„Je krijgt geen kind
maar je baart er een
Ook de man
helpt mee
te bevallen
Alphense Danny Kortenbach over pijnloos bevallen:
Pijnloos een kind ter
wereld brengen is
heel goed mogelijk,
als je maar wilt en
erin gelooft. Niet
dat ik daar nou over
mee kan praten,
maar D^nny Kor-
tenbach-Bodt (32)
uit Alphen aan den
Rijn kan dat wel.
Zonder ook maar
een centje pijn
heeft zij haar beide
kinderen gebaard,
maar belangrijker
is dat Danny cur
sussen geeft in het
bevallen langs de
pijnloze, in de
volksmond geheten
PP-methode.
Die twee P's staan voor
psycho-profylaktisch.
Dat klinkt heel ingewik
keld maar is het niet. Het
komt er eenvoudig op
neer dat de aanstaande
moeder zich, met behulp
van die PP-methode, er
van bewust wordt dat ze
niet een kind gaat krij
gen, maar er één gaat ba
ren.
Letterlijk vertaald betekent
psycho-profylaxe: het
„geestelijk voorkomen van"
Het gaat er met name om
angst te voorkomen. Want als
reactie op die angst ontstaan
er overbodige spanningen en
juist die spanningen doen de
baarmoeder verkrampen en
veroorzaken de pijn.
Kortsluiting
Danny Kortenbach, ook be
stuurslid van de Nederlandse
vereniging voor Psycho-pro
fylaxe bij Zwangerschap en
Bevalling, vertelt dat het er
om gaat de vrouw uit het
hoofd te praten dat bevallen
pijn zou doen. Bij de meeste
vrouwen zit het er ingebak
ken dat baring en pijn onver
brekelijk met elkaar verbon
den zijn. In dat geval is er
sprake van een kortsluiting
tussen de baarmoeder en het
pijnbewustzijn.
Danny Kortenbach onder
schrijft dat. „Voor het func
tioneren van de baarmoeder
is pijn helemaal niet noodza
kelijk. Daarom is het zo be
langrijk dat de vrouw dat
weet. Want als ze precies weet
wat er aan de hand is, hoeft ze
geen angst te hebben en zo
doende geen pijn te krijgen."
Danny ontleent deze kennis aan
de onderzoekingen, die de
Franse arts Lamaze eind vo
rige eeuw hiernaar verrichtte
en aan een groepje Russische
zenuwartsen, psychologen en
verloskundigen (Welwowski,
Platonow, Nikolgjew en an
deren), die de PP-methode in
de jaren '30 uiteindelijk heb
ben uitgedokterd. Zij baseer
den zich daarbij op de leer van
Pawlow over de werking van
het zenuwstelsel en ontdek
ten hoe je kortsluitingen
daarin kunt opheffen.
Eiereten
Dat opheffen van die kortslui
tingen is dus het hele eiere
ten, maar natuurlijk is dat
gemakkelijker gezegd dan
gedaan. In tegenstelling tot
de gewone zwangerschaps-
gymnastiek zal de vrouw ook
de nodige geestelijke arbied
moeten verstouwen.
Een goed geregelde ademha
ling en ontspanning van de
spieren zijn voor een pijnlo
ze bevalling immers van
groot belang en dat vereist
een geoefend concentratie
vermogen.
Ook zal de vrouw om haar her
senschors een soort ring moe
ten bouwen, die haar boven
kamertje beschermt tegen
valse spanningen en signalen
van angst, opdat zij bij de be
valling haar energie niet ver
spilt, de hard werkende
baarmoeder zoveel mogelijk
Danny Kortenbach-Bodt (32): "Bevallen doe je niet alleen onder
je navel. Ook je wil, je denken en je partner doen mee".
helpt en alles nalaat, wat de
geboorte van haar kindje ook
maar enigszins belemmert.
