„Grappig mengelmoes
garantie voor succes"
Stadsgehoorzaal
Oude tijden
herleven in de
LEIDSE
TOP 15 J
Veel
luisterplezier
bij elpee New Musik
DEVO
LEUK
Interview: aan
der saaie \ant
De reggae-sceptici
moeten niet zeuren
Massada
stelt
teleur
WOENSDAG 16 JULI 1980
EXTRA
PAGINA 19
Den Haag (vlak bij het Centraal
station). Aanstaande zaterdag
wordt daar door het Algemeen
Haags Comité voor de eerste
keer Maliepop georganiseerd. In
de open lucht en gratis voor
niets. Een "free-festival" heet
zoiets in goed Nederlands.
Om half vier wordt daar begonnen
met Iquana, een latin-rock for
matie. Om kwart over vier be
klimt Dr. Pop het podium ge
volgd door de New Adventures
(om vijf uur). Daarna Tutti Frut-
ti (plus minus kwart over zes) en
om half acht de Urban Heroes.
Als klap op de vuurpijl draaft
rond negen uur het herrezen
Gruppo Sportivo op en, of het
allemaal nog niet genoeg is, om
tien uur, als het dus zo'n beetje
donker begint te worden, de
Golden Earring (zonder Frans
Krassenburg, met Barry Hay).
volgen. De laatste avond was in
de zomer van '71 in Voorschoten
(Focus). De Pop Movements club
telde toen ruim 1400 (veertien
honderd!!) leden.
Op drie oktober gaan we het nog
eens dunnetjes over doen. Gal
genrad, deze jongerenpagina
dus, organiseert in samenwer
king met Hageneès (en Leiden-
kenner bij uitstek) Henk van
Leeuwen van Pop Movements
een grandioze happening in de
beattempel van Leiden, de
Stadsgehoorzaal.
Nadere bijzonderheden volgen
nog.
Nog eerder kun je voor een popfes
tival terecht op het Malieveld in
LEIDEN - Oude tijden herleven
op drie oktober in de Leidse
Stadsgehoorzaal. Een beatfes-
.tijn met onder meer de Namby
Pamby's, Nou Spirit of St.
Louis, Trail, Catapult, Runa
ways ende Shoes. Inder
daad, alle afkomstig uit de Sleu-
telstad en omgeving. Een soort
Leidse beatnacht dus.
Osaka zal drie oktober weer door Leiden schallen. Na de Haagse Beatnacht treden de
Shoes op in Leiden. Wegens succes geprolongeerd!
Het begon in december '65. De eer
ste bcatavond in Leiden van Pop
Movements-club. In het Anto-
nius clubhuis aan de Lange Mare
stonden toen de Moenpiepers en
de Kick zich in een zweterig
sfeertje uit de naad te spelen.
Nog vele beatavonden zouden
moet komen. Maar hoe meer be
kendheid we krijgen des te meer
eigen nummers kunnen we gaan
spelen".
Dit interview vindt dan ook plaats
in de "breaks" van het instuderen
van nummers van eigen en an
dermans makelij ("Another brick
in the wall" en "Show me the
way") bijvoorbeeld.
Free concert
De toekomst, we hadden niet an
ders verwacht, ziet het bonte ge
zelschap met vertrouwen tege
moet. "We zijn er van overtuigd
dat wc het gaan maken", klinkt
het clichématig Wat realistischer.
"Alles zal afhangen van de ko
mende toernee door Engeland.
Daar bereiden we ons dan ook
heel serieus op voor".
Nederland? Erik en Martijn: "Eh ja,
dat valt nog te bezien. Het ligt er
aan hoe het met de belasting zit".
Brian vult aan: "Geen probleem, f
we geven gewoon een 'Tree con
cert" voor de belasting..."
JAAP VISSER
9 - ALOHA OE - Goombay
Dance Band
10 - PIERROT-Bonnie St.Clai-
11-IK WEET NIET HOE - Ben
ny Neyrnan
12 - POWER - Temptations
13 - SHAN Dl - Kiss
14- CONTAINER SONG - Henk
Wijngaard
15 - CUP1D - Spinners
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
New Musik - From A to B (CBS)
Onbekend maakt onbemind en daar moet in het geval van de formatie
New Musik nodig iets aan worden gedaan. Wat de Engelsen namelijk
presteren op hun debuutelpee From A to B is een lust voor het oor en
verdient 'n breder gehoor. Weinigen zullen immers tweeeneenhalve
week geleden in de nacht van zaterdag op zondag via Hilv. 3 in het
uitstekende programma van Peter Holland het nummer Sanctuary
hebben gehoord. Omdat op dat tijdstip vooral 'gouwe ouwe' aan bod
komen, werd het koortsachtig denken welke groep daar nu wel achter
zat. Misschien is het daarom dat ik de vrolijke, aansprekende klanken
van New Musik associeer met eind zestie/beein zeventig. Dat ondanks
het veelvuldig gebruik van de synthesizer. Belangrijk is het
eigenlijk niet. Wél belangrijk is de kwaliteit van From A to B.
