Verboom: 'Maar
Stevenshof heb
ik verloren...'
Wiskunde vaak
kwestie van
goed lezen
Leidse wethouder die wilde bouwen maar niet mocht
EXAMEN
KOORTS
Vader vijf ling tegen
golf van publiciteit
ZATERDAG 10 MEI 1980
LEIDEN
LEIDEN - De éne dag ging ach
ter Arie Verboom de poort
van de Nederlandse Kabelfa-
brieken dicht. De andere dag
stapte hij als wethouder van
volkshuisvesting het Leidse
stadhuis binnen. Een gebeur
tenis die in 1974 bijna alle
kranten haalde.
Arie Verboom is daarna nog
vaak in de publiciteit geko
men. Als een opmerkelijk po
liticus die niet schuwde te
zeggen waar het op staat. Een
recht voor z'n raap politicus.
Eén van de weinige arbeiders
die is doorgestoten naar een
belangrijke politieke functie
maar die gewoon zichzelf
bleef. Hij heeft zijn afkomst
nooit verloochend. Kwam er
altijd voor uit dat hij zijn car-
LEIDEN - Arie Verboom heeft er
schoon genoeg van! Gisteren
heeft de PvdA-wethouder van
volkshuisvesting officieel af
scheid genomen van de Leidse
stadspolitiek. Teleurgesteld.
"Niet verbitterd", zegt hij zelf.
"Maar de politiek is een hard be
drijf. Ik kon het niet langer vol
houden".
Zijn grootste teleurstelling: "Dat de
Stevenshofjespolder niet tijdig is
aangepakt. Daarmee zat ik niet
op één lijn met mijn collega-wet
houder Waal. Als we eerder wa
ren gaan bouwen in dc Stevens
hof was de woningnood een stuk
minder geweest'', weet Verboom
zeker. "Daarover heb ik weieens
flink ruzie gemaakt met Waal. Op
de lange duur kon ik het niet
meer volhouden. Ik kreeg alles
op m'n brood: de krakers, bui
tenlandse werknemers en een
groeiende lijst woningzoeken
den".
rière te danken had aan het
vakbondswerk.
Dezer dagen zijn ook de deuren
van het stadhuis achter hem
dicht gevallen. Verboom is uit
eigen beweging opgestapt,
heeft er schoon genoeg van.
Iedereen heeft in de dagen
rond zijn afscheid wel een
anecdote bij de hand over de
merkwaardige wijze waarop
Verboom aan politiek deed.
Hoe hij tijdens een raadsver
gadering, met behulp van een
cassetterecorder de Interna
tionale ten gehore bracht;
over het gemak waarmee hij
moeilijke procedurele en an
dere bezwaren aan zijn laars
lapte; zijn beschouwingen
over de "opgeblazen kikkers"
van de Welzijnsraad.
Ter gelegenheid van zijn af
scheid is een boekje samen
gesteld waarin "vriend en vij
and" herinneringen aan Arie
Verboom ten beste geven. In
al die opvattingen komt Ver
boom het meest naar voren
als een man met het hart op de
tong die de dingen recht voor
zijn raap zegt. Dat is maar
voor een deel waar. Verboom
is geen prater maar een doe
ner. Vond dat hij was inge
huurd om te bouwen voor de
Leidse woningzoekenden.
"Daar moet je niet over pra
ten, joh. Dat moet je gewoon
doen", was zijn motto.
Zijn grootste wens was om voor
Leidse woningzoekenden te
bouwen in de Stevenshofjes
polder. Verboom kan daarom
het best gekarakteriseerd
worden als de wethouder van
volkshuisvesting die wel wil
de bouwen maar niet mocht.
Hij is nooit een gladde politi
cus geworden die wist langs
welke slinkse wegen hij de
buit moest binnenhalen. Ver
boom kreeg wel alle ellende
over zich uitgestort van dui
zenden woningzoekenden,
van krakers, woonbootbewo
ners, migranten en kazerne
marokkanen. Het vuur werd
hem na aan de schenen ge-»
legd.
