lM
Paul van Solm: "Opzet
is volledig geslaagd"
Kamphues: veel te danken aan voetbal
In drie jaar naar de absolute top van Nederland
Voorzitter De Graafschap gangster of niet?
m
Ton Kamphues
- vijf kilo meer -
eenmaal spelen is zijn ideaal. "En
dan niet eens om het geld, maar
om dat circus een keer mee te
maken". Het kan, denkt hij zelf.
"Ik heb toch een paar jaar op ere
divisieniveau gespeeld toen er
nog spelers rondliepen als Nees-
kens en Mühren en als je dat hebt
gedaan moet je toch overal wel
mee kunnen draaien, tegen
woordig".
Zeker nu de nivellering zodanig om
zich heen heeft geslagen dat je
alleen al met "twee goede benen
en een goede conditie" in het be
taald voetbal terecht kan komen.
"Het is door alle linies veel min
der geworden", beseft ook Kam
phues. "Volgens mij is er wel ge
noeg potentieel, maar dat haakt
te snel en te gemakkelijk af. Mis
schien door de concurrentie van
"amateurclubs", die vooral in en
rond Amsterdam bedragen be
talen tussen de 10 en 20.000 gul
den, maar toch ook door de be
geleiding. Die zou in handen
moeten komen van oud-voet
ballers, dan zou het beter gaan.
Hoewel.. Teveel amateurs die de
kans krijgen op een overstap,
denken gelijk in bedragen van
40.000 tot 50.000 gulden. Die tijd
is voorbij en zo werkt het ook
niet. Ik begon bij Telstar ook met
een onkostenvergoeding van 500
gulden per maand. Pas bij Am
sterdam ging ik echt goed ver
dienen, maar toen die club de
gradeerde moest ik óók inleve
ren. Toch kan ik nu veel doen,
dankzij het voetbal. Als ik dat
niet had gehad, zou ik me nu
moeten vervoegen bij Jan Mo
daal".
PAUL DE TOMBE
ZATERDAG 1 NOVEMBER 1980
Leidse semi-prof werkt na langdurige ziekte aan rentree
zich op een golf van publiciteit.
De meeste bekendheid als voet
baller immers, verwierf hij zich
'jammer genoeg" (zoals hij zelf
zegt) in de rol van lijdend voor
werp. Neergeslagen door zijn
vroegere vriend Nico Jansen, zag
nij na Feyenoord-FC Amsterdam
driejaar geleden nog eenmaal het
volle licht van de belangstelling.
Eerder was ik nog met hem op
vakantie geweest, maar hij ver-
Kocht me op dat moment zo'n
uppercut dat ik met mijn 83 kilo
echt van de grond werd getild"
In die dagen werd hij herkend als
'de man die voor de televisie in
elkaar was geslagen"
Daarna werd het stil rond de mid
denvelder/voorstopper. Vol
strekt stil zelfs tenslotte, omdat
geelzucht hem plotseling over
viel en hem in zijn zevende sei
zoen als semiprof geheel onttrok
aan de toch al geringe publiciteit
rond het eerste divisie-gebeuren
Vanaf 1 mei tot op dit moment
hield de besmettelijke ziekte hem
uit de roulatie. Drie weken zie
kenhuis en vijf maanden "fruste-
rende" rust hebben hem inmid
dels echter weer teruggebracht in
net sociale verkeer. Hij doodt zijn
tijd nu nog veelal met kaarten in
één Leidse koffieshop met uit
zicht op de onderkant van een
brug, waar een fervent Feye-
noord-supporter "troost'
schenkt, maar volgende week
mag hij dan eindelijk ook weer
gaan trainen. Dinsdagochtend
wordt Kamphues voor de laatste
maal bloed afgenomen: 's mid
dags begint hij weer bij FC Am
sterdam
Met vijf kilo zichtbaar meer ge
wicht, "als je een tijdje niets doet
vliegt het er aan", maar ook met
