Kernramp
dreigt in
Mor mandie
Blik in de weekbladen
Nieuwe strategie
NAVO bevorderen
deTijd
HP
,ert 'ersoneel
lient tot
jtralings-
'oer in Cap
ia Hague
L/n
WDERDAG 17 APRIL 1980
pas schoorvoetend, is toegegeven, is gisterochtend in de opwerkingsfabriek Cogema bij
Cherbourg in Normandië (Frankrijk) een felle brand uitgebroken. In dit bedrijf dat gebruikte
branastojstaven uit kerncentrales opwerkt, brak de brand uit in een 90 megawatt transformator
Uejabriek kwam ogenblikkelijk zonder stroom te zitten; pas na uren kon door middel van mobiele
generatoren hel koelsysteem weer op gang worden gebracht.
Vanochtend bleek echter het koelsysteem nog niet geheel bevredigend te werken. Het ventilatiesysteem
dagdagelijks gasvormige radio-actieve afvalstoffen in de open lucht loost, doet het nog steeds
Cogema ontkent dat in de directe omgeving van de fabriek merkbare verhoging van radio-activiteit
is waargenomen; bewoners uit de omgeving maken zich echter grote zorgen. Met hulp van deskun-
digen worden op het ogenblik metingen verricht in de lucht en in zee.
Het meest waarschijnlijke on
geluk, ddt er bijna onont
koombaar lijkt aan te komen,
is het exploderen van daar
opgeslagen vaten met hoog
radioactief afval. Het gaat
om vijfhonderd kubieke meter
totaal, ontstaan na de opwer
king van oude brandstofsta
ven, dat ligt te wachten om in
glas te worden gegoten en
daarna, verpakt in roestvrij
stalen containers, te worden
weggeborgen in geologische
formaties als de zoutkoepels
in Drente of Duitsland, de
kleilagen van Italië of Belgie
of het graniet van Frankrijk
zelf
Een eveneens bepaald niet c
schijnlijk ongeluk vloeit voort uit
het ontstaan van een kritische
massa plutonium, dat - explode
rend - radioactieve stoffen over
grote afstanden zal verspreiden.
Dat kan gebeuren op verschil
lende plaatsen op het terrein van
het bedrijf, waar laag radioactief
afval in de openlucht in vaten
staat opgeslagen. Lekkage en
breuken in het verpakkingsma
teriaal kunnen deze situatie ge
makkelijk doen ontstaan; naar
schatting bevat deze opslag hon
derd kilogram plutonium, onge
veer vier kilogram levert al een
kritische massa.
Ook kan een ongeluk ontstaan door
de falende opslag van oude
brandstofstaven die op opwer
king liggen te wachten in water
bassins. Het bassin, met epn ca
paciteit van 250 ton, bevat nu 308
ton. Er worden twee bassins voor
elk duizend ton bijgebouwd.
Door het ontstaan van knalgas
boven de bassins of lekkage van
de bassins kan de zaak volledig
uit de hand lopen.
Een ton oude kernbrandstof, af
komstig uit gas-grafiet-reactors,
is al uit de'door het water aange
taste magnesiumomhulling ver
r Kerncentrales bij l
dwenen en ligt op de bodem
het bassin. Men weet niet wat er
mee te doen. Eind 1977 lag 1100
ton van. deze grafietbrandstof in
het bassin op opwei king te wach
ten en er is nog slechts een klein
deel van opgewerkt. De magne
siumhulzen zijn slechts maxi
maal vier jaar bestand tegen op
slag onder water.
Al deze ongelukken zullen, als zij
plaatsvinden, een gebied van
honderden vierkante kilometers
kunnen besmetten en voor vele
generaties onbewoonbaar ma
ken. Door deze ongelukken af
zonderlijk, en zeker in samen
hang (als een van hen de andere
veroorzaakt), kunnen vele dui
zenden mensen op korte termijn
worden gedood en vele honderd
duizenden later door kanker
sterven.
