Twee missers van Mike
Oldfield en Yangelis
Vetkuiven en
paardestaarten
De Nederpop
bloeit weer op
Simpele muziek voor
dóódsimpele jongens
EGO-OPPOETSERU
Gebrek aan dollars draaide
festival bijna de nek om
WOENSDAG 17 DECEMBER 1980
EXTRA
PAGINA 31
Met de kam in het haar staan ze
voor de spiegel in de wc. Het vet
druipt van de haren. Met zorg
worden de golven in het haar ge
legd. Kapsel klaar, aantreden
maar. In dé evenementenhal De
Leysdream in Roosendaal waar
de vetkuiven "hun" muziek drie
dagen lang kunnen horen.
Hoewel minder in aantal mogen de
paardestaarten er ook wezen. Ui
teraard met korte witte sokjes en
wijde jurken. Die jurken zwaaien
zo lekker bij het rock'n'rcllen....
Want gerock'n'rolled wordt er op
muziek van de Coasters, de En
gelse Blue Cats, op de rocknum
mers van Roy Orbison, of op mu
ziek van de Haagse Rascals
Red Hot Peppers of van de Engel
se Shades.
Jongens in Gene Vincent uitrus
ting (wijde broeken, vlotte blou
se, blauwe pet en witte gympies)
dollen met meisjes die eruitzien
als typische "high school girls"
uit de jaren vijftig. Dat de meisjes
boven het hoofd van de jongen
worden uitgeslingerd, op zijn
heup worden rondgedraaid of on-
der zijn benen doorglijden, dat
komt wat minder voor. "Maar ik
zit op rock'n'roll dansles" vertelt
een Amsterdamse rocker van be
gin twintig die nog wat onwenni
ge pasjes maakt. Hij onthult met
een het probleem van de heden
daagse rock'n'rollfan: het verkrij
gen van Boldoot-brylcream.
"Naar dat spul zoek je je rot. Ik
gebruik nu Bulgaria". Anderen
gebruiken haarlak, met schijn
baar als nadeel "dat het zo riekt"
maar als voordeel "datje bij wind
niet allemaal van die slierten
krijgt".
Sommige rock'n'rollfans hebben
overigens meer vet op hun buik
dan in hun haar. Met felle dansen
proberen zij hun middel te ontlas
ten. Zo word je van een Elvis
Presley tot een James Dean.
Tijdens het optreden van de Coas
ters gebeurde dan plotseling wat
je tegenwoordig alleen nog maar
in films als "Saturday Night Fe
ver" ziet. Op de komische en rit
mische nummers dansten een
twintigtal jongelui precies tege
lijk in carré-vorm hun rock'n'roll
dans: been vooruit, terughalen,
voet opzij, herhalen, dan een
kwart draaien enzovoorts.
Individueel scoorde een team hoog
tijdens de danswedstrijd zondag
middag: inderdaad het ouder
wetse gooi- en smijtwerk over de
rug en door de benen. Met als be
loning een schamel singletje:
Vrijdag en zondag zag het zwart in
de hal, niet zozeer van de mensen
(de enorme hal was slechts voor
een tiende gevuld met ongeveer
500 voornamelijk jonge mensen)
maar van de leren jacks. Liefst
vol met buttons, met voorliefde
voor een bepaalde ster. Zaterdag
was de hal half gevuld met 2500
mensen; de wat meer kleurloze
ouderen - fans van Roy Orbison -
hadden nu de overhand. Met
"Only the lonely", "Lana", "lt s
over" en "Crying over you" brak
"the Big O" alle harten, ook van
de ruige rockers. Diep in het hart
verlangt ook de wildste rocker
naar een smartlap zo nu en dan.
ROOSENDAAL - "Dit Rock'n'Roll fes
tival mag beschouwd worden als het
grootste ooit in Europa gehouden eve
nement". Zo betitelde de stichting
"Rock'n'roll-driedaagse" het festival
dat het afgelopen weekeinde in Roosen
daal gehouden werd.
