'n Museum, is
dat nou wat?
Gruppo Sportivo niet
meer wat het was
TRAVELOGUE" MISSER
VAN HUMAN LEAGUE
Niet meer
het speel
terrein
van
geleerde
heren
maar
voor
iedereen
WOENSDAG 13 AUGUSTUS 1980
PAGINA 17
"Een museum is een gebouw waar voorwerpen ten
toongesteld worden. Het is er kil en donker. Boven
dien mag je nergens aankomen niet te hard lopen
en je moetje mond dichthouden".
Museum voor geleerde heren
Nog niet eens zo heel lang geleden was dit zo. Musea
waren er niet zozeer voor mensen om eens een kijkje
te nemen hoe bijvoorbeeld Rembrandt schilderde;
welke gebruiksvoorwerpen onze voorouders hadden
of hoe in het oude Japan thee werd gedronken.
Nee, elk museum had een groot aantal "mooie din
gen", die het liefst achter slot en grendel werden
geborgen om "lekker te bewaren".Zo'n museum was
slechts voor een klein publiek toegankelijk. Voor
"geleerde heren", of mensen die dat nog moesten
wordenstudenten dus. Ook de gegoede burgerij een
klein deel van de bevolking met veel geld), die meen
den verstand van zaken te hebben, bezochten het
museum.
Geen mooie dingen
meer
Pas na de Tweede Wereldoorlog is
hierin echt verandering gekomen
Het museum werd meer openge
steld voor publiek. Het is niet zo
dat die musea vroeger geen zin
hadden in al die bezoekers. Maar
als je bedenkt dat een schilderij
uit de 1 le eeuw niet te veel
daglicht kan verdragen, maar
Galgen rad is er
weer over twee weken
ook geen stof of vette vingers van
kinderen die zoiets wel eens van
dichtbij willen bekijken, kan je je
wel voorstellen dat er na een paar
jaar niet veel meer over is dan
alleen een linnen doek. Conserve
ringsmiddelen (een chemische be
schermlaag die op voorwerpen
aangebracht wordt om ze langer
te kunnen bewaren) waren er
nauwelijks. Intussen zijn we
technisch zover dat dit geen
probleem meer hoeft te zijn. Ook
de manier van verzamelen is ver
anderd. Tot voor kort probeerde
de museummensen alleen "mooie
dingenaan de collectie toe te
voegen. Nu gaat men er over het
algemeen van uit dat het belang
rijk is voor het publiek om te laten
zien hoe bijvoorbeeld
De lange oprijlaan van het voormalige Academisch Ziekenhuis is nu de toegangsweg naar de musea Boerhaave en Volkenkunde.
Afghanistan vandaag de dag le
ven. De tentoonstelling in het mu
seum voor Volkenkunde is hier
een aardig voorbeeld van.
Het is echt leuker geworden in het
museum. Zo is er in veel musea de
laatste tijd een Educatieve Dienst
opgericht. Die houdt zich bezig
met "het begeleiden van het
publiek". Zij werken vooral aan
museumprogramma's voor jonge
mensen en begrijpen dat nie
mand er iets aan heeft om een mu
seum van voor naar achter door
te lopen en al die honderden bord
jes te lezen. Want laten we wel we
zen, daar word je niet goed van!
met z'n allen nar
je keuze en zo'n educatief mede
werker vertelt je van alles over het
onderwerp wat je hebt uitgeko
zen. Vaak draait hij of zij nog een
film. In veel musea is er ook een
"werkplaats"waar je zelf aller
lei dingen kunt maken die je net
in een tentoonstelling hebt bezich
tigd.
Handig
Gezellig
Een museum kan ook een zeer han
dig hulpmiddel zijn. Bijvoor
beeld als je voor school een verslag
moet maken. Loop er gewoon bin
nen. Ze helpen je wel verder. In
het museum van Ohdheden liggen
zelfs literatuurlijsten klaar. Alles
is al voor je uitgezocht. Zelfs foto's
om je verslag te illustreren kan je
daar krijgen.
