Lange broek
en t-shirt
Keuze van
moeder bevalt
toch wel
Aow-ers
kunnen geen
kleren kopen
Geklede jurk
en laarsjes
Geen service
Werkkleding
's avonds uit
<5*
Details ook
belangrijk
Variatie
ontbreekt
Elke maand
500 gulden
r"s
Geen eigen
gezicht
Grote maten
te weinig
aan bod
Ik ben een
schoenmaniak
Kleren
kopen
"dagje uit"
IENSDAG IB MAART 1981
EXTRA
PAGINA 33
Een lange broek draagt Arlette
Vendrig het liefst. Gecombi
neerd met een mooie trui of
blouse. In de zomer geeft ze
meer uit aan kleding dan in
de winter. "In de winter ben
je gauw geneigd een dikke
trui aan te trekken. In de zo
mer wil je gezien worden.
Leuke kleurige t-shirts en
lichte broeken zijn voor mij
dan gewilde combinaties om
te kopen". Rokken draagt Ar
lette nauwelijks. Bij een heel
warme dag wil ze haar benen
wel eens tonen en ook voor
een plechtige gelegenheid
heeft ze altijd wel iets "ge
kleeds" achter de hand.
"Ik zit vaak op de fiets en dan is
de broek toch de gemakke
lijkste dracht". In Leiderdorp
de woonplaats van Arlette is
volgens de zestien-jarige wei
nig van haar gading te vin
den. Ook vindt ze het daar te
duur. In Leiden koopt ze al
les. De boetieks in de Bree-
straat en Haarlemmerstraat
worden frequent bezocht.
"Niet steeds om te kopen
hoor", verontschuldigt ze
zich. "Daar is mijn maande
lijkse kleedtoelage van 120
gulden niet toereikend voor.
Nee je wilt een beetje op de
hoogte blijven van wat er zo
binnenkomt. Ook leg ik elke
maand wat opzij voor grotere
uitgaven.
Arlette gaat meestal met vrien
dinnen van school kleren ko
pen. "Die weten wat leuk is.
Met mijn moeder ga ik ook
wel eens, maar die heeft een
hele andere smaak, met haar
ben ik in een voortdurende
strijd gewikkeld".
Een keer in zijn leven heeft Tim
de Leeuw een pak gekocht.
Dat was bij de trouwerij van
zijn zusje. Hij heeft het ook
maar een keer aan gehad,
toen verdween het keurig op
een knaapje de kast in. Hij
moet er smakelijk om lachen.
Nonchalant vertelt hij niet
om kleren te geven. Zijn
vriendin knippert even met
haar ogen alsof ze zeggen wil
hij doet nu wel erg stoer.
In ieder geval heeft Tim geen
kast vol. Als zijn kleren bijna
versleten zijn stapt hij de
jeanswinkel op de Breestraat
in en koopt een nieuw en
semble. Dat ensemble be
staat uit een spijkerbroek
blouse en t-shirt en voor de
winter wil hij er nog we.leens
een trui bij kopen.
Het bedrag wat Tim per maand
uitgeeft aan kleren is erg ver
schillend. Het kan oplopen
tpt tweehonderd gulden. Hij
somt even op watje daar alle
maal voor hebt schoenen,
broek, sokken, ondergoed en
een jack.
De moeder van Tim bemoeit,
zich wel degelijk met zijn kle-'
ren. Hoewel hij het aanvan
kelijk ontkent, verraadt hij
zich een paar minuten later
spontaan. "Op aandrang van
mijn moeder koop ik ook wel
eens kleren die zij leuk vindt
en meestal bevallen die mij
ook wel". In Leiderdorp, de
woonplaats van de jeugdige
Tim is volgens hem niets te
koop.
"Ik ga nooit alleen de winkel in
om kleren te kopen. En ei
genlijk geef ik er ook niet om.
Met dat rottige aow'tje kun je
je trouwens nauwelijks iets
permiteren", ratelt meneer
Van Westbroek door als hij
het woord mode hoort vallen.
