meer overal binnen
de EG af te zetten, want dat
zal Hoogovens door andere
landen niet bepaald in dank
worden afgenomen. Ik voel
er weinig voor me als een
soort vrije vogel op te stellen,
dat heeft geen zin", zo meent
de directeur.
Samenwerking
Mocht Estel volgend jaar uit
eenvallen, dan moet Hoogo
vens volgens Mathijsen Gerst
een eigen positie-opbouwen
in bepaalde sectoren van de
staalproduktie en bewerking.
„De vraag is dan of je zoiets
alleen moet doen of in sa
menwerking met anderen.
Dat laatste acht ik niet uitge
sloten. Er bestaan op dat ge
bied erg veel mogelijkheden,
al zijn die tot nog toe weinig
concreet. Ik denk dan niet
meteen aan een fusie maar
bijvoorbeeld aan een samen
werking op contract-basis.
Dat is de weg die wij op zou
den kunnen gaan, en op die
manier kan er binnen de EG
ook een zekere mate van inte
gratie binnen de staalindus
trie ontstaan".
Mogelijk meer samenwerking
met anderen dus, maar moge
lijk ook het einde van Estel.
„Mocht het daar van komen,
dan hoeft dat voor Hoogo
vens geen dramatische ont
wikkeling te zijn. Ik ver
wacht dat er ook als Estel
blijft bestaan veel zal ver
anderen. Neem nou die over
name door Hoogovens van
het verlies van Hoesch, de
Verlustubernahme. Nou, als
die wordt geschrapt, zal ook
de hele Estel-structuur ver
anderen. Er komt in zo'n ge-
i conceptie die
misschien meer het karakter
van een holding zal hebben.
Meer zelfstandigheid voor de
twee bedrijven. En laten we
wel wezen: een eigen identi
teit kan in bepaalde opzich
ten heel stimulerendwerke-
Terwijl de inbreng van minister
Jan Terlouw van economi
sche zaken in de Estel-pro-
blematiek vooral door de
vakbonden vrij kritisch is be
naderd, zegt Mathijsen Gerst
respect te hebben voor de
'erg positieve opstelling' van
de bewindsman. Voor de
Hoogovens-directeur is het
zonneklaar: „Nederland is
hoognodig toe aan een uitge
balanceerde industriepoli
tiek. Bedrijven die de rege
ring werkelijk wat waard
zijn, moeten vanuit Den Haag
op allerlei gebied - kun
nen rekenen op steun, zo
luidt vrij vertaald de opvat
ting van de Hoogovens-top
man. Hoogovens is een echte
en goede basisindustrie.
„Wij kennen een groot minpunt
en dat is dat de verwerking
van staal in Nederland niet
echt aanwezig is. Wil je daar
wat aan doen, dan kan dat al
leen vanuit een goede mdus-
triepolitek. De overheid moet
ons mogelijkheden bieden
die het aantrekkelijk maken
om op bepaalde gebieden aan
de slag te gaan. Mijn indruk
is dat ook de politici als het er
werkelijk op aankomt best
achter Hoogovens durven te
gaan staan".
Met name op het milieugebied
heeft Hoogovens veel met de
overheid te stellen. Te veel,
zo blijkt uit de woorden van
Mathijsen Gerst. Hij zegt:
„Als je geld stopt in allerlei
milieuvoorzieningen, moet je
ervoor ^orgen dat het effect
daarvan zo goot mogelijk is.
Ik meen dat wij de echt be
langrijke zaken nu hebben
gehad. Er wordt gewerkt aan
een waterzuivering, de cokes-
fabriek gaat straks een stuk
schoner worden... Nee, de
grote klappers zijn klaar en ik
verwacht niet dat wij nog
veel verder in vervuiling te
rug zullen zakken".
Jaap Sluis
Tot slot de werkgelegenhejd in
IJmuiden. een zaak die vol
gens de directie bepaald geen
reden geeft tot ongerustheid.
Zelfs als Estel na tien jaar
sterft, zullen de gevolgen
daarvan op de werkgelegen
heid bij Hoogovens slechts
marginaal zijn, zo wordt keer
op keer gezegd. Dat het staal
bedrijf de komende jaren de
nodige arbeidsplaatsen moet
laten vervallen, is volgens
Mathijsen Gerst een logische
zaak.
