"Slachthuis zorgt nog
steeds voor overlast"
"Buurt is nooit naar ons toegekomen"
Gehandicaptenbeleid: een
kwestie van mentaliteit
Buurtcomité: gemeente is niet onpartijtig
LEZERS SCHRIJVEN
De Hollandse vrouw
in al haar gedaanten
LEIDEN - Het buurtcomi
té Groenoord vindt dat
het slachthuis aan de
Pasteurstraat geen nieu
we hinderwetvergunning
behoort te krijgen voor
dat het nodige is veran
derd. Volgens het comité
hangt de stank van rot
tend vlees nog regelma
tig in de buurt.
Al jarenlang voert het buurtcomité
actie tegen het slachthuis, omdat
de stank vaak ondraaglijk zou
zijn. "Menigeen heeft al braak
neigingen gekregen bij het rui
ken van die vreselijke luchtjes".
Toen de gemeente het slachthuis
vorig jaar verkocht aan de
Slachthuis-Leiden b.v. was de
buurt echter hoopvol gestemd.
De nieuwe huidenloods zou vast
aan de eisen des tijds voldoen.
"Helaas", zegt T. Janssens, "dat
bleek dus niet het geval te zijn.
Deze zomer hebben we weer
vaak last gehad van het slacht
huis".
Het zal dan ook geen verbazing
wekken dat vertegenwoordigers
van de buurt er als de kippen bij
waren toen de nieuwe aanvraag
voor een hinderwetvergunning
ter inzage lag, omdat de oude
niet meer met de werkelijkheid
overeen kwam.
Op 8 september gingen zij naar de
hoorzitting over die aanvraag.
Janssens: "Alles leek goed te
gaan: ik kreeg de indruk dat de
gemeenteambtenaren het wel
met onze eisen eens waren. Op
eens kregen we echter te horen
dat er vorig jaar bij de verkoop
de volgende afspraak was ge
maakt: als de gemeente geen
nieuwe hinderwetvergunning
zou verstrekken, dan zou zij het
slachthuis terug moeten kopen".
Dat verandert de zaak natuurlijk,
meent Janssens. Want: "De ge
meente is dus geen onpartijdige
scheidsrechter meer. Ze zijn par
tij geworden. Misschien denken
ze wel: laten we maar niet teveel
voorwaarden stellen aan het
slachthuis, anders gaan ze nog
moeilijk doen ook".
"We zijn dan ook benieuwd wat er
met de aanpassingen die wij heb
ben voorgesteld, gaat gebeuren.
De directeur van het slachthuis
heeft in elk geval al laten weten
dat het volgens hem financieel
niet haalbaar zal zijn om ze uit te
voeren. Is de gemeente het ook
niet met ons eens, dan zullen we
genoodzaakt zijn om naar de
Raad van State te stappen".
Koeling
De veranderingen die het buurtco
mité voorstaat hebben betrek
king op twee onderdelen van het
slachthuis: de huidenloods en de
Gekro Silo. Om met het eerste te
beginnen. Volgens de bewoners
van Groenoord wijzen erop dat
in de loods een koelinstallatie
ontbrekt, die de temperatuur
niet boven de vier graden Celsius
laat stijgen. Bovendien zou de
loods Volgens hen via een sluis
toegankelijk moeten zijn om
stankverspreiding te voorko-
LEIDEN - Volgens gemeente
ambtenaar Troost bestaat er
geen reden om aan te nemen dat
de hinderwetvergunning aan het
slachthuis niet zal worden ver
strekt. "Het slachthuis hoeft niet
ongerust te zijn. Als ze aan een
aantal voorwaarden voldoen krij
gen ze die vergunning gewoon".
Van afspraken die vorig jaar ge
maakt zouden zijn tussen ge
meente en slachthuis, zegt hij
niets te weten. "Ik heb me groen
en geel gezocht, maar tot nu toe
heb ik niets zwart op wit kunnen
vinden. Begrijp me echter goed:
daarmee beweer ik niet dat er
geen afspraak zou bestaan. Ik
ben daar nu gewoonweg nog niet
achter gekomen".
