Blik in de weekbladen
©CITIZEN
Alleen bus
chauffeur
had oranje
nog kunnen
redden.
EISEVIERS
Heen en terug Parijs: verschil van dag en nacht
DONDERDAG 19 NOVEMBER 1981
VARIA
PAGINA 11
Door
Ad van Liempt
wonden en 20 miljoen een trau
ma gepaard aan acute brandwon
den. Van deze gewonden zal cir
ca 80 procent sterven.
En dan is de mensheid er nog niet.
Want de ongelukkigen die het
zullen overleven, krijgen genera
ties lang te kampen met afwij
kingen, kanker en andere akelige
ziekten, want, zo zeggen de art
sen: "Kernwapens hebben ge
heugens - in tegenstelling tot
conventionele wapens - lange, ra
dio-actieve geheugens".
EM is niet te spreken over de ge
lijmde coalitie: "De onzalige coa
litie". Volgens Diodonnée ten
Berge was de mooie droom op de
dag van de coalitie al voorbij.
Maarten 't Hart draaft op in de boe
kenbijlage. Hij is verdrietig over
de kritieken. "Alsof ze willen dat
ik ermee kap". Ten onrechte
prijst het weekblad dit artikel als
een "scherp profiel" aan. Want zo
scherp is het nou ook weer niet.
FN V-industriebondbestuurder
Henk Vos maakte naam als on
derhandelaar bij Ford in Amster
dam, hetgeen voor Fred Krijnen
reden was om hem in De Tijd' te
portretteren. "Het is moeilijk
vechten tegen een onzichtbare
tegenstander", zo verwoordt Vos
zijn ervaringen. Hoewel de slui
ting van Ford uiteindelijk toch
doorgaat, houdt Vos toch een
'goed gevoel' over aan de voor
bije maanden. "Iedereen pro
beert je wijs te maken dat we in
een ik-tijdperk leven. Nou, we
hebben bij Ford samen strijd ge
voerd. Er was geen verschil tus
sen Nederlanders of buitenlan
ders". Wel constateert hij dat -
"ook in de PvdA" - steeds min
der mensen een band hebben
met de arbeiders. "Daar zou ik
graag verandering in brengen",
verwoordt Vos zijn politieke as
piraties.
Rob Vermaas blikt in De Tijd voor
uit op het congres van de Politie
ke Partij Radicalen, dat morgen
begint en stuitte op een 'daveren
de verdeeldheid' tussen actie
voerders, overjarige kabouters
en principële christen-radicalen
en katholieke machtsbelusten.
Blijft de PPR aan de zijde van
CPN en PSP of maakt zij zich los
van 'klein links' om weer een rol
van betekenis te gaan spelen aan
de zijde van PvdA cn D'66? In de
partijtop is men het wel eens
over de wenselijkheid van een
brede linkse meerderheid. Maar
hoe die te bereiken? Volgens
partijvoorzitter Michel van Hui
ten door een brug te slaan 'naar
het midden waar de stemmen
liggen', hetgeen om een opstel
ling rechts van CPN/PSP en
links van het CDA vraagt. Ria
Beckers ziet het echter geenszins
zitten om 'politiek de plaats van
D'66 in te nemen' en weigert te
breken met de PSP. Voorlopig
zwerft de PPR nog even tussen
christelijk en radicaal, waarbij de
PvdA, nu regeringspartij, niet
meer dan dienen als steunpunt.
Verder onder meer in De Tijd het
verhaal van een zwakzinnigenin
richting ('De geest van Dennen
dal leeft nog steeds'), een inter
view met dr E. Schillebeekx en
de 'come-back' van Vves Mon-
tand: 'de levende legende gaat
weer zingen'. Frénk van der Lin
den belicht de huiveringwekken
de omstandigheden voor een
journalist in Latijns-Amerika.
L/ri
VRIJ NEDERLAND
Marcus Bakker. Vijfentwintig jaar
kamerlid voor de CPN. Sinds
1943 lid van de - toen nog illegale
- Communistische Partij Neder
land. Vijfentwintig jaar lang wei
gerde hij elk interview met VN.
Maar nu is het dan zover.
"Het kwam door Igor Cornelis-
sen", zegt Bakker. "De manier
waarop hij over ons schreef. Dat
zette toon. Vroeger zodra hij het
woord communisme hoorde,
trok hij zijn revolver", aldus Bak
ker.
"De cultuur van elkaar benaderen
binnen links is altijd zéér onder
ontwikkeld geweest. Vroeger
vonden we het makkelijker om
te praten in bladen die nog veel
verder van ons afstonden. Wat ik
op Vrij Nederland tegen heb is
dat het geschreven wordt voor
mensen die op hun luie reet alles
beter zitten te weten. Wat ze al
tijd al vonden wordt elke week
bevestigd. Pilsje in de hand. Er
zit geen sprankje hoop in. Ik heb
nu alleen een interview met de
Nieuwe Revu geweigerd. Ik ga
niet tussen al dat naakt in staan.