Net voor het festival begon werd het
woord "grootste" vervangen door
"een van de grotere". Rock'n'roll-
trekkers zoals Jerry Lee Lewis en Bill
Haley kwamen niet meer in het pro
gramma voor, evenals de Britse
rock'n'roll groep Matchbox die on
langs nog de hit "When you ask about
love" scoorde.
Een gedevalueerd festival kortom.
Maar... Roy Orbison was er wel, en
ook Carl Perkins, de Coasters, de Plat
ters en tal van Nederlandse en Engelse
rock'n'roll formaties.
Redacteur Rene van der Velden en foto
graaf Wilfred Dekker haalden hun pot
brylcream voor den dag en onderzoch
ten de achtergronden van de "rock'n
'roll-revival".
In slagorde kwamen ze vrijdag
avond binnen: dertig leden van
de rock'n'roll club "The Rockin'
Rebels; hun kuiven pas opge
poetst. een aantal vlaggen van de
Zuidelijke Staten in de lucht.
Rooie Frans is de big boss van de
groep. Bolle Bert is zijn adjudant.
Lieve jongens zolang er maar nie
mand aan hun muziek komt: de
blanke rockabilly en de rock'n
'roll uit het Zuiden van de Ver
enigde Staten (de dixielanden).
Simpele muziek voor simpele
jongens.
De Rebels winden er geen doekjes
omdat ze racistisch te zijn. Dat
waren de zuidelijke rebellen in de
Amerikaanse burgeroorlog im
mers ook; bijna 120 jaar geleden.
Ook verhalen over de ruiten die
zij ingegooid hebben als "iets"
hen niet zinde kun je horen. De
hedendaagse Rockin' Rebels
beantwoorden aardig aan het ver
wrongen beeld dat de ouderen in
de jaren 50 van de aanhangers
van de rock'n'roll muziek had
den.
Bij de zwarte Amerikaanse groepen
The Drifters, The Crystals. The
Coasters en The Platters steken
de Rebels steeds weer de rode
zuidelijke vlaggen met het grote
kruis met sterretjes demonstra
tief de lucht in. Even demonstra
tief wijzen de Rebels met hun vin
ger naar de zwarte groepen: "Fin
gers you are. Bij het optreden van
de Drifters heet het: "Toch wel
goed ook al zijn ze zwart". Voor
het opkomen van de Platters op
zondag (terwijl zojuist in Amster
dam een demonstratie tegen het
opkomende fascisme en rascis-
me is afgesloten) zegt een Rockin'
Rebel: "Daar heb je de negerhut
van Oom Tom".
Drie dagen lang staan de Rebels
vooraan bij het podium in de eve
nementenhal de Leysdream in
Roosendaal. De groep die vrij
dagavond de spits afbijt, Macta-
ple uit Einhoven is hun groep. De
Dixie Doodle en South's gonna
rise again zijn de favoriete num
mers van de Rebels.
De Rockin' Rebels geven tatoeèer-
der Henk Schiffmacher handen
vol werk: "hundred percent whi
te" willen zij op hun lichaam ge
schreven zien. Dat gaat er "voor
lopig" niet af.
Andere vetkuiven distantiëren zich
van de racistische verschijnselen
bij de Rockin' rebels: "Ach wij
hebben ook zo'n dixievlag. Maar
dat is niet meer dan uiterlijk ver
toon. Het hoort nu eenmaal bij
onze favoriete muziek. Maar van
fascisme willen we niets weten"
Rockin' Rebel "Bolle Bert" houdt Holland beautiful.
Presentator
Henny Huisman
kreeg n kick
Henny Huisman, de presentator
van de rock'n'roll-driedaagse,
kreeg "een kick" toen hij Roy Or
bison mocht aankondigen. "In
eens zie je hem, en dan denk je,
verrekt dat is 'm echt".
