Steve Puidokas:
"Meneghin is
niet almachtig
V
Rl
IJ
I-I
IIT
Heeft sportboycot ooit wel eens wat uitgehaald?
"Varese in
breedte
sterker
geworden"
DINSDAG 9 DECEMBER 1980
Het Russische voetbalelftal, dat
op het ogenblik een reis door
Zuid-Amerika maakt, heeft
van Moskou geen permissie
gekregen tegen Uruguay uit te
komen. Men mag aannemen
dat de Russen daartoe hebben
besloten omdat in dat land de
mensenrechten met de voeten
worden getreden. Nu hebben
zijzelf ook wel boter op de
kruin, maar zij zullen dat wel
anders zien.
Eerder zijn de Russen overigens
wel uitgekomen tegen Argen
tinië en in dat land heerst al
evenzeer een militaire kliek,
die al evenmin de mensen
rechten hoog in het vaandel
heeft geschreven. In Studio
Sport deed Mart Smeets daar
nogal verbolgen en onbegrij
pend over.
Toch is de verklaring heel een
voudig.
Het graan dal de Russen niet
meer van de Amerikanen
kunnen kopen, betrekken ze
nu van de Argentijnen. Nou
en dan kan er ook in het Krem
lin niet te nauw worden geke
ken. Sport is dan ineens een
onbetekenende zaak. Wat
maakt in dat licht een voet
balwedstrijdje uit? U rilt van
ontzetting. Tja, het eten gaat
nu eenmaal vóór de moraal.
geldt, of daar nu links of
rechts de lakens uitdeelt.
Zo gaat het in de wereld.
Regimes als in Zuid-Afrika,
Chili, Argentinië, Uruguay
verafschuw ik tot op het bot.
Laat daar geen twijfel over
bestaan. Toch vraag ik me in
toenemende mate af of het
boycot-wapen, waarvan we
ons steeds meer willen bedie
nen, nu eigenlijk wel enig ef
fect sorteert.
Een paar voorbeelden, die mij
zonder twijfel niet in dank
zullen worden afgenomen.
Zuid-Afrika is al vele jaren ge
schrapt als lid van de belang
rijkste internationale sportfe
deraties. Sportploegen uit dat
land kunnen zich nauwelijks
nog buiten hun grenzen mani
festeren. Maar heeft dat iets
uitgehaaldAl dat geboycot
heeft de blanken alleen maar
grimmiger samengebundeld.
Mensen in isolement gedreven
reageren kennelijk zo.
Ik denk nog wel eens terug aan
het besluit van het Internatio
naal Olympisch Comité (1967)
om Zuid-Afrika weer tot de
Spelen toe te laten als dat land
bereid zou zijn een gemengde
ploeg te sturen. Zuid-Afrika
ging daarmee akkoord, maar
door politieke druk moest het
IOC het voorstel terugnemen.
Af en toe ben ik zo vermetel om
te denken dat daarmee een
kans werd gemist. Want het
zwarte bevolkingsdeel had
zich dan eindelijk - hoe be
perkt ook - aan de buitenwe
reld kunnen tonen. En wie
eenmaal een voet tussen de
deur heeft
In 1976 namen tal van Afri
kaanse landen niet deel aan
de Spelen van Montreal, om
dat men wilde dat Nieuw-
Zeeland zou worden uitgeslo
ten (er was contact geweest
tussen de rugbyploegen van
Nieuw-Zeeland en Zuid-
Afrika). Wat leverde het op?
Niets. De Spelen gingen ge
woon door. En alleen sportfa-
naten kunnen zich nog herin
neren dat sommige gouden
medailles niet terecht kwa
men bij de sterkste atleten ter
wereld.
De Sow jet-Unie heeft in de loop
der jaren om uiteenlopende
politieke redenen vele sport
evenementen gemeden (van
de Schaakolympiade tot het
WK schaatsen, van de Univer-
siade tot de WK tafeltennis).
Heeft men daar elders ooit
meer dan de schouders voor
opgetrokken?
Na de Russische inval in Afgha
nistan gingen de Amerikanen
over tot een boycot van de Spe
len van Moskou, ze stuurden
geen graan meer en ze lagen
ook op andere terreinen
dwars. Erger kon het niet.