ponden meer ambitie wil hij op 22
november zijn rentree maken bij
de Lieverdjes. "Ik zie het wel zit
ten met FC Amsterdam", roept
hij ouderwets branie-achtig. "In
Van der Meent hebben we een
fantastische trainer en we heb
ben er nu ook een paar goede
spelers bij. Tot nu toe hebben we
veel met blessures te kampen ge
had, maar nu zie ik het veel opti
mistischer in met die nieuwe jon
gens. Menting van Tongeren uit
België heeft al meegedaan en
Harry Bücker begint één van de
ze dagen. Hij was vroeger één van
de grote talenten, die in de VS bij
Sacramento en San Diego heeft
gespeeld. En dan kom ik ook zelf
nog terug"
Punt
Jn het C-team vooralsnog, "maar ik
verwacht dat ik niet lang daarna
weer in het eerste sta. Want dat is
nooit een punt geweest ik stond
altijd in één. Alleen onder Van
der Hart heb ik er een paar weken
naast gestaan, omdat ik mijn kop
in de wind had gegooid. Logisch,
vond ik zelf, want de ene week zei
óij dat ik fantastisch gespeeld
had en de volgende week moest
ik opdraven in het C-team tegen
Telstar. Dat is het ergste wat je
kan gebeuren tegen je oude
club"
/ooral omdat hij van die "oude"
club afscheid had genomen na
het sterkste seizoen dat hij ooit
speelde. Het vierde jaar in Vel-
sen, waar hij zo uit de U VS-jeugd
voor een gering bedrag begon,
leek zijn doorbraak naar de "sub
top" van Nederland echt in te lui
den. Zijn persoonlijke revanche
op de mensen die hem hadden
uitgelachen toen hij de overstap
waagde, leek nabij. In het volle
besef van zijn beperkingen richt
te Kamphues zich destijds ook op
de categorie clubs onder de top.
"Want ik wist toen ook al dat ik te
weinig startsnelheid heb en dat ik
technisch minder vaardig ben,
maar op dat moment was er echt
veel belangstelling voor me. Ik
heb bewust voor Amsterdam ge
kozen, want destijds liep daar een
goed team, dat een grote door
stroming van spelers kende. Ik
had alleen de pech dat het alle
maal minder werd nadat ik was
gekomen. Amsterdam degra
deerde en er kwamen na elkaar
een paar trainers (Van der Hart,
Bruins Slot) die er vanuit gingen
dat voetballers echt zelfdiscipli
ne kenden. Dat waren rare tijden:
bloedgezellig, altijd feest, maar je
stond wel twee jaar stil en dus
ging je achteruit".
Als vrije jongen, zonder al te veel
verantwoordelijkheid, gaf hij
zich in die tijd gemakkelijk over
aan de Amsterdamse mentaliteit.
Het berouw volgde zoals ge
woonlijk pas veel later. "Ik ging
er te licht over denken, lekker
stappen, je kent het allemaal wel.
Had ik dat maar nooit gedaan,
dan had ik nu wél bij de subtop
per gespeeld, waar ik altijd spe
len wilde. Ik ben gewoon blijven
steken in mijn ontwikkeling".
Danken
Hij is eerlijk genoeg om dat zichzelf
te verwijten, zoals hij ook reël ge
noeg is om te erkennen dat hij
ook nu al veel te danken heeft aan
het voetbal. "Dankzij het voetbal
en dankzij Amsterdam heb ik
toch al heel wat van de wereld
gezien en ben ik aan een goede
baan gekomen. Ook daarom heb
ik nu spijt van die lossere jaren.
Nu ben ik veel serieuzer. Niet al
leen voor het voetbal, ook voor
mijn werk. Ik heb een huisje ge
kocht en ik woon samen, dus ik
weet waar ik het voor doe. En
dan, er is natuurlijk nog van alles
mogelijk".
