„Vroeger was het
wat sentimenteler"
„Het moet niet de
spuigaten uitlopen"
Johnny Jordaan:
André Hazes.
ZATERDAG 12 DECEMBER 1981
EXTRA
PAGINA 19
beetje
zingen".
Foto:
Roland
de Bruin
Twee stappen. Dan moet hij
gauw iets beetpakken om niet
te vallen. De glimlach om zijn
lippen is gemaakt. Want er
valt niets te lachen. Wat ge
beurt is triest. Later zal John
ny Jordaan ook toegeven, dat
hij 's avonds voor het slapen
gaan nog wel eens huilt. Wan
neer 'ie in z'n eentje in zijn
kamer is en vrijwel hulpeloos
in bed ligt te piekeren, laat de
liedjeszanger van weleer de
tranen lopen. "Heus hoor",
zegt hij met schorre stem, "ik
vraag me wel eens af waar
aan ik dit heb verdiend. Vij
anden heb ik niet. Altijd heb
ik het iedereen naar de zin ge
maakt."
Meer dan dat ene moment om
met zichzelf bezig te zijn
krijgt Johnny Jordaan niet.
Vrienden lopen af en aan. Z'n
volle neef Willie Alberti komt
elke dag. Tante Leen en Le
ger des Heils-kolonel Bo-
schardt (met Strijdkreet) laten
hun gezicht één keer in de
week zien. En is er een rustig
ogenblik, dan is het oefenen
geblazen. Tot de zweetdrup
peltjes hem van het voor
hoofd druppelen.
Zeven weken zit de zanger nu
in 'De Drie Hoven'. Toen
Johnny (voor familie 'Ome
Jantje') daar werd binnenge
bracht, kon 'ie niks. Nu doet
hij een enkele, wankele stap
en kan z'n rechterarm weer
een beetje bewegen. Alleen
zijn gedachten laten hem af
en toe nog wel eens een keer
tje in de steek. "Maar ver
der", lacht Johnny Jordaan
kwasi opgewekt, "mag ik
echt niet ldagen. Het gaat de
goede kant op. Je wordt hier
geweldig behandeld. Ze ma
ken je gewoon beter."
Vooruitzichten? Johnny heeft
ze, zo hebben de artsen hem
verzekerd. Maar hij moet ge
duld hebben en veel bewe
gen. "Natuurlijk, ik hoop zo
gauw mogelijk uit die rol
stoel te komen. Omdat ik er
zelf vertrouwen in heb, werk
ik twee keer zo hard. Daarom
wordt het lopen steeds 'ge
makkelijker'. Ik hoop echt te
rug te komen hoor", voegt hij
er in onvervalst Amsterdams
aan toe.
Troosten
Zo links en rechts beurt de zan
ger oude mensen op, die in de
put zitten. Ze waarderen het
stuk voor stuk. Afstand van
hen nemen doet 'ie voor geen
goud. Johnny Jordaan is één
van hen. Allemaal willen ze
terug naar het dagelijkse le
ven. "Iedereen kent me hier.
Dat geeft je extra kracht. Je
wilt een voorbeeld voor die
mensen zijn. Zit ik in de put,
dan zeg ik bij mezelf: kop op
jöh, je moet niet zo lullig
doen hoor. Iedereen zit naar
je te kijken."
Maanden zal Johnny Jordaan
nog moeten oefenen voor hij
weer normaal door het leven
kan gaan. Hij heeft het er
graag voor over. "Ik wil dol
graag weer in m'n gewone
doen komen. Aan m'n pen
sioen ben ik nog lang niet toe.
Weet je wat me zo geweldig
stimuleert? Die vrouwen uit
de Jordaan die bij mij op de
afdeling zitten. Heel de dag
zingen ze. Dat doet me goed.
Met huilen, daar ben ik wel
achter, bereik je niks."
Tien jaar geleden kreeg de zan
ger z'n eerste beroerte. Art
sen zeiden toen: afscheid ne
men en rustigaan gaan leven.
Even hield hij dit leven vol.
Toen snakte hij naar het con
tact met het publiek. Zucht
en zegt: "Tja, er zijn van die
dingen die ik gewoon niet
kan laten. Het ging zo goed
met me. Dus dacht ik, ik kan
af en toe wel eens optreden.
Daar kan ik niet buiten. In
derdaad, de dokters hadden
me gewaarschuwd. Maar ik
ben ongehoorzaam geweest.