Huisman wordt genoemd als nieu
we muziekpresentator bij de
TROS, na de afgang van Ton Pop-
pes (verdacht van discriminatie)
bij de TROS-top vijftig. Henny
Huisman loog er als presentator
lustig op los: "Beste mensen, Roy
Orbison, zit nog op z'n hotel er
gens in Nederland. Helemaal af
gezonderd, met zijn zwarte bril
op en verder ook helemaal in het
zwart. Heel mysterieus. Maar
over een uur is hij in Roosen
daal". De waarheid was dat Roy
Orbison enkele tientallen meters
achter Huisman zonder bril in de
kleedkamer zat. "Ach, je moet de
zaak wat opkloppen, hè" meent
Huisman die voor Hitkrant een
rubriek vult.
Roy Orbison was daar zelf mans ge
noeg voor. Zonder een woord te
wisselen met het publiek draaide
hij .getooid met zwarte bril, als
een waar vakman zijn smartlap
pen af. "Only the Lonely". De zaal
ging plat.
Henk Schiffmacher (28) uit Amsterdam deed goede zaken tijdens de
rock'n'roll-driedaagse in Roosendaal. De ene na de andere vetkuif wilde
getatoeëerd worden door "Hanky Panky"
Zijn spreuken "Keep Holland beautiful. Get tattooed!!" sloegen in. Bedre
ven boorde hij zijn naalden met gekleurde inkt in het vel van de ene na de
andere vetkuif. Een klein hartje op de hand kost 15 gulden. De grotere
tot zeer grote prenten op het lijf kunnen oplopen tot ver boven de
honderd gulden al naar gelang hoe ingewikkeld het kunstwerk is.
"Het tatoeëren doet erg zeer" vertelt Henk die zelf ook niet "ongeschon
den" is. "Het komt vaak genoeg voor dat klanten flauw vallen door
gebrek aan zuurstof; hyperventilatie heet dat".
Speciaal bij Henk kan het tatoeëren zeer doen. Hij is naar eigen zeggen
namelijk een van de weinigen die ook wel met één naald in plaats van
drie naalden tegelijk opereert. "Met één naald kun je heel fijne tekenin
gen maken maar dat kost pijn".
Vooral voor een tatoeëring op de borst moetje de flauwste niet zijn. De
tatoeëring op de onderlip die een vetkuifje van nog geen vijftien jaar laat
zien heeft daarentegen nauwelijks pijn gedaan. Henk: "Daar zit een heel
dun velletje, dus daar ben je zo doorheen".
Tatoeëren wordt niet alleen gedaan om er mooier van te worden. Sommi
gen vinden het sexy, maar waarschijnlijk is het voor velen een vorm van
ego-oppoetserij.
De organisatie van de rock'n'roll-
driedaagse vorige week in Roo
sendaal kampte met enorme pro
blemen aan contant geld. De
Amerikaanse artiesten eisten bo
ter bij de vis, en dan niet in gul
dens maar in dollars. En waar
haal je op zaterdag zo snel duizen
den dollars vandaan?
De problemen voor de organisatie
begonnen reeds voor het festival
goed en wel begonnen was. De
Nederlandse podiumbouwers en
de geluids- en lichttechnici ei
sten voorschotten. "We moesten
30.000 gulden op tafel leggen, an
ders stopten ze de zaak", vertelt
Wim Wattel (40), bedrijfsdirec
teur van de Roosendaalse evene
mentenhal Leysdream en de gro
te man achter het rock'n'rollge-
beuren.
De dertig mille kwamen op tafel.
Maar het programma dat om acht
uur 's avonds zou beginnen was
toen inmiddels al twee uur ver
traagd. De topartiest van de vrij
dagavond Carl Perkins ("Blue
suede shoes"), voor een slordige
20.000 dollar overgevlogen uit
Amerika, kon zijn optreden door
alle vertraging niet afmaken. Na
twintig minuten moest de rocka-
billyzanger op last van de politie
ophouden: het was een uur ge
worden en de muziekvergunning
was afgelopen.