Hij droomt van Amerika, daar
LEIDEN - Ton Kamphues is typisch één van die spelers die het nooit helemaal heeft
gemaakt, maar desondanks tevreden meedraait in het Nederlandse profvoetbal. Op zijn
niveau kende nu 26-jarige Leidenaar natuurlijk wel hoogtepunten - wanneer puntje bij
paaltje kwam slaagde hij er niet in die uitschieters te continueren.
zelden rouwig om, maar
wèl kenmerkend voor
zijn carrière tot nu toe. Zoals hij
zelf niet meer kon beantwoorden
aan het beloftevolle toekomst
beeld dat hij eens bij Telstar op
riep ("een tweede Neeskens"
heette hij daar); zo liepen ook de
contacten met de subtoppers
waartoe hij in die tijd kon beho
ren steeds op het laatste nippertje
stuk. Nu eens was Kamphues "te
duur", dan weer voldeed hij toch
niet aan het profiel van de ge
vraagde speler, telkens werd hij
op die manier te licht bevonden.
Mede door een achteraf bezien
ongelukkige keus, waarvan hij
zelf overigens nog altijd geen
spijt heeft, daalde Kamphues met
FC Amsterdam vier jaar geleden
af naar de anonimiteit.
Ms om zijn voetballoopbaan te ty
peren, voltrok die "verdwijning"
Tón Kamphues doodt nu nog zijn tijd met kaarten. Volgende week mag hij weer "de wei" in.
LEIDEN - Een paar jaar terug in de tijd. Paul van Solm is, volgens het gemeentehuis van ploeg. En da
geboorteplaats 's Gravenhage, net volwassen geworden en sluit met zichzelf een 'deal'. Uni"
Zeven jaar hobbelt de net aan een studie MO handvaardigheid begonnen Van Solm mee
in het randgebeuren van het basketbal en hij besluit dat de tijd gekomen is voor een Tevreden
doorbraak. Driejaar geeft hij zichzelf, dan moet hij opgeklommen zijn tot de absolute top
van Nederland. Drie jaar.
s dus de bedoe-
Niet langer, maar ook niet korter en
dus slaat hij na zijn overgang van
Pun9h naar BOB een seizoen
daarop een aanbod van Parker af
omdat hij zelf vindt dat de tijd
nog niet rijp is. En dit jaar aarzel
de hij opnieuw totdat hij zichzelf
op het allerlaatste moment aan
zijn afspraak herinnerde. De pe
riode van leren was om, de tijd
van realiseren aangebroken. Zo
stond het geschreven, zo was het
gepland en dus kwam Paul van
Solm naar Leiden. Om vandaag,
duizendvijfennegentig dagen la
ter, tevreden te constateren dat
hij in zijn opzet voor meer dan
honderd procent is geslaagd.
"Inderdaad", zegt de bebaarde,
momenteel met vriendin en kind
in Delft 'woonachtige, Van Solm
zeer zelfverzekerd, "het is precies
gegaan zoals ik het had berekend.
En niet alleen met basketbal,
want ik had me nog meer dingen
voorgenomen, ondermeer op het
gebied van studie en huisvesting.
Ook dat is allemaal gelopen zoals
het moest, want ik woon en leef
nu naar mijn zin en met mijn stu
die ben ik praktisch klaar. Die
zaken moesten ook wel in orde
zijn, simpelweg om de weg te ef
fenen voor mijn belangrijkste
streven, het bereiken van de bas-
ketbaltop. Overigens is het," en
nu neemt hij wat gas terug, "niet
allemaal vanzelf gegaan. Het
heeft heel w^t zweetdruppels ge
kost om zover te komen. Want
een natuurtalent ben ik beslist
niet te noemen."
Dat laatste is dan ook de reden
waarom de 2.02 meter lange Van
Solm vrij zorgvuldig aan zijn car
rière werkte en geen overhaaste
stappen nam. Na als jong broekie
bij Rotterdam Zuid stage te heb
ben gelopen meldde hij zich aan
Borg verliest
TOKIO (ANP) - Björn Borg is in de
kwart-finales van het toernooi in
Tokio, waar een prijzenpot van
600.000 gulden te verdelen is, uit
geschakeld. De vijf-voudige
kampioen van Wimbledon ver
loor met 5-7, 6-3, 5-7 van de Ame
rikaan Bill Scanion.
