Van fietskelder
tot discokelder
School moet leefgemeenschap zijn
In Louise de Coligny scholengemeenschap
Doe es
voor
Galgenrad
LEIDSE
TOP 15
WOENSDAG 27 FEBRUARI 1980
EXTRA
PAGINA 21
Vanaf vandaag brengen wij om
de week op de woensdag een
jongerenpagina. Galgenrad.
Naast platenrecensies zul je
er artikelen in aantrefTen,
die vooral de jonge lezers in-
UraMMi Die verhalen
hoeven niet per sé door ons te
worden geschreven. Wie de
behoefte voelt zelf iets te fa
briceren, kan dat ook op deze
pagina doen. Misschien iets
voor redacteuren van een
schoolkrant? Je kunt ons
schrijven of bellen
(071-141941, vragen naar
Bart Jungman of Jaap Vis
ser). Ook suggesties zijn van
harte welkom. Volgende
Galgenrad: woensdag 12
maart.
'SUB TERRA", van fietskelder tot discokelder. Waar
een flinke hoeveelheid zelfwerkzaamheid van middel
bare scholieren al niet toe kan leiden.
Wantrouwend word ik bekeken bij het betre
den van de discokelder in de Louise de Coligny
scholengemeenschap aan de Leidse Kager-
straat. Van top tot teen en van teen tot top.
Mijn begeleider Sjoerd, een jeugdige leraar
Duits, laat de portier weten dat het "goed
volk" is. Zonder problemen kan ik naar bin
nen.
Zo op de klaarlichte dag is het wel even wennen aan de
duisternis. En wat een drukte. Het lijkt warempel de
"Koets-o-Theek" op zaterdagavond wel. Het bier vloeit
trouwens ook rijkelijk. "Maar niet iedereen kan zomaar
bier krijgen hoor", legt Sjoerd uit.
"Ze werken hier met pasjes. De
jongere leerlingen krijgen een
rood pasje. Daarmee kunnen ze
de kelder binnenkomen en die
rooie kleur betekent dat ze alleen
frisdrank mogen bestellen. De
oudere leerlingen die van hun
ouders bier mogen drinken heb
ben een blauwe kaart. Daar moet
een handtekening van één van de
ouders opstaan".
Massaal bier bestellen schijnt er
toch niet bij te zijn. Sjoerd. "Met
zo'n blauwe kaart kun je maar
één biertje tegelijk krijgen. Joh,
geef mij eens even zes bier van je,
is er dus niet bij". Het tegendeel
wordt echter prompt bewezen.
Een potige eindexamenleerling,
of was het een leraar, komt op de
bar toelopen en bestelt luidkeels
acht bier. Geen enkel probleem.
We zullen het er maar op houden
dat dit een uitzondering was die
de regel bevestigt.
Keldercommissie
Even praten met Huib, Wout en
Miijam, drie van de uit zeven
leerlingen bestaande kelder-
commissie over de nog korte ge
schiedenis van "Sub Terra"
(Latijn voor "onder de aarde,
grond").
"Het idee voor een eigen ruimte
voor de leerlingen bestond ei
genlijk al heel lang. Het begon
pas echt menens te worden toen
we aan een actie van de hartstich
ting wat geld overhielden. In ja
nuari 1978 hebben we een loterij-
actie gehouden. Dat heeft ook
behoorlijk wat geld opgeleverd.
Op een gegeven moment hadden
we enkele tienduizenden guldens
op de bank staan. Van dat geld
wilden we een eigen scholieren
ruimte gaan inrichten. Net zoals
ze dat al een paar jaar op de Agnes
scholengemeenschap hadden.
De ellende was alleen dat we nog
geen geschikte ruimte hadden".
Die ruimte kwam er, nog hetzelf
de-jaar. "Dat hebben we vooral
aan de rector, meneer Steffens te
danken", zeggen Wout, Huib en
Wilma. "Vooral dankzij hem
hebben we de beschikking ge
kregen over deze fietsenkelder.
Hij heeft zich daar enorm voor
ingezet, heeft alles met de
gemeente geregeld. Vergunnin
gen en zo".