"Ik heb er trouwens ook geen
behoefte aan om de mode te
volgen". Zijn vrouw die naast
hem staat beaamt het alle
maal door heftig te knikken.
"We zijn blij dat we er niet slor
dig bij hoeven lopen. Maar el
ke maand iets kopen kan er
beslist niet af. Overdag heb ik
vaak een colbert met een
pantalon aan. En als ik uit ga
haal ik het pak uit de kast.
Om de zoveel keren even la
ten stomen en het ziet er weer
keurig uit"
Het hoedje betekent wel wat
voor meneer Van Westen
broek. "Ik zou niet zonder
kunnen", bekent hij. "Met
schoenen doe ik jaren. We
verslijten allebei weinig.
"Nee het gaat allemaal moei
zaam. Ze zouden voor ons
mensen meer zaken goedko
per moet maken. Abonne
ment op de krant hebben we
op moeten zeggen. U ziet we
bezuinigen niet alleen op de
kleren"
Mevrouw Jaspers (35) woont
nog maar net in Leiden. Over
de uitspraak 'Leiden mode-
stad' kan ze dus nog niet zo
veel zeggen. Ze is Amster
dam gewend. "En eigenlijk
valt daarbij elke andere stad
in het niet", zegt ze eerlijk.
Voor het eerst heeft ze vandaag
in een boetiekje aan het be
gin van de Haarlemmer
straat, de naam is haar ont
schoten, een lekkere strakke
broek gekocht. Ze is er mee
in haar sas. "Dat heb ik eigen
lijk bij elk kledingstuk wat ik
koop" Ze naait en breit veel
en wisselt vaak van kleding.
"De ene dag kan ik er heel an
ders uitzien dan de andere.
Bewust kies ik daarvoor.
Laarjes, broek, sjaal, ceintuur
en een mooi gebreide trui ge
ven me een heel swingend
gevoel, terwijl een geklede
jurk of rok mij in een roman
tische stemming brengen"
Een voorkeur heeft ze voor
laarsjes. "Daar kan ik hele
maal verliefd op worden. Da
gen prakkizeer ik dan of ik ze
zal kopen. Kleding weggooi
en kan ik heel moeilijk. Als
iets uit de mode raakt pas ik
het zo aan door het kraagje
eraf te halen of de mouwen te
veranderen dat het weer
draagbaar wordt"
"Echte dure dingen koopt ik ei
genlijk niet" Ze verschiet
even van kleur. Ze moet den
ken aan haar nieuwe jurk.
Zachtjes laat ze ontvallen dat
die ƒ520, heeft gekost. "Maar
het is wel iets wat ik over
acht jaar nog draag"
Nagels gelakt, oorbellen in en
zwarte pumps aan de voeten.
"Leuk gekleed gaan zal ik
mijn hele leven blijven vol
houden", zegt de 75-jarige
mevrouw Jansen- Roozen-
daal. "Je moet niet toegeven
aan de leeftijd". Ze is zelf
nauw betrokken bij het mo-
degebeuren. "Elk jaar organi
seer ik in het bejaardenhuis
Rozenburg waar ik woon een
modeshow. En niet alleen
'oude-tut' jurken hoor. Van
alles is er te zien en te koop.
Het plan om de klerenverkoop
binnen Rozenburg te halen is
eigenlijk uit nood geboren.
Volgens mevrouw Jansen
gaat de service in de winkels
erg achteruit. "Het is ver
schrikkelijk, alles is 'help-
your self geworden. De be
leefdheid is ver te zoeken.
Soms zijn de verkoopsters te
belabberd om je antwoord te
geven. En meehelpen zoeken
naar een leuke combinatie is
er helemaal niet meer bij"
"In ons eigen huis kunnen we
alles rustig passen en bekij
ken. De bewoners zij er ook
zeer content mee- Ik koop
daar natuurlijk niet alles. Re
gelmatig ga ik naar de bin
nenstad om leuke kleine din-
gentjes te kopen. Het is heel
verschillend wat ik aan kle
ding uitgeef. Een hele uitga
ve, maar ik weet dat ik er de
rest van mijn leven mee doe.
