Leiden als "modestad" best de moeite waard Stylist geeft confectiemate 'eigen gezicht' Marjolein Briër combineert mode en dans perfect WOENSDAG 18 MAART 1981 LEIDEN Swingend, hu moristisch, vertederend maar vooral razend knap inelkaar gezet was de show die gisteravond het "startschot" vormde voor de manifestatie "Leiden Modestad". In de week van 21 tot en met 28 maart moet Leiden bruisen van modieus leven. En dat kan, dat bewees de show. Daarom ook had het glas rode wijn waarmee gast vrouw Judith Bosch en Marjolein Briër, die de choreografie verzorgde, een toost uitbrachten op iedereen die aan de show had meegewerkt ook best champagne mogen zijn. MODESTAD 21-28 MAART De manifestatie "Leiden Mode stad" is een initatief van het co mité "Leiden Leeft". Zij hebben de modedetailisten de hand schoen toegeworpen: bewijs ge zamenlijk eens dat Leiden een echte modestad is. Een uitdaging die ruim vijftig hebben durven aanvaarden. Misschien de een wat aarzelend,de ander enthou siast. Maar zoals een deelneem ster die ook lang aarzelde zei: "Ik moet wel mee doen. Ik zeg altijd dat er hier niets gebeurt; nu er dan eens iets gedaan wordt kan ik niet afhaken". En ze werd er echt enthousiast voor Zo is het ook de leerlingen van de Amsterdamse modeacademie Charles Montaigne vergaan. Toen ze de opdracht kregen in Leiden naar kleren voor een leu ke zomershow te zoeken zaten ze met de handen in het haar. Na een paar bezoekjes was dat heel anders. Conclusie Leiden heeft best goede mode, als je het maar wilt vinden. Blokken Marjolein Briër had de in tien over zichtelijke blokken ingedeelde show voorzien van speelse, soms wat realistische choreografietjes. Er viel af en toe ook nog eens lek ker te lachen en dat is ook be langrijk. Een show die een avondvullend programma is, kan niet aan een stuk bloedserieus met mode bezig zijn. Marjolein doseerde dat goed. Er moet nog heel wat gepuzzeld uwden poor zon mode-show helemaal "rond" zit Op de foto Kees van der Valk (midden) en zij styling-groep bij het doorpassen pan de collectie in de Waag AMSTERDAM - Als je de deur van de mode academie Charles Mon taigne, schuin tegen over het Van Gogh-mu- seum openduwt en het woord Leiden laat val len, ben je in een mum van tijd op de plaats van bestemming: het lokaal van de derde laatste jaarsleerlin gen van de styling- groep. Iedereen weet dat die sinds november vorig jaar bezig zijn om van de openingshow van "Leiden Mode stad" iets goeds te ma ken. Zij hebben de show. die gister avond. helaas maar voor een keer door de Stadsgehoor zaal wervelde, samenge steld. De tweehonderdzeve nendertig kledingstukken die daar werden getoond zochten zij bij elkaar. Niet uit de magazijnen van grote fabrieken en confectie-im- porteurs maar kleding ge plukt uit de collectie van Leidse modezaken. Mode die ook inderdaad te koop is, nu. Nieuw Styling is een vrij nieuwe term in het modegebeuren. Het beroep van stylist is dan ook pas een jaar of zeven oud maar styling op zich is, in z'n simpelste vorm is ei genlijk zo oud als de mode. Kees van der Valk, docent aan de academie en coördinatoor van het Leiden-project: Als je 's ochtends voor de kast staat en de kledingstukken die je die dag aan wilt bij el kaar zoekt is dat styling. Je pakt niet zomaar wat. Dat hangt af van wat je die dag gaat doen. Moet je werken? Ga je uit? Of wilde je net een klusje in de tuin gaan op knappen?, allemaal kwesties van styling. Dat vormt nog geen probleem maar ga nu je koffer eens pakken voor de vakantie, dan moet je veertien dagen voor uit denken, dat wordt al een heel stuk moeilijker. Nou. de stylist moet een jaar vooruit kunnen denken". Vooruit denken, daarbij komt een goede dosis fantasie na tuurlijk altijd wel te pas, maar dat is zeker niet het be langrijkste. Vooral de kennis van grondstoffen, koopge drag enz. zijn heel belangrijk want de stylist bedenkt niet zelf. Daar zijn de ontwerpers voor. De stylist probeert te onderzoeken hoe bepaalde lijnen in de mode zich zullen ontwikkelen. Hij moet in staat zijn bestaande zaken steeds weer op een andere manier te laten zien. Een voorbeeld van styling noemt Kees van der Valk bij voorbeeld de jeans. Een kle dingstuk dat niet meer uit het modebeeld is weg te denken maar ook geen enkel jaar voor honderd procent het zelfde is. 'Eng' Toch zien lang niet alle fabri kanten de noodzaak van een styling-medewerker. "Veel grote ondernemingen vinden een styling-medewerker "eng", zegt Kees van der Valk. "Ze hebben wel een economisch-adviseur, een technisch-adviseur maar naast de ontwerper een mo de-adviseur aantrekken, dat vinden ze toch een beetje vreemd". Stylisten werken trouwens niet alleen bij fabrieken, de groot winkelbedrijven hebben praktisch allemaal een of meer stylisten in dienst. Zij bepalen het "gezicht" van de zaak. En dat echt "eigen ge zicht" missen veel confectie zaken volgens Kees van der Valk. "Toen we voor de eerste keer in Leiden kwamen dacht ik echt "Het lijkt wel of al die zaken dezelfde stylist in dienst hebben Dat is niet alleen in Leiden zo hoor, je merkt het ook in andere ste den. Het is een beetje het idee van - "Wat de buurman in de etalage heeft hangen moet ik ook hebben want dat