Zwart op wit zal Troost waar
schijnlijk niets vinden, meent
Ten Berg, directeur van het
slachthuis: het bleef volgens
hem in 1979 bij een mondelinge
overeenkomst.
Hij zegt: "Ik was er zelf niet bij.
maar weet wel zeker dat er is af
gesproken dat de hinderwetver
gunning direct na de overdracht
zou worden verstrekt. Dat was
een afspraak vooraf en is daarom
als zodanig ook niet in de ver
koopvoorwaarden opgenomen.
Het sprak voor zich. Het verve
lende is alleen dat we nu nog op
die vergunnning zitten te wach
ten".
Redelijk
Directeur Ten Berg geeft te ken
nen dat het slachthuis zeker niet
onwillig staat tegenover het ver
vullen van voorwaarden. "Maar
dan moet het wel om redelijke
dingen gaan", zegt hij. Zo weet
de directeur het zo net nog niet
of een koelinstallatie in de hui
denloods wel nodig is. "Inzouten
is modern. En bovendien willen
onze afnemers alleen ingezoute
huiden. Gevaar voor verrotting
bestaat echt niet, want de huiden
liggen maar een paar dagen in de
loods. Het is geen magazijn. Het
stinkt daar ook niet. Als de buurt
zegt van wel, dan moeten ze naar
ons toekomen als ze wat*ruiken.
Dat is tot nu toe nooit gebeurd".
Dat lijken van koeien niet in de de
silo horen, geeft Ten Berg grif
toe. "Dat is ook mij een doorn in
het oog. Maar die kadavers wor
den vaak bij nacht en ontij be
zorgd. zodat controle weieens
ontbreekt. Maar daar zullen we
zeker wat tegen gaan doen".
Ongerustheid
Voor de buurt bestaat volgens
Troost geen reden tot ongerust
heid. Want: "In de vergunning
zullen zeker een aantal voor
waarden worden opgenomen
waaraan het slachthuis zal moe
ten voldoen".
Zo zal de temperatuur in de hui
denloods niet hoger mogen zijn
dan tien graden celsius. Troost:
"Kunnen ze dat bewerkstelligen
zonder koelinstallatie, dan vin
den wij dat best. Kan het niet,
dan zullen ze toch geld moeten
uittrekken voor apparatuur".
Wat betreft het dumpen van kada
vers in de silo, merkt Troost op
dat dat grotendeels zal worden
verboden. "Waarom groten
deels? Nou kijk, van de katten
die de Dierenhulpdienst er in
gooit heeft niemand last. Het
mag alleen niet voorkomen dat
er dooie koeien in komen".
Verder vindt Troost dat de buurt
telkens als ?ij wat ruikt aan de
bel moet gaan hangen. "Ze moe
ten ons direct opbellen. En de di
recteur van het slachthuis moet
natuurlijk ook worden gealar
meerd, zodat hij mee kan ruiken.
Op die manier moeten de proble
men de wereld worden uitgehol
pen".
Janssens: "Ze zouten nu het vlees
alleen maar in om bederf tegen te
gaan. Uit ervaring - ik heb jaren
in een slachthuis gewerkt - weet
ik dat die maatregel onvoldoen
de is. Het duurt nooit lang of er
komen bacteriën vrij. De ge
meente heeft overigens steeds
geroepen dat er wel een koeling
aanwezig was. Hoe ze daar bij
kwamen, is me een raadsel
De Gekro Silo wordt volgens de
buurt regelmatig oneigenlijk ge
bruikt. Janssens: "Er mogen al
leen maar beenderen en hoeven
in worden gegooid. Veel mensen
zijn er echter getuige van ge
weest dat er kadavers in gingen.
Een heel weekeinde heeft er bij
voorbeeld een keer het lijk van
een lammetje over de rand ge
hangen. Die silo sluit waarschijn
lijk niet eens goed".
De directeur van het slachthuis zei
volgens Janssens tijdens de
hoorzitting dat hij van deze prak
tijken niets af wist. Janssens:'
"Hij was het met ons eens dat het
niet mag. Maar daar schieten we
zo weinig mee op. Die woorden
moeten wel in daden worden
omgezet".