Los van de groeiende kans op zo n
gigantische ramp vervuilt de fa
briek nu dagelijks de directe om
geving met gasvormige en vloei
bare radioactieve stoffen. Het
aantal kankerslachtoffers is op
vallend hoog. Alle melk in het
gebied moest al eens door het be
drijf worden opgekocht en ver
nietigd. Radioactief vervuild
wordt ook Het Kanaal: in een om
trek van honderd kilometer
rondom Cap la Hague is het zee
water radioactiever dan normaal.
Wie in dit gebied niet beslist moet
zijn, kan het beter mijden, alle
toeristische aantrekkelijkheden
ten spijt.
De grote problemen
opwerkingsfabriek worstelt, en
de gevaarlijke situaties die daar
ontstaan, dateren niet van van
daag of gisteren. Evenmin als de
ernstige waarschuwingen van
milieuorganisaties, van weten
schappers als de befaamde Ro
bert Jungk en de Franse natuur
kundige Bernard Laponche, en
van de overwegend sociaal-de
mocratische en christelijk geo
riënteerde vakbond Confédéra-
tiön Francais de Travail (CFDT).
waarvan het merendeel van de
georganiseerde werknemers van
het bedrijf lid is.
De situatie is echter nu zo dreigend
geworden, dat het gezaghebben
de Amerikaanse blad „Nucleonic
Week'' (dat wekelijks gedetail
leerde. feitelijke informatie geeft
over alles wat er in de kernener
giewereld voorvalt en beslist niet
kan worden gezien als een orgaan
van de tegenstanders van kern
energie) er een „special report"'
aan wijdde, waaraan ik het me
rendeel van mijn gegevens ont
leen.
Zelfs de redactie van dit pre
te vakblad kreeg geen toegang tot
de directie van het bedrijf. „On
danks herhaalde verzoeken wei
gerde de directie de zaken die in
dit artikel aan de orde komen,
met ons te besprekenstaat er
dan ook (waarschijnlijk voor het
eerst in de geschiedenis van het
blad) boven het artikel. De redac
tie vond de situatie desalniette
min ernstig genoeg om ter plaatse
en in Parijs met wetenschappers,
milieuorganisaties en medewer
kers van de opwerkingsfabriek
zelf (vertrouwelijk) te spreken.
En te rapporteren dat volgens
hen het bedrijf „een ondoelmati
ge, kostbare en in toenemende
mate gevaarlijke knoeiboel is".
De opwerkingsfabriek Usine Plu
tonium 2 is eigendom van de
Compagnie Générale de Matiers
Nucléaires (COGEMA) en werd
in 1967 in bedrijf gesteld. Het be
drijf was bedoeld voor de opwer
king van de verbruikte brandstof
van gas-grafiet-reactoren, maar
omdat Frankrijk overschakelde
naar watergekoelde kernreacto
ren, waarvan de verbruikte splijt
stof tienmaal radioactiever is,
moet men er sinds 1976 beide ty
pes oude brandstof verwerken.
Dat faalt in elk opzicht.
Het was de bedoeling, dat het op-
werkingsproces - van het uitla
den van de splijtstofstaven uit de
speciale vrachtauto's, de ver
brokkeling van de staven, het
oplossen van de brokstukken in
ook Nederland is verantwoordelijk
kokend salpeterzuur, de chemi
sche scheiding van het uranium
en plutonium en het overblijven
de afval tot en met het in glas gie
ten van het afval - geheel geau
tomatiseerd zou verlopen. Bij het
ontwerpen van het bedrijf werd
er dan ook geen rekening mee
gehouden dat mensen reparaties
zouden moeten verrichten op
plaatsen die door de hoge straling
onbereikbaar zouden wor-
En reparaties waren van het begin
af aan in overvloed noodzakelijk.
Pompen lekten, kleppen bleven
hangen, pijpen braken. „Het be
drijf wordt bij elkaar gehouden
met kilometers industrieel plak
band", volgens zowel de bronnen
van „Nucleonic Week" als die van
Robert Jungk, die er over schreef
in zijn bekende boek „De Atoom-
staat".