Verboom heeft zijn fractie te
recht verweten dat hij weinig
steun heeft gekregen. Hij
mocht niet bouwen in een
stad met zeker 5000 woning
zoekenden maar moest wel de
kastanjes uit het vuur halen.
Verboom raakte daardoor
verstrikt in de problemen,
pakte bedoeld of onbedoeld
steeds grover uit (aanvanke
lijk recht voor z'n raap) om
zich te verweren. Verboom
maakte ook de krant verwij
ten daarbij de boodschap
verwarrend met de gene die
de boodschap brengt.
Na zes jaar houdt de wethouder
het voor gezien. Verboom
heeft zich in die jaren steeds
één gevoeld met de mensen
uit wier midden hij is voort
gekomen. Werd dagelijks ge
confronteerd met grote
woonproblemen die hij niet
kon oplossen. Dat heeft een
zware wissel getrokken op
zijn gezondheid.
Pvd A-fractie voorzitter Jit Peters:
"Arie meende dat die rotjongens
van de pers het op hem gemunt
hadden. Weten zij veel hoe Arie
in mekaar zit en dat hij met een
korreltje zout genomen moet
worden. Vroeger vond men dat
juist mooi, en was je het zout in
de politieke pap".
Jan Duivesteijn (oud-PvdA-
raadslid) in het boekje over Arie
Verboom: "Arie Verboom is nu
dan toch geveld. Zijn levenlang
heeft hij zich ten dienste gesteld
van de strijd voor meer rechten
voor arbeiders. Via vakbonden,
woningbouwverenigingen en de
politiek. Arie heeft steeds voor
de zaak gevochten, op zijn eigen
wijze. Ik heb altijd geweten dat
hij vocht voor de arbeidersklas-
Verboom schroomt niet om bij zijn
vertrek forse kritiek te uiten op
zijn eigen partij: "Ik heb weinig
steun gekregen van de PvdA-
fractie", zegt hij. "Ze hebben me
vaak in de kou laten staan. Dat
heeft me weieens pijn gedaan. Ik
ben nu eenmaal een emotioneel
mens. Op een gegeven moment
kon ik de problemen niet meer
aan zonder dat ik wist dat mijn
eigen fractie achter me stond Ik
vind dat de fractie en de wethou
ders een eenheid moeten zijn en
elkaar niet moeten wantrouwen".
mij dat Arie soms moeilijk
overweg kon met participeren
de bewoners, krakers en wel
zijnswerkers. Arie week niet
voor de steen, die pleitbezorgers
voor meer jongerenhuisvesting
midden in de nacht door de
slaapkamerruit van wethouder
Verboom gooiden. Arie wilde
zijn beleid niet doorkruist zien
door mensen die het woonruim
teverdelingssysteem aan hun
laars lappen, ook al kende hij de
beperkingen van dit systeem.
Juist in dit soort zaken toonde
Arie Verboom een grote per
soonlijke moed".
Hij aarzelt geen moment als hij
zegt: "Ik heb steeds een duidelij
ke beleidslijn gevolgd. Er is een
regeling voor de verdeling van de
woonruimten en daar ben ik nie
vanaf geweken. Alleen de in
schrijvingsduur geldt. Dus ieder
een moet op zijn beurt wachten
Dat vind ik het meest eerlijk
Toen de kraakbeweging zich
rig jaar manifesteerde werd ik
geconfronteerd met een groep
jongeren die acuut geholpen wil
den worden. Ik werd niet alleen
bestookt met kritiek maar ook
bedreigd. Dat gaat je niet in je
koude kleren zitten. Maar het
ergste vind ik dat ik nooit enige
steun van de fractie heb gehad.