Perstechniek
Gelukkig voor de vrouw echter
hoeft ze dat werk niet alleen te
verzetten. De aanstaande va
der zal dat programma ook
moeten afwerken. De PP-me-
thode zegt immers dat de man
een zo volledig mogelijk
beeld moet krijgen van het
karwei dat de vrouw bij de
bevalling moet klaren.
Doel daarvan is dat, mocht de
vrouw tijdens de bevalling
een inzinking krijgen, de man
dan kan ingrijpen door haar
bijvoorbeeld op te peppen en
te vertellen wat precies te
doen. Vandaar dat ook de
man zich de pershouding en
perstechniek eigen zal moe
ten maken en dat is tevens de
reden waarom Danny Kor
tenbach uitsluitend cursus
sen geeft aan echtparen.
„Maar tot nog toe", verzekert ze,
„heb ik tijdens de cursus bij
geen enkele man enige te
genwerking bespeurd. Ze zijn
allemaal even enthousiast",
zegt Danny. Volgens haar be
grijpen de mannen heel goed
datje van de bevalling samen
een fijne, bewust beleefde
gebeurtenis kunt maken.
Keizersnee
Danny geeft de cursussen thuis
op acht bijeenkomsten van
zo'n twee uur. Ze weet te ver
tellen dat de PP-methode in
ons land steeds meer opgang
maakt. Verliepen er in 1978
nog slechts 840 bevallingen
via deze methode, dit jaar zijn
dat er al een dikke 1800.
En de resultaten? Wat Danny
betreft: op elke zes deel
neemsters, zijn er vijf pijn
loos bevallen. Wat niet met
een inhoudt dat de overigen
mèt pijn hun kind baarden.
De PP-methode kan immers
een keizersnee niet voorko
men.
Danny Kortenbach ten slotte:
„Gelukkig wordt er aan het
nut van de PP-methode in
toenemende mate ruchtbaar
heid gegeven. We merken dan
ook dat steeds meer artsen
hun zwangere patiënten naar
ons doorverwijzen. Dat is
prima natuurlijk, want be
vallen doe je niet alleen onder
je navel. Ook je wil, je denken
en je partner doen mee!"
pj pj t T i~i f t T1v TV T Het plaatsen van brieven van lezers betekent niet dat de
U |h V VI H K I I 1/ r, redactie de daarin weergegeven mening onderschrijft.
1-J1-J£-J 1-J UVjI llllj -I_J-L i Brieven kunnen va"n redaotiewege worden ingekort.
Mediaraad
Onder de kop 'Gekozen mediaraad:
dom, dwaas, zelfs gevaarlijk'
staat een lang stuk van Kees Wie-
se in deze krant van 11 november
j.l.
Die kop dekt de inhoud uitstekend.
De schrijver vaart daarin uit te
gen de gedachte van een gekozen
mediaraad, die gelanceerd wordt
in een studie van A.P. Schmid en
J. de Graaf over terrorisme en de
media. En passant veegt hij die
hele studie, waarvan dat voorstel
een minuscuul onderdeel is, van
tafel, ja zelfs het instituut waar zij
hun studie verricht hebben.
Dat is tot daar aan toe. Ernstiger is
dat de voorstelling van zaken, die
hij geeft, er volstrekt naast is. Hij
doet het voorkomen als zouden
de auteurs willen dat ieder jour
nalist elke dag zijn stukken ter
goedkeuring aan zo'n mediaraad
zou moeten voorleggen. Als dat
hun bedoeling was, zouden al zijn
krachttermen ("het meest dwaze
idee dat ik ooit heb horen ver
kondigen") op hun plaats zijn.
Waar gaat het dan wel om? De au
teurs constateren dat bij gijzelin
gen de vrije nieuwsgaring vaak
tot ongelukken leidt: het is bij
voorbeeld voorgekomen dat gij
zelaars daardoor de dood vonden
of ook dat daardoor een redelijke
oplossing van zo'n gijzelingsaf
faire gefrustreerd werd.
