Rechtszaak
verdwenen
53 mille
Uiverkoorts nooit overgegaan
Sren
ten-
Accountant zou geld hebben verduisterd van winkelier
Luchtvaartjournalist Van der Klaauw onderscheiden:
ZATERDAG 22 MAART 1980
LEIDEN - De Leidse stadsadvo
caat mr. De Ruijter de Wildt heeft
bij de Haagse Officier van Justitie
een klacht ingediend tegen ac
countant P. uit Voorschoten. De
accountant zou een lening van
ruim f 53.000,-, verstrekt door de
Sociale Dienst en bestemd voor
één van de cliënten van P. heb
ben verduisterd. Ook wacht de
betreffende accountant een ci
viele procedure en is er een
klacht van tuchtrechtelijke aard
bij de Accountantsorganisatie
ingediend. De stadsadvocaat is
opgedragen beslag te leggen op
het onroerend goed van P. Het is
nog altijd niet bekend wanneer
de zaak voorkomt. Voor de be
wuste cliënt, de Leidenaar
P.W.G. Vlasveld heeft het wach
ten te lang geduurd. Hij is inmid
dels failliet verklaard.
Waar gaat het om? Sinds 1974 drijft,
of liever, dreef Vlasveld een win
kel in schrijfbehoeften, speel
goed en ta.bakswaren aan de
Kennedy laan 5. De winkel liep
matig; Vlasveld werd overspan
nen en moest de zaak tijdelijk
sluiten. Vlak daarna ontmoette
Vlasveld de Voorschotense ac
countant, die mogelijkheden zag
om zijn zaak weer nieuw leven in
te blazen: De accountant zou
proberen een lening los te peute
ren ohi de huurachterstand van
Vlasveld te voldoen én zijn credi
teuren tevreden te stellen. Op
voorwaarde dat de middenstan
der een machtiging (algmene
volmacht) zou tekenen om de ac
countant alle noodzakelijke han
delingen te laten verrichten.
Gunstige invloed
Inderdaad hadden de bemoeienis
sen van P. een gunstige invloed
op de bedrijfsvoering. Doordat
Vlasveld na een paar maanden
hogere omzetcijfers kon laten
zien kreeg hij van de Sociale
Dienst de toezegging van een be-
drijfskrediet van f53.000,-. Dat
geld moest dan wel worden ge
bruikt om bijvoorbeeld de urgen
te schulden (f 20.000,-) een al eer
der verstrekte lening (f 8000,-) te
voldoen en de goederenvoorraad
voor een bedrag van f 25.000,- uit
te breiden. Bovendien moest
Vlasveld de bedrijfsvoering van
zijn winkel aan de accountant
overlaten, die zonodig verslag
zou uitbrengen aan de gemeente.
In juli 1978 werd de afspraak be
vestigd. Betaling van het geld zou
via de Voorschotenaar plaatsvin
den. De bemiddelaar had intus
sen niet stilgezeten. P. had de So
ciale Dienst een lijst van credi
teuren gestuurd aan wie hij beta-
lingsvoorstellen tot een bedrag
van f74.000,- zou doen. Daarbij
een vordering van hemzelf van
f27.000,-. Opmerkelijk was wel
dat. P. zélf vorderde terwijl hij
eerder de Sociale Dienst zou
hebben meegedeeld dat zijn sala
ris nog wel even kon wachten.
Inmiddels was eerf viertal credi-
De winkel van Vlasveld aan de Kennedylaan: "wegens reorganiseren tijdelijk gesloten
teuren al bezig het faillissement
van Vlasveld aan te vragen. Het
geld werd toen met spoed op de
rekening van de accountant
overgemaakt. Na aftrek van wat
kosten van eerdere, leningen be
trof dat een bedrag vön f 39.000,-.
Met dat geld had Vlasveld een re
delijke kans van slagen. Temeer
daar zijn bemiddelaar al van een
aantal crediteuren had vernomen
dat ze met een stukje aflossing
(26%) van de schuld al genoegen
zouden nemen. Aan overleg tus
sen de accountant en Vlasveld
ontbrak het echter goeddeels. Zo
zou Vlasveld plotseling van een
deurwaarder de aanzegging heb
ben gekregen dat hij door een
huurschuld binnen veertien da
gen de winkel diende te ontrui
men. Vlasveld raakte in paniek.
