Boek van
Molukse
treinkaper
Extra bijlage in Story:
32 Pagina's
koningin Beatrix
Een jaar
koningin Beatrix
Mieke laat u haar
schitterende
bruidsjapon zien
Linda Williams
stortte in na het
Songfestival
"Waarom ik nooit
met mijn miljonair
zal trouwen'
Alle filmposters
van Ronald Reagan
De nieuwe Story
nu overal te koop!
Italiaans
politicus
ontvoerd
DINSDAG 28 APRIL 1981
Op de 31 ste Molukse onafhankelijk
heidsdag van de Molukkers in ons
land is zaterdag in Hotel Oversingel
in Assen het boek „Minnestrijd voor
de RMS" van de Zuidmolukker Abe
Sahetapy gepresenteerd. Dat ge
beurde door zijn vriend en uitgever
Joop Ririmasse met het aanbieden
van een aantal exemplaren aan
mensen die Abe stimuleerden zijn
boek te schrijven. Zoals gemeld was
Sahetapy betrokken bij de treinka
ping in december 1975 nabij Wijster.
Voor zijn deelname aan die actie zit
hij nu een straf uit van 14 jaar. In de
strafinrichting Esserheem schreef
hij zijn boek.
Sahetapy had het boek graag zelf wil
len presenteren tijdens de viering
van de onafhankelijkheidsdag. Hij
kreeg echter geen toestemming van
justitie en van de directie van Esser
heem. „Hopelijk kan hij volgend
jaar wel aanwezig zijn bij de presen
tatie van zijn tweede boek", merkte
Ririmasse op. Nu lagen op een stoel
naast de uitgever het manuscript en
het boek als teken van de symboli
sche aanwezigheid van de schrijve-
„Minnestrijd" behandelt de voorbe
reidingen en de actie van de kaping,
de jeugd van Abe, zijn politieke be
wustwording, de Molukse strijd en
het verblijf van de Molukkers in ons
land.
Ririmasse begon de presentatie van
het boek met het voorlezen van frag
menten, waarin de Molukkers wer
den opgeroepen zich niet langer te
laten misleiden door het „weelderi
ge Nederland met zijn rechterhand
Indonesië". Deze twee naties hebben
de vooruitgang van ons land en volk
tegengehouden, en tot slaaf ge
maakt van zijn eigen plannen en zijn
eigen roem". Ook zegt Abe in zijn
boek, dat het Molukse volk het roer
totaal moet omgooien. „We moeten
een nieuw denken ontwikkelen dat
leidt tot onze totale overwinning en
bevrijding en de opbouw van ons va
derland, de Molukken.
Het boek telt een oplage van 4000 ex
emplaren waarvan bij voor
intekening al een kwart is verkocht.
Over een paar maanden verschijnt
er ook een Maleise vertaling. Het
vinden van een uitgever was geen
eenvoudige zaak. Benaderde uitge
vers wilden het manuscript eerst
herschrijven in correct Nederlands.
Abe Sahetapy wilde daarvan echter
niets weten, waarna zijn vriend Ri
rimasse de uitgave voor zijn reke
ning nam.
Dc gevangen zittende
Zuidmolukse treinkaper
Abe Sahetapy kreeg
geen verlof om de pre
sentatie van zijn boek
"Minnestrijd" bij te wo-
Dus overhandigde uitge
ver Joop Ririmasse
(links) in Assen het eer
ste exemplaar aan Abes
vader.
GRONINGEN (GPD) -
Een grote aanklacht te
gen het „weelderige
Nederland en zijn rech
terhand Indonesië",
maar ook tegen de re
gering in ballingschap
van de heer Manusama.
Dat is in grote lijnen de
inhoud var het boek
„Minnestrijd" van de
jonge Zuidmolukker.
Abe Sahetapy (27), dat
zaterdag in Assen door
zijn vriend en uitgever
Joop Ririmasse (29)
werd gepresenteerd.
