NMB girosparen.
„Ze zien je misschien als tuig"
NMB
Realistische visie
op Jevgeni Onjegin
De NMB denkt metu mee.
Met gemak een heel procent meer rente op uw spaargeld.
Ook voor The Gang geen oefenruimte in Leiden
DONDERDAG 22 NOVEMBER 1979
VARIA
PAGINA 21
door
Sjak
Jansen
Elke ochtend, steevast om tien uur, ga ik de stad en
regio in, op zoek naar mensen en dingen voor deze
rubriek. Tips en wensen voor "Publiek", kunt u tot klok
slag tien aan mij kwijt, tel. 071-144941, toestel 215.
Schriftelijke reacties zijn ook zeer welkom.
ADVERTENTIE
Geen 4':%
maar 5'rente!
Stuur mij meer informatie over
girosparen bij de NMB
Open voor mij een girospaar
rekening
[^Aankruisen wat gewenst is.
Ik heb een betaalrekening ja/nee
Rek.nr.: I I I I I I I
Coupon
Girosparen bij de NMB is
misschien wel de makke
lijkste manier om wat geld op
zij te leggen. Het enige dat u
nodig heeft is een bank- of
girorekening. Bij de NMB of
bij een andere instelling.
Voor de bedragen die u
wilt sparen, schrijft u dan ge
woon een girootje uit. Doe het
op de post en de rest gaat van
zelf.
Geld opnemen is al even
simpel. Via een speciaal op
nameformuliertje schrijft de
NMB het dooru gewenste be
drag van uw girospaarreke-
U krijgt alle gewenste informatie
over NMB girosparen wanneer u
deze coupon in een gesloten en
velop zonder postzegel opstuurt
naar de NMB, Antwoordnummer
131,1000 PA Amsterdam.
ning weer over op uw gewone
bank- of girorekening. U kunt
dus altijd vrij over uw geld be
schikken, tot f 5.000,- per
maand.
Bovendien krijgt u 1%
méér rente dan op een gewone
spaarrekening. Geen 4 '/2% zo
als gebruikelijk, maar 5'/:%!
Mooi meegenomen.
Eén voorwaarde echter:
de eerste inleg dient ten min
ste tweehonderdvij füg gulden
te bedragen.
Naam:
Adres:
Postcode:
Woonplaats:
Datum:I
I
Handtekening:
(bij minderjarigen moet onder of voogd
mede ondertekenen) LD 3
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK g
Het is dinsdagavond half negen. Vanuit een oud pand aan de Leidse
Hogewoerd denderen de deunen van de Brood-hit 'Saturday
Night'. Hier moet het zijn. Daar achter die pikdonkere deur. Ik druk
op de bel. Schrik van het lugubere geluid. Nog maar eens. Plotseling
is het stil. Bladstil!
Dan gestommel, voetstappen. Geklik van Mexicaanse
laarzen. Iemand die voorzichtig met samengeknepen
ogen door een flinterdun gordijn loert. Goed volk of
woorden van gelijke strekking, fluister ik. En nadat de
gluurder zich ervan heeft overtuigd dat de kust wel
degelijk veilig is, opent hij schichtig de piepende deur.
En jawel hoor, als ik het niet dacht, hij is het. Hij, die de
deur opent, is Herman
We gaan in
Breestraat
muziek maken
Wacht even, niet Herman Brood
hoor, maar Herman Teleng,
zanger van Leidens jongste
rockformatie 'The Gang'.
Zwijgzaam maant hij me mee
te komen naar achteren.
Slaakt dan een zucht van ver
lichting. „Ik dacht dat het de
kit weer was", zegt hij nog
nauwelijks bekomen van de
schrik. „Net zo als zondag
middag. Kwamen ze ons
waarschuwen dat we wat
zachter moesten spelen."
