Vloert FC Utrecht PSV?
Antillen hebben weinig belang
bij verkrijgen onafhankelijkheid
rijstepap
\Qceti korting
oioiKy
Afghanen verwachten weinig van westerse wereld
"Niet eens in staat om vijftig Amerikanen in Teheran te bevrijden
Deze week
bij de melkman:
LEZERS SCHRIJVEN
DONDERDAG 10 JANUARI 1
KABUL (GPD) - Op de brievenbus
van de Afghaanse ambassade in
Londen, waar visums voor Af
ghanistan worden afgegeven, is
nog het woord „koninklijk"' te
ontwaren. Maar in de Afghaanse
hoofdstad Kabul is nog maar
weinig dat herinnert aan het
voormalige koninkrijk. Bij aan
komst op het vliegveld worden
alle (Westerse) kranten in beslag
genomen, en dan begint een bu
reaucratische begeleiding die
voortduurt tot en met het vertrek
uit het land, waarvoor men een
uitreisvisum nodig heeft.
Afghanen durven alleen nog maar
onder vier ogen te praten met
Westerse journalisten, die overi
gens verwachten dat er wel spoe
dig een ejnd zal komen aan het
liberale toelatingsbeleid van de
nieuwe machthebbers.
Moskou's stroman Babrak Karmal
heeft immers zijn „internationale
persconferentie" achter de rug en
daar voor de hele wereldpers zijn
geloofsbelijdenis afgelegd te
genover zijn Moskouse be
schermheer. Ofschoon Karmal
een „overweldigende" steun
vindt onder de bevolking voor
zijn bewind, spreken vele Afgha
nen hun grote zorg uit over de
toekomst van het land. Zij vrezen
dat zij hun geringe welvaart weer
zullen moeten inleveren aan hun
„beschermers" en dat zij zullen
afglijden naar een toestand van
armoede waarin het land e(
misch volledig afhankelijk i:
Moskou.
Deze Afghanen verwachten weinig
van het Westen, „dat al niet eens
in staat is vijftig Amerikanen in
Teheran te bevrijden, laat staan
17 miljoen Afghanen". Er wordt
niet veel geloof gehecht aan Mos
kou's verklaringen over het „tij
delijk" karakter van de militaire
aanwezigheid van de Sowjets in
hun land. Dat lijkt ook heel ver
standig, want zowel de samen
stelling van het Russische expe-
ditieleger als de argumentatie die
wordt gebruikt voor zijn aanwe
zigheid in Afghanistan, duidt op
een lang verblijf van Moskou's
divisies. Als die ooit nog verdwij-
De directe aanleiding voor het stu
ren van Russische troepen was de
onmacht van de nieuwe marxis
tische leiders om in de Afghaanse
provincies een eind te maken aan
de rebellie van de opstandige
mohammedaanse bergstammen
die niets moesten hebben van de
anti-religieuze communisten die
met Sowjet-steun in Kabul aan de
macht gekomen waren. Hoe ster
ker het Moskouse engagement
voor een nieuw regime, hoe ster
ker Moskou getroffen werd door
het onvermogen van de Afghaan
se leiders om hun gezag ook in de
provincies te laten gelden.
Er werd een precisie-operatie
voorbereid en uitgevoerd, die
volgens sommige diplomatieke
waarnemers in Kabul een onple
zierig voorbeeld te zien gaf van
Moskou's vermogen om de zoge
heten „Brezjnjev-doctrine" in
praktische resultaten om te zet
ten. Met deze doctrine wordt de
opvatting van de Kremlin-leiders
aangeduid betreffende de be
perkte zelfstandigheid van staten
binnen Moskou's invloedssfeer.
Komen Moskou's belangen in
deze staten in gevaar, dan neemt
het Kremlin de vrijheid om mili
tair in te grijpen. Dat gebeurde in
1956 in Hongarije, in 1968 in Tsje-
choslowakije, en het gebeurde
eind december in Afghanis
tan.
