Hinault: "een superkampioen"
verdronken
in
eigen successen
Fransman vernedert al zijn tegenstanders
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
SALLANCHES (GPD) - Superlatieven schoten tekort bij het succes van Bernard Hi-
nault. Kort en bondig kon alles wat hij gisteren in de strijd om de wereldtitel pres
teerde samengevat worden met het ene woord: machtsvertoon.
De de wijze waarop de wielerheld van Frankrijk op het moordende parcours van
Sallanches zijn tegenstanders verpletterde, was gewoon groots. Het betekende een
vernedering voor allen die wellicht nog tijdens de tweede koershelft gehoopt hadden
dat zij deze Bretonse locomotief uit de rails zouden rijden.
Hinault daverde voort alsof er geen
rivalen waren. Hij sleepte zelfs
geruime tijd Baronchelli mee,
zonder dat de Italiaan ook maar
bij machte was om de nieuwe we
reldkampioen nerveus te maken.
.,Ik was de anderen kwijtgeraakt
en ik voelde dat ik ook de Italiaan
kon verslaan. Het was alleen een
kwestie van wachten tot het beste
tijdstip en daarna hopen dat ik
niet door pech getroffen zou
worden", aldus het fenomeen uit
Bretagne.
De dag waarop Saronni, Moser,
Nilsson, Battaglin, Willems, Pol-
lentier en de Nederlanders een
pak slaag kregen dat hen lang zal
heugen, betekende voor Bernard
Hinault het zoveelste hoogtepunt
in zijn briljante carrière Het bete
kende tevens een revanche voor
zijn vlucht uit de Tour de France
als gevolg van een geforceerde
knie. Hij was in zijn element, re
geerde met ijzeren hand en
bracht miljoenen Fransen in een
stemming die verdacht veel leek
op de Nederlandse euforie een
week of zes geleden, toen Joop
Zoetemelk in het geel op de
Champs Elyssees stond.
Superkampioen
„Hier kan alleen een superkam
pioen winnen", voorspelde Eddy
Merckx een paar dagen voordat
meer dan honderd man aan de
„Slag van Domancy" begonnen.
De caesar van de wegrensport uit
een vervlogen periode kreeg ge
lijk. Hinault was een superatleet.
„Omdat het zo'n zwaar parcours
was en omdat de weersomstan
digheden allesbehalve prettig
waren, is de overwinning extra
mooi", zei hij lachend. Regen in
de eerste uren van de wedstrijd,
vergezeld van hevige wind,
maakte de strijd inderdaad lood-
De Cote van Domancy, die twintig
keer overwonnen moest worden,
zou overigens in de meest ideale
weersomstandigheden toch al
voor een slachting hebben ge
zorgd. Als er ooit in de naoorlogse
periode van een scherprechter in
het wereldkampioenschap spra
ke was, dan was dat op de laatste
augustuszondag van 1980 zeker
het geval. Roger de Vlaeminck,
de Belgische vedette die het ka
rakter had om de strijd voort te
zetten toen er hooguit nog kans
bestond op de bronzen plak, for
muleerde het als volgt „Voor mij
was de Cote de Domancy telkens
tweehonderd meter te lang".
Het feit dat hij op de fiets bleef in de
strijd die voor de meeste kop
stukken vernietigend eindigde,
accentueerde de nederlaag van
laatstgenoemde categorie. Als
Bert Pronk zijn moed niet be
loond had gezien met de zesde
plaats, zou er zelfs geen van de
dertien Nederlanders aan de fi
nish van de belangrijkste een-
dagskoers zijn gekomen. Na de
victorie van de laatste jaren nu
dus de nederlaag. Sallanches ^as
derhalve allesbehale een herha
ling van het titelgevecht zestien
jaar geleden, toen Jan Janssen in
de regenboogtrui uit dit oord na
bij de Mont Blanc terugkeer
de.
Afspraken
Interne afspraken in de diverse
landenploegen waren er uiter
aard gemaakt. Samenbundeling
van krachten door belangheb
benden van de verschillende
merkteams bestonden eveneens.
De praktijk wees evenwel uit dat
geen enkel akkoord enige kans
van slagen had tegen het feno
meen Hinault. Zoals hij in de eer
ste ronde de leidersrol opeiste,
toen de Belg Johan de Muynck
een korte, maar supervroege
vlucht inleidde, zo begon hij vele
uren later ook aan de laatste van
de twintig klauterpartijen.