Sanctuary is het leukst, maar ook de andere nummers mogen er we
zen. Verantwoordelijk man is gitarist Tony Mansfield die alle num
mers schreef, van tekst voorzag en bovendien de plaat produceerde.
Vooral in dat laatste heeft hij heel wat werk gestoken. Sommigen
zullen From A to B daarom 'overgeproduceerd' noemen, maar storend
is het beslist niet. De vraag of het live allemaal waar is te maken, lijkt
me vooralsnog ook niet zo interessant (al vallen mensen daar wel
over) als het op de plaat maar klinkt. En bij New Musik doet het dat als
een klok. Een popjuweeltje.
Winterhand populair op Ibiza
Paco, de solo-gitarist, is geboren en
getogen in Barcelona maar woont
al jaren op Ibiza. Hij zegt 29 jaar
oud te zijn maar volgens de ove
rige bandleden beweert hij dat al
jaren. Paco heeft vroeger on
dermeer in de begeleidingsband
van Peret (je weet wel, die knaap
van "Boriquito", of zoiets) ge
speeld.
Concurrentieslag
Brian, Steve, Martijn en Paco be
sloten vorig jaar een band te for
meren. De Winterhand. Erik
werd gepolst maar hield de boot
nog even af. Met z'n vieren be
gonnen de door de Spaanse zon
gebruinde muzikanten in het
najaar aan een toernee door En
geland. Een keiharde maar suc
cesvolle concurrentieslag.
"In het Noord-Oosten van Enge
land wemelt het van de bandjes.
Honderden. Die kunnen terecht
in zo'n driehonderd zalen en
clubs. De onderlinge concurren
tie is moordend. Je moet je elke
avond weer waarmaken. Je kunt
echt geen avond verslappen. We
hebben daar gebeuld, afgezien en
uiteindelijk kwam het succes.
Voor komende winter hebben we
een prima contract gekregen.
Van begin november tot januari
zitten we volgeboekt. Elke avond
spelen en tussendoor een plaatje
maken. Misschien zelfs een hele
LP. Dat moet dan gebeuren in de
Soundlink studio's in Newcastle.
Onze producer is Phil Stevens".
Toen het viertal dit voorjaar weer
op Ibiza neerstreek werd een
tweede poging ondernomen om
Erik aan te trekken. Ditmaal met
succes. "Erik was de "missing
link". We zochten nog een goede
slaggitarist en iemand met een
puike stem. In Erik hebben we
beide gevonden".
Garantie
Over de muziek die zij maken zeg
gen de vijf bandleden: "Drie ver
schillende nationaliteiten bete
kent in ons geval ook drie ver
schillende speelstijlen. Zonder
opschepperij durven we te zeg
gen dat die mengelmoes een
garantie voor succes is. Het is een
originele en grappige combina
tie".
Het hanteren van verschillende
speelstijlen levert volgens de
bandleden geen onderlinge wrij
vingen op. "We geven elkaar de
mogelijkheid om voldoende aan
de bak te komen. Bovendien
voelen we elkaar goed aan en
houden we van eikaars stijl.
Daardoor zijn er geen onderlinge
Voorlopig moet de winterhand nog
concessies doen en veel werk van
anderen spelen. "Zowel hier op
Ibiza als op toernee door Enge
land heb je te maken met een
publiek dat bekend werk wil ho
ren.. Aan die wens moetje tege-
1 - LATE AT NIGHT - May-
wood
2 - LOST IN LOVE - Demis
Roussos
3 - RELIGHT MY FIRE - Dan
Hartman
4 - MIDNITE DYNAMOS -
Matchbox
5 - CARA MIA - Jay and the
Americans
6 - THEME FROM NEW YORK
- Frank Sinatra
7 - EMOTIONAL RESCUE -
Rolling Stones
8 - XANADU - Olivia Newton
SAN ANTONIO ABAD - Ibiza, lustoord voor liefhebbers van vrouwelijk
dan wel mannelijk schoon. Lustoord voor voornamelijk Engelse muzi
kanten, tuk op een baantje voor de zomermaanden. Een paar uurtjés per
avond op een gitaartje tokkelen voor pakweg zestig piek, soms meer en
heel soms veel meer, is natuurlijk best aantrekkelijk.