Maar wat is er mee bereikt?
Staat er één Rus minder bij
Kaboel?
Twijfel
Adriano Panatta.slijt
plekken
De Spelen werden op gewone
wijze afgewerkt en de Russen
konden intern nog propagan
da maken met hun tachtig
gouden medailles. President
Carter probeerde de frustra
ties van zijn topsporters af te
kopen met miljoenen dollars
staatssubsidie voor het Ame
rikaans Olympisch Comité -
de eerste keer in de historie
dat een Amerikaanse rege
ring geld uittrekt voor de
sport. Maar de bitterheid nam
hij niet weg. In het Franse
sportblad l'Equipe legde Ro
bert Parienté haarfijn uit
waarom: 'De tragedie is. dat
niet zij die naar Moskou gin
gen vergeten zullen worden,
maar juist zij die niet gin
gen"
Wil ik met dit hele v>erhaal nu
beweren dat het Nederlands
elftal maar gewoon naar Uru
guay moet gaan?
Nee, zo eenvoudig is het niet. Het
piept, knarst en sist ook bij
mij van binnen: moeten we
daar nu gaan voetballen? Ik
heb altijd beweerd dat voet
ballers verder dan de hoek-
vlag moeten kijken en zo is het
ook. Maar tevens groeit bij
mij de twijfel of dat geboycot
in de sport nu wel zo nuttig is.
Dat hoeft ook niet, roepen velen,
het gebaar is minstens zo be
langrijk.
Dat is een redenering, ik erken
het, zij het niet de mijne.
Als ik een wapen ter hand neem,
wil ik welen of het aan zijn
doel beantwoordt.
Zo niet (en de historie heeft mij
in dit opzicht niet optimis
tisch gemaakt) dan zou je je
kunnen afvragen of er niet
eens een bezinning moet ko
men over het gebruik van het
(sport)boycotmiddel.
Ik zeg niet dat het één-twee-
drie wegmoet, maar we mo
gen toch wel eens onderzoeken
wat het nu eigenlijk uitricht.
Smal
Als Cruijff straks bij Ajax weer
opstapt, zullen we het eens
hebben over Beenhakker-op-
z'n-smalst.
Wild-west
Die Davis-Cupfinale Tsjecho-
Slowakije - Italië leek af en
toe meer op wild-west dan op
tennis De wedstrijd werd ge
speeld in een ijshockey-hal en
ik kreeg de indruk dal op die
tenniswedstrijd louter het
woeste ijhockeyvolk was afge
komen.
Ik tast het gezag van de scheids
rechter niet gauw en graag
aan. maar die Tsjech hadden
ze echt van de stoel moeten ha
len. Steeds als het publiek
weer wat bedaard leek, begon
hij een heel verhaal af te ste
ken helaas tri het hoog-Tsje-
chisch, zodat ik het niet kon
verstaan), waarna het volk
weer tot nieuwe razernij ver
viel.
Ik ben nooit aanhanger geweest
van het standpunt dat rond
een tennispartij de sacrale
sfeer van een kathedraal moet
hangen. Het publiek hóeft niet
muisstil te zijn. Spelers die
dan roepen dat ze zich niet
kunnen concentreren, leute
ren. Dan léren ze het maar.
Wat daar in Praag gebeurde,
was me echt te bar. Gejuich bij
het slaan van een dubbele
fout. Driemaal nee en nog eens
nee. Nog even en bij tennis ge
draagt men zich als bij een
basketbalwedstrijd. Ik zal dat
met mijn handen tegenhou
den.
Genoten heb ik van het optreden
van die Engelse hoofdscheids-
rechter. Toen het tijdens het
Door
Ruud
Paauw
dubbelspel weer de spuigaten
uitliep, greep hij eindelijk de
microfoon: "Als de wedstrijd
niet in de juiste sfeer (proper
spint) kan worden gespeeld,
zal ik de wedstrijd beëindi
gen". Hij liet een fraai bekakt,
autoritair Oxford-geluid ho
ren en ik vreesde al een beko
geling met eieren en tomaten,
maar die eten ze in Praag
kennelijk liever op.
Tot mijn verbazing werd het zo
waar stil.
