Jk
heb
miljoenen verdiend en die
ga ik nu opnieuw verdienen'
Mevr. K.: 'Mijn man pleegde zelfmoord'
ZATERDAG 10 JANUARI 1981
EXTRA
PAGINA 19
Wie er durft? André Ver
linden wel. Breken met
zijn roemruchte verle
den is hij geenszins van
plan. Met opgeheven
hoofd heeft hij zich de
afgelopen maanden
langs alle stormen van
kritiek heengewerkt.
Niks via de achterdeur
af. Verlinden blijft het
reisvak, dat hij al twin
tig jaar dient, trouw.
"Want ik ben een vak
man. Ik ben erin thuis.
Ik heb in die branche
miljoenen verdiend, en
ik zal ze wéér verdie
nen."
Helemaal met een schone lei be
ginnen doet hij -vrijwillig,
overigens- niet. Van de win
sten die de Vliegunie bv
maakt wil de directie oude
Christoffel-schulden inlos
sen. In oen periode van vier
jaar, en met vier procent rente
voor de crediteuren. Een ere
schuld? Ja. Een ondoenlijke
zaak om geld in een bodemlo
ze put te blijven gooien? Nee.
"Nee echt, ik vind het geen punt
om eerst die schulden af te
lossen. In feite betaal ik daar
mee de koopsom voor de
Vliegunie".
Waar nij wei mee zit aat zijn ae
"mensen aan de kantlijn, de
zogenaamde beste stuurlui,
die zich afvragen of - dat -
nou - wel - allemaal - zo is.
Die mensen moeten maar
naar de curator schrijven of
zich tot mij wenden. In mijn
positie kun je het niet maken
om je niet aan zo'n belofte te
houden, zonder jezelf tegen te
komen. Ik móet en ik zal me
er aan houden".
"Ik weet wel waar die verhalen
vandaan komen" zegt hij
schouderophalend. "Van m'n
concurrenten. Hoe meer twij
fel ze zaaien hoe beter het ze
uitkomt. Er is gewoon ver
warring ontstaan doordat
geen hond zich kon voorstel
len hoe iemand het voor el
kaar krijgt om weer zo snel
met een nieuw programma te
komen. Maar daar hebben we,
mijn vrouw en ik, de afgelo
pen maanden dan ook dag en
nacht voor gewerkt. Anders
kén dat ook niet."
Hoeveel miljoen er nog nodig
zijn voor de Christoffel-credi-
teuren - Verlinden, overigens
best een openhartige man,
laat zich er niet over uit. Hij
zegt dat het "geen zin" heeft
om getallen te noemen. Be
doelt daarmee dat hij er ener
zijds zélf geen zin in heeft. An
derzijds acht hij het nutteloos
een getal te noemen zonder
dat men dat getal in een con
text kan plaatsen. Om diezelf
de reden wil hij (nog) geen
boekingscijfers van de kers
verse Vliegunie noemen. De
programma's liggen trou
wens net in de rekken van zijn
agenten. En wat de reismarkt
in het algemeen gaat doen
weet ook hij niet. "Voorlopig
is die nog zeer terughou
dend."
Het heeft Verlinden nooit aan
inventiviteit ontbroken. Ook
nu weer lanceert hij novitei
ten die naar zijn zeggen de
reiswereld zullen schokken.
Rustig gaat hij door met het
aanbieden van de 'variabele
vliegvakantie'. Kwaadspre
kers beweren dat juist dit fe
nomeen destijds de dood
steek voor Christoffel was.
Hij geeft toe dat het systeem
vorig jaar aan wat kinderziek
tes leed. Nu echter heeft hij
het onder de knie.
Geperfectioneerd
- Blijkt dat niet pas aan het ein-
André Verlinden
ROTTERDAM, NIEUW
KOOP - De mist is opge
trokken. Maandenlang
hulde Nieuwkoper André
Verlinden (41) zich in een
rookgordijn. Kortgeleden
kwam de ex-directeur
van het terziele gegane
Christoffel met zijn nieu
we reisorganisatie op de
proppen: de Vliegunie bv.
Een naam die maar ten
dele zo nieuw is als het op
het eerste gezicht lijkt.
Het kersverse program
ma vertoont veel over
eenkomst met het vroege
re Christoffel-produkt.
