'Geen zin
om alleen
decoratie
te zijn..."
Emancipatie verpakt in fluweel met goudgalon
Vrouwen van
burgemeesters:
SATERDAG 30 AUGUSTUS 1980
PAGINA 29
Word je wel of, geen
ere-presidente van
de Nederlandse
Vereniging van
Huisvrouwen?
Ga je met je man mee
om de bloemen in
ontvangst te ne
men, of moet hij die
Nel van Bemmel
bit de tijd
Beatrice Bos: „Mijn man werd vier
jaar geleden plotseling burge
meester in Katwijk. We hebben
I toen de afspraak gemaakt samen
op te zullen trekken. Dat is nou
eenmaal zo. Daarnaast probeer je
een eigen leven te leiden".
.Ik ben toen niet meteen, als bur
gemeestersvrouw, voorzitter van
de vrouwenraad geworden, ofzo.
Dat vind ik uit de tijd". Liesbeth
Schneiders: „Bij mij lag dat toen
nog in het verwachtingspa
troon".
JeatriceBos: „Zo ligt het nog".
■iesbeth Schneiders: „Ik heb dat
voorzitterschap van de vrouwen
raad op een gegeven moment
neergelegd omdat ik vond dat het
niet meer strookte met mijn
plaats als burgemeestersvrouw:
net als je man moetje boven alle
partijen staan. Maar zonder poli
tiek is het soort werk als in de
vrouwenraad niet meer moge
lijk".
zelf maar dragen?
Wie doet de bezoe
ken aan de jubile
rende echtparen?
Wat dat laatste be
treft houdt de echt
genote van de kers
verse Leidse bur
gemeester me
vrouw Goekoop er
een uitgesproken
mening op na: ze
doet het gewoon
niet.
Tijdens de installa
tierede deelde haar
man onomwonden
mee dat ze haar ei
gen werk - ze heeft
een bloeiende yo-
ga-praktijk - blijft
voortzetten.
CHU-burgemees-
tersvrouw Liesbeth
Schneiders-Scho-
nau uit Almelo:
"Onze frustratie is
dat ze je als decora
tie vragen en niet
als mens".
Haar collega
CHU-burgemees-
tersvrouw Beatrice
Bos-Beernink uit
Katwijk: "Wat je
ook doet, hoe zelf
standig je je opstelt,
men zal altijd de
burgemeester ach
ter je zien."
Liesbeth Schneiders
en Beatrice Bos
praten samen over
de plaats van het
burgemeester
sambt van hun
echtgenoot in hun
eigen leven en
loopbaan.
Emancipatie verpakt
in lichtpaars flu
weel met goudga
lon.
DEN HAAG - Secretaresse,
fysiotherapeute, moeder
van drie kinderen, vrijwil
ligerswerk. Daarna bur
gemeestersvrouw, en nog
eens heel veel vrijwilli
gerswerk. Nu bovendien
part-time werkzaam als
emancipatiewerkster van
het CDA: korte samenvat
ting van de loopbaan van
Liesbeth Schneiders.
Jeatrice Bos: opgegroeid in Zwit
serland, studeerde daar een
blauwe maandag geschiedenis,
kwam naar Nederland voor haar
man. Haalde het diploma tolk-
school. Deed vertaal- en secreta
riaatswerk, kreeg twee kinde
ren en koos bewust voor het
huismoederschap. Raakte in het
vrijwilligerswerk (vrouwen
raad, de actie „Stem eens op een
vrouw", CDA-vrouwenberaad),
en werd vervolgens burgemees
tersvrouw. Zit op dit moment
als afgevaardigde van de Neder
landse Vrouwen Raad in de Ne
derlandse regeringsdelegatie op
een VN-conferentie in New York
over ontwikkelingssamenwer
king, en maakt deel uit van de
steungroep van de CDA-vrou-
wen in het Europese Parle
ment.
liesbeth Schneiders: „Toen mijn
man 17 jaar geleden, burgemees
ter van Vreeswijk werd, bleek er
een nood te bestaan in het be-
jaardenwerk. Ik heb een afdeling
van de UW (Unie van Vrijwilli
gers) opgericht, een bejaardenso
ciëteit en bejaardengymnastiek
opgezet. Ik kwam tot de ontdek
king dat ik heel aardig kan orga
niseren, en kwam in het provin
ciaal UVV-bestuur. Toen gingen
we naar Leusden; ook daar heb ik
een afdeling van de UW opgezet,
en in het bejaardenwerk gezeten.
