De terugval
van
het
Oranjeteam
Ierland: de outsider
die vrees inboezemt
Belgen voelen zich
verlost van complex
W&M,
ZATERDAG 23 AUGUSTUS 1980
PAGINA 31
ZEIST - Een kleine tien jaar lang heeft het Neder
landse voetbal in een euforie geleefd. Na de Europa
Cup-successen van Feyenoord en Ajax en het on
verwachte zilver tijdens de wereldkampioenschap
pen in West-Duitsland, in 1974, trokken de Neder
landse voetbal-verantwoordelijken zich verge
noegd terug in de ereloges in de stellige veronder
stelling dat Oranje zich met zijn totaalvoetbal nog
jarenlang op het allerhoogste niveau zou kunnen
blijven presenteren.
En hoewel er links en rechts heel
wat waarschuwende vingers
werden geheven, werden er
nauwelijks serieuze plannen
ontwikkeld om het nationele
voetbal ook daadwerkelijk op
dat topniveau te houden. De
Europese kampioenschappen
van 1976 in Joegoslavië wezen
al nadrukkelijk op .een nade
rende terugval van het Oranje
team, maar toen twee jaar later
in Argentinië opnieuw een zil
veren WK-medaille werd be
haald, werd dat triomfantelijk
uitgelegd als een bewijs dat de
Koninklijke Nederlandse
Voetbal Bond zijn zaakjes ten
aanzien van het Oranje-team
wel degelijk goed voor elkaar
had.
Nagenoeg iedereen weet evenwel
dat die zilveren medaille van
Argentinië puur toeval is ge
weest, omdat Oranje in feite al
na de eerste ronde geëlimi
neerd had moeten worden. Al
leen omdat Schotland in een
nog snellere vaart uit de Euro
pese top is gegleden, kon het
Nederlands elftal zich alsnog
op het allerlaatste moment
staande houden, temeer omdat
Jan Zwartkruis het roer volle
dig van Ernst Happel overnam
en een rigoreuze verjonging
doorvoerde. Het Nederlandse
voetbal redde zijn gezicht,
maar zou twee jaar later tijdens
het Europese kampioenschap
in Italië met datzelfde gelaat
keihard tegen de grond smak
ken, omdat Zwartkruis nu op
zijn beurt de oudere garde niet
durfde passeren.
Bluf
Wij gaan naar Italië om er Euro
pees kampioen te worden, zo
had Zwartkruis tevoren de
concurrentie dreigend laten
weten. Dat dreigement was
evenwel pure bluf. Dat moet
uiteindelijk ook Zwartkruis
hebben beseft, al heeft hij zelf
toch nog vrij lang geloofd in
een wonder van zijn Oranje
formatie. Pas aan de vooravond
van de wedstrijd tegen de Tsje
chen, na de afstraffing door
West-Duitsland, legde ook Jan
Zwartkruis zich bij de feiten
neer: de gouden jaren van het
Nederlandse voetbal zijn defi
nitief ten einde, zo erkende hij
volledig ontredderd.
Van een geprogrammeerd eind
station werd Italië deze zomer
een tussenstation op de weg
naar het wereldkampioen
schap van 1982. in Spanje. Of
beter nog: een beginstation,
want het Nederlands elftal zal
volledig opnieuw opgebouwd
moeten worden. Vanaf dit
moment mag en moet Jan
Zwartkruis niet langer selecte
ren op namen. Hij zal talent
volle jongeren richting Zeist
moeten dirigeren, jongeren die
nog wel bereid zijn zich voor de
volle honderd procent in te zet
ten voor het nationale elftal
zonder dat daarbij het finan
ciële gewin duidelijk op de eer
ste plaats staat.
Want, hoewel de loting voor het
komende Spaanse WK-toer-
nooi in Nederland allerminst
als een erg lastige klus werd er
varen, zal het Oranje-team toch
duidelijk veel beter moeten
presteren dan tijdens het Ita
liaanse EK-toernooi om een
van de eerste twee plaatsen te
bereiken die recht geven op
deelname aan heteindtoernooi.