Het werd allemaal nog erger, toen
de heviger radioactieve brand
stofstaven uit watergekoelde
kernreactoren moesten worden
opgewerkt. De apparatuur bleek
daar te enen male ongeschikt
voor. Delen van het geautomati
seerd gedachte produktieproces
moeten vaak met de hand wor
den bediend. De stralingsbelas
ting is daarbij, en bij de talloze
reparaties en bij de al even talloze
lekkages van radioactieve vloei
stoffen, voor het personeel zo
hoog, dat vooral met tijdelijk per
soneel (1300 van de 2600) wordt
gewerkt, dat van 46 „onderaan
nemers" wordt gehuurd, geen
vakbondsbescherming geniet en
op de gevaarlijkste plaatsen
wordt ingezet na een spoedcur-
susje van drie dagen.
Over deze arbeiders (geronselde,
onwetende werklozen en tijdens
de vakanties studenten) schrijft
Robert Jungk: „Blind voor de
toekomst innen zij een uurloon
dat hun jaren van hun leven zal
kostenHet aantal ernstig
radioactief besmette werkne
mers steeg tussen 1973 en 1975
volgens officiële cijfers van 280
tot 572; sindsdien worden geen
cijfers meer gepubliceerd. Hun
gebrekkige opleiding vergroot de
kans op ongelukken.
Een op 16 september 1976 begon
nen staking, georganiseerd door
de CFDT (voornaamste eis: het
grondig schoonmaken, repareren
en moderniseren van het hele be
drijf) moest al in december wor
den afgebroken, omdat het water
in de opslagbassins voor oude
splijtstofstaven te besmet raakte
cn explosies door gasvorming
dreigde als het water niet
ogenblikkelijk werd ver
verst.
COGEMA, eigenaar van het bedrijf,
is gezien de belabberde bedrijfs
resultaten wat voorzichtiger ge
worden met het afsluiten van
opwerkingscontracten, al wor
den die nog wel gesloten en al
blijft uitbreiding van het bedrijf
met nog twee fabrieken wel op
het programma. In 1979 werd
slechts 65 ton opgewerkt: de op-
werkingscapaciteit had van 1976
tot 1981 moeten stijgen van vier
honderd tot achthonderd ton per
jaar. Uitbreidingen van het
bedrijf zouden van halverwege
de jaren '80 af de capaciteit moe
ten verdrievoudigen.
Voor de toelevering van oude
brandstofstaven volgens con
tract geldt het volgende schema:
1980 157 ton. 1981 340 ton. 1982
1020 ton. 1983 1120 ton. 1984 1220
ton, 1985 1320 ton. Opwerking
van hoeveelheden van deze aard
moet volstrekt uitgesloten wor
den geacht. Het bedrijf kan nu
volgens de nieuwste contracten
echter bij technische problemen
zonder verdere kosten alle
brandstofstaven weigeren en
radioactief afval terugsturen.
In het Nederlandse contract gaat
het om 120 ton, waarbij ons land
naar verhouding moet deelne
men in de financiering van zowel
het bedrijf als het opwerkings-
proces. Dit nieuwe contract on
derstreept nog eens te meer de
medeverantwoordelijkheid die
ons land draagt voor de dodelijke
vervuiling van dit deel van Nor
mandie en Het Kanaal, voor de
onaanvaardbare wijze waarop dit
bedrijf het personeel als „stra-
lingsvoer behandelt en voor de
gigantische ramp die daar elke
dag kan ontstaan.
Gericht tegen atoombewapening
BREDA - De Koninklijke Mili
taire Academie geeft geen les
in ontwapening en aan het in
stituut zijn ook geen officie
ren verbonden die pleiten
voor eenzijdige ontwapening
van Nederland. Het bericht
onlangs in een landelijk och
tendblad dat toekomstige of
ficieren van land- en lucht
macht in pacifistische zin
worden opgeleid is dan ook
onjuist.