Evenals vorige keren, wordt de
Sowjet-invasie goedgepraat door
te wijzen op een „buitenlandse
dreiging" die een gevaar zou be
tekenen voor de zelfstandigheid
van Afghanistan. Die „dreiging"
wordt in het Afghaanse geval ge
vormd door Pakistan, vanwaar-
uit mohammedaanse opstande
lingen worden geleid en bevoor
raad. De Pakistaanse, Ameri
kaanse en Chinese politieke en
militaire steun voor de opstande
lingen werd door Sowjet-presi-
dent Brezjnjev in een Tass-inter-
view beschouwd als een Westerse
poging „een imperialistisch, mili
tair bolwerk te
zuidelijke Sowjet-grens"
Volgens de Russen is deze „bui
tenlandse dreiging" voorlopig
niet opgeheven, en men kon dan
ook rekenen op een lang verblijf
van de Sowjet-divisics in Afgha
nistan. Er lopen overigens voort
durend eenheden van het gere
gelde Afghaanse leger over naar
de mohammedaanse rebellen.
Dat speelt de Russen in de kaart,
zo menen Westerse diplomaten in
Kabul. Op deze manier wordt
immers de „buitenlandse drei
ging" steeds groter, terwijl het of
ficiële Afghaanse leger steeds
kleiner en hulpelozer wordt, zo
dat alleen het Rode Leger de zelf
standigheid van Afghanistan nog
kan „beschermen".
Men vergelijkt het met de situatie
waarin Mongolië verkeert, dat
meteen leger van 10.000 man ook
niet in staat is zich te beschermen
tegen de „Chinese dreiging". Of
ficieel zal Afghanistan onafhan
kelijk blijven, maar de werkelijke
ministers die het voor het zeggen
hebben, zitten niet in Kabul maar
in Moskou, opnieuw dus een ge
biedsuitbreiding van de Sowjet-
invloedssfeer, die met militair
geweld werd bereikt en die ver
der met militair geweld ook in
stand gehouden zal worden.
Maar maken de Russen in Afgha
nistan niet dezelfde fout als de
Amerikanen in Vietnam en is hun
expeditie uiteindelijk niet tot
mislukken gedoemd?
Er zijn enkele punten die tot veel
overeenstemming vertonen.
Moskou steunt een impopulair
regime dat momenteel bezig is
door middel van massaexecuties
zich van zijn tegenstanders te
ontdoen, zij het op minder uitge
breide schaal dan tijdens het
voorgaande regime-Amin. In de
provincies wordt gevochten en
de opstandelingen worden van
uit het buitenland geleid en be
voorraad. Maar hier houden de
vergelijkingen wel op. Moskou
hoeft namelijk geen oceaan over
te steken voor de bevoorrading
van zijn expeditieleger. Men
steekt maar twee bergpassen
over en bevindt zich reeds op het
terrein van actie.
De Amerikanen stonden in Viet
nam tegenover een vastberaden
tegenstander die precies wist wat
hij wilde en hoe hij dit wilde be
reiken. De Russen staan in Af
ghanistan tegenover mohamme
daanse opstandelingen die met
elkaar alleen hun afkeer gemeen
hebben van het anti-religieuze
communistische bewind van de
nieuwe marxistische machtheb
bers in Kabul. Over allerlei zaken
zijn de diverse groeperingen die
men onder de opstandelingen
vindt, zeer verdeeld.
Vietnam was verder een jungle
oorlog, waar het tropische bla
derdak een goede bescherming
bood tegen verkenning en aan
val. „Maar kijk hier eens naar bui
ten", aldus een Westeuropese di
plomaat Kabul. Kaboel. „Het
landschap is kaler dan kaal en
biedt inderdaad geen enkele be
scherming tegen de luchtactivi-
teit van de Russen. Geen wonder
dan ook, dat de opstandelingen
zoveel ontzag hebben voor Rus
sische gevechtshelikopters.
Amerika ten slotte verloor de Viet
namese strijd voor een niet on
belangrijk deel door oppositie in
Amerika zelf tegen de politiek
van het Witte Huis. Iets dergelijks
is in Moskou niet te verwachten.
Wie demonstreert, komt in een
werkkamp terecht, en de Krem
lin-leiders kunnen zich zodoende
rustig concentreren op de bui
tenlandse struikelblokken.
Een voor Moskou zeer gunstige
ontwikkeling in het gebied is de
herverkiezing van Indira Gandhi
in India. Het Indiase standpunt in
het debat in de Algemene Verga
dering van de Verenigde Naties
heeft al een duidelijke zwaai in de
Moskouse richting gegeven. De
fervente anti-Amerikaanse en
pro-Russische Gandhi zal zeker
politieke munt proberen te slaan
uit deze internationale crisis, die
de nieuwe Indiase regering nau
welijks tijd laat om na de verkie
zingen even op adem te komen en
orde op zaken te stellen. Nieuw
Delhi zal Moskou zeker niet hin
deren wanneer het om de ter
reinwinst in Afghanistan, die het
Rode Leger op enkele dagmarsen
afstand heeft gebracht van de
olierijke Perzische Golf.