Dezelfde geldproblemen deden
zich zaterdag voor. Roy Orbison
weigerde zijn kamer in het Nove-
tel in Breda te verlaten als hem de
dollars niet op een schoteltje cash
aangereikt werden. Orbison en
zijn band kostten de organisatie
ook zo'n 20.000 dollar. Het lukte
weer net om Orbison op tijd uit
z'n kamer te krijgen. Gevolg van
het een en ander was wel dat de
Engelse en Nederlandse groepen
lang op hun 700 gulden fooi
moesten wachten.
"Het is allemaal voorschieten, voor
schieten en nog eens voorschie
ten" verzuchtte een medewerker
van de evenementenhal. Welis
waar sponsorden Skol. Mars en
Caballero het evenement, maar
hun geld wordt pas over enkele
maanden verwacht. De opbreng
sten van de teeveerechten van het
rock'n'rollgebeuren (de AVRO
heeft belangstelling) laten na
tuurlijk ook op zich wachten. De
enige inkomsten putte de organi
satie voorlopig uit de kaartver
koop die nogal bedroevend ver
liep. De "zaterdag" (optreden van
de Coasters en Roy Orbison)
werd door 2500 mensen bezocht
die elk 35 gulden voor een kaartje
neertelden. Vrijdag en zondag lie
pen gemiddeld slechts 500 men
sen door de zaal (die dagen kostte
een kaartje 25 gulden). De organi
satie had van tevoren gerekend
op zo'n 8000 bezoekers over de
drie dagen.
Fans van rock'n'roll sterren uit de
jaren vijftig, de Amerikanen
Bill Haley en Jerry Lee Lewis,
werden ernstig teleurgesteld. Bij
de kassa deed men of de neus
bloedde toen Tilburgse fans van
Bill Haley vroegen wanneer hun
ster zou optreden. Kaartjesver
koop tikt meer aan dan eerlijk
meedelen dat Haley niet zou ko
men.
Kwade fans verweten de organisa
tie dat zij bewust mensen heeft
gelokt met topsterren die toch
niet konden komen: "Het is zo
wat hetzelfde als aankondigen
datje Elvis Presley als topattrac
tie op het festival hebt".... Im
mers het is een bekend gegeven
dat "Shake rattle and roll" Bill
Haley zijn vetlok voorlopig niet
aan het publiek kan laten zien we
gens ziekte. Twee maanden gele
den kon Haley daarom ook niet
optreden bij het Leidsetruckstar-'
festival. Jerry Lee Lewis vroeg
volgens de organisatie plotseling
50.000 dollar (een ton aan Neder
landse guldens) terwijl er een op
tie op hem lag voor 10.000 dollar.
Deze gegevens werden volgens
de organisatie pas op het laatste
nippertje bekend. Kwade tongen
weten echter dat de organisatie
de afwezigheid van Haley en Le
wis al veel langer wist.Neder
landse groepen zoals The Blazing
Aces uit Den Haag, the Rascals
Red Hol Peppers uit Amsterdam.
Savage Kalman uit Tilburg of En
gelse groepen zoals The Shades,
The Blue Cats en Freddy Fingers
Lee redden het rock'n'rollgezicht
van het festival. In tegensteling
tot de Amerikanen bewogen zij
zich vrijelijk tussen het publiek
en swingden in de zaal met hun
fans mee. "Als wij jullie, trouwe
rock'n'rollfans, niet hadden, wa
ren we nergens", zei de zanger
van The Shades zondagavond
dankbaar. Hij beloofde en pas
sant de Engelse rockabillygod
Billy Fury zo snel mogelijk naar
Nederland te halen.
wm
"New Flat" - The Nits (CBS)
"Side Kicks" - Hollander (CBS)
"Catch a Thrill" - Robinson Cruiser
(CBS)
"Vitesse Live" - Vitesse (RCA)
Het gaat goed met de Nederpop,
en wel hierom. Schraalhans is
niet langer keukenmeester in
'onze' popwereld. De Neder-
pop-menukaart vertoont bij
na met de dag meer en meer
smakelijke gerechten. "New
Flat", "Side Kicks", "Catch a
Thrill" en "Vitesse Live" be
horen stuk voor stuk tot de
hoofdgerechten.