„Neem de renovatie van de
Warmbandwalserij Iedereen
is daar voor, iedereen erkent
dat die klus eigenlijk niet
veel langer meer kan blijven
bggen. omdat die walserij zo
belangrijk is voor Hoogo
vens. Maar laten we wel zijn:
als de walserij eenmaal is ver
nieuwd zullen er bijvoor
beeld als gevolg van de auto
matisering minder mensen
werken dan nu het geval
Maar, zo zegt Mathijsen Gerst,
uitgewerkte plannen voor
een inkrimping c.q. afslan
king zijn er niet. „Nee, maar
bij een voortgaande automa
tisering komen de verhou
dingen tussen het aantal
werknemers in de produktie
en niet-produktie anders te
liggen en zal de som van de
hoeveelheid arbeidsplaatsen
grosso modo wel lager zijn.
Het lijkt me zinvol dat je
zoiets zonder meer erkent,
want het moet toch duidelijk
zijn dat je meer hebt aan een
moderne sterke werkgever
dan aan een bedrijf dat om al
lerlei redenen overbodig
werk in stand houdt. Maar
nogmaals, forse inkrimpin
gen zitten er echt niet in", zo
betoogt de Hoogovens-top-
Als het aan Mathijsen Gerst ligt
komt er op korte termijn dui
delijkheid over de toekomst
van Estel en dus van Hoogo
vens. Hy zegt daarover „Het
is ontegenzeggelijk een moei
lijke toestand. Je zit als^ be
drijf boordevol plannen,
maar je loopt toch in zekere
zin aan het lijntje van Estel
en hebt niet de vrijheid om
op eigen houtje te handelen.
De grote vraag bij een uiteen
vallen is: word je het eens
over een goede regeling van
de afzetmarktproblemen?
Dat is een vraagstuk dat ei
genlijk belangrijker is dan al
le andere knelpunten".
De Tsjechoslowaakse ambassa
deur in Den Haag J. Sevcik heeft
gisteren een protest moeten aan
horen van vertegenwoordigers
van de rooms-katholieke vredes
beweging Pax Christi tegen on
derdrukking van rooms-katho-
lieken in zijn land. Voorzitter
Trip en secretaris Dilweg van
Pax Christi boden hem ook een
protestnota aan. Na de onder
drukking in eerste instantie te
hebben ontkend, zegde Sevcik
de delegatie toe, de nota aan de
regering in Praag te zullen voor
leggen.
Het gaat Pax vooral om de zware
gevangenisstraffen voor rooms-
katholieken die religieuze lec
tuur drukten en verspreidden, en
om de scherpe bemoeienis van
de staat met de kerk en christelij
ke organisaties. Ook andere afde
lingen van Pax Christi, in Euro
pa en de Verenigde Staten, ko
men deze week met een protest.
Aan kerken en bijbelorganisaties
is de vraag voorgelegd of er een
nieuwe bijbelvertaling voor ker
kelijk gebruik moet komen. De
Raad voor contact en overleg be
treffende de Bijbel, waarin de
meeste kerken en bijbelorganisa
ties samenwerken, stelt dit on
derzoek in.
In de protestantse kerken wordt
behalve de Statenbijbel vooral
de vertaling uit 1951 van het Ne
derlands Bijbelgenootschap ge
bruikt. De werkzaamheden aan
deze vertaling zijn echter al in de
jaren 20 begonnen. In de Rooms-
Katholieke Kerk wordt uit de
Willibrord-vertaling gelezen,
waarvan het Nieuwe Testament
in 1961 en het Oude Testament in
1975 verscheen. 'Groot Nieuws
voor U', het Nieuwe Testament
in de omgangstaal, kwam in 1972
uit. Volgend jaar januari zal de
hele bijbel in de omgangstaal
klaar komen. Deze uitgaven zijn
meer bedoeld voor gebruik in
het gezin.
Mochten de kerken en bijbelge
nootschappen tot een nieuwe
vertaling voor kerkelijk gebruik
besluiten, dan is deze pas over
een jaar of twintig te verwachten,
zo deelde het Nederlands Bijbel
genootschap mee.
