Sy:{
■B-y
■&- -ï+vM
VU
l ^llL. ft- ifVJPfik '1_ O n '<l£'7r. LSO. -L
DONDERDAG 30 JULI 1981
Verkoeling vonden sommige enthousiastelingen in de fontein bij Buckingham Palace
De sluier uan de bruid was 7'/2 meter lang.
LONDEN (GPD) - Het is een fas
cinerend, welhaast angstaanja
gend gezicht. Voorafgegaan door
een vier rijen dikke politiemacht
komt er over de volle breedte
van The Mali een onafzienbare
menigte aanlopen. Op weg naar
Buckingham Palace.
De balkonscêne is bijna daar. De
massa staat samengedromd voor
het paleis ..We want Charles, we
want Charles", dreunt het om
ons heen. Een oorverdovend ge
juich als de balkondeuren open
zwaaien. Massaal gezwaai en ge
gil als de koninklijke familie op
het bordes verschijnt.
„Geef 'r een kus", scandeert een
grote groep jongeren die vlak
voor de paleishekken een plaats
heeft gevonden. En verdraaid,
het wordt nog geregeld ook. La
dy Di, sinds een klein uur prin
ses Diana van Wales, kust haar
echtgenoot. We zijn nu echt bang
dat de massahysterie oncontro
leerbaar wordt.
Tapijt
Wie het vooroordeel mocht koeste
ren dat de Britten een flegmatiek
volk vormen, komt deze woens
dag bedrogen uit. De anderhalf
miljoen Britten die de drieëneen
halve kilometer tussen de St.
Pauls en Buckingham Palace be
dekken als een hoogpolig tapijt,
bewijzen eerder het tegendeel.
Vanwaar dit onwaarschijnlijke
succes? Wat heeft het huwelijk
tussen kroonprins Charles en La
dy Diana tot zo'n sprookjesachti
ge, unieke gebeurtenis gemaakt?
Tenslotte, er had van alles mis kun
nen gaan. En daar was ook reke
ning mee gehouden. De Londen-
se politie omgaf het huwelijk
met de grootste veiligheidsope
ratie in haar geschiedenis.
Niet voor niets stond er elke i
stappen langs de route een poli
tieman met het gezicht naar de
menigte gekeerd, en elke zesde
stap een militair
Niet voor niets hadden zich hon
derden detectives onder het pu
bliek gemengd, waaronder - op
uitdrukkelijk verzoek van minis
ter Whitelaw van justitie - specia
listen uit Noord-Ierland die de
taak hadden IRA-aanhangers
vroegtijdig uit te schakelen.
En tenslotte - we noemen maar een
paar facetten - niet voor niets wa
ren tal van Londense ziekenhui-
ingericht om op grote schaal
slachtoffers te helpen, en ston
den in het St. Bartholomew-zie-
kenhuis Engelands beste chirur
gen klaar in een speciaal voor
VIP's bedoelde behandelkamer
richtte tijdens de ochtend van
het huwelijk slechts één arresta
tie: een zakkenroller. De vraag
rijst weer waarom Engeland zo
nadrukkelijk een sprookjeshu
welijk gewild heeft.
Is het de theorie van Barbara Cart-
land, de illustere stiefgrootmoe-
der van Lady Diana en schrijf
ster van romantische confectieli-
teratuur? Zij zei voor de radio:
„Wat wij hier zien is liefde. Twee
mensen die van elkaar houden
en dan gaan trouwen. Zoals dat
in mijn boeken gebeurt. De men
sen willen dat"
Of is het de in vele Britse kranten
aangehangen verklaring die on
geveer luidt: Eindelijk kan ons
land even al zijn ellende, al zijn
onzekerheden vergeten. Geen
rellen, geen verpauperde binnen
steden, geen afbrokkelende eco
nomie, geen stijgende prijzen,
maar een sprookje.
Voer voor sociologen, zullen we
maar zeggen. Het feest was er
niet minder om. De enig passen
de apotheose voor een sfeer die
maandenlang in Engeland, en
met name Londen, heeft ge
heerst.
Champagne
Voor de republikeins geaarde Brit
moet de aanblik van zijn hoofd
stad deze lente en zomer een gru
wel zijn geweest: zeker de laatste Haar
dagen voor het huwelijk kon
men niet in een winkeletalage
kijken zonder er een portret van
Charles en Diana tegen te ko-
Sommige wachtenden gebruiken
de vlag ook als deken. Het was
tenslotte laat gisteren. En getui
ge de vele lege flessen champag
ne die wij op straat zien liggen,
heeft men het ook niet droog ge
houden de afgelopen nacht
Een oudere politieman zegt tegen
een beginnende collega: „Het
lijkt net de afloop van de oorlog.
Toen ging het er ook zo aan toe".
Die vergelijking is gauw ge
maakt. Net als de vergelijking
met een „The Night of the
Proms". of een voetbalwedstrijd,
met dien verstande dat alle sup
porters aan dezelfde kant staan.
Om kwart voor negen wordt het
eerste slachtoffer afgevoerd, een
oudere dame die. volgens een re
laas van de broeders, de gehele
nacht langs de route heeft gelo
pen op zoek naar haar zus.
Dan rijden de eerste bussen met
huwelijksgasten aan ons voorbij,
op weg naar de kerk. Dames die
nen een hoed te dragen, staat er
in de invitatie, en dat is dus een
feestelijk gezicht, al die grote en
kleurige hoeden achter de bus-
raampjes. De rijen patriotten jui
chen en zwaaien.