Een uit acht leerlingen en leraren
bestaande bouwcommissie is
keihard gaan werken om de kel
der in te richten. Vanaf septem
ber 1978 tot april 1979 hebben ze
bijna al hun vrije tijd in het kel-
derwerk gestoken. De dertigdui
zend gulden die de bouwcom
missie op de bank had staan werd
besteed aan de aanschaf van een
professionele muziek- en lichtin
stallatie, de bouw van toiletten en
een ventilatiesysteem. In april
vorig jaar werd "Sub Terra" met
een groot feest ingewijd.
'Het loopt hier als een trein", vin
den Wout, Huib en Wilma. "Elke
vrijdagmiddag zijn we van half
drie tot vijf uur open. Dan komen
er zo'n twee a driehonderd leer
lingen. Overdag kunnen leerlin
gen uit het eindexamenjaar tij
dens de pauze's of wanneer ze een
uurtje vrij hebben hier een kopje
koffie komen drinken. Voor de
rest wordt de kelder ook gebruikt
voor klasseavonden, ouderavon
den en reünies".
Onderhoudskosten
Kunnen jullie een beetje rondko
men?
"Ja hoor. Het geld dat we
verdienen met de verkoop van
bier en frisdrank wordt gebruikt
voor het kopen van nieuwe pla
ten en het betalen van de onder
houdskosten. Tot nu toe loopt dat
erg goed. We zijn gelukkig ook
helemaal vrij in ons doen en la
ten. Natuurlijk zijn er wel be
paalde regels waar we ons aan
moeten houden maar dat is lo
gisch".
Toevallig (hoewel) komt rector
Steffens binnenlopen. Met een
pilsje in de hand. "Even kijken
hoe het gaat", zegt hij. "Wat ik
van deze kelder vind? Een leuke
ruimte waar ik graag kom. Ik
vind het een belangrijke zaak dat
leerlingen een eigen ruimte heb
ben. Op deze manier kunnen ze
hun klasgenoten en hun leraren
beter leren kennen. Zo'n kelder
maakt van de school meer een
leefgemeenschap. Dat is het
meest belangrijk. De school moet
namelijk geen onderwijsinstituut
maar een leefgemeenschap wor
den".
Vinden de leerlingen dat ook?
Eén van de vaste kelderbezoekers,
de 18-jarige Jeroen: "Ja, daar ben
ik het wel mee eens. Daarom kom
ik hier ook veel. Ik vind het grap
pig om na schooltijd eens een
pilsje met een leraar te gaan drin
ken. Maar dat kan niet met ieder
een hoor. Je ziet hier alleen de
progressieve figuren".
Een andere vaste klant van "Sub
Terra", Marina: "Deze kelder
haalt het schoolidee een beetje
weg. Dat vind ik belangrijk want
je bent toch niet alleen op school
om te leren?". Gymlerares j^nita:
"Ik kom hier graag. Hier kan ik
m'n leerlingen en m'n collega's,
tenminste degene die hier regel
matig komen, ook eens in een
heel andere omgeving ontmoe
ten. Daardoor kun je ze ook beter
leren kennen. Die discomuziek
dat hoeft van m(j niet zo. Maar dat
is nu eenmaal mode hè. De leer
lingen vinden het leuk".
Kritische noot
Een kritische noot is afkomstig van
iemand die zijn naam liever niet
in de krant ziet ("Vind ik niet no
dig. Noem mij maar S.K. uit O.").
"Ik vind het een walgelijke zaak
dat hier wel eens een leraar wag
gelend de deur uitgaat. Dat is
geen kritiek op de keldercom
missie maar ik vind het onnodig
dat leraren hier stevig gaan pim
pelen. Dat meen ik".
Een mening die lang niet door ie
dereen wordt gedeeld wat blijkt
uit de reacties van omstanders.
Eén van hen: "Wanneer leraren hier
een stevig biertje willen pakken
moeten zij dgt zelf weten. Ik zal
me daar niet aan storen. Zolang
ze maar niet aangeschoten voor
de klas staan".
JAAP VISSER
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
Frans van der Laan - "Rubberen
Robbie"
Hy is al weer een tijdje uit maar de
langspeelplaat van de Leidse le
raar Frans, "Rubberen Robbie",
mag hier uiteraard niet onbe
sproken blijven. Lachen, gieren
en brullen. Twee kanten en der
tien nummers lang. Over het al
gemeen stevige (Rock en Roll)
muziek van onder meer de Rol
ling Stones ("Yuh, dat zijn de
Rolling Stoons, Hoor!!, klinkt het
op een gegeven moment), Beatles
en Plastic Bertrand.
