„Voor vergezichten hoef
je niet naar Zwitserland"
LEZERS SCHRIJVEN
Kies een
exklusieve keuken
inklusief
Chris en Toos van Duijvenbode
houden nu vakantie, om met de
piek op de beesten van hun
kinderen te kunnen passen
Vertrouw op (8 4) altijd!
>n- DONDERDAG 8 MEI 1980
Het plaatsen van brieven van lezers betekent niet dat de
redactie de daarin weergegeven mening onderschrijft.
Brieven kunnen van redactiewege worden ingekort.
ADVERTENTIE
In de showrooms van
Ico/Athibu kijkt u uw ogen uit.
Want daar vindt u een wereld aan
keukens met het accent op
luxueus funküoneel. Helemaal
van deze tijd. En nog betaalbaar
ook. Kompleet met alle denkbare
inbouwapparatuur en tegels voor
vloer en wand.
Ico/Athibu adviseert
Begeleidt En ontwerpt m eigen
studio uw keuken naar maat.
Rekening houdend met uw
wensen en budget
Welkom in onze
showrooms: dinsdag t/m
vrijdag 9-5 uur, donderdag
avond 7-9 uur, zaterdag
9.30-13.39 uur of na afspraak
ook 's avonds.
ICOATHIB»
Chaos
Als je na de chaos van Koninginne
dag de. nabeschouwingen op ra
dio en televisie ziet en hoort denk
je toch: "we zitten niet in de rege
ring maar dit was toch 10 jaar ge
leden al te voorspellen". En he
laas hebben zij die nu met hun
handen in het haar zitten stuk
voor stuk hiertoe bijgedragen.
Moraal en principe zijn toch al lang
in de vuilnisbak gedaan én ieder
een (kerk en maatschappij) staat
te dringen om vooral populair te
zijn en alternatief.
Alles mag en alles kan. Een kind dat
in alles zijn zin krijgt zal met zijn
twintigste eerder zijn vader een
pak op zijn donder geven dan een
kind dat de waarde in het leven
heeft geleerd en de teugels heeft
gevoeld.
Er wordt de jongeren niets aange
dragen wat zinvol is en nu staat
iedereen met lege handen. Waar
om staat een leraar op school zich
te barsten te roken en drinken ze
bij iedere gelegenheid? Waarom
heet de pastoor opeens Jan voor
iedereen?
We hebben gezien wat een mens
kan presteren aan de politiemen
sen en we hebben gezien waar de
jeugd toe in staat is. Het was na-
tuurlij k vreselij k dat paard te zien
mishandelen, maar ik ben opge
groeid met duizenden kistkalve
ren en duizenden legbatterijen
om van de rest niet te spreken.
Wat willen we dan? Het is nog altijd
zo dat woorden wekken, maar
voorbeelden strekken. En laten
we goed bedenken, de sadisten
van vandaag zijn de regeerders en
leiders van morgen. Daarom zou
het zo fijn zijn als er vanuit kerk
en maatschappij stemmen op
zouden gaan, die ophielden met
water in de wijn te doen. Het is
geen oplossing voor psychologen
en weet ik wat voor logen nog
meer. Het raakt ons allen.
Er zijn er nog te veel die met de
handen samen en de bijbel in hun
hand hun zakken vullen met geld
van mens en dier. Jonge mensen
zetje daar voor in en zeg niet waar
je allemaal recht op hebt. Maar
zeg: "ik stroop mijn mouwen op
en zal werken en vechten om
mijn plaats te veroveren".
Ga niet op de stoep zitten wachten
tot alles je wordt aangedragen en
je je verlaagt tot revolutie. Zie hoe
bang jullie zijn als je alleen bent.
En bedenk jullie gerotzooi kost
handen vol geld, dat we warem
pel best kunnen gebruiken, óók
voor jullie welzijn.
L. Spruit Hilhorst
Westsingel 114
Goes.
Drempels
Vier, ja soms zesmaal per dag ga ik
per fiets via de Potgieterlaan
(Genestetstraat en Da Costastraat
zijn sinds lang afgesloten wegens
werkzaamheden) naar mijn werk
aan de Haagweg. 's Morgens
komt mijn kopje thee weer naar
boven, 's Middags na het eten
husselen de aardappelen in mijn
keel en 's avonds goed oppassen
in het donker. Allemaal vanwege
die drempels. Wie dat uitgevon
den heeft?
Twintig centimeter verschil in het
wegdek en dat per fiets. Vroeger
zei mijn vader (Joh, dat kost ban
den als je zo de stoep op rijdt). Nu
zeg ik: Dat kost me mijn gezond
heid. Want waarvoor er van die
dingen in de straat zijn inge
bouwd is mij nog niet duidelijk.
Door 't onoverzichtelijk rijden van
auto's trillen de bloempotten uit
de vensterbank, zo zei mij een
bewoonster van het eerste ge
deelte. Waarom zoiets niet op de
Breestraat of op het Levendaal?