COEN CORVER
WILLEMSTAD, CURA
CAO - De eerste verken
ning op Curacao. Wille
keurig in een gele autobus
gestapt, waarop alleen het
vignet van Centraal Ne
derland ontbreekt. Mee
rijden tot het eindpunt,
Dominquito. De bus keert
bij een benzinestation. Het
is rond de klok van 12 uur
De straten lijken verlaten,
maar op een hoek, verbor
gen in de schaduw van een
bosje, ontbloot een ne
groïde tiener zijn
sneeuwwitte tanden: „Ha
ve a cigaret?"
Berry spreekt in feite niet meer dan
drie woorden Nederlands, maar
die komen niet voor publikatie in
aanmerking. Wordt hier dan geen
les gegeven in Nederlands? „Ach,
school...". De afkerende gelaat
suitdrukking van Berry spreekt
boekdelen. We babbelen wat
verder in het Spaans, waarop het
Papiamento, de volkstaal van de
Benedenwindse Eilanden, gro
tendeels is gebaseerd. Neder
lands is nog altijd de officiële
voertaal, maar zelfs veel hoge
ambtenaren spreken het hakke
lend.
Marihuana
Na vijf minuten krijgen we gezel
schap van Abdoel, die blijft her
halen, en niet zonder trots, dat
zijn voorouders uit „Arabie" ko
men. Er komen nog wat mensen
bij, de meeste van hen kennen
amper Nederlands. Abdoel gaat
marihuana halen. Er wordt ge
rookt en gestaard naar de witte
wolkjes die langs de helblauwe
hemel drijven, gewacht op wat de
dag van morgen zal brengen, en
overmorgen, en over-overmor-
gen, en....
„Morgen ga ik weer eens op school
kijken", zegt Berry. „Overmor
gen heb ik een solliciatiege-
sprek", zegt Abdoel. Een maand
later kom ik ze weer op dezelfde
straathoek tegen, geen school,
geen werk. Bijna alle Curacao-
naafs lijken met tegenzin te wer
ken, iedere toerist kan daarover
meepraten. In vrijwel elk restau
rant is de bediening tergend
langzaam. Een half uur wachten
op een ontbijt of een pilsje is geen
uitzondering. Vaak klopt de be
stelling niet met wat uiteindelijk
op tafel wordt gezet: gebakken
eieren in plaats van gekookte eie
ren, een whisky-soda in plaats
van een whisky-tonic. Als het
sloom sloffende dienstertje op
haar fout wordt gewezen haalt ze
onverschillig haar schouders op.
Nog een half uur wachten.
Turbulente dagen op de Nederlandse
Antillen. Minister Van der Klaauw van
buitenlandse zaken gaat er in de Veno-
zolaanse hoofdstad Caracas vanuit dat
de Antillen zullen blijven voortbestaan
als een politieke en economische een
heid. Minister Van der Stee weet, in zijn
hoedanigheid van bewindsman over
Antilliaanse zaken, de gemoederen
enigszins te sussen door te impliceren
dat de eilanden zelf over hun toekomst
mogen beslissen, maar zegt daar wel bij
dat de wereld volgens hem niet op een
onafhankelijk Aruba zit te wachten.
De Koninkrijkswerkgroep, onder lei
ding van oud-premier Biesheuvel,
houdt in Oranjestad de zoveelste ge
spreksronde op zoek naar een onafhan-
kelijkheidsvorm voor de Antillen.
Vooral de Bovenwindse Eilanden heb
ben weinig zin om de band met Neder
land te breken. Gisteren is de kamer
commissie voor Antilliaanse zaken
vertrokken naar de Nederlandse eilan
den in de Caraibische Zee om er gedu
rende twee weken poolshoogte te ne
men. Onze correspondent Rob Spren
kels was de 26 kamerleden net even
voor. Hierbij zijn reportage.
Ook de service in de schrikbarend
dure hotels is uiterst belabberd:
de radio wordt morgen gerepa
reerd, het warme water is niet
warm, asbakken worden niet ge
leegd, een kapotte lamp is na vijf
keer vragen nog niet vervangen.
Als ik uiteindelijk zelf het initia
tief neem en de receptionist om
een lamp vraag, krijg ik te horen
dat dat niet kan. Het is niet zo
verwonderlijk dat de afgelopen
tien jaar het massatoerisme uit de
Verenigde Staten zijn heil heeft
gezocht op de witte stranden van
Aruba, Sint Maarten en andere
Caribische eilanden.