Het eerste zomerpro-
gramma omvat arrange
menten naar Spanje, het
Verre Oosten. Israël,
Egypte en Florida. Daar
naast fungeert er een
stichting, met een geblok
keerde rekening, die
waakt over de reissom-
men van cliënten zolang
als hun vakantiereis niet
teneinde is.Ook de naam
Vliegunie is niet nieuw.
Aanvankelijk werd deze
bv opgericht door de tour
operators Arke, Christof
fel, NRV en Sterreizcn.
Bedoeling was om geza
menlijk vliegtuigstoelen
in te kopen. Na een paar
jaar voelde men niet meer
voor dit systeem en wer
den de aandelen aan Ver
linden verkocht. Deze
maakte er een slapende
vennootschap van, totdat
in augustus vorig jaar
zijn reisorganisatie
Christoffel failliet ging.
De Vliegunie moet dit jaar
zo'n 70.000 passagiers
gaan vervoeren naar het
buitenland. Ze probeert
dat door het verkopen
van drie programma's:
toerwagenarrangemen-
ten, trein- en eigen ver-
voerarrangementen en
vliegreizen. Plus een spe
ciale campinggids,
'Campco'.
Het is snel gegaan met de
Vliegunie, die (nog) aan
veel kritiek in het vader
landse reiswereldje
blootstaat. Op 13 augus
tus 1980 stopte Slaven-
burgs Bank de krediet
verstrekking aan Chris
toffel en was er voor deze
reisorganisatie geen weg
terug meer. Echter op 2
september liet André Ver
linden zijn agenten en an
dere belangstellenden
weten dat hij terug zou
komen. Verlinden zei in
die tijd "namens een op
drachtgever" te hande
len. Achteraf zegt hij over
die - niet bestaande - fi
guur: "Ik moest dat rook
gordijn wel aanleggen.
Anders had ik die maan
den nooit zo rustig kun
nen werken. Bovendien,
het begrip opdrachtgever
acht ik zeer wijds - bij
wijze van spreken had het
mijn vrouw kunnen zijn.
Echt, we hebben dag en
nacht gewerkt aan die
nieuwe programma's."
Dat hij er desondanks ge
zond en diepgebruind bij
loopt heeft Verlinden te
danken aan een recente
'werkvakantie'.
De hoofdletter C die voor
Christoffel stond vormt
nog steeds de deurknop.
Verder doet er niets aan of
op het voormalige Chris-
toffel-onderkomen aan
de verdwenen organisa
tie herinneren. Het décor
aan de Rotterdamse Kor
te Lijnbaan is verwisseld
bij eenzelfde stuk.
staatjes zien. Gelooft nog
steeds heilig in dit systeem
waarbij de klant zelf uitmaakt
op welke dag hij naar zijn
vakantieoord vertrekt. Het
gros van de reisorganisaties
hanteert blokken van acht,
vijftien en 22 daagse reizen,
maar de Vliegunie-klant be
paalt zelf hoe lang hij weg
blijft. Verlinden is er trots op
het systeem zelf te hebben
uitgedacht. Bang voor teveel
organisatorische romslomp is
hij niet. Ook het bezwaar dat
het uitrekenen van de uitein
delijke reissom onbegonnen
werk is veegt hij resoluut van
de tafel. Verlinden: "Tja, dat
was het verwijt. Je zou ook
kunnen zeggen dat er iets
schortte aan de rekencapaci
teiten van de mensen. Maar
hoe dan ook, rekenen is er
niet meer bij. In de staatjes
kun je precies het bedrag afle
zen. En bij de vliegtuigmaat
schappijen kopen we een aan
tal stoelen, en dat aantal kan
"Nee, we hebben het nu geper
fectioneerd." Hij haalt zijn
gidsen erbij, laat schema's en
Verlinden is er zeker van in een
gat in de reismarkt te sprin
gen. "Destijds maakte dertig
procent van mijn reizigers ge
bruik van die variabele vlieg
vakantie. Nou, dan is er toch
vraag naar. Maar geen hond
heeft die teruglopende markt
kunnen voorzien. Als concur
rent is het don makkelijk om
te zeggen dat het faillisse
ment aan de variabele vlieg
vakantie te wijten is."