Ergenis
De afgelopen maanden heeft een
aantal hoge officieren van het
Westduitse leger bedankt voor
het lidmaatschap van de Evange
lische Kerk. Zij ergeren zich, vol
gens de Westduitse hoofdleger-
predikant R. Gramm, aan de
houding van de kerk in bepaalde
maatschappelijke en politieke
kwesties. De kerk stelt zich poli
tiek eenzijdig op, oefent kritiek
op de defensie en komt meer en
meer in pacifistisch vaarwater,
luidt het verwijt der officieren.
Volgens Dietrich Sattler, woord
voerder van de Evangeüsche
Kerk, heeft deze ergernis meer te
maken met de manier waarop de
vredesdiscussie in de kerk wordt
gevoerd dan met het officiële
standpunt van de kerk over oor
log en vrede. "Geen enkele gene
raal die overtuigd christen is
heeft reden om na lezing van het
kerkelijke stuk over oorlog en
vrede de kérk de rug toe te ke
ren", zei Sattler.
Hij verwees naar de vergadering
van de synode van enkele weken
geleden, die uitsprak dat de
maatschappij de militairen, als
het over ethische vragen gaat,
niet in de steek mag laten. "De
pastorale verzorging van militai
ren", zo verklaarde de synode,
"is een vanzelfsprekende taak
van de kerken".
Schoolhoofden en autoriteiten in
Oost-Duitsland hebben de voor
zitter van de Evangelische Kerk,
Eberhard Natho, boos gemaakt,
omdat zij de jeugd verbieden
stickers te dragen met het op
schrift 'Zwaarden tot ploegscha-
Het jeugdw,crk van de evangeli
sche kerken liet die stickers ver
vaardigen ter gelegenheid van
een vredesactie. Het bewuste op
schrift verwijst naar het bijbel
boek Micha, hoofdstuk 4 vers 3:
"Dan zullen zij hun zwaarden tot
ploegscharen omsmeden en hun
speren tot snoeimessen. Geen
volk zal tegen een ander volk het
zwaard opheffen, en zij zullen de
oorlog niet meer leren".
De staat ziet in de stickers een aan
val op de vredespolitiek van
Oost-Duitsland. Er zou een nega
tieve invloed van uitgaan op de
bereidheid tot militaire verdedi
ging
Kerkleider Natho noemde in zijn
kritische nieuwjaarsboodschap
ook het feit dat op bepaalde
scholen in de DDR het dragen
van een halsketting met kruis
verboden is.
In oktober schaarde Natho zich
achter het verzoek van jongeren
tot invoering van sociale vredes-
dienst (om militaire dienst te
kunnen weigeren).
Vrouw
Uit een enquête blijkt, dat drie
kwart van de Engelse bevolking
en 81 procent van de Anglicanen
in Engeland voorstander is van
toelating van de vrouw tot het
priesterambt in de Anglicaanse
Kerk. De grootste weerstand be
staat nog bij de geregelde kerk
gangers. die echter toch in meer
derheid (69 procent) vóór zijn.
i/n
VRIJ NEDERLAND
Jaap Boersma slaat hard terug, na
de "laster en "roddel" die hem in
NRC/Handelsblad ten deel viel
na zijn beschuldigingen aan het
adres van zijn ex-werkgever
Ogem. Berichten over zes-pro
centsleningen blijken onjuist, W.
Pluiijgers van Ogem blijkt de
anonieme tipgever. Bij de NRC
vraagt men zich af of de Ogem de
krant? heeft gebruikt. Wederom
een onthustend verhaal.
Vrij Nederland belicht het failliet
van het banenplan van Den Uyl-
("hij moet zich door god en alle
mensen verlaten voelen"), die
zijn verzet tegen de berekenin
gen van het Centraal Planbureau
heeft opgegeven. Het worden
hooguit vijfduizend nieuwe ba
nen en geen zestigduizend. De
FNV: "Hij had al oorlog met de
werkgevers. Hij krijgt er nog een
met ons".
