Hoe vers is dat ei? "Van de 42e week... "Een consument is ook maar een mens" Houtbranden: een hobby om warm voor te lopen Consument in verwarring gebracht Nederland kan zich weer "ergeren Het gezelschapsspel is weer 'in Brand en inbraak alarm in bouw pakket 11 Hond en kat "op tijd aan tafel" Onderzoek wijst uit: Zalm in blik wordt vaak duur betaald Consumentenhandleiding: fRIJDAG 21 NOVEMBER 1980 [et branden (of "schilderen") in hout is een versiertechniek, die al eeuwenoud is. Het bij voorkeur blankhouten oppervlak werd vroeger met een gloeiend stuk ij zer ingebrand, zodat plaatselijk donkerbruine vlekken ontston den. Misschien heeft u het zelf ook wel eens gedaan met de punt van een spijker, die in .een gasvlam gloeiend heet gemaakt werd. Jeestal was de lol er echter gauw van af, omdat de spijker erg snel afkoelde en steeds weer opnieuw in de vlam gehouden moest wor den. Met de tegenwoordige elek trische houtbrandstiften is dat allemaal verleden tijd en is het hout-brandschilderwerk een creatieve hobby voor jong en oud geworden. Jo'n brandapparaat is te koop in speelgoed- en handenarbeids- winkels en kost ongeveer 40. Er wordt een gewone stift bij gele verd. De stekker wordt in het stopcontact gestoken en na circa 3 minuten is het apparaat ge bruiksklaar. Met de basisstift kunt u zonder onderbreking lij nen en -of punten in het hout branden. Het is verstandig de voorstelling eerst in dunne potloodlijnen op het houten oppervlak te zetten. Als voorbeeld kunnen borduur patroontekeningen of plaatjes uit tijdschriften dienen. Er zijn ook speciale mapjes met voorbeelden te koop; het hangt er een beetje vanaf welke figuren u wilt brand schilderen. Een andere mogelijkheid zijn fi guurstempels of stiften. Deze worden los of in sets van vijf stuks yerkocht. Ze zijn van me taal en worden i.p.v. de basisstift in het brandapparaat vastgezet. Natuurlijk kunnen de verschillen de motieven afwisselend ge bruikt worden. Het is dan wel nodig, dat u tevoren hulplijnen op het hout zet en kijkt of alles wel goed uitkomt of op elkaar aansluit. Een setje van vijf mo- tiefstiften kost ongeveer 14. Wilt u echter alleen figuur-voor stellingen maken (bijv. een bloemstilleven, mens- of dierfi guur, stadsgezicht, o.i.d.) dan heeft u zo'n set niet nodig en kunt u de bijgeleverde basisstift ge bruiken. Met deze techniek kunt u vrijwel elk houten voorwerp versieren Bij handenarbeidzaken zijn di verse blankhouten voorwerpen te koop: borden, grote, kleine, vierkante of ronde dozen en kistjes, kandelaars, schalen, eier dopjes, dienbladen, kleerhan gers, sieraden, servetringen. Met de hoogtijdagen in het cadeau- gebeuren in zicht, valt des te sterker op dat het aloude gezel schapsspel (dat een aantal jaren geleden onder invloed van met name de televisie zo ongeveer dood verklaard was) een duide lijke come-back maakt. Vroeger had je Mens-erger-je-niet (toen nog mensch), ganzenbord en halma. Er zijn thans vele tien tallen nieuwe spellen, waarbij de automatisering niet geschuwd wordt (zo raken zelfs kleuters al vertrouwd met de „computer") maar despellen uit grootmoeders tijd blijken eigenlijk helemaal niets van hun aantrekkelijkheid te hebben verloren; Een van de grootste Nederlandse spellenfabnkanten (Jumbo) heeft ruim 250 gezelschapsspel len in zijn programma. Daaron der zijn natuurlijk vele „moder ne" spellen, maar het reeds vijftig jaar oude Mens(ch)-erger-je-niet is ook vandaag de dag nog altijd het meest verkochte spel ter we reld. Aanzienlijk bejaarder is het gan zenbord; voorzover is na te gaan moet het al ruim vier eeuwen oud zijn. Het bestaat nog altijd