Zijn tweede 'nieuwtje': de ge
blokkeerde rekening. De
touroperator wil zijn klanten
daarmee meer financiële ze
kerheid bieden. Een speciaal
daarvoor in het leven geroe
pen stichting voert het beheer
over de reissom. De weder
verkoper stort die som op de
ze geblokkeerde rekening
van de Christoffel Stichting.
Pas na afloop van de vakantie
worden kosten van vervoer,
verblijf en bemiddeling aan
de Vliegunie afgedragen. Wat
er aan winst overblijft is voor
de oude Christoffel-schulden
bestemd. De reiziger zelf
krijgt een reisbiljet ofwel vou
cher-cheque mee voor de ho
telier of accommodatie-hou
der. Na afloop van het verblijf
kan de accommodatie-eige
naar de cheque verzilveren.
Mocht de Vliegunie failliet
gaan dan is er volgens Verlin
den nog niets aan de hand.
Een curator kan in zo'n geval
niet aan de rekening komen.
Het geld staat immers op een
rekening van een totaal ande
re rechtspersoonlijkheid dan
de Vliegunie. "Het is de meest
harde garantie die er bestaat"
zegt Verlinden vol overtui
ging. "Het werkt, en ik tart
een ieder om het tegendeel te
bewijzen. Ze kunnen er de
wetboeken zó op naslaan."
Reacties op zijn zelf uitgedok
terde systeem zullen niet ach
terwege blijven, zo meent
Verlinden. "Voor de reiswe
reld betekent het dat ze haar
bakens razendsnel zal moeten
verzetten. Want reken maar
dat ze mijn voorbeeld zullen
volgen."
Min of meer nieuw is ook dat de
Vliegunie - naast A-reizen --
geld voor haar gidsen vraagt.
De werkelijke kosten van zo'n
gids schommelen tussen de
zes en zeven gulden. Verlin
den vraagt cr twee gulden
vijftig voor. In de reiswereld
wordt al jaren gepraat over
het vragen van een vergoe
ding voor de gidsen. Aspirant
klanten die met stapels gid
sen de deur van het reisbu
reau uitgaan zijn eerder regel
dan uitzondering. Met het
zelfde gemak belanden die
dure gidsen in de prullebak.
Maar: "Altijd die aarzeling.
Niemand wilde de eerste zijn.
Maar ook dit idee gaat navol
ging krijgen. En het publiek
wil die twee vijftig echt wel
betalen. Oké, er zijn i
die de winkel zo weer uitlo
pen als ze horen dat ze moeten
betalen. Maar of dat nou je se
rieuze klanten zijn... tenslotte,
wat maakt die riks uit op een
reissom van pakweg tweedui
zend gulden."
Tenslotte - voorlopig - het laat
ste nieuwtje uit de koker van
Verlinden: het uitbrengen
van een speciale gids onder
de naam Campco waarin 11.000
buitenlandse campingplaat
sen staan vermeld. Een idee
dat zijn oorsprong vindt in de
natte zomer van het afgelopen
jaar. Verlinden: "Toen de hele
Veluwe onder water stond en
Een trotse André Verlinden
met zijn nieuwe programma.
kampeerders er wegdreven
dacht ik: zouden die mensen
niet liever in Spanje bij het
strand willen staan als ze niet
de kans liepen er overvolle
campings aan te treffen? Dus
nu kunnen ze een camping
plaatsje reserveren, ze beta
len ons zestig gulden voor de
bemiddeling en honderd gul
den aanbetaling. Daarvoor in
de plaats krijgen ze een vou
cher dat ze ter plaatse afge
ven. Ze betalen rechtstreeks
aan de campinghouder, mi
nus de aanbetaling. Ja, dat
idee is ook helemaal nieuw.
De ANWB heeft wel iets,
maar de rest van de reiswe
reld niet"
Waardering
- Hoe konden zijn gidsen zo snel
in elkaar worden gezet?
Verlinden roemt wederom zijn
vrouw. Daarnaast zegt hij:
'Omdat ik mijn oude relaties in
het buitenland nog heb. Nee,
die zijn niet verstoord door-
het faillissement van Chris
toffel. In het buitenland be
staat veel meer waardering
voor de ondernemer.
Kijk, dat faillissement, dat kun
je mij niet persoonlijk aan
wrijven. Dat is geen kwestie
van één man geweest, maar
een complex van factoren.