En je deed collectes...".
,Toen we naar Almelo gingen,
werd ik meteen gebombardeerd
tot voorzitter van de vrouwen
raad. Verder kwam ik in school
besturen, enzovoort, enzovoort.
Als burgemeestersvrouw heb je
wel tien functies in zo'n gemeen
te".
Politiek
- Kun je als burgemeestersvrouw
wel lid worden van een andere
politieke partij dan je man?
Beatrice Bos: „Ja, natuurlijk wel.
Ik voel me erg bij de politiek be
trokken. Als in je gemeente iets
nog niet van de grond is, kun je
dat aanzwengelen, zoals in Kat
wijk bijvoorbeeld het CDA-
vrouwenberaad".
Liesbeth Schneiders: „Daar heb ik
me toch altijd verre van gehou
den. De vrouwenraad, dat kon
nog net".
Beatrice Bos: „Als ik voor een be
stuur gevraagd word, zeg ik al
tijd: waarom vraag je me, omdat
ik Beatrice Bos ben, of omdat ik
de vrouw van de burgemeester
ben. Dat is voor mij cruciaal. Als
ze me als decor moeten hebben,
bijvoorbeeld als ere-presidente,
dat zou ik nooit doen".
Liesbeth Schneiders: „Ik deed dat
dus wel, maar heb dat de afgelo
pen drie jaar afgebouwd. Dat is
nou eenmaal onze frustratie, dat
ze je als decoratie vragen en niet
als mens. Maar het omgekeerde
komt ook voor: ik ken het voor
beeld van een vrouwenraad die
een burgemeestersvrouw hele
maal niet in het bestuur wilde;
die voelde zich geweldig aan de
kant gezet".
Nieuwjaarsrecepties
- Voelen jullie je nou niet vaak het
verlengstuk van je man, in plaats
een zelfstandig mens?
Liesbeth Schneiders: „Bij sommi
ge representatieve dingen wel ja,
zoals de nieuwjaarsrecepties".
Beatrice Bos: „Platte schoenen
indien mogelijk!". Liesbeth
Schneiders: „Ja, en ringen
af'.
„Maar daarbij heb ik dus inderdaad
het gevoel dat ik er ontzettend als
decoratie bij sta. Ze slaan me
soms zelfs over! Of ze geven me
toch nog een hand. Je ziet ze dan
denken: o ja, dat mens staat er
ook".
„Ik praat er wel eens met mijn man
over of wij niet gewoon door de
zaal mogen lopen. Maar sommige
vrouwen van wethouders zijn er
nog niet aan toe. En ik wil ook
niet al te zeer dwars liggen".
Beatrice Bos: „Maar dan gaat het
volledig om het college. Bij
werkbezoeken hoef je er zo niet
bij te hangen".
Jubilea
- Wat doen jullie met de bezoeken
van jubilerende echtparen?"
Liesbeth Schneiders: „Vijftig jaar
doen we niet. Dat zouden we niet
aankunnen. Alleen zestig jaar.
Die doe ik meestal zelf. Maar nu
ik, sinds een half jaar, zelf een
baan heb, heb ik soms geen tijd
meer. Dan vraag ik of de loco, of
zijn vrouw het kan doen. Ruim
een jaar geleden hadden we
trouwens een hausse: van men
sen die net na de Eerste Wereld
oorlog getrouwd zijn. Drie, vier
per maand waren het er toen. Nu
is het gelukkig weer wat rus
tig".
Beatrice Bos: „Ik doe die bezoeken
samen met mijn man. Ik vind het
enig om te doen: je komt in aan
raking met alle lagen van de be
volking, dat geeft een geweldig
inzicht in de maatschappelijke
ontwikkelingen. Bij ons had je
bijvoorbeeld veel visserij"
Liesbeth Schneiders: „Zo komen
wij vaak bij oude wevers. Meestal
zijn die flink doof geworden van
de machines. De vrouw praat dan
voor het gezin. Ik vind die bezoe
ken hoogtepunten. Net als de
jaarlijkse bezoeken aan wijkra
den. Je krijgt dan inlichtingen uit
de eerste hand, die je soms verder
kunt leiden. Zo is er bij ons bij
voorbeeld een wijk met veel
Turkse gezinnen. Via mijn be
zoek is de vrouwenraad daar
naailessen gaan opzetten".