Dit alles gekoppeld aan originele,
"platte", teksten. Centraal op de
plaat staat de Leidse kroeg "De
Hut van Ome Henne" ("Ome
Henne, wat krijg-ie van mijn?
Tweehonderdvijfenzeventig
gulden?? T-is nogal wat met je!!
Ja, da-ag!"). Meest aardige
nummers zijn: "De Ambulance",
"Met een stuk in me reet (stort ik
van de Blauwpoortsbrug)"Kof
fie met een rondo" en "Nee, je
moet het je broer laten doen".
Toch een duidelijke kritische noot
en wel met betrekking tot het
door "Rubberen Robbie" gepro
duceerde Leidse dialect (nou ja
dialect). Het "Leids" is namelijk
beneden de maat en wordt niet
consequent gehanteerd. j y
Nina Hagen - "Unbehagen"
Nina Hagen is in het afgelopen jaar
overactief geweest. Samen met
Herman Brood maakte ze een
film en formeerde een nieuwe
Nederlandse band om haar heen.
Muzikaal gesproken was het ech
ter stil rond haar.
Nu is er dan eindelijk de nieuwe
elpee "Unbehagen" van de Nina
Hagen Band. Van de oude Nina
Hagen Band moeten we zeggen
want Nina Hagen moest om haar
contractuele verplichtingen na te
komen nog een elpee maken met
haar Duitse groep. De oude groep
maakte daartoe opnamen die la
ter door Nina Hagen werden in
gezongen.
De complete opnamen stralen dan
ook geen eenheid uit. Het con
cept is hetzelfde gebleven: een
aparte mix van artistieke vrijheid
en gevoel voor commercie plu
het opvallende stemgeluid van
Nina Hagen. Aan deze conceptie
is weinig nieuws toegevoegd. En
dat is, zeker na de eerste uitste
kende elpee, een beetje een te
leurstelling.
Er staan zeker een aantal aardige
nummers op de elpee maar in z'n
totaliteit valt het tegen.
J.R.
"We verdienen behoorlijk goed
aan de Leidse jongeren en daar
mag eigenlijk best wel eens wat
tegenover staan". Zo ongeveer
redeneerde de directie van een
Leids uitzendbureau toen beslo
ten werd om het talentvolle
Leidse componisten-producers
duo Eric Guns/Don Hansen op
dracht te geven een langspeel
plaat te vervaardigen met daar
op louter jnuziek van Leidse
makelij.
Ze hadden weinig moeite om uit
het grote arsenaal van talent
volle Leidse bandjes acht muzi
kale gezelschappen te recrute-
ren om vervolgens tijdelijk in
het Brabantse Roosendaal neer
te strijken. Daar, in de tamelijk
onbekende Old-Way studio's,
werd uiteindelijk een produkt
vervaardigd dat er best wezen
mag.
De persing laat te wensen over
maar daar is de prijs van "Eight
Track" (zo heet de lp namelijk)
dan ook naar. Toch een be
kwaam stukje werk van het duo
Guns/Hansen en natuurlijk van
de heren en dames muzikanten.
Vandaar het predikaat "popju
weeltje" dat elke keer aan één
plaat zal worden toegekend.
Hoogtepunt van de langspeelplaat
is ongetwijfeld het aandeel van
Go Go" en "Enjoy Your World
Tour (and don't come back)"
prijken op de plaat. Vooral het
eerste nummer verraadt de
klasse die deze jeugdige forma
tie herbergt. Een zonnige toe
komst lijkt voor "Graffiti" en de
zijnen te zijn weggelegd. Over
ruim maand komt trouwens de
eerste single van de heren uit.
Ook de Mixed up band", "Sher
lock" en "Tower" hebben
twee eieen nummers op
"Eight Track" mogen laten ver
schijnen. Drie bandjes waar het
talent aan alle kanten vanaf
druipt. Dat is duidelijk. Alleen
zullen deze groepen wat ander
muzikaal materiaal moeten ver
zamelen om het echt "te gaan
maken". Wat zij brengen klinkt
heel aardig maar is bekend en in
sommige gevallen zelfs achter
haald. Geen echt nieuw geluid
dus. "Sherlock" klinkt nog het
meest origineel. De groep komt
nog deze maand mei een single,
"Beware" uit.