Hoe goed het Engels is van de
gemiddelde Tsjech weet ik
niet. Als ze het niet hebben ver
staan, zullen ze uit die roest
vrijstalen stem wel hebben af
geleid dat het nu potdomme
erust werd. En als ze hel wel
hebben verstaan, zullen ze wel
hebben gedacht: wie in deze
dierentuin nog over de "pro
per spirit" durft te praten, is
hardstikke mesjogge en wie
dat is. is tot alles in staat.
Misschien halen volgend jaar
Italië en Tsjecho-Slowakije
wel weer de finale (ofschoon:
Panatta gaat nu wel erg veel
slijtplekken vertonenDie
match zou zeker in Rome wor
den gespeeld.
Ik hoop daar als oorlogscorres
pondent bij aanwezig te zijn.
Want u weet het: ik ben graag
daar waar het afceurens-
waardig toegaat.
LEIDEN - Morgenavond is Va
rese de eerste tegenstander
van Parker Leiden in de
kwartfinale-poule van de
strijd om de Europa Cup II.
Een moeilijker start hadden
de Leidenaars zich niet kun
nen voorstellen, immers de
club uit het Noorditaliaanse
stadje is niet alleen Europees
bekerhouder, maar beschikt
over een enorme dosis erva
ring wat betreft het spelen
van deze duels die nu een
maal totaal verschillen van
competitiewedstrijden. Lei-
den-coach Han Wallaart stak
vorige week zijn voelhorens
uit in Varese waar de lijstaan
voerder van de Italiaanse
competitie zijn positie ver
sterkte door een nieuwe zege.
Tot nu toe verloor de ploeg
pas eenmaal.
Wallaart: "Ten opzichte van vo
rig jaar (toen Leiden de pas
naar de finale door ditzelfde
Varese werd afgesneden red.)
is Varese in de breedte iets
sterker geworden. Ze hebben
nu guards die ook scoren, dit
in tegenstelling tot vorig Sei
zoen toen van de spelmakers
weinig direct gevaar uitging.
Hun topspelers Dino Meneg-
hin en Bob Morse zijn erg
goed in vorm. Morse scoorde
uit 22 pogingen 17 keer en dat
is natuurlijk een onwijs hoog
percentage. Hun tweede
Amerikaan Bassett, viel me
wat tegen. Hij is aangetrok
ken om te rebounden, maar
volgens mij is hij minder dan
Bruce Seals die daar* nu weg
is. Het kan natuurlijk ook zijn
dat Bassett gewoon een slech
te dag had", aldus Wallaart.
Iemand die niet naar Italië be
hoefde om iets over de kracht
van Varese te weten te komen
is Steve Puidokas. De Leidse
center speelde voor hij naar
Nederland kwam twee seizoe
nen in de Italiaanse competi
tie, onder meer tegen Varese.
Hij herinnert zich één duel
met die club nog erg goed.
Toen ging het behoorlijk mis.
De nieuwe lange man bij Lei
den is dan ook belust op re
vanche.
Aan vooravond Europa Cup
NOORDWIJK - Als hij uitstapt, neemt de toch heus redelijk geproportioneerde mid-
denklasauto plotseling de vormen aan van een dinky-toy en verdwijnen de contouren
van de Noordwijkse vuurtoren in de verte geheel uit beeld. Aangenaam, Steve Puidokas
is de naam en de wollen muts diep over de oren getrokken beent de 2.12 lange Amerikaan
van Russische afkomst met reusachtige stappen richting het door hem gekozen etablis
sement waar hij met moeite door de deur kan.
Gruwend van de kou vervloekt hij
het Hollandse klimaat, wenste hij
bij zijn vrouw te zijn die even op
bezoek is bij haar ouders in Italië,
het land waar de zon zoveel lan-
ger en warmer schijnt en waar hij Aardig
twee jaar met veel plezier basket
balde. Koffie om wat bij te komen
hoeft hij evenwel niet. Geef mij
maar 'n coke. Het is tien uur 's
ochtends, de badplaats Noord-
wijk lijkt uitgestorven.