Hoe wordt het onderwijspro
gramma voor de Koninklijke
Militaire Academie samenge
steld en wie is daarvoor ver
antwoordelijk? Richtlijnen
voor de opleiding komen van
de Haagse staven van land- en
luchtmacht. Op basis van de
ze richtlijnen wordt het on
derwijsprogramma opgesteld
onder directe verantwoorde
lijkheid van de hoofden van
de wetenschappelijke afde
lingen.
Het onderwijsplan en de stu
diegids waarin het program
ma is vastgelegd worden
jaarlijks ter goedkeuring
voorgelegd aan een college
waarin o.a. topmilitairen en
hoogleraren, verbonden aan
Nederlandse universiteiten,
zitting hebben. Ruimte voor
initiatieven van wie dan ook
om andere onderwerpen te
brengen dan die in het pro
gramma staan opgenomen, is
er niet
Hoe komt een krant aan een
dergelijk onjuist bericht? Het
blijkt te zijn overgenomen uit
de Engelse Daily Telegraph
van 30 maart 1980, waarin een
zekere Robert Moss er zijn
verontrusting over uitspreekt
dat enkele officieren, ver
bonden aan de Koninklijke
Militaire Academie (onder
wie de gouverneur), lid zijn
van het interkerkelijk vre
desberaad en zich uitspreken
tegen de huidige ontwikke
lingen op het gebied van de
atoombewapening Hij wekt
in zijn artikel de indruk dat
deze officieren hun gedach
ten overdragen aan aanstaan
de beroepsofficieren. Dat on
dermijnt zijns inziens de
kracht van de NAVO en
bevordert het proces van
Finlandisering in Europa.
Een vraag die opkomt is hoe
Moss tot het schrijven van dit
artikel is gekomen. Ik ver
moed dat hij zich spreekbuis
heeft laten maken van tegen
standers van het interkerke
lijk vredesberaad in Neder
land. Mede door de activitei
ten van dit beraad heeft Ne
derland de invoering van de
neutronenbom afgewezen en
een eigen standpunt ingeno
men met betrekking tot de
modernisering van de NAVO-
atoombewapening. Dit suc
ces van het interkerkelijk
vredesberaad heeft bij ver
schillende maatschappelijke
groeperingen een reactie op
geroepen die zich ook richt
tegen de militaire leden van
het beraad. Men verwijt hun
deloyaliteit ten opzichte van
de defensieorganisatie en
vindt dat zij de krijgsmacht
moeten verlaten.
Deze reactie is begrijpelijk
maar niet terecht. Immers,
wie de ontwikkelingen met
name op het gebied van de
bewapening nauwlettend
volgt heeft voldoende rede
nen voor een kritische op
stelling. In het regeerakkoord
van het kabinet-Van Agt staat
onder andere dat wil de
mensheid overleven er een
eind moet komen aan de be
wapeningswedloop. En in de
regeringsnota over ontwape
ning en veiligheid van juni
1975 zeggen de bewindslie
den van buitenlandse zaken
onder meer dat een toene
mende bewapening bedoeld
om de veiligheid te verhogen
in feite meer en meer onvei
ligheid gaat brengen. Deze
ontwikkelingen zijn zo zorg
wekkend, dat zelfs kerken,
zoals de gereformeerde ker
ken in Nederland, hun leden
en ook anderen oproepen om
stappen te ondernemen „die
verder van de heilloze weg
van de kernbewapening af
voeren".
Dergelijke uitspraken liegen er
niet om. Zij betekenen ook
voor hen die in de zorg voor
de veiligheid hun beroep vin
den een uitdaging om ont
wikkelingen mee te helpen
leiden in een meer verant
woorde richting.
Een probleem daarbij is dat wy
op politiek-strategisch gebied
te maken hebben met een
tweetal directe dreigingen.