Ze hebben me helemaal aan m'n
lot overgelaten. De enige steun
die ik kreeg kwam van ambtena-
Verboom laat er geen misverstand
over bestaan dat hij met zorg is
vervuld over de jongere generatie
die het stokje moet overnemen.
Over de kraakbeweging heeft hij
geen goed woord over: "Zij heb
ben nooit iets positiefs bijgedra
gen. De kraakbeweging probeert
alleen maar een puinhoop te
scheppen. Ik vind dat ze verkeert
bezig zijn als ze proberen om met
geweld dingen te veranderen.
Verbooms betoog over de oplos
sing van de woningnood is in we
zen vrij simpel: "We moeten
slechts een paar duizend goed
kope woningen in Leiden bou
wen, een kwestie van geld en
bouwen dus. Ik denk dat de wo
ningnood alleen is op te lossen als
er een noodwet komt waardoor
allerlei procedures sneller kun
nen verlopen", zegt hij overtuigd.
"We moeten snel bouwen. Er zijn
een heleboel locaties in Leiden
waar we snel kunnen beginnen.
Naar mijn gevoel heb ik m'n uiter
ste best gedaan. Wat er in de oude
wijken van de grond is gekomen
is enorm. Maar de Stevenshof
heb ik verloren.
Verboom: "Figuren als ik en kolo
nel Wessels (oud VVD-raadslid)
die gaven de sjeu aan de politiek.
Nu zijn het allemaal saaie boe
kenwurmen. Er zitten teveel doc
torandussen in de Partij van de
Arbeidmeent Verboom. "Jon
gens als ik krijgen vandaag de
dag geen kans meer. Als er gewo
ne arbeiders op de stoep staan
worden ze naar achteren gescho
ven. Werkende jongeren die zich
verbonden voelen met de partij
zie je nauwelijks meer, die zeg
gen: "die politiek daar wordt je
ziek van".
Kees Walle: "Arie vond dat ik te
veel buurtbewoners en gastar
beiders tegen de gemeente op
stookte en ik vond hem bij nader
inzien toch niet zo links. Enfin,
de aloude meningsverschillen in
het politieke kippenhok. Zo
denk ik met plezier terug aan
een ordinaire, wederzijdse
scheldpartij in 1974. Arie was
net vier dagen wethouder en ik
trad op namens een aantal be
woners van het Haagwegkwar-
tier. Het scheelde maar een haar
of Arie had me letterlijk het
stadhuis uitgeschopt, terwijl ik
op het punt stond zijn kamer af
te breken".
Verboom: "Natuurlijk was ik wei
eens onbesuisd en impulsief.
Maar ik ben nu eenmaal een ge
wone jongen die zegt zegt waar
het op staat". Het ruwe-bolster-
blanke-pit type dus.
Verboom: "Ze hebben me vaak
verweten dat ik bewonersgroe-
pen met een kluitje in het riet
stuurde. Ik ben nu zestig, en nu
hou ik er mee op. Ik heb geen
kluitjes meer".
Eén ding is zeker: het wordt zonder
Arie Verboom weer een stuk
saaier in de politiek.
JAN RIJSDAM
Kees Walle (Welzijnsraad): "Arie
Verboom als ruwe bolster: tij
dens een openbare commissie
vergadering, ruziënd met
buurtbewoners. Arie wordt
boos, Arie gaat tekeer, Arie staat
"op tilt". Arie als blanke pit: op
zijn spreekuur waar een wo
ningzoekende zijn of haar
problemen wanhopig uiteen zet.
Arie is aandachtig, Arie is ge
voelig en bewogen, Arie heeft
geen haast.
Hugo Priemus: "Is er helemaal
geen kritiek uit te oefenen op het
beleid van Arie Verboom? Ach,
Arie is ook een mens en hij kent
ook zijn minder sterke kanten.
De belangrijkste kritiek lijkt
De heer Hins, chef volkshuisves
ting en openbare werken van de
gemeente: "Het wordt steeds
duidelijker dat Verboom het bij
het rechte eind had als ik denk
aan de slag om de Stevenshof
jespolder".