Rest nog "First Love", "Szmotsz",
"Gargoyle" en "Carte Blanche".
Deze vier groepen zijn met één
werkje op de langspcler verte
genwoordigd. Ook deze groepen
brengen bekende geluiden. Wel
heel melodieus en het geregeld
beluisteren zeker waard.
Colin Blunstone - "Late nights"
"Late nights in Soho" heet de
nieuwste 33-toeren schijf van
Colin Blunstone. Een veelbelo
vende titel die prijkt op een fraaie
hoes. Maar daar blijft het wat mq
betreft dan ook zo'n beetje bij.
Een zeer matig produkt met als
enige hoogtepunt het door Todd
Rundgren geschreven "Can we
still be friends". "Late nights in
Sho" bewijst eens temeer dat
Colin Blunstone alle positieve
kritieken die hem na het uitbren
gen van het schitterende "Won
derful" nooit waar heeft kunnen
maken.
J.V.
Ian McLagan. "Troublemaker".
Ex-Faces en Rich Kids-toetsenist
Ian McLagan toerde vorig jaar
samen met een aantal grote jon
gens uit de popmuziek door de
Verenigde Saten. Voor de lol en
voor de leut, mogen we aanne
men. Niet om de popmuziek naar
een hoger plan te tillen. Een aan
tal van die grote jongens draafde
ook op om McLagan te assisteren
op zijn elpee "Troublemakers".
Maar Ron Wood, Keith Richard,
Stanley Clark, Ringo Star en Jim
Keltner slagen er niet in het ni
veau van de plaat boven de mid
delmaat uit te tillen.
John Mayall - No more interviews
Voor de foto die de achterkant van zijn nieuwe elpee
siert, heeft John Mayall zichzelf de out-fit van Su
perman aangemeten. Een carrière van zo'n twintig
jaar en een produktie van dertig albums mag inder
daad een super-prestatie heten.
Z'n laatste elpee heet No more interviews en dat is
kennelijk het gevolg van slechte ervaringen in al die
jaren. Mayall is in zijn loopbaan altijd de blues trouw
gebleven en No more interviews getuigt daar eens te
meer van. Al is er inmiddels wel een aantal rock-in-
grediënten ingeslopen, zonder dat dat overigens
stoort.
Naast de oude, vertrouwde mondharmonica valt het
veelvuldig gebruik op van saxofoon, trompet en
trombone, die in Mayalls muziek een stuwende func
tie hebben. Daarom naar verhouding veel snelle
nummers op No more interviews, de één wat beter
dan de andere, maar toch altijd staaltjes van gerouti
neerd vakmanschap. Een nummer als Sweet honey
bee doet echter wel verlangen naar meer langzaam
werk- BART JUNGMAN
Bob Welch - The other one
Iedereen heeft dat wel eens: een plaat die de eerste keer
heel vervelend lijkt, maar naarmate je hem vaker
draait steeds beter wordt. Bob Welch heeft met The
other one zo'n elpee gemaakt. In het begin saai en
vlak, daarna erg aardig. Welch is een Amerikaan, die
een paar jaar geleden nog met Fleetwood Mac mee
speelde en nu inmiddels al drie solo-platen op zijn
naam heeft staan. Welch' muziek klinkt nog altijd erg
verwant aan wat Mick Fleetwood en de zijnen fabri
ceren. Niet opzienbarend, maar wel erg melodieus.
Het enige manco aan The other one is het weinig
krachtige stemgeluid van Bob Welch. Daarom wel
licht dat het instrumentale Oneonone de voorkeur
geniet. B.J.
Afgezien van het feit dat het lijkt
alsof de plaat in de badkamer van
McLagan is opgenomen, blijkt
JAAP VISSER McLagan een matig componist te
zijn. De invloed van de Stones-gi-
taristen Wood en Richards zijn er
waarschijnlijk de oorzaak van dat
de muziek van McLagan cs wat al
te veel doet denken aan de rock
van de Stones.
