Marijt wil
nog graag
klap maken
Van der Meer
krijgt een
nieuwe kans
bij AZ'67
3h|MF
DONDERDAG 21 AUGUSTUS 1980
SPORT
PAGINA 15
KERKRADE - De kilo
meters worden na één
seizoen Roda JC nog al
tijd blijmoedig gevre
ten. Zijn grens heeft hij,
Ton Marijt, nog niet be
reikt, al ligt die in een
andere betekenis zo
dicht in de buurt van
zijn werkterrein. Het
geld verzoet ook in dit
geval dus de onaange
namere facetten van de
arbeid.
De bijkans dwingende oproep
van 'sociale zakenman' Wil
Albeda aan het adres van 'niet
actieven' om een arbeids
plaats ook eens buiten een
straal van 20 kilometer van de
woonplaats te zoeken mag
dan weinig weerklank heb
ben gevonden, Ton Marijt
deinst er in elk geval niet voor
terug wekelijks 'om den bro
de' een aantal malen naar
Kerkrade af te zakken. In ge
zelschap van zijn Amster
damse maat Jan Jongbloed.
Naar de 32-jarige verdediger
beweert, bevalt de combina
tie voetballer/superpendelaar
hem "best". Weliswaar kent
hij inmiddels alle bomen,
huizen, koeien en verkeers
borden langs de meer dan 250
kilometer lange route, "maar
ach, met een dolletje hier en
een geintje daar is de verve
ling verdreven en zit je zo op
Kaalheide". Maar toch, ook
Marijt is niets menselijks
vreemd. Eenmaal thuis in
Noordwijk, ver weg van zijn
Heerlens pension, zit hij toch
weieens tegen die afstand
naar het Limburgse aan te
hikken. Vrij als hij dan is van
voetbalbeslommeringen flitst
het door hem heen dat "dat
kolere-eind morgen weer ge
reden moet worden". Vooral
's winters overkomt hem dat.
"Dan", geeft Marijt toe, "dan
wil het weieens link worden
op de weg met die sneeuw en
die schuivende vrachtwa
gens". "Maar", poetst hij zijn
bezwaren weg, "als ik een
maal in Kerkrade ben, valt dat
allemaal van me af. Dan trek
ik het trainingspak aan en dan
is het hup, de wei in".
Waardering
De Noordwijker ontmoet veel
waardering in de zo buiten
lands aandoende achtertuin
van Nederland. De plaatselij
ke supermarkt mogen hij en
Jan Jongbloed niet verlaten,
zonder dat ze eerst de nodige
handtekeningen hebben uit
gedeeld. De twee elkaar bij
leven en dood beconcurre
rende Limburgse kranten
hebben Marijt "al zeker drie
maal" leeggezogen voor een
paginagroot verhaal. En deu
ren, wat heet, zelfs grenzen
gaan hier voor hem open. Zo
als die ene keer, toen Jan
Jongbloed een in Aken wo
nende kennis van zijn broer
wilde bezoeken. Op de drem
pel van de Bondsrepubliek
bleken de voetballers hun
paspoorten te hebben verge
ten. "Nou, die douanier
maakte daar geen punt van,
groette ons en riep vervolgens
"rijen maar". "Want ik ken
Jongbloed en Marijt, voet
ballers van Roda mogen van
mij zonder pas door"....
Ook bij de club wordt Marijt
alom geprezen, hij weet dat
zelf ook, laatst heeft ie met
een grapje zijn populariteit
nog gepeild. Na afloop van de
vorige voetbalcompetitie
stapte Marijt naar manager
Hans Coerver en liet, zonder
een spier te vertrekken, we
ten: "Ik zie dat heen en weer
rijden niet meer zitten. Ik
word per slot van rekening
ook een dagje ouder, hoeveel
moet ik kosten? Nou, die
Coerver keek alsof ie het wa
ter zag branden. Jij, riep
Coerver, jij bent niet te koop.
Met jouw body kan je zeker
nog twee jaar mee. Je hebt
hier goed gespeeld, teken
maar bij. Dat heb ik toen maar
gedaan. Want zolang het li
chaam het uithoudt, ga ik
door met voetballen. Ik heb
nog geen idee wat ik na mijn
carrière ga doen, daar lig ik nu
nog niet van wakker. Ik zie
wel waar het schip strandt".
Die handtekening onder het
'verse' contract impliceerde
de voortzetting van zijn even
ingewikkelde als inspannen
de weekprogramma, dat hij in
de afgelopen tien maanden
zonder morren heeft afge
draaid.
Het werkschema van Marijt:
- Maandag: naar Kerkrade, één
keer trainen en overnachten
in Heerlen.
- Dinsdag: twee keer trainen;
's-avonds terug naar Noord-
wijk.
