Straks een vrije de meester gaat dag: staken! „Ik en mijn broertje - mijn broertje OMLlft „De Klepperdoos" WONDER rebec ca van aarderen zevenjoar ZATERDAG 7 JUNI 1980 PAGINA 37 Wie heeft een idee tegen de vakantie- verveling De grote vakantie komt er weer aan. Gelukkig maar. want de meesten van jullie hebben waarschijnlijk ge noeg van school. Het school jaar heeft lang genoeg ge duurd, de zomer is in aan tocht en dan valt er zóveel te doen, dan is er nauwelijks tijd om naar school te gaan. Als het erg warm is, is het sowieso zonde om binnen te zitten. Eigenlijk zou de vakantie veel langer moeten duren. Dat hoor je kinderen vaak zeggen als 2e net vrij hebben. Toch gebeurt het wel datje de laat ste weken helemaal niet meer weet watje moet gaan doen. Veel vrienden en vriendinnen zijn op de camping'of in het buitenland, zodat je niet met ze kan gaan spelen. Of je hebt' gewoon nergens meer zin in. Er zijn oók een heleboel rotdin gen aan zo'n vakantie. In de zomer zijn er maar bar weinig televisieprogramma's die een beetje het aankijken waard Lekker voor warme dagen: water spuitende buizen, waar je doorheen kunt hollen. Deze speelplaats ligt in New York (Amerika). Wel eind weg dus. Misschien kun jij iets versieren met een tuinslang zijn. Er moeten allerlei kar weitjes jvordeh opgeknapt en •omdat jij toch-vrij bent!!!!, jcan je best wel éven helpen'. "Geen wonder dat sommige mensen het leuk vinden dat de vakantie sneller is gegaan dan zij in het begin hadden gehoopt. Hoe vaak hoor je je vader of moeder niet zeggen aan het eind van zo'n periode "Ik zal blij zijn als ze weer naar school gaan". Dat zeggen ze vast niet voor niets. Lang zaam maar zeker (bij de één heel snel; bij de ander bijna niet) ga je je VERVELEN. Het is erg moeilijk om daar wat aan te doen. Als je je verveelt lijkt alles vervelend. Stom vervelend, zodat er bijna nooit meer iets leuks te bedenken De redactie van de Klepperdoos vraagt zich af of jullie al plan nen hebben om jé deze vakan tie nou eens niet te gaan ver velen. Wij denken dat je een heleboel kinderen kunt hel pen als je een leuk ideetje hebt voor iets dat je in de vakantie kan gaan doen. Héb je er zin in, weet je iets?? Je weet het adres. Buiten vakanties en feestdagen om zomaar een vrije dag van school, dat vindt bijna iedereen wel leuk. Donderdag 19 juni (volgende week) wordt waar schijnlijk zo'n vrije dag. Veel vaders en moeders zullen dan wel gaan klagen van "doen jullie nog wel wat op school?" en "wat leren jullie nu tegen woordig?", maar daar moet je je maar niets van aantrekken. Juist op deze dag gaan alle onderwij zers en onderwijzeressen naar Den Haag om te demonstreren voor beter onderwijs. Wat is er aan de hand? De minis ter van onderwijs, minister Pais, wil niet meer zoveel geld uitgeven. Hij wil bezuinigen. Nu er minder "kinderen wor den geboren, zegt de minister, kan dat makkelijk. De klassen worden kleiner of verdwijnen, wat weer tpt ge volg heeft dat sommige leer krachten die al jarenlang les geven moeten worden ont slagen. En hoe meer er wor den ontslagen, des te minder geld hoéft de minister uit te geven. De vakbond, een organisatie die de leerkrachten helpt bij hun actie, vindt het een hele vreemde zaak. Al jaren klaagt Dit is "De Klepperdoos" Speciaal voor de jonge lezers van deze krant. Samenstelling: Anne- loes Bronsgeest, Henk de Kat, Marijke Kool en Jaco van Roon. Maar ook jij kunt hier schrijven wat je kwijt wilt. Brieven moeten naar: "Redactie van De Klepperdoos"Witte Singel 1Leiden. kebecca en Debora van Garderen wonen in Oost-Afrika in Tanzania. Via hun oma kregen we hun tekeningen en een verhaaltje