Trok op 17 juli de volmacht in: hij
had het vertrouwen in P. verlo
ren. Door die noodgreep
niet langer gerechtigd on
Vlasveld op te treden.
Crediteuren
De Sociale Dienst kwam erachter
dat P. tóch over het geld had be
schikt. Blijkens ee^i aan Vlasveld
verzonden afrekening had P. van
het krediet maar 7800 gulden aan
de crediteuren betaald. Zijn ei
gen rekening (het salaris voor zijn
diensten) was opgevoerd tot ruim
f32.000,-, zodat er precies 5512
gulden en 26 cent voor Vlasveld
overbleef die aan hem werden
overgemaakt. Vanaf dat moment
begon de strijd tussen de ge
meente en de advocaat van P..
mr. Van der Pluijm. Vlasveld zelf
lijkt in die strijd enigszins bui
tenspel te zijn gezet. Hij voelt zich
in de steek gelaten. Niet dat hij
stilzit op naam van zijn vrouw
probeert Vlasveld zijn zaak voort
te zetten. Intussen moet hij ooit
een schuld van f 53.020,- (plus vijf
procent rente per jaar) terugbe
talen. Een lening waar Vlasveld
volgens zijn zeggen niets of nau
welijks iets van heeft gezien. P.
2elf is in eerste instantie met be
reid commentaar te geven. Wel
beweert hij al vijf maal een faillis
sement van Vlasveld te hebben
voorkomen. Nu was er geen kans
om de dans te ontspringen omdat
Vlasveld zich niet aan de voor
schriften zou hebben gehouden.
Integendeel: de middenstander
zou hebben geprobeerd het ac
countantskantoor van P. "voor
een groot bedrag" in de boot te
Als jonge „luchtvaartgek", net
zijw gymnasiumdiploma op
zak, werd Bart van der
Klaauw veertig jaar geleden
lid van de KNVvL: de Ko
ninklijke Nederlandse Ver
eniging voor Luchtvaart. Nu
kan hij dat jubileum geden
ken als hoofdredakteur van
het door die vereniging uit
gegeven blad Avia (oplage
9000 stuks). Voor zijn vele
verdiensten krijgt hij van
daag het ere-insigne in goud
van de KNVvL.
De werkkamer van zijn huis in
de Merenwijk staat stamp
vol vliegtuigmodellen, boe
ken en archiefkasten. Tussen
de vele snuisterijen ergens
aan de muur een oorkonde
die verklaart dat hij in 1965
met de Concorde de oceaan
overstak, ,,als eerste Neder
landse luchtvaartjourna
list" voegt hij toe. Nog steeds
gek van alles dat met vliegen
te maken heeft.
LEIDEN - ,,Net als veel mensen
had ik de Uiverkoorts. In 1933
vloog de Pelikaan in vier dagen
van Amsterdam naar Jakarta, en
later vloog de Uiver in tweeën
half, drie dagen naar Melbourne,
dat was een echte race waarbij
dag en nacht gevlogen werd.
Naar West-Indië hebben we ook
nog de Snipvlucht gehad. Ik was
luchtvaartgek en wilde piloot
worden. Maar wiskunde was een
obstakel, dat had ik op het gym
nasium niet gehad. Ik had een
talenknobbel en schreef graag
opstellen. Toen ontdekte ik de
luchtvaartjournalistiek".
,,In de schoolkrant van het Aloy-
sius-college in Den Haag schreef
ik al over luchtvaart. Het waren
gouden tijden voor populaire
verhalen. Alles dat over lucht
vaart ging, wilden de kranten zo
hebben, net zoals later met de
ruimtevaart. In het begin heb ik
over ruimtevaart geschreven
ook, maar ik zag dat dat zich ging
ontwikkelen tot een apart ter-
„Een vliegtuig i
apart ding, de Vorm, de
namica. Een raket is gew
metalen pijp".
Paradevluchten
hzelf
Toestellen die brandend neer
stortten boven Wassenaar, En
gelse versperringsbalonnen die
losgeslagen waren en overdre
ven, de V-2's die 's nachts werden
gelanceerd. En in het laatste jaar
de enorme zwermen bommen
werpers, tenslotte ook overdag
niet gehinderd: ,,Het leken wel
paradevluchten".