- Woensdag: vrij.
- Donderdag: naar Kerkrade,
één keer trainen en overnach
ten in Heerlen.
- Vrijdag: twee keer trainen;
's-avonds terug naar Noord-
wijk.
- Zaterdag: vrij, tenzij er een
competitiewedstrijd op het
programma staat.
-Zondag: voetballen; 's-avonds
terug naar Noordwijk.
Menigeen zou een dergelijk
dienstrooster al na luttele da
gen de strot uitkomen. Maar
bij Marijt komt geen klacht
over de lippen, uiteindelijk
heeft hij zelf "voor dit leven"
gekozen. "Na mijn periode bij
De Graafschap heb ik beslo
ten niet meer te verhuizen. En
ja, dan resteert dit als enige
oplossing".
Vrede
Het thuisfront, meldt Marijt,
heeft eveneens vrede met zijn
grootschalige forensenbe-
staan. Zijn vrouw schikt zich
voorbeeldig in het lot en zijn
twee zoontjes vinden zijn ge
regelde afwezigheid ook al de
gewoonste zaak van de we
reld. Goed, als pa thuiskomt
wil één van hen nog weieens
zeggen "verrek, ik geloof dat
er éen of andere oom voor de
deur staat", maar daarmee
typeren ze volgens Marijt al
leen maar hun gevoel voor
humor. "En ach", relativeert
hij, "iemand, die op de grote
vaart zit blijft zes maanden
weg. Ik kom nog regelmatig
boven water".
Het beeld dat Ton Marijt van
zichzelf schetst, oogt derhal
ve heel wat florissanter dan
pakweg een jaar geleden.
Toen voelde hij zich door zijn
toenmalige werkgever Sparta
afgeserveerd. "Ik had daar
een goed seizoen gedraaid,
maar ze halveerden wel mijn
contract", blikt hij achterom.
"In principe wilde ik hele
maal niet weg bij die club.
Met hetzelfde contract had ik
zonder meer genoegen ge
nomen. Maar het bestuur
Ton Marijt: "Ik moet me met een
been staande houden in het betaal
de voetbal".
vond mij te oud, wat ik erg
lullig vond. Want oud is alleen
de duvel en zijn ouwe moer.
Achteraf durf ik te stellen dat
mijn vertrek Sparta wel wat
puntjes heeft gekost".
Na de breuk met Sparta brak
voor Marijt een onzekere tijd
aan. Onduidelijke makelaars
("Die wilden wat aan mij ver
dienen") meldden zich via de
telefoon, contacten met clubs
als NAC en Cambuur ("Die
clubs eisten een verhuizing
naar de betreffende plaats")
sprongen af, Telstar bood te
weinig en KV Kortrijk hield al
evenzeer pas op de plaats.
Marijt dreigde derhalve tus
sen de wal en het schip te ge
raken. Ten einde raad belde
hij zijn oude trainer Cor Brom
met de vraag of die niets voor
hem wist. Brom handelde
slagvaardig, wist van de de
fensieproblemen bij Roda JC
en tipte zijn vriend Bert Ja
cobs.
De Roda-trainer nodigde Marijt
uit voor een proefwedstrijd
("Tegen EHC"), de Noord
wijker voldeed redelijk, maar
de contractbesprekingen met
manager Coerver verliepen in
eerste instantie allesbehalve
soepel. "Het transferbedrag
dat Sparta voor mij vroeg,
vond ie te hoog. Ik was al 31
jaar en voor een kerel van die
leeftijd nog 75.000 gulden be
talen, nee, dat vond Coerver
te ver gaan".
Gepikeerd
De gepikeerde voetballer liet
het er niet bij zitten, vroeg
Coerver een paar dagen later
om een nieuw gesprek en
belde op diens kantoor Spar-
ta-bestuurslid Floor Bouwer.
"Als je binnen 10 minuten het
transferbedrag niet laat zak
ken, ga ik terug naar Noord
wijk en vangen jullie niets",
voegde Marijt Bouwer ge
spierd toe. Het dreigement
hielp. Sparta deed wat water
bij de wijn en gaf alsnog zijn
fiat aan de transfer naar Kerk
rade.
Na een wat stroeve aanloop ("Ik
had afwisselend Bregman en
Ehlen achter mij staan")
werkte Marijt zich op tot een
waardevolle Roda-mede-
werker. Hij kijkt intussen met
verlangen uit naar de nieuwe
competitie. Aan het einde van
de 'volgende rit' is hij immers
transfervrij "en dan wil ik nog
graag een klappie maken".