Gevolg: de autoriteiten gaan in zul
ke gevallen de vrije nieuwsgaring
blokkeren, en wel door journalis
ten verboden op te leggen, onder
druk te zetten ofte misleiden. Dat
is natuurlijk óók een gevaarlijke
en enge ontwikkeling, zeker als
dat ongecontroleerd en in het
verborgene geschiedt.
Welnu, de auteurs stellen voor in
zo'n geval een mediaraad te laten
optreden, bv. voor het maken van
afspraken voor zulke situaties of
ook als een instantie waar jour
nalisten zich kunnen beklagen
als ze zich in de legitieme u'.toe-
fening van hun taak gehinderd
achten. Zo'n mediaraad zou dus
een taak hebben overeenkomstig
de taak die bijvoorbeeld de Ge
zondheidsraad en de Sociaal
Economische Raad (SER) op hun
gebied hebben.
Persoonlijk ben ik niet zo enthou
siast voor de gedachte van zo'n
mediaraad (Kees Wiese schijnt te
menen dat ik als hoofd van het
onderzoekscentrum in kwestie
het voorstel dan maar had moe
ten schrappen uit de tekst!). Mijn
voornaamste bezwaar is dat zulks
zou leiden tot een uitholling van
het parlement: daar moeten naar
mijn mening zulke discussies
plaatsvinden. Maar dom, dwaas,
zelfs gevaarlijk? Kom nou!
A.J.F. Kobben
Hooigracht 15
Leiden.
Scliolenoverleg
In de weergave van vraag en ant
woord, resp. van raadslid Groos
en de wethouder Van Dam, be
treffende het overleg tussen
gymnasium en scholemgemeen-
schappen in Leiden in deze krant
van woensdag 19 november j.l.,
komt een zinsnede voor, die m.i.
enige correctie, c.q. aanvulling
behoeft ter verduideliiking.
Volgens de heer Groos "is het be
paald niet gemakkelijk om b.v.
van de brugklas van de Rem-
brandtscholengemeenschap
(heeft geen gymnasium) over te
stappen naar het Stedelijk Gym
nasium". Het is de toevoeging
tussen haakjes die misverstand
kan scheppen. De Rembrandt-
scholengemeenschap heeft wel
iswaar geen gymnasiumafdeling,
maar wel een afdeling Atheneum
met Latijn. Leerlingen uit die af
deling moeten hetzelfde examen
afleggen als leerlingen die op het
Gymnasium voor hun eindexa
menvakken wel Latijn maar geen
Grieks gekozen hebben. Leerlin
gen die geschikt zijn voor Athe
neum met Latijn zijn in principe
ook geschikt voor het Gymna
sium.
De knelpunten van de overstap zit
ten dan ook niet zozeer in het
ontbreken van de gymnasiumaf
deling - hetgeen het tussen
haakjes geplaatste "geen gymna
sium" suggereert - als wel in een
aantal andere zaken. Ten eerste is
de leerstofverdeling van Latijn
over de verschillende leerjaren
op het Gymnasium anders dan op
de Rembrandtscholengemeen-
schap, al wordt op de eindstreep
hetzelfde geëist. Ten tweede
heeft de verplichting om naast
Latijn ook Grieks te volgen in de
middenklassen van het Gymna
sium gevolgen voor het urenaan-
tal en de leerstofverdeling van de
andere vakken die op beide
scholen onderwezen worden.
Ten derde is de sfeer op en cate
goraal gymnasium, een school
waar alle leerlingen met ongeveer
dezelfde capaciteiten hetzelfde
onderwijs volgen, toch anders
dan op een scholengemeenschap
met vogels van diverse pluimage.
Sommige leerlingen gedijen be
ter in het ene klimaat, sommigen
beter in het andere. Deze drie
punten spelen een rol bij de over
stap van Atheneum naar Gymna
sium, maar ook van Gymnasium
naar Atheneum, terwijl bij het
overgaan naar havo of mavo
vooral het derde punt van belang
kan ziin.