Op eikaars lip
We schuifelen door een aarde
donker vertrek naar een ka
mertje van nog geen vier bij
vier meter, waar inmiddels
weer muziek uit de luidspre
kers schalt. Het is een bandje
van The Gang waarop de jon
gens de Police-stampers 'So
lonely' en 'Message in a bott
le', gevolgd door 'Rebel Re
bel' van David Bowie naspe
len.
Ze hebben die nummers opge
nomen in hetzelfde krappe
lokaaltje, waarin zij op zon
dagmiddag en dinsdagavond
(tot tien uur) oefenen. Tot hun
grote blijdschap overigens.
Want ook al zitten ze daar op
eikaars lip, zie in Leiden maar
eens andere oefenruimte te
krijgen!
„Een hopeloze zaak", zeggen
zowel Ron Barning (basgi
taar), als Stef van Ekdom
(sologitaar), als Frank Mostert
(drums), als Herman Teleng.
Deze laatste: „We hebben
zelfs tot voorbij Rijswijk ge
zocht. Bij diverse tuinders
gevraagd of we - ook al is het
in die dingen berekoud - niet
in een kas mochten oefenen.
Maar niks hoor."
Ron: „Ik ben heel Leiden afge
lopen. Op het stadhuis ge
weest. Bij de Leidse Jeugdac-
tie, bij club-en buurthui
zenmaar forget it. Overal
bot gevangen! Zeker veertig
advertenties gezet maar alle
moeite voor niks. Oefenruim
te voor amateurgroepen, zo
als wij, is er stomweg niet!"
Logisch dat The Gang geen se
conde hoefde na te denken
toen haar het aanbod werd
gedaan van het kamertje aan
de Hogewoerd (voor vijf tien
tjes per week). Ze gingen er
meteen flink tegenaan. Waren
wild enthousiast. Totdat zon
dag de politie voor hün neus
verscheen. Een domper op de
feestvreugde. En wat voor
eentje.
Frank: „Sinds zondag spelen
we niet ontspannen meer. Je
zit constant in de z.enuwen,
want na die waarschuwing
van zondag, verwachten we
ze eigenlijk elk moment."
Pineut
Herman: „Vandaar dat geheim
zinnige gedoe toen ik zoeven
de deur opendeed. Eerlijk
waar, als er gebeld wordt,
loop ik met knikkende knieën
naar die deur toe. Want stel
dat ze het toevallig zijn, dan
ben je mooi de pineut. Kun je
wel dag met je handje zeggen
tegen je kostbare installatie."
Stef: „Maar neem nou zondag.
We speelden echt niet onwijs
hard. Dan kun je wel nóg
zachter gaan spelen, maar dan
heeft het geen zin meer. Als je
de gitaar goed wil laten klin
ken, een paar akkoorden, zeg
maar redelijk wil uittesten,
dan moet dat wel hard."
Herman: „Bekende Leidse
groepen als Catapult en zo,
die zijn allemaal onder de
pannen. Die zitten in dat we
reldje. Maar probeer daar
maar es tussen te komen."
„Je zult, denk ik, in de lach
schieten als ik je vertel dat we
zelfs in de Groenoordhal zijn
geweest. Er zijn daar genoeg
avonden, waarop niets te
doen is. Ja toch? Dus hebben
wij gevraagd of we er niet
mochten oefenen op zo'n
avond. Na de veemarkt bij
voorbeeld, ja wat kan ons die
stank schelen. Als we maar
kunnen spelen. Helaas ook
daar hetzelfde liedje."
Het vervelende is volgens Ron
dat wanneer zij weer eens nee
krijgen te horen, er maar al te
vaak geen reden wordt opge
geven. „Het is om moedeloos
van te worden. Ze zien je mis
schien als tuig!" Iets dat de
heer D. de Beer, waarnemend
chef bureau beheer gemeen
telijke gebouwen, volledig
kan aanvoelen.