Verboom is vast van plan zich niet
meer met de politiek te be
moeien. "Die kritiek daar ben ik
drie maanden ziek van geweest.
Ik ben de klap nooit helemaal te
boven gekomen. Al die stukken
in de krant hebben me ziek ge
maakt.
S vprtrnnwde F.n het
LEIDEN - Doorstromen naar
de mts, via het lager beroeps
onderwijs kan alleen als voor
het C-programma is gekozen.
Dé eindexamenkandidaten
van de Christelijke Lagere
Technische School, die op dat
niveau zitten moesten gis
termorgen voor de laatste
maal aantreden om het voor
hun verplichte examenvak
wiskunde af te ronden. Begin
deze week hebben ze zich al
bezig gehouden met het eer
ste gedeelte: de meerkeuze
vragen, terwijl nu de kennis
van de open vragen werd ge
toetst.
Bij de eerste opgave dachten
Thomas en Hans: dat gaat
goed. Echter te vroeg ge
juicht. De problemen kwa
men pas bij de tweede en
vierde som om de hoek kij
ken. Thomas had vooral
moeite met de bewijsvraag-
stukken en Paul stond
vreemd te kijken van een
spiegeling in punt (2,0). "Het
kwam allemaal zo rot uit dat
ik mijn oplossing gewoon niet
vertrouwde. En het beroerde
was nog dat je het antwoord
nodig had voor het maker*
van de functie-voorschriften
bij de volgende vraag", vertelt
hij nog niet beseffend dat de
vakantie is ingegaan.
De wiskunde-leraren Habraken
en Van der Wolf hebben de
opgaven tijdens het surveille
ren kunnen maken en vinden
het werk in de lijn der ver
wachtingen liggen. "Wiskun
de wordt altijd verschillend
door de leerlingen beoor
deeld. De zwakke broeders
vinden het meestal moeilijk
en voor de "wiskunde-knob-
bels" is het altijd te maken:
Waar wij mee zitten is dat
mensen niet goed lezen of de
meest verschrikkelijke re
kenfouten maken", vertelt de
heer Van der Wolf.. Een erfe
nis van het basisonderwijs
volgens hem. Leraar Habra
ken noemt een voorbeeld:
"Neem som -la bereken sinus
van hoek AOP. IK durf te
wedden dat velen ook de
hoek hebben uitgerekend.
Kwestie van lezen hè".
Voor het eerst in de geschiede
nis werd op de Rembrandt-
scholengemeenschap ge
schiedenis geëxamineerd.
Deze school doet, tesamen
met een aantal andere scho
len in het land, mee aan dit
eindexamenexperiment. Het
ligt in de bedoeling dat in 1982
alle scholen hieraan gaan
deelnemen. Examens van
andere jaren oefenen was er
dan ook niet bij voor de kan
didaten. Eigenlijk wisten ze
niet precies wat hen te wach
ten zou staan. De vragen op
zich vielen volgens Marcel
wel mee. "Erg veel plaatjes
waar je volgens een aantal
richtlijnen een klein stukje
geschiedenis bij moest
schrijven. Wel te doen, maar
veel te veel", vertelt hij.
De leraren willen het werk eerst
nog eens goed bekijken voor
dat ze aan het oordelen slaan.
Een vraag eruit: Waarom heeft
tussen 1929 en 1933 de werk
loosheid in Duitsland zo'n
grote omvang aangenomen.
SASKIA STOELINGA
LEIDEN - Iedereen was goed geïn
strueerd. Het ziekenhuisperso
neel, de afdeling voorlichting van
gemeente en AZL. Tot de buren
toe. Het leek erop dat de afdeling
in het ziekenhuis waar de Leidse
vijfling werd geboren hermetisch
was afgesloten.