De treinkaping in december
1975, die door Abe en zijn zes
vrienden werd uitgevoerd in
de vrijheidsstrijd voor vrije
Molukken, is de aanleiding
voor het schrijven van dit
boek. Hij schreef het vorig
jaar in de strafinrichting Es
serheem in Veenhuizen. Het
kon nu pas worden gepresen
teerd omdat benaderde uitge
vers het manuscript wilden
herschrijven, omdat de ge
bruikte taal geen correct Ne
derlands is. Abe wilde daar
van niets weten en vond uit
eindelijk Joop Ririmasse be
reid het boek in Abe's eigen
woorde uit te geven. Hij
schreef het zoals een Moluk-
ker het Nederlands beheerst,
in eenvoudige bewoordingen
en makkelijk lezend.
Ideaal
De actie, de aanloop naar de
rechtszitting, zijn bewust
wordingsproces en 30 jaar
RMS-strijd in ons land ver
trouwde Abe in de strafin
richting aan het papier toe.
Met de titel „Minnestrijd" wil
hij zeggen alles te willen ge
ven voor het idedal, vrije Mo
lukken. In een streven om
dat ideaal te .bereiken kan er
wel eens iets mis gaan. Abe
schrijft dat ook. „Wanneer
hun waardigheid gekrenkt
wordt, of hun vertrouwen be
schaamd, daar reageren Mo
lukkers zonder aan de gevol
gen te denken. Dan denken
ze niet meer met hun hoofd,
maar met hun hart". Met het
uitgeven van het boek hoopt
hij te bereiken dat de vlam
van de idealen brandende
wordt gehouden.
Dat Abe een hekel heeft aan
ons land en aan Indonesië zal
de lezer niet verbazen. Maar
ook in eigen kring komt lang
niet iedereen er goed af. In
het bijzonder gaat de be
schuldigende vinger naar de
Molukse regering in balling
schap van de heer Manusa
ma. Hij verwijt hun zelfs, dat
ze meewerkten aan de ver
deeldheid van het Molukse
volk. „Is de RMS-strijd een
club-aangelegenheid van een
stuk of tien personen of is het
een algemeen Molukse
zaak?", zo vraagt hij zich af.
„De heren zijn zich er niet
van bewust wat er onder de
Molukse bevolking leeft.
Men vraagt er ook niet naar.
Men is te druk met zijn eigen
belangen bezig, die men dan
voor de dood niet kwijt wil
raken", zo merkt hij op. Het
Molukse volk moet daar ech
ter niet de dupe van worden.
„Het moet de strijd echter
niet opgeven en niet meewer
ken aan het afbrokkelen van
de RMS-strijd".
Vriend maakt uitgave van
Minnestrijdmogelijk
Bemiddelaar
Zijn aversie tegen met name
Manusama blijkt overigens
vaker in het boek, met name
wanneer zijn rol als bemidde
laar bij de actie in Wijster ter
sprake komt. Abe merkt op,
dat de vier contactpersonen
(Manusama, De Lima, Kuhu-
wael en mevrouw Soemokil)
voor hem individuen waren
die geen eenheid vormden
toen ze vaak in de trein kwa
men. Hij woonde de gesprek
ken meestal niet lang bij, om
dat alleen Manusama het
woord deed en de rest stil
bleef en alleen zat te knikken.
„De gesprekken waren voor
mij niet denderend. Manusa
ma voerde een beleid op dat
moment en de daarop vol
gende ogenblikken, dat nooit
zuiver was gericht op onze
Molukse strijd", aldus Abe in
zijn boek. „Manusama voer
de meer het woord van de
Nederlandse autoriteiten dan
dat hij onze politiek verde
digde".
Toen de leider werd gevraagd
naar de situatie in Amster
dam waar andere kameraden
(waartoe ook Joop Ririmasse
behoorde) een actie hielden
in het Indonesische consu
laat antwoordde Manusama:
„Dat weet ik niet, dat is mijn
terrein niet". Op dat moment,
zegt Abe, vroeg ik mij af of
dat nu degene was waarop ik
van het begin af had ver
trouwd als leider van de Mo
lukse strijd. Door deze ant
woorden ontmaskerde Manu
sama zichzelf en zagen wij
wie hij werkelijk was. Hij
toonde voor mij ook aan dat
er geen wilskracht, durf en
verantwoordelijkheid aanwe
zig was, die men wel nodig
heeft bij een politieke strijd.