Verder heeft elk museum zijn eigen
bilbliotheek. Als je iets over de ge
schiedenisvan Leiden weten wilt
kan je altijd in de Lakenhal te
recht. Je mag de boeken niet mee
nemen, maar je kunt ze daar op je
gemak zitten lezen.
Goedkoop
Voor het geld hoefje het niet te laten.
Elke woensdag is het museum
gratis te bezoeken. Er bestaat ook
een Jeugdmuseumkaart voor
slechts anderhalve piek. Een heel
jaar lang kan je voor dat geld elk
Rijks- en Gemeentemuseum be
zoeken.
ANNELOES TIMMERIJE
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
2 - LATE AT NIGHT - May-
4-IK WEET NIET HOE - Ben
ny Neyman
5 - COULD YOU BE LOVED -
Bob Marley and The Waiters
6 - MIDNITE DYNAMOS -
Matchbox
7 - CUPID - Spinners
8 - THEME FROM NEW YORK
- Frank Sinatra
9 - EMOTIONAL RESCUE -
Rolling Stones
10 - DOIN LA BAMBA - Pussy
cat
14 - PETER GUNN - Emerson
Lake and Palmer
15 - UPSIDE DOWN - Diana
Vorig jaar vond het laatste concert
plaats van de Nederpopformatie
Gruppo Sportivo. De groep, die
toen bomvolle zalen trok, had
aangekondigd een punt te zetten
achter haar bestaan. Hans Van-
denburg maakte daarna een solo
elpee "Buddy Odor is A Gas" en
stelde een gelegenheidsformatie
samen. Onlangs is Gruppo Spor
tivo echter opnieuw opgericht en
verscheen de nieuwe elpee "Co-
P.v Copy".
Al bij de eerste tonen van de nieuwe
schijf wordt het duidelijk: Grup
po Sportivo is niet meer wat het
geweest is. Voor degenen die de
uit de as herrezen groep live heb
ben kunnen aanschouwen was
dat al duidelijk. Maar de nieuwe
elpee 'Copy Copy' bewijst eens
temeer dat Gruppo Sportivo be
ter in ruste had kunnen blijven.
Er staat op de nieuwe elpee wer
kelijk geen enkel nummer dat de
vergelijking met het werk op de
vorige uitstekende elpee's kan
doorstaan. Alle nummers ziin
stuk voor stuk ver beneden de
maat. De nieuwe elpee van Spor
tivo bevat geen enkel hoogte
punt.
Het lijkt er op de kwaliteit van de
voormalige Gruppo Sportivo
volledig is overgenomen door
Tutti Frutti. de nieuwe band van
ex-Gruppo lid Meike Touw. Tutti
Frutti heeft eigenlijk alles wat
voorheen in Gruppo Sportivo
boeide. Vocaal en instrumentaal
kan men de vergelijking met
Gruppo gemakkelijk doorstaan.
De gimmick, de sfeer en de komi
sche act van Tutti Frutti lijkt niet
alleen op die van de voormalige
Gruppo Sportivo maar overtreft
dit zelfs. Daarnaast ziet Tutti
Frutti kans nog heel watorginali-
teit aan hun act toe te voegen.
En Gruppo Sportivo zelf: dat lijkt
gewoon nergens meer op!
JAN RIJSDAM
"Hold
out":
boordevol
prima
muziek
van
Jackson
Browne
Jackson Brown
Hij zingt zoals hij eruit ziet. Lief
dus. Soms een beetje té. In elk
geval is de nieuwe Browne een
juweel van een plaat. Vandaar de
eretitel "Popjuweeltje". Met
recht.
Jackson Browne is geen onbeken
de naam voor de rechtgeaarde
popliefhebber. Deze in Duitsland
geboren Amerikaanse gitarist
pianist-zanger-componist
schreef indertijd ondermeer
nummers voor The Byrds en
Linda Rondstadt. "Hold Out" is
alweer zijn zesde langspeler en
waarschijnlijk de derde die in
"het land van de onbegrensde
mogelijkheden" met goud zal
worden bekroond.