De huidenloods van het slachthuis aan de Pasteurstraat. De stank is er volgens de buurt soms ondraaglijk.
Organisaties in Leiden bijeen
LEIDEN Een kwestie van men
taliteit, dat is het. Iedereen was
het er gistermiddag wel over
eens: wil je een goed gehandi
captenbeleid voeren, dan moet
de bevolking ook een mentali
teitsverandering ondergaan.
Want wat begin je met invaliden
parkeerplaatsen wanneer valide
mensen er hun auto neerzetten.
En waar zijn we eigenlijk mee
bezig zolang het een blinde nog
overkomt dat zijn stok doodleuk
uit zijn handen wordt geschopt?
Deze en nog veel meer misstanden
werden gistermiddag naar voren
gebracht tijdens een bijeen
komst van verschillende gehan
dicaptenorganisaties en gemeen
telijke diensten in de raadszaal
van het Leidse stadhuis. Doel
van de bijeenkomst: gedachten
uitwisselen over de problema
tiek en het beleid ten aanzien van
gehandicapten. Speciale geno
digde was de Provinciale Revali
datie Stichting (P.R.S.), een orga
nisatie die onder meer tot taak
heeft advies te geven aan de
overheid over voorzieningen
voor gehandicapten.
LEIDEN - De afdeling Leiden van
de vereniging voor postzegelver
zamelaars Philatelica houdt van
avond haar eerste ruilavond van
dit seizoen. Plaats van handeling
is de kantine van het Christelijk
Lyceum Dr. W.A. Visser 't Hooft,
Kagerstraat 1 Leiden. Aanvang:
20.00 uur.
En de relatie tussen overheid en
gehandicapten is erg belangrijk.
Voor haast elke verbetering, bij
voorbeeld het toegankelijk ma
ken van een openbaar gebouw of
de aanpassing van een woning, is
de gehandicapte afhankelijk van
die overheid, fri Leiden zijn er
sinds februari een aantal werk
groepen bezig, waarin zowel ge
handicaptenorganisaties als
ambtenaren zitten. Deze werk
groepen ijveren voor verbeterin
gen voor gehandicapten op ge
bieden als huisvesting, verkeer,
recreatie, toegankelijkheid en
voorzieningen. Door de samen
werking kunnen de ervaringen
en suggesties van de gehandi
capten ingepast worden in het
beleid van de ambtenaren.
Enkele succesjes nebben deze
werkgroepen al op hun naam
staan. Te noemen zijn de rateltik-
kers, die het blinden en slecht
zienden makkelijker maakt over
te steken, speciale parkeerplaat
sen, visplaatsen en een aantal
verlaagde stoepen. Allemaal din
gen die niet zóveel geld kosten.
Een onderzoek naar de toegan
kelijkheid van gemeentelijke ge
bouwen wees uit dat er 90.000
gulden nodig is om de gebouwen
werkelijk toegankelijk te maken:
geld dat van de gemeente moet
komen. En mooie plannen van
de werkgroepen ten aanzien van
de te bebouwen Stevenshofjes-
polder zullen ook niet bepaald
kostenverlagend werken.
Een lezing van de heer Toxopeüs
van de PRS en een diaserie toon
den gistermiddag echter aan dat
aanpassingen ten behoeve van
gehandicapten beslist geen weg
gegooid geld zijn. Zo is het voor
rolstoelgangers nog steeds erg
moeilijk zich zelfstandig door
het verkeer te bewegen. Te smal
le of te hoge stoepen, allerlei ob
stakels en ook onoplettendheid
van andere mensen zijn hier
vaak de oorzaak van.
Voor blinden zijn ook wegopbre-
kingen of andere onverwachte
obstakels een belemmering de
straat op te gaan. Een idee waar
de heer Vonk, van de Nederland
se Vereniging voor Blinden en
Slechtzienden, dan ook erg te
vinden is, is een blindentelefoon.