zal wel goed gaan". Omdat styling een vrij nieuw vak is en de praktijk-ervaring een van de belangrijkste pun ten sprong de styling-groep er dan ook meteen in toen het Katoen-instituut vroeg of er belangstelling was voor het organiseren van een mode show ter gelegenheid van Leiden Modestad. Ze gingen meteen aan de slag. Het samenstellen van trend- boeken was hun eerste werk. In die boeken staan de grote lijnen voor de mode uitge werkt. Compleet met kleuren en accessoires. Zo weten ze waar ze naar toe willen werken. "Eigenlijk", zegt Kees van der Valk. "zou iedere winkelier voor hij gaat inkopen een trendboek moeten samen stellen of laten samenstellen. Dan zou hij precies weten wat hij moest kopen Dat is nu vaak nog erg veel "natte vinger-werk". Na het maken van die trend- boeken zijn ze er met z'n zes sen (vijf meisjes, een jongen) er een paar keer op uitgetrok ken om Leiden modieus eens kritisch onder de loep te ne men. "We zagen het in het begin he lemaal niet zitten, "zegt er een, "maar later bleek er toch voldoende materiaal te zijn om mee te werken Sinds november hebben ze zich dus volijverig op Leiden gestort. Van een teleurstel ling dat Leiden nu eenmaal niet Amsterdam is, is nu niets meer te merken. "Het is een leuke ervaring voor ons", vindt een van de meis jes. "Je moet nu opboksen te gen grijze mannetjes die hele maal niet geïnteresseerd zijn in mode maar alleen in geld- verdicnen" Misschien wat extreem gesteld maar ze zal er als ze het bedrijfsleven binnen stapt dagelijks mee te maken krijgen. De praktijk legt nu eenmaal beperkingen op en een oud cliche is "Je kunt niet verder springen dan je polsstok lang is" Dat geldt voor confectiefabrikan- tcn en detaillisten natuurlijk net zo goed als voor de ko pers van hun produkten. Door Henriette v.d. Hoeven show in training zijn geweest wa ren natuurlijk de kinderen het vertederendst. Zij kregen dan ook, naar de woeste "oliebollen- rock and-roll" een extra knuffel van Marjolein, die ze bij het naar bed brengen de wijze raad gaf „kijk niet achterom maar voor uit" En als de kinderen naar bed zijn begint de party van de groten. Voor feestkleding kun je in Lei den toch ook wel goed kiezen of je nu in echt mooi, in een zwarte lange japon met goud afgezet of in een wat minder officieel laven delblauw complet wilt gaan. En ook een leuke wijde rok in pastelkleuren met daarop een bloese of T-shirt mag op een Leids feestje. Wat een beetje tegenviel was de kleding die Leiden voor mannen heeft te bieden. Niet een echte modieuze uitschieter of het zou de zwarte jodphurs moeten zijn die in een prachtige scene, die agressie en druggebruik uit beeldde, even op het toneel kwam. Natuurlijk waren er ber muda's, kaki-parka's en zo maar echt iets waarvan je nu zeg, dat is het helemaal dat kwam er niet uit. Wel een nieuwigheid voor de bruidegom. Hij gaat gekleed in een kreetstreepje pak met vest. Bij de bruidegom hoort natuur lijk een bruid en daarmee werd dan ook de show afgesloten. Drie vrij traditionele witte bruiden. Een daarvan echt heerlijk "an tiek" in een jurk met draperieen de andere twee wat meer eigen tijds. Jammer eigenlijk dat ook geen echte moderne bruidsjapon werd getoond maar ja, je kunt niet alles laten zien in een show van twee en een half uur. Leiden Modestad moet zich na de ze show nu op straat gaan bewij zen. De show was hoopgevend. Jammergenoeg door een te klein publiek bekeken. We hopen op twee shows volgend jaar, dan kunnen wat meer m mode geïn teresseerden aan bod komen. Doorsnee Erg aardig was het optreden van wat ik maar zal noemen de Leid se familie "Doorsnee" Vader, moeder, zoon, dochter, opa en oma. Zij brachten heel raak de kleding voor zo'n "gemiddeld" gezin over. Voorzichtig modieus, zeker geen gekke fratsen en niet uit de toonvallen bij de buren. Het was geen slechte kleding, dat zeker niet maar het miste dat tikkeltje opwinding dat de kle ding van echte trendsetters heeft. Maar voor de jeugd is er in Leiden net zo goed iets te koop als in an dere steden. In het blok sport en vrije tijdskleding bijvoorbeeld dat leuke, kennelijk uit de Ame rikaanse vlag gefabriceerde shor tje en dat blauw-wit gestreepte tennispakje waarin je ook zo naar strand kunt fietsen. De jeansmode waarbij de leerlingen van Charles Montaigne een heel kort mini-rokje combineerde met een romantische bloese met Een grapje van Marjolein, de dan seressen in de verpakking van alle deelnemers gehuld. kantjes en waarbij al dansend uit de lingeriemode een Parijse di rectoire zo nu en dan zichtbaar 'werd. En dan de wit-goud combinatie. Een van de toppers voor de ko mende zomer. Hele lieve jurkjes waren daarbij van fijne, soepele materialen maar ook een heel jeudig pofbroekpak van Indiaka- toen. In dit mode-ballet, want dat was het eigenlijk veel meer dan een show, echt aandacht voor alle as pecten van de mode. lingerie, badkleding, vrijetijdskleren en kleren om in uit te gaan. Zelfs de aanstaande moeder was niet ver geten. Voor haar ontwierp Marjo lein Briër een stijlvol balletje (ge lukkig zonder kussen). Maar van al die enthousiaste ama teurs, die maanden voor deze

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1981 | | pagina 25