F.P. Oostendorp,
Albert Verweystraat 3
Leiden
Woningnood
Nadrukkelijker dan ooit te voren is
de bevolking van Nederland de
laatste week geconfronteerd ge
worden met de toenemende wo
ningnood en de hiermede in
schril contrast staande, eveneens
toenemende, leegstand van wo
ningen en appartementen.
Als bij een gelegenheid als de kro
ningsdag deze noodtoestand via
een vreedzame demonstratie en
landelijke kraakacties meer ac
cent gegeven wil worden wordt
er een sfeer van geweld ge
creëerd, die slechts geweld uit
lokt en koren op de molen is van
onverantwoordelijke elementen
en provocateurs.
Ook in Leiden was sprake van een
afkeuringswaardig optreden van
politie met honden. Daarnaast
wordt te weinig aan de knok
ploegen in de weg gelegd waar
door kraakacties in een sfeer van
geweld terechtkomen.
De Leidse Kraakbond kraakt niet
voor zichzelf en het is bekend dat
vele woningzoekenden door hun
acties een woning verkregen
hebben.
In het juridische vlak heeft Leiden
er thans een novum bij gekregen
om mensen uit een gekraakt
pand te krijgen. Daar de naam
van de kraker niet bekend was
heeft toch de president van de
Haagse rechtbank, op grond van
een foto, het bevel tot ontruiming
gegeven. Dit is in strijd met het
Wetboek van Burgerlijke
Rechtsvordering waarin staat dat
een dagvaardiging de naam van
gedaagde moet vermelden. Een
foto verschaft de rechter geen
enkele zekerheid omtrent de
identiteit van gedaagde, dat kan
alleen naam, voornamen en ge
boortedatum bijvoorbeeld. Eèn
foutje hierin en de dagvaardiging
is nietig.
Maar wat zijn de consequenties
voor de Burgerlijke Rechtsvor
dering als de rechter een derge
lijke dagvaarding accepteert?
Men hoeft b.v. in h^t geval van de
bewuste kraakactie niet eens
heimelijk een foto te maken, men
stuurt maar een willekeurige fo
to, waarop de gedaagde niet eens
hoeft te lijken, bij de dagvaarding
mee. Want de essentie van de uit
spraak is duidelijk, de identiteit
was voor mr. R.R. Portheine van
minder belang, hem werd ge
vraagd een einde te maken aan de
kraakactie.
Ik hou mijn hart vast als op deze
manier rechtsregels geschonden
kunnen worden en ik hoop dat de
raadsman van Jan Zondernaam
het er niet bij laat zitten, mogelijk
kan de Hoge Raad hierin juri
sprudentie verschaffen.
D. Hoeven,
Maredijk 83,
Leiden.
Teleurstelling
Met genoegen heb ik uw artikel
gelezen over onze "Lex" in uw
blad van zaterdag 3 mei waarin
onder andere mijn naam (welis
waar foutief, want ik heet niet la
Rivière, maar de la Rivière) voor
kwam.
Lex kennende heeft hij maar een
summier relaas gegeven wat er in
die jaren in Leiden is gebeurd.
Gelukkig maar want men heeft er
niets aan alles te herhalen. Een
rubriekje wil ik echter even naar
voren halen en wel wat betreft de
"teleurstelling". Deze is voor ons
nog niet verdwenen. Integendeel.
Zij is in zekere mate nog toege
nomen.
immers, wij zijn weer op weg naar
een derde wereldoorlog en dat
valt te concluderen uit het feit dat
- alle politieke partijen, geen en
kele uitgezonderd - alleen weer
de macht en het belang van de
partij voorstaan. Zoiets is ook ge
beurd in Duitsland in het verle
den om zodoende Hitier aan de
macht te helpen. De gebeurtenis
sen op de dag van de troonswis
seling in Amsterdam hebben
mijn mening hierin versterkt Ik
zou hierover nog verder kunnen
uitweiden, ook wat de teleurstel
ling betreft onder de oud-illegale
werkers. Ook waar het wegdruk
ken van de bevrijdingsdag aan
gaat. Maar dat zou t< ver wren
P W. de la Rivière
Robijnhof D 250
Leiden
Vandaag voor de eerste keer 'de groeten uit....', een rubriek over stad-
en streekgenoten die in Nederland vakantie houden. Dit keer de
groeten uit Uddel op de Veluwe, waar Toos (62) en Chris (65) van
Duijvenbode uit Leiden in een zomerhuisje van de PTT op het
landgoed 'Noordriezen' al zo'n anderhalve week zitten te genieten
van de rust en de natuur.
Fotograaf Wim Dijkman en ik waren er gisteren te gast. „Oh man", zei Toos, „ik
wou dat ik hier mocht blijven. Het is hier zo mooi. Ik kom hier gewoon effe bij.
Jammer genoeg moeten we zaterdag weer terug."