trechts). Wij van de Klepperdoos vinden het erg leuk als we tekeningen opgestuurd krij gen. maar we ontvangen er zo veel dat we ze niet allemaal kunnen plaatsen. Verhaaltjes krijgen we bijna nooit. Als je iets te vertellen hebt over iets wat je belangrijk vindt, zouden we het leuk vinden als je daarvan een ver haaltje voor de Klepperdoos maakt. In Wonder woon ik. Dat is een plaats in Wonderland. Het is daar heel mooi. Daar ga ik julli iets van vertellen. Heel lang geleden was er een boek en dat boek kon pra ten. Daarom vertel ik julli dat. Het was beroemt i klein beetje ook. niet Hij was koning. Hij was heel rijk en er kwam oorlog. Maar zij hebben gewonen, want America wou die koning. Maar de koning wou niet. Wonder ;r oorlog. Debora van Garderen, 9 jaar. er vas eens een Irabouderen die VabomW heet J w ip neus en e k.a bonterwnpeui* uoond ineff)pd9de/-e stoe I er) pu i^het tut deze bond samen met de on derwijzers bij het ministerie van onderwijs, het kantoor van de minister, dat er juist leerkrachten bij moeten ko men. Er zijn zoveel zaken op school te regelen, waar de on derwijzers en onderwijzeres sen nu geen tijd voor hebben. Zo zijn er bijvoorbeeld kinde ren die niet zo goed in reke nen zijn, omd,at ze het alle maal niet zo snel snappen. Vaak is er nu niemand die ze daar eens extra mee kan hel pen. De meester of juf heeft het toch altijd te druk. De laatste tijd komen er ook steeds meer buitenlandse kinderen op de scholen. Deze kinderen willen ook wat le ren. Ook zou er méér tijd moe ten kunnen worden besteed aan projecten en andere din gen die het schoolleven wat leuker maken. De vakbonden vinden zelfs dat de klassen nog veel kleiner moeten. Dan pas kan er vol gens de vakbond echt goed les worden gegeven. Ook wil de bond dat leerkrachten bo ven de 55 jaar, die het niet meer zo leuk vinden om voor de klas te staan, zelf kiezen of ze nog blijven werken. Deze eisen worden natuurlijk niet zomaar gesteld. Het lost volgens de bond een groot deel van de problemen op. De werkloosheid wordt tegenge gaan. Er hoeven geen onder wijzers en onderwijzeressen te worden ontslagen en het onderwijs gaat er op vooruit.' Misschien vindt minister Pais het ook wel goede eisen, maar hij zegt dat er geen geld voor is. Omdat het slecht gaat met Minister Pais, die het onder wijs in het land regelt: hij wil bezuinigen onze economie moet iedereen bezuinigen van onze regering. De bonden geloven dat niet helemaal. Volgens hen zijn er nog best wel extra potjes waar wat kan worden uitgehaald. En zeggen zij, werkloosheid kost toch ook geld? Donderdag 19 juni, op jullie vrije dag. gaan dus alle mees ters en juffrouwen staken. Ze gaan dan met zijn allen naar het ministerie van onderwijs in Den Haag en hopen dat mi nister Pais naar ze zal luiste- Als jullie het met hen eens zijn, kunnen jullie misschien hel pen met het maken van span doeken of zo, zodat iedereen kan zien dat er niet zomaar wordt gestaakt. SASKIA STOELINGA In deze krant van 30 mei jongstleden las ik een stukje van de hand van Bert Koekebakker. Ik bewonder de ijver van deze journalist buitenmate. Er kan geen drumband in Leiden spelen, er wordt geen toneel stuk opgevoerd, er houdt geen schrijver een toe spraak of Koekebakker is erbij. Zo was hij ook de 29ste mei aanwezig bij een gezellige avond op de studentenver eniging SSR. Jan Siebelink las voor en beantwoordde vragen uit de zaal. Aan mij was de hoge eer deze avond in goede banen te leiden. Zulks gelukte mij wonderwel: ik werd voor alles, en nog wat door de studentjes uitge scholden. Koekebakker gaf van dit alles een verslag in dit dagblad. Men behoeft mij niks