De Muynck had toen plaats ge
maakt voor Baronchelli, die zich
tijdens de laatste 50 kilometer
beperkt had tot het laten mee
drijven in het wiel van Hinault.
Het feit dat Baronchelli heel even
zijn houding wijzigde toen de bel
voor de slotronde reeds te voor
schijn was gehaald, veranderde
weinig. „Ik had in de voorlaatste
De uitslag is:
1. Bernard Hinault (Fra) 268 km in
7.32.16 (gem. 35.554 km/uur); 2. Gianbat-
tista Baronchelli (Ita) op 1.01; 3. Juan
Fernandez (Spa) op 4.40; 4. Vl.idinnro
Panizza (Ita) z.t.5. Jonathan Boyer (VS)
z.t.; 6. Bert Pronk (Ned) z.t.; 7 Roger de
Vlaeminck (Bel) z.t.; 8. Jurgen Marcus-
sen (Den) z.t.; 9. Sven-Ake Nilsson (Zwe)
op 4.52; 10. Giovanni Battaglin (Ita) op
5.34; 11. Robert Millar (Gbr) z.t.; 12. Jo
han de Muynck (Bel) z.t.; 13. Jostein
Wilmann (Noo) op 13.52; 14. Bruno Wol-
fer (Zwi) op 20.00; 15. Godi Schmutz
(Zwi) z.t.). De andere coureurs staakten
de strijd.
beklimming al gemerkt dat hij
blij was om nog te kunnen vol
gen", zei de wereldkampioen.
„Mijn demarrrage leverde het
bewijs".
In amper zes kilometer sloeg Hi
nault een bres van een minuut.
Het was een superioriteit die
herinneringen opriep aan een
paar andere explosies van de Bre
ton in de voorbije maanden;
Luik-Bastenaken-Luik en de
machtsgreep in de Ronde van
Italië, om slechts de twee belang
rijkste te noemen. Van „proble
men met de gezondheid", waar
van een weck geleden in de Tour
de Limousin nog sprake was,
bleek in ieder geval niets.
Frankrijk kreeg in de 25-jarige
tweevoudige Tour de France
winnaar een wereldkampioen die
de historie zal ingaan als de be
dwinger van een bijna onmense
lijk zwaar parcours. Hij was te
vens de kampieoen van een wed
strijd waarin behalve Baronchelli
ook de verrassend sterk rijdende
Schot Robert Millar, de Deen
IJsfabrikant
dreigt met
opheffing
wieleréquipe
SALLANCHES (GPD) - De Bel
gische profwielerformatie
van ploegleider Walter Go-
defroot (IJsboerke) heeft gis
teren tijdens de wereldkam
pioenschappen in Sallanches
bekendgemaakt dat ophef
fing voor de deur staat. Spon
sor Staf Janssens is bijzonder
ontstemd over de wijze waar
op de FICP de prof sectie bin
nen de Internationale Wielren
Unie) de affaire tussen hemen
de Westduitser Didi Thurau
heeft afgedaan. Janssens wil
namelijk dat Thurau op zijn
minst berispt wordt omdat hij
vorig jaar - terwijl hij een
doorlopend contract had met
hem - al tekende voor een an
dereformatie.
Tijdens het congres van de
FICP, dat deze*week in Sal
lanches plaatsvond, werd die
zaak in de doofpot gestopt. In
ieder geval werd Thurau niet
in het ongelijk gesteld.
Janssens: "Het is een puur prin
cipiële kwestie. Ik wil dat de
FICP binnen een week zijn be
slissing terugdraait. Anders
blijf ik niet langer met een
profploeg in de wielersport".
"Teleurgesteld"
Ook Piet Liebregts, de begeleider
van de Nederlandse WK-ploeg,
moest dat ruiterlijk toegeven, al
klonk zijn „Nederland heeft te
leurgesteld" wel wat al te mild.
Hij kon niet tot een andere
conclusie komen dan dat de
povere voorbereiding tot deze
deceptie heeft geleid. „Na de gro
te successen", stelde Liebregts,
„hebben ze een enorm program
ma moeten afwerken. Ik begrijp
wel dat professionnals zulke din
gen meepakken, maar het is wel
duidelijk dat al die criteriums
geen ideale voorbereiding
zijn".
De relatief korte wedstrijden met
een geringe moeilijkheidsgraad
en vaak in de avonduren kunnen
alleen maar afbreuk doen aan de
vorm. Zeker wanneer de titel
strijd op een dergelijk selectief
parcours wordt gehouden. Be
halve die slechte voorbereiding
was er echter meer aan de hand.