Zeker voor onze moeilijke
Molukse strijd, die in die tijd
aan het afbrokkelen was door
het toedoen van de beide na
ties Nederland en Indone-
Persoonlijkheid
Vol lof daarentegen toont hij
zich over mevrouw Soemo
kil. „Als vrouw en tegelijk
ook als moeder stond zij
dicht bij onze strijdwijze. Ze
probeerde ons te helpen op
alle mogelijke manieren,
wanneer wij van gedachten
wisselden, maar niet één keer
heeft zij ons overgehaald om
de strijd te staken. Als moe
der was haar ongerustheid
groot, maar ook kon zij be
grip tonen waarom mijn ka
meraden en ik de wapens ge
hanteerd hadden: om onze
Molukse strijd te verdedigen.
Zij wist, wat de gevolgen kon
den zijn. Zij bleef er rustig
onder". Over mevrouwr Soe
mokil, de echgenote van de
vermoorde ex-president mr.
dr. Chris Soemokil zegt hij:
„Een persoonlijkheid die erg
groot was op dat moment
waaraan Manusama niet kon
tippen".
dige kritiek. Het begon vol
gens de schrijvers meer en
meer op een discussieclub te
lijken en vergat dat men be
zig moest zijn met de strijd
voor het verwezenlijken van
de onafhankelijkheid der Mo-
lukken. Abe sloot zich bij die
organisatie aan hoewel hij
vond dat het er allemaal
flauwtjes aan toe ging. „Men
kon er goed en radicaal pra
ten, maar handelen, daarvoor
had men toch te weinig ver
trouwen in zichzelf'. Hij
voelde duidelijk dat het
slechter ging met de Molukse
vrijheidsstrijd. De kamera
den waarmee hij omging ver
schilden ook van mening
over de omvang van die
strijd. Men was volgens hem
te veel bezig met andere din
gen. Hij vond het jammer dat.
maar een enkeling de situatie
van die moeilijke strijd door
had. „Die staken toen de kop
pen bij elkaar en vroegen
zich af: wat nu, zo kan het
niet langer. De tweede Mo
lukse actie (de eerste was in
Wassenaar 1970) werd op dat
moment een werkelijk feit.
We werden gedreven door de
angst dat onze Molukse strijd
van de aardbodem zou wor
den geveegd", aldus Abe.
„We hebben de wapens ge
hanteerd om de wereld te to
nen, dat het Molukse volk
daadwerkeljk bestaat en
leeft".
Nieuwe acties
Het boek, dat naast het verle
den en het heden ook nog in
de toekomst blikt, zal niet
door iedereen met dezelfde
gevoelens worden gelezen.
Met name in het noorden,
waar men al diverse keren ac
ties van jonge Zuidmoluk-
kers van nabij meemaakte,
kunnen lezers geneigd zijn te
stellen, dat het boek van Abe
oproept tot nieuwe acties
voor het ideaal. Aan het einde
van zijn boek vraagt hij zich
af wat eigenlijk vrijheid voor
de Molukken betekent.
„Voor een Molukker moet
het kunnen betekenen te mo
gen leven en sterven in je ei
gen onafhankeljke vader
land. de Molukken. Besef al
tijd dat als het Molukse volk
een geheel vormt, men onder
geen enkele voorwaarde ons
kan overheersen en overwin
nen. Een wanneer wij, het
Molukse volk, bewapend
zijn. kunnen zij ons nooit ver-
„Minnestrijd" is vol kritiek
maar toch ook goed om te le
zen. Het is het eerste boek
over Molukkers, geschreven
door een Molukker. Het geeft
de frustraties weer van veel
van zijn landgenoten Mis
schien kan „Minnestrijd" er
toe bijdragen, dat voor die
frustraties naar oplossingen
wordt gezocht.
ADVERTENTIE
Rijk uitgevoerd herinnerings
album. Maar liefst 32
pagina's, met tientallen
ontroerende foto's. Heel
veel kleur! Om zuinig te
bewaren.