over de journalistiek te vertellen dus derhalve vertel ik niet wat ik denk van het stukje van Koe kebakker. Eén ding echter ging mij te ver. Ik citeer: "Büch, die een soort zalvende terminologie gebruikt, wan neer de betreffende auteur op.j knock-out afstand v^n hem verwijderd zit en vervólgens in kritieken ongezouten-' commentaar op 's mans oeu vre levert' .Indien "zalvend" de waarde rende toon is die ik aansla als ik met of over Jan Siebelink spreek; dan moet dat woordje "zalvend" maar. Immers: ik waardeer het oeuvre van Sie belink zeer. Wat een toevallig 'bijverschijnsel genoemd kan worden is dat ik de persoon van Siebelink ook nogal aar dig vind. Wellicht is dat laat ste er de oorzaak van dat ik Siebelink nog nimmer in welk week- dag- of maandblad heb besprpken. Nimmer heb ik in openbaar drukwerk ook maar één woord aan Siebelink gewijd. Zodat ik heel kwaad werd om het zinnetje van Koekebak ker dat ik zojuist citeerde. Het zinnetje heeft mij zelfs zo zeer opgewonden dat ik voor deze ene maal eens iets zal op schrijven over het werk van Siebelink. Siebelinks één na het -laatste boek verscheen bij de kleine uitgever C.J. Aarts. Het was de novelle "Oponthoud". Een prachtig boekje dat een heel goede inleiding vormt tot de andere boeken van Siebelink. Siebelink is namelijk wis en waarachtig geen gemakkelijk schrijver. Zijn zinnen zijn niet modieus kort en zakelyk. Zijn zinnen zijn lang en door wrocht. Siebelinks laatste boek is een lange roman (als men een dik boek bestaande uit fragmen ten zo mag noemen) die gaat over een huwelijk. Gewoon over een huwelijk van ene Jan Siebelink. Michiel en ene Hella. In elk huwelijk is - geloof ik - wel eens wat mis. lp het huwelijk van Siebelinks boek ook. Niet zo heel veel bijzonders, niet echte sla- en smijtpartijen. Gewoon een huwelijk waar de één de ander zit te irriteren en omgedraaid. Men zou bijnazeggen: is dat dan een boek van 299 bladzijden waard? Neen. Behalve wan neer zo'n boek geschreven wordt door Siebelink. In een prachtige, gedragen stijl maakt Siebelink niet van ge wone dingen ongewone din gen maar zet hy eenvoudig- jesweg de gewone ding^i in een schitterend-literair daglicht. Het boek heeft geen begin en geen einde. Ik bedoel: er wordt niet geopend met de geboorte van een kind en er wordt niet geëindigd met een sterfgeval. De lezer valt op eens een huwelijk binnen en daar kom je veel over te we ten. Niet op een "softe", half zachte sociale academie-ma nier maar op zijn literairs. Het boek is voor de éne helft een prachtig vrouwenboek en voor de andere helft een goed mannenboek. Over dit boek - en alle andere van Siebelink - zou ik zelfs niet het minste beetje ongezouten kritiek willen leveren. U moet het kopen, lezer. Bij stulyes en beetjes lezen en dan weer voorzichtig in de kast zetten. We moeten immers zuinig zijn op onze meesterschrij vers! Hoe het boek heet, wat het kost en wie de uitgever is, staat hieronder. Jan Siebelink: De herfst zal schitterend zijn, Meulenhoff Amsterdam 1980, f29,50. "Eigentijdse schaduwen Door Ans van der Heide-Kort. Ver schenen bij uitgeverij Kluit man in Alkmaar. Het nog niet al te oud moedertje schommelt onwetend door het leven. Dagelijks brengt zij urenlang door in haar ouwe en getrouwe schommelstoel. Tot plotseling de bliksem in- siaat. Een knetterend tele- Wat voelt een kind, dat voor het eerst een broertje of zusje erbij krijgt? De ouderlijke belangstelling moe ten delen met de baby valt niet mee, leidt vaak tot heftige jalouzie, en geeft het idee dat de ouders zich alleen maar met de baby bemoeien. }vei de gevoeiens die dan in kinderen omgaan zijn twee