Tegenstanders als Frankrijk,
België en Ierland zijn stuk voor
stuk opponenten die het Ne
derlands elftal wel eens voor
erg pijnlijke verrassingen kun
nen stellen.
België
Maar, die hebben wij ook. Ik
voorzie dan ook geen al te grote
problemen tegen Nederland,
wanneer we in een eerlijke con
frontatie tegenover elkaar zul
len komen te staan".
Vraag is daarbij echter wel of Guy
Thijs de komende jaren over
Frangois van der Eist, de voor
malige Anderlecht-speler die
naar de New York Cosmos is
uitgeweken, zal kunnen be
schikken. Thijs: „In principe
hebben we daarover met Cos-
mos een akkoord bereikt, maar
het valt natuurlijk altijd af te
wachten hoe Francois op dat
hele Amerikaanse gebeuren zal
reageren. En Van der Eist zoals
hij de laatste jaren bij Ander-
lecht speelde, is een erg bruik
bare kracht voor het Belgische
team".
Bovendien hebben Julien Cools
en Wilfried van Moer in Italië
afscheid genomen van het in
ternationale voetbal. Hun op-
volgers staan evenwel klaar:
Ludo Coeck, tijdens het EK
door een blessure afwezig; Jan
Ceulemans, de revelatie van
het laatste EK-gebeuren; Eddy
Voordeckers. eveneens tijdens
het EK absent door een blessu
re en Erwin van den Berg, de
Europese topscorer, die in Ita
lië een enorme desillusie kreeg,
te slikken, maar nog jong ge
noeg is om die bittere ervaring
weg te slikken. Wanneer de op
gaande lijn van het Belgische
voetbal zich het komende jaar
doorzet, dan krijgt Nederland
niet alleen een erg grote kluif
aan deze Belgen, maar zou deze
formatie wel eens erg hoog
kunnen gaan eindigen tijdens
het mondiale toernooi over
twee jaar in Spanje.
Frankrijk
Het kan evenwel erg vreemd lo
pen in de voetballerij. De Fran
sen werden in 1978 op voor
hand een erg grote rol toebe
deeld bij het wereldkampioen
schap in Argentinië. Het Fran
se team faalde echter en over
leefde niet eens de eerste ron
de. De voorbereiding op dit
loodzware toernooi was voor
Frankrijk onvoldoende ge
weest, waardoor men conditio
neel stukken achterliep bij het
merendeel van de deelnemen
de ploegen. En dat is iets waar
voor Michel Hidalgo, de huidi
ge oefenmeester van het Franse
nationale team. bij een volgen
de gelegenheid wel voor zal
waken.
t Jan Zwartkruis: durfde oudere garde niet te passeren..
ij
Hidalgo: „Als we tenminste de
eindronde in Spanje halen. El
ke Franse voetballer droomt er
nu al van revanche te nemen
voor dat toernooi in Zuid-Ame-
rika. maar voorlopig moet de
eerste meter Europees voetbal
nog worden gespeeld. Neder
land mag dan wel een minder
gelukkig toernooi in Italië ach
ter de rug hebben, het blijft
toch altijd nog een gevaarlijke
tegenstander, evenals trou
wens de Belgen, die mij met het
bereiken van de finale in Rome
beslist niet hebben verrast.
Wanneer Belgie het huidige
talent zorgvuldig begeleid en
een uittocht naar het buiten
land kan voorkomen, kan dat
land nog zeker tien jaar mee-
marcheren aan de top van het
Europese voetbal. En vergis je
ook niet in Ierland, dat door
velen wat achteloos terzijde
wordt geschoven. Ik herinner
me nog haarscherp dat de Ieren
het ons tijdens een kwalifica
tiewedstrijden voor Argentinië
erg moeilijk hebben gemaakt.