Zo'n blindenlijn zou dan een
bandje moeten laten horen met
alle 'wegopbrekingen die er in
een bepaalde'week zijn. De lijn
zou ook uitgebried kunnen wor
den met. omdat blinden de krant
nu eenmaal niet lezen, ander be
langrijk nieuws voor blinden.
LEIDEN - Het instituut voor Na
tuurbeschermingseducatie afde
ling Leiden organiseert aan
staande zaterdag een natuurwan
deling in de 'Kijfhoek' en 'Bier
lap', twee unieke duingebieden
bij Wassenaar.
Inlichtingen en opgave voor deze
wandeling, die ongeveer twee
uur zal' duren, vrijdag tussen
17.00 uur en 19.00 uur bij C. van
Kralingen (tel. 01718 - 16029).
Aan Galgewater/Noordeinde
WUPO moet woningen
aan Leidenaars kwijt
LEIDEN - De Westland Utrecht
Projectontwikkeling BV (WU
PO) krijgt geen toestemming van
de gemeente om de woningen
aan het Galgewater/Noordeinde
aan andere dan Leidse woning
zoekenden te verkopen.
De WUPO schreef de gemeente
een brief waarin een overzicht
wordt gegeven van de inspannin
gen die het bedrijf zich al meer
dan twee jaar heeft getroost om
de woningen aan Leidse woning
zoekenden te verkopen.
In de afgelopen twee en een kwart
jaar heefl de WUPO volgens haar
zeggen ongeveer 105.000 gulden
uitgegeven aan advertenties.
Ook heeft de makelaar (Max Se-
delaar Zn.) op eigen kosten in
de regio-gemeenten geadver
teerd. Er zijn - aldus de WUPO -
1100 brochures verstuurd naar
degenen die op de advertenties
reageerden.
Bovendien zijn er in het project
Vier modelwoningen ingericht
die al een jaar op zaterdagen zijn
geopend. Ter stimulering van de
verkoop hebben wij de woonlas
ten gedrukt door middel van ge-
wenningsbijdragen en kortingen
op de hypotheekrente, aldus de
brief.
Desondanks konden tot op heden
slechts twintig van de vijfenze
ventig woningen worden ver
kocht, zo laat het bedrijf weten
en het vraagt ontheffing van de
regeling woonruimteverdeling.
Niet alle onverkochte woningen
vallen nog onder deze regeling.
Het gaat om 22 woningen die al
leen aan Leidenaren en aan Lei
den economisch gebondenen
verkocht of verhuurd mogen
worden.
In de raadscommissie voor volks
huisvesting verwierp méh una
niem het verzoek van de WUPO.
Alleen CDA-raadslid Kokxhoorn
zei er naar te neigen om de ge
vraagde vrijstelling te verlenen.
"Anders stel je ze beschikbaar
voor de kraak", aldus Kokx
hoorn. Langerak-(VVD) zei ech
ter dat juist dit bedrijf toch beter
had moeten weten waar men aan
begon.
Bejaarden (2)
Ik zou even willen reageren op het
stuk "Bejaarden" van 15 septem
ber, waarin ene drs. P. de Boer
een opmerking schijnt te moeten
maken aan het adres van de heer
Lenselink.
Ik heb bedoeld artikel van 10 sep
tember jl. helaas niet gelezen,
maar mijn conclusie getrokken
uit de brief van de heer De Boor.
dat hij het er niet mee eens is dat
mensen in een bejaardencen
trum geïsoleerd leven. Ik ben het
daar ten dele mee eens.
Ik heb zelt in een vrij modern be
jaardencentrum gewerkt, waar
iedere week wat te doen was
voor de bewoners, zowel s mid
dags als 's avonds, b.v. bingo,
film, cabaret, zang of een leuke
band, waar de oudjes zich heel
even jong bij konden voelen en
degenen die nog maar een beetje
uit de weg konden, spontaan de
polonaise liepen. Verder is er een
winkeltje waar men zelf de dage
lijkse boodschapjes kan doen,
wat de mensen de nodige stimu
lans geeft om zelf nog wat te
Waar ik nu op aanstuur, is het feit
dat de heer De Boer geen onge
lukkiger voorbeeld had kunnen
noemen dan juist bejaardencen
trum "Hofwijck", waar nooit of
te nimmer een gezellige avond
georganiseerd wordt, waar de
tijd is stil blijven staan sinds de
oprichting in 1957. Waar je 's
avonds achter elkaar in grote
fauteuils t v. kan gaan zitten kij
ken, voor degenen die niet zo'n
apparaat op hun kamer hebben.