Olieconcerns
De komst van Shell op Curacao en
Lago (Esso) op Aruba in 1918
bracht een sociale omwenteling
met zich mee. De olieraffinade
rijen zorgden' voor werkgelegen
heid, andere industrieën, relatief
hoge lonen en welvaart. De olie
concerns hadden lange tijd alles
in handen: gezondheid, onder
wijs, ontspanning.
Het Koninkrijksstatuut van 1954
verplichtte de Antillen hun eigen
politiek te gaan voeren. De uit de
grond gestampte politieke partij
en hadden echter geen ideologi
sche basis en werden overheerst
door persoonlijke en oliebelan-
gen. De Antilliaanse politiek
werd er een van corruptie en ne
potisme: Kandidaten beloofden
aan kiezers dat hun stem een
gunst zou opleveren, een gunst
die na de verkiezingen altijd werd
opgeëist.
In de loop der jaren zijn duizenden
baantjes middels politieke be
noemingen verdeeld; het om
vangrijke ambtenarenkorps is er
door verlamd. Nauwelijks opge
leide mensen zitten op posten die
ze niet aan kunnen. Sommige ho
ge functionarissen verschijnen
alleen op kantoor als het betaal
dag is, maar vrijwel niemand zal
zich gaan beklagen over de
„werkwijze" van zijn chef. Dege
nen die het wel doen krijgen
meestal snel een politicus op hun
dak.
Sommige Nederlanders die naar de
Antillen zijn gestuurd in het ka
der van de technische bijstand,
hebben er ervaringen mee. En
kelejaren geleden kon een uitge
zonden landbouwdeskundige,
die zijn sporen al in verschillende
delen van de wereld had ver
diend, het niet verkroppen dat
zijn projecten niet van de grond
kwamen. Hij ging klagen dat bij
de mensen die hem waren toege
wezen via de werkvoorziening
alle motivatie ontbrak, dat zijn
rapporten in een bureaula van
zijn Antilliaanse chef bleven lig
gen. Het bestuurscollege van Cu
racao zette hem op non-actief. De
landbouwdeskundige vond dat
daardoor zijn goede naam werd
aangetast en stapte naar de rech
ter. Uiteindelijk kreeg hij een
schadevergoeding van een ton
toegewezen.
„Patronage"
De 170 miljoen gulden die de An
tillen jaailijks aan ontwikke
lingsgeld krijgen, stapelen zich
op in Den Haag. De Antillen zijn
niet bij machte nog gedegen
projecten in te dienen. Alles loopt
stuk op de ondeskundigheid in
alle sectoren van het overheids
apparaat. Curacao heeft al enkele
malen een plan opgezet om een
nieuw ziekenhuis te bouwen;
minister Van der Stee heeft het
keer op keer teruggestuurd om
dat er weinig van klopte.
Een hoopvol teken is dat het „pa-
tronage"-systeem bij de laatste
verkiezingen op Curacao is door
broken. De MAN-partij (Move-
mentu Antia Novo) van Don Mar
tina zette zich af tegen de koe
handel tussen politicus en kiezer
en behaalde maar liefst 7 van de
12 Curacaose zetels in de Staten.
Martina had de gunst van de kie
zers gewonnen met zijn belofte
een eind te zullen maken aan de
politieke corruptie, het logge
ambtenarenapparaat te saneren
en de achterstallige belastingen
te innen.
Don Martina heeft een paar maan
den nodig gehad om een kabinet
te formeren met de MEP van Be-
tico Croes en de Bonaire Partij
(UPB). Nu hij drie maanden in
functie is, valt er op Curacao nog
maar weinig te merken van een
sanering. Martina heeft het dan
ook niet makkelijk. Hij is in de
Eilandsraad van Curacao buiten
spel gezet door de gevestigde po
litieke partijen, die hun verkie
zingsnederlaag nog niet hebben
vergeten. Daarnaast moet hij
goede vrienden blijven met Beti-
co Croes, de man die met onaf-
hankelijkheidspreken vrijwel ie
dere Arubaan in zijn ban heeft
gekregen, maar wiens partij, de
MEP, niet veel beter weet te doen
dan stemmen te verzamelen via
het „patronage"-systeem.