Dat het in ons landje wemelt
van het muzikale talent mag
als bekend worden veronder
steld. Dat is al sinds mensen
heugenis zo. Het probleem
was en is dat diezelfde talen
ten slechts zelden in ons "Va
der Abraham-klimaat" tot
muzikale hoogvliegers kon
den en kunnen uitgroeien.
In eigen land bestaat er natuur
lijk zoiets als de top maar
doorbreken op internationaal
(lees Engels/Amerikaans) ni
veau is er in de regel voor onze
nationale popidolen niet bij.
Shocking Blue, Focus en de
Golden Earring zijn de uit
zonderingen die de regel be
vestigen.
Na de weelderige wildgroei op
popgebicd in de jaren zestig
en begin zeventig was de zaak
opeens uitgebloeid. Een alge
hele matheid maakte zich van
de popmuzikanten meester
en onder het motto "We red
den het toch nooit" gaven de
minst gefrustreerden zich
over aan de commerciële
wegwerp-pop. De Band Zon
der Naam (BZN) is daarvan
wel het beste voorbeeld.
Interessante elpee Nits
Maar de flink gesnoeide pop
struik begint onderhand weer
volwassen vormen aan te ne
men. Een nieuwe generatie
met nieuwe ambities zullen
we maar denken.
The Nits: van de vier de meest
interessante lp. Michiel Peter
s/Henk Hofstede cs. kennen
hun muzikale beperkingen en
handelen daar ook naar. De
muziek (een beetje Supersis-
ter-achtig) is simpel maar
door de vele tempowisselin
gen en door het strakke ka
rakter klinkt het allesbehalve
vervelend. Vooral in tekstu
eel opzicht zijn The Nits een
verademing. Cabareteske
teksten vermengd met subtie
le humor ("Don't wanna
spend my holiday on ice").
The Nits zullen het grote pu
bliek waarschijnlijk nimmer
bereiken maar hun experi
mentele pop boeit de liefheb
ber.
Robinson Cruiser: opgebouwd
rond de sessie-muzikanten
Jan en Hans Hollcstelle. Een
Amerikaanse zanger (Robin
Lent) en een Zwitserse drum
mer (Tommy Bachman) com
pleteren het geheel. Vriende
lijke rock en roll en "Paris
Girls" is een prima single.
Hollander: de debuut-lp "Side
Kicks" belooft veel. Jammer
alleen dat Carl Carlton (ex-
Long Tall Ernie and The Sha
kers) en zijn muzikale maten
op de bühne vervallen tot een
middelmatige hardrock-for-
matie. De eerste drié num
mers ("Good enough to rock
roll", "Psychoplant" en
"Sherwood Hotel") zijn ge
woon goed. De rest is aardig.
Vitesse: de band met de meeste
toekomst. Op "Live" komt de
vakmanschap van Herman
van Boeyen (drums en zang),
Jan van der Mey (gitaar en
zang) en Peter van Straten
(bas) op passende wijze tot
uitting. "Springtime confu
sion", "Whole lot of travelin"
en "The Bop" (uitstekende
bas-solo van Van Straten)
zijn voor mij de meest swin
gende hoogtepunten op de
prima langspeler van deze "li
ve-band" bij uitstek. Duide
lijk is dat Vitesse ene Herman
Brood beslist niet nodig
heeft. Gelukkig schijnt de aan
zelfoverschatting ten gronde
gegane Brood Vitesse al weer
de rug te hebben toegekeerd.