Hij: „Het is een uitzichtloze
zaak. Voor ons ook nog on- The Gang met van links naar rechts Stef van Ekdom, Herman Teleng, Frank Mostert en Ron Barning.
overzichtelijk omdat de ge
bouwen zijn onderverdeeld
over de verschillende stich
tingen. Buiten dat maakt dat
popwezen het er ook niet
makkelijker op. Punt één zit
je met de geluidsoverlast.
Voorts moet je onderscheid
maken tussen professioneel
en amateur."
,Wat ook meespeelt is dat die
beatgroepjes vaak zo gauw uit
elkaar vallen. Dan heb je hun
net een zaaltje toegewezen en
dan.... We hebben het trou
wens extra moeilijk omdat de
Morschpoortkazerne straks
wordt gesloopt. De muziek
groepen die daar momenteel
oefenen - en dat zijn er nogal
wat - moeten we eerst ergens
anders zien onder te bren
gen."
„Ik begrijp die jongens volko
men hoor, daar niet van. Een
gebouwtje aan de rand van
Leiden, dat zou ideaal zijn
voor die beatgroepjes. Ten
minste geen geluidsoverlast
hè", zo oppert De Beer.
Intussen zit The Gang er maar
mee. En zij vast niet alleen.
Herman: „Wij zijn heus niet
de enige band in Leiden. Mis
schien dat we er met z'n allen
iets aan kunnen doen (tel.
768322)."
Ron: „Ik heb al gedacht. We
gaan gewoon buiten muziek
maken. Midden in de Bree
straat of zo. Ja je moet toch
wat nietwaar?" Frank: „Ja,
wie weet staat straks de
buurman met een hamer voor
de deur om onze hele installa
tie tot gruzelementen te beu
ken."
„Ik ken, geloof ik nog een groep
die in hetzelfde schuitje zitten
als jullie. Gaya, die vrouwen-
rockband", zeg ik.
Herman: „Oh ja, is er in Leiden
zo'n groep dan. Nou, stuur ze
dan maar hier naar toe. Haha-
ha.... Nee, even zonder gek
heid. Zo melig worden we van
deze zenuwentoestand, zie je.
Kun je nagaan!"
SCHEVENINGEN - Het romanti
sche gevoel neemt een centrale
plaats in in het oeuvre van Tsjai-
kovski en wel in het bijzonder in
zijn opera "Jevgeni Onjegin". Het
gegeven noodt ook tot romanti
sche pasteltinten, ge voels ver
heerlijking en zelfs sentimentali
teit. T\vee mensen die op beslis
sende momenten hun hart voor
de ander afsluiten met op de ach
tergrond de tragedie van de jonge
dichter die door zijn beste vriend
in een duel gedood wordt, het is
bijna teveel van het goede.
De versroman van Poesjkin, waar
op de opera gebaseerd is, moet
indertijd dan ook menig meisjes-
hart sneller hebben doen klop
pen. Regisseur Michael Gelliot
bewees echter in de produktie
van de Nederlandse Operastich
ting, die gisteravond opnieuw op
het repertoire werd genomen, dat
ook een andere benadering mo
gelijk en zelfs zeer goed verde
digbaar is. Poesjkin heeft het
verhaal van de dweepzieke
Tatjana en haar aanvankelijk ar
rogante Onjegin al een aantal iro
nische accenten gegeven en de
comprimering ten behoeve van
de opera heeft bovendien veel
van het lyrisch-beschouwende in
feiten omgezet.
Gelliot heeft deze lijn doorgetrok
ken door overal waar mogelijk de
sentimentaliteit om te zetten in
realisme, maar werd daarbij wel
gesteund door een aantal solisten
dat deze benadering als een
handschoen paste. Het was lo-
Israël en Marokko
doen mee aan
het songfestival
HILVERSUM (ANP) - De Israëli-
sche televisie heeft zich bij de Eu
ropean Broadcasting Union
(EBU) aangemeld voor het Euro
visie-songfestival, dat op 19 april
1980 in Den Haag wordt gehou
den.