Het overleg tussen Gymnasium,
Rembrandtscholengemeen-
schap en Louise de Coligny-
scholengemeenschap heeft dan
ook ten doel: dat de docenten
goed op de hoogte zijn van de af
spraken die de vaksecties ge
maakt hebben over de verdeling
van de leerstof; dat zij op de hoog
te zijn van eikaars methodes, wij
ze van toetsen en wijze van
beoordelen; dat zij dit alles zoveel
mogelijk op elkaar afstemmen;
dat bij het overstappen van leer
lingen goede informatie gegeven
kan worden omtrent motivatie
"werkhouding en belangstelling
van die leerlingen, zodat deze op
timaal opgevangen en begeleid
kunnen worden; dat de leerlin
gen zelf goed op de hoogte ge
bracht kunnen worden van wat
hun te wachten staat en wat van
hen verwacht wordt.
Zo zullen binnen onze drie scholen
voor openbaar voortgezet on
derwijs alle leerlingen op die
plaats terecht kunnen komen, die
het beste bij hen past, zonder veel
overstapproblemen.
J.L. de Boer-Pino,
rectrix
Rembrandtscholenge-
meenschap,
Schubertlaan 133,
Leiden
Leidsche Wol
"In een artikel in uw blad van 21
november j.l., getiteld "Leidsche
Wol vertrekt definitief uit Lei
den" wordt een gesprek weerge
geven dat een Uwer redacteuren
gehacj heeft met de keer Duyn-
hoven, districtsbestuurder van
de Industriebond FNV. Ik heb
met enige verbazing van de uit
eenzetting van genoemde heer
kennis genomen, in het bijzonder
waar hij spreekt over het sociaal
plan. Blijkbaar wil hij de indruk
wekken, dat de verbeteringen,
die in het oorspronkelijk plan zijn
aangebracht, toch wel hoofdza
kelijk op zijn conto moeten wor
den geschreven. De werkelijk
heid is echter even anders: het
optreden van deze districtsbe
stuurder tijdens de onderhande
lingen met de Raad van Beheer
van de Leidsche Wolspinnerij
N.V. heeft voornamelijk een
remmende werking gehad op de
totstandkoming van het uitein
delijk plan, dat anders beslist al
enkele weken eerder op tafel had
kunnen liggen. Voor de door hem
gesignaleerde verbeteringen
heeft hij zich nauwelijks ingezet
het was hem er immers in de eer
ste plaats om te doen de over
plaatsing van personeel van Lei
den naar Veenendaal tegen te
gaan, ondanks het feit dat, dat de
ze overplaatsing uit rentabili
teitsoverwegingen en dus voor
het behoud van de toekomstige
werkgelegenheid noodzakelijk
was geworden. Het verzet van de
heer Duynhoven tegen deze
overplaatsing is wel duidelijk
gebleken uit de inhoud van de
verschillende pamfletten, die hij
aan de bedrijfspoort aan het per
soneel heeft doen uitreiken.
Aan wie die verbeteringen dan wel
in de eerste plaats te danken zijn,
zou ik fatsoenshalve willen ver
zwijgen: aangezien diverse vak
organisaties aan de onderhande
lingen hebben deelgenomen,
acht ik het onjuist een of meer
van hen met name te vermelden
als de grote voorvechters van de
belangen van het personeel; bo
vendien is het mij niet te doen om
"het winnen van zieltjes". Ken
nelijk zit deze laatste gedachte bij
de heer Duynhoven wel voor: hij
beklaagt zich immers over zijn
geringe achterban bij het bedrijf
in Leiden, waardoor geen vuist
kon worden gemaakt om zich te
gen de verhuizing te verzetten.
Blijkbaar reden om zich nü op de
borst te slaan wegens de bereikte
resultaten. Misschien zijn er nog
eenvoudigen van geest, die erin
lopen en zich op grond hiervan
als lid van het FNV melden!