Glamour
De meeste Antilianen leven ver bo
ven hun stand. Ultramoderne
stereoinstallaties worden op af
betaling gekocht. Mensen die
niet meer dan 10.000 gulden per
jaar verdienen willen toch met
alle geweld een zoevende Ameri
kaanse zes- of achtcylinder bezit
ten. Vrijwel iedereen steekt zich
diep in de schuld voor een beetje
glamour...
Ook de Antilliaanse overheden
hebben de afgelopen jaren ver
boven hun stand geleefd. Het
ambtenarenapparaat is in vijfjaar
met 45 procent toegenomen tot
5600 man. Aruba en Curacao
hebben voor hun laatste begro
tingen telkens weer een beroep
op de centrale regering moeten
doen om hun tekorten te kunnen
dekken. Ook de landsregering
stak zich stevig in de schulden;
Nederland springt wel bij, zo
werd geredeneerd. Minister Van
der Stee stelde hieraan echter
paal en perk, en minister-presi
dent Don Martina is vast besloten
de Antilliaanse economie te reor
ganiseren.
Bij Don Martina staat het algemeen
belang voorop, zo zegt hij, niet
het politieke. „Wij zijn in een fase
beland dat als we niets doen, we
zeker de afgrond ingaan". Het is
een van de grootste problemen
dat de bevolking weinig idee
heeft van de omvang van de eco
nomische problemen. De Antil-
AANSTAAND WEEKEND
Met die uitslag hebt u uiteraard geen moeite. C^. „11 m_ ,i.
Die hebt u dus alvast goed. En die oOGGl ITT66 1IT 00 J.OXO
andere twaalf wedstrijden, daar komt u ook wel uit.
Wie niet meespeelt, die wint nooit. En pak ook UW kans in de Toto-Gelijk 5Q7
lianen horen al zo lang vertellen
dat het slecht gaat, ze krijgen toch
elke maand gewoon hun
geld.
Men heeft het zich eigen gemaakt
om in grote Amerikaanse sleeën
rond te rijden; om elkaar de loef
af te steken met dure kleren. Aan
de bar bestellen ze geen ordinaire
whisky, maar meteen Chivas Re-
gal of Black Label. Op de Antillen
wordt Amstel gebrouwen met
water uit de Caribische Zee, een
van de zachtste bieren ter wereld.
Maar de smaak interesseert de
gemiddelde Antilliaan weinig, hij
drinkt liever het uit Nederland
geïmporteerde Heineken, dat
bijna twee maal zo duur is.
Saneringen
Don Martina weet het, maar wil be
slist geen saneringen doordruk
ken zonder dat er een zekere mate
van instemming en begrip voor
is. Werkgevers, vakbonden, poli
tici en ambtenaren, ze zijn het al
lemaal met de premier eens dat
de uitgaven van de overheid en
het individu moeten worden
verminderd, maar houden de
boot af als puntje bij paaltje
komt. De vakbonden gaan ak
koord met matiging, „maar niet
voor de laagst-betaalden. Ga
eerst maar eens meer belasting
heffen op de grote winsten van
bedrijven. De werkgevers waar
schuwen dat er van de winsten
moet worden afgebleven, omdat
ze anders zullen uitwijken naar
vriendelijker belastingklima
ten". De ambtenaren tenslotte
gaan akkoord met een perso
neelsstop, „maar geen ontslag, en
behoud van het minimumloon
van 700 gulden, volledig geïn
dexeerd."
De invloed van Shell op de Antil
liaanse politiek, en vooral na
tuurlijk op die van Curacao, is
naar verluidt nog altijd erg groot.
De olieraffinaderijen vormen in
elk geval een van de belangrijkste
pijlers van de economie. Vandaar
dat de Antillianen er zo op zijn
gebrand om hun zegje te doen bij
de vorig jaar in het geheim be
gonnen onderhandelingen tus
sen Shell en de twee Venezolaan
se staatsmaatschappijen Petro-
ven en Maroven. Ze vrezen na
melijk dat Venezuela via Shell
greep zou kunnen krijgen op de
Antilliaanse politiek.
De Antilliaanse regering staat er op
dat zij bij een eventuele joint-ven
ture zal worden betrokken. Vol
gens minister Van der Klaauw
heeft de Venezolaanse regering
daar alle begrip voor. De Antil
lianen hebben de afgelopen jaren
wel gevafen bij de offshore-in
dustrie, Amerikaanse, Neder
landse en Engelse bedrijven die
een financieringsmaatschappij
tje op Curacao of Sint Maarten
hebben gesticht, daar hun winst
laten boeken en slechts een
schijntje belasting betalen. De
Antilliaanse schatkist verdiende
hieraan vorig jaar al gauw zo'n
100 miljoen gulden, een derde
van de totale begroting.