De eerste houdt verband met
de militaire kracht van het
Warschau-pact. De tweede
vloeit voort uit de aanhou
dende wedloop tussen Oost
en West, met name op atomair
gebied.
generaal-majoor
M.H. von Meijenfeldt
Omdat de eerste dreiging ook in
Nederland voldoende aan
dacht krijgt wil ik mij in het
volgende beperken tot de
tweede. Na Wereldoorlog II
hebben wij de atoomenergie
in toenemende mate gebruikt
voor het bereiken van politie
ke en militaire doelstellingen.
Daarmee hebben wij een pro
ces op gang gebracht dat door
de mens ten slotte niet meer
wordt beheerst. Zelfs het
krampachtig vasthouden aan
de handhaving van het ato
maire afschrikkingseven-
wicht tussen Oost en West om
oorlog te voorkomen, biedt
nauwelijks meer perspectief.
De overtuiging groeit dat,
wanneer wij op de huidige
weg van de bewapening
doorgaan, een militair
conflict in Europa onvermij
delijk is. Dat betekent voor
Europa, als wij letten op de
vernietigingskracht waarover
strijdkrachten vandaag de
dag beschikken, chaos en
vernietiging.
De tijd dringt dan ook om ernst
te maken met het regerings
beleid gericht op het terug
dringen van de rol van
atoomwapens in het strate
gisch denken en handelen. In
de praktijk doet zich echter
het probleem voor dat de
NAVO nog steeds een strate
gie hanteert die alleen doel
matig is bij een overmacht op
het gebied van de atoombe
wapening. Met andere woor
den de geldende NAVO-stra-
tegie is een van de blokkades
om de rol van atoomwapens
daadwerkelijk terug te kun
nen dringen.
Het is mijns inziens een ver
antwoordelijkheid van de
militair om deze blokkade op
te ruimen, bijvoorbeeld door
zich in te zetten voor de
bevordering van een nieuwe
strategie binnen de NAVO;
een strategie die uitgaat van
o.a. voldoende conventionele
middelen en een doelmatige
huis-en-haard-verdediging
Een dergelijke strategie stelt
ons - mits zij gepaard gast
met een versterking van de
Europese politieke en morele
machtsfactoren - zeker in
staat om de dreiging van het
Warschau-pact adequaat te
beantwoorden. Zij biedt te
vens de mogelijkheid om
door het aanvaarden van een
zijdige beperkingen op het
gebied van de atoombewape
ning, het voor ons voortbe
staan zo belangrijke proces
van wederzijdse wapenbe
heersing en -vermindering op
gang te brengen.
hervormd
nederlarid
Dominee Van den Heuvel, de
nieuwe voorzitter van de VARA,
komt uitgebreid aan het woord in
HN. Zijn werkzaamheden in de
Wereldraad van Kerken en zijn
meningen over kernbewapening
en communisme komen uitvoe
rig aan de orde. Over het christe
lijk onderwijs zegt hij: "Van mij
mag het. Al moeten ouders weten
dat de christelijke school gevaar
lijk kan zijn omdat het de getto-
mentaliteit die in het christen
dom toch al heerst, versterkt.
Kinderen die altijd in christelijke
milieus hebben verkeerd zijn
slecht voorbereid om later open
en eerlijk om te gaan met mensen
van andere levensbeschouwing'
Overigens staan er in het artikel
ook zinnen en uitlatingen die bij
de niet in het christelijk jargon
ingewijde lezer de neiging doet
ontstaan om het interview hal
verwege ter zijde te schuiven.
Voorbeeld van zo'n uitlating:
"Het gaat erom of christenen be
reid zijn de gestalte van hun Heer
te zoeken en daardoor elkaar
misschien ontmoeten".
Volgens Dore Smit. al negentien
jaar omroepster bij de IKON, ge
beuren er tegenwoordig mede
door de verworven vrijheden veel
"enge dingen In een gesprek
over haar jeugd en haar werk
komt zq tot de opmerking dat de
mensen hier te ver zyn doorge
slagen. "We moeten een beetje
degelijker worden. In Amerika
loopt het aantal echtscheidingen
al terug, maar bij ons neemt het
nog toe. Als je ziet hoe gemakke
lijk men tot echtscheiding be
sluit".