1 - CRYING - Don McLean
2 - RAPPER'S DELIGHT -
Sugarhill Gang
3 - DO THAT TO ME ONE
MORE TIME - Captain
and Tenneille
4 - QUE SERA MI VIDA -
Gibson Brothers
5 - AN ENGLISHMAN IN
NEW YORK - Godley and
Creme
6 - SAVE ME - Queen
7 - I HEAR YOU NOW-Van-
gelis
8 - NEDERLAND HEEFT DE
BAL - André v. Duin
9 - ESCAPE - Rupert Holmes
10 - RAP O CLAP O-Joe Ba-
taan
11 - HOT SHOT - Herman
Brood and his Wild Ro
mance
12 - BABE - Styx
13 - WITH YOU I'M BORN
AGAIN - Billy Preston
14 - MOONLIGHT AND MU
ZAK M
15 - MONO - Monotones
De platenmaatschappij had zich
een hoop geld kunnen besparen
door slechts het eerste en het
laatste nummer van de plaat op
single uit brengen. Het eerste
nummer, "La de la", is het aar
digste nummer van de plaat. Het
laatste heet "Mystifies Me" en
klinkt juist Stones-achtig,
maar ik roep het uit tot het op één
na aardigste nummer, vanwege
het meidenkoortje dat de achter
grond-vocalen verzorgt.
HANS VELDHUIZEN
Robert Long - j.IIomo Sapiens"
De nieuwe elpee van Robert Long biedt weinig nieuws onder de zon, of het
zou moeten zijn dat de hoes met de opening aan de verkeerde kant is
vervaardigd om op deze wijze de linkshandige medemens in het inter
menselijke platenverkeer te betrekken. Voor het overige laat Robert
Long het vooral bij het oude.
Op zijn derde elpee, getiteld "Homo Sapiens", schopt Robert Long als
gewoonlijk tegen heel wat heilige huisjes aan en strooit hij weer royaal
met alle denkbare onvertogen woorden. De opzet om te schokken komt
daardoor af en toe wat geforceerd over. Desondanks staan er op de
nieuwe elpee van Robert Long een aantal nummers die zowel vocaal als
instrumentaal zeer de moeite waard zijn.
Het heeft een flinke tijd geduurd voordat Robert Long met een nieuwe
elpee op de proppen kwam. Dat is goed te horen want de nummers op
"Homo Sapiens" zijn daardoor zeer gerijpt. De teksten van Long reke
nen weer op heel directe wijze af met huichelarij en vooroordeel rond
homofilie, kerk en kapitaal. Zoals gezegd weinig nieuws onder de zon
maar wel een uitstekende elpee. Het is duidelijk dat Robert Long de
succesformule van zijn vorige langspelers niet heeft losgelaten. Dut is
waarschijnlijk de beste garantie om, naast linkshandigen, ook talloze
anderen de weg naar de platenwinkel te laten vinden.
JAN RIJSDAM
Bette Midler - "The Rose"
Binnenkort gaat de eerste film in premiere met in de hoofdrol Bette Mid-
lei De film heet "The Rose" en gaat over di- nut <>nt ziende popbusines
in Amerika. Een uitzonderlijk geslaagd debuut van Bette Midler in de
filmwereld, zo wordt gezegd.
Bette speelt de rol van Rose, een succesvolle rockzangcres, die zich in het
harde muziekwereldje niet staande kan houden. De meedogenloze prak
tijken in depophusiness leiden uiteindelijk tot de dood van Rose tijdens
een optreden in haar geboorteplaats. Het verhaal van de film vertoond
een opvallende gelijkenis met het leven van de legendarische popzange
res Janis Joplin.
De filmmuziek, die al isverschenen, roept ontegenzeggelijk herinneringen
op aan haar dramatische leven, de opzwepende muziek en de rauwe
stem van Janis Joplin. Vooral in het nummer "Stay with me" wordt het
herkbnbare stemgeluid van Janis opvallend dicht benaderd.
Bette Midler maakt zich in "The Rose" helemaal waar als rock-and-roll-
zangeres. De meeste nummers van de elpee zijn stevig swingende rock
songs. Maar vooral het langzame "When a man loves a woman" is ontzet
tend mooi. De soundtrack die op de film vooruit loopt belooft veel goeds
voor "The Rose".
J. R.