Een stille, rustige en aardige jongen
dit enorme brok mens. dat door
de Leidse basketbalclub Parker
speciaal is aangetrokken om de
zwaarwegende belangen onder
het bord nu eens duidelijk gestal
te te geven, een taak waarvoor
voorgangers als Dave Kvle. Ervin
Giddings en John Washington te
licht werden bevonden. Gezien
zijn beschaafde karakter lijkt dat
duw- en trekwerk rond de ring
hem niet erg te liggen, in de prak
tijk is men bij Leiden zeer tevre
den over de manier waarop deze
uit Litouwen stammende Yank
kracht en techniek paart aan in
zicht en teamspel.
Het met kun
stels en fratsen verwende Leidse
publiek moest wel even wennen
aan deze boom met z'n droge en
sobere opvattingen van het bas
ketbal, al is men nu alom van me
ning dat er nog nooit zo'n goeie
center in de Vijf Meihal heeft
rondgelopen. Hoe kwam hij daar
eigenlijk terecht?
Puidokas: "Nadat ik in Amerika
college had afgemaakt werd ik
gedrafted (aangetrokken) door de
Washington Bullets. Ze beloof
den me een drie-jarig contract
met een oplopend salaris; het zag
er aardig uit. In de praktijk bleek
het evenwel te gaan om een twee
jarige verbintenis met een bedui
dend minder inkomen en daar
concludeerde ik uit dat een club
die zijn belofte niet nakomt ook
nooit een goede voor mij zou zijn.
Via een agent kon ik in Italië aan
de slag bij Cagliari en dat leek me
wel wat. Halverwege het jaar ver
dween de sponsor evenwel met
de noorderzon en hoewel ze hun
afspraken zijn nagekomen kon
den ze me voor het nieuwe sei
zoen geen contract meer geven
Na een verloren jaar bij Mulhouse
in Frankrijk, waar slecht werd ge
speeld en betaald, klopte Cagliari
toch weer bij mij aan. Ik had toen
al contact met Leiden, maar mijn
Italiaanse vrouw prefereerde Sar
dinië dus gingen we daar heen.
We wonnen de eerste twee wed
strijden, verloren daarna alles en
degradeerden. Toen moest het
bele team worden verkocht. Over
een tweede aanbieding uit Hol
land hoefde ik niet erg lang na te
denken".
En dus deed Steve Puidokas zijn
intrede in de Nederlandse com
petitie die, als hij zijn indruk
daarover moet geven, nogal 'ge
spleten' bij hem overkomt. "Je
hebt hier een paar erg goed geor
ganiseerde clubs zoals Leiden en
Den Bosch. Die zouden zonder
meer kunnen meekomen in de
Italiaanse topafdeling. Maar je
hebt hier ook bijvoorbeeld BOB
en als je dat naast elkaar zet komt
zoiets nogal ongeloofwaardig
I SUCCZ5 MET
Z'AJ AHT/-U/HO-
~WCT/S£A>£ T/P
15 'T DE KOLO-
M£L IN Z'AJ 0OL
Steve Puidokas zie je niet gemakkelijk over het hoofd, dat maakt deze foto ook zeer duidelijk.
komst, toch wat aan nivellering
moeten doen, want als er straks
geen sponsors meer zijn gaan het
óók fout, dan heb je helemaal
niets meer. Belangrijk lijkt me
dat er flink wat geld wordt vrijge
maakt voor de jeugd. Daar moet
je het uiteindelijk toch van heb
ben. Moeten ze wel snel begin
nen. anders is het echt te laat."
Hoewel pas kort hier heeft de 25-
jarige Puidokas dus al een even
nuchtere als scherpe kijk op de
zaken ontwikkeld, hoewel dat op
zich niet zo vreemd is want hij
heeft aardig vergelijkingsmate
riaal. Nog afgezien van zijn erva
ringen in het 'thuisland', waar na
tuurlijk alles groter en beter is.
stapte hij twee jaar rond in Italië,
een natie die althans in West-Eu
ropa op basketbalgebied zijn ge
lijke niet kent. De beste en dus
ook duurste Amerikanen spelen
in 'de laars', maar zij zijn toch niet
meer dan de krenten in de pap om
de doodeenvoudige reden dat er
regimenten uitstekende Azzurri
rondlopen. De organisatie is per
fect. aan de opleiding van de
jeugd wordt al jaren met zorg ge
sleuteld er wordt aan basketbal
veel geld besteed. "En dat is",
zegt Puidokas. "gewoon veruit
het belangrijkste. De basis is
breed, met als gevolg dat ook de
top veel breder is."