Vreemd genoeg is Browne nooit
helemaal echt doorgebroken. Al
thans hier in Nederland. Maar
daar zou "Hold Out" wel eens
verandering in kunnen brengen.
Een schi jf boordevol melodieuze,
sfeervolle en dikwijls romatische
muziek. Echt luisterwerk. Drie
hoogtepunten. "Disco Apocalyp
se". "Hold Out" en "Hold on Hold
out".
Sen van deze drie
single, en daar zijn plannen voor,
betekent dat hoogstwaarschijn
lijk ook het grote publiek voor de
bijl gaat. Al kun je dat met die
vreemde smaak van het platen
kopend Nederland natuurlijk
nooit met zekerheid zeggen.
JAAP VISSER
Gentle Giant:
beluisteren
zeker waard
"Civilian", Gentle Giant (Ariola).
Een elpee die ik blind uit de platen
kast trek is "Free Hand" van de
Schotse formatie "Gentle Giant";
ik draai die plaat zéér regelmatig.
Free Hand dateert van 1975 en
bevat fascinerende muziek: een
complexe mixture van jazz, rock
en popmuziek met haarfijne
zangpartijen op inventieve wijze
aan de groeven toevertrouwd.
De elpee "Civilian" is het nieuwste
produkt van het muzikantencol
lectief uit Schotland. Een plaat
waarop de eigenwijze muziek van
de groep is ingeruild voor meer
toegankelijker werk: de reus
(giant), oftewel de heavy kant van
de groep heeft het subtiele
(gentle) in de muziek verdrongen.
Ook de gitaar heeft een meer op
vallende plaats in GG's muziek
gekregen. Sporen van de vroege
re inspanningen zijn echter hier
en daar nog op de plaat te vinden.
Jammer, ware het niet dat "Civi
lian" de moeite van het beluiste
ren zeer waard is: er zijn vaklie
den aan het werk, dat is de voor
naamste conclusie.
H.V.
Diana Ross op disco-toer
Diana Ross - "Diana" - (Motown)
Diana Ross heeft zich helemaal op
de disco-toer gegooid. Op haar
nieuwe elpee "Diana" prijken
maar liefst acht nummers waar
mee zij onmiskenbaar aansluit op
het gehoor van het grote publiek.
Het heeft zijn uitwerking niet
gemist want het nummer "Upsi
de Down" teistert inmiddels alle
discotheken en hitparades.
Het valt niet te ontkennen dat te
midden van de vele disco-troep
die van de platenpersen rolt best
wel goede produkties zitten. In
die zin springt het nieuwe el
pee-werk van Diana Ross er ook
uit. Het klinkt technisch, muzi
kaal en instrumentaal allemaal
best perfect. Maar een streling
voor het oor, zoals vroeger werk
van Diana Ross, dat is het niet.
Er staat ongetwijfeld meer hit werk
op de elpee "Diana". Maar je kunt
je afvragen of iemand van het ka
liber van Diana Ross het daarvan
moet hebben Wat mij betreft
niet- J.R.
"Travelogue", Human League
(Ariola).
De synthesizer neemt in de heden
daagse popmuziek een steeds
belangrijker plaats in. Conven
tionele muzikanten hebben lange
tijd geaarzelf of het "stuk elek
tronica" wel als instrument kon
worden betiteld, wat is een synthe
sizer tenslotte meer dan een hoop
draden, weerstandjes en filters0
Uiteenlopende muzikanten als
Stevie Wonder en Vangelis en
groepen als het Duitse Kraft werk
en het Engelse Seventh Wave
overtuigden de kritikasters er
evenwel van dat de synthesizer
het instrument van de toekomst
was. De voortschrijdende elek
tronica heeft de gigantische syn
thesizers van het eerste uur aan
zienlijk m formaat doen krimpen
en de prijs doen dalen. Daardoor
kwam het apparaat (instrument
dus) ook binnen het bereik van
minder draagkrachtige muzikan
ten.