prentenboeken verschenen: Ik en mijn broertje - Mijn broertje en ik, en Het stik- zwarte nachtboek. Het eerstgenoemde heeft een uitgebreide, eenvoudige tekst, en diept het onderwerp grondig uit. Het beschrijft,de haat-liefde verhouding tus sen een jongen en zijn pasge boren broertje. Gevoelens van onlust, jaloezie en de wens om net zo klein te wor den als de baby (bedplassen) maken langzamerhand plaats voor de ontdekking dat het kind zijn jongere broertje heel wat kan leren, ei scherming moet n gen de boze buiten ïreld. Vooral wanneer zijn broertje met een gebroken arm naar het ziekenhuis is. beseft het oudere kind pas goed hoeveel V hij van hem houdt. Tenslotte iij alleen op de pot lang niet zo leuk als met z'n tweeën! Hetstikzwarte nachtboek is waf simpeler van opzet. Het meisje Lena is boos, omdat iedereen zich met de baby bemoeit en niet met haar. Zon baby .huilt en kwylt de hele dag, terwijl Lena zichzelf veel aantrekkelijker vindt: ik heb tenminste tanden Uiteindelijk valt het allemaal wel mee, vooral omdat vrien din Karin geen klein broertje heeft. Lekker puh, dus. Beide boekjes zijn heel goed vanuit het kind geschreven, vooral Ik en mijn broertje, en leuk geïllustreerd. Öm voor ie plezier te lezen ondanks de problematiek. Ik en mijn broertje-Mijn broer tje en ik, Rita Tornqvist, uitg. Ploegsma. f 14.90 en Het stik- zwarte nachtboek, Gisela en Per Ekholm, uitg. Leopold, f 15,90. De BLOK-boekjes van uitg. Ploegsma zijn uitstekende prentenboekjes voor jonge kinderen. Ze kenmeiken zich door de fraaie tekeningen en het eenvoudige taalgebruik, dat prima aansluit bij de leef tijdsgroep waar de boekjes voor geschreven zijn. Door bepaalde woorden steeds te herhalen wordt de wooi den- schat, het aantal woorden dat een kind kent en gebruikt, ongemerkt uitgebieid. Er zijn nu al 21 BLOK-boekjes zoals o.a. Bij Uil thuis, Beei te koop. Rode Vos cn zyn kano. en Waar is Pier. De prijs be draagt f 11,50 per deel. Nieuw is het kettingverhaal Jongetje wil peertjes schud den van Felix Hoffmann, voor kinderen vanaf 4 jaar. Een keten mensen en dieren die in teksten beeld steeds langer vei teil en. Het boekje is uitgegeven di Ploegsma en kost f 13,90. foontje van haar dochter - die niet blij blijkt te zyn met de baby die ze wéét te verwach ten - is voldoende om alle rust uit haar deinend bestaande weg te vagen. Ze moet en zal het nu anders gaan doen. En dan bemerkt ze dat haar geïnvesteerde moe derliefde niet de gewenste en gedachte rente heeft opge bracht. Integendeel, de kraaiende kin dei schare van weleer is een bende boze beren geworden. Die brommen en grommen als moeder meer wil dan al leen "hun" erfenis bewaken. En deze dames en heren in nette pakjes staan lijnrecht tegen de in spijkerbroek gehulde langharige kleinzoon, die dan wel het wat rauwe jargon van de hedendaagse jeugd bezigt maar toch maai veel begrip voor omaatje kan opbrengen. Volgens de omslag een genei a- tieconflict in moderne vorm. Het /al wel. maai het is ons allemaal wat te glad en te ge makkelijk. Ondanks alle op gestapelde ellende zouden we bijna zeggen: zo simpel is het leven niet. Ans van der Heide-Kort (uit Oegstgeest) kan wel schrij ven. Want al zyri de conti as ten net zo scherp als by Asse poester en doet de psycholo gie van het verhaal ons aan Roodkapje denken, het gaat net als by die sprookjes: men leest ze toch uit. Dat hebben we Eigentydse schaduwen ook gedaan cn zo doende ontdekt dat de schrijfster in elk geval de lo gische lijn tot het einde heeft gevolgd. Ze heeft niet ge poogd de onverzoenlyken te KOOS POST

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1980 | | pagina 37