Overdag in de zon, een beetje repeteren en, indien nodig, af en toe een
"beach party" meepakken. Spelen op het strand voor een grote groep
toeristen. Zonder versterker en microfoon. De pest voor je stem maar
uitstekend voor je portemonnaie.
Ibiza, nog altijd een lustoord voor overjarige hippies die op een handige
manier gebruik weten te maken van de vakantiestemming van met
name Duitse en Zweedse toeristen.
Tientallen, misschien wel
honderden muzikanten,
proberen in de ontelbare
bar's en nachtclubs die
het eiland rijk is de over
het algemeen jeugdige
toeristen met "live-mu-
ziek" te vermaken. Een
opvallende plaats in dit
uitgebreide gezelschap is
weggelegd voor de "Win
terhand".
De muziek van deze band
laat zich moeilijk om
schrijven en misschien is
er juist daardoor een gro
te toekomst voor deze
band weggelegd. Op Ibiza
is de band in korte tijd
zeer populair geworden.
Andrew Gold:
erg mager
Andrew Gold - Whirlwind (Asy
lum)
Eigenlijk alleen Make up your
mind, het allerlaatste nummer
van zijn nieuwe elpee Whirlwind,
wekt (zoete) herinneringen op
aan de vorige plaat van Andrew
Gold. De melodieuze muziek met
de nadruk op vocalen die All this
and heaven too zo aangenaam
maakte, heeft plaats gemaakt
voor een veel krachtiger geluid.
Misschien komt het wel doordat
Gold behalve de piano, ook de
gitaarpartijen voor zijn rekening
neemt, maar in elk geval is.
Whirlwind geen succes.
Er zit weinig variatie in de num
mers en bovendien verzuipt
Golds stem in de zee van geluid.
De ballade is meer voor hem
geeigend en verdient op volgen
de platen dan ook van de nodige
ruimte.
BARTJUNGMAN
Dcvo - Freedom of choice (Virgin)
Na de geforceerde entree enkele ja
ren geleden in het popwereldje
blijkt de Amerikaanse groep De-
vo zich nu op dansmuziek toe te
leggen. Geen moeilijk-doencrij
meer over de-evolution en dat
soort grappen, maar geluiden die
je als elektronische disco zou
kunnen omschrijven. Zoiets als
The Buggies en M Het is een mu
ziek die z'n beperkingen kent en
ook niet te vaak moet worden ge
draaid, want verveling ligt op dt
loer.
Maar nummers als Gates of steel
en Cold war zullen het op een
feest best doen.
BART JUNGMAN
Interview - Snakes and lovers
(Virgin)
De naam van Peter Wingfield ach
ter op de hoes van Snakes and
lovers maakte mij zeer benieuwd
naar de muzikale prestaties van
de Engelse formatie Interview.
Hem als sessie-muzikant schept
verwachtingen (Wingfield maak
te een jaar of wat geleden de
schitterende elpee Breakfeast
Special). Maar die worden niet
ingelost. Het klinkt welluidend,
er valt weinig op aan te merken,
maar ook weinig aan te beleven
Het ene oor in en het andere uit.
Beetje saai dus. Afgezien dan van
Adventures, The Conqueror en I
hope it's me. Dat zyn leuke
nummers. BART_JUNGMAN
De Winterhand druk aan het repeteren in de "Cirkus-bar" in San Antonio,een tijdlang de vaste speelplaats van
deze populaire groep.
Levensgenieter
De Winterhand bestaat uit een
Spanjaard, twee Engelsen en
twee Nederlanders. Drie ver
schillende nationaliteiten, drie
verschillende muziekinvloeden.
Hieronder het verhaal van de vijf
bandleden, vrienden en voor
al....levensgenieters.
Erik en Martijn (beiden 28) zijn de
twee Nederlanders in het geheel.
Erik is opgegroeid in Leiderdorp
en heeft ook nog een tijdlang in
Leiden gewoont. Op de sociale
academie hield hij het op een ge
geven moment voorgezien en be
sloot te gaan trekken. Hij is nu
bezig aan zijn vierde zomer op
Ibiza. Overwinteren gebeurt
meestal op Tenerife.
Martijn is Amsterdammer en van
keurig nette komaf. Studeerde
Nederlands, was eerste violist in
een jeugdorkest, verdienstelijk
hockeyspeler en leefde samen
met zijn verloofde. Martijn:
"Ruim vier jaar geleden gingen
mijn vriendin en ik uit elkaar.