Goede reden om het echtpaar
Van Duijvenbode op de zon
nige Veluwe op te zoeken,
was voor ons de brief-die wij
van de PTT-beambte in ruste
ontvingen. Daarin schreef hij
onder meer de volgende bit
tere woorden: „Veel liever
zou ik naar het buitenland
gaan, maar vanwege enkele
gedeeltelijk mislukte hart
operaties is dat niet wense
lijk."
Geen geld
Omwille van zijn hart was Van
Duijvenbode dus genood
zaakt z'n vakantie niet te ver
van z'n woning aan de Duin
hof door te brengen. „Pre
cies", knikt hij. „De dokter
heeft me afgeraden in Duits
land, de Ardennen of Zwit
serland op vakantie te gaan.
De atmosfeer in die streken is
niet goed voor mij. De lucht is
daar te ijl."
Van Duijvenbode vindt dat
jammer, duizendmaal jam
mer. „Vroeger konden wij ar
beiders niet met vakantie
gaan. We hadden er het geld
niet voor en bovendien zaten
we met de kinderen."
„Maar toen de kinderen ge
trouwd waren, wij het wat
breder hadden en dus einde
lijk in de gelegenheid waren
een tripje naar het buitenland
te maken, kreeg ik het aan
m'n hart."
"Jammer genoeg moeten we zaterdag weer terug"
FOTOS
Wim Dijkman
"De rust komt hier op je af', vindt Toos.
Grensvrees
„Het was goed en wel één van
onze eerste uitstapjes. We wa
ren in Zwitserland. Daar was
ik heel vroeger als jongen
eens geweest en dat bergach
tige landschap was het voor
mij helemaal."
„Het is al die jaren van mij een
wens geweest, daar nog eens
heen te gaan. Maar toen een
paar jaar terug die droom ein
delijk werkelijkheid kon
worden, zakte ik daar in el
kaar. Hartaanval! In Genève
ben ik geopereerd maar ik
heb nog altijd last van ver
nauwing van m'n bloedvaten.
Anders zou ik vandaag nog
naar de bergen gaan, denk
ik."
„Nou, dan ga je maar alleen",
brengt Toos daar tegen in. „Ik
prakkizeer d'r niet over. Moet
ik eerst weer naar de dokter
zeker. Grenstabletten halen.
Jaah, ik heb grensvrees, dat
weten jullie natuurlijk niet."
Eekhoorns
Chris komt haar echter tege
moet. Zegt: „Aan de andere
kant moet ik toegeven dat er
in ons land nog zoveel mooie
plekjes zijn. Gisteren hebben
we een uitstapje gemaakt
naar Otterlo en Doorwerth.
Fantastisch! Je hebt daar een
prachtig vergezicht. Hele
maal beneden zie je de Rijn
liggen. Ja, voor die dingen
hoef je niet naar Zwitser
land."
„Voor de rust ook niet", vindt
z'n vrouw. „Die komt hier op
je af. Volop. En de dieren hier
zijn voor mij uniek. Reebok
jes zie je hier, Vlaamse gaaien
en de eekhoorns zijn zo mak
dat ze de pinda's uit je hand
eten."
„Wie je hier ook veel ziet", zegt
Chris, „zijn roodborstjes,
koolmezen en opvallend veel
kwikstaarten. Is mooi hoor."
Hondepoep
De Leidenaar stelt voor een
wandeling te maken door het
bungalowpark. „Schitterend
hè", roept Toos. „Je kunt hier
nog fatsoenlijk lopen, zonder
naar hondepoep te hoeven
kijken."
De Van Duijvenbodes hebben
in Uddel eigenlijk niks te
klagen. Dat beamen ze ook.
Gezellig
Ze hebben immers alle ge
mak bij de hand. Linnengoed
wordt gewassen. Rijdende
winkel komt twee keer per
week aan de deur. Verwarmd
zwembad in het park aanwe-
Uddelermeer en Kroondomei
nen zijn er op nog geen twee
kilometers afstand. Ze kun
nen overdag wandelen, 's
avonds buiten zitten of ge-
„Zondag zijn de kinderen nog
langs geweest", vertelt Toos.
„Druk ja, maar wel gezellig.
Omwille van hen gaan we ook
altijd in het voor- of nasei
zoen met vakantie. Want in
het hoogseizoen gaan zij en
moeten wij op hun beesten
passen."
„Doen we graag hoor", zegt
Chris. „De één woont in
Zwijndrecht en de ander in
Emmen, maar ze wonen er
heel mooi. Bossen zijn er
naast de deur. Daar met de
honden te wandelen doe ik
reuze graag."
In totaal zijn ze met dat oppas
sen vier weken zoet. „In het
naseizoen", zegt Toos ten
slotte, „gaan we nog twee we
ken naar een pension, ook van
de PTT, hier in Elspeet. Dat is
enkele honderden meters
verderop. Ligt tegen Uddel
Hier nog niet uitgekeken dus?,
vraag ik.
„Nee", zegt Toos. „Gek hè?"
Zeker op je belangrijkste dag.