De Ieren wonnen trouwens met
1-0".
Het Franse elftal draait sinds de
laatste jaren voornamelijk op
Michel Platini, aanvoerder en
spelbepaler van Saint Etienne
en met ingang van het seizoen
1981-1982 meer dan waar
schijnlijk speler van Interna-
zionale Milaan. Daarnaast kan
Michel Hidalgo ook een erg
sterke verdediging wegzetten
met Dominique Dropsy van ra
cing Strassbourg in het doel. en
in de laatste linie geroutineerde
spelers als Christian Lopez (St.
Etienne), Leonard Specht
(Strassbourg), Christian Jan-
vion (St. Etienne). Marius Tré-
sor (Olympique Marseille) en
Jacques Bossis (FC Nan-
In de laatste negen wedstrijden
werd de Franse defensie
slechts viermaal gepasseerd:
een keer tegen de Zweden,
eenmaal tegen de Tsjechen, een
keer tegen de Grieken en een
keer tegen de Russen, de enige
wedstrijd overigens die de
Fransen de laatste twee jaar
verloren. Daartegenover staan
overwinningen tegen Tsjecho-
slowakije (2-1), Griekenland
(5-1), Zweden (3-1) en de Ver
enigde Staten (3-0 en 6-0).
Nederland heeft vlak voor het EK
in Italië al kennis kunnen ma
ken met de kracht van het te
genwoordige Franse voetbal
tijdens een door beide partijen
niet gewenste oefenwedstrijd
in Parijs. Hoewel Nederland
noch Frankrijk, die elkaar de
komende maanden opnieuw
zullen ontmoeten tijdens het
WK-kwalificatietoernooi. hun
werkelijke capaciteiten niet
overdadig wensten te etaleren,
werd toch wel duidelijk dat de
Franse verdediging (ditmaal
bestaande uit Janvion, Specht.
Trésor en Bossis) erg moeilijk
uit te spelen is en daardoor het
Franse middenveld doorlo
pend offensief gerichte acties
En op de eerste plaats dan de
Belgen, die na het EK in Italië
nu voorgoed zijn verlost van
hun „Holland-complex". Guy
Thijs, de Belgische oefenmees-
ten „Dat complex schijnt er
geweest te zijn, ja. Voorname
lijk dan in de pers, want de
groep die nu de nationale selec
tie vormt, behoeft voor geen
enkele tegenstander opzij te
gaan. Dus ook niet voor de
Hollanders. Dat hebben we in
Italië wel bewezen, dacht ik.
Krol was de laatste werkelijke
vedette van het Nederlandse
voetbal. Die is verdwenen en
speelt waarschijnlijk nooit
meer voor Oranje. Zwartkruis
houdt derhalve een groep over
van redelijk goede voetballers.
De Belgische coach w
kan laten ondernemen, waarbij
schutters als Didier Six of Do-
minque Rocheteau het voorbe
reidende werk van Michel Pla
tini af moet maken.
Ierland
De derde tegenstander van de
Nederlanders, Ierland, wordt
zowel door Jan Zwartkruis,
Michel Hidalgo als Guy Thijs
met overdreven veel respect
behandeld. In feite zou de
ploeg uit de Ierse Vrijstaat voor
geen der drie landen een erg
lastige opgave mogen zijn,
maar het heeft er toch alle
schijn van dat dit Ierse elftal de
komende twee jaar wel eens als
scherprechter zou kunnen op
treden bij de uiteindelijke be
slissing welke twee ploegen
overgaan naar de WK-eindron-
de.