- Maar al dat soort dingen doe je
toch alleen maar omdat je ge
trouwd bent met de burgemees
ter?
Liesbeth Schneiders: „Het soort
representatieve dingen als recep
ties. bazars, openingen, en der
gelijke wel ja".
Beatrice Bos: „Maar het andere
werk doe ik als zelfstandig mens,
met een eigen leven. Maar dat
dringt maar heel langzaam doon
watje ook doet, men zal altijd de
burgemeester achter je zien".
Gemeenteraad
„Ik weet nog hoe ik. toen we net in
Katwijk zaten, eens een gemeen
teraadsvergadering wilde bijwo
nen. Ik ben nou eenmaal geïnte
resseerd in politiek. Ik was nog
niet op die publieke tribune gear
riveerd of ik zag het gerucht al
door de zaal snellen: „daar is me
vrouw". Ik vind dat het mijn
recht is om daar te zijn. Het is
mijn interesse. En dan krijg jte
van die grapjes als: „Moet je je
man controleren'.'". Non
sens!".
Liesbeth Schneiders: „Ik werk er
niet meer aan. Je maakt de men
sen toch nooit duidelijk datje een
zelfstandig mens bent".
Beatrice Bos: „Ik kan het soms niet
laten, me toch weer te profileren
als mens. Maar het zotte ts voor de
mensen: de ene keer zien ze je als
mens, de andere keer heel offi
cieel naast je man. Dat hangt sa
men met één van de lastigste
problemen van iedere vrouw een
eigen leven op te bouwen. Mens
te zijn, los van de „andere helft".
Eén van de leukste dingen die je
als vrouw kunnen overkomen,
vind ik, om niet voorgesteld te
worden als „de vrouw van", maar
wanneer je man eens voorgesteld
wordt als „de man van".
Eigen leven
- Maar je moet als echtgenote van
een burgemeester toch evengoed
je eigen leven kunnen leiden als
wanneer je getrouwd bent met
iemand met een ander be
roep?
Beatrice Bos: „Het hangt ervan af
hoe je het regelt".
Liesbeth Schneiders: „Ik ken er
wel die helemaal niets doen in de
gemeente, maar dat wordt ze niet
in dank afgenomen. Door hun
man niet en door de gemeente
ook niet".
„Wij bekijken het heel kritisch. Ie
dere zondagavond nemen we de
stapel uitnodigingen door. Dan
spreken we af: wat doe jij. wat
doe ik, wat doen we samen? Ik zie
het ook als iets goeds om zulke
dingen met z'n tweeën te
doen".
- Wat is het verschil met de jubile
rende echtparen?
Beatrice Bos: „Die jubilea, dat doen
we uit geinteresseerdhcid. Het
pannetje soep was liefdadig
heid".
-Jullie wijzen het niet af sommige
taken als burgemeestersvrouw te
vervullen. Daarmee maak je het
er voor vrouwen met gemakkelij
ker op burgemeester te worden
die hebben meestal geen burge
meestersvrouw „achter de
hand".
Liesbeth Schneiders: „Ik ben er
niet tegen (lat een gemeentel a id
de voorkeur uitspreekt voor een
man". Beatrice Bos: „Natuurlijk
vind ik, diep in mijn hart, dat dat
onderscheid tussen een man of
een vrouw niet gemaakt mag
worden. Maar als de gemeen
schap nog niet aan een vrouwe
lijke burgemeester toe is, dan
kun je het niet opleggen".
Liesbeth Schneiders. „Ik geloof m
de weg der geleidelijkheid
Sommige gemeentes zijn er in
derdaad nog niet aan toe. Ik ben
niet voor dat verschrikkelijk
aparte opereren van man en
vrouw. Maar het moet wel altijd
een keus blijven: wat doe je sa
men, wat doe je alleen. Ik heb me
altijd veriet tegen vanzel&pre>
kendheid".