Na de oorlog zou hij uiteindelijk in
de luchtvaart verzeild raken. Als
boordadministrateur vloog hij
mee op de KLM-routc- naar Indië.
Bij de vele tussenstops hield hij
bij elke goederen in- en uitgela
den werden, 's Ochtends Am
sterdam, 's middags Rome, 's
avonds Cairo, en na zes dagen
eindelijk op Java.
Leuke reisjes
De sprong naar de free-lance jour
nalistiek waagde hij in 1950. ,,Ik
was nog vrijgezel en dacht laat ik
het proberen. Het is gelukt. In die
tijd heeft de KLM me vaak het
balletje toegespeeld, dat was
mijn geluk".
Bart van dor Klaauw schreef in de
loop der jaren talloze verhalen in
allerlei bladen, schreef en' ver
taalde reeksen boeken en werkte
zich omhoog tot „autoriteit", be
loond met de Prijs voor lucht
vaartpublicisten van de KNVvL.
„Het werk voor dagbladen is steeds
minder geworden omdat de kran
ten dat zelf gingen doen. Ze
merkten dat er leuke reisjes aan
vast zaten. Het waren altijd jour
nalisten die het erbij deden, naast
hun gewone werk. Daartegen heb
ik steeds geageerd. In een hele
boel dagbladen lees ik verhalen,
dat ik denk: Jezus, moet dat
nou?! Zo amateuristisch, een
lekker stukkie schrijven. Schrij
ven ze namen verkeerd, of heb
ben ze het over een tweemotorig
toestel als het vier motoren
heeft".
Dure guldens
,De taak van een luchtvaartjour
nalist is om de zaak vakkundig te
becommentariëren. Het nieuws
komt vanzelf binnen over de te
lex. Bij die ongelukken met de
DC-10 zag je weer hoe journalis
ten uit allerlei gegevens proberen
zelf een verhaaltje te destilleren,
maar op het eind door de bomen
het bos niet meer zien, ze hebben
geen achtergrond".
„Ik neem het inderdaad op voor de
luchtvaartindustrie. Ik voel meer
een beetje mee verbonden. Ik
kom er al zo lang, en weet hoe
zorgvuldig er gewerkt wordt,
eindeloze controles steeds weer.
Als er iets gebeurt, is het bijna
altijd een menselijke fout. Dat
geven de piloten nu zelf ook toe.
Technische contructiefouten
komen niet voor".
„Op de tweede plaats moet de
luchtvaartjournalist sensatiever
halen ontmaskeren. Nu met de F-
16 wordt er weer van alles bijge
haald, hoeveel toestellen al ver
ongelukten. Maar met bijna elk
toestel zijn er in het begin moei
lijkheden geweest. Dat ding
deugt wél, anders hadden we 'm
niet aangeschaft. Soms denk ik
over die journalisten: wie ben jij
dat jij dat durft te zeggen. De
hoogste techneuten hebben ja
renlang nagedacht over de keuze
van dat toestel; dat zijn vakmen
sen die weten wat ze doen, die
geven onze dure guldens niet
uit".
„Natuurlijk speelt politiek mee, en
compensatie-orders, maar de
luchtmacht heeft altijd het laatste
woord, daarvap ben ik overtuigd.
Ik heb nu een stuk of wat selec
tieprocedure gevolgd, en ik ben
ervan overtuigd dat ze altijd het
beste kiezen dat er is. Er is altijd
uitgekomen wat ik dacht. Het
luchtvaartwereldje is klein. Ie
dereen kent iedereen. „Ik ken
vrijwel iedereen die in de Lock
heed-affaire een rol speelde, tk
werkte toendertijd voor een
public relationsbureau, om tech
nische verhalen begrijpelijk te
maken, en had een briefwisseling
met een aantal mensen. Het is een
vrij normale zaak dat iemand wat
verdient omdat hij het pad geëf
fend heeft, net zoals een handels
commissie. De Amerikanen zijn
gek op royalty en hebben prins
Bernhard voor hun karretje ge
spannen, d'e vonden het mooi dat
hij zich zo voor hun zaken inte
resseerde".