Waar men wel degelijk' afge
stompt en geïsoleerd leeft op zijn
of haar krappe kamertje, waar 's
ochtends tien mensen van de
honderd bij de koffie zitten en
daarna weer terug naar het isole
ment. Uiteraard zullen verschil
lende mensen elkaar wel opzoe
ken. maar dat is sporadisch, dat
weet ik uit ervaring, mijn vader
zit er ook.
Van een oplossing is überhaupt
geen sprake, of men moet een
aantal kinderen hebben die on
derling bereid zijn vander of
moeder een paar keer om beur
ten in de week uit hun isolement
te halen. Heeft men dat geluk
niet. dan zit je geïsoleerd op je
dood te wachten.
Ik krijg haast een schuldig gevoel
als ik mijn vader na het oezoek
aan mijn huis weer afzet, en dan
zeggen mijn man en ik hier zul
len wij nooit onze oude dag wil
len doorbrengen, want je bent er
levend begraven. En daarmee
doel ik uiteraard niet op de vele
bejaardencentra die wel wat voor
hun bewoners doen.
Mevr. J. Wolters
Burggravenlaan
Leiden
Ipi Toinbi (3)
Carnaval vieren kun je pas echt als
je "onder de Moerdijk" geboren
bent. Het zit in je bloed. De lui
van boven de Moerdijk willen
nou wel mee doen maar ze weten
niet echt wat het is. Of dat intus
sen achterhaald is kan ik u niet
vertellen. Ik ben boven de Moer
dijk geboren en heb wel eens car-
naval gevierd en genoten, maar
bij mij zit het inderdaad niet in
het bloed, hoewel de familie van
moederszijde echte Brabanders
zijn.
Kijk en daar heb je nu weer zo iets.
Hier ben ik alweer bezig begrip
op te brengen, me in te leven, in
de levensuitkijk van andere
Doet u dat ook wel eens? Op deze
manier de dingen vergelijken?
Jarenlang heb ik in Zuid-Afrika
gewoond en in Johannesburg ge
werkt. In Jeppestown zelfs, mid
den tussen de zwarte mensen. In
de lunchpauzes ging ik wande
len en genoot van alles wat ik
zag.
In die tijd werden de snelwegen
over Johannesburg aangelegd en
bij het werk zongen de negers:
Tshostholoza. Het was een fasci
nerend schouwspel en met moei
te rukte ik me ervan los om weer
aan het werk te gaan.
In die tijd gebruikte men ook van
die grote vuilnisbakken, die met
veel lawaai en gefluit en honden
geblaf opgehaald werden. En als
de hond (die die dag aan de lijn
lag) vergat te blaffen dan werd
hij eens lekker opgepord met een
stok! Wat een plezier hadden ze
dan. De negers in Zuid-Afrika
hebben over het algemeen een
vrolijke geaardheid. Ze halen uit
alles muziek en dansen graag.
Aldus met de zon en de Afrikaanse
drum in mijn hart kwam ik weer
terug in Nederland. Een Neder
land vol mopperende mensen.
Mopperend over het weer (kan ik
me indenken), mopperend op de
regering, op het "kapitaal" en op
de rooie rakkers enz. De econo
mische toestand is voor ons ook
zodanig benard dat wij beiden
moeten werken. Van ons salaris
betalen we sociale lasten. Daar
van worden o.a. werkloze men
sen betaald. Daaronder bevinden
zich helaas ook veel jongeren die
zich laten inspannen voor op
ruiend en vernielend werk. Ik ga
echt niet mopperen hoor, maar
ik vraag me wel af: als dan deze
mensen zo gretig hun uitkering
in ontvangst nemen waarvoor ik
werk. mag ik dan wel even zelf
uitmaken waar ik voor mijn (zeer
schaarse) ontspanning naar toe
ga? Ook al is het dan nu voor de
3e keer, omdat ik Ipi Tombi zo'n
geweldig fijne show vind?