Ivan Lendl, nummer drie van de
plaatsingslijst, struikelde even
eens over een andere Amerikaan,
John Sadri. De drie sets werden
in tiebreaks beslist, 7-6, 6-7, 7-6.
bij Punch dat tot ieders verbazing Roken en drinken paste niet in het
tweede van Nederland wérd ach- strakke werkschema van Van
ter kampioen Leiden. Uiteraard
een leerzaam jaar voor Van Solm
die evenwel Delft liet voor wat
het was en vertrok naar Oud Beij-
erland om daar bij het BOB van
Charis Sideris 'het vak' van for
ward nog beter onder de knie te
krijgen. BOB was in die tijd nog
een goede middenmoter en met
Mike Schulz en Wim Benschop
vormde Paul van Solm de 'lange'
kern van die ploeg. Speeltijd vol
doende dus en daar ging het Van
- niets overhaast -
Hij: "Ik was bang bij Punch minder
tijd te krijgen omdat ik eigenlijk
net zo'n type speler ben als Toon
van Helfteren en vandaar mijn
besluit om op te stappen. Want in
het kader van mijn doorbraak
moest en zou ik spelen omdat dat
nu eenmaal de beste manier is om
iets te leren. Bovendien vind ik
Charis een uitstekende coach. Na
het eerste jaar klopte Parker aan
de deur, maar ik vond het nog te
riskant om de stap te wagen. Was
bang om op de bank terecht te
komen en daar heb ik nu eenmaal
een vreselijke hekel, aan. Dus
bleef ik bij BOB en gooide er nog
éèn schep bovenop om het jaar
daarna wél klaar te zijn voor de
grote stap. Ik zei al dat ik, afge
zien van mijn lengte dan, over
weinig basketb^ltalent beschik.
Ik heb echt alles moeten leren.
Als een bezetene getrained. Op
kracht, maar vooral op schieten.
Daar mankeert nog steeds het
nodige aan, ik moet daar continu
op oefenen. Conditioneel ben ik
ijzersterk. Maar ik ga dan ook het
hele jaar door."
ïhetv
de beloning incas
seerde voor zijn ascétenleven in
de vorm van een eervolle uitno
diging voor het nationale team.
Dat was de kans; spelen met jon
gens als 'Mitch Plaat en Kees
Akerboom en tegen heren als
Tkachenko en Misjkin. Welis
waar ging Oranje in Lugano tij
dens het pré-Olympische toer
nooi aldaar af als een gieter, maar
één der weinigen die aan de
boorden van het Zwitserse meer
overeind bleef was de heer Van
Solm, groter gegroeid. Die een
nieuwe delegatie van Parker Lei
den vervolgens liet wachten tot
de laatste dag van de overschrij
vingstermijn, maar die tenslotte
toch de pen ter hand nam om de
verbintenis van. zijn handteke
ning te voorzien. Daarmee was
het doel bereikt.
"Niet helemaal", corrigeert Van
Solm zelf. "Want het was nog een
open vraag hoe ik me zou houden
in het gezelschap van negen an
dere toppers. Ik had wel ver
trouwen omdat ik wist dat Han
Wallaart, die ik nog kende uit
mijn Punch-tijd, iedereen een
kans geeft, maar het is natuurlijk
logisch dat degenen die het beste
spelen ook de meeste tijd krijgen.
Wel, tot nu toe is het me ontzet
tend meegevallen. Ik had bedon
gen dat ik, als het niet zou lukken,
per 1 december weg zou kunnen.