Twee, drie jurken of een
mantelpakje en een paar goe
de schoenen schaf ik toch
wel jaarlijks aan"
Het beroep vertegenwoordiger
verlangt dat je er goed uitziet.
Meneer Beekman koopt zijn
kleren altijd zelf, maar niet in
Leiden. Amsterdam en Den
Haag staan bovenaan op zijn
lijstje.
In zijn werk houdt hij het op
combinaties. Vanmorgen
heeft Beekman gekozen voor
het beige ensemble. Een bei
ge ribbroek met een zelfde
getinte trui en overhemd,
bruine laarsjes en een tweed
jasje vormen een fraai geheel.
Zelf noemt hij dit zijn werkkle
ding. Als hij 's avonds thuis
komt trekt hij het onmiddel
lijk uit. "Geef mij maar een
spijkerbroek met een trui en
een blouse". Ook deze attri
buten koopt hij in de betere
herenzaken.
De kleurencombinaties zoekt
zijn vrouw vaak uit. "Ik ben
daar niet gevoelig voor en wil
nog wel eens bruin met
blauw aantrekken. Zij legt
ook meestal de kleren klaar",
vertelt hij lachend.
Als hij zo naggaat gaat er toch
wel een aardig bedrag in de
kleding zitten. "Ik koop niet
elke maand wat. Aan het be
gin van het seizoen stap ik
een zaak binnen en neem in
een keer alles mee wat ik no
dig heb. Mijn vrouw gaat dan
graag mee, maar ik beslis wat
ik wil hebben. Hoewelhij
denkt even na ik laat me vaak
door haar beinvloeden. Zij is
nogal modebewust en dan
kan het wel eens gebeuren
dat ik iets heb aangeschafd
wat in de kast blijft hangen".
Mevrouw Nieuwenburg wil er
altijd verzorgd uitzien. Ze
vindt dat het hoort bij haar
vak. Het echtpaar Nieuwen
burg drijft samen een bloe
menwinkel op de Haarlem
merstraat. Op een achteloze
dinsdagmiddag dat we de 41-
jarige mevrouw Nieuwen
burg aanspreken op de Haar-
lemmmerstraat ziet ze er ook
patent uit. Naast goed kle
ding let ze ook op de details.
Make-up, oorbelletjes, sjaal
en passende nylons.
"Ik houd erg van kwaliteit. Lie
ver een paar tientjes meer
voor een jurk neergeteld, dan
na een paar weken een vod
om je schouder te hebben
hangen. Broeken en rokken
wissel ik af'. Mevrouw Nieu
wenburg heeft voorkeur voor
vrolijke kleuren.
"Een geliefde sport", noemt ze
het zoeken naar combinaties.
Als ik bij Van Uffelen in de
Breestraat een mooie rok heb
gekocht weet ik precies wat
voor een blouse, ceintuur,
schoenen of kousen ik erbij
wil hebben. Heel Leiden loop
ik dan af om dat voor elkaar
te krijgen. En meestal lukt
het ook wel". Ze is erg tevre
den over de keuze aan win
kels in Haarlemmerstraat en
omgeving.
"Ik volg de mode niet op de
voet. Mijn eigen smaak vind
ik toch iets belangrijker.
Ze moet eerlijk bekennen dat
ze veel geld uitgeeft aan kle
ding. "Een combinatie kostje
gauw vierhonderd gulden,
dat kan natuurlijk niet elke
maand", voegt ze er zacht aan
toe. "Hoewel ik zelf verdien
en mijn man het heel leuk
vindt hoe ik er uitzie zou hij
zo'n bedrag maandelijks ook
iets te dol vinden. Houdt het
gemiddeld maar op de helft".
"Leiden een modestad? Nou
nee hoor, dat vind ik dus niet.