Er zijn vijf luchtvaartbladen met
nog geen tien full-time journalis
ten. „Het is een ouwe vrien
denclub, heel gezellig". Teveel
kameraderie wellicht om nog
vrij-uit te kunnen schrijven? Een
ander bekend luchtvaartjourna
list heeft ooit in zijn eigen blad
"Cockpit" beschreven hoe hij
door Oost-Duitsers benaderd is.
In die dagen van koude oorlog
beloofden zij hem veel geld voor
zijn blad als hij wat vriendelijke
aandacht aan het Oostblok zou
besteden.
„Ja. daar hebben we onderling wat
over gegniffeld. Hij was in die tijd
wat gefrustreerd. Hij had een
aantal verhalen geschreven die
slecht waren gevallen, en kreeg
het idee dat iedereen hem toen
tegenwerkte. Later heb ik hem
gevraagd of hij echt benaderd
was, en dat was echt zo geweest.
Ik heb nooit zoiets gemerkt. Om
dat ik Russisch materiaal nodig
had ben ik een paar keer op de
Russische ambassade geweest;
dan waren ze heel vriendelijk en
kwam de wodka op tafel. Maar
daar bleef het bij".
TOM MAAS
Leeuwenhoek
De risico's rond eventuele wo
ningbouw in de Leeuwenhoek
bleven ook deze week de ge
moederen in Leiden bezig
houden. Langzamerhand be
gint het er een beetje op te lij
ken dat gemeente en universi
teit bezig zijn meteen spelletje
Zwarte Pieten. Zo maakte het
dagelijks bestuur van de uni
versiteit maandag de ge
meente het verwijt tot geen
enkele concessie bereid te zijn
in het gebied tussen Wasse-
naarseweg en Plesmanlaan.
Enkele uren daarvoor had het
college van B en W in een
spoed telegram aa n ged ron gen
op uitstel van behandeling
van deze zaak in de universi
teitsraad. In het telegram
werd in een wat raadselach
tige taal gesproken over ex
terne effecten", die het gevolg
zouden kunnen zijn van een
standpuntbepaling op dit
ogenblik. Wat die effecten
zouden zijn bleef, althans die
avond, wat vaagjes.
Enkele universiteitsraadsleden
wilden zelfs zover gaan dat
wethouder Waal als verant
woordelijke man, maar uit de
raadsvergadering gebeld
moest worden om de zaak wat
duidelijker te maken. Maar
dat ging het college van be
stuur wat al te ver. Niet ten
onrechte werd daarom s
avonds van diverse kanten
vastgesteld dat er een wat ste
kelige verhouding heerst.
Vorige week schotelde ik u in de
ze rubriek een aantal citaten
voor uit brieven van directeu
ren, beheerders en andere top
figuren van de laboratoria
die in de Leeuwenhoek staan.
Mr. Koppelaars benadrukte
namens het dagelijks bestuur
van de universiteit nog eens.
dal men een wat genuanceer
der benadering heeft dan de
wel wat erg zwartgallig uit
gevallen prognoses van de he
ren deskundigen.
Het vreemde van het geval blijft
echter dat het dagelijks uni
versiteitsbestuur dat niet m
alle openheid en duidelijk
heid zegt. Kennelijk vindt
men het toch wel een plezieri
ge zaak dat de brieven zo n
aardige voortrekkersfunctie
vervullen. Op die manier
drijven we toch steeds verder
in de richting nan een alleen
vertoningsrecht voor de uni
versiteit m de Leeuwenhoek.
En het college van bestuur kan
achterafzeggen: Natuurlijk,
wat die her-en allemaal op
papier hebben gezet is wat
overdreven". Maar inmiddels
is de kogel wel door de kerk.
Wat de universiteitsraadsleden
deze week ter tafel brachten
over de risico's in de Leen
wenhoek was in doorsnee ui
terst povertjes. Het bleef in fei
te bij de constatering dat de
beslissing over wel of niet
bouwen van woningen bij de
gemeente ligt en dat de uni
versiteit zijn best moet doen
om de gevaren tot een mini
mum te beperken. Om nu eens
duidelijk boven water te
brengen of de laboriumbazen
de waarheid hebben gespro
ken, of dat het wat bagatelli
serende college van bestuur
het bij het rechte eind heeft,
was kennelijk tet'eel ge
vraagd.