Eerder had Israël laten weten dat
het niet aan het songfestival zou
meedoen omdat 19 april een Is
raëlische nationale herdenkings
dag is. Wanneer het songfestival
op de Israëlische televisie zal
worden uitgezonden is nog niet
bekend.
Voorts hebben zich aangemeld
voor het songfestival: België,
Denemarken, Finland, Frankrijk,
Griekenland, Groot-Brittannië,
Ierland, Israël, Italië, Luxem
burg, Marokko, Nederland,
Noorwegen, Oostenrijk, Portu
gal, Spanje, Turkije, West-Duits-
land, Zweden en Zwitserland.
Linda Esther Gray en Benjamin Luxon in 'Jevgeni Onjegin'.
gisch dat Onjegin pas onder de
bekoring kwam van deze burger
lijke, bijna moederlijke Tatjana
toen zij zich tot een rijpe vrouw
ontwikkeld had, evenals het lo
gisch was dat op dat moment de
wilde hartstocht het wint van de
tedere lyriek. Ook Lenski, meest
al neergezet als een sentimentele,
zoetgevooisde dichter en de te
genpool van Onjegin, is hier een
man van vlees en bloed met een
gezonde dosis passie en jaloezie
ten opzichte van Tatjana's jonge
re zuster.
Zijn duel met Onjegin is dan ook
geen romantisch idealisme, maar
bittere realiteit die alleen met de
dood kan eindigen. De duelscè
ne, vol overgave en zonder spoor
van zoetelijkheid gezongen,
vormde trouwens met het slot-
duel het hoogtepunt van een uit
voering die werd gekenmerkt
door een krachtige muzikale uit
beelding. De tenor Anthony Rol-
fe Johnson was een hartstochte
lijke Lenski met een uiterst mu
zikale stembehandeling die va
rieerde van een fluwelig mezza
voce in de vierde scène tot een
vastbesloten fatalisme in zijn af-
scheidsaria. Benjamin Luxon,
die de titelrol een aantal jaren
geleden ook al op een VARA-ma-
tinee zong, kwam tot een door
dachte interpretatie die uitgroei
de van cynische gereserveerd
heid tijdens de eerste taferelen
naar fel realisme in het laatste
bedrijf. Bij de Tatjana van de so
praan Linda Esther Gray had de
meisjesachtige romantiek moe
ten plaatsmaken voor een vrou
welijke kracht die de vastbeslo
tenheid van Tatjana aan het slot
alleen maar beter aanvaardbaar
maakte.
Hierdoor ontstond een verscherpt
contrast met de wel meisjesach
tige Olga van Reni Penkova, die
liet blijken dat lichtzinnigheid en
onvolwassenheid bij deze rol
hand in hand gingen.
De detailafwerking van deze pro
duktie bleek uit een markante en
pietluttige voedster van Enid
Hartle en een door Simon van der
Geest met de nodige fatterigheid
getypeerde Monsieur Triquet.
De kleine maar belangrijke rol van
vorst Gremin werd door de bas
Dimitris Kavrakos wel mooi ge
zongen, maar miste toch het vor
stelijke en autoritaire dat Matti
Salimenen er bij een vorige gele
genheid in wist te leggen. Hans
Vonk voelde zich met het Radio
Filharmonisch Orkest in deze
Tsjaikowski-partituur kennelijk
opperbest thuis, maar zijn aan
dacht voor de klankrijkdom in de
orkestbak ging meer dan eens ten
koste van de coördinatie met de
toneelhandeling. De decors en
kostuums van Heinrich Wendel
en Jan Skalicky waren over het
algemeen een lust voor het oog,
maar in de slaapkamer van Tatja
na, ontbrak het toch wel aan in
timiteit.
"Jevgeni Onjegin" komt morgen
avond terug in het Circustheater
en is op 30 november, 2, 10 en 17
december te zien in de Amster
damse Stadsschouwburg. Op
namen van de première zijn he
denavond te beluisteren op Hil-
PAUL KORENHOF