Dom Helder Camera, de sympa
thieke bisschop van Brazilië,
verwacht veel van het bezoek dat
de paus de komende zomer aan
zijn land zal brengen. De bis
schop die zich inzet voor de vele
armen en verdrukten put zijn
hoop uit "het geheel van bood
schappen van de paus". Voorts in
HN een verhaal over de gezond-
voedsel-industrie en een gesprek
met wetenschapper Egbert Boe
ker die zegt dat fysici militair on
derzoek onfatsoenlijk moeten
gaan vinden.
VRU NEDERLAW)
Volgens de Argentijn Hector Vil
laion, de schimmige bemiddelaar
tussen Iran en Amerika in de gij
zelingsaffaire, hebben de Iraanse
leiders helemaal niet zo'n hekel
aan VS-president Carter. Villa-
Ion: "Iran is de laatste dertig jaar
door een wrede dictatuur gegaan
die werd gesteund door Amerika
en het Iraanse volk ziet nog niet
het verschil tussen de ene Ame
rikaanse president en de andere.
De Iraanse leiders echter weten
precies wie wie is in de Verenigde
Staten en waar ze voor staan"
Onder het motto 'Weer staan de li
beralen pal voor de censuur'
wordt de handelwijze van vier
vooraanstaande WD'ers, onder
aanvoering van vice-premier
Wiegel, belicht inzake de Saoedi-
sche film-affaire. Trouwens. VN
wijdt deze week vele kolommen
aan Wiegel want in een ander ar
tikel worden uitgebreide frag
menten van een radio-interview,
vorige week voor de VPRO, afge
drukt.
Hoewel de huizenmarkt op het
ogenblik stagneert wordt er toch
nog altijd niet slecht verdiend in
de makelaardij. Gesprekken met
makelaars geven aan dat men het
niet ziet zitten in de sociale sec-
tor. Een makelaar maakt zich
kwaad: "Men wil gewoon niet be
talen voor wonen. De verhoudin
gen zijn zoek. Wel een bankstel,
wel een kleurentelevisie, wel een
reis naar Mallorca. Maar om een
tientje meer huur te krijgen moet
je ze tegen de muur zetten".
Filmacteur Dirk Bogarde heeft een
boek geschreven over zijn erva
ringen tijdens de Tweede We
reldoorlog al wil hij anderen doen
geloven dat zijn verhaal op fictie
berust Een andere ster uit de
filmwereld. Vanessa Redgrave,
laat een woordenstroom op Ab
van Ieperen los die niet de kans
krijgt dié vragen te stellen die hij
wilde stellen.
Er wordt in VN weer driftig ge
wroet in het verleden en de om
geving van prins Bernhard.
Voorts een artikel waarin de el
lende van Cambodja opnieuw op
een rijtje wordt gezet en de ont
hulling van CDA-politicus Hans
de Boer waarom de politiek zich
op het ogenblik zo hardnekkig
met de sport bemoeit. De
Boer."De sport heeft nu eenmaal
een groot bereik en spreekt de
mensen aan". In de dikke bijlage
boekennieuws.
in De Tijd wordt ook veel aandacht
aan boeken besteed. Auteur Je
roen Brouwers die vorig jaar op
zien baarde met zijn geruchtma
kende pamflet De Nieuwe Revi
sor, kan zich nog steeds verwon
deren over de reacties die zyn
pamflet hebben opgeroepen.
"Wanneer iemand schrijft:
Brouwers is geboren in Batavia,
hij is een witte neger in een Vo-
lcndammer broek en hy moet
maar zo gauw mogelijk zien dat
hij daar terugkomt, is dat geen
racisme? Heeft dat iets te maken
met literaire kritiek? Als men
niets meer weet dan gaat men
maar schelden; schele, dikke,
witte neger".