Het Ierse team heeft de laatste
maanden erg wisselvallig ge
presteerd. Tegenover de over
winning van 2-0 op Zwitserland
en het 0-1 -verlies tegen wereld
kampioen Argentinië stonden
wedstrijden waarin de Ieren
volledig werden zoekgespeeld:
6-0 tegen Wales en 4-1 tegen
Tsjechoslowakije. Daaraan
moet evenwel onmiddellijk
worden toegevoegd dat de Ie
ren m die laatste twee wedstrij
den niet op volle sterkte kon
den spelen. Zonder Liam Bra
dy. de van Arsenal naar Juven-
tus vertrokken Ierse interna
tional, Frank Stapleton, even
eens van Arsenal, cn Steve
Heighway van de FC Liverpool
bijvoorbeeld.
En dat scheelt natuurlijk wel wat.
Ierland heeft nu eenmaal zijn in
Engelse dienst spelende inter
nationals nodig om een redelijk
sterk team op de been te kun
nen brengen. Vrijwel alle kwa
lificatiewedstrijden tegen Ne
derland, België en Frankrijk
vallen samen met de inter
landwedstrijden van het En
gelse elftal, zodat de Ieren dan
in hun sterkste opstelling kun
nen aantreden. Dat de Ieren
sterk afhankelijk zijn van hun
in Engelse dienst spelende in
ternationals mag duidelijk zijn
uit het gegeven dat in de laatste
interlandwedstrijd van de Ie
ren, tegen wereldkampioen
Argentinië, tien van de elf spe
lers vanuit Engeland moesten
overkomen. Alleen Piercy
O'Leary, de rechterverdediger,
speelt voor een Ierse club, na
melijk Shamrock Rovers.
Vraag
Nederland is voor de Ieren de
eerste tegenstander op de weg
naar het wereldkampioen
schap in Spanje. Op 10 septem
ber wordt die wedstrijd in
Dublin afgewerkt. Welke coach
op dat moment de Ieren zal
moeten leiden is nog altijd een
open vraag. De vroegere Ierse
international Johnny Giles
heeft zich de laatste maanden
met de regelmaat van de klok
aangeboden en weer terugge
trokken, zodat Allan Kelly en
Ion Hand beurtelings als ïnte-
rim-coach hebben moeten fun
geren.
Van doorslaggevende betekenis
zal het echter niet zijn welke
eoach straks in Dublin langs de
lijn zit. Het Ierse elftal heeft er
varen spelers genoeg in hun
midden om het karwei tegen de
Nederlanders te kunnen kla
ren. Met spelbepaler Liam
Brady (indien hij tenminste
wordt vrijgegeven door de Ita
lianen), stopper David O'Leary
en middenvelder Frank Staple
ton heeft het Ierse elftal een erg
sterke as op het veld staan.
O'Leary geldt als aan van de
beste verdedigers in het gehele
Britse voetbal. Als vijftienjari
ge maakte hij reeds zijn debuut
bij Arsenal, dat hem recentelijk
een nieuw vierjarig contract
aanbood. Een erg ongewone
zaak in Engeland, te meer om
dat O'Leary pas 21 jaar oud
Behalve O'Leary. Brady, Stale-
ton en Heighway kan het Ierse
team nog een aantal in het En
gelse voetbal geharde profes
sionals inzetten. Zoals bijvoor
beeld Daly van Derby County,
oen speler met een enorm hard
schot, Peyton, topscorer van de
lweede-di visieclub Fulham,
McGee. Grealish en Hughton,
de eerste gekleurde voetballer
die ooit voor het Ierse team uit
kwam en momenteel bij Tot
tenham Hotspur furore maakt.
Een imponerende rij van gere
nommeerde voetballers Mo
gelijk dat zoiets Zwartkruis,
Hidalgo en Thijs enige vrees
heeft ingeboezemd, maar het
laatste EK in Italië heeft onom
stotelijk bewezen dat namen
niet langer het enige waarborg
zijn om succes te behalen. Zie
de afgang van het Nederlands
elftal; de prestatie van Enge
land het totale falen van de
Tsjechen en het blamerende
optreden van de Italianen.
HUUB BEENS