Exponent
Varese, de tegenstander van mor
gen. is zo'n exponent van die top
groep, een ploeg die fysiek kei
hard en professioneel basketbal
speelt. Puidokas kent Meneghin
en consorten van nabij. Stond
met zijn team in Varese eens zes
minuten voor tijd met achttien
punten voor. Om. toen de Noordi-
talianen de geest kregen, toch
nog te verliezen, een gebeurtenis
die hij niet licht meer zal verge
ten. Ondanks die voor hem depri
merende ervaring is hij niet van
zins om nog een keer over zich
heen te laten lopen. "Natuurlijk
heeft Varese een uitstekende
ploeg", verklaart hy, "maar Me
neghin is heus god niet en wij
kunnen er ook wat van. Vorig sei
zoen verloor Leiden thuis net en
omdat we. tenminste dat zegt ie
dereen, beter zijn geworden zie ik
niet in waarom we zouden verlie
zen. Trouwens, we moeten wel
winnen als we tenminste een
kans willen maken ons te kwalifi
ceren voor de halve finale."
Helemaal zeker daarvan is Steve
Puidokas niet. Ten eerste omdat
hij niet precies op de hoogte is
van de kracht van de andere
kwartfinalisten en ten tweede
omdat hy vindt dat het binnen
zijn eigen team nog niet helemaal
klikt. Hij: "Vier nieuwe spelers
inpassen gaat niet zomaar Dat
merken we nu. Misschien hebben
we zelfs wel teveel goede spelers.
Iedereen wil natuurlijk zoveel
mogelijk speeltijd, iemand die
minder krijgt heeft de neiging om
zichzelf te gaan bewijzen Lo
gisch, maar het is niet goed voor
het team. Het kost, denk ik. ge
woon nog wat tyd eer iedereen
binnen het geheel zijn draai heeft
gevonden. Ze moesten aan my
ook wennen Ik kon merken dat
ze lange tijd zonder een echte
center hadden gespeeld. Tony
Parker red heeft ook zo z'n pro
blemen. Hij was vorig jaar dé
spelmaker maar moet mi een hele
•andere rol vervullen. Hoe dan
ook. het begint te komen."
Overigens beseft Steve Puidokas
als geen ander dat. wat dat laatste
aangaat, grote haast is geboden.
Morgen wacht Varese en daarna
blijft er weinig tijd om te denken
over wanneer de ploeg vliegtuig
uit, vliegtuig in wordt gesleept
Voor je het weet ga je verder, of
lig je eruit, terwyl de competitie
tegen die tyd in een beslissend
stadium is gekomen. Toch staat
hij met een brede smile op en
stapt hy tegen de ijzig koude oos
tenwind in Zich achter het mini-
stuurtje wegtrappend iU ek1
een enorme duim op Ik geloof
er wel in", roept hij ten afscheid
AD VAN KAAM
over. Dat kan helemaal niet. Ten
minste in Amerika of Italië zou
dat nooit mogen. Daar zou een
competitieleider allang ingegre
pen hebben. Iet basketbal is
daar beslist niet meegediend. Ik
denk dat het komt omdat het hier
allemaal wat te snel is gegaan.
Kunstmatig ook. Het verschil
tussen de top en de rest is te
groot. Komt natuurlijk door de
belangen van de sponsors ener
zijds en het gebrek aan een goede
basis anderzijds. De jongeren, die
eigenlijk geen behoorlijke oplei
ding krijgen, moeten het als ze
senior zijn geworden meteen op
nemen tegen sterke Amerikanen.
Dan kan dus niet.".
Oplossing
Een directe oplossing om het
(steeds groter wordende) gat tus
sen de top en de rest te dichten is
er volgens Puidokas niet. "Je kan
niet meer terug, tenminste als je
het contact met de Europese top
niet wil kwijtraken. Je kan wel
zeggen: gooi alle Amerikanen er
uit, maar dan stort de boel in,
want het publiek wil die show,
wil ook die topploegen van over
de grens zien. Aan de andere kant
zou je, met het oog op de toe-