De handel in porno is gewoon een
vak, leuk en creatief, vindt 'por
nograaf Ti.issen, één van de grote
seks-uitgevers in Nederland.
Hoewel Tijssen harde porno op
de markt brengt probeert hij al te
jonge kinderen wel uit zijn bla
den te houden. Tijssen: "Ze moe
ten mondig zijn, maar wat is
mondig? Daar komt een hoop
vingertoppengevoel bij. Leeftij
den kun je niet hanteren, sommi
ge kinderen zyn met veertien
volwassen en anderen met zeven
tien nog niet". Ook ziet hij het
niet zo zitten in Nederlandse mo
dellen. "Komen ze naardt Studio,
voor een maand i«- hypotheek
twee uur het broekje omlaag,
maar ze schrikken zich lam als z<;
in de etalage liggen".
De Ierse bisschop Lamont is weer
terug in Rhodesie, het land dat
morgen onafhankelijk wordt on
der de naam Zimbabwe. Driejaar
geleden werd hij het land uitge
jaagd omdat hy het opnam voor
de zwarten. De nieuwe premier
Mugabe heeft hem gevraagd te
rug te komen. Over Mugabe zegt
Lamont;"Hij is geen blankenha
ter, al heeft hij reden veel blanken
niet te vertrouwen. Mugabe is
realistisch en praktisch. Een rus
tig, evenwichtig persoon met een
filosofische inslag. Hy drinkt niet
en rookt niet. Een ascetisch
mens, met grote zelfdiscipline
In De Tijd voorts ook aandacht
voor ouders van verslaafden.
Praten over de dood van Tito is ta
boe in Joegoslavié. Iedereen in
Belgrado kan je vertellen dat in
het museum alles in flem dheid
is gebracht voor de begrafenis,
dat de rouwkamer en het mau
soleum al zijn ingericht. Maar
niemand mag het weten. Dat be
richt Jos Schneider vanuit de
Balkan-staat.
Hartchirurg Van der Schaar mag
zyn hart eens luchten over de
gang van zaken in het Bredase
centrum D<- Klokkenberg. Bin
nen het Leidinggevend Team zyn
allerlei irritaties ontstaan. Van
der Schaar "Het begon ermee dat
de anesthesist te kennen gaf dat
hij het niet nodig vond ci..t 01 24
uur per dag een anesthesist in
huis was. Dat kan ik niet. zei hy.
Dan heb ik om de andere dag
dienst en dat hóu ik fysiek niet
vol. Nou, dat vind ik vreemd. Die
jongen is 30 jaar en ik ben 91 en ik
kan het wel terwijl mijn werk nog
zwaarder is dan anesthesie
Voetballer Arie Haan voelt zich in
een vijandige sfeer het sterkst. De
nu bij het Belgische Anderlecht
spelende Nederlander gelooft dat
hy het zo ver heeft geschopt
dankzij de leerschool by Rinus
Michels, een man met wie hy ove
rigens altijd overhoop lag.
Haan:"Michels had het niet be
grepen op studenten. Volgens
Michels is voetbal oorlog en m
000 OOriQg blijven de intellec
tuelen op de achtergrond. Die
houden zich altijd afzydig van
geweld. Ik heb hem va,,k v. r
vlóékt maar wat llichrii mQ
heeft bijgebracht is uniek. Door
hem ben ik me bewust geworden
dat alle middelen geoorloofd zyn
om de beste te worden. Als je ie
mand opzij kan zetten, moet je
dat ook doen. Zo gaat het in de
maatschappij ook"
In de HP van deze week voorts een
interview met oud-minister Van
der Stoel over de moeilijke be
trekkingen tussen Amerika en
zyn bondgenoten en een artikel
over de schromelijk tekort schie
tende woningdistributie.
Elseviers Magazine was gisteren
nog niet in de Leidse kiosken
verkrygbaar.
BERT PAAUW