Rita Kohnstamm, hoofdredactrice
van dat merkwaardige blad "Ou
ders van Nu" vertelt over opvoe
den en de fouten die by het blad
zijn gemaakt. Het blijkt nooit de
bedoeling te zijn geweest ouders
het gevoel te geven dat er van al
les met hun kinderen moest ge
beuren "Die valkuil daar zijn we
ingevallen". De oude controver
se tussen literatuurcriticus Carel
Peeters en de schrijver Jan Wol
kers krijgt vorm in een tweege
vecht. Wolkers wordt onder
vraagd en daarna mag Peeters
reageren. Wolkers wil zijn criti
cus in therapie, Peeters vindt
Wolkers een "ouwehoer". Hol
land op zijn smalst. Beide heren
schreven een artikel over elkaar.
Voorts een aardig verhaal over het
verdwijnen van de restauratie in
het Amsterdamse Centraal Sta
tion. Het kleurkatern volgde de
Bunnikzijders, een groep jonge
ren die zorg droeg voor de sloop
van het stadion van de FC
Utrecht.
MACA7INE
Dit weekblad is voor het grootste
deel gevuld met een terugblik op
het vorige jaar. Niet alleen in
beeld (16 pagina's foto's), maar
ook in woord.
Tal van Elsevier-redacteuren
mochten hun licht laten schijnen
op 1981 en de lezer wordt er hele
maal niet vrolijker van: Van Ros
malen die 1981 naar aanleiding
van de gebeurtenissen rond Po
len het jaar van de mythe noemt:
"De handelwijze van de Sowjet-
Unie in Polen en de reactie daar
op in het Westen hebben weer
eens aangetoond dat intimidatie
in internationale zaken loont. Op
de aanvaarding van dit gegeven
een wereldvrede te willen bou
wen is even dom als kortzichtig.
Vroeg of laat zal het Westen ook
de rekening van Polen 1981 wor
den gepresenteerd, in de vorm
van nog meer intimidatie en mis
schien zelfs: chantage".
Dieudonnée ten Berge vond 1981
het jaar van de laffe politiek,
prof. Hartog laat Zijlstra als
hoofdfiguur van het voorbije jaar
opdraven. Schumacher ziet te
rug op een jaar vol kermis in de
bioscoop en Coen van Harten
vindt dat de piraten vorig jaar
het gevecht hebben gewonnen.
Naast al die terugblikken ook 'ge
wone' verhalen in EM. René de
Bok ging op reportage naar Mos
kou en beschrijft de Sowjet-poli-
tiek als "een koude oorlogs-of-
fensief binnen en een beroep op
de wereldvrede buiten de gren-
Het weekblad liet het Nipo een on
derzoek doen naar het feit of het
werkgelegenheidsplan van mi
nister Den Uyl goed gevallen is
in Nederland. Dat is dus niet het
geval.
In het omslagartikel van HP be
schrijft Ischa Meijer De Emoties
van Wim Meijer. Meijer bracht
het van Mulo met zes-plusjes tot
het fractie-voorzitterschap van
de PvdA. "Ik heb de neiging om
alles naar buiten toe te polysten.
Maar waarmee ik bezig ben, dat
is een enorm emotionele keuze".
In '58 werd Meijer "vanuit een
zekere underdog-positie" lid van
de PvdA. De val van het kabinet-
Drees was daar aanleiding toe.
"Op dat moment had ik het ge
voel: dit is niet eerlijk". Over zijn
partij: "Er moet een keuze wor
den gemaakt. Het ontbreekt de
PvdA aan erkenning van intern
gezag, leiderschap, gezicht voor
myn part", zegt Meijer.
HP vraagt zich verder af, of de
CPN met haar nieuwe beginsel
programma een 'normale' party
wordt. Henk Hoekstra, voorzitter
van het CPN-partijbestuur: "On
danks alle meningsverschillen
met de Oost-Europese landen
willen we wel de dialoog blijven
voeren. We willen ook de moge
lijkheid van overtuiging tot een
andere denkwijze in die landen
niet uitschakelen. We wensen die
dialoog te voeren zolang het kan,
maar in geval van een generaals-
bewind zoals in Polen houdt na
tuurlijk alles op". Uit het ont-
werp-beginselprogramma valt
op te maken, dat de partij heeft
gebroken met de zogenaamde
Oost-Europavleugel in de party.
Om de twee stromingen in de
partij, de Euro's en de Ortho's,
gerust te stellen wordt deze stap
echter voorzichtig geformuleerd.