Volgende week trouwt ze met
haar grote liefde Hugo
Dewaersegger. Stralend poseert
blonde Mieke alvast in haar
fantastische bruidsjurk van
witte Chantilly-kant
Speciaal voor Story:
Wie profiteerden er allemaal
van het Nederlandse
zangeresje
Exclusief in Story:
ROME (DPA) - Een invloedrijk re
gionaal politicus is gisteravond
in Italië ontvoerd Het is de 60-
jange Ciro Cirillo, christendemo
craat en voormalig leider van de
regionale regering van Campa-
nic. Hij werd in Torre del Greco
nabij Napels door een comman
do van minstens vier personen
overvallen en meegevoerd Bij
de schietpartij, waarmee de on-
voeringsactie werd ingezet, wer
den twee lijfwachten van Cirillo
gedood. Zijn secretaris raakte
zwaar gewond.
Een onbekende, die zei de Rode
Brigades te vertegenwoordigen,
belde later een krant in Genua op
met de mededeling dat deze or
ganisatie verantwoordelijk is
voor de ontvoering van Cirillo
Volgens de opbeller zou een ge
schreven verklaring volgen.
Demonstratie
in Teheran:
twee doden
TEHERAN AFP Reuter) Inciden
ten die uitbraken tijdens een gro
te demonstratie gisteren in Tehe
ran hebben het leven gekost aan
twee personen. Dit is vernomen
van functionarissen van zieken
huizen in dc Iraanse hoofdstad.
Ruim 100 000 aanhangers van de
links-islamitische beweging
Moedjahidin-e-Chalq (islamstrij-
ders voor het volk) betoogden uit
protest tegen de moord op vier
vrouwelijke leden afgelopen
week in het stadje Qaem Sjahr
aan de Kaspische Zee.
De betoging die de grootste van
een oppositiepartij was sinds
meer dan een jaar begon rustig.
Maar revolutionaire gardisten
schoten in de lucht in een poging
de menigte te verspreiden Zij
maakten daarbij gebruik van
traangranate die veelvuldig door
de betogers werden terugge
gooid. Veel mensen werden ge
wond. aldus de ziekenhuizen.
Volgens Moedjahidin-e-Chalq was
er vergunning gegeven voor de
betoging, maar dc gardisten zei
den dat dc betoging illegaal was.
De demonstranten riepen waar
schuwingen tegen de "reactio
nairen" in het land. De revolutio
naire gardisten die de machtige
Islamitisch Republikeinse Partij
(IRP) steunen, werd verweten te
gen de Moedjahidin te strijden in
plaats van tegen de Iraakse vij
and.
Opnieuw lijk
jonge zwarte
in Atlanta
ATLANTA (AFP) - Een speciale
eenheid van de politie in de
Amerikaanse stad Atlanta, die
belast is met het onderzoek naar
25 moorden op jonge zwarten,
heeft gistermiddag opnieuw het
lijk gevonden van een jongen.
Volgens een woordvoerder van dc
politie .'i n r nog geen nedi re
bijzonderheden bekend Het lijk
werd aangetroffen bij dc rivier
de Chattahoochee, waar sinds ju
li 1979 ook de itofTéUjlu n ten
van vier andere slachtofTers zijn
gevonden.
De autoriteiten van Atlanta maak
ten gisteravond bekend dat het
lijk is geïdentificeerd Het is de
21-jarige Jimmy Paine die sinds
woensdag werd vermist. Hij is
het 26ste slachtoffer in Atlanta
sinds 26 maanden
W ackernagel
vijftien jaar
KARLSRUHE (DPA) - Het fede
rale hooggerechtshof in Karlsru-
hi' h. gi t. 11 n t hn t..| W.„
komagd tot Ian 11 mgi r]
straf veroordeeld.
De 29-jarige Wackcrnagel leverde
in september 1977, samen met de
nu 31 jarige Gert Schneider, een
schietpartij met drie Amster
damse agenten nadat die hen in
een telefooncel in het nauw had
den gedreven Daarnaast was
Wackcrnagel en Schneider het
lidmaatschap van een terroristi
sche organisatie (de Rote Armee
Fraktion) ten laste gelegd