Hoewel het typische knechten-
werk in een klauterwedstrijd als
die in Sallanches van geringer
importantie is, zijn sfeer en een
heid in een ploeg voor de inner
lijke gemoedsrust toch belang
rijk. Daar schortte het dit jaar ook
duidelijk aan. Drie van de dertien
WK-deelnemers (Kuiper, Zoete
melk en Lubberding) lieten de
traditionele verzamelplaats
Lommei - waar de ploeg al jaren
samenkomt en een kermiskoers
Oranje levert
coureur in
SALLANCHES - Zeventien
landen waren in het peloton
van 107 profs vertegenwoor
digd. Met 13 man was Neder
land de grootste leverancier
van het aantal WK-deelne
mers. Nu er volgend jaar
geen titel meer valt te ver
dedigen, komt Oranje in het
komende WK weer met 12
man uit.
De ploegleider van de DAF-
ploeg. Fred de Bruyne, on
derhield zich in Sallanches
andermaal met Hennie Kui
per. Bovendien is hem er
veel aan gelegen Bernard
Thevenet en de Noor Jostein
Wilman aan te trekken.
rijdt - schieten. Zij kozen voor
een eigen voorbereiding.
De aankomst in Megeve bij Sallan
ches sprak ook al boekdelen.
Daar gingen Gerrie Knetemann
en Henk Lubberding niet met de
andere ploegleden aan tafel voor
de maaltijd, maar stapten ze on
afhankelijk van elkaar op de fiets
om individueel het parcours te
verkennen. „De sfeer is goed", zei
de verwonderde Liebregts, maar
de omstanders hoorden hem
brommen.
Alleen
Pronk
rijdt
rit uit
in het
Oranje
SALLANCHES (GPD) - De Nederlandse profwielersport is gisteren verdronken in zijn
eigen succes. Tijdens het wereldkampioenschap in het Franse Sallanches gingen de
vedetten vrijwel zonder uitzondering kopje onder. Met als enig aanwijsbare oorzaak de
gigantische mallemolen van criteriums waarin zij na de flonkerende Ronde van Frank
rijk hebben rondgetold.
De beroepsrenners kozen in die pe
riode - niet helemaal onbegrijpe
lijk - voor het grote geld dat na de
Tour bij wijze van spreken op
straat lag, maar leverden daar
mee wel hun kansen op een
hoofdrol tijdens de strijd om de
wereldtitel in.
Het gevolg was dan ook desastreus.
Het uiterlijk van de Nederlandse
wielersport, dat de laatste vijfjaar
in West-Europa door de succes
sen van de ploeg van Peter Post
een bijna magische klank had
gekregen, werd binnen zevene
neen half uur zo ernstig geschaad
dat zelfs de meest erkende plas
tisch chirurg er moedeloos van
zou worden. Want, hoe de excu
ses ook luidden, het blijft een re
gelrechte aanfluiting dat van een
sterke 13-mansformatie in een
wereldkampioenschap slechts
één dappere knecht, Bert Pronk,
de eindstreep haalt.
Het sprookje is voorlopig dus weer
even uit. Niet omdat Nederland
het na twee jaar eens zonder re
genboogtruidrager moet stellen,
want elk zinnig mens kon begrij
pen dat de mogelijkheden daarop
vrijwel nihil waren. In de 47-jari-
ge geschiedenis van het WK is het
namelijk nog maar twee keer
voorgekomen dat eenzelfde land
drie jaar achtereen de titel ver
overde. Wel omdat het blame
rend was om te zien dat vrijwel
alle leden uit de Oranjebrigade al
lang en breed uit de spits waren
verdwenen toen Bernard Hinault
het commando overnam.
Jorgen Marcussen en heel even
ook nog Michel Pollentier alsme
de onze landgenoot Johan van de
Velde het Franse fenomeen had
den „mogen" volgen, toen hij de
machtsgreep voorbereidde.
Van titelverdediger Jan Raas was
tijdens deze slotfase reeds vele
uren in geen velden of wegen nog
een spoor te vinden.
•k "Superkampioen" Bernard Hi
nault viert ontspannen zijn "extra
mooie" overwinning
Genade
Brommen deed hij ook gistermid
dag na de finish in Sallanches.
Enkele renners genoten zijn be
scherming. Ten eerste natuurlijk
nationaal kampioen Johan van
de Velde, die als een leeuw had
gevochten en als enige Neder
lander de kracht en de moed had
de ontketende Hinault te volgen.