Dat hadden de vrouwen in de
partij me terecht kwalijk geno
men", verklaart Marcus Bakker.
Over zijn bewondering voor Stalin
zegt Bakker: "Hij was de perso
nificatie van de oorlog tegen Hit-
Ier".
De weekbladen staan in het teken
van de vredesmars van aanstaan
de zaterdag in Amsterdam. VN
verhaalt over dominee De Rid
der en zijn twintig jarige vredes-
strijd vanuit de Friese wouden.
De Ridder had nooit durven dro
men, dat een vredesbeweging
vandaag de dag 150.000 ensen,
of wellicht meer, op de been zou
brengen. Hij was jarenlang op
sjouw om een vredesleger te mo
biliseren in Friesland, Gronin
gen en Drente. De Ridder hoopte
op een massabeweging in 1951
en in 1961Het ziet er naar uit dat
hij nu in 1981 zijn zin krijgt
Tenslotte een heel kleurenkatern
vol boeken-nieuws.
hervormd
nederland
Ook bij Hervormd Nederland staat
deze week de vredesbeweging
weer volop in de belangstelling,
onder meer een anderhalve pagi
na groot artikel over het succes
en de problemen van het IKV
Tof Thissen, begeleider van IKV-
kernen in Limburg probeert in
het artikel het succes van het
IKV te verklaren: "Het IKV-ac-
ADVERTENT! E
BIJ DE TUD ALS GEENANDERI
Alleen de Citizen [uwelier verstrekt het officide gorontitxertificool
Oók de weg naar
'n perfekte ambiance
voor uw diner of
receptie!
MAGAZINE
Hotel -Restaurant
„DUINOORD"
Ook in de Haagse Post veel aan
dacht voor vredesbeweging en
vredesdemonstratie. Brugsman
geeft aan waarom hij niet mee
loopt in Amsterdam: het thema
van de demonstraties in Bonn en
Londen was breder: bezwaar te
gen de nucleaire wedloop in
West èn Oost. Het omslagartikel
van de hand van John Jansen
van Galen gaat in op de vraag
hoe het IKV zijn huidige aan
hang verworf: "Je moet in je pre
ken doseren, er tactisch mee om
gaan. Anders klapt men dicht"
en "de mensen waren het zachte
gedoe van de vroegere vredeswe-
ken zat".
Aly Knol sprak in Saarbrücken
met burgemeester Oskar Lafon-
taine wiens kritiek op het NA-
VO-dubbelbesluit in zijn eigen
sociaal-democratische kring
steeds meer gehoor vindt.
Jan Kuitenbrouwer onderzoekt de
strijd om de koers in de PPR.
Oud-partijvoorzitter Jurgens re
lativeert: "de strijd is al oud, de
PPR heeft altijd al moeite gehad
met een keuze tussen flirten met
de confessionelen of de progres
sieven. Doe je mee met het sys
teem of niet?. Twee verslagge-
verse van Nieuwe Revue signale
ren het bankroet van de Tilburg -
sche Hypotheekbank en Jos de
Man gaat in op de nationalisatie-
problemen in Frankrijk inzake
de bank Parisbas.
Lou Landré speelt bij de Haagse
Comedie de titelrol in "De Oli
fantsman". "Misschien is het een
vlucht, maar ik beschouw het
spelen van een rol soms als iets
reëeler dan het leven zelf'.
Ook EM loopt op de vredesmars
van zaterdag vooruit en signa
leert dat de Vredesbeweging
steeds minder de nadruk legt op
argumentatie. "Het accent ligt
nu op demobilisatie van massale
emotie", is de constatering.
Dat de emoties in de kernwapen
discussie hoog oplaaien is geen
opzienbarend feit. Zeker niet
wanneer men bedenkt wat de ge
volgen van een kernwapencon
flict zijn. Een groep Amerikaan
se medici heeft zich gebpgen
over de overlevingskansen'van
een atoomaanval. Het rapport,
waaruit EM een samenvatting
geeft, biedt weinig nieuwe feiten.
Maar niettemin is het schokkend
te lezen dat in het ergste geval,
een totale kernoorlog, 200 mil
joen mensen direct de dood vin
den, en nog eens 60 miljoen ern
stige verwondingen oplopen,
van wie 30 miljoen acute brand-
tiemodel doet een beroep op de
creativiteit van de mensen. Denk
zelf na over de toekomst die je
wenst."