Belastingvlucht
Inmiddels is Nederland begonnen
met het indammen van deze be
lastingvlucht naar de Antillen en
is de belastingvoet verhoogd van
3,6 naar 6 procent. Met de Ver
enigde Staten wordt druk onder
handeld over een herziening van
het belastingverdrag en ook En
geland begint te morren. Voorlo
pig blijven de computers van de
notariskantoren Smeets en
Schiltkamp echter nieuwe „pa
pieren" maatschappijtjes oprich
ten. De eerste week van januari
waren er al weer meer dan 170 bij
de kamer van koophandel op Cu
racao ingeschreven.
Met Don Martina aan het hoofd
heeft de Antilliaanse politiek en
samenleving de kans om een
beetje volwassen te worden. Zijn
credo: „Verandering van levens
stijl en een behoorlijke voorlich
ting om een einde te maken aan
de situatie dat iedereen boven
zijn stand leeft, waardoor ieder
een steeds ontevredener wordt.
We hebben ons plafond bereikt."
De weg naar volwassenheid is nog
erg lang. Wat in jaren is scheefge
groeid kan niet in een paar jaar
worden rechtgetrokken. In Ne
derland wordt wel eens gezegd
dat de Antillianen door onafhan
kelijk te worden bewuster zullen
gaan leven. Voorlopig lijkt de
economische en politieke basis
voor die onafhankelijkheid nog
veel te zwak. Met minister Van
der Stee op Antilliaanse zaken is
Den Haag weer begonnen enige
invloed op het Antilliaanse beleid
uit te oefenen, hetgeen er toe lijkt
te hebben geleid dat de Antillia
nen weer enige hoop hebben ge
kregen voor de toekomst. Don
Martina wordt wel de laatste
hoop van de Antillen genoemd.
ROB SPRENKELS
Andersson en
Nunn delen prijs
HASTINGS - Ulf Andersson en
John Nunn hebben gezamenlijk
beslag gelegd op dc hoofdprijs
van 7.500 gulden in het schaak
toernooi van Hasting. Nunn nam
genoegen met een salonremise
tegen zijn landgenoot Mestel.
Door dat resultaat was Anders
son in staat de halve punt achter
stand in te lopen. Na acht uur
spelen dwong hij zijn tegenstan
der, Zilbcr uit Israël, tot opgave.
Andersson verloor in Hastings
slechts één partij, van de 14-Nigel
Short (zevende), die daarmee een
meesterresultaat behaalde.
BAMAKO - Ton Sijbrands heeft
in het internationale damtoer-
nooi in Bamako in Mali nog geen
verliespunten opgelopen. Ook in
de zevende en achtste ronde won
hij. Eerst moeizaam van de Sene-
galees Diaw, later gemakkelijk
van de Malinees Kansaye.
VOETBAL - Kevin Keegan zal
Hamburger SV ondanks het ne
gatieve besluit van de betaalde
sector in Italië de grenzen voor
buitenlandse spelers niet open te
stellen aan het einde van het sei
zoen verlaten. Keegan stond
nummer één op het verlanglijstje
van Juventus. Manger Netzer en
trainer Zebec zullen in de loop
van de volgende week hun con
tract met de Hamburgse club
verlengen.
Noodkreet
Campagne nodig om de AR te red
den. Deze noodkreet is al vijfjaar
geleden voorzien door duizenden
mensen uit AR en CHU. Niet óm
het geweten van professor Goud
zwaard, maar vanwége het gewe
ten van prof. Goudzwaard. Bij het
schrijven van 'Niet bij brood al
leen' werd juist de grondslag van
Gods onfeilbaarheid als enig uit
gangspunt losgekoppeld en de
atoomkoppen geaccepteerd.
Veel mensen hebben zich met
handhaving van de grondslagen
van AR en CHU verenigd in de
Reformatorische Politieke Fede
ratie. Als prof. Goudzwaard dat
bedoelt is de AR reeds gered, al
thans is de reddingsactie in volle
gang. De RPF is een refonmamto-
rische partij met grondslagen van
100 jaar geleden maar met een
open blik naar de toekomst.
Met God kunnen we nog kloeke
daden doen Met het geweten van
Goudzwaard beginnen we niet
C.W. Kistemakcr
Amethisthof 28
Leiden