Toch kwam het voor de kersverse
vader van vijf jongens met on
verwacht dat zijn familienaam,
Heuer, uitlekte. "Ik had het toch
wel verwacht" gaf hij gistermid
dag toe. eenmaal bij zijn woning
aan de Vuurbloem gearriveerd.
Maar "het" moment wilde hij zo
lang mogelijk rekken.
De confrontatie met de eerste jour
nalist toen hij uit zijn auto voor
het huis stapte was een afwach
tende. Bent u de vader van de
vijfling? "U zegt het. ik niet". Iets
minder kortaf werd hij na de feli
citaties in ontvangst hebben ge
nomen. De buren doken weer
weg bij het zien van de journalis
ten. Een enkele waagde het om de
heer Heuer met wat gemompel te
feliciteren.
Op zijn beurt vroeg de vader van de
vijfling - hij is zelf arts - zich
nieuwsgierig af hoe men toch
achter zijn naam was gekomen.
Dat het ettelijke tientallen tele
foontjes en speurwerk van vier,
vijfman had gekost, daar kun hij
inkomen. Dat er ergens een "lek"
zou zitten kon niet uitblijven.
Maar dat er zoveel moeite voor
zou worden gedaan om zijn naam
te vinden?
de
"Ik dacht dat het alleen
plaatselijke kranten nieuws zou
zin na die zesling. Niet voor de
landelijke", aldus de heer Heuer,
die tot het netwerk was gekomen
uit angst voor de golf van publici
teit, die enkele jaren geleden over
de Leidse zesling werd uitge
spoeld.
De jonge vader wil voorlopig alleen
maar rust. Om eventueel in een
later stadium, als zijn vrouw weer
hersteld is en er wat meer bekend
is over de toestand van de vijf
ling, met mate op publiciteit in te
gaan. Voorlopig wil hij alleen
maar slapen. De stekker uit de
telefoon trekken is daarvoor een
goed medicijn.
ADVERTENTIE
s
en zilver
Een aparte kollektie waar
devolle en mooie sieraden
koopt u bij ons ondanks
deze dure tijden tegen de
scherpste prijzen.
„WAAR VOOR UW GELD
Gedurende de maand
mei 10% korting
V. D WATER
Haarlemmerstraat 181
Leiden
^555; Ei yen ateliers
FNV-kritiek
De Federatie Nederlandse Vak
beweging (FNV) in Leiden gaf
in het deze week verschenen
jaarverslag de gemeente van
onderuit de zak. In bepaald
niet kinderachtige taal werd
de vloer aangeveegd met het
economische- en het bouwbe
leid. En terloops ging men ook
nog even flink op de tenen van
de Kamer van Koophandel
staan.
De scherpe taal van de Leidse
FNV-ers was om meer dan eén
reden opmerkelijk. Afgezien
van de bezetting van de
Grofsmederij is er de afgelo
pen jaren in de Leidse vak
bondswereld niet direct spra
ke geweest van een bijster gro
te dadendrang.
Over het algemeen is het een
nogal tamme club gebleken,
die in diverse gevallen pas in
het geweer kwam nadat het
kalf al half verdronken was
en men zich noodgedwongen
moest beperken tot een handje
helpen met het dempen van de
put. Wie de inhoud van het
jaarverslag er eens goed op
naleest, komt daarin een aan
tal merkwaardige opvattin
gen en conclusies tegen.