De secretaris van het IKV, Mient
Jan Faber, over de zorgen van
het Interkerkelijk Vredesberaad
"Wc moeten gaan oppassen voor
het begrip diet de politieke partij
en voor ons tonen. Van Mierlo
heeft al begrip getoond en deze
li'M sa! och gaan herhalen
Straks wordt onze zorg ook nog
gedeeld in alle NAVO-hoofd-
kwartieren. Dat is gevaarlijk.
Verder in HN aandacht aan Euge
ne Rostow de "ontwerper van de
harde lyn in Amerika". Presi
dent Reagan heeft Eugene Ros
tow dit jaar benoemd tot direc
teur van het Amenkaanse bu
reau voor wapenbeheersing en
ontwapening en tot leider van de
Amerikaanse SALT-delegatie.
"Een havik en een bewapenaar is
plotseling een beroepsontwapê
naar geworden"
In HN staat deze week tenslotte
een pleidooi voor het referen
dum De schrijfster stelt in het
stuk dat "bij steeds meer mensen
het ongenoegen groeit dat wets
wijzigingen worden verminkt
zonder dat de belanghebbenden,
de burgers, iets wordt gevraagd
De spaarzame doekjes voor het
bloeden, het over leg met zogc
naamde belangengroepen, stel
len doorgaans weinig voor
Het artikel wordt besloten met:
"Voor-en tegenstanders zouden
zich in alle redelijkheid achter
het standpunt kunnen scharen
"Het al dan niet houden van een
referendum is een vraag waar
over men per referendum zou
kunnen beslissen".
Wat een verschil met vijf uur te
voren: toen werd de Boule
vard des Invalides in het har
tje van Parijs door overmoe
dige Oranje-supporters in be
zit genomen. De ene touring
car na de andere loosde zijn
oranjelading, zestig in totaal.
Parijzenaars keken verbaasd
toe hoe tientallen roekeloze
Hollanders op het dak van de
bussen waren geklommen en
zo als gladiatoren hun intocht
maakten. Een gezelschap Ja
panners was totaal verbij
sterd.
Gedurende de dag was in de
Oranje Express, het kilome
terslange lint van supporters
bussen, de overmoed alleen
maar gegroeid. Kwam dat
door het bier, dat vanaf een
uur of negen al in grote hoe
veelheden was genuttigd? Of
kwam het door het bijgeloof?
In 1973 hebben we het met
geluk gered tegen België, in
1977 op het nippertje tegen
Oost-Duitsland. Nu zou het
wel weer goed aflopen, was
de tendens van de bespiege
lingen in de bus.
Daarom kwam de klap zo hard
aan toen Michel Platini
Frankrijk aan de leiding
hielp. „Jongens, als het van
avond misloopt zet ik ge
woon mijn bus in het doel",
had chauffeur Appie van bus
30 kort na de start gezegd. Hij
was achteraf de enige die
Oranje had kunnen redden.
Appie was een van de 60 chauf
feurs die De Jong Intra tours
had ingezet om het Oranje-le
gioen te vervoeren. Het reis
bureau had in combinatie
met drie andere touringcar-
bedrijven een grote vloot in
gezet, nadat de president van
de Utrechtse rechtbank had
bepaald dat de 2500 aan de
KNVB toegewezen plaats-
kaarten moesten worden toe
geschoven aan de wakkere
reisorganisator.
Een complete invasie werd het
dus, maar toch waren er door
de geringe kaartentoewijzing
wel veel minder supporters
meegereisd dan bijvoorbeeld
in 1969 toen Ajax in het Stade
des Colombes een beslis
singswedstrijd tegen Benfica
speelde. Die wedstrijd vond
in de middaguren plaats: de
tientallen bussen reden toen
's nachts door België, wat een
heel merkwaardige ervaring
was. En ouderen weten nog
heel goed dat de befaamde
watersnoodwedstrijd Frank
rijk-Nederland in 1953 ook
door tienduizenden Neder
landers werd bijgewoond,
veel meer in ieder geval dan
er nu heen konden.
Maar de supporters van van
daag zijn in ieder geval zeer
luidruchtig. En dorstig. Dat
leidt vanaf de Belgische
grens tot zeer talrijke sanitai
re stops. Elke parkeerplaats
die je passeert zie je hetzelfde
beeld. Bussen langs de kant
en in de berm onafzienbare
rijen mannen die, meestal in
oranje kledij, staan te wate
ren. Nederland trok gisteren
een spoor van urine door Bel
gië en Noord-Frankrijk.
In de bus is de stemming in
middels opperbest. Zo blijkt
dat tot de vaste uitrusting
van de supporters, behalve
zijn hoedje, zijn blikje bier en
zijn vlag, tegenwoordig ook
het cassettebandje behoort.