Verder: Het verraad van Jaruzels-
ki. Hoe kon het gebeuren dat een
onkreukbare generaal zijn eigen
overtuiging (Polen schieten niet
op Polen) loochende?; De Bluf
poker van Jan Terlouw en deel
twee van De zaak Oss.
"Omdat hij echt zwart/wit denkt"
is minister Van Dijk (ontwikke
lingssamenwerking) dertiende
geworden op de lijst van politici
van het jaar, de wedstryd die elk
jaar door dit weekblad wordt uit
geschreven. Dat premier Van
Agt eerste en vice-premier Den
Uyl tweede is geworden is min
der leuk dan de bewoordingen
waarmee de parlementaire jour
nalisten deze klassering voor
Van Dijk motiveren. "Was vroe
ger engste kamerlid en blijkt nu
de engste minister" is er nog zo
een. Toch maar handhaven die
verkiezing.
Polens sterke man Jaruzelski
wordt door Ton Cnjnen onder de
loep genomen. Jaruzelski, die
zich van lieverlede in het Poolse
kader heeft opgewerkt, was en is
niet bepaald de lieveling van het
Kremlin: "Het feit dat de gene
raal heeft gedaan wat Moskou
eiste maakt hem overigens in
Russische ogen niet minder ver
dacht. Zyn uitspraken over het
voortzetten van de "liberale"
koers worden door het Kremlin
volstrekt niet gedeeld".
Dat er ten tijde van de industriële
revolutie weinig arbeidsvreugde
te beleven viel, mag blyken uit
de verhoren die de Parlementai
re Enquêtecommissie in die tyd
onder arbeiders en arbeidsters
hield. Dit rapport is onlangs in
drie delen heruitgegeven en De
Tijd geeft enkele gruwelijke cita
ten uit dat verslag, waarin een di
recteur van een fabriek zijn ar
beiders als beesten zegt te be
schouwen.
Gabriel Garcia MArquez geldt op
het ogenblik als meest vooraan
staande Latijnsamerikaanse
schrijver Deze week zijn nieuw
ste novelle in De Tijd. Verder een
interview met de voorzitter van
het Genootschap van Leraren,
Jos van den Maagdenberg Met
als hoofdmoot byna vanzelfspre
kend de middenschool.
hervormd
nederland
In HN staat deze week een inter
view met de politiek econoom
Wim Boerboom. Deze Tilburgse
wetenschapper weet weliswaar
ook geen oplossing voor de eco
nomische cnsis. maar kan wel
aangeven welke kant het opgaat
de chaos Hy waarschuwt - wan
neer hebben we dat eerder ge
hoord? - voor de ongebreidelde
macht van de superbedrijven in
Nederland, die kennelijk aan in
vloed winnen naarmate het
slechter gaat met de economie.
De politiek, constateert Boer
boom met spyt, is daar niet te
genop gewassen.
Het omslagverhaal gaat over een
nieuw fenomeen dat de rust van
de mens moet bevorderen: ach
tergrondmuziek Je hoort het in
winkelcentra, op de werkvloer
en waar al niet Je hebt er zelfs
een aparte industrie voor Maar,
waarschuwt HN, laat u niet mis
leiden: achtergrondmuziek is en
blyft een net woord voor volks
verlakkerij.
Mient-Jan Faber, secretaris van het
Interkerkelyk VndNbmid,
komt in HN aan het woord over -
of liever naar aanleiding van -
Polen. Hij vindt het een slechte
zaak als Polen zou worden op
geofferd aan de blokpolitiek van
Europa, de VS en de Bovjlt
Unie. ledereen een kaars voor z'n
raam en vervolgens niets anders
doen dan roepen dat we nu sa
men sterk moeten zyn in het
westen, daar wordt Faber m g
lyk van, aldus HN
HN heeft verder een gesprek met
Wim Bloemendaal, presentator
van het VARA-radioprogram ma
"Truck" (voor vrachtwagen
chauffeurs en lotgenoten). Bloe
mendaal voert een soort ideele
stryd tegen de valse romantiek
waarmee het beroep van de
vrachtwagenchauffeur wordt
omringd "Nog steeds bellen
chauffeurs me op die hun ver
haal beginnen met ik ben maar
een vrachtwagenchauffeur..."