Maar dat gebeurt dus niet, want
het bevalt me uitstekend. Ik speel
veel in een ontzettend goede
Tevreden over zichzelf staart Van
Solm, die aanbiedingen van Am
stelveen ("te rommelig daar") en
Donar ("veel te ver weg") afsloeg,
voor zich uit. Zijn planning voor
dit seizoen blijkt overigens ook al
te zijn gemaakt. Het landskam
pioenschap en de Europa
Cup-finale staan respectievelijk
één en twee op zijn lijstje en hij
meent het serieus. "Tuurlijk",
praat hij achteloos, "en je zal zien
dat ook dit uitkomt. We hebben
het beste team van Nederland. Ik
weet dat ze dat vorig jaar even
eens zeiden, maar ditmaal maken
we het ook waar. Goeie jongens,
stuk voor stuk. Is me trouwens
enorm meegevallen. Zo'n Steve
Puidokas bijvoorbeeld, wat een
prof is dat. Heb ik nog nooit mee
gemaakt. Wat die gozer daar on
verstoorbaar staat weg te halen
grenst aan het ongelooflijke. De
beste center die hier ooit heeft
rondgelopen, zondermeer. Mede
door hem speel ik zo goed."
Nee, Paul van Solm heeft geen spijt
van de overstap, op alle fronten is
hij een tevreden man. Problemen
met de specifieke Parker-men-
taliteit kent hij totaal niet, sterker
nog, zelfs zijn voorgeschreven
uitgaanskostuum bevalt hem,
ook al droeg hij nimmer tevoren
een overhemd, laat staan een
stropdas. "Daar zijn wel geintjes
over gemaakt door vrienden van
me, maar ik til er niet zo zwaar
aan. Ik vind het eigenlijk juist wel
leuk, een beetje uiterlijk vertoon.
Bij BOB zou zoiets niet bestaan,
maar bij Parker past zoiets. Dat is
het verschil," aldus Paul van
Solm. Er kan in driejaar blijkbaar
heel wat veranderen.
AD VAN KAAM
r Paul van Solm heeft zijn doel bereikt. Spelen i
ARNHEM -
Heeft trainer Henk El
lens van Volendam de voorzitter
van de Graafschap, Jansen Ven
neboer, na afloop van de wed
strijd tussen beide eerste divisie-
ploegen op 5 oktober wel of niet
een gangster genoemd? Die vraag
stond gisteren centraal tijdens
een kort geding, dat Jansen Ven-
neboer over dit woordgebruik bij
de president van de rechtbank in
Arnhem tegen de Volendam-oe-
fenmeester had aangespannen
Jansen Venneboer eist van Ellens en
ook van de journalist Martin
Velthorst, die een en ander de vol
gende dag in de "Graafschapbo
de" publiceerde een rectificatie.
De uitgever van de Graafschap
bode liet ter zitting weten een
dergelijke rectificatie te zullen
weigeren.
De aanleiding tot deze hele zaak is
de electronische tijdsaanduiding
in het stadion van De Graafschap
m Doetinchem. Ver in de tweede
helft bij een 2-1 stand in het voor
deel van Volendam sprong de
klok plotseling tien minuten te
rug. "Opzet", zegt trainer Ellens.
"Een technische storing", zegt De
Graafschap. De wedstrijd ein
digde in een gelijkspel 2-2. De
Graafschap scoorde in de laatste
lijkmaker
t de wedstrijd de ge-
üllens verklaarde tegenover ae
rechtbankpresident, wr.
Schaafsma, aan zijn woorden te
hebben toegevoegd dat de voorzit
ter van De Graafschap er goed
aan zou hebben gedaan om direct
het mankement aan de klok te
verhelpen of de tijdsaanduiding
geheel siop te zetten. "De heer
Jansen Venneboer heb ik echter
nooit een gangster genoen d' a'.
dus Ellens. Hij weigert dan ook
"woorden terug te nemen die ik
niet heb gezegd".
De betrokken journalist bleef vol
houden de Volendam from er wel
juist te hebben geciteerd. Andere
journalisten gaven hem daar
overigens geen gelijk in. Uit
spraak volgt op 7 november.