en maakt weer furore. Onder de nieuwe spellen zijn er. die ook weer gestoeld zijn op al heel oude spelvormen; zoals het tot een ra ge uitgegroeide backgammon, dat in een eenvoudiger variant als tric-trac bekend is. Door de overstelpende hoeveelheid is een keuze niet zo eenvoudig. In een goed gesorteerde winkel heb je al haast een uur nodig alleen om na te gaan wal er allemaal op spellengebied bestaat. Om tot een beslissing te komen is het wel zinnig om een uitgangs punt te bepalen: is een spel (straks bijvoorbeeld als Sin terklaas-surprise) bedoeld voor de kinderen zelf, of is het de be- doeling om er echt een gezel- schaps- dus gezinsspel van te maken? Kinderen vinden het geweldig om samen met de ou ders te spelen. De televisie is ook lang niet altijd zo boeiend, dus wat meer actief familieamuse- ment rond de huiskamertafel kan een verademing zijn! Inbraakbeveiliging is helaas geen overbodige maatregel. Er zijn heel wat apparaten en systemen in de handel, die huisbewoners en- of anderen waarschuwen wanneer er iets mis is. Soms is hun zwakke punt dat ze een bepaalde sector bewaken en an dere punten onbeveiligd laten. Wanneer deze dan niet van in- braakveilige sluitingen zijn voor zien, lacht menige inbreker toch nog in zijn welgevulde vuistje. Op het gebied van woningbeveili ging is een nieuwe serie alarmin stallaties verschenen, die zowel tegen inbraak als tegen brand waarschuwt. De drie Argotron- Systemen die onlangs zijn gelan ceerd, worden in bouwpakket geleverd, compleet met een dui delijke instructie voor de monta ge: in principe kan iedereen de boel zelf aanbrengen. Het uitgangspunt is een reeks van magneetcontacten die op alle buitendeuren en ramen worden aangebracht; ze zijn aangesloten op een centrale. Als ergens dit netwerk wordt verbroken, wordt een alarm gegeven via de sirene. Behalve toegangen kunnen ook kostbare objecten in huis van een contact worden voorzien; zo no dig kunnen wel honderd contac ten worden aangebracht. Tot het systeem behoort bovendien een brandmelder die aan een plafond wordt bevestigd. Zodra de tem peratuur boven de 50 graden Cel sius komt, slaat de brandmelder alarm. Die werkt overigens onafhankelijk van de inschakeling van de mag neetcontacten voor de inbraak beveiliging. Een extra is ook nog de overval- drukknop waarmee men zelf bij bepaalde gevaren alarm kan slaan: de sirene jaagt dan een boosdoener wel op de vlucht. Er is een uitvoering met batterij voeding, een met netvoeding en een grote uitvoering op een 12 volts accu; die laatste is ook uit gerust met flitslicht en een extra contact om bij alarm de verlich ting in het huis automatisch in te schakelen. r garandeert ook ser vice en controle op de juiste wer king na montage. De prijzen va riëren van 476 gulden tot 1350 gulden. Voor verkoopadressen en andere informatie kan Lecke- land Handelmij te Etten-Leur, tel. 01608-33790 gebeld worden. gekleurd goed Bij gekleurde of bedrukte textielar tikelen ontstaan er soms - wan neer ze nog nieuw zijn - kleurvlekken door overtollige kleurstof, als ze in koud water of warm sop worden gelegd. De VTWS (Vereniging Textieleti- kettering voor Was- en Strijkbe- handeling) geeft de volgende wa- sadviezen: ken; Was bij voorkeur nieuwe ge kleurde artikelen de eerste keer apart; - Ter voorkoming van lichte vlek ken in het artikel moet u er voor zorgen dat het wasmiddel goed is opgelost. Let erop dat bi j staand sop het gehele artikel blijft on dergedompeld. Gebruik een bontwasmiddel; - Net zo vaak naspoelen tot het spoelwater kleurloos blijft; Honden en katten op tijd aan ta feldankzij een slim fiberglazen