Uiteindelijk gaf de roddel-
campagne de doodsteek, daar
van ben ik nog steeds over
tuigd. En ik heb de bal naar
me toegetrokken.
Daarnaast: het sterkste punt
van Christoffel, altijd goed
voor 140-, 150.000 passagiers,
was dat er zo'n 20% repeate-
passagiers aan vastzat. Men
sen die terugwilden naar het
zelfde hotel, datzelfde appar
tement omdat het daar goed
was bevallen. Dus als je die
accommodatie in je vingers
houdt heb je al 25.000, 30.000
potentiële klanten". Of die
ook allemaal naar de Vliegu
nie zullen komen is nog de
vraag.
In den lande heeft Verlinden
een tweehonderd verkoop
punten verzameld. Bij de
ANVR is dispensatie aange
vraagd en gekregen. Daar
door kunnen de agenten het
Vliegunie-produkt verkopen
al is de nieuwe reisorganisatie
geen lid. "Ja, van die 200 pun
ten is de concurrentie ook
goed geschrokken" zegt Ver
linden. "In de reiswereld
wordt zo gauw gezegd: dit
gaan we niet verkopen. Maar
als er voldoende vraag nar
zo'n produkt is komen ze van
zelf'.
Het is zonneklaar dat Verlinden
op zijn hoede is. In zijn achter
hoofd leeft het idee dat er con
currenten ziin die hem weinig
fraais toewensen ("Ach, ik heb
ik die twintig jaar wat dat be
treft al zóveel gezien"). Daar
naast zyn er ook mensen die
met hem meedenken, in zijn
filosofie geloven. "Anders
had ik dit financieel niet
kunnen doen. Want het geld is
allemaal van relaties afkom
stig. De banken hebben geen
cent gegeven. Ik zit niet voor
niks zolang in dit vak. Mijn
relaties weten gewoon dat
m'n ja m'n ja en m'n nee m'n
nee is".
En tenslotte: "Ze dachten dat ik
met handen en voeten gebon
den in de plomp was gegooid.
En daar komt hij toch weer
boven. En dan weet 'ie ook
nog een steile kade op te klim-
Vervolg van pagina 17
SOESTERBERG - Wroeging achter
volgt haar nog steeds. Nu al meer
dan acht jaar. Een onbenullig
vakantie-ruzietje leidde tot cata
strofale gevolgen: de man van me
vrouw Van K. verzonnen naam)
uit het Utrechtse dorp Soesterberg
pleegde zelfmoord.
Twee dagen nadat haar echtgenoot de cam
ping in Voorthuizen de rug toekeerde, werd
mevrouw Van K. onrustig. Ze belde een
buurvrouw die een sleutel van haar luas
deur had om de plantjes te verzorgen. Of zij
binnen eens een kijkje wilde nemen. De auto
stond op straat dus. dacht mevrouw Van K.,
mijn man moet thuis zijn. De buurvrouw
ging naar binnen en trof hem inderdaad.
Levenloos hing hij in het trapgat aan een
touw. Mevrouw Van K. bleef met vier op
groeiende kinderen achter.
"Die ruzie. ja. ik voel me schuldig. Ook al zegt
iedereen dat ik die gedachte moet uitban
nen. Als er geen ruzie zou zijn geweest, was
dit niet gebéurd, denk ik. Misschien had ik
nog wat kunnen redden. Je weet het niet. he?
Nooit heb je het kunnen uitpraten Zoiets
blijft aan je vreten. Noem het maar gerust
wroeging. Natuurlijk, het is in al die jaren
wat minder geworden. Echt weg is het met
geweest", vertelt mevrouw Van K.
Veel veranderd
De dood van haarman veranderde veel in het
leven van de vrouw uit Soesterberg. Haar
oudste dochter, bijvoorbeeld, zij trouwde al
toen ze nel zestien jaar was. "Die meid was
gek op haar vader. Van alles deed :e niet
hem samen. Wasten ze de vaten .dan hadden
ze de grootste schik en zongen het hoogste
hed En m'n man?Tja,die was bezeten op de
kinderen. Niet alleen op de oudste, op alle
vier. Niks was 'm teveel. Overal waar ze om
vroegen, kregen ze van hem gedaan."
Heeft haar man ooit w
maakt om zichzelf i
beroven?