Vandaar dat hem er alles aan
gelegen is om met zijn ploeg
maten een goede seizoenpres
tatie af te leveren. "Aan de
voorbereiding ligt het in elk
geval niet", stelt hij vast. "De
instelling van de groep is
goed. de wil om te presteren is
er". Daar ontbrak het, althans
naar de opvatting van Marijt,
vorig seizoen bij sommige
spelers nogal eens aan. De be
reidheid om tot het einde
door te knokken was hier en
daar nadrukkelijk afwezig
"en daarom hebben we de
kans op Europa Cupvoetbal
laten liggen". "Jacobs erger
de zich daar aan. op het laatst
was hij dan ook duidelijk op
Roda uitgekeken". Na de
komst van nieuwe trainer
Piet de Visser ("Een onge
looflijk enthousiaste vent.
Die praat aan één stuk door,
hij lijkt wel een radio") is de
zweep over de selectie ge
gaan. "En dat bevalt prima",
weet Marijt. "Ik ben in elk ge
val van plan om er als van
ouds tegenaan te gaan. Dat
wil ik alleen al doen voor de
mensen hier uit de buurt. De
supporters. Want die waarde
ren mij. En erkenning van die
kant is nooit weg voor een
laatbloeier, die zich in het be
taalde voetbal alleen met een
goeie linkerpoot overeind
moet zien te houden"..
GERARD VAN PUTTEN
ROELOFARENDSVEEN - "Ik
probeer het hoogste te berei
ken en dat is voor mij het Ne
derlands elftal. Red ik dat
niet, dan zien we wel hoe groot
m'n mogelijkheden dan zijn.
Dat is mijn instelling, zowel
op het voetbalveld als op za
kelijk gebied. Bij AZ'67 is dat
voor mij haalbaar, ook al
moet ik knokken voor m'n
plaats".
Richard van der Meer (19) is sa
men met Leidenaar Fred Fi-
lippo bezig om een vaste
plaats te veroveren in de
hoofdmacht van de Alkmaar-
se eredivisieclub. Het Roelo-
farendsveense talent, door de
voormalige technische leider
bij AZ, Hans Kraaij, wegge
plukt bij de vierde klasser
DOSR, begint aan het voor
hem belangrijke derde sei
zoen. 'Ik heb een tweejarig
A-contract en dat loopt dit
jaar af. Hopelijk kan ik nu
doorbreken en er volgend jaa r
blijven spelen. Want het be
valt me in Alkmaar prima. Ik
ben ook van plan om er te
gaan wonen. Dan ben ik ten
minste van dat heen en weer
pendelen naar Roelofarends-
veen af'.
Vorig seizoen maakte Van der
Meer zijn entree in de door
Georg Kessler geleide forma
tie. "Halverwege het seizoen
heb ik m'n kans gehad door
blessures van anderen. Peters
en Van Rijnsoever waren
geblesseerd en Van Dongen
kreeg een schorsing van drie
wedstrijden. In een oefenpar
tijtje hebben ze mij toen als
laatste man getest. Dat ging
goed en de zaterdag erop te
gen Excelsior stond ik in het
eerste. De jongens accepteer
den meen dat is belangrijk in
het voetbal. Je moet maar af
wachten hoe oudere spelers je
opvangen. Ik heb ook altijd
veel geluisterd en dat moet,
want anders kom je er niet.
Tenslotte is er toch een groot
gat als je van een vierde klas
ser komt".
De zoon van een transporton
dernemer moest zich in dubbel
opzicht omschakelen omdat
hij tot dan steeds als aanval
lende middenvelder ("mijn
favoriete stek, maar bij AZ
heb je genoeg klasse met Pe
ters, Nygaard en nu Jonker")
had geopereerd. Richard van
der Meer maakt er geen
probleem van om op een voor
hem vreemde plaats te spelen.
"Ze proberen inderdaad van
alles met je. Ergens is dat wel
goed omdat je op elke plaats
moet kunnen spelen. Boven
dien moet je elke kans die je
krijgt met beide handen grij
pen. Veel kansen krijg je als
aankomende jongen natuur
lijk niet".
Kessler schonk Van der Meer z'n
vertrouwen en de Vener
maakte de laatste tien compe
titiewedstrijden vol als sluit
post vaii de Alkmaarse defen
sie. De competitie finale liep
voor AZ'67 echter op een re
gelrechte mislukking uit. Het
is immers genoegzaam be
kend dat koploper Ajax de
Alkmaarders alle gelegenheid
heeft geboden om de nationale
titel uit de Amsterdamse han
den weg te grissen. De afstand
tussen de nummers 1 en 2. die
aanziennjK was geweest, liep
in de spannende slotfase terug
tot twee punten, maar - en de
Alkmaarse supporters liggen
er nog wakker van - AZ kon
en wilde maar niet profiteren
van verdere Ajax-misstap-
pen.