Er is hier maar weinig varia
tie. In alle winkels ligt zo'n
beetje hetzelfde". Loekie (17)
haalt dus al meteen de ge
zochte slogan "Leiden Mode-
stad" van het pr-clubje "Lei
den Leeft" keihard onderuit.
Scholiere Loekie zegt ook "te
balen van de hoge prijzen in
Leiden. Voor ons is de prijs
van de kleding erg belang
rijk. Leuke en toch goedkope
kleding is in Leiden nauwe
lijks te krijgen. Daarvoor
moet je naar Amsterdam. Bo
vendien ;s het daar veel ge
zelliger met al die leuke
straatjes en gezellige mark
ten".
Kleren kopen doet Loekie al
tijd zelf, al jaren. Het zal dui
delijk zijn dat ze daarvoor
steevast afreist naar Amster
dam. "Als het even kan koop
ik m'n kleren op het Waterlo-
oplein. Daar vind ik het nou
echt gezellig en wat ik ook zo
aardig vind is dat her daar
veel minder commerciël aan
toe gaat.
Loekie koopt niet uitsluitend
kleren wanneer ze die echt
nodig heeft. "Ik neem ge
woon iets wat ik leuk vindt,
niet iets dat ik persé nodig
heb. Wel let ik natuurlijk erg
goed op de prijs.
Ingrid Nabibaks (17) begint te
schaterlachen wanneer ze de
slogan "Leiden modestad"
hoort. "Nee toch? Hoe ko
men ze daar nu weer bij"?
Ook Ingrid koopt haar kleren
bijna uitsluitend buiten Lei
den. "Meestal in Amsterdam
maar ook wel in Den Haag.
Waarom? Omdat ik vind dat
hier in Leiden nauwelijks iets
leuks is te krijgen. Ja, als ik
gewone kleren wil hebben
zoals ik nu aan heb dan kan
ik wel in Leiden terecht.
Maar als ik iets speciaals wil
hebben, bijvoorbeeld om in
uit te gaan, dan moet ik toch
echt naar Amsterdam of Den
Haag".
Speciale kleren zijn voor Ingrid
zeer belangrijk. "Ja natuur
lijk. Wanneer je uitgaat dan
wordt je door iedereen nage
keken. Daarom vind ik het
belangrijk om dan kleren aan
te hebben die leuk zijn én
modieus".
Geld opzij leggen voor het ko
pen van kleren doet Ingrid
nooit. "Ik ga ongeveer een
keer in de maand kleren ko
pen. Dan koop ik gewoon wat
ik leuk vind. Gemiddeld geef
ik per maand 500 gulden aan
kleren uit. Veel? Valt wel
mee, eh vind ik zelf'.
Koen Yap (27) koopt zijn kleren
in tegenstelling tot het voor
gaande tweetal wel steevast
in Leiden. "Ik leg geen geld
opzij voor kleding. Ik koop
gewoon wat ik leuk vind. Of
ik mode belangrijk vind? Mo
de is belangrijk. Dat blijkt
wel als je hier in Leiden om je
heen kijkt. Kinderen zie je al
lemaal dezelfde trend volgen.
Ik ben dus sodioloog en aan
vraag ik me wel eens af wie
die trend aangeeft. Er moet
toch iemand beginnen met in
een bepaald soort kleren te
gaan lopen. Maar wie is die
iemand?
Wat Koen jammer vindt is dat
hij vaak niet kopen kan wat
hij zelf leuk vindt. "Je kan
niet echt je eigen keuze bepa
len. Je kan tegenwoordig
geen kledingzaak binnenlo
pen met de vraag: "wat wil
ik"? Nee, je bent gewoon af
hankelijk van wat er is. Het is
dus niet: wat kies je? Maar,
wat is er te kiezen"? Dat vind
ik wel eens jammer".
Volgens Koen kampt de Neder
landse mode met een gebrek
aan een eigen gezicht.