JAAP VISSER
"QE2", Mike Oldfield. (Ariola)
"See you later", Vangelis (Polydor).
De multi-instrumentalist Mike
Oldfield werd op nauwelijks 20-
jarige leeftijd veelvuldig miljo
nair. Dat dankte hij aan zijn elpee
"Tubular Bells", die hem behalve
veel pecunia ook het predikaat
"muzikaal genie" opleverde
Sindsdien borduurt Oldfield
door op dat eens zo succesvolle
concept, zonder overigens het
peil van die eersteling te benade
ren. Zijn voorlaatste album "Pla
tinum" was helemaal een diepte
punt. Op zijn nieuwste album, ge
titeld "QE2", herstelt hij zich
enigszins, zij het dat het genie op
nieuw ver te zoeken is. Oldfield
kan weliswaar uitstekend over
weg met een tiental instrumen
ten, maar is een matig componist.
Herhaling van eenvoudige the
ma's uit folk- en klassieke mu
ziek is nu eenmaal niet bepaald
inventief.
De Griek Vangelis kan net als Old
field met vele instrumenten over
weg. Hij specialiseerde zich ech
ter min of meer in het bespelen
van toetseninstrumenten, in het
bijzonder de syntheziser. De af
gelopen vijfjaar leverde Vangelis
enkele uitstekende platen af. Een
paar titels: "Heaven and Heil",
"La Fète Sauvage" en, waar
schijnlijk de meest bokende,
"Short Stories", waarin ex-Yes-
zanger Jon Anderson een groot
aandeel had.
Op de onlangs uitgekomen elpee
"See you later" is Jon Anderson
ook nog even te horen, jammer
genoeg niet zo prominent als op
"Short Stories". Een stem die be
ter past binnen de sferen die Van
gelis met zijn muziek weet op te
roepen dan die van Anderson
moet nog worden gevonden.
"See you later" is misschien mede
daardoor, een tamelijk overbodi
ge elpee geworden. Vangelis be
reikt nergens het niveau van zijn
voorgaande werkstukken. Qua
composities weinig vindingrijk,
soms ronduit schaamteloos,
schotelt hij de luisteraar muziek
voor zonder enige diepgang, 'n
Misser.
H.V.
Blondic - Auto
Kan ze nou zingen of kan ze niet
zingen? Met die vraag worstel ik
steeds als ik zangeres Deborah
Harry van Blondie hoor. Af en toe
neig ik tot het laatste, want wat ze
soms aan klanken loslaat.Nu
is, vind ik, goed zingen niet ver
eist om goede muziek te kunnen
maken. Het gaat om het gevoel.
Neem Neil Young bijvoorbeeld.
En dat gevoel, ook dat mis ik veel
bij Debbie, koel, koud en gereser
veerd is haar stemgeluid als de
juffrouw die bij V D via de in
tercom roept: "Negenendertig in
terlokaal.
nieuwste
Blondie mist
vast muzikaal
uitgangspunt
te horen is. Een elpee zonder een
vast muzikaal uitgangspunt. Men
neme een paar gram elementen
uit de funk. wat reggae, wat rap-
pin' en clappin', voege er wat vio
len en blazers aan toe. kluts het
met wat invloeden uit de jaren
twintig nachtclubmuziek en de
"Europa", de Chris Stein composi
tie die de elpee opent. belooft veel
zoals het een goede ouverture be
taamt. Maar tussen "Europa" en
het heel mooie slotnummer "Fol
low Me" (dan denk je weer ze kan
toch zingen) is het middelmaat
wat de klok slaat. Een enkele uit
zondering daargelaten, zoals bij
voorbeeld "T Bird" en het goed in
het gehoor liggende "Angels on
the Balcony".
Over de produktie van de elpee
niets dan goeds Het geluid komt
uitstekend uit de groeven.
HANS VELDHUIZEN
Big boss "Rooie Frans" van de Rockin' Rebels uit Eindhoven.