Dat de 23-jarige Rijsbergenaar
toch moest lossen, was allerminst
een schande.
Ook voor Zoetemelk was genade.
„Hij heeft een goed seizoen ach
ter de rug en juist nu de pech dat
hij zijn dag niet had, net als Sa
ronni", stelde Liebregts. Loven
de woorden waren er ook voor
invaller Jos Schipper, die Henk
Lubberding na een valpartij te
rugbracht naar het peloton, voor
Hennie Kuiper die tenminste was
doorgegaan tot hij werkelijk niet
meer kon en voor Heddy Nieuw-
dorp, die door een tuimeling in de
afdaling uit de koers ver
dween.
Voor de overigen was er nauwelijks
krediet. Regerend wereld kam -
pioe n Jan Raas bijvoorbeeld
kreeg van onderuit de zak omdat
hij al na anderhalf rondje was af
gestapt. „Ik denk dat het niet
goed is voor Jan Raas zelf dat hij
zo vroeg uit het wereldkam
pioenschap verdwijnt". De kort
stondige aanwezigheid van Piet
van Katwijk stemde Liebregts al
evenmin tevreden. „Om eerlijk te
zijn had hij nooit opgesteld moe
ten worden in de WK-ploeg", zei
hij.
Mis
Hetzelfde gold eigenlijk voor Cees
Priem, maar die voorkwam
vroegtijdig vertrek uit de koers
omdat hij - wegens een kniebles
sure - zijn plaats zaterdag al af
stond aan Jos Schipper. „Er moet
in de toekomst in ieder geval
dringend iets veranderen", vond
Liebregts. „Voor het eerst zal ik
dit jaar een rapport maken voor
de KNWU, waarin ik ook wat ei
sen zal stellen. Want natuurlijk
zijn hier ook mannen als Saronni
en Moser afgestapt en kwamen er
van de Belgen en de Italianen ook
niet te veel mensen aan de streep.
Het blijft een feit dat er iets mis is.
Ik wil volgend jaar in ieder geval
zelf naar het parcours gaan kijken
om niet afhankelijk te zijn van de
informatie van anderen. Voor de
samenstelling van een selectie is
dat belangrijk. Verder wil ik dat
er iets gedaan wordt aan een ster
kere voorbereiding".
Revanche
Mogelijk dat Liebregts dan aan de
streep meer mensen de hand kan
drukken dan alleen Bert Pronk.
„Die heeft het geweldig gedaan",
knikte de WK-begeleider. Pronk
straalde. „Dit is een revanche op
mezelf. Na de Tour, toen ik op een
rare manier al bij de eerste ploe
gentijdrit uit de koers werd ge
nomen, heb ik altijd een rotge
voel gehad. Ik wist dat ik sterk
reed. Om zo goed mogelyk aan de
start te komen, heb ik veel in de
bergen getraind. Daarom reed ik
zo goed vandaag en heb ik veel
werk kunnen verzetten. Of ik be
ter had gekund wanneer ik niet zo
vaak mensen terug had moeten
rijden? Ach. tegen deze Hinault
was natuurlijk toch helemaal
niets te beginnen".
Bert Pronk, de
moedige knecht,
sleurt op kop van
een groepje
renners. Alleen
hij haalde van de
Nederlanders de
finish. Een
revanche op
mezelf
"PARCOURS TE SELECTIEF"
SALLANCHES (GPD) - Nog voordat gistermorgen om half tien het we
reldkampioenschap wielrennen voor beroepsrenners in de schaduw van
de Mont Blanc van start was gegaan, wist ex-titelhouder Jan Janssen al
één ding zeker. "Dit kampioenschap wordt een antireclame voor de
wielersport. Het parcours is veel te selectief'.
Janssen, die in 1964 in Sallanches de regenboogtrui bij de profs veroverde,
zei er van overtuigd te zijn dat men beter voor de route van zestien jaar
geleden had kunnen kiezen. "Toen was het ook wel zwaar, maar niet
zoals nu. Op het parcours van vandaag zijn erg veel grote renners al bij
voorbaat uitgesloten en door de mensen wordt dat eigenlijk toch maar
moeilijk begrepen. Die zien alleen maar renners en vergeten dat ieder
een zijn specifieke kwaliteiten heeft. En wanneer er dan minder dan
twintig man aankomen, is dat voor de wielersport een heel slechte zaak",
zo meende Janssen.