De inspanning was tóch te
groot, denk ik."
Moeilijkheden
De zanger kijkt verlangend uit
naar half volgend jaar. Als 'ie
helemaal de oude is, wil hij
opnieuw het podium op. Dan
vraag je om moeilijkheden?
Johnny knikt alleen maar. "Er
gens wel, natuurlijk", laat 'ie
erop volgen. "Je zingt wél
voor je plezier en heus niet al
tijd voor de knikkers. Als ik
op het toneel sta, zing ik met
heel m'n hart. Wanneer ik de
dubbeltjes nog eens zou krij
gen voor de keren die ik gra
tis ben opgetreden, zou je
niet over de berg heen kun
nen kijken. Het optreden al
leen vind ik al zalig. Geld is
belangrijk, maar niet zalig
makend."
Of het reëel is of niet, Johnny
Jordaan ziet zichzelf weer op
de bühne verschijnen. "Ik
doe er m'n best ook voor.
Zingen gaat al behoorlijk. Ja,
ik krijg spraakles. Blijft het
goed gaan, dan kan ik zo nu
en dan best eens een liedje
zingen. Over nieuwe platen
denk ik niet. Laat iedereen er
maar rekening mee houden,
ik ben niet afgeschreven. Ik
kom terug. Is het geen plaat,
dan ga ik iets voor de televi
sie doen. Wat? Daar mag ik
eigenlijk niet over praten....
De AVRO wil een soort fami
lieportret van me maken.
Half muziek, half praatpro
gramma. Eerst maar eens op
de been zijn, dan zien we wel
verder."
Terugloop
Zijn langspeelplaat ('Ik ben ze
niet vergeten') begon net lek
ker te lopen toen Johnny Jor
daan door die beroerte werd
getroffen. Kans om die elpee
via radio en tv te promoten
kreeg hij hierdoor niet. "De
verkoop stagneert nu een
beetje. Misschien kan ik over
een paar maanden de draad
weer oppakken. We moeten
dat maar eens rustig bekij
ken. Ik repeteer hard. Is het
niet meer om aan te horen
wat ik zing, nou ja, dan zit is
er niks anders op dan te stop
pen."
Het levenslied van 'toen' en dat'
van 'nu'. Johnny vindt dat er
verschillen zijn. "Vroeger
was het sentimenteler, maar
wel erg vrolijk. Zeker in de
Jordaan. Daar wonen gevoe
lige mensen. De echte Jorda-
nezen zeggen ook oom en
tante tegen elkaar, 't Wordt
wel minder, omdat er zoveel
zijn vertrokken. De Jordaan
is de Jordaan niet meer."
Afscheid nemen en weer terug
komen. Is dat niet gek? Ze
ker als je bij dat afscheid een
huis cadeau krijgt? "Rod
dels", roept de zanger uit.
Een rode kleur van opwin
ding verschijnt op z'n wan
gen. "Het was allemaal come-
die wat voor die televisie
werd gespeeld. Jazeker, ie
dereen deed het voorkomen
alsof ik dat huis kreeg. Zelfs
de belasting kwam bij me aan
de deur om geld. Idioot ge
woon. Niet één steen was er
van mij", vertelt hij bitter.
"Ik mocht die woning voor
veel geld huren. Van een ge
schenk was absoluut geen
sprake. Hoe kan ik dan dat
huis hebben verkocht, zoals
ze zeggen, en de centen heb
ben verbrast? Was het maar
waar, dan had ik er nog wat
aan gehad."
Fantastisch
In de grote verblijfzaal van 'De
Drie Hoven' krijgt Johnny
Jordaan nauwelijks de kans
om rustig zijn verhaal af te
steken. Om de haverklap
wordt hij op de schouders ge-'
tikt. Mensen die vragen hoe
het met hem gaat. De zanger
geniet zichtbaar van zijn po
pulariteit.
Door de radio klinkt de stem
van André Hazes. "Die man
vind ik fantastisch", flapt hij
eruit. "Staat nog met beide
benen op de grond, hè? To
taal geen kouwe kak. En als
een oudere collega wat tegen
hem zegt, neemt 'ie dat ook
aan. André stelt het op prijs
om raad te krijgen. Ik vind 'm
een moord-goser naar wie ik
graag mag luisteren. Zingen?