De laatste tijd schieten de synthesi
zer-groepen (groepen die buiten
de synthesizer geen enkel ander
instrument gebruiken) als pad
destoelen uit de grond. Orche
stral Manoeuvres in the Dark en
de Human League zijn daar ex
ponenten van. De in de popmu
ziek nog steeds favoriete gitaar is
net als basgitaar en drums ver
vangen door elektronica. Nu kan
dat aardig uitpakken, maar - vind
ik - voorwaarde is dan dat ook
werkelijk wordt getracht af te
wijken van de platgetreden pa
den van de popmuziek. Wanneer
dat niet het geval is ontstaat er
een kunstmatige, inderdaad syn
thetische rockmuziek. Jammer
jongens, kans gemist, terug naar
af is dan mijn advies.
Zo ook de Human Leaguedie onder
de titel "Travelogue" een tweede
langspeler afleverden. Een plaat
vol met synthetische rockgelui-
den. Nieuwe wegen ho maar.
Zanger Phil Oakley heeft boven
dien een stem die je niet langer
dan twee nummers achtereen
kunt aanhoren. Een misser dus,
deze nieuwste van het Engelse
Humanistische Verbond. Niets
onder de zon.
HANS VELDHUIZEN.
Veelzijdigheid
van Queen
welhaast
onaantastbaar
"The Game", Queen. (EMI)
Behalve het uiterlijk van de band
leden is er bij Queen weinig tot
niets veranderd. "The Game" is
de zoveelste lp van deze vier
mansformatie die het predikaat
"sterk" verdiend maar ook niet
meer dan dat.
Het niveau van "Bohemian Rapso-
dy" heeft de groep nooit meer
kunnen bereiken. Niet zo vreemd
eigenlijk want een dergelijk mu
ziekstuk wordt slechts eens in de
pakweg tien jaar geschreven. Wel
is Quecn er in geslaagd om de de
verschillende stijltjes die in het
nummer "Bohemian" zaten op te
splitsen in aparte werkjes. Op
zich ook al een verdienste en het
zegt voldoende over de veelzij
digheid van deze band. Die is
welhaast onaantastbaar.
Veelzijdigheid die ook op "The
Game" naar voren komt. Neem
bijvoorbeeld "Crazy Little Thing
Called Love" en "Play The Ga
me". Een wereld van verschil.
Toch herken je Queen onmiddel
lijk door de jankende sologitaar
en het typische stemgeluid van
Freddy Mercury. Zelfs op een
"Another One Bites the Dust".
Een funky-hoogetpunt op deze
wederom "fraai-behoesde" lp.
Maar. het blijfl wachten en hopen
op een tweede "Bohemian". Wel
licht ijdele hoop.
J.V.
Defector weinig interessant
"Defector", Steve Hackett (Phonogram).
Steve Hackett is de gewezen gitarist van de Engelse symfonische rock
groep Genesis. Hij verliet die groep in 1978 om een solo-cariere op te
bouwen. Resultaat tot nog toe: drie elpees van wisselend muzikaal ge
halte. Delector" is de titel van de onlangs verschenen vierde solo-elpee
van de gitarist.
Hackett is weliswaar een begenadigd gitarist, maar mist op zyn vierde
soloplaat de muzikale potentie die nodig is om een plaat te maken die
uitstijgt boven de middelmatige produkten die de markt overspoelen.
Defector" komt, treurig genoeg, op een enkele uitzondering na niet
boven die middelmaat uit. Hackett neigt op "Defector" naar het bom
bastische. De teksten zijn van pover gehalte, een gehalte dat door de
eerste de beste Nederlandse amateur-componist kan worden overtrof
fen.
Hoewel Hackett in het verleden heeft bewezen wel degel'jk voldoende m
zijn mars te hebben om te zorgen voor een muzikaal hoogtepunt, biedt
"Defector" over het geheel genomen, weinig interessants. Wacht tot de