Een van de meest vreemde vond
ik wel de volgende ivoorden
van FN V-secretaris Dick
Wortel: "Wij vinden het prin
cipieel onjuist als wij, als
vakbeweging, initiatieven
zouden nemen voor contacten
met een politieke partij, of
gemeenteraad of de wethou
der. De politiek en het be
stuurlijk beleid worden im
mers door hen gemaakt, niet
door de vakbeweging. Of er
wel of niet behoefte bestaat
aan contact is te bepalen door
de genoemde instellingen
Ik moet zeggen dat ik werkelijk
versteld sta van een zo passie
ve en bijna apathische hou
ding van een organisatie.
je
al
strijdvaardigheid zou mogen
verwachten. De vakbeweging
is toch van oudsher een orga
nisatie die opkomt voor be
langen en zeker niet in een
hoekje gaat zitten afwachten
tot de andere partij het eens
nodig vindt om de vakbond te
raadplegen
Ook de FNV in Leiden zal - om
iets te kunnen bereiken - de
politici en bestuurders steeds
belangrijke zaken onder de
neus moeten wrijven. Steeds
opnieuw zal men raad en col
lege moeten attaqueren om op
die maatregelen aan te drin
gen die de vakbond noodza
kelijk vindt. In dat opzicht
verschilt de vakbond in niets
van andere belangenorgani
saties in de stad.
En het is een drogreden om
daarvan af te zien, alleen uit
vrees dat de onafhankelijk
heid van de vakbeweging ten
opzichte van de politiek ge
vaar loopt.
Een andere opmerkelijke zaak
is de kritiek die de FNV heeft
op de eenzijdige interpretatie
die de Kamer van Koophan
del heeft gegeven van de om
zetdaling bij groothandel en
detailhandel in de stad. Te
recht werd mijns inziens ge
wezen op de landelijke eco
nomische politiek die ook een
duidelijk stempel heeft ge
drukt op die ontwikkeling
Maar even verderop maakt de
FNV dezelfde fout, als die
welke de Kamer van Koop
handel wordt verweten. Het
woningbouwbeleid van de
gemeente Leiden wordt in één
woord schandalig genoemd.
Verder wordt met geen woord
gerept over landelijke ont
wikkelingen die ook van grote
invloed zijn geweest op de
Leidse bouivmarkt.
Wat mij ook verbaasd heeft is
dat het jaaiverslag geen goed
woord over heeft voor het eco
nomische beleid van wethou
der mevrouw Fase. "Niets
hebben we van haar gezien.
Geen notageen beleids
plan...". Nu is het een goed
recht van cle vakbond om het
gemeentelijk beleid te bekriti
seren. Het is een van de vele
taken.
Maar wanneer je vindt dat de
belangen van de vakbond zo
slecht in d gaten worden ge
houden door de betrokken
wethouder, dan is het wat
vreemd diezelfde persoon te
vragen om een bijdrage te le
veren aan het jaarverslag.
Ook al is dit dan ter gelegen
heid van het tachtigjarig be
staan van de Leidse vakorga
nisatie.
Herdenking
Op diverse plaatsen is begin de
ze week in Leiden de bevrij
ding van de Duitse bezetters
herdacht. Onder de Koren
beurs werd Zweeds witte
brood gegetenin het stadhuis
was een interessante exposi
tie, terwijl buiten de majoret
tes hun figuurtjes liepen en
muziek weerklonk. En in de
Hooglandse Kerk uerd een
sfeervolle herdenkingsbijeen
komst gehouden
Het comité dat de 5 mei-festivi-
leiten heeft georganiseerd,
komt de eer toe vóór een aan
tal passende en goedbezochte
evenementen te hebben ge
zorgd. Op één plek heeft men
echter een kans voor open doel
gemist. Dat was bij de forum
bijeenkomst in de Stadsge
hoorzaal. De opzet was om
met de burgerij te discussië
ren over de vraag of herden
king op de 5de mei nog wel
zinvol is na 35 jaar.
Nu veronderstelt een discussie,
dat daar voor- en tegenstan
dersaanwezig zijn,die elkaar
met argumenten proberen
duidelijk te maken, waarom
men die mening huldigt. Het
probleem van het forum onder
voorzitterschap van oud
burgemeester Vis was, dat er
achter de tafel alleen gelijkge
stemden zaten. Uit welk poli
tiek "nest" men ook stamde,
op welke wijze men ook had
bijgedragen aan het verzet,
iedereén was volledig over
tuigd van het nut van een
herdenking.
