c
Vrolijke zomer
vol romantiek
Milaan steeds belangrijker als modecentrum
tfsgr4
E^bWS
Extra
DINSDAG 5 JANUARI 1982
Geslaagd compromis tussen klassiek en avant-garde
Milaan wordt als
modecentrum steeds
belangrijker en is
inmiddels een
belangrijke concurrent
voor Parijs. Dit
weerspiegelt zich ook in
het straatbeeld. Terwijl
je in Parijs niet echt
veel bijzonder goed
geklede vrouwen
tegenkomt, is dit in
Milaan heel anders. Een
avondje uit naar een
balletvoorstelling in de
Milanese Opera, levert
niet alleen een mooi
spektakel op het toneel,
maar ook een fraaie
aanblik op de
vrouwelijke
toeschouwers: vrouwen
in mooie jurken, maar
vooral in pakjes met
prachtige witte kanten
blouses en op goede
schoenen (vrijwel
zonder uitzondering
met een hoge hak).
Mode-dollars
Ook uit andere, meer
concrete gegevens blijkt
dat Milaan bezig is
Parijs te verdringen van
zijn positie als
modestad nummer één:
uit cijfers. Mode is het
belangrijkste
exportartikel voor Italië.
De Verenigde Staten
besteden inmiddels
meer modedollars in
Italiè dan in Frankrijk,
voor Japan geldt
hetzelfde. De
belangrijkste troeven
van Italië zijn: gebreide
kleding, schoenen en
accessoires. En het
aantal inkopers uit niet
alleen de Verenigde
Staten, maar vooral ook
uit Canada,
Zwitserland,
Groot-Brittannië en
Griekenland was in een
jaar tijd met ongeveer
de helft toegenomen.
Over het geheel
genomen gaat twee
derde van de Italiaanse
mode nog steeds naar de
EG-landen, en daarvan
de helft naar de
Bondsrepubliek. De
Italiaanse export naar
Nederland nam het
laatste jaar iets af.
Een Amerikaanse
inkoper verklaarde de
toenemende
belangstelling van de
Verenigde Staten heel
simpel, door te stellen
dat Milaan het midden
weet te houden tussen
het zeer klassieke, en
het zeer
avant-gardistische,
vooruitstrevende
modebeeld. En
inderdaad. Wanneer je
in Parijs naar shows
van belangrijke
ontwerpers kijkt, kost
het grote moeite om bij
de tot theaterstukken
opgetuigde mannequins
de kleren te ontwaren.
Waar het immers om
ging. Bij de Italiaanse
shows daarentegen zie
je onmiddellijk voor je
hoe je vriendin, je
moeder, je buurvrouw,
of hoe je er zelf in de
geshowde, vakkundig
gemaakte kleren uit zou
zien.
Als het aan de Italianen ligt,
gaan we met zeer vrolijke ro
mantische kleren de zomer
in: wijde, dubbele rokken
met stroken, stroken om de
hals, stroken onderaan de
mouwen, veel kant en brode
rie, enorme pofmouwen tot
de ellebogen, brede ceintuurs
en blousende lijfjes: dat is het
meest opvallende modebeeld
voor de zomer. Confectie en
ontwerpers had er elk hun ei
gen naam aan gegeven. Ont
werpers spraken van een
"cowboy-stijl"; ze lieten hun
mannequins cowboyhoeden
dragen, met speelgoedpi
stooltjes schieten en draai
den country- en westernmu-
ziek.
Andere ontwerpers, en ook
sommige verkopers op de Mi
lanese beurs, besloten hun
kldren het stempel „folklore"
mee te geven, en bij hen be
stond het decor dan ook uit
karrewielen, complete boe
renkarren, half verroest ge
reedschap, een geschilderd
eikehouten venstertje, enzo
voort. Maar de wijde stroken-
rokken bleven dezelfde.
Zeerovers
De meeste standhouders op de
beide Milanese beurzen had
den de voorkeur gegeven aan
een zeer avontuurlijk soort
van romantiek, en hadden
het in de sfeer van de zee
rovers gezocht. Het woord
„piraat" was veelvuldig aan
wezig: in de vorm van kope
ren spijkertjes op tassen, in
persberichten, en al meteen
pak voor jonge vrouwen, en
zovoort enzovoort. Ook de
blouses die eronder gepre
senteerd werden, varieerden
zeer: zowel superromantisch
met enorme stroken, als spor
tief of klassiek.
Ten slotte was er nog een derde
zeer opvallend nieuw stijltje:
dat van bijzonder brave kost
schooljurkjes. Meestal onge
tailleerd, lengte net boven de
knie, grote witte kraag,
schouderpas, jabot, of stro
ken om de hals, en mouwen
met witte manchetten. De
meeste in effen grijs of grijs
met een wit streepje.
En daarin weken deze jurkjes
sterk af van wat we deze zo
mer verder aan kleuren te
zien zullen krijgen: eigenlijk
alle kleuren van de regen
boog, en allemaal in even fris
se, heldere tinten als in die re
genboog zelf blauw, groen en
paars voor het voorjaar, rood
en oranje voor de zomer, en
geel voor het strand. En na
tuurlijk wit voor de kanten
blouses en jurken. De ont
werpers hadden veel zwart
gekozen. De Italiaanse beur
zen presenteerden allerlei na
tuurlijke stoffen, smalle
schoenen met lage hakken
(vaak in twee kleuren), en
roklengtes die evenzeer va
rieerden als de broeklengtes:
van zeer korte mini tot ruim
onder de knie. Maar de mees
te rokken lijken komende zo
mer halverwege de kuit te
vallen: een beetje langer dus
dan we gewend waren.
NEL VAN BEMMEL
in recensies in Italiaanse
kranten. Die zogenaamde
„piratenstijl" geeft volop mo
gelijkheden om aan te kno
pen bij hét modeartikel van
deze winter: de knickerboc
ker. De als piraten uitgedoste
vrouwen droegen dan ook al
lerlei soorten van broeken:
pofbroeken net onder de
knie, strakke broeken even
onder de knie, broeken tot
halverwege de kuit en tot de
enkel, en broeken met plooi
en in de pijpen. Om de taille
een brede leren ceintuur met
daaraan soms een nep-pistool
of „trofeeen" en erboven een
witte blouse met grote kan
ten kraag en kanten man
chetten. Natuurlijk kunnen
die broeken ook gecombi
neerd worden met prachtig
boo*^
^^ntojerV
Lereti pak met
recht jasje e"
mini-rokbroek.
^Hangend
°ngetailleerd
Jasje met boordje
tlonsemeT
jabot en rokbroek.
Mao-j asjes
Natuurlijk waren het niet uit
sluitend piraten- en cow
boykleren waarmee de fabri
kanten zich presenteerden. In
grote getale waren „Mao-jas-
jes" in Milaan aanwezig:
meestal ongetailleerde, heup
lange jasjes met brede
schouders en een kale hals of
een opstaand boordje. De jas
jes waren soms loshangend,
werden soms bijeengehou
den door een ceintuur. En dit
jasje, dat het nu nog populai
re colbert en de blouson moet
gaan vervangen, is natuurlijk
tot allerlei stijlen te combine
ren: met een rechte rok tot
een klassiek pak, met een
wijde rok of wijde broekrok
tot een vrolijk pak, met een
bermuda of pofbroek tot een
Piratendracht: driekwart broek,
brede ceintuur en een rijkelijk van
stroken worziene blouse.
gebreide Italiaanse truien,
waarin de „vleermuismouw"
weer opdook.
Kostschooluniform met
groot wit schouderstuk en wit
te manchetten. Een ontwerp
van Gian Marco Venturi.