Eigenlijk kan 'ie dat niet zo
best. Maar wat hij brengt is
uit het hart gegrepen. Voor
mij heeft André daar z'n suc
ces aan te danken. Als je het
mij vraagt, blijft 'ie nog wel
een poosje aan de top."
Nog maar net was Johnny uit
het ziekenhuis of hij ver
scheen bij Mies Bouwman in
haar programma. Gevolg:
kaarten en brieven over
spoelden de zanger. Alle met
dezelfde teneur: snel beter
worden. Pieter van Vollenho
ven kwam een half uurtje
herinneringen uit de oude
doos ophalen. Hoe het alle
maal was begonnen in de sui
kerfabriek van Kiene waar
Jordaan samen met John
Kraaykamp werkte.
Herinnert zich nog een voorval
uit die tijd. Neef Willie, toen
nog een 'broekie', wachtte
het tweetal elke avond aan de
poort op. Of de één of de an
der had altijd wel een paar
kauwgomballen meegeno
men. Kwam je door de con
trole, was cr niets aan de
hand. Werd je betrapt, ging je
er acuut uit. Helemaal in de
sfeer van het bedrijf ging die
controle. Trekken aan een au
tomaatje en er viel een kauw
gombal uit. Was dit een rode,
dan werd je gefouilleerd. Dit
overkwam Kraaykamp. Toen
'ie buiten kwam zei hij tegen
Willie, dat hij niks voor 'm
had kunnen versieren. "Ik
heb een rode bal getrokken",
was het enige dat hy fluister
de
Het levenslied. Johnny
Jordaan heeft het jaren
vertolkt. Was net bezig:
met een come back ('Ik
ben ze niet vergeten')
toen een beroerte hem
voor de tweede keer
velde. Op de rand van
de dood balanceerde de
zanger. Dagen was hij
in coma. Maar Johnny
Jordaan knapte op.
Nu brengt de hij
meeste tijd van de dag
door in een rolstoel.
Slechts enkele
wankele stapjes kan de
zanger nog maar
maken. Z'n rechterarm
kan 'ie niét of
nauwelijks bewegen.
Het wordt zeker zomer
1982 voor hij weer eens
aan werken mag gaan
denken. In het
Amsterdamse
verzorgingstehuis 'De
Drie Hoven' zijn ze niet
ontevreden over de
vorderingen die
Johnny maakt.
Waanzinnig populair is
hij zeker, die André
Hazes ('Een beetje
verliefd'). Vliegt van
hot naar her. En overal
waar 'ie optreedt
stampvolle zalen; Of
het nu in een
discotheek is of in een
bejaardencentrum,
jong en oud dragen de
Amsterdammer op
handen.
Met z'n vrouw Ellen op
straat lopen kan André
niet. De kleren worden
hem van het lijf
getrokken. Toen hij
onlangs wat inkopen
voor de feestdagen
wilde doen, moest hij
na vijf minuten
werkelijk vluchten.
Een enorme menigte
sloot hem in. Angstige
ogenblikken waarover
Andre vaak met zijn
chauffeur 'Ome
Henkie\een werkloze
vriend, praat.
Twee zangers van het
levenslied: Johnny
Jordaan praat over
'toen', André Hazes
doet het over 'nu'. Een
dubbelportret van
twee populaire
landgenoten.
André
Hazes:
"Het
publiek
verstaat
mij"
Foto:
Paul
Dijkstra
Eigenlijk zijn de verhoudingen
scheef. Een nek heeft hij niet,
z'n buik puilt uit, beentjes die
veel te kort zijn en een gezicht
dat pafferig is. En toch krijgt
hij 'heel Nederland' aan zijn
voeten. Gillende aanbidders
die er alles voor over hebben
om hun idool maar even aan
te raken. Bewakers zijn nodig
om het zang-fenomeen in be
scherming te nemen. Anders
worden hem de kleren van het
lijf gescheurd.
Waaraan André Hazes deze ver
afgoding dankt? "Ik weet het
niet hoor. Misschien komt
het wel, omdat ik liedjes zing
die de mensen begrijpen.
Geen moeilijk gedoe. Zo,
recht uit het hart gegrepen.
Anderen laten hun teksten
schrijven, ik doe dat zelf. Om
dat ik voor honderd procent
achter een nummer wil staan
dat ik zing. Goedkope tek
sten? Ja, daar komen ze nu
mee aan. Jaloezie. Het pu
bliek verstaat die woorden
van mij. Zeg maar, dat ik
voor het gewone volk zing en
niet voor meneer Van Agt of
de koningin."