eetbakje met tijdmechanisme waarvan de deksel op een door de baas gekozen tijd opengaat. Dit om te voorkomen dat de huisdieren het 's morgens neergezette voedsel met een opeten en 's avonds honger heb ben. Het bak je is wel prijzig: f 100,- DEN HAAG - Konsumenten Kontakt vindt dat de consument misleid dreigt te worden bij het kopen van zalm in blik. De prijzen die moeten worden betaald voor roze en rode zalm staan vaak niet in verhouding tot de kwaliteit van het produkt. Dit zegt KK in zijn maandblad "Koopkracht" na een onderzoek naar ingeblikte zalm. Leveranciers suggereren een goede kwaliteit zalm te verkopen doordat zij de prijs opvoeren, zo concludeert KK uit het onder zoek. Rode zalm wordt beschouwd als een delicatesse, maar is vaak niet beter dan roze zalm. Niettemin is rode zalm gemiddeld twee keer zo duur. Tussen de zalmsoorten zitten onderling ook grote prijsverschillen. Opmerkelijk is dat de duurste roze zalm (merk John West) het slechtst uit de bus komt. Dit merk is anderhalf keer zo duur als Tai-yo, de goedkoopste roze soort. De verwarring voor de consument wordt nog vergroot door de slechte etikettering. Aan de etiketten is soms niet te zien welke zalm je koopt. Sommige leveranciers zaaien nog meer verwarring door een rood etiket om een blik roze zalm te wikkelen. Het Produktschap voor Pluimvee en Eieren heeft onderzocht of de consument wel goed begrijpt wat de aanduidingen betekenen die op doosjes met eieren staan. Dat valt tegen. Kwaliteitsaanduidi- ging, gewichtsklasse, versheid, veel huisvrouwen begrijpen er niets van. En dat is volgens ons ook niet te verwonderen. Want het staat er allemaal in code op. Hoe moet je weten wat dat bete kent? Informatie aan de consu ment hoort in gewone taal .te ge beuren, anders heb je er niet veel Op de doosjes met eieren die in de winkels liggen, staan gedrukte en gestempelde letters en cijfers. Bijvoorbeeld; "KI.A - Gew. KI 3 - week 39". Of: "KI A2 - W36". Klasse A zijn ze allemaal. Om met die "Kl.A" te beginnen, dat is een aanduiding voor de kwaliteit. Klasse A. Zijn dat speciaal goede eieren, die van klasse A? Nee. Alle consumptie-eieren zijn na melijk van klasse A. Anders mo gen ze niet naar de winkels. Klasse B gaat naar de fabriek, voor eierpoeder en dergelijke. Er be staat nog wel een klasse A Extra. Dat zijn eieren waar iets minder lucht in zit. In klasse A-eieren mag de luchtkamer onder de eierschaal 6 millimeter diep zijn, en bij klasse A Extra-eieren is dat maximaal 4 millimeter. U ziet het verschil op de tekening. Klein of groot in code. "Gew.kl." of "KI" en dan een nummer erach ter, is de gewichtsklasse-code van het ei. Dus of er kleine of gro tere eieren in de doos zitten. De nummers hebben de volgende betekenis: Klasse 1: zwaarder dan 70 gram; klasse 2: 65-70 gram: klasse 3: 60-65 gram; klasse 4: 55-60 gram; klasse 5: 5:-55 gram; klasse 6: 45-50 gram; klasse 7; minder dan 45 gram. hoe hoger het nummer, des te y i.'4/Fi kleii de De est gangbare nummers zijn 2, 3 en 4. Te moeilijk En nu de versheid. Daar wil je als koper toch zeker wel wat over weten. Maar dat is niet zo makke lijk. Op de dozen staat wel aange geven wanneer de eieren zijn in gepakt, maar dat gebeurt meestal t Het verschil tussen Klasse A en Klasse A Extra: een ietsje minder lucht Meestal staat er als versheidsaanduiding alleen een weeknummer opIn dit geval is dit nummer zo gestempeld.dat je een vergrootglas nodig hebt om wat te kunnen ontcijferen. door middel van een zogeheten weeknummer. Op eieren van vo rige week staat "Week 42" of "W42". Want vorige week was de tweeënveertigste week van het