Mijn plan was toen om een half
jaartje naar het buitenland te
gaan maar dat is dus iets anders
gelopen. Je raakt als het ware
geïnfecteerd hè".
Erik en Martijn ontmoetten elkaar
vier jaar geleden. Op de grens van
Marokko en Algerije. Martijn
stond daar, in de woestijn, te lif
ten en Erik kwam langs in een
volkswagenbusje... Martijn, vio
list en Erik zanger/gitarist, spéél
den voor het eerst samen op
Mallorca en later op de Canari-
sche eilanden. Daar onmoeten zij
een Engelse gitarist, Kevin, die
hen aanraadde om hun geluk
eens op Ibiza te gaan beproeven.
Zodoende.
Brian, de 24-jarige bassist, en Ste
ve, de evenoude drummer, ko
men uit de omgeving van Man
chester. Vier jaar geleden kwa
men zij elkaar op straat tegen.
Brian vroeg aan Steve, het kan
ook andersom geweest zijn, waar
hij mee bezig was. Steve vertelde
dat hij van plan was om naar Ibiza
te gaan waarop Brian antwoord
de: "Nou dan ga ik met je mee.
"Uprising" - Bob Marley and the
Wailers - Ariola
En nu moet het maar eens afgelo
pen zijn. Doodziek word ik van
dat oeverloos gezwam al zou reg-
gae-muziek de simpelheid troef
zijn. "Het lijkt allemaal op elkaar.
Je hoort de hele tijd hetzelfde", zo
merken reggae-sceptici op. De
ballen verstand hebben zij van
muziek.
Reggae is wel degelijk zeer afwis
selend maar om dat te constate
ren moet je je goed op de muziek
concentreren. Neem de nieuwste
Marlcy-creatie "Uprising". Na
een keer draaien luidt de conclu
sie. "Aardig, maar een beetje een
tonig". Na de tien nummers nog
een paar keer aandachtig te heb
ben beluisterd, krijgen Marley en
de zijnen je in een wurgende
greep. Een prima elpee derhalve,
mits de kat uit de boom gekeken
wordt.
Een waardige opvolger van "Ba
byion by Bus". Velen beschouw
den deze dubbel live-lp als Mar-
ley's eindstation. Marley staat
immers al twintig jaar op de büh
ne en dan zou de inspiratie er zo
langzamerhand wel eens uit
kunnen raken. Vergeet het maar.
De teksten zijn nog altijd ijzersterk
door hun eenvoud en aangrij
pende thema's. Qua tekst en qua
muziek is "Redemption Song"
het absolute hoogtepunt. "Could
you be loved". "Zion Train",
"Coming in from the cold" en
"Real situation" zijn de overige
pieken op dit swingende stuk vi
nyl.
teggae-sceptici! Niet zeuren, ko
pen die plaat en tien tegen één dat
l'illn- n.i .rn paar k-int. n :H
beluisteren als het bekende blad
aan de boom omdraaien. Wed
den
JAAP VISSER
gelrechte knieval voor de com-
Het zat er eigenlijk wel een beetje
in. In de zaal ging Massada al on
middellijk na de rigoreuze band
wisseling de commerciële kant
uit. Alles werd super-professio
neel aangepakt. Het typische la-
tin-geluid werd gehuld in een
stevig roek-jasje met als gevolg
dat de spontane Massada-tintjes
(lees rimboe-geluiden) in de her
rie verloren gingen. Massada live
is nog altijd een swingende ge
beurtenis maar het spontane is er
vanaf. De band is een goed geo
liede machine geworden.
Jammer maar helaas. Dat is de
trieste conclusie die aan "Massa-
da's derde" moet worden ver
bonden. Het zag er allemaal zo
veelbelovend uit. "Astaganaga"
was zonder meer een sterke de-
buut-elpee van deze Molukse
formatie. "Pukul Tifa" was een
nog sterker vervolg. De band
groeide zienderogen. Reikhal
zend werd uitgekeken naar
nummer drie. Dat werd dus "Pu-
saka" en een afknapper. Een re-
Dat blijkt ook op "Pusaka". Het
geluid is beter dan op de twee
voorgaande. Het produkt is af
maar daar is dan gelijk zo'n beetje
alles mee gezegd. Natuurlijk, er
staan best sterke nummers op.
Akar Bahar doet zelfs heel sterk
aan het "echte" Massada denken
en "I never had a love like this
before" en "Feelin Lonely" zijn
ronduit sterke nummers.
Maar "Discrime" is een teken aan
de wand. Pure discotroep om nog
maar te zwijgen van het ronduit
truttige "Sajang Jammer
maar helaas.
JAAP VISSER