André Hazes groeide als jochie
in een Amsterdamse achter
buurt op. Was meer bij z'n
vriendjes dan thuis. Hij ging
naar school, omdat 'ie moest.
Maar André had er de pest
aan. Hazes trouwde vry jong,
kreeg een dochter, maar het
huwelijk liep op de klippen.
Toen André diep in de put
zat, onmoette hij z'n tweede
vrouw Ellen. Overeen maand
verwacht zij een kind. Zij
heeft de zanger weer op de
been geholpen. En hoe.
André Hazes, eens een gewone
barkeeper, weet nog precies
hoe het allemaal is begonnen.
Af en toe zong hij, terwijl 'ie
achter de tap stond, een lied.
Tot 'Eenzame Kerst' er
kwam. Phonogram wilde dit
niet opnemen, EMI wél. Bin
nen de kortst mogelijke tijd
was het een hit.
Trots als een pauw was Hazes.
Dit was z'n doorbraak. "Ik
ben maar een gewone jongen
van de straat, weetje. Schrijf
je zelf een tekstje waarmee je
op de eerste plaats komt. Hou
je professionele mensen als
Abba achter je. Dan mag je
toch wel een beetje met je
borst naar voren lopen? Of
zie ik dat soms verkeerd?
Kijk, Phonogram heeft onge
lijk gekregen. Wilde sleutelen
aan het liedje. Heb ik gewei
gerd, omdat ik er dan niet
meer achter kon staan. Nou
kan ik zeggen, André. jongen,
je hebt gelijk gehad."
Populair zijn is leuk. Hoewel.
Het moet niet de spuigaten
uitlopen. Bij André gebeurt
dit wel. Om de haverklap
zelfs. Publiek dat elkaar op
de bek slaat, waanzinnige
fans die het toneel bestormen
om een eigendom van de zan
ger te bemachtigen of zelfs
een pluk haar uit z'n hoofd
proberen te rukken, mouwen
worden van zijn pak ge
scheurd. Zo kan de zanger
nog wel even doorgaan.
Op straat is André ook niet
meer veilig. De zanger haalt
diep adem. Van eèn dienblad
naast hem pakt hy die avond
misschien wel z'n tiende pils
je. "Op straat lopen, hè?",
herhaalt hij. "Nou. dat kan ik
rustig uit myn hoofd zetten.
Daar krijg is absoluut geen
kans toe. Neem nou van de
week. Samen met Ellen was
ik naar Alkmaar gegaan om
wat inkopen voor de feestda
gen te doen. Nog maar net
was ik op straat of hele drom
men mensen liepen aan me te
plukken. Ja, dan krijg je het
wel even benauwd. We zijn
een winkel ingerend, maar na
vijf minuten moesten we ook
hier vluchten. Naar huis. Ie
mand anders heeft de bood
schappen toen maar voor ons
gedaan. Het enige wat ik doe
is werken. Voor de rest blijf
ik lekker thuis. Want binnen
ben ik veilig."
Miljonair
De Amsterdamse zanger, die
thans in Heerhugowaard
woont, heeft arme tijden ge
kend. Nu gaat het hem naar
den vleze. Andrè verdient
een goed belegde boterham
en kan zich nog wel wat an
dere dingen permitteren.
Twee keer per dag treedt Ha-
zes op, volgend jaar gaat hij
zeven maanden op tournee
met het circus van Bassie en
Adriaan Wil hy zo gauw mo
gelijk zijn schaapjes op het
droge hebben?
Wat geïrriteerd kijkt 'ie op
Zegt dan met hese stem:
"Heb je de nieuwe gulden
van 1982 al gezien9 Nee9
Nou, die is niet meer waard
dan een dubbeltje. Als ik echt
rijk wil worden, moet ik din
gen gaan doen die ik niet wil.
Daar pas ik gewoon voor
Wél gaat André Hazes zijn ge
luk over de Nederlandse
grens beproeven. In Duits
land. Deze maand neemt hy
een paar nummers in die taal
op. Of hij zich ooit voorgoed
in dit land zal vestigen?
"Weet ik niet", laat hy diplo
matiek horen. "Ligt daar een
toekomst, doe ik het wellicht.