Ook de wethouder van economi
sche zaken, mevrouw Fase, krijgt
een veeg uit de pan. Zij zou het
oorspronkelijk sociaal plan als
"zeer redelijk" hebben omschre
ven. Volkomen terecht m.i.! Het
oorspronkelijk plan was reeds
een goed plan: dat het nu nog be
ter is, is alleen maar toe te jui-
chpn, maar hiervoor past het de
heer Duynhoven geenszins de
loftrompet voor zich zelf te ste
ken en mevrouw Fase, die waar
schijnlijk vanwege haar politieke
gezindheid hem niet zo goed ligt,
de zwarte piet toe te spelen.
Hiermede is naar mijn mening vol
doende aandacht besteed aan de
"voorlichting", die de heer
Duynhoven via uw redacteur aan
de lezers van uw blad meent te
moeten geven. Een ieder kan nu
zijn conclusies ten aanzien van
het gehalte van deze voorlichting
trekken! Om misverstand te
vermijden zij nog vermeld dat
ondergetekende geen lid is van
het bestuur van de Leidsche Wol
spinnerij N.V., noch als spreek
buis voor dit bestuur optreedt,
maar wel lid is van een der vak
bonden, die aan de onderhande
lingen over het sociaal plan heeft
deelgenomen en als zodanig van
de werkelijke gang van zaken op
de hoogte is.
J. van der Mark,
Willem de Zwijgerlaan 9,
2351 RA Leiderdorp,
Eisende
vrouwen
Namens de werkgroep vrouwenca
fé Noordwijk willen wij graag
reageren op het stukje onder de
kop: Wethouder uit kritiek op
"eisende" vrouwen, d.d. 21 no
vember 1980.
In bovengenoemd artikel geeft de
wethouder te kennen dat hij
vindt datje onmiddellijk de gebe
ten hond bent als je geen vrien
delijke opmerkingen maakt.
Waarbij hij als voorbeeld noemde
de aanbieding van de petitie van
het vrouwencafé.
De werkgroep vrouwencafé vraagt
zich af, waaruit de niet vriende
lijke opmerkingen van de wet
houder dan bestaan. Bij ons we
ten is er tijdens de aanbieding
van de petitie niet met wethouder
Van Duyn gediscussieerd.
De werkgroep vrouwencafé is blij
met de spontane reactie van de
dames uit de zaal die de wethou
der, zoals hij zei, verwacht had.
De werkgroep vrouwencafé ziet het
extreme van de "wij eisen me
thodiek" niet in, het was niet onze
bedoeling "eiserig" op het colle
ge van Burgemeester en Wet
houders over te komen. Wij wil
den en willen nog steeds duide
lijk maken waarvoor wij kwamen
n.l. voor een eigen ruimte.
Wij hopen dat met dit stukje onze
mening en verlangen duidelijk is
geworden.
Namens de werkgroep
vrouwencafé Noordwijk
Ingrid Steenvoorden.
Begroting
Met verbazing heb ik de verslagge
ving van de begroting in deze
krant gevolgd.
Nadut hieraan de hele week een
volle pagina besteed was (en
soms meer), werd de afsluiting
met veel minder afgedaan. Za
terdag j.l. was er alleen wat op
pervlakkige informatie te lezen.
Een artikel over het toneelstukje
van Peters (PvdA), om het college
te redden (gek toch dat steeds
meer mensen politiek 'vies' vin
den). Maar geen woord over het
andere blijspel van Peters, dat
met de motie van V.d. Putten
(PSP).
Deze motie vroeg de burgemeester
geen namen van krakers aan
huiseigenaren door te geven. De
burgemeester zag dat niet zo zit
ten, en zei dat hij er al héél voor
zichtig mee was.
Peters schoot te hulp met een
amendement met het doorgeven
van namen moest de uiterste
zorgvuldigheid worden betracht.
Hiermee was iedereen geholpen,
behalve de krakers natuurlijk.