Richard van der Meer: "Het
breekpunt was eigenlijk die
wedstrijd tegen Ajax (uit
slag: 2-2). De dwang i
te
schijnlijk te veel voor ons.
Jammer, want voor mij was
het helemaal een belangrijke
wedstrijd in zo'n vol stadion.
We konden het gewoon niet
maken. Beide clubs hebben in
die laatste periode gewoon ge
faald".
De AZ-speler legt ook een link
met het door de leiding van de
club kennelijk verfoeide ge-
le-kaarten-systeem. "Compe
titiesals die van het afgelopen
jaar worden ook door die gele
kaarten in de hand gewerkt.
Aan het einde van de rit heeft
bijna iedereen wel twee gele
kaarten. De dreiging van een
derde kaart drukt dan extra
zwaar, want je kunt niet het
risico lopen drie duels te mis
sen. Bij AZ zouden ze liever
een puntensysteem zien".
Voor wat betreft de komende
jaargang heeft Kessler al on
omwonden te kennen gegeven
dat er maar een doel kan zijn:
het kampioenschap. Met min
der wil de trainer geen genoe
gen nemen. Ook in de Europe
se bekerstrijd dient AZ zich
uit de schaduw van clubs als
Ajax en Feijenoord te gaan
werken, hoewel dat laatste
natuurlijk niet zo simpel ligt.
"Bij AZ is financieel en maat
schappelijk alles goed gere
geld. Het is een echte topclub,
alleen moeten de prestaties
nog doorgroeien. Dat kost
tijd, maar er is veel vertrou
wen in Kessler. Hij heeft een
hele goede benadering va n het
voetbalspel en kan goed met
mensen omgaan", meent de
tienvoudige UEFA-jeugdin-
ternational.
AZ speelt in de eerste ronde van
de UEFA-cupstrijd tegen het
Luxemburgse Red Boys. een
opponent die eerder al eens
een pak slaag kreeg in de
'Hout'. "Als je de verhalen
moet geloven is Red Boys geen
probleem voor ons. In Alk
maar hebben we al eens met
10-1 gewonnen, dacht ik. De
naam AZ is in het land nog
onvoldoende bekend. Door die
wedstrijden in de UEFA-cup
zouden we daar verandering
in kunnen brengen",zegt Van
der Meer, die verder aan de
opbouw van het elftal
denkt Schokkende wijzigin
gen heeft de ploeg immers niet
ondergaan. Jaan de GraaJ
(IJsselmeervogels), Roger
Schouwenaar (Belgie), Wim
van Dongen (Vitesse) en Bart
van Nieuwpoort (Telstar) ver
trokken. Daartegenover staat
de komst van middenvelder
Jos Jonker (FC Den Haag) en
aanvallers Chris van der
Dungen (FC Den Bosch) en
Jan Gaasbeek (DOVO)
"AZ bouwt verder met de groep
die vorig jaar tweede werd.
Het is een uitgebalanceerd elf
tal. Als dit team bijeen blijft
en de blessures meevallen,
hebben we een goede kans om
kampioen te wordenAjax en
PSV hebben verkopen ge
daan, die eigenlijk te belang
rijk voor het elftal zijn. Ajax
mist 'n Krol en 'n Tahamata.
PSV, dat vorig seizoen tegen
het einde toch constant
draaide, zit, zeker n\et de
voorhoede, moeilijk", aldus
Van der Meer.
Hij geeft blijk van een gepast,
maar duidelijk optimisme
binnen de Alkmaarse spelers
groep ten aanzien van de
nieuwe puntenronde. On
danks een teleurstellende ne
derlaag tegen Atletico Ma
drid (0-1) en een verloren fi
nale van het Amsterdam
705-toernooi tegen rivaal
Ajax (1-2) in de aanlooppe
riode heeft hij toch de nodige
progressie bemerkt"Goed. we
wonnen vorig jaar het toer
nooi in Amsterdam wel, maar
het spelniveau van ons ligt nu
hoger dan toen. En dat is een
bevredigend perspectief voor
de competitie", zegt Van der
Meer. Zelf leek hij voor dit sei
zoen helemaal uit de boot te
vallen door vervulling van de
militaire dienstplicht. "Ik
werd verkeerd geplaatst en
dacht eerlijk dut hel met IM
gebeurd xu zijn. Doordat ik
in Naarden zat. kon ik niet
meer meetramen met de
A-groep. Dan ben je snel weer
een 'vreemde'. Toen Van
Rijnsoever zijn been brak
hebben ze wat voor me kunnen
regelen. Voorlopig speel ik nu
als rechtervleugelverdediger.
Gelukku
ant ik heb
WIM VAN WANROOY