De gumbootdance is ontstaan bij
de goudmijnen en heeft een fan
tastisch ritme. Smerige bakken
op sexueel gebied kent een neger
niei, zover is hij gelukkig nog
niet verbïankt. Het is maar wat
de kijker in gedachte heeft wat
hij ziet! Voor mij is de show her
kenbaar en vertegenwoordigd al
les wat ik in een tijdperk van bij
na 15 jaar in het zonnige Zuid-
Afrika heb meegemaakt.
De heren boycotters kunnen ge
rust zijn. Ik ben na het carnaval
vieren in Tilburg ook geen krui-
kezijker geworden. Want ik zei
immers al: het carnaval zit nu
eenmaal niet in mijn bloed!
Mevr. E. Burggraaf-de Meij,
Snipstraat 12,
Leiderdorp.
Missverkiezing op Leidato:
LEIDEN - Het ging niet alleen
maar om wespentailles, wiegen
de heupen en fraai gewelfde boe
zems gisteravond in de
Groenoordhallen. Nee, de juryle
den van de Miss-verkiezing tij
dens de Leidato zeiden, voordat
het spektakel zou losbarsten, dat
ze ook al tevreden waren met een
goedlachs type. Presentator
Hans Versnel was daar een goed
voorbeeld van, maar ja, hij
mocht natuurlijk niet meedoen.
Ongeveer twintig vrouwen hadden
zich om verschillende redenen
opgegeven voor deze Missverkie
zing Leiden. Sommigen dachten
in ernst dat zij moeders mooiste
waren, anderen bleken het
slachtoffer van een wedden
schap. Maar wat voor een motief
een ieder ook had, ze bleken zich
allemaal flink in de steigers te
hebben gezet om er zo schitte
rend mogelijk uit te zien.
De mannen in het publiek keken
geamuseerd naar al die voorbij
trekkende verleidelijkheden, in
een enkel vrouwenoog flitste de
jaloezie. De meest uiteenlopende
types traden voor het voetlicht.
Een keurige mevrouw in een
zelfgemaakte jurk, een secreta
resse in een deux-piece en een
korenblonde molenaarsdochter
in kokerjurk, om maar eens wat
te noemen.
Elk jurylid kon maximaal vijftien
punten geven voor presentatie,
kleding en totaal indruk. Vier
deskundigen, te weten mevrouw
Dickhoff en de heren Heruër, De
Koning en Van de Klugt, alsme
de twee mensen uit het publiek
moesten uitmaken wie Miss lei
den 1981 zou worden. De toe
schouwers konden slechts aan
roepen, nafluiten of beknipogen.
En dat deden ze dan ook.
In de twee uur die deze verkiezin
gen duurde, passeerden onder
meer de volgende dames de re
vue: een achttienjarige, die poli-
tie-agente wilde worden, maar
helaas te klein was; een export-
bolleninpakster, die vier keer
voor haar rijbewijs was gezakt;
een Surinaamse dame, die in
warmere oorden al bijna een
keer was bekroond; een rap van
de tongriem gesneden kleuter
leidster en last but not least, een
lieftallige Katwijkse. Kortom: de
Hollandse vrouw in al haar ge
daanten.
Het lint en de bruisende champag
ne waren uiteindelijk voor de
achttienjarige Irene van der
Maas uit Leiden. Zij werd be
kroond, volgens het juryrapport
voor al haar eenvoud. "Zonder
opsmuk er toch leuk uitzien, dat
is de kunst", aldus voorzitter
Dickhoff. Tweede werd Anne-
miek Arnoldus, die - en dat in
een broeierige zaal - zich had ge
kleed volgens de nieuwste win
termode. Niet weg te cijferen
was ook het orkest "The Sweet-
wood Dixie Stampers". Ze be
gonnen de avond met de ever
green: After you have gone ^iss Leiden: Irene van der Maas. Zij mag een weekeinde naar Parijs.