Grasmatten
Woensdagmorgen, kwart over ze-
Wie door Green Pare, vlak
bij Buckingham Palace. loopt
ziet het al. Honderden mensen
liggen op de goed onderhouden
grasmatten te slapen. Jong en
oud, punk en mantelpak, er ligt
van alles tussen.
Op het plein voor Buckingham Pa
lace heerst even na zeven uur (de
mensen moeten dan nog meer
dan drie uur wachten) al een car
navaleske sfeer. De stemmen
worden vast geoefend op het
volkslied en het is duidelijk dat
men vastbesloten is er iets van te
maken. Mannen die klapstoelen
ophalen, bussen politiemensen,
cameramannen, zelfs overvlie
gende ganzen worden - bij ge
brek aan beter - hartelijk door de
menigte toegejuicht. Zodra er
een camera in de buurt is. gaan
er honderden vlaggetjes (dins
dag nog 20 pence, nu 30) de lucht
We hebben alle tijd om de rij wach
tenden eens nauwkeurig te be
kijken. Velen hebben zich ge
huld in de Engelse vlag. die de
zer dagen in de variëteiten broek,
minirok, jas, hoed en overhemd
De stemming stijgt verder als de
Royal Guard's Band het „Con
gratulations" aanheft, waarmee
een van Albion's andere grote zo
nen, Cliff Richard, nog eens het
Eurovisie songfestival won.
Zelfs de voor nihilistisch door
gaande punken (het haar voor de
gelegenheid in menig geval in de
nationale kleuren rood, wit en
blauw geverfd) zwaaien met hun
vlaggetjes op deze muziek, die
hen toch vreselijk en op z'n
minst burgerlijk in de oren moet
klinken, mee.
Niets is hier te gek. Voor de band
uit loopt de mascotte mee. een
stoffige, oude hond met een hel
rood dekje op de rug, aan de lijn
gehouden door een naar schat
ting twee meter lange besnorde
Royal Guard
Een groep jongeren voor ons laat
in het massale gezang toch nog
iets als een eigen geluid horen,
door op alle melodien „Lady Di.
Lady Di. Lady Di" te zingen.
Foto's
Tegen tien uur komt er beweging
rond het paleis. Er worden ere
wachten opgesteld. Het bloed
kruipt kennelijk waar het niet
gaan kan. want op een van de pa
leisbalkons zien we een oudere,
in hemelsblauw gehulde dame,
ongetwijfeld van zeer aanzienlij
ke komaf, die foto's van de me
nigte staat te maken.
Een rijtje auto's verlaat (toege
juicht) het paleis. Het zijn de bui
tenlandse gekroonde hoofden. In
de vijfde auto zit koningin Bea
trix. van wie wij een blauwe
hoed en intens gele. en boven
dien zwaaiende handschoenen
ontwaren.
De radio meldt dat er bij Clarence
House (hier heeft Lady Di de
nacht doorgebracht) een paard
op hol is geslagen, en dat de
muts van de guard die erop zat, is
afgevallen.
Als in de St. Pauls de huwelijks-
dienst begint, rijden op de The
Mali wagentjes rond die kilo's
paardenvijgen van het wegdek
verwijderen.
Kurken
„I will", zegt prins Charles om
12.12 uur. en de menigte, waar
van inmiddels velen door draag
bare radiootjes direct op de
hoogte gebracht, juicht. „I will",
zegt ook Lady Diana, om 12.13
uur. en daar knallen de cham-
pagnekurken de lucht in.
Voor ons haalt een man een plastic
tas uit het water rond het monu
ment van koningin Victoria, en
haalt er een fles champagne uit
Die gaat met een knal open op
het moment dat aartsbisschop
Runkie uitspreekt ..Dan ver
klaar ik u hierbij man en vrouw".
Bruidsjurk
De auto's en de koetsen keren te
rug. Als eerste de koets met prins
Charles en zijn vrouw, in de
bruidsjurk waarvan de details tot
negen uur deze ochtend angst
vallig geheim werden gehouden
In haar handen houdt de nu ont
spannen lachende prinses het
bruidsboeket, waarvan de sa
menstelling (gardenia's, rozen,
orchideen. lelietjes van dalen en
fresia's, lezen wij in de verzegel
de envelop die ons om negen uur
is overhandigd) ook al als een
staatsgeheim is behandeld.
Het feest nadert zijn hoogtepunt
De honderdduizenden trekken
richting paleis, om de koninklij
ke familie op het bordes te zien
verschijnen.
Tussen hen in danst een jonge
vrouw, in witte bruidsjurk. „Ik
wil mezelf', zingt ze. wat heel an
ders klinkt dan het „We want
Charles", van de duizenden om
haar heen.
Ze vindt een danspartner i
jonge man met felgekleurde
oranje-gele pruik die een T-shirt
draagt met aan de rugzijde de op
drukking „Heb berouw", en aan
de borstzijde de mededeling „Je
zus redt".
Maar niets is in deze uren vreemd
De mensen kijken niet eens naar
het dansende paar. Die kijken
naar het balkon waarop het paar
van het jaar verschijnt. En jui
chen... en zwaaien...
Voor een van de jongere bruids
meisjes duurde de trouwdienst wel
erg lang.
De wind speelt de bruid e
Diana en Charles maakten voordat zij op huwelijksreis vertrokken nog een rondrit.
De balkonscene: hel paar wordt toegejuicht door duizenden geestdriftigen