Gevolg was dan ook dat van een
werkelijke discussie geen
sprake was. Hooguit over
nuanceverschillen. Een van
de forumleden stelde dat in
zijn inleiding al glashelder
vast: "Het feit dat u hier naar
toe gekomen bent, bewijst al
dat u herdenken zinvol vindt.
Anders was u thuis gebleven".
Plannenmakerij
Het in goede banen Leiden van
de inspraak bij het maken
van verbeterings- en bestem
mingsplannen voor diverse
Leidse wijken blijkt geen
simpele zaak. Vanuit diverse
wijken is er de afgelopen ja
ren kritiek geuit op de ge
brekkige wijze waarop de op
vattingen van de buurt in de
plannen worden verwerkt.
Ook de toegemeten tijd om
meningen goed op papier te
zetten wordt vaak te kort
geacht.
Maredorp heeft kritiek gehad op
de overheersende rol van het
ambtenarenapparaat in be
paalde zaken en in Noordvest
was de kritiek ook niet van de
lucht. Deze week nog lieten de
bewoners van de Ververs-
buurt weten de inspraak rond
het verbeteringsplan te zien
als een soort flipper spel. In
middels is de afgelopen dagen
ook duidelijk geworden dat
buurtcomites in de toekomst
harder willen optreden. Uit de
bewonerskrantdie dezer da
gen in de Transvaal buurt
werd verspreid, komt nog een
ander probleem om de hoek
kijken. Dat is het tijdstip
waarop de buurtbewoners
met de ambtenaren overleg
moeten plegen.
B en W hebben volgens de
Transvalers meegedeeld dat
ambtenaren alleen overdag
mogen vergaderen. Op de
achtergrond speelt een rol dat
ambtenaren, die zich bezig
houden met de plannenmake
rij al overbelast zijnEnkelen
zijn al overspannen en het
college wil voorkomen dat de
hele zaal als een kaartenhuis
in elkaar stort.
De buurtvereniging daarente
gen ziet geen mogelijkheid om
aan dat verlangen tegemoet te
komen. Meehelpen met het op
stellen van plannen is voor de
leden van de buurtvereniging
"liefdewerk oud papier".
Vrijwel iedereen heeft over
dag een baan en is daardoor
niet in staat er uit te breken.
Voor dat dilemma staat de
Transvaalbuurt óp dit
ogenblik. De keuze is: toch
maar proberen te vergaderen
of het been stijf houden. De
gemeente heeft als compromis
inmiddels enkele vergaderin
gen overdag en twee 's avonds
voorgesteld. Maandag moet
de knoop worden doorgehakt.
Voor die dag is een vergade
ring voor de buurt uitge
schreven. 's Avonds om acht
Parkeergeld.
Onlangs heeft u in deze krant
kunnen lezen dat C&A defini
tief beslist heeft om een nieu
we zaak te bouu»en op de Bree-
straat hoek Ketelboetersteeg
Dat heeft nogal wat voeten in
aarde gehad. Aan het nieuw-
bouwplan zit nog een interes
sant aspect vast. De onroe
rend goed BV van C&A heeft
namelijk ingestemd met een
overeenkomst waarbij de kle
dingzaak zich verplicht de
gemeente een bijdrage te leve
ren in de exploitatietekorten
van een parkeergarage.
C&A neemt de aanloopverlie
zen van 49 plaatsen in deze
garage voor zijn rekening.
Bovendien komt men met nog
eens tien mille over de brug
voor de uitbreiding van het
aantal fietsenklemmen. De
slordige ton wordt uitbetaald
aan de gemeente binnen een
maand na het begin met de
nieuwbouw. Die termijn is
nadrukkelijk vastgelgd. Een
andere termijn in de overeen
komst ontbreekt: het tijdstip
waarop de parkeergarage
moet zijn gebouwd.
L. GLIBBER