"Laatst was er een vriend van
mij over uit Canada. Wat hem
opviel was dat de Nederland
se mode zo sterk Amerikaans
gericht is. Dat ben ik wel met
hem eens. Nederland kan
kennelijk op mode-gebied
geen eigen stijl ontwikke
len".
*52? leiden
I i, jffn*
modestad
J afc jkkV/K
21-28 maart
Vinden Leidenaars mo
de belangrijk? Kunnen
ze vinden wat ze zoeken
in de Leidse binnen
stad en hoeveel willen
ze daar dan voor beta
len. Met ondermeer de
ze vragen gingen Sas-
kia Stoelinga en Jaap
Visser vergezeld van
een fotograaf een mid
dagje "de stad in". De
reacties van de toevalli
ge voorbijgangers op
hun vragen leest u op
deze pagina.
Indra Makstenieks (25) vindt de
kleding keuze in Leiden veel
te beperkt. Zij koopt haar
kleren dan ook meestal in
Amsterdam. "Daar is de keu
ze veel groter. Bovendien is
het daar minder duur dan
hier in Leiden",
Maar er is nog een reden waar
om Indra voor het kopen van
haar kleding naar Mokum
uitwijkt. "De gezelligheid hé.
De Albert Cuyp is een trek
ker en de gezellige kroegen
natuurlijk".
Wat Indra in Leiden bijzonder
mist is een boetiek voor grote
maten. "Voor vrouwen vanaf
maat 42 is hier werkelijk
niets te krijgen", is haar stel
lige overtuiging. "Tenminste,
niets leuks")
Indra loopt met serieuze plan
nen rond om in de Sleutel
stad te zijner tijd zelf een boe
tiek voor grote maten te ope
nen. "Ik ben vast van plan
om in de toekomst zo'n zaak
te beginnen. Een soort ten
tenzaak dus".
"Waarom? Omdat ik ijdei
ben. Je wilt er toch allemaal
graag leuk uitzien. Eigenlijk
is het een vorm van ego-trip
pen".
Jane zingt hetzelfde liedje als
haar drie vrouwelijke voor
gangsters. "De keus is in Lei
den beperkt. Vooral op het
gebied van uitgaanskleding.
Alleen spijkerbroeken zijn
hier in voldoende mate te
krijgen. Ik koop m'n kleren
dan ook meestal in Rotter
dam of Amsterdam. Nee
hoor, Leiden is echt geen
modestad".
Ook Jane legt geen geld opzij
voor de aanschaf van kle
ding. "Ik koop wat ik leuk
vind. Toevallig heb ik laatst
zitten uitrekenen wat ik jaar
lijks uitgeef aan kleding. Tus
sen de twee en drieduizend
gulden. Dat is toch eigenlijk
wel veel hé? Hoewel, wacht
eens even, schoenen zitten
daar bij inbegrepen. Ik ben
een echte schoenen-maniak
dus van dat bedrag wordt ze
ker de helft in schoenen om
gezet. Dan valt het eigenlijk
best mee".
Het wordt eentonig maar ook
Herbert Polane (24) koopt
zelden kleren in Leiden.
"Meestal ga ik naar Amster
dam of Den Haag. Dat doe ik
vooral voor de mooie vrou
wen. Als ik kleren ga kopen
maak ik er echt een dagje uit
van. 's Ochtens om een uur of
tien pak ik de trein en dan
kom ik pas 's avonds terug"
Niet alleen de mooie vrouwen
maar ook de keuzemogelijk
heid is voor Herbert een re
den om geregeld de trein
naar Amsterdam of Den
Haag te nemen. "Wat kan je
nu in Leiden krijgen? Een
spijkerbroek, een ribbroek of
een T-shirt. Dan houdt het
wel zo'n beetje op".
Herbert schat dat hij maande
lijks ruim honderd gulden
uitgeeft aan kleding. Ook hij
vindt mode wel degelijk be
langrijk. "Natuurlijk, want
als mens probeer je immmers
zo voordelig mogelijk voor de
dag te komen? Kleding is ei
genlijk hetzelfde als make
up. Ja, zo moet je het zien.".