Zodat hij in de bus naar zijn
favoriete strijdliederen kan
luisteren. Bovenaan op de
supportershitparade staat:
'De Hollanders' van Alexan
der Curley. In bus 30 deelt ie
mand van de Mijdrechtse
voetbalvereniging Argon
stencils uit met de volledige
tekst van dit werkje. Zodat
we ieder uur een keer uit vol
le borst meegalmen. Op het
laatst hebben we het stencil
niet meer nodig.
Zeer in trek is onderweg ook
'Beetje verliefd' van André
Hazes, al heeft dat niks met
voetballen te maken. Maar
het past wel goed in de
schoolreisjessfeer. Later
wordt er in het gangpad van
de bus zelfs polonaise gelo
pen. Maar dan zijn we al na
genoeg door het bier heen.
We hebben trouwens een rusti
ge bus getroffen. Niemand
heeft aandrang op het dak te
gaan zitten tijdens de rit, wat
elders wel het geval is. Chauf
feur Appie heeft de zaak goed
in de hand. Een collega van
hem zegt later: „Ik heb ze een
paar keer gewaarschuwd.
Toen heb ik gezegd: jullie
zoeken het maar uit. Als je
maar weet dat als er een naar
beneden valt dat ik dan ge
woon doorrijd en dat ik je
niet opraap".
Het laatste deel van de reis wor
den de bussen geëscorteerd
door Franse motoragenten.
Twee agenten loodsen samen
steeds twaalf bussen door het
Parijse verkeer en doen dat
zo handig dat de supporters
daar menig open doekje voor
overhebben.
Een paar uur later komen we
weer Parijse agenten tegen.
Ze controleren bij de ingang
van het Pare des Princes of
niemand flessen bij zich
heeft of andere ongewenste
voorwerpen. Vlaggen mogen
wel: geen Panjzenaar oi nij
heeft zelf een vlaggetje bij
zich.
In het stadion blijkt dat de
Fransen een verdeel- en
heerspolitiek hebben ge
voerd. De Nederlanders sup
porters zitten niet zoals ge
bruikelijk in één vak, maar
zijn verspreid over de massa.
Zo kunnen ze minder een
drachtig herrie maken en dat
scheelt echt aanzienlijk. In
volume zijn de Fransen niet
te overtreffen. In het knusse
stadion, waarbij de kijkers
boven op het veld zitten, en
waarvan alle tribunes over
dekt zijn, maken zij onwaar
schijnlijk veel lawaai. Zij
st^jjn^n daarbij voor een be
langrijk deel op een attribuut
dat wij nog hiet kennen: een
soort driedubbele klepper
van hard plastic in de vader
landse kleuren die een gigan
tisch lawaai maken. Zit je er
bij in de buurt dan kom je ze
ker niet zonder hoofdpijn van
het terrein. Een gat in de Ne
derlandse supportersmarkt.
In de eerste helft probeert het
Oranje-legioen nog wel om
de favorieten tot steun te zijn.
Er heerst enige tevredenheid
over de nul-nul-ruststand en
als in de rust Simon Tahama-
ta zich warm loopt krijgt hij
een welluidend spreekkoor.
Als Tahamata kort na zijn
komst Arnold Muhren een
schitterende kans biedt en
Muhren deze mist, heft me
nige supporter zijn handen in
twijfel ten hemel: „Dat had
hem moeten zijn". Het is als
of supporters, die daar vaak
een zesde zintuig voor heb
ben, voelen dat het nu mis
gaat. De aanmoedigingen
verflauwen, Frankrijk scoort.
Het gaat zijn superioriteit op
het veld1 in doelpunten uit
drukken en op de tribunes in
oorverdovend applaus bij ge
slaagde Franse acties
Oranje kan er niet meer tegen
op. Er zijn supporters die
hartgrondig verklaren dat
hun voormalige favorieten
nergens voor deugen, er zijn
er ook die de Fransen felicite
ren met hun doelpunten en
met de overwinning.
Parijs krijgt, naar verhouding,
een rustige avond. Menige
fan verlangt naar zijn bed,
heeft nergens trek meer in.
Volgend jaar juni zal de kleur
oranje niet overheersen in
het straatbeeld van enige
Spaanse steden. Het Neder
landse voetbal doet een stap
je terug, de supporters doen
PARIJS (GPD) Zojuist had hij de Portugese scheidsrechter Garrido nog energiek
een ernstige ziekte toegewenst, maar nu was alle dynamiek uit hem verdwenen: de
geheel in oranje gehulde supporter verborg zijn gezicht in zijn handen en bleef zo
minutenlang zitten, ook toen het Nederlands elftal al lang weer probeerde iets aan
de 2-0-achterstand te doen.
De Franse vreugde na afloop toas als zout in de Nederlandse
toonden
De nog glorieuze intocht: juichend op de daken van de bussen. De aftocht toas minder luisterrijkHelemaal voor die eve supporter
die gewond toas geraakt bij een vat van het busdak.