V.d. Putten trok zijn nu zinloos
geworden motie dan ook in. Doek
voor Peters.
Nog vreemder vond ik dat er niets
te lezen was over de aangenomen
"motie-Dodewaard". In deze mo
tie werd het college opgedragen
al het mogelijke te doen om de
kerncentrale in Dodewaard te
doen sluiten. Leiden is nl. aan
deelhouder van deze centrale.
Leiden is, na Amsterdam, de twee
de gemeente in Nederland die
een dergelijke motie heeft aan
genomen.
Daar ben ik als Leidenaar blij om,
en trots op.
De redactie misschien niet? Of
heeft het er iets mee te maken dat
Ponsen (óók PSP) deze motie in
diende?
Maar dat mag en kan toch geen re
den zijn om deze informatie aan
de lezers te onthouden.
Hans de la Mar
Haarlemmerstraat 24
Leiden
Patiëntenraden
In uw dagblad van 22 november
wordt uitvoerig aandacht be
steed aan het oprichten van pa
tiëntenraden. Hetzij mij vergund
hierover enige opmerkingen te
maken.
Indien als taak gesteld wordt voor
lichting te geven over bepaalde
ernstige ziekten, dan is dat goed
te noemen. Ook het mondig ma
ken van de patiënten is een goede
zaak.
Anders wordt dit als de taak om
schreven worddt als het geven
van informatie over de rechten en
plichten van de patiënt. Hiervoor
zijn geen bindende regels te stel
len, bijvoorbeeld in de zin van
"De patient die twee weken
buikklachten heeft, heeft recht
op een operatie".
Indien een patiënt een klacht heeft
over het functioneren van huis
artsen of specialisten en behan
delingen in een ziekenhuis, dan
behoort hij dit schriftelijk te mel
den bij het ziekenfonds. Immers,
het ziekenfonds sluit overeen
komsten met de medewerkers en
heeft het recht en de plicht de
medewerkers en ziekenhuisdi
recteuren te wijzen op zaken die
niet juist zijn.
Een simpel voorbeeld. Een tand
arts levert een ziekenfondspa
tiënt een onbruikbare prothese.
Indien de arts niet bereid is een
ander te maken, moet de patiënt
bij zijn ziekenfonds zijn en niet
bij de patiëntenraad. Immers in
de overeenkomst tussen zieken
fondsen en tandsartsen is be
paald dat op advies van de con
trolerende tandarts van het zie
kenfonds de tandarts verplicht is
de prothese gratis over te maken.
Indien de patientenraad met zo'n
klacht bij de tandarts komt. legt
hij deze naast zich neer, omdat hij
geen overeenkomst heeft met de
patiëntenraad.
De stelling "Afstand tussen patient
en arts steeds groter", is onjuist.
De afstand wordt juist steeds
kleiner, omdat de arts niet meer
wordt gezien als wondermens,
maar gewoon als een man of
vrouw du- een maat» happelüke
functie uitoefent. Tevens wordt
deze afstand bepaald door de
persoonlijke instelling van de
arts.
Dok de stelling dat der huisarts
meer en meer een doorverwijs
functie heeft, is met juist. Ook dit
is geheel afhankelijk van het per
soonlijk inzicht van der arts en
dat is zoals uit de lijsten van de
ziekenfondsen blijkt zeer ver
schillend. Ook de volgende stel
regel moet iedereen goed zien nl:
een huisarts is iemand die weinig
weet van veel. Een specialist is
iemand die veel weet van weinig.
Voor patiënten die particulier zijn
verzekerd, ligt het wat anders,
omdat er geen overeenkomsten
bestaan tussen de verzekerings
organen en de medici.
Mijn conclusie is: geen bezwaar te
gen de patiëntenraden, maar zij
moeten wel goed weten waar ze
wel of niet mee bezig moeten zijn.
C. Baart
Lombokstraat 79,
Leiden.