Maar dan louter en alleen
voor het geld. Ik weet wat het
is om arm te zyn. Dat wil ik.
als het effe kan, nooit meer
meemaken
'Angstig om opnieuw door een
diep dal te moeten gaan9 Het
lijkt erop André wil het ach
terste van zijn tong niet laten
zien. Geeft het gesprek plot
seling een wending Zegt:
"Weet je waar ik wél bang
voor ben? Dat wanneer m'n
vrouw haar baby krygt. ik er
gens in België of zo sta te zin
gen Wat moet ik dan begin
nen9 M'n enige hoop is. dat ik
rond half januari een beetje
in de buurt van m'n woon
plaats zit Ais ik maar binnen
een uur thuis ben kan ik haar
in elk geval bystaan."
Brieven. André Hazes wordt er
door overspoeld Met zakken
tegelijk worden zc aange
voerd. Welke hem het meest
aanspreken9 Zonder één mo
ment na te denken vertelt 'ic:
"De post uit de b«yes. Toeval
hg heb ik vandaag meer dan
dertig kaarten naar een paar
gevangenissen gestuurd Ze
ker vier maanden lagen de
brieven van gedetineerden
op me te wachten. Ja. dat is
lang. ik weet het Maar ik had
gewoon geen tyd om ze te
beantwoorden. Nu ik het wel
heb gedaan, ben ik blij. Ik
denk. dat ik heel wat mensen
gelukkig met dat simpele
kaartje heb gemaakt."
Populair zijn houdt in dat je
veel vrienden hebt. André
heeft er al eens over gezon
gen. Zelf is hij uiterst selec
tief. Slechts een enkeling uit
het vak komt bij hem over de
vloer. Toen het hem goed
ging en die zogenaamde
'vrienden' van hem konden
profiteren, dwarrelden ze als
vlinders om hem heen. Ze lie
ten hem echter als een bak
steen vallen toen er niets
meer viel te plukken. André
heeft daarvan geleerd. Be
grijpt donders goed, dat de
fans van nu hem zo weer la
ten schieten als cr een nieu
we ster opstaat Daarom wil
André Hazes intens genieten
van wat het leven hem nu te
bieden heeft.
Hy wordt nogal eens vergele
ken met Johnny Jordaan.
Voelt André enige verwant
schap met deze zanger9 "Wel
nee, dat voel ik helemaal
niet", laat 'ie resoluut horen.
Verklaart kort en krachtig
waarom niet. "Omdat ik voor
iedereen zing. Johnny Jor
daan doet dit alleen maar
Alle platen
"Ach, het is wel leuk wat John
ny zingt Maar my raakt het
niet. Zeker, ik heb alle platen
van hem. En als ik een flinke
slok op heb, draqi ik z'n num
mers ook wel. M'n moeder en
broer doen dat ook. Speciaal
naar de winkel gaan om een
elpee van hem te kopen, nee,
dat doe ik met hoor. Het liefst
luister ik thuis naar de Rol
ling Stones of The Police
Na zyn optreden in het Sparta-
stadion in Rotterdam (André
"zong dit vol") staan meer
clubs te dringen om hem in
huis te halen PSV. Key
enoord, Ajax en de FC Am
sterdam hebben zich al als
kandidaten aangediend.
Voor de FC zou André best
een uitzondering willen ma
ken Want dit is tenslotte z'n
'kluppie' Gebrek aan tijd
nekt hem Dus hoeven de
clubs er niet op te rekenen
Hazes als publiekstrekker in
hun stadion te krygen.
Meer dan een jaar kan André
nog vooruit Want tot februa
ri 1983 zit hij barstensvol met
optredens. Toont zich daar
zeer gelukkig mee. De kcer-
zyde is echter de enorme be
lasting VIB /Ijn stem T< n
slotte is de zanger al eens aan
iyn keel geopereerd
"Klopt", geeft hy volmondig
toe. "maar ik word wél elk
half jaar gecontroleerd. Tot
nu toe heeft mets erop gewe
zen. dat myn stembanden
zouden worden aangetast De
dokter heeft mc wel aangera
den niet af te vallen. Dan zou
ik m'n stem kwytraken
Veel komt het niet voor Af cn
toe is de zo populaire André
Hazes somber gestemd. Op
zulke momenten grypt hy
naar potlood en papier en
schryft z'n beste teksten. Om
de laatste zorgen kwyt te ra
ken. kruipt hy achter een or
geltje cn maakt muziek.