Maandag gaat de universiteits
raad de tweede ronde in. De
tweehonderdste vergadering
in de geschiedenis. Ik wens de
leden toe dat men in de eerst
komende tweehonderd eens
wat effectiever en zakelijker
vergadert. Een uuur kissebis
sen om alleen de agenda op
een rijtje te krijgen zoals af
gelopen maandag gebeurde
is iets dat je tandenknarsend
ondergaat.
Universiteit
De Leidse universiteit stand de
ze week om nog een heel ande
re reden in het middelpunt
van de belangstelling. Het
flUsende bezoek ran de
Spaanse koning Juan Carlos
met aan znn znde koningin
Sophie. Hoewel het alles bij
elkaar niet meer dan een uur
tje in beslag nam gaat aan
zo n bezoek een wekenlange
voorbereiding vooraf .Er moet
beslist worden wie er het Aca
demiegebouw in mag. wie
naast wie mag zitten en hoede
veiligheid geregeld wordt.
Zo n draaiboek waarin al dot
geregeld zijn weerslag vindt
is een vermakelijk stukje pro
za, waarvan ik u enkele pas
sages niet wil onthouden. Er
slaat bijvoorbeeld in dat de
toegangskaarten bij de in-
gang van het Academiege
bouw gecontroleerd worden
door twee bediendes en dat ter
assistentie eventueel een re
chercheur aanwezig is. Een
soort hulpsuppoost a la
Krooswijk. Vastgesteld is ook
wie precies de deuren van de
koninklijke auto's zullen
openhouden. En mocht het op
dat ogenblik regenen dan
dienen de heren ook een para
plu te ontvouwen en dit boven
de hoofden van de dairies te
houden.
Hoe nauwkeurig dat allemaal
geregeld wordt mag blijken
uit het feit dat zelfs de pfstand
i de c
i de
koningin en de voorz
het college van bestuur is ge
regeld. Die bedraagt volgens
het protocol precies éen pas.
Dat onderdeel van de richtlij-
ten getreden. Of de commissa
ris stond iets te ver naar voren
of de voorzitter had iets te laat
pas op de plaats gemaakt.
Wie gedacht mocht hebben dat
de jassen bij de ingang even
vlotjes worden aangepakt en
op de kapstok worden gehan
gen heeft het mis. De overkle
ding' van het vorstelijk gezel
schap krijgt een plekje in de
gewelfkamer en het gevolg
moet het doen met de kapstok
ken rechts in de gang naar de
receptiekamer. Van de in het
Academiegebouw aanwezige
toiletten zijn er ook een paar
speciaal gereserveerd voor
hoge gasten met hoge nood.
Voor spontaneïteit is in het
draaiboek geen plaats inge
ruimd. Er mag viermaal
worden geapplaudisseerd na
afloop van de toespraken en
de laatste maal dient men zich
ook van de stoel te verheffen.
Loco-burgemeester Waal viel
overigens met zijn neus in de
boter door het plotselinge ver
trek van burgemeester Vis.
Want anders was hem de
Spaanse onderscheiding ze
ker de neus voorbijgegaan.
Overigens werd hij niet zo
maar officier m de orde van
burgerlijke verdienste. Waal
heeft een hele middag onder
leiding van een deskundige
moeten oefenen om zijn toe
spraak in redelijk Spaans
over het voetlicht te brengen.
Da
•an het bezoek aan Lei
den veel in de herinnering
van koning Juan Carlos zal
echter blijven waag ik te be
twijfelen. Dat zal hooguit het -
overigens imponerende - in
terieur van het Groot Audito
rium zijn. Voor de rest werd
hem hel zicht ontnomen döor
handenschuddende dames en
heren, veiligheidsfunctiona
rissen en snelrijdende auto's.
En dat tekent eigenlijk de
triestheid van iemand die re-
i gri
Ganzepas
leb ra 's tijn een alledaagse ver-
keerVeel muder vaak 'ge
beurt dat met de ganzen. Toch
worden de verkeersdeelne
mers die gebruikmaken van
de rotonde op de hoek van Sta
tionsplein en Mora nu
en dan geconfronteerd met
een dozijn ganzen dat zich
zonder te storen aan de aan
wezigheid
aakt
het
L. GLIBBER