"Over zulke dingen werd ih ons gezin nooit
gepraat", beweert mevrouw Van K. stellig.
"Natuurlijk iedereen heeft wel eens wal pro
bleempjes. Maar zoals wij die hadden
nee die waren heus geen aanleiding om
zelfmoord te plegen. M'n man heeft wel een
periode gekend dat 'ie flink wal dronk. Dat
speelde toen helemaal niet. Naast hem lagen
wel vijf lege drankflessen toen ze hem von
den."
Maanden na dit trieste voorval werd me
vrouw Van K. 's nachts wakker. 'Dan hoor
de ik in de poort, pal naast het huis. iemand
lopen. Duidelijk stappen. En er was nie
mand. Rechtop zal ik dan in bed. Ja", zucht
ze, 'je moet het allemaal geloven. Ik mocht
mijn man niet /neerzien. Toch vraag ik me
nog altijd af waarom dit nodig was
Tranen wellen wéér op. Mevrouw Van K.
zwijgt. Denkt aan andere dingen. De kop
koffie, voor haar op de lage tafel, is koud. Ze
merkt hel met als zij er een slok van neemt.
Het kleine, bruine hondje, nestelt zich wat
gemakkelijker op haar schoot.
"Ik maak me wel eens zorgen", zegt ze dan
ineens. "Over m'n oudste zoon. Hij lijkt zo
sprekend op zijn vader. In alles. Zegt wei
nig. gaat z'u eigen gangetje. Ja. dat be
nauwt me wel eens
Kinderen
Hoe heeft zij haar kinderen verteld dat hun
vader niet meer verder wilde leven en zich
zelf had gedood?
"Mijn oudste dochter, zij was toen vijftien
jaar. begreep het wel. De andere kinderen
heb ik nooit gezegd hoe hun vader is gestor
ven. We hebben het op een 'ongeluk' gehou
den. Of ze het nu weten? Ik weel hel mei. Ze
laten het nooit merken. Op het moment dat
het was gebeurd, durfde ik er niet over te
praten. Later had ik niet de moed het hun te
vertellen. Voor de familie hebben we het ook
geheim gehouden. Maar zij heeft het wel be
grepen
Een paar weken na de begrafenis van haar
man. bezocht mei/rouw Van K. zijn ouders
Daar kreeg ze opnieuw een klap te verteer
keu. Inplaats van liefdevol te word
vangen, werd ze als het ware de dew
keken. "M'n schoonmoeder vroeg
kwam doen", herinnert de Soesterberg.
zich. "Ik kreeg met eens de kans wat te
gen. Jij bent geen kind van ons. rie
Needaarna ben ik er niet meer gewei
De buren, daar had ik heel wat meer ai
Zij stonden altijd voor me klaar als ik
nodig had. Nu nog
itge-
zeg-
Grote financiële problemen heeft mevrouw
Van K na de dood ran haar man. met ge
had Hij werkte bijna een kwarteeuw bij het
rijk. "Dat was best goed geregeld. Een vet
pot. nee. dat was het zeker met. Je kon met
met vakantie naar het buitenland Wel kon
den we met z'n vijven van dat geld het hoofd
boven water houden."
Nazorg
Hoe was het met de nazorg voor haar en de
kinderen. Kon ze met haar moeilijkheden
ergens terecht?
"Ik heb alles zelf moeten oplossen Tijden heb
ik gehad, dat ik dacht, ik word stapelgek. Ik
heb hulp nodig Ergens wilde ik dat ook
weer met. Eu ik wist de weg niet. Met de
baas van m'n man heb ik wel eens gepraat
Maar dat is geen echte hulp. Meer een uit
laatklep Mijn huisarts'' Een aardig man
hoor. Je had weinig steun aan hem. Het eni
ge dat hij zei was. houd de moed "erin
Alles heb ik met mezt'f uitgeknokt Na
maanden heb ik gezega: ik stop met pillen
slikken en ga t>oor mijn kinderen leven."
Het huis waarin zij woont roept neet herinne
ringen op. Toch wil ze er nu voor geen goud
vandaan 'Vluchten' heeft ze wel overwogen
Ze zag er nana!" Voor haar kinderen De
goede momenten die zij in de woning beleef
de, verdrongen de slechte
JAN WESTERLAKEN