jaar 1980. In de handel zijn dergelijke manie ren van datering heel gewoon, maar wat moet een gewone con sument ermee? Op een hoop ka lenders en in veel agenda's staat niet eens de hoeveelste week het Het Produktschap voor Pluimvee en Eieren ziet die moeilijkheid blijkbaar ook wel zitten, want in een reclamefolder voor meer ei- eten die bij poeliers ligt, krijgt de huisvrouw de raadgeving: "Wilt u weten welk nummer een bepaal de week heeft, kijk dan eens op de omslag van bijvoorbeeld Mar griet of Li belle. Daarop staan die zelfde weeknummers". Maar ja, wie kijkt er nou eerst bui ten op de Libelle voordat hij boodschappen gaat doen? Met zo'n advies kun je hooguit voor eieren terecht in supermarkten met een tijdschriftenafdeling. Maar dat zal de bedoeling van het produktschap toch ook wel niet zijn. De aanduidingen op eieren zijn voor de consument lang niet dui delijk. Ze moeten er beter op ko men te staan. Gewoon; eieren van zoveel gram, ingepakt (of nog lie- i de zoveelste Niet in koelkast Volgens de folders van het pro duktschap blijft de kwaliteit van eieren minstens drie weken goed. Maar dan moeten ze wel op een donkere, koele plaats worden bewaard. In geen geval in de open rekjes die in de koelkasten zitten. Ook in de koelkast in een dichte doos laten. Vooral altijd oppassen dat de geur van wasmiddelen, citrusvruch ten, knoflook of uien niet op eie ren overslaat. Door de poreuze schaal kunnen die geurtjes mak kelijk in het ei binnendringen, zodat het een bijsmaak krijgt. DEN HAAG - „Een consument is ook maar een mens" luidt de titel van een boekje in handzaam for maat dat de psycholoog drs. Theo Poiesz uit Tilburg schreef in sa menwerking met de Nederlandse Gezinsraad. Bedoeling: het stimuleren van kri tisch koopgedrag bij de consu ment. Bezint eer gij begint (aan een koop), zou het motto kunnen zijn van deze handleiding. Namens de NGR werd bij de pre sentatie gesteld dat er nog steeds te weinig wordt gedaan aan con sumentenvorming. Op dit gebied zou het ministerie van onderwijs wel eens wat kunnen doen. Bewust kiezen is zeer moeilijk, te gemakkelijk kopen leidt tot si tuaties waarin gezinnen de schulden over het hoofd groeien, mede omdat krediet immers zo gemakkelijk op te nemen valt. Het is nodig beter inzicht te ver krijgen in eigen koopgedrag'. Poiesz geeft in zijn boekje aan wijzingen om „het anders te doen". Hij geeft meer inzicht in de psychologische factoren die aan ons (vaak impulaieve) con sumentengedrag ten grondslag liggen. Wie het leest kan een po ging wagen niet langer meer „willoos te zijn overgeleverd aan de overweldigende keus die zich opdringt". De Tilburgse psycholoog vindt dat er wel veel informatie wordt ge geven, maar dat te weinig sprake is van echte begeleiding van de consument. Hij gaat onder meer breed in op de diverse fasen van de koopbeslissing. In elk van die stappen kan er veel misgaan. Voorbeeld van „gedwongen con sumptie" is volgens Poiesz de „Spijkerbrockencultuur". „Een consument is ook maar een mens" heet bedoeld te zijn voor een breed publiek. Maar het ge bezigde taalgebruik is wel afge stemd op consumenten met 3 tot 4 jaar middelbare opleiding. De uitgever meldde dat de tekst „op enkele huisvrouwen is getest", maar ook dat hij mikt op „de zeer geïnteresseerde leek". De koper moet dus zelf uitmaken of het „lekker leest' ,Een consument is ook maar een mens", 223 bladzijden met om slag en (vaak aardige) illustraties van Arend van Dam. prijs 19.50; uitgave Het Spectrum (als paper back), oplaag 7000. Drs. Theo Poiesz

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1